บทที่ 29 พบเจอ

บทที่ 29

พบเจอ

หยางซูมี่สลบไปนับ 7 วันแล้วในที่สุดนางก็ฟื้นขึ้นมาในตอนสายของวันที่ 7 เซี่ยเหวินหรงออกไปล่าสัตว์กับอาเปียว มีเพียงหลานสาวของผู้เฒ่าเฉิงที่นามว่า จินเย่วคอยดูแลหยางซูมี่แทนให้

หยางซูมี่ค่อยๆ กะพริบตาถี่ๆ เพียงลืมตาขึ้นมา แสงจ้าของดวงอาทิตย์ทำให้นางแสบตาจนตาพร่ามัว จนผ่านไปชั่วครู่ หยางซูมี่ถึงลืมตาขึ้นมามองเห็นโดยรอบอย่างชัดเจน ภาพแรกคือสตรีผู้หนึ่งที่มีใบหน้าที่จิ้มลิ้มพริ้มเพราอายุน่าจะน้อยกว่านางหนึ่งหรือสองปีได้ ที่มองทางหยางซูมี่ด้วยความยินดี

"ในที่สุดเจ้าก็ฟื้นแล้วอามี่ เจ็บตรงไหนบ้างหรือไม่"

จินเย่วเอ่ยด้วยความยินดี ตลอดหลายวันมานี้นางคอยภาวนาให้อามี่ฟื้นขึ้นมาเสียที

“เจ้า…เจ้าเป็นใคร แล้วนี่ข้าอยู่ที่ไหน”

หยางซูมี่เอ่ยออกไปด้วยเสียงแหบพร่า นางงุนงงสับสนไปหมด แล้วสตรีผู้นี้คือผู้ใด

“เจ้าหลับไปถึงเจ็ดวันเลยนะ ข้าชื่อจินเย่วเป็นหลานสาวของผู้เฒ่าเฉิง ท่านปู่ของข้าเป็นหมอประจำหมู่บ้านป่าหมอก และท่านปู่ของข้าผู้รักษาเจ้าไว้เอง”

จินเย่วเอ่ยแนะนำตัว และบอกเล่าเรื่องราวคร่าวๆ ให้