บทที่ 17 หวังดีกับน้องสาว 2/2

"พระชายาตั้งใจให้นางเห็นหรือ?"

เจิ้งจื่อห้าวเป็นผู้มีวรยุทธ์ซึ่งเรื่องนี้มีน้อยคนนักที่จะรู้ สตรีที่เดินผ่านพวกเขาไปเมื่อครู่นี้ก็คือคุณหนูรองซุนหนิงเหอนั่นเอง เขาได้เห็นทุกการกระทำของพระชายาทุกอย่าง ภายในใจของเจิ้งจื่อห้าวรู้สึกดีเล็กน้อย ราวกับว่าอวี้หลันกำลังแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของเขา และนางยังหึงหวงได้น่ากลัวยิ่ง

"หม่อมฉันทำให้นางปวดใจไม่ได้หรือเพคะ?"

อวี้หลันเลิกคิ้วขึ้นเป็นเชิงถาม ปลายน้ำเสียงติดห้วนเล็กน้อยอย่างไม่ใคร่จะพอใจนัก เจิ้งจื่อห้าวรีบเอ่ยแก้ตัวทันที

"ไม่ใช่เช่นนั้น คนเดียวที่ข้ากลัวจะปวดใจก็มีแค่พระชายาคนเดียวเท่านั้น ที่ข้าถามเพราะสงสัยว่าพระชายารู้ได้อย่างไรว่านางจะมารอแอบดูพวกเราต่างหากเล่า"

เจิ้งจื่อห้าวสงสัยตั้งแต่ที่อวี้หลันสั่งให้คนจอดรถม้าที่หน้าจวนตระกูลอวี้แล้ว แทนที่จะให้คนบังคับรถม้าเข้าไปด้านในเลย

"ความรู้สึกของสตรีเพคะ เรารีบเข้าไปด้านในกันเถิดเพคะ"

อวี้หลันไม่ได้ไขข้อข้องใจให้แก่เจิ้งจื่อห้าว นางเดินนำเขาเข้าไปในจวนตระกูลอวี้ซึ่งบัดนี้ทุกคนได้มารอพบนางกันหมดแล้ว

"ถวายพระพรองค์