สามี 3
ตอนที่ 7
(????)
“อาไฟมีอะไรจะคุยกับปังเหรอคะ?...” ทันทีที่อากับหลานเดินเข้ามาในที่ลับตาคน สวนหลังบ้านที่เงียบสงบเหมาะแก่การพูดคุยเรื่องที่เป็นความลับไม่อยากให้ใครรับรู้
“ก็ไม่มีอะไรมาก แค่อาจะบอกว่าอานัดวันที่จะพาหนูไปสมัครที่ค่ายมวยแล้ว” อาไฟบอกกล่าว
“จริงเหรอคะ? เย้ ๆ” คนที่ดีใจอย่างออกนอกหน้า ดวงตาเบิกกว้างตื่นตูม กระโดดเกาะแขนผู้เป็นอาด้วยความตื่นเต้นกับสิ่งที่อยากทำแบบลับ ๆ โดยมีอาไฟเป็นตัวสนับสนุนทั้งที่ไม่เต็มใจ ที่ทำไปเพราะหลานบังคับจนต้องจำนน
“เบา ๆ สิเดี๋ยวพี่ไอติมก็ไอยิน เอาไปฟ้องพ่อหรอก” อาไฟห้ามปรามเมื่อเสียงแหลมของหลานสาวคนรองดังลั่นเกินไป
“ชู่....” เธอทำท่าเบาเสียง นิ้วชี้แตะริมฝีปากแล้วทำปากจู่บ่งบอกทั้งที่ตัวเองเป็นคนเสียงดังคนเดียว “แล้วอาไฟจะพาปังไปวันไหนคะ? งื้อ ดีใจปังจะได้ชกมวยแล้ว หลังจากที่รอมานานหลายปี บัดนี้อีปังจะสมหวังแล้วจ้า ฮ่าฮ่าฮ่า” ขนมปังพูดออกมาอย่างคนเพ้อฝัน รอยยิ้มที่เปื้อนใบหน้าที่บ่งบอกว่าเธอนั้นดีใจเกินจะพรรณนา จนคนเป็นอาอมยิ้มกับกิริยาของหลานสาวตัวแสบ
“พรุ่งนี้ตอนเลิกเรียนหนูว่างไหมล่ะ เดี๋ยวอาไปรับแล้วเราก็ไปสมัครกันเลย...แต่เราจะไปกันเงียบ ๆ แล้วเดี๋ยวอาจะไปส่งหนูที่บ้าน โอเคไหม?” อาไฟวางมือบนหัวหลานสาวที่แสบซน บอกถึงเหตุผลและสิ่งที่ต้องทำในลำดับถัดไป
“โอเคสิคะอาไฟ...นวมค่ะปังต้องมีนวมมีชุดก่อน อาไฟซื้อให้ปังหน่อยสิคะ นะนะ” เธอตอบรับผู้เป็นอาก่อนจะนึกขึ้นได้ในสิ่งที่ยังขาดหาย เอ่ยปากขอผู้เป็นอาอย่างง่ายดายทั้งที่ไม่รู้จะได้จริงหรือไม่
“ไปขอพ่อหนูสิ” อาไฟเย้าแหย่
“ขอได้ไงล่ะคะ ถ้าปังไปขอนะคุณพ่อก็ต้องรู้สิว่าปังเอาไปทำอะไรแบบนี้ แค่ทุกวันนี้ก็ถูกบ่นจนหูจะชา แม่แนนก็แทบจะกินพาราทุกวันอยู่แล้ว ปังตายพอดีค่ะโดนหวายแน่ ๆ งานนี้ จากขนมปังปอนด์คงกลายเป็นขนมปังเละ” ขนมปังพูดร่ายยาวเหยียด เมื่ออาไฟนั้นไม่ยอมตกลงในการส่งเสริมอุปกรณ์กีฬาแก่เธอ
“สรุปเป็นลูกใคร ลูกอาหรือลูกพ่อเจกันแน่” อาไฟจับหัวหลานสาวโยกไปมาอย่างมันเขี้ยว ใบหน้าที่ยู่ย่นน่ารักทำให้ผู้เป็นอาที่เห็นเธอมาแต่อ้อนแต่ออดนั้นเอ็นดูไม่เสื่อมคลาย รักสุดใจดั่งลูกตัวเองก็ไม่ปาน ไม่ว่าจะเป็นพี่ไอติมหรือน้องขนมปัง อาไฟก็รักเท่าเทียมกันเสมอไม่เปลี่ยนแปลง
“เป็นลูกลิง แม่แนนบอกว่าหยิบขนมปังมาผิด ฮ่าฮ่าฮ่า” เธอพูดพาดพิงถึงผู้เป็นแม่ที่เคยพูดแซวเธออย่างตลกขบขัน ก่อนจะปล่อยหัวเราะลั่นชอบใจ
“อาว่าก็น่าจะจริง หนูกับพี่ไอติมต่างกันลิบลับ” อาไฟพูดเสริมต่อ
“อาไฟอ่ะ ทำไมไม่เข้าข้างปังเล่า นี่ขนมปัง เฌอรียา หลานสาวสุดสวยของอานะคะ” ขนมปังหน้างอปรายสายตามองหน้าผู้เป็นอาอย่างเง้างอน
“ก็หนูทั้งแสบทั้งซนมาก ๆ แต่พี่ไอติมแค่ซนเฉย ๆ”
“อย่ามาพูดเลย คุณแม่ก็ใช่ย่อยนะคะ...ตอนเป็นสาวที่อาไฟเล่าให้ขนมปังฟังอ่ะ นึกว่าแนนไฟท์ไทยแลนด์ไม่ใช่หรือไงคะ ฮ่าฮ่าฮ่า” ขนมปังพูดสวนขึ้นทันใดเมื่ออาไฟนั้นพูดถึงเธอในพฤติกรรมที่เป็น
“อาจะฟ้องแนน” อาไฟพูดแย่ทีเล่นทีจริง
“ปังจะฟ้องคุณแม่คืนเหมือนกัน” ขนมปังไม่ยอมปรนกล่าวต่อด้วยชั้นเชิงที่เหนือกว่า เพราะยังไงคนเป็นอาก็เป็นผู้เล่าให้เธอฟังถึงพฤติกรรมเหล่านั้นของแม่แนน
“ไปดีกว่า...ปวดหัวสุดเวลาคุยกับหนู” อาไฟว่าจบและเดินเข้าบ้านทันที
“รอปังด้วย” หลานสาวตัวดีรีบวิ่งปรี่ตามหลังก่อนจะตามทันแล้วเดินเคียงข้างผู้เป็นอาเข้าไปในบ้าน
“ไม่รู้จักโตสักที ดูสิสูงจนถึงไหล่ของอาแล้วปังเอ้ย” อาไฟยีหัวหลานสาวอย่างหยอกเย้าขณะเดินเคียงเข้าบ้าน
“โตแล้วค่ะ โตแต่ตัว สมองยังเป็นเบบี๋...ฮ่าฮ่าฮ่า” ขนมปังไม่สะทกสะท้านในคำต่อว่าของผู้เป็นอาเธอเฉไฉได้ตลอดเวลาไม่คิดมาก เพราะรู้ว่านั่นคือการหยอกล้อให้อารมณ์ดี
“อาไฟคะ?” ทันทีที่ไอติมเห็นอาไฟเดินมาพร้อมขนมปัง เธอจึงเรียกขานทันทีด้วยสีหน้างุนงง
“มีอะไรไอติมทำไมทำหน้าแบบนั้น” อาไฟย้อนถามเมื่อเห็นสีหน้าของหลานสาวคนโตนั้นขมวดคิ้วแทบเป็นเลยแปดพร้อมกับชี้นิ้วไปตรงหน้า
“นะ นี่มันอะไรกัน ทะ ทำไม...?” สิ่งที่เห็นทำให้เธอนั้นตกตะลึงงันจนแทบครองสติไม่อยู่ ทุกสิ่งที่เผยตรงหน้าทำให้เธองวยงงสงสัยแทบไปไม่เป็น มองหน้าผู้เป็นอาอย่างรอคำตอบ
