สามี 3
ตอนที่ 2
(เพื่อนใหม่)
“ขนมปังทางนี้” เสียงของลูกแก้วเพื่อนสนิทตะโกนโบกมือเรียก เมื่อสายตาของเธอเห็นขนมปังกำลังเดินมายังม้าหินอ่อน จุดที่พวกเธอมักใช้นั่งเล่นประจำในยามว่าง
“มานานยังอ่ะแก้ว” ขนมปังเอ่ยถามเพื่อนเมื่อเธอเดินมาถึงที่หมาย และปรายสายตามองคนที่นั่งตรงข้ามอย่างสงสัย และส่งสายตาหาลูกแก้วเชิงคำถาม
“อ้อ ขนมปังนี่ดาวเรือง” ลูกแก้วแนะนำเพื่อนใหม่กับขนมปัง
ดาวเรือง นักเรียนที่ย้ายมาใหม่จากถิ่นอีสาน เข้ามาเรียนในเมืองเพราะพ่อแม่ทำงานอยู่แถวนี้ แต่ยังไม่มีเพื่อนหรือใครที่ไหน ลูกแก้วผู้ใจดีและมีมนุษยสัมพันธ์ดีเยี่ยม พบเจอดาวเรืองที่ไม่คุ้นเคยกับสถานศึกษาจึงเข้าไปทักและได้พูดคุยกัน เอ่ยชวนและแนะนำตัวจนได้เป็นเพื่อนใหม่ในตอนนี้
“🎶🎵ตอนทำนาข้าชื่อดาวเรือง พอเข้าในเมืองชื่อข้าก้องเลื่องลือ...🎶🎵” ขนมปังผู้อารมณ์ดีเมื่อได้ยินชื่อเพื่อนที่ลูกแก้วแนะนำ เธอก็ขับขานออกมาเป็นเพลงตามแบบที่เธอนึกได้ การร้องเพลงที่ขนมปังโปรดปราน แต่ว่าน้ำเสียงอันแสนไพเราะกว่าสุนัขที่ฉี่ใส่สังกะสี ทำให้คนรอบข้างนั้นปิดหูแทบไม่ทัน เพราะมันแสนจะไพเราะเหลือเกินจนปวดร้าวไปทั้งตัว😂
“ขนมปัง...ยังจะเล่นอีกนะ แก้วปวดหูหมดแล้ว” ลูกแก้วต่อว่าด้วยรอยยิ้มเมื่อขนมปังนั้นไม่จริงจังกับอะไรเลย แม้กระทั่งการฟังครูสอนแต่ไฉนเลยถึงกลับเรียนได้เกรดดีมาตลอดทุกเทอม... ลูกแก้วไม่เข้าใจ?
“ขนมปังตลกจังเลยนะ...” ดาวเรืองที่อมยิ้มกับท่าทางของขนมปังพูดแซวขึ้น
“หยอก ๆ แค่อยากให้เพื่อนมีรอยยิ้ม ว่าแต่ดาวเรืองบ้านอยู่ที่ไหนเหรอ?” ขนมปังรีบแก้ต่างเมื่อเห็นสีหน้าของเพื่อน ๆ ที่ดูแหนงหน่ายต่อพฤติกรรมของเธอ
“บ้านเกิดเราอยู่แถวอีสาน แต่ว่าพ่อกับแม่มาทำงานในเมืองเราเลยย้ายตามพ่อแม่มา” ดาวเรืองตอบคำถามที่ขนมปังนั้นต้องการรู้
“จริงดิ ปังชอบอีสาน ดาวเรืองสอนปังพูดหน่อยสิ ปังอยากพูดอีสานอ่ะ ตอนนี้ฟังแต่เพลงอีสานที่มัน ๆ อยากพูดเป็นบ้าง นะ นะ นะ ดาวเรืองสอนปังหน่อยนะ พลีส....” ขนมปังที่ถูกใจกับคำตอบ ภาษาอีสานที่น่ารักเธอปลาบปลื้มมานานแต่เพราะว่าบ้านอยู่ในเมืองกรุงเลยไม่ค่อยได้เรียนรู้กับสิ่งที่ชอบ
“คึกอะไรอีกเนี้ยขนมปัง แค่แอบไปเรียนชกมวยนี่แก้วว่าก็หนักพอแล้วนะ” ลูกแก้วแย้งขึ้นเสียงหลง
“เอ้า!! แก้วก็...เกิดเป็นคนต้องทำให้ได้ทุกอย่าง ทำได้อยู่แล้วน่าถ้าคิดจะทำ...ไม่ยากหรอกเนอะดาวเรือง” ขนมปังพูดอย่างมีเหตุผลให้ลูกแก้วเข้าใจ ก่อนจะหันเหสายตาไปยังดาวเรืองที่ได้แต่นั่งยิ้มกับพฤติกรรมของเพื่อน
“ไม่ยาก เดี๋ยวเราจะสอนขนมปังเอง” ดาวเรืองที่เป็นมิตรและเข้ากับคนง่าย เธอถูกชะตากับเพื่อนใหม่ทั้งสอง ยิ่งอยู่ใกล้พวกเธอก็ยิ่งเรียกรอยยิ้มให้เธอได้เสมอ บุคลิกของเพื่อนหญิงสองคนที่ต่างกันแต่กลับคบหากันได้อย่างสมานฉันท์ลงตัว...แปลก!?
“เย้ ๆ ดาวเรืองเพื่อนใหม่นี่ไฉไลจริง ๆ” ขนมปังใช้มือจับกรอบหน้าของดาวเรือง พร้อมกับส่ายไปมาเบา ๆ กัดฟันแน่นอย่างมันเขี้ยว “เริ่มเลย ๆ ต่อไปนี้ปังจะหัดพูดอีสาน หุหุ...อีปังมาแล้วจ้า” ขนมปังผู้ไม่สนใจใคร พูดขึ้นเสียงดังพร้อมกับทำท่าทางที่ตลก แขนข้างหนึ่งยกชูขึ้นสูงอีกข้างเท้าสะเอวอย่างกับอุลตร้าแมน
“เฮ้อ ดาวเรืองอย่าถือสาขนมปังเลยนะ พอดีสงสัยวันนี้กินยาไม่ครบ” ลูกแก้วรีบชี้แจงพฤติกรรมของเพื่อนสนิท
“ขนมปังน่ารัก” ดาวเรืองยิ้มอ่อนแล้วมองขนมปังด้วยความสดใส
“ใช่แล้วดาวเรือง ปังน่ารักมาก ๆ” ขนมปังพูดสำทับคำชมของดาวเรืองอย่างหลงตัวเอง
“เฮ้อ บ้าไม่พอแถมมั่นหน้าอีกต่างหาก”
ลูกแก้วถึงกับถอนหายใจหน่าย ๆ และเปิดหนังสือเรียนอ่านโดยไม่สนใจกิริยาของขนมปังแม้แต่น้อย
สามี 3ตอนที่ 3(อาเรียกหา)“แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะขนมปัง” เสียงของดาวเรืองกล่าวลาเมื่อได้เวลาแยกย้ายกลับบ้านหลังจากจบสิ้นการเรียนหนังสือของวัน“เจอกันพรุ่งนี้ดาวเรือง” ขนมปังตอบกลับพร้อมโบกมือลาเพื่อนที่เดินห่างออกไป มุ่งตรงไปยังรถของพ่อกับแม่ของเธอที่จอดรอรับ“แล้วแก้วล่ะ วันนี้ไม่มีคนมารับเหรอ” ขนมปังหันหน้ามาถามเพื่อนสนิทตั้งแต่มัธยมที่เดินเคียงกันมา“เดี๋ยวพี่ชายแก้วมารับ อ๊ะ นั่นไงมาพอดีเลย (พี่กลาส!!)...แล้วปังล่ะวันนี้คุณพ่อไม่มารับเหรอ” แก้วตอบคำถามพร้อมตะโกนเรียกพี่ชาย ชี้นิ้วไปยังรถยนต์ของพี่ชายจอดเทียบฟุตบาทหน้าโรงเรียน ก่อนจะย้อนถามขนมปังถึงการกลับบ้าน“ปังรอพี่ไอติมกับพี่เจทมารับ คงใกล้มาถึงแล้วล่ะ” ขนมปังยิ้มอ่อนแล้วบอกกล่าวแก่เพื่อนหญิงคนสนิทครืด ครืด ครืด เสียงโทรศัพท์มือถือสั่นเครือในกระเป๋ากระโปรงนักเรียน ขนมปังล้วงขึ้นมาพร้อมดูชื่อของบุคคลที่ต่อสายหาก่อนจะหันหน้าไปมองหน้าลูกแก้วแล้วยิ้ม“ถ้าอย่างนั้นแก้วกลับก่อนนะ เดี๋ยวพี่ชายแก้วบ่นเอา เจอกันพรุ่งนี้นะปัง” ลูกแก้วโบกมือลาขนมปังที่ตอนนี้จดจ่อรอรับสายของคนที่โทรเข้ามาหา“โอเค เจอกันลูกแก้ว” เธอโบกมือลาตอบกลับก่อนจะกด
สามี 3ตอนที่ 4(ปังหรรษา)“พี่เจทสวัสดีค่ะ พี่ไอติมสวัสดีค่ะ” ขนมปังที่ก้าวขึ้นรถยนต์นั่งเบาะหลัง เธอยกมือไหว้ทักทายอย่างนอบน้อม“จ้า วันนี้เรียนเป็นยังไงบ้าง” พี่ไอติมถามน้องสาวเมื่อเธอก้าวขาขึ้นรถ ส่งสายตามองน้องสาวที่นั่งเบาะหลังพร้อมส่งยิ้มอ่อนในแบบฉบับของเธอ“ปังไม่รู้ปังหลับ” ขนมปังตอบพี่สาวอย่างไม่รู้สึกอะไร สายตาจ้องมองหน้าจอมือถือด้วยใจจดจ่อ คำตอบที่ได้ฟังทำเอาพี่ไอติมถึงกับกุมหัวอย่างเหนื่อยใจกับน้องสาว ส่วนเจทที่ทำหน้าที่สารถีขับรถทำเพียงอมยิ้มกับการเสวนาฉันท์พี่น้องเท่านั้น ไม่ออกเสียงแทรกแต่อย่างใด “เฮ้อ...” พี่ไอติมถอนหายใจแรงอย่างหน่าย ๆ“พี่ไอติมเป็นอะไรเหรอคะ ถอนหายใจแรงเชียว” ขนมปังที่ไม่ได้สังเกตสีหน้าของพี่สาวเอ่ยถามทันใด เธอละสายตาจากมือถือแล้วโผล่หัวตรงกลางช่องว่างระหว่างเบาะด้านหน้าคนขับ จ้องมองหน้าพี่สาวอย่างรอคำตอบ ส่งสายตาปริบ ๆ อย่างสดใสเดียงสา“จะบ้าเพราะน้องสาวตัวแสบ...ไปเรียนแต่กลับไปนอนหลับซะงั้น...ปังเอ้ย!” พี่ไอติมพูดพร้อมกับเอื้อมมือยีหัวของขนมปังจนฟูฟ่องไม่เป็นทรง“โห พี่ไอติมยีหัวทำไมคะเนี้ย ผมปังเสียทรงหมด ถ้าลงจากรถแล้วเจอหนุ่มหล่ออายแย่เลย”โป้
สามี 3ตอนที่ 5(ซ้อม)“นี่ ๆ พี่ไอติม ปังว่าจะไปสมัครประกวดร้องเพลง...ปังอยากเป็นนักร้อง อยากมีคนกรี๊ดอยู่หน้าเวที อร๊าย!! คือดีอ่ะ ปังจะไปออดิชั่น!!!!” ขนมปังพูดขึ้นด้วยความตั้งใจ รถยนต์ก็ขับเคลื่อนไปตามทาง มุ่งหน้าไปยังบ้านของอาไฟ“พูดให้เป็นจังหวะลงตัวก่อนไหมปัง พี่สงสารคนฟังเพลงปังจัง ไม่สิ...พี่ว่าพี่ควรสงสารตัวเองก่อนตอนนี้” พี่ไอติมพูดแซว เมื่อได้ยินสิ่งที่น้องสาวบอกเล่า“ปังจะร้องเพลงอะไรดีนะ...พี่เจทว่าปังจะร้องเพลงอะไรดี” ขนมปังทำทีได้ยินสิ่งที่พี่สาวพูด เธอไม่สนใจทำเป็นเฉไฉ แล้วเอ่ยถามความเห็นของพี่เจทที่อุตส่าห์ขับรถเงียบ ๆ ไม่โต้ตอบมานาน“เอิ่ม....เอาที่ปังชอบสิ” พี่เจทเกิดกระอักกระอวลไม่รู้จะแนะนำน้องสาวแฟนยังไง เห็นสีหน้าที่ตั้งใจก็ไม่อยากจะดับฝันน้อง ทั้งที่รู้แก่ใจว่าน้ำเสียงการร้องเพลงของเธอนั้นเป็นเช่นไร แค่พูดให้ลงจังหวะยังยาก! เลยเบี่ยงเบนให้คำตอบอย่างรักษาน้ำใจ“พี่พูดตั้งยาวเหยียดน้องสาวก็ไม่คิดจะฟัง...เฮ้อ” พี่ไอติมพูดพร่ำก่อนจะทอดถอนลมหายใจแรงอย่างหน่าย ๆ“ไอติมก็...ความสุขของน้อง” เจทหันมองหน้าภรรยาที่ตอนนี้ทำสีหน้าเหนื่อยหน่าย มือหนาข้างซ้ายวางลงบนหัวของไอต
สามี 3ตอนที่ 6(นกหวีดพกพา)“อาไฟขา ขนมปังมาแล้วค่ะ!!!” ขนมปังตะโกนเสียงดังเรียกขานผู้เป็นอา ทั้งที่ใบหน้าและตัวยังเดินไม่ถึงไหน แต่เสียงแหลมดั่งนกหวีดแผดดังลั่นมาแต่ไกล“อะไรกันลูกขนมปัง เสียงดังมาก่อนตัวอีกแล้ว” อาไฟที่ได้ยินเสียงของหลานสาวดังลั่น เดินออกมาต้อนรับแค่เพียงเสียงเรียก“กราบสวัสดีค่ะอาไฟสุดหล่อ” ขนมปังที่เดินมาหยุดตรงหน้าของผู้เป็นอา เธอวางกระเป๋านักเรียน ยกมือไหว้และถอนสายบัวด้วยท่าทางงดงาม ตามด้วยพี่ไอติมและเจทที่เดินตามหลัง ถึงกับกรอกสายตามองบนอย่างเอือมระอา“พารา อาขอพาราสองเม็ด” อาไฟถึงกับฟาดฝ่ามือแตะหน้าผากอย่างหน่าย ๆ เมื่อเห็นกิริยาของหลานสาวคนเล็กที่แสบซน“ไอติมซื้อมาฝากค่ะ” พี่ไอติมอมยิ้มกับท่าทางของอาไฟ ยื่นแผงยาให้ตามที่ผู้เป็นอาเรียกร้อง ทั้งที่รู้แก่ใจว่ามันการแซวหลานสาวคนเล็กเล่นเท่านั้น“อาไฟไม่สบายเหรอคะ...โถ ๆ คุณอาผู้น่าสงสาร” ขนมปังเอ่ยขึ้นพร้อมกับเดินไปซบอกผู้เป็นอา“ขับรถมาเหนื่อย ๆ เจทเข้าบ้านกัน ไปไอติมเข้าบ้านลูก” “โอ๊ะ!!”อาไฟไม่สนใจท่าทีของหลานสาวคนเล็ก แม้จะแอบขำอยู่ภายในใจก็ตามที ขยับตัวหนีจนขนมปังที่ซบแก้มแนบอกเกือบหัวขมำลงพื้น จนเธอนั้นต
สามี 3ตอนที่ 7(????)“อาไฟมีอะไรจะคุยกับปังเหรอคะ?...” ทันทีที่อากับหลานเดินเข้ามาในที่ลับตาคน สวนหลังบ้านที่เงียบสงบเหมาะแก่การพูดคุยเรื่องที่เป็นความลับไม่อยากให้ใครรับรู้ “ก็ไม่มีอะไรมาก แค่อาจะบอกว่าอานัดวันที่จะพาหนูไปสมัครที่ค่ายมวยแล้ว” อาไฟบอกกล่าว“จริงเหรอคะ? เย้ ๆ” คนที่ดีใจอย่างออกนอกหน้า ดวงตาเบิกกว้างตื่นตูม กระโดดเกาะแขนผู้เป็นอาด้วยความตื่นเต้นกับสิ่งที่อยากทำแบบลับ ๆ โดยมีอาไฟเป็นตัวสนับสนุนทั้งที่ไม่เต็มใจ ที่ทำไปเพราะหลานบังคับจนต้องจำนน“เบา ๆ สิเดี๋ยวพี่ไอติมก็ไอยิน เอาไปฟ้องพ่อหรอก” อาไฟห้ามปรามเมื่อเสียงแหลมของหลานสาวคนรองดังลั่นเกินไป“ชู่....” เธอทำท่าเบาเสียง นิ้วชี้แตะริมฝีปากแล้วทำปากจู่บ่งบอกทั้งที่ตัวเองเป็นคนเสียงดังคนเดียว “แล้วอาไฟจะพาปังไปวันไหนคะ? งื้อ ดีใจปังจะได้ชกมวยแล้ว หลังจากที่รอมานานหลายปี บัดนี้อีปังจะสมหวังแล้วจ้า ฮ่าฮ่าฮ่า” ขนมปังพูดออกมาอย่างคนเพ้อฝัน รอยยิ้มที่เปื้อนใบหน้าที่บ่งบอกว่าเธอนั้นดีใจเกินจะพรรณนา จนคนเป็นอาอมยิ้มกับกิริยาของหลานสาวตัวแสบ“พรุ่งนี้ตอนเลิกเรียนหนูว่างไหมล่ะ เดี๋ยวอาไปรับแล้วเราก็ไปสมัครกันเลย...แต่เราจะไปกันเ
สามี 3ตอนที่ 8(ไม่มีอะไร!)“ยังไงคะอาไฟ ทำไมน้ำอุ่นถึงมาอยู่ที่นี่” ไอติมถามด้วยความงวยงง มองหน้าผู้เป็นอาและคนที่เธอคุ้นหน้าคร่าตา สลับไปมาอย่างต้องการคำตอบ“ก็ไม่ยังไง อาเห็นว่าน้ำอุ่นยืนรอรถนานเลยให้ติดรถมาด้วยก็แค่นั้น” อาไฟแก้ต่างพร้อมปรายสายมองไปยังคนที่ยืนก้มหน้าอย่างเกร็ง ๆ“แล้วทำไมน้ำอุ่นต้องมาอยู่ที่นี่ล่ะคะ?” ไอติมยังคงถามต่อเมื่อสิ่งที่ได้ฟังนั้นยังไม่เคลียร์ในสิ่งที่เธอสงสัยขนมปังที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ยืนมองปากของผู้เป็นอาและพี่สาวสลับไปมาอย่างสังเกตการณ์ เครื่องหมายคำถามวิ่งวนรอบหัวเธอไม่สิ้นสุด พยายามที่จะจับใจความในเรื่องราวแต่ก็ไม่สามารถที่จะเข้าใจอะไรที่ซับซ้อนเช่นนี้ได้ จึงทำได้เพียงยืนเกาหัวยิก ๆ เท่านั้น“ก็อายังไม่พาไปส่งไง เพราะอาจะรอพวกหนูก่อน...ไปกินข้าวกันดีกว่าปะ ๆ อาหิวไส้จะขาด” อาไฟตอบกลับหลานสาวออกไปอย่างปัด ๆ และดันหลังหลานสาวคนโตตรงไปยังโต๊ะ“เขามีเรื่องไรกันวะ ทำไมปังไม่รู้เรื่อง ปังงง ปังไม่เข้าใจ ปังหิว!!...งุ้ย ผู้ใหญ่นี่เข้าใจยากจัง” ขนมปังที่ยืนงงในดงผู้ใหญ่ เธอยืนเกาหัวงงงวยมองตามหลังพี่สาวและอาที่เดินนำหน้าไปยังโต๊ะอาหาร...เจทยืนนิ่งสังเกตกิ
สามี 3ตอนที่ 9(คุณน้า)"พี่ไอติมวันนี้ไม่ต้องมารับปังนะ เพราะปังนัดกับอาไฟไว้ตอนเย็น" ขนมปังที่นั่งอยู่เบาะหลังเอ่ยบอก ทุกเช้าเธอจะมาพร้อมพี่ไอติมกับพี่เจทเพราะเป็นทางผ่าน จึงแวะรับน้องสาวมาพร้อม จะได้ไม่ต้องลำบากพ่อกับแม่ เพราะตั้งแต่แต่งงานไอติมกับเจทก็ซื้อบ้านในระแวกเดียวกันที่ไม่ห่างไกลจากพ่อเจและแม่แนน"นัดไปทำอะไรกัน?...อย่าซนนะปังเข้าใจไหม?...แค่นี้อาไฟก็ปวดหัวจะแย่" พี่ไอติมหันมาพูดกับน้องสาว ชี้นิ้วจ้องมองหน้าอย่างข่มขู่แต่น้องสาวตัวแสบหาได้เกรงกลัวไม่ เธอทำเพียงส่งยิ้มตาหยีให้พี่สาวเท่านั้น"ซนที่ไหนกันเล่า ปังเนี้ยเรียบร้อยมาก ๆ เลยนะคะ...ใช่ไหมพี่เจท" ขนมปังพูดขึ้นและเอ่ยถามอีกคนที่ขับรถด้วยความเงียบ"จ้ะ เรียบร้อยที่สุดอย่างกับผ้ายับที่ยัดลงก้นตะกร้ารอซัก" เจทพูดแซว"ขอบคุณค่ะพี่เจทที่ชมปัง" ขนมปังที่รู้ความหมายดีเธอพูดออกไปโดยไม่สนใจสายตาของพี่ทั้งสองที่กรอกสายตามองบนอย่างระอา แต่ใบหน้าของขนมปังกลับยิ้มแย้มแจ่มใส ความสดใสของเธอที่มีพุ่งทะยานไปยังสามกาแล็คซี่ก็ไม่ปาน"รีบขับเถอะเจท ไอติมอยากถึงบริษัทเร็ว ๆ" ไอติมหันหน้าบอกผู้เป็นสามี เมื่อไม่ไหวที่จะคุยต่อกับน้องสาวตัวแ
สามี 3ตอนที่ 10(ใครอีกคน?)“โห อาไฟปังหาตั้งนานแอบหนีปังมาได้ไง ถ้าปังหลงทางนี่แย่เลยนะคะ” ขนมปังที่เดินหาผู้เป็นอาจนเจอ ไม่วายที่จะบ่นอุบอย่างเง้างอนเดินมาหยุดเคียงข้าง“แล้วหนูหายไปไหน อาก็มองหาแต่พอหันหลังไป เอ้า!! ตายแล้วหลานสาวสุดสวยของอาหายไป นึกว่าหนุ่ม ๆ นักมวยฉุดไป ฮ่า ฮ่า ฮ่า” อาไฟพูดเย้าแหย่ คนที่หน้างอคอหักยืนกอดอกมองผู้เป็นอาอย่างแง่งอน“ชิ!! ถ้าหนุ่มฉุดปังจะไม่ร้องเลยค่ะอาไฟขา” ขนมปังที่แสบซนพูดประชดคนเป็นอาด้วยสีหน้าทีเล่นทีจริงโป้ก!!!!“แก่แดดเกินไปแล้วปัง” อาไฟที่ไม่ค่อยชอบใจกับคำพูดของหลานสาว อดไม่ไหวที่จะทำโทษจนต้องประเคนมะเหงกลงกลางหัวหลานสาวที่แสบเอาการ“โอ๊ย!!!! อาไฟหัวปังเนี้ยใกล้สมองเสื่อมแล้ว คนนั้นก็ลงมะเหงก คนนี้ก็ลงมะเหงก ทั้งคุณพ่อคุณแม่และพี่ไอติม แล้วนี่มีมะเหงกอาไฟอีก สมองปังไหลแล้วจ้า”“เลิกบ่น...สรุปจะสมัครไหมเรียนชกมวยน่ะ” อาไฟยิ้มร่าชอบใจกับท่าทางบ่นยาวเหยียดของหลานสาว แล้วพูดย้ำในสิ่งที่หลานสาวต้องการจะทำในถัดมา“เรียนสิคะ...นี่เสี่ยงชีวิตอันน่ารักมาขนาดนี้ไม่เรียนได้ไงอาไฟก็พูดไปนั่น” ขนมปังที่แสนจะพูดเก่ง พูดตอบผู้เป็นอาอย่างสดใส ความสดใสที่เธ
สามี 3ตอนพิเศษ 4หลายวันต่อมาคนที่มีความคิดในหัว เมื่อควรค่าแก่เวลาของการที่จะปักหลักหัวใจกับผู้หญิงที่คบมาเกือบห้าปี บัดนี้ควรค่าแก่การรอคอยแล้ว คนหน้าซื่อ ๆ ดูไม่มีพิษภัย แต่ใครเล่าจะรู้ว่าเขานั้นก็แอบซ่อนความร้ายกาจเอาไว้ อยากทำเซอร์ไพรส์แฟนสาวขอแต่งงาน ลักลอบทำโดยไม่ให้เธอรู้ “ทุกอย่างต้องเนียนนะ โอเคไหม? และห้ามทำให้เธอเจ็บนะ เราจะแสดงกันพอหอมปากหอมคอ แล้วเดี๋ยวผมจะส่งสัญญาณให้พวกคุณเอง” ยอนมินรวมหัวกับเพื่อนและว่าจ้างเด็กช่างหกคนมาร่วมทีมกับการทำเซอร์ไพรส์ครั้งนี้ เขาแอบทำและวางแผนมาร่วมอาทิตย์ เพื่อการนี้โดยเฉพาะ ทุกคนในบ้านรับรู้ ไม่สิ ยกเว้นแม่แนนคนเดียวไม่พ่อเจไม่ยอมบอก เพราะเหมือนต้องการจะแกล้งเมีย จึงเข้าร่วมแผนการกับว่าที่ลูกเขยคนเล็กด้วย “จะได้ผลไหมยอนมิน” พ่อเจเอ่ยถาม หลังจากที่ยอนมินนั้นตกลงกับเหล่ากลุ่มเพื่อนและคนว่าจ้างมาเรียบร้อยแล้ว “มันต้องสำเร็จครับพ่อ” ยอนมินให้คำมั่น ด้วยท่าทางที่แน่วแน่ “ยอนมินว่าถ้าแม่รู้จะโกรธพ่อไหม?” พ่อเจย้อนถามด้วยสีหน้าที่เป็นกังวล เพราะกลัวเหลือเกินว่าเมียรักจะโกรธเคือง “ไม่คร
สามี 3ตอนพิเศษ 3และแล้วก็เป็นดั่งที่คิดหลังจากผ่านไปไม่กี่วัน ก็มีหมายเรียกให้ไปไกล่เกลี่ยที่สถานีตำรวจ ยอนมินที่ต้องพาแฟนสาวนั้นไป เพราะห่วงใยกลัวว่าเธอนั้นจะเดียวดายและเขาก็ห่วงเธอ “โทรบอกพ่อหน่อยไหมมีมี่ แล้วมูมู่จะบอกพ่อให้ส่งทนายตามไป” ยอนมินเอ่ยถาม ขณะที่กำลังขับรถเดินทางไปยังสถานีตำรวจที่นัดเจอ “เดี๋ยวมีมี่โทรบอกพ่อเอง” ขนมปังว่าดังนั้นก็จัดการต่อสายหาผู้เป็นพ่อทันที (ว่าไงลูก) พ่อเจรับสายด้วยน้ำเสียงที่สดใส “คุณพ่อคะ ตอนนี้ปังอยู่สถานีตำรวจ** คุณพ่อมาหาหน่อยสิ” ขนมปังรีบบอกกล่าวผ่านเครื่องมือสื่อสาร (ห๊ะ!! มีเรื่องอะไรลูก ทำไมไปอยู่ที่นั่น) “คุณพ่อมาก่อนเถอะค่ะ แล้วก็เอาเงินมาเยอะ ๆ ด้วยนะคะถ้าไม่อยากให้ลูกสาวนอนกินข้าวแดงที่ฮ่องกง” (ไอ้ปังลิง ไปก่อเรื่องอะไรอีกเนี้ย บอกพ่อมานะ) “แค่ต่อยคนเองค่ะคุณพ่อ ทำเสียงตกใจไปได้” (ต่อยคน! ตาย ๆ ถ้าแม่รู้เข้าตายแน่ ๆ) “ก็อย่าให้คุณแม่รู้สิคะ รีบมานะคะคุณพ่อ” (คงไม่ทันแล้วล่ะ แม่ยืนอยู่ข้าง ๆ พ่อเนี้ย) “งั้นก็มาด้วยกันเลยค่ะ แค่นี้
สามี 3ตอนพิเศษ 2ร้านอาหารที่ไม่ได้หรูหรา สองหนุ่มสาวเดินเข้ามาในร้านอาหารที่ผู้คนบางตาแล้ว เลือกโต๊ะหาที่นั่งแล้วจัดการสั่งอาหารสามสีอย่างมา ในร้านที่มีทั้งเมนูข้าวและก๋วยเตี๋ยว เพราะทั้งสองเลือกทานไม่เหมือนกัน“กินให้เต็มที่เดี๋ยวป๋าเลี้ยงเอง” ยอนมินพูดขึ้นอย่างกวน ๆ“เรื่องนั้นมันแน่นอนอยู่แล้วค่ะ” ขนมปังที่กำลังเปิดเมนู เอ่ยขึ้นอย่างยอกย้อนเช่นกันเมื่อได้อาหารตามที่ต้องการ ทั้งคู่ก็จัดการกับเมนูที่สั่งมา พูดคุยกันอย่างสนุกสนานตามประสาของคู่รัก“เดี๋ยวขอไปห้องน้ำก่อนนะ” ยอนมินพูดขึ้น เมื่อเขารู้สึกว่าตัวเองกลั้นปัสสาวะไม่ไหว“อืม เดี๋ยวมีมี่กินรอ”“อย่ากินหมดก่อนล่ะ”“ค่ะ บ้าเหรอใครจะกินหมดนี่ พุงแตกพอดี”“ทุกทีก็ไม่เคยเหลือปะ?”“รู้ทันไปอีก”“เดี๋ยวมาครับ”ชายหนุ่มพูดแล้วอย่างกลั่นแกล้ง และลุกจากเก้าอี้เดินผ่านเธอ ทิ้งท้ายด้วยการจับหัวแฟนสาวโยกเบา ๆ ด้วยความคุ้นมือ กิริยาน่ารักเขามักชอบทำกับเธอเสมอ“อุ๊ย! ขอโทษค่ะ” หญิงสาวนิรนามที่ยอนมินไม่รู้จัก เธอเดินก้มหน้าก้มตาจนชนเข้ากับแผงอกของเขา ดีที่เธอนั้นไม่เป็นอะไร เพราะยอนมินคว้าไว้ได้ทัน“ไม่เป็นไรครับ” น้ำเสียงทุ้มละมุนเอ่ยขึ้นพร
สามี 3(ตอนพิเศษ)“ยอนมินรักขนมปังนะ อย่างที่เคยบอกไว้ว่านับจากนี้จะเป็นรักเดียวและรักสุดท้าย” สรรพนามที่ดูเป็นทางการจะถูกเรียกใช้เมื่อเข้าสู่ความจริงจัง ยอนมินผละกลีบปากออกในระยะประชิด จ้องมองลึกเข้าไปในดวงตาของแฟนสาว แล้วพร่ำกล่าวคำหวานด้วยน้ำเสียงละมุน แววตาดูมุ่งมั่นและแน่วแน่ต่อคำพูดที่เปล่งออกมา“พี่มิน” เสียงหวานสั่นไหวจ้องมองหน้าแฟนหนุ่มที่ทาบทับร่างกาย ด้วยแววตาที่สั่นระริกเพราะซาบซึ้งใจ เธอสัมผัสมันได้จากความรู้สึกโดยที่ไม่ต้องสาธยายให้มากมาย“เป็นของมินนะ” ยอนมินเอ่ยขอเสียงแผ่วชิดหู พร้อมกับดอมดมซุกไซร้จมูกลงผิวคอหญิงสาว“อืม” เธอแค่นเสียงและพยักหน้ายินยอมโดยง่าย ทำตามที่หัวใจสั่งการ เพราะแม้อะไรจะเกิดขึ้นภายหลัง ไม่ว่ามันจะพังหรือดำเนินไปด้วยดี เธอก็พร้อมจะรับมันให้ได้หน้าอกอวบอั๋นนุ่มนิ่มถูกมือหนาเคล้นคลึงเบา ๆ โดยที่ยังมีเสื้อนักศึกษาขวางกั้น ความกระสันต่อการถูกสัมผัส ทำให้ร่างกายของหญิงสาวนั้นมีปฏิกิริยา“หอมมาก หอมจนไม่อยากจะไปไหน” กลิ่นกายสาวที่หอมหวน มันชวนให้ชายหนุ่มลุ่มหลง เขาทั้งจูบ ทั้งดูดตามเนื้อผิวเนินอกอย่างหลงใหล และค่อย ๆ เลื่อนใบหน้าลงต่ำ ปลดกระดุมเสื้อนัก
สามี 3ตอนที่ 45(สัญญาว่าจะรัก)สองปีผ่านไปทุกอย่างดำเนินไปเรื่อย ๆ คนที่มุ่งหวังต่อสถานศึกษา และคณะที่อยากเรียนสอบติดจนสำเร็จดังใจหมาย อะไร ๆ ก็ดีงามตามที่ตั้งหวังไม่ว่าจะความรักหรือความรู้ก็ตามที ตอนนี้เธออายุก้าวย่างยี่สิบปีเต็มที แต่ยังคงความสดใสเหมือนเดิม สิ่งที่ชอบก็ยังคงชอบไม่เปลี่ยนแปลงนั่นคือการร้องเพลงที่แสนจะผิดเพี้ยน เพิ่มเติมเข้ามาคือการเต้นที่ค่อนข้างจะมีท่าทางน่าปวดหัวส่วนเพื่อนสนิททั้งสองคนนั้นก็กระาจายไปคนละทิศคนละทางตามความฝันของตัวเอง แต่ก็ยังติดต่อกันอยู่เสมอแม้จะห่างไกลกันแค่ไหน"มูมู่""ครับ"หญิงสาวที่อยู่ในชุดนักศึกษาเรียกขานสรรพนามของแฟนที่แสนจะน่ารัก จากที่ชายหนุ่มนั้นอายจนแทบหัวมุดดินกับคำเรียกที่เธอตั้งให้ ตอนนี้กลับกลายเป็นชินชาไม่อายปากเสียแล้ว"วันหยุดไปที่นี่กันไหมมีมี่อยากไปดูทะเลหมอก" หญิงสาวที่เปิดดูสถานที่ท่องเที่ยวสวยงาม เธอถูกใจกับบรรยากาศจึงเอ่ยชวน พร้อมกับเดินไปนั่งลงตักของคนที่นั่งทำงานด้วยความตั้งใจ"มีมี่อยากไปเหรอ?" ชายหนุ่มละสายตาจากงานทันที เมื่อหน้าที่ของแฟนนั้นเขาไม่เคยปล่อยปะละเลยแม้เพียงเรื่องเล็กน้อย วงแขนแกร่งโอบกอดรอบเอวของแฟนสาวอ
สามี 3ตอนที่ 44.5(เปิดตัว)"กลับบ้านเลยไหม หรือจะไปหาอะไรกินก่อน" ยอนมินเอ่ยถามหลังจากที่ดูหนังจบ"แล้วแต่มูมู่เลย ยังไงก็ได้" ขนมปังเอ่ยขึ้นไม่รู้จะอะไรดี แค่ตอนนี้ยังไงก็ได้ แค่มีผู้ชายข้าง ๆ ไปด้วย"งั้นกินข้าวก่อนเนอะค่อยกลับ" ยอนมินเสนอขณะเดินลงบันไดออกจากโรงหนัง"โอ๊ะ! พี่ศิลา พี่ด็อจ" ความสว่างของดวงไฟทำให้สายตาของหญิงสาวมองเห็นเพื่อนรุ่นพี่เดินออกมาจากโรงหนังโรงเดียวกัน แค่อยู่คนละฝั่งเพราะเธอเดินลงมาจากทางซ้าย บรรจบกับเพื่อนรุ่นพี่ทั้งสองที่ลงมาจากฝั่งขวา"ขนมปัง ไอ้มิน" ด็อจเอ่ยขึ้นสีหน้าที่เผยตอนนี้เหมือนตกใจ"มาดูหนังเหมือนกันเหรอคะ?" ขนมปังเอ่ยถามขึ้น เหตุบังเอิญที่ได้เจอกัน ความลับที่เธอกับยอนมินยังไม่บอกใครว่าคบกันเป็นแฟน คงจะถูกเปิดเผยในเร็ววันนี้"แล้วทำไมสองคนถึง....?" ศิลาที่สังเกตเห็นความไม่ปกติจึงเอ่ยถาม"ทำไมคนเป็นแฟนกันมาด้วยกันไม่ได้หรือไง?"((คบกัน!!))ยอนมินเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง พร้อมกับจับมือของหญิงสาวทันทีบ่งชี้ถึงสถานะตามที่ปากว่า จนทำให้คนทั้งสองนั้นถึงกับตะเบ็งเสียงลั่นพร้อมกันด้วยความตกใจ"เออ" ยอนมินตอบด้วยท่าทางนิ่งเฉย แต่คนข้าง ๆ นั้นเขินแทบต
สามี 3ตอนที่ 44.4(งอน)วันเวลาผ่านเลยไปคนทั้งสองตกลงคบกันแบบลับ ๆ ยังไม่มีใครรู้แม้กระทั่งผู้เป็นพ่อและแม่ เพราะว่าขนมปังยังไม่ต้องการบอกใคร แม้จะตอนนี้เวลาล่วงเลยผ่านพ้นไปจนเกือบสองเดือนแล้วก็ตาม"วันนี้ไปดูหนังกันนะ" ยอนมินเอ่ยชวนเพราะตอนนี้เป็นเวลาเลิกคลาสจากการเรียนมวย วันนี้เขาไม่ได้ไปช่วยงานพ่อที่บริษัท แม้มันจะเป็นหน้าที่ของเขาที่ต้องฝึกฝนเรื่องบริหาร เพื่อสานต่อธุรกิจของที่บ้าน"ดูเรื่องออะไรดีคะ?" คนที่นั่งข้างคนขับเอ่ยถาม"แล้วแต่หนู" ยอนมินบอกกล่าวด้วยรอยยิ้ม"งั้นปังก็แล้วแต่พี่ยอนมินค่ะ" เธอว่าตามเพราะไม่อยากจะเลือกเอง ไม่รู้เธอจะดูเรื่องอะไร แต่เมื่อมีเขาไปด้วยไม่ว่าเรื่องไหนเธอก็ดูได้เสมอ"น่ารักจัง" ชายหนุ่มที่กำลังขับรถ อดไม่ได้ที่จะหยิบแก้มเธอเบา ๆ ด้วยความรักใคร่"พี่ยอนมิน" เธอยิ้มต่อการหยอกเย้า และเอ่ยขึ้นในถัดมาด้วยความคิดบางอย่างสั่งการ ให้เธอนั้นต้องการความเห็นจากเขา"ว่า?" ชายหนุ่มตอบรับสั้น ๆ สายตามองตามท้องถนนด้วยความตั้งใจ"ไม่อยากแทนตัวว่าชื่อแล้วก็คำว่าพี่ยอนมิน ปังว่าเราเรียกด้วยคำน่ารัก ๆ ดีปะ? คำอะไรดีน้อ" เธอเอ่ยถามความเห็นแล้วทำท่าครุ่นคิด เอียงคอซ
สามี 3ตอนที่ 44.3(พาแฟนเข้าบ้าน)'รักนะเด็กดื้อ'คำบอกรักและรอยยิ้มที่ละลายใจ เธอนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่ในรถที่ยอนมินเป็นคนขับ คำที่ดังก้องในหัวตลอดเวลาตั้งแต่ได้ยิน ทำขนมปังที่แสบซนแทบกลายเป็นคนละคนในทันตา"เป็นอะไรเขินพี่เหรอ?" ยอนมินที่มองอยู่เป็นระยะ ใบหน้าที่แสนน่ารัก รอยยิ้มสดใส ท่าทางที่เธอเขินอายทำให้เขานั้นไม่อยากละสายตาไปไหน"เปล่าซะหน่อย" ขนมปังรีบหุบยิ้มทันที แล้วรีบปฏิเสธเก๊กหน้านิ่งขรึม เมื่อเขานั้นจับพิรุธได้"แล้วทำไมต้องแก้มแดง" ยอนมินย้อนถามอีกครั้งอย่างกลั่นแกล้ง"แดงอะไรเล่า หยุดเลยนะ!" เธอพูดเสียงดังบ่ายเบี่ยง ตวาดเสียงลั่นอย่างข่มขู่ ท่าทางที่น่าเอ็นดูทำเอายอนมินนั้นถึงกับอมยิ้มกิริยาท่าทาง อิริยาบถต่าง ๆ ที่ตอนนี้เขาได้ชิดใกล้ยิ่งทำให้เขานั้นหลงรักหญิงสาวผู้นี้เพิ่มมากขึ้น รักจนแทบไม่อยากเสียเธอให้ใคร รักอย่างไม่มีข้อแม้ถึงจะไม่ได้เจอหรือจีบกันเป็นกิจเหมือนคนอื่น ๆ แต่เขารู้หัวใจตัวเองดีในความหนักแน่นและซี่อตรง ความห่างไกลที่ผ่านมาแม้ว่าจะมีคนเข้ามาในชีวิตอยู่บ่อยครั้ง แต่เขาก็ไม่คิดจะจริงจังกับใคร เขารอเพื่อจะได้พบเจอเธอที่เฝ้าหา 'เฌอรียา'"ขนมปัง" ยอนมินเอ
สามี 3ตอนที่ 44.2(แฟน)"มานี่กับพี่หน่อย" ยอนมินเดินเข้ามาหา หลังจากที่เลิกกิจกรรมยามเย็นในค่ายมวย"เดี๋ยว ๆ ไปไหนคะ?" ขนมปังที่นั่งนวดขา ไม่ทันตั้งตัวกลับถูกดึงให้ลุกแล้วเดินตามชายหนุ่มไปด้านหล้งค่ายมวยที่ลับสายตา ไม่มีคนเพ่นพ่านวุ่นวาย ชายหนุ่มที่เฝ้ารอคอยในคำตอบ เขาไม่อยากรออีกต่อไป"คำตอบครับ...พี่มาเอาคำตอบ" ยอนมินพูดเข้าประเด็นแบบไม่อ้อมค้อม"พี่ยอนมิน" ขนมปังเอ่ยออกมาเสียงแผ่ว เงยหน้าสบตาชายตัวสูงที่ยืนตรงหน้า ด้วยแววตาที่สั่นไหว หัวใจของเธอเต้นแรงแทบหลุดจากอก"คบไหมครับ...สองปีที่พี่รอมันน่าจะพอแล้ว" ยอนมินใช้น้ำเสียงละมุน ยิ่งฟังแล้วยิ่งใจสั่น"คือปัง...ปัง...ปังไม่รู้จะตอบยังไง" ขนมปังที่เขินอาย สถานการณ์ตอนนี้ทำเอาความแสบซนที่เคยมีพลันหายไป"คบหรือไม่คบ ตอบไม่เห็นจะยากเลย""ก็ปังไม่เคยมีคนมาจีบ เอ๊ะ! พี่ยอนมินไม่เคยจีบปังเลย แล้วจะเป็นแฟนแล้วเหรอ""ไม่จีบ ไม่จำเป็นต้องจีบเพราะพี่รีบครับ...ตกลงว่าไงให้คำตอบพี่ได้แล้ว""เอ้า! แบบนี้ก็ได้เหรอ?""ห้าวิเริ่ม!"ทั้งสองคนโต้ความกันไปมาอีกคนนั้นเร่งเร้าเอาคำตอบ ส่วนอีกคนนั้นไม่รู้จะวางตัวยังไงต่อสถานการณ์ความรักนี้"หนี่ง" ยอนมิ