เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 23 การปะทะกันของสาวงาม
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-10 13:42:00บทที่ 23
การปะทะกันของสาวงามเซี่ยเหวินหลินชวนเซี่ยเหวินหรงเล่นหมากล้อม หลังจากนั้นก็ชวนกันร่ำสุรากับอาหารเลิศรสที่พ่อครัวของจวนชินอ๋องเร่งทำอย่างสุดฝีมือ เพื่อขึ้นโต๊ะเสวยของท่านอ๋องทั้งสองพระองค์ ส่วนชายารองทั้งสองคอยรินสุราใส่จอกให้พระสวามี ต่างพูดชมเยินยอกันไปมา ล้วนแต่เป็นภาษาดอกไม้ที่เหล่าสาวใช้ที่ยืนไม่ห่างออกไปได้ฟังต่างพากันงงงวย สตรีชนชั้นสูงนั้นล้วนมีฝีปากที่ลึกล้ำยิ่งนัก“ข้าได้ข่าวว่าน้องหญิงลี่จิ่นป่วยเป็นผื่นแดงขึ้นทั้งตัว คงจะไม่ได้เป็นโรคร้ายใช่หรือไม่ ผิวพรรณของสตรีอย่างเรานั้นไม่อาจมีรอยราคีได้ แต่น้องหญิงอย่าได้กังวล ฮองเฮานั้นทรงเป็นญาติผู้พี่ของข้า ข้าสามารถพูดคุยกับพระนางให้หมอหลวงจัดโอสถลดเลือนริ้วรอยได้”หม่าลี่เหมยเอ่ยไปพลางยกชายแขนเสื้อมาปิดปาก แสร้งหัวเราะอย่างขบขัน กิริยาท่าทางเปี่ยมไปด้วยเสน่ห์ของอิสตรี“พี่หญิงกล่าวหนักไปแล้ว น้องแค่แพ้ละอองเกสรของดอกไม้ มีผื่นขึ้นมาเพียงนิดเดียว ท่านพี่น่ะสิเพคะ ทรงวิตกกังวลเกินไปเกรงว่าน้องกลับมาที่จวนจะแพ้อีก จึงให้น้องพักอยู่ที่จวนตระกูลลู่ก่อน ส่วนท่านพี่ก็สับทที่เกี่ยวข้อง
สามี ท่านหย่ากับข้าเถอะ บทที่ 24 ความหวังดีของมู่ไทเฮา
บทที่ 24ความหวังดีของมู่ไทเฮา หลังจากผ่านไปหนึ่งเดือนการคัดเลือกพระสนมของฮ่องเต้ก็สิ้นสุดลง ฮ่องเต้ทรงมีพระราชโองการประกาศแต่งตั้งพระสนมที่เข้ามาใหม่ทั้ง 20 คน มีมู่เหลียนฮวาที่ได้ตำแหน่งขั้นผินส่วนหญิงงามคนอื่นได้ตำแหน่ง กุ้ยเหริน 10 คน ฉางอ้าย 5 คน และตาอิ้ง 4 คน เป็นไปดังคาดที่มู่เหลียนฮวาจะได้ตำแหน่งผินที่เว้นว่างไปหนึ่งคน เพราะนางเป็นถึงหลานสาวของไทเฮา แต่ก็เป็นที่ริษยาของสาวงามคนอื่นๆ เช่นกันที่นางได้เลื่อนขั้นอย่างก้าวกระโดดเช่นนี้ เพราะโดยส่วนมากสนมที่เข้ามาใหม่จะได้ตำแหน่งสูงสุดคือกุ้ยเหริน จวนตระกูลหยางเจินเจินได้ลอบมาพบหยางเฟยเทียนและส่งมอบหนังสือปิดผนึกให้ ทั้งยังย้ำว่า ‘พระชายาไม่อยากให้ใครรู้เรื่องนี้เจ้าค่ะ ขอให้คุณชายใหญ่ช่วยจัดการให้เรียบร้อยด้วยเจ้าค่ะ ตอนนี้ไม่อาจรอช้าได้แล้วเจ้าค่ะ’ เจินเจินมอบจดหมายถึงมือหยางเฟยเทียนแล้ว ก็ลอบกลับไปรายงานหยางซูมี่ทันทีหยางเฟยเทียนแกะจดหมายออกอ่าน ยิ่งอ่านคิ้วกระบี่ยิ่งขมวดกันเป็นปม เขาอ่านถึงสามรอบจากนั้นเผาทำลายจดหมายฉบับนั้นทันที'เรียนท่า
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-10สามี ท่านหย่ากับข้าเถอะ บทที่ 25 ลอบสังหาร
บทที่ 25ลอบสังหาร เจียงซูหนี่ถูกจัดให้พักที่เรือนมู่ตานที่อยู่ข้างกับเรือนของลี่จิ่น สองเรือนอยู่ใกล้กันมากเดินเพียง 20 ก้าวก็ถึงแล้ว เจียงซูหนี่พร้อมสาวใช้เดินทางไปที่เรือนมู่หยางเพื่อคารวะน้ำชาพระชายาเอก นางเดินออกมาข้างหน้าเรือนก็เจอกับลี่จิ่นที่เดินออกมา ทั้งคู่จึงร่วมเดินทางกันไปที่เรือนมู่หยาง ต่างคนต่างลอบสังเกตอีกฝ่าย ส่งยิ้มหวานให้แก่กัน พูดคุยประหนึ่งรู้จักสนิทสนมกันมาเนิ่นนานทั้งสองเดินทางมาถึงจวนมู่หยาง แจ้งสาวใช้ว่าขอเข้าพบพระชายา ครั้งนี้หยางซูมี่ไม่ได้ปฏิเสธนางให้ทั้งสองเข้าพบได้ เมื่อเดินเข้าไปก็เห็นร่างบางของหยางซูมี่นั่งอยู่ที่ตั่ง มีโต๊ะวางไว้อยู่ข้างหน้าบนโต๊ะมีขนมและน้ำชาที่พร่องไปบ้างแล้ว“หม่อมฉันลู่ลี่จิ่นถวายพระพรพระชายาเพคะ”“หม่อมฉันเจียงซูหนี่ถวายพระพรพระชายาเพคะ”ทั้งสองยอบกายคารวะค้างไว้อย่างนั้น จนผ่านไปเกือบหนึ่งก้านธูป หยางซูมี่จึงอนุญาตให้ลุกขึ้นได้ ใบหน้างามของหยางซูมี่ดูเศร้าหมอง แก้มนวลเนียนดูซูบตอบลง ริมฝีปากอวบอิ่มขาวซีด ข่าวที่พระชายาทรงป่วยหนักคงจะจริงดังว่า ถึงขนาดที่ทำให้ร่า
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-10สามี ท่านหย่ากับข้าเถอะ บทที่ 26 หุบเหวหมอกมรณะ
บทที่ 26หุบเหวหมอกมรณะ หยางซูมี่ขบคิดจนหัวแทบแตก อีกฝ่ายไม่หลงกลนาง คงต้องให้ซินซินที่ดูคล่องตัวกว่าไปตามคนมาช่วย คนตระกูลหยางน่าจะอยู่ทางแยกไม่ไกลกันนัก แม้หนทางจะดูริบหรี่ แต่ก็ดีกว่าไม่ทำอะไรเลย“เช่นนั้นเจ้าก็มาเอาชีวิตของข้าสิ แต่จงปล่อยสาวใช้ของข้าไป” หยางซูมี่เอ่ยต่อรองอีกฝ่าย“พระชายา!! ไม่นะเพคะ” สองเสียงประสานกันร้องเสียงหลง เมื่อเห็นแววตาของพระชายาพวกนางก็ร้องไห้ออกมา พระชายาจะให้ซินซินไปตามคนมาช่วย“ฮ่าฮ่าฮ่า อย่าได้แม้แต่จะคิดเลยพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมไม่หลงกลพระองค์หรอก”คนร้ายหัวเราะอย่างย่ามใจ มันก้าวเข้ามาช้าๆ สายตาก็จ้องเขม็งไปที่หยางซูมี่ มันรู้ว่าพระชายามีพิษสงรอบตัว จะประมาทไม่ได้เป็นอันขาดดูได้จากลูกน้องของเขาที่ถูกพิษเล่นงานจนตาบอดเมื่อคนร้ายเดินเข้ามาใกล้จนได้ระยะ หยางซูมี่ก็ผลักซินซินออกไปด้านข้าง มือบางเขวี้ยงมีดบินที่พกติดตัวไว้ มืออีกข้างก็เอายาพิษสาดใส่หน้าของมัน แต่คนร้ายไหวตัวทัน มีดบินเพียงเฉี่ยวโดนแขนของมัน ส่วนยาพิษมันยกแขนปิดหน้าไว้ได้ทัน มันสบถออกมาอย่างหัวเสีย“ฤทธิ์เ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-10สามี ท่านหย่ากับข้าเถอะ บทที่ 27 การสูญเสีย
บทที่ 27การสูญเสีย จากการค้นหาขององครักษ์ไป๋หู่ องครักษ์ของฮ่องเต้ และองครักษ์ของตระกูลหยางกับตระกูลจ้าว ตอนนี้ผ่านมากกว่า 3 วันแล้วแต่ก็ยังคงไร้วี่แววของชินอ๋องกับพระชายา แม้ว่าจะระดมคนมากเพียงใดก็ตาม นั่นเป็นเพราะการตามหาทั้งสองพระองค์นั้นเป็นไปด้วยความยากลำบาก หนทางของป่าหมอกมรณะสลับซับซ้อนทุกคนต่างร้อนใจ จ้าวซีซวน หยางหมิง และหยางเฟยเทียนตั้งกระโจมอยู่หน้าทางเข้าป่าหมอกมรณะ ตั้งแต่วันที่รู้ข่าวทั้งสามก็ไม่ได้กลับไปที่จวนตระกูลหยางหรือตระกูลจ้าวเลย มีเพียงหยางเฟยเทียนที่คอยส่งข่าวกลับไปหาเถาซูเม่ยเพื่อไม่ให้เป็นห่วง เถาซูเม่ยเองก็คอยส่งอาหารมาให้ ส่วนเรื่องที่นางตั้งครรภ์ นางยังไม่ได้บอกให้หยางเฟยเทียนให้ทราบด้วยกลัวว่าเขาจะมัวพะวงกับนาง นางอยากให้เจอหยางซูมี่กับชินอ๋องเสียก่อนจึงจะได้บอกข่าวดีนี้ให้หยางเฟยเทียนทราบฝั่งไป๋เย่เขาคอยดูแลอาการของเจินเจิน เขาเองก็เป็นห่วงชินอ๋องกับพระชายา เมื่อเขาแน่ใจว่าเจินเจินปลอดภัยดีแล้วจึงพานางกลับมารักษาตัวที่จวนชินอ๋อง โดยมีซินซินคอยดูแลไม่ห่างไป๋เฟิงคอยสืบความเรื่องการลอบสังหารในครั
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-10สามี ท่านหย่ากับข้าเถอะ บทที่ 28 หมู่บ้านป่าหมอก
บทที่ 28หมู่บ้านป่าหมอก เซี่ยเหวินหรงยื่นมือออกไปรับห่อผ้ามาจากหญิงสาวผู้หนึ่ง เขาตัวชาไปทั้งร่าง สมองพลันอื้ออึง เขารับรู้ได้ในทันทีว่านี่คือเลือดเนื้อเชื้อไขของเขากับมี่มี่ สองมือของเขาปกป้องแว่นแคว้น ประชากรนับแสนนับล้านคน แต่แค่เพียงหนึ่งชีวิตที่เป็นลูกของเขากับมี่มี่ เขาไม่อาจจะปกป้องได้เลย ทุกอย่างที่เขาทำมาล้วนเสียเปล่าหากเขารู้ว่ามี่มี่กำลังท้องลูกของเขา เขาจะไม่ให้นางมาเสี่ยง จะปกป้องคุ้มครองนางให้อยู่ภายใต้ปีกของเขา บุญคุณความแค้นของเขา เขาก็สามารถละทิ้งได้ แต่คิดได้ตอนนี้ก็สายไปเสียแล้ว น้ำตาของบุรุษเช่นนักรบไหลรินออกมาไม่ขาดสาย ไหล่ทั้งสองข้างสั่นสะท้านด้วยความเจ็บปวดเสียงร้องไห้ดังก้องไปทั่ว ดวงใจของเขาบีบรัดอัดแน่นจนเจ็บไปหมด กว่าจะรู้สึกตัวเขาก็กระอักโลหิตออกมาคำโต กลิ่นสนิมของเลือดที่คละคลุ้งไปทั่วทั้งโพรงปาก เปรอะเปื้อนเสื้อผ้า ร่างสูงเดินซวนเซมุ่งหน้าเดินออกไปเซี่ยเหวินหรงเดินจนไปถึงที่ริมน้ำตกที่เขาเจอกับกลุ่มของอาเปียวครั้งแรก เขาจดจำได้ว่ามีต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่งอยู่ข้างๆ น้ำตก สองมือหนาวางห่อผ้าลงข้างตัว แ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-10สามี ท่านหย่ากับข้าเถอะ บทที่ 29 พบเจอ
บทที่ 29พบเจอ หยางซูมี่สลบไปนับ 7 วันแล้วในที่สุดนางก็ฟื้นขึ้นมาในตอนสายของวันที่ 7 เซี่ยเหวินหรงออกไปล่าสัตว์กับอาเปียว มีเพียงหลานสาวของผู้เฒ่าเฉิงที่นามว่า จินเย่วคอยดูแลหยางซูมี่แทนให้หยางซูมี่ค่อยๆ กะพริบตาถี่ๆ เพียงลืมตาขึ้นมา แสงจ้าของดวงอาทิตย์ทำให้นางแสบตาจนตาพร่ามัว จนผ่านไปชั่วครู่ หยางซูมี่ถึงลืมตาขึ้นมามองเห็นโดยรอบอย่างชัดเจน ภาพแรกคือสตรีผู้หนึ่งที่มีใบหน้าที่จิ้มลิ้มพริ้มเพราอายุน่าจะน้อยกว่านางหนึ่งหรือสองปีได้ ที่มองทางหยางซูมี่ด้วยความยินดี"ในที่สุดเจ้าก็ฟื้นแล้วอามี่ เจ็บตรงไหนบ้างหรือไม่"จินเย่วเอ่ยด้วยความยินดี ตลอดหลายวันมานี้นางคอยภาวนาให้อามี่ฟื้นขึ้นมาเสียที“เจ้า…เจ้าเป็นใคร แล้วนี่ข้าอยู่ที่ไหน”หยางซูมี่เอ่ยออกไปด้วยเสียงแหบพร่า นางงุนงงสับสนไปหมด แล้วสตรีผู้นี้คือผู้ใด“เจ้าหลับไปถึงเจ็ดวันเลยนะ ข้าชื่อจินเย่วเป็นหลานสาวของผู้เฒ่าเฉิง ท่านปู่ของข้าเป็นหมอประจำหมู่บ้านป่าหมอก และท่านปู่ของข้าผู้รักษาเจ้าไว้เอง”จินเย่วเอ่ยแนะนำตัว และบอกเล่าเรื่องราวคร่าวๆ ให้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-10สามี ท่านหย่ากับข้าเถอะ บทที่ 30 ข่าวดีของเถาซูเม่ย
บทที่ 30ข่าวดีของเถาซูเม่ย เมื่ออาเปียวกับอาเมี่ยวเดินทางกลับไปแล้ว เซี่ยเหวินหรงสั่งให้ทหารออกไปรออีกทางหนึ่ง ส่วนเขาสั่งให้ไป๋ลู่คอยอารักขาอยู่รอบๆ เขาจูงมือของหยางซูมี่มาหยุดยืนที่ใต้ต้นไม้ใหญ่ที่มีก้อนหินก้อนหนึ่งวางอยู่ ที่นี่ก็คือหลุมฝังศพของบุตรของเขากับหยางซูมี่นั่นเอง“พี่เลือกสถานที่นี้ให้กับลูกของเรา เขาจะอยู่ที่นี่อย่างสงบสุข”เซี่ยเหวินหรงเอ่ยบอก มือหนาโอบกอดร่างบางของหยางซูมี่ด้วยความทะนุถนอม“ข้าขออยู่เป็นเพื่อนลูกสักครู่นะเจ้าคะ”หยางซูมี่หันมาบอกร่างสูง นางค่อยๆ นั่งลงตรงข้างหลุมศพ ใบหน้าหวานที่ยังคงซีดเซียวอยู่นั่งทอดมองที่หลุมฝังศพ จิตใจเลื่อนลอยไปไกลแสนไกล นานจนเกือบชั่วยามร่างบางถึงได้สติ ริมฝีปากขบเม้มเข้าหากัน ดวงตาที่มีรอยเศร้าหมองแฝงประกายเข้มแข็งอันเยือกเย็น บรรยากาศรอบตัวของนางดูเย็นชาขึ้นหลายส่วนหลังจากผ่านเรื่องราวมามากมายนางก็คิดขึ้นได้ว่าหากจะอยู่บนโลกใบนี้มีเพียงต้องเข้มแข็งเท่านั้น ถึงจะปกป้องคนที่ตนรักได้ ร่างบางลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปหาเซี่ยเหวินหรงที่ยืนอยู่ไม่ไกล สายตาก็พลัน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-10สามี ท่านหย่ากับข้าเถอะ บทที่ 31 ข่าวร้ายของหม่าลี่เหมย
บทที่ 31ข่าวร้ายของหม่าลี่เหมย ข่าวการตั้งครรภ์ของเถาซูเม่ยสร้างความยินดีให้กับทุกคนในจวนตระกูลหยาง หยางหมิงมอบหมายงานเล็กใหญ่ภายในจวนให้พ่อบ้านหยางเป็นผู้ดูแล ส่วนสมุดบัญชีต่างๆ ก็ให้พ่อบ้านหยางเป็นผู้จัดการไปก่อน แล้วค่อยส่งมอบให้เถาซูเม่ยตรวจทานเดือนละครั้ง เขานั้นอยากจะอุ้มหลานมานานมากแล้ว หลานคนนี้ถือเป็นหลานคนแรกของตระกูลเขาจึงใส่ใจเป็นพิเศษ ทั้งไม่อยากให้เถาซูเม่ยต้องโหมงานหนัก อยากให้พักผ่อนให้มากๆหยางซูมี่เองเมื่อรู้ข่าวนี้ก็ดีใจกับสหายของนางมากนัก ตัวนางเองก็ย้อนกลับไปคิดเรื่องราวแต่หนหลัง แววตาของนางมักสะท้อนความเศร้าออกมาบ่อยครั้งซินซินตามมาดูแลรับใช้หยางซูมี่ที่จวนตระกูลหยางเช่นเดิม คงมีเพียงเจินเจินที่ยังต้องรักษาตัวอยู่ หยางซูมี่เมื่อพบซินซินก็เอ่ยถามถึงเจินเจินนางกลัวเหลือเกินว่าอาจจะต้องเสียเจินเจินไป แต่สวรรค์ยังคงเห็นใจนางบ้าง ยังคงให้เจินเจินที่เกือบไปเยือนปรภพได้กลับมาหานางอีกครั้งเถาซูเม่ยยังคงจะไปตุ๋นน้ำแกงมาให้หยางซูมี่อีก แต่หยางเฟยเทียนได้เอ่ยปากห้ามไว้ เรื่องนี้ให้บ่าวไพร่จัดการไปจะดีกว่า เขาเองไม
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-11
บทล่าสุด
สามี ท่านหย่ากับข้าเถอะ บทที่ 38 เริ่มต้นใหม่
บทที่ 38เริ่มต้นใหม่ หลังจากได้รับราชโองการการหย่าขาดกันแล้วนั้น หยางซูมี่ก็กลับมาที่จวนตระกูลหยาง ทุกคนต่างมารอต้อนรับนางอย่างอบอุ่น ผู้คนในจวนนั้นไม่ได้สนใจคำครหาจากคนภายนอก ใครจะนินทาว่าร้ายอย่างไรพวกเขาก็ไม่สนใจ ขอแค่เพียงสิ่งนี้คือความสุขของหยางซูมี่ พวกเขาก็พร้อมจะยืนเคียงข้างนางหยางซูมี่ลงมาจากรถม้า นางส่งมือให้ซินซินจับแล้วก้าวเดินลงมาอย่างมั่นคง คนแรกที่รีบเดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้านางคือท่านพ่อ ถัดไปเป็นท่านพี่และสหายของนาง“กลับบ้านเราก็ดีแล้วเข้าไปข้างในกันเถอะ”หยางหมิงเข้ามาลูบหัวหยางซูมี่แล้วพานางเดินเข้าไปที่โถงหลัก หยางเฟยเทียนกับเถาซูเม่ยก็พากันตามเข้าไปด้วย เมื่อนั่งลงตรงตำแหน่งกันเรียบร้อยแล้ว หยางซูมี่ลุกออกมาคุกเข่าข้างหน้าหยางหมิง นางโขกศีรษะสามครั้งจนหน้าผากปริแตกมีเลือดไหลซึมออกมา“ลูกอกตัญญูทำให้จวนตระกูลหยางของเราต้องเสื่อมเสียชื่อเสียง ขอท่านพ่อลงโทษลูกด้วยเจ้าค่ะ”“รีบลุกขึ้น เสื่อมเสียอะไรกัน ที่เจ้าต้องหย่าขาดกับชินนอ๋องก็เพราะชินอ๋องทรงไม่รักษาคำพูด เช่นนี้จะเป็นเพราะเจ้าได้อย่
สามี ท่านหย่ากับข้าเถอะ บทที่ 37 กอดครั้งสุดท้าย
บทที่ 37กอดครั้งสุดท้าย ภายในห้องต่างเงียบกริบ กว่าสองเค่อที่ทั้งสองต่างตกอยู่ในภวังค์ความคิดของตนเอง หยางซูมี่ได้สติกลับมาก่อน หยางซูมี่มองเห็นว่าเซี่ยเหวินหรงนั้นมีความลับที่ปิดบังนางมาโดยตลอดแม้แต่เหตุการณ์ในวัยเด็กเขาก็ปกปิดนางไว้เช่นกัน ถ้าไม่ใช่เพราะนางสลบไปเมื่อตอนที่พลัดตกจากหน้าผา เมื่อตื่นมาอีกครั้งความทรงจำทั้งหมดของหยางซูมี่ตัวจริงได้ย้อนกลับมาในหัวของนางอีกครั้ง นางคงยังไม่รู้ว่าหยางซูมี่ตัวจริงกับเซี่ยเหวินหรงเคยพบกันมาก่อน นี่ถือได้ว่าเซี่ยเหวินหรงจงใจปิดบังเรื่องนี้คงเป็นเพราะรอยแผลเป็นนั้นที่เขาไม่ต้องการให้นางจดจำได้เป็นแน่ 10 ปีก่อนที่งานล่าสัตว์สายฝนตกลงมาไม่ขาดสาย ร่างเล็กของเด็กหญิงช่วยประคองร่างสูงของเด็กหนุ่มที่โดนดาบฟันที่แขนข้างซ้าย แต่ใจของเขายังฮึดสู้อยู่ ทั้งคู่ต่างพากันเดินเรื่อยมาจนมาหยุดที่ถ้ำแห่งหนึ่งที่มีเถาวัลย์ห้อยระย้าลงมาปิดทางเข้าของถ้ำ เพราะว่าเด็กหญิงนั้นเคยมาเที่ยวเล่นกับพี่ชายใหญ่บ่อยครั้งและถ้ำแห่งนี้ก็เป็นที่สถานที่ลับระหว่างนางกับพี่ชาย“พี่ชาย อดทนหน่อยใกล้จะ
สามี ท่านหย่ากับข้าเถอะ บทที่ 36 ผู้อยู่เบื้องหลัง
บทที่ 36ผู้อยู่เบื้องหลัง วันนี้เป็นวันสำเร็จโทษของคุณชายรองลู่ชุนกับลี่จิ่น หยางซูมี่ออกจากจวนชินอ๋องตั้งแต่เช้าเพื่อมาส่งลี่จิ่นเป็นครั้งสุดท้าย วันนี้นางตั้งใจสวมชุดสีแดงปักลายหงส์สยายปีก บนมวยผมปักปิ่นหงส์สีทองอร่าม หยางซูมี่มายืนรอดูลี่จิ่นยังแท่นประหาร คุณชายรองลู่ชุนนั้นถูกพาตัวให้มาดูทัณฑ์ทรมานของลี่จิ่น เพื่อให้เห็นชัดว่าลูกของเขาได้หลุดออกมาแล้วทัณฑ์ทรมานของลี่จิ่นนั้นคือการที่นางจะถูกโซ่เหล็กพันธนาการมือและเท้า โดยให้นางนอนราบกับพื้นที่มีเสื่อวางรองร่างของนางไว้ ไม่ไกลนักมีวัวสองตัวยืนอยู่โดยทั้งสองตัวจะมีเชือกผูกเอาไว้ที่ขากับไม้ท่อนใหญ่อยู่ด้วย คนบังคับวัวจะบังคับให้วัวลากท่อนไม้ให้ทับหน้าท้องของลี่จิ่นเพื่อให้เด็กหลุดออกมาครั้งแรกที่ลี่จิ่นโดนท่อนไม้ทับผ่านตัวไป เลือดของนางไหลออกจากทวารทั้ง 5 นัยน์ตาเบิกโพลงด้วยความหวาดกลัวและเจ็บปวด ไม่อาจจะกรีดร้องได้เพราะมีผ้าอุดปากไว้ เพียงโดนท่อนไม้ลากผ่าน 2 ครั้งก็มีก้อนเลือดหลุดออกมา จากนั้นการทรมานจึงได้หยุดลง ทหารที่ลงทัณฑ์มาลากตัวนางกับคุณชายรองลู่ชุนไปยังลานประหารที่มีเพชฌฆา
สามี ท่านหย่ากับข้าเถอะ บทที่ 35 บิดาของบุตรในท้องลี่จิ่น
บทที่ 35บิดาของบุตรในท้องลี่จิ่น เช้าวันนี้ที่ท้องพระโรงเต็มไปด้วยเสียงถกเถียงเรื่องการลอบสังหารของพระชายาเอกชินอ๋อง วันนี้ฝ่าบาทได้เปิดท้องพระโรงเพื่อไต่สวนเรื่องนี้ด้วยพระองค์เอง ขุนนางต่างพากันมารวมตัวกันตั้งแต่เช้าตรู่ พวกเขามารอดูความสนุกกันอย่างคึกคัก ความทุกข์ของผู้อื่นกลับเป็นดั่งความสนุกของตนเอง“ฮ่องเต้เสด็จแล้วววว”เกากงกงเอ่ยเสียงดัง ขุนนางทั้งหมดต่างค้อมหัวคารวะการมาเยือนของฮ่องเต้ เมื่อฮ่องเต้นั่งลงตรงบัลลังก์มังกรแล้ว พระองค์โบกพระหัตถ์ให้ลุกขึ้นได้ พวกเขาจึงกล้าลุกขึ้นยืน“เบิกตัวพระชายาเอกหยางซูมี่ เบิกตัวพระชายารองลี่จิ่น”เกากงกงเป็นผู้เอ่ยขึ้นหลังจากได้รับสัญญาณจากฮ่องเต้หยางซูมี่เดินเข้ามาอย่างสง่าผ่าเผย วันนี้นางสวมชุดเต็มพิธีการ ผิดกับลี่จิ่นที่ถูกพาตัวเข้ามาอย่างเหม่อลอยไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้น ดวงตาทั้งคู่แดงก่ำคล้ายสัตว์ร้ายที่กำลังบาดเจ็บและเคียดแค้น“หม่อมฉันหยางซูมี่ถวายพระพรฝ่าบาทเพคะ ขอพระองค์ทรงพระเจริญหมื่นปี หมื่น หมื่นปี”หยางซูมี่คารวะอย่างเต็มพิธีการ ส่วนลี
สามี ท่านหย่ากับข้าเถอะ บทที่ 34 โดนหลอก
บทที่ 34โดนหลอก เรื่องของจวนตระกูลเกาจบลงไปด้วยดี จะมีก็แต่ตระกูลหม่าสายรองที่ต้องรับโทษจากฝ่าบาท และจวิ้นอ๋องที่เพิ่งได้รับราชโองการให้ไปจัดการเรื่องเกลือเถื่อนที่แดนใต้ กว่าจะจัดการเสร็จคงอีกราว 3-6เดือนถึงจะกลับมาที่เมืองหลวงได้ เวลานั้นอำนาจที่เขาเคยสร้างมาจากการเชื่อมสัมพันธ์ผ่านทางการแต่งงานก็คงจะหยุดชะงักลง คงจะไม่มีตระกูลใดกล้าเสี่ยงให้บุตรีแต่งเข้ามาเป็นพระชายาเอกเป็นแน่ หมากตานี้ของเซี่ยเหวินหลินแพ้ยับทั้งกระดานหยางซูมี่กลับมาที่จวนชินอ๋องได้สามวันแล้ว นางรอให้เรื่องของเกาซูเจินกับหม่าลี่เหมยจบลงก่อน นางถึงจะเดินหน้ามาทวงหนี้แค้นที่ลี่จิ่นได้ทำไว้กับนางหยางซูมี่เดินทางมาที่กรมสืบสวน นางขอเข้าพบท่านเสนาบดีเพื่อยื่นหลักฐานการจ้างวานฆ่านางที่มีตั๋วเงินลงตราประทับของลี่จิ่นเอาไว้ ท่านเสนาบดีรับมาด้วยมืออันสั่นเทา เขาพึ่งจะจัดการสืบสวนเรื่องของจวนจวิ้นอ๋องไปเอง มาตอนนี้ยังต้องมาจัดการเรื่องของจวนชินอ๋องอีก ช่วงนี้เขาดวงตกหรือไม่“เปิ่นหวางเฟยรบกวนให้ท่านเสนาบดีจัดการสืบสวนเรื่องนี้อย่างเป็นธรรมด้วย” หยางซูมี่ยิ้มหวานส่ง
สามี ท่านหย่ากับข้าเถอะ บทที่ 33 คำตัดสินของฮ่องเต้
บทที่ 33คำตัดสินของฮ่องเต้ “กระหม่อมขอร้องเรียนจวิ้นอ๋องต่อฝ่าบาท ด้วยหลักฐานทั้งหมดที่นำมาถวายฝ่าบาทนั้น ทำให้ขจัดมลทินที่พระชายาเอกได้รับได้ อีกทั้งจวิ้นอ๋องทรงไต่สวนไม่เป็นธรรม สั่งลงโทษพระชายาเอกเสียแล้ว ครอบครัวของกระหม่อมทุกข์ใจยิ่งนักที่จะต้องมาโดนสาดโคลนเช่นนี้ เมื่อความจริงปรากฏแล้ว ขอให้ฝ่าบาทโปรดลงโทษหม่าลี่เหมยและจวิ้นอ๋องด้วยพ่ะย่ะค่ะ โปรดคืนความเป็นธรรมให้บุตรสาวของกระหม่อมด้วยพ่ะย่ะค่ะ”เกาซีฮั่นคุกเข่าลงโขกศีรษะถึงสามครั้งจนหน้าผากปริแตกมีเลือดไหลซึมออกมาเซี่ยเหวินหลินยิ่งได้ฟังก็ยิ่งเดือดดาล นอกจากจะกำจัดเกาซูเจินไม่ได้แล้ว เขายังจะโดนผู้คนหัวเราะเยาะว่าถูกภรรยาสวมหมวกเขียว ทั้งเสนาบดีเกายังกล้ากล่าวโทษเขาเช่นนี้อีก“ท่านเสนาบดีลุกขึ้นเถอะ เรื่องนี้เจิ้นจะต้องให้ความเป็นธรรมกับเจ้าอย่างแน่นอน”เซี่ยเฟยหลงเรียกเกากงกงให้เข้ามา แล้วยื่นหลักฐานทั้งหมดส่งให้เกากงกง“นำหลักฐานทั้งหมดส่งไปที่กรมสืบสวน ต้องเร่งสืบหาความจริงให้กระจ่าง เรื่องนี้เกี่ยวพันถึงหน้าตาของราชวงศ์ ข้าให้
สามี ท่านหย่ากับข้าเถอะ บทที่ 32 พลิกผัน
บทที่ 32พลิกผัน ไป๋เฟิงใช้วิชาตัวเบาหลบเลี่ยงองครักษ์ของจวนตระกูลเกา จนมาหยุดที่ห้องหนังสือที่มีเสนาบดีกรมวังนามว่าเกาซีฮั่น กับฮูหยินใหญ่นามว่าอ้ายฉิง อยู่ด้วย ทั้งสองปรึกษากันอย่างเคร่งเครียดเรื่องของเกาซูเจินนางผู้เป็นแม่ไม่เชื่ออย่างเด็ดขาดว่าบุตรีของนางนั้นจะโง่เขลาถึงขนาดทำเรื่องเช่นนี้ออกมาได้ เกาซีฮั่นเองก็โกรธแค้นจวิ้นอ๋องที่ไม่ทรงเห็นไมตรีระหว่างเขา กลับกล้าทำโทษบุตรสาวของเขาโดยยังไม่ได้ไต่สวนก่อน เรื่องนี้เห็นทีจะเป็นเพราะเขานั้นหมดประโยชน์กับจวิ้นอ๋องแล้วเป็นแน่ พระองค์ถึงได้สละเรือของเขาทิ้งอย่างไม่แยแสเช่นนี้ไป๋เฟิงทะยานเข้ามาที่หน้าต่าง ทั้งสองตกใจมากกำลังจะตะโกนเรียกให้คนช่วยแต่ก็โดนไป๋เฟิงสะกดจุดเอาไว้ก่อน นางยื่นจดหมายให้เสนาบดีเกาซีฮั่นก่อนจะค้อมตัวคารวะอีกฝ่าย“ข้าน้อยเป็นองครักษ์ของพระชายาชินอ๋อง พระชายาเห็นแก่ความดีที่เสนาบดีเกาเคยช่วยท่านพ่อของพระชายาเอาไว้ จึงได้เขียนคำชี้แนะมาให้ท่านเสนาบดีเกา”ไป๋เฟิงยื่นจดหมายปิดผนึกให้เสนาบดีเกาซีฮั่น เมื่อหมดธุระแล้วนางก็ทะยานออกไปทางหน้าต่างทันที
สามี ท่านหย่ากับข้าเถอะ บทที่ 31 ข่าวร้ายของหม่าลี่เหมย
บทที่ 31ข่าวร้ายของหม่าลี่เหมย ข่าวการตั้งครรภ์ของเถาซูเม่ยสร้างความยินดีให้กับทุกคนในจวนตระกูลหยาง หยางหมิงมอบหมายงานเล็กใหญ่ภายในจวนให้พ่อบ้านหยางเป็นผู้ดูแล ส่วนสมุดบัญชีต่างๆ ก็ให้พ่อบ้านหยางเป็นผู้จัดการไปก่อน แล้วค่อยส่งมอบให้เถาซูเม่ยตรวจทานเดือนละครั้ง เขานั้นอยากจะอุ้มหลานมานานมากแล้ว หลานคนนี้ถือเป็นหลานคนแรกของตระกูลเขาจึงใส่ใจเป็นพิเศษ ทั้งไม่อยากให้เถาซูเม่ยต้องโหมงานหนัก อยากให้พักผ่อนให้มากๆหยางซูมี่เองเมื่อรู้ข่าวนี้ก็ดีใจกับสหายของนางมากนัก ตัวนางเองก็ย้อนกลับไปคิดเรื่องราวแต่หนหลัง แววตาของนางมักสะท้อนความเศร้าออกมาบ่อยครั้งซินซินตามมาดูแลรับใช้หยางซูมี่ที่จวนตระกูลหยางเช่นเดิม คงมีเพียงเจินเจินที่ยังต้องรักษาตัวอยู่ หยางซูมี่เมื่อพบซินซินก็เอ่ยถามถึงเจินเจินนางกลัวเหลือเกินว่าอาจจะต้องเสียเจินเจินไป แต่สวรรค์ยังคงเห็นใจนางบ้าง ยังคงให้เจินเจินที่เกือบไปเยือนปรภพได้กลับมาหานางอีกครั้งเถาซูเม่ยยังคงจะไปตุ๋นน้ำแกงมาให้หยางซูมี่อีก แต่หยางเฟยเทียนได้เอ่ยปากห้ามไว้ เรื่องนี้ให้บ่าวไพร่จัดการไปจะดีกว่า เขาเองไม
สามี ท่านหย่ากับข้าเถอะ บทที่ 30 ข่าวดีของเถาซูเม่ย
บทที่ 30ข่าวดีของเถาซูเม่ย เมื่ออาเปียวกับอาเมี่ยวเดินทางกลับไปแล้ว เซี่ยเหวินหรงสั่งให้ทหารออกไปรออีกทางหนึ่ง ส่วนเขาสั่งให้ไป๋ลู่คอยอารักขาอยู่รอบๆ เขาจูงมือของหยางซูมี่มาหยุดยืนที่ใต้ต้นไม้ใหญ่ที่มีก้อนหินก้อนหนึ่งวางอยู่ ที่นี่ก็คือหลุมฝังศพของบุตรของเขากับหยางซูมี่นั่นเอง“พี่เลือกสถานที่นี้ให้กับลูกของเรา เขาจะอยู่ที่นี่อย่างสงบสุข”เซี่ยเหวินหรงเอ่ยบอก มือหนาโอบกอดร่างบางของหยางซูมี่ด้วยความทะนุถนอม“ข้าขออยู่เป็นเพื่อนลูกสักครู่นะเจ้าคะ”หยางซูมี่หันมาบอกร่างสูง นางค่อยๆ นั่งลงตรงข้างหลุมศพ ใบหน้าหวานที่ยังคงซีดเซียวอยู่นั่งทอดมองที่หลุมฝังศพ จิตใจเลื่อนลอยไปไกลแสนไกล นานจนเกือบชั่วยามร่างบางถึงได้สติ ริมฝีปากขบเม้มเข้าหากัน ดวงตาที่มีรอยเศร้าหมองแฝงประกายเข้มแข็งอันเยือกเย็น บรรยากาศรอบตัวของนางดูเย็นชาขึ้นหลายส่วนหลังจากผ่านเรื่องราวมามากมายนางก็คิดขึ้นได้ว่าหากจะอยู่บนโลกใบนี้มีเพียงต้องเข้มแข็งเท่านั้น ถึงจะปกป้องคนที่ตนรักได้ ร่างบางลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปหาเซี่ยเหวินหรงที่ยืนอยู่ไม่ไกล สายตาก็พลัน