...อาไฟหันไปมองตามมือที่ไอติมชี้จุด สิ่งที่เห็นทำให้เขานั้นเบิกตากว้างตกใจ ไม่คิดฝันว่าเธอที่เก็บซ่อนจะโผลออกมาทั้งที่สั่งห้ามหนักหนาว่าไม่ให้มาเพ่นพ่านในยามที่มีคนมาบ้าน เขามองจ้องเพ่งพิศสายตาด้วยความเกรี้ยวโกรธ ขบฟันแน่นอย่างระงับอารมณ์เพราะไม่อยากแสดงท่าทีไม่ดีต่อหน้าหลาน ๆ
สามี 3ตอนที่ 8(ไม่มีอะไร!)“ยังไงคะอาไฟ ทำไมน้ำอุ่นถึงมาอยู่ที่นี่” ไอติมถามด้วยความงวยงง มองหน้าผู้เป็นอาและคนที่เธอคุ้นหน้าคร่าตา สลับไปมาอย่างต้องการคำตอบ“ก็ไม่ยังไง อาเห็นว่าน้ำอุ่นยืนรอรถนานเลยให้ติดรถมาด้วยก็แค่นั้น” อาไฟแก้ต่างพร้อมปรายสายมองไปยังคนที่ยืนก้มหน้าอย่างเกร็ง ๆ“แล้วทำไมน้ำอุ่นต้องมาอยู่ที่นี่ล่ะคะ?” ไอติมยังคงถามต่อเมื่อสิ่งที่ได้ฟังนั้นยังไม่เคลียร์ในสิ่งที่เธอสงสัยขนมปังที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ยืนมองปากของผู้เป็นอาและพี่สาวสลับไปมาอย่างสังเกตการณ์ เครื่องหมายคำถามวิ่งวนรอบหัวเธอไม่สิ้นสุด พยายามที่จะจับใจความในเรื่องราวแต่ก็ไม่สามารถที่จะเข้าใจอะไรที่ซับซ้อนเช่นนี้ได้ จึงทำได้เพียงยืนเกาหัวยิก ๆ เท่านั้น“ก็อายังไม่พาไปส่งไง เพราะอาจะรอพวกหนูก่อน...ไปกินข้าวกันดีกว่าปะ ๆ อาหิวไส้จะขาด” อาไฟตอบกลับหลานสาวออกไปอย่างปัด ๆ และดันหลังหลานสาวคนโตตรงไปยังโต๊ะ“เขามีเรื่องไรกันวะ ทำไมปังไม่รู้เรื่อง ปังงง ปังไม่เข้าใจ ปังหิว!!...งุ้ย ผู้ใหญ่นี่เข้าใจยากจัง” ขนมปังที่ยืนงงในดงผู้ใหญ่ เธอยืนเกาหัวงงงวยมองตามหลังพี่สาวและอาที่เดินนำหน้าไปยังโต๊ะอาหาร...เจทยืนนิ่งสังเกตกิ
สามี 3ตอนที่ 9(คุณน้า)"พี่ไอติมวันนี้ไม่ต้องมารับปังนะ เพราะปังนัดกับอาไฟไว้ตอนเย็น" ขนมปังที่นั่งอยู่เบาะหลังเอ่ยบอก ทุกเช้าเธอจะมาพร้อมพี่ไอติมกับพี่เจทเพราะเป็นทางผ่าน จึงแวะรับน้องสาวมาพร้อม จะได้ไม่ต้องลำบากพ่อกับแม่ เพราะตั้งแต่แต่งงานไอติมกับเจทก็ซื้อบ้านในระแวกเดียวกันที่ไม่ห่างไกลจากพ่อเจและแม่แนน"นัดไปทำอะไรกัน?...อย่าซนนะปังเข้าใจไหม?...แค่นี้อาไฟก็ปวดหัวจะแย่" พี่ไอติมหันมาพูดกับน้องสาว ชี้นิ้วจ้องมองหน้าอย่างข่มขู่แต่น้องสาวตัวแสบหาได้เกรงกลัวไม่ เธอทำเพียงส่งยิ้มตาหยีให้พี่สาวเท่านั้น"ซนที่ไหนกันเล่า ปังเนี้ยเรียบร้อยมาก ๆ เลยนะคะ...ใช่ไหมพี่เจท" ขนมปังพูดขึ้นและเอ่ยถามอีกคนที่ขับรถด้วยความเงียบ"จ้ะ เรียบร้อยที่สุดอย่างกับผ้ายับที่ยัดลงก้นตะกร้ารอซัก" เจทพูดแซว"ขอบคุณค่ะพี่เจทที่ชมปัง" ขนมปังที่รู้ความหมายดีเธอพูดออกไปโดยไม่สนใจสายตาของพี่ทั้งสองที่กรอกสายตามองบนอย่างระอา แต่ใบหน้าของขนมปังกลับยิ้มแย้มแจ่มใส ความสดใสของเธอที่มีพุ่งทะยานไปยังสามกาแล็คซี่ก็ไม่ปาน"รีบขับเถอะเจท ไอติมอยากถึงบริษัทเร็ว ๆ" ไอติมหันหน้าบอกผู้เป็นสามี เมื่อไม่ไหวที่จะคุยต่อกับน้องสาวตัวแ
สามี 3ตอนที่ 10(ใครอีกคน?)“โห อาไฟปังหาตั้งนานแอบหนีปังมาได้ไง ถ้าปังหลงทางนี่แย่เลยนะคะ” ขนมปังที่เดินหาผู้เป็นอาจนเจอ ไม่วายที่จะบ่นอุบอย่างเง้างอนเดินมาหยุดเคียงข้าง“แล้วหนูหายไปไหน อาก็มองหาแต่พอหันหลังไป เอ้า!! ตายแล้วหลานสาวสุดสวยของอาหายไป นึกว่าหนุ่ม ๆ นักมวยฉุดไป ฮ่า ฮ่า ฮ่า” อาไฟพูดเย้าแหย่ คนที่หน้างอคอหักยืนกอดอกมองผู้เป็นอาอย่างแง่งอน“ชิ!! ถ้าหนุ่มฉุดปังจะไม่ร้องเลยค่ะอาไฟขา” ขนมปังที่แสบซนพูดประชดคนเป็นอาด้วยสีหน้าทีเล่นทีจริงโป้ก!!!!“แก่แดดเกินไปแล้วปัง” อาไฟที่ไม่ค่อยชอบใจกับคำพูดของหลานสาว อดไม่ไหวที่จะทำโทษจนต้องประเคนมะเหงกลงกลางหัวหลานสาวที่แสบเอาการ“โอ๊ย!!!! อาไฟหัวปังเนี้ยใกล้สมองเสื่อมแล้ว คนนั้นก็ลงมะเหงก คนนี้ก็ลงมะเหงก ทั้งคุณพ่อคุณแม่และพี่ไอติม แล้วนี่มีมะเหงกอาไฟอีก สมองปังไหลแล้วจ้า”“เลิกบ่น...สรุปจะสมัครไหมเรียนชกมวยน่ะ” อาไฟยิ้มร่าชอบใจกับท่าทางบ่นยาวเหยียดของหลานสาว แล้วพูดย้ำในสิ่งที่หลานสาวต้องการจะทำในถัดมา“เรียนสิคะ...นี่เสี่ยงชีวิตอันน่ารักมาขนาดนี้ไม่เรียนได้ไงอาไฟก็พูดไปนั่น” ขนมปังที่แสนจะพูดเก่ง พูดตอบผู้เป็นอาอย่างสดใส ความสดใสที่เธ
สามี 3ตอนที่ 11(น้องสาวของปัง)"อาไฟคะ?" ขนมปังที่นั่งอยู่ในรถเอ่ยเรียกผู้เป็นอา เมื่อเสร็จธุระจากค่ายมวยจึงมุ่งหน้ากลับบ้าน"ว่าไงแสบ" ผู้เป็นอาตอบรับพร้อมกับขับรถอย่างตั้งใจ สายตาเพ่งพิศมองยาวไกลไปตามท้องถนนอย่างมุ่งมั่น"ปังไม่ชอบนายด๊อกอะไรนั่นเลย เขามองปังแปลก ๆ" ขนมปังหันหน้าไปมองอาไฟที่กำลังขับรถอย่างตั้งใจ เธอบอกสิ่งที่รู้สึกข้างในให้ผู้เป็นอานั้นรับรู้อย่างใสซื่อ"เขาชื่อด๊อจ ไม่ใช่ด๊อก นั่นมันหมาแล้วปัง" อาไฟทักท้วงขึ้นด้วยรอยยิ้ม"ก็นั่นแหละค่ะ จะด๊อจหรือด๊อก ก็ดอเด็กเหมือนแหละค่ะอาไฟ...คนอะไรวะชื่อเรียกยากจัง" ขนมปังบนอุบอย่างปัด ๆ"แสบเอ๊ย!!...เปลี่ยนชื่อเขาซะเสียเลย" อาไฟพูดแซวเป็นจังหวะเดียวกับที่กำลังหักพวงมาลัยรถเข้าเส้นทางในหมู่บ้านของหลานสาว"ปังไม่ถูกชะตา เกลียดสายตาผู้ชายบ้าอะไรตัวขาวอย่างกับหลอดไฟเดินได้" เธอยังคงนั่งกอดอกบ่นอุบ"อาหมอกคงให้ด๊อจสอนปัง""อะไรนะคะ!!...นี่อาไฟพูดเล่นใช่ไหม?" ขนมปังตะเบ็งเสียงดังเบิกตากว้างอย่างตกใจกับสิ่งที่อาไฟบอกเล่า"โอ๊ย หูจะเเตกหนูจะตกใจอะไรลูก ก็ด๊อจเขาเป็นครูสอนมวยกับคนที่มาเรียนเป็นเพื่องานอิเรกป้องกันตัว ไม่ได้สอนเป็นมืออ
สามี 3ตอนที่ 12(ชื่อ?)"พี่ชื่อขนมปัง น้องชื่ออะไรดีน้า" เธอพูดพร่ำและคิดถึงชื่อของน้องแมวขณะที่กำลังเดินเข้าบ้าน"ขนมปังหนูไม่เอากระเป๋าล่ะลูก" อาไฟตะโกนตามหลัง เพราะหลานสาวเอาแต่เล่นกับแมวจนไม่สนใจสิ่งรอบกาย"อุต๊ะ!!! ปังลืมเลย แต่เดินมาไกลแล้ว...วานอาไฟถือมาให้ปังทีนะคะ กราบขอบพระคุณเป็นอย่างสูงค่ะ คิคิ" ขนมปังเมื่อได้ยินเสียงเรียกของอาไฟ จึงหันหน้ากลับไปมอง แล้วร้องเสียงหลงตกใจ บอกกล่าวเร็วไวและจับขาหน้าแมวน้อยสองข้างประกบไหว้แล้วเธอนั้นเป็นคนย่อเข่าถอนสายบัว ก้มหัวอย่างนอบน้อมยิ้มอ่อนก่อนหันหลังเดินเข้าบ้านอย่างอารมณ์ดี"โอเคอาถือให้" อาไฟตอบรับและทำสิ่งที่หลานสาวตัวแสบต้องการ "กูมาถึงจุดนี้ได้ไงวะเนี้ย ทาสหลานดี ๆ นี่เอง อนาคตรำไรมาแต่ไกลแล้วไฟเอ๊ย! พ่วงตำแหน่งทาสแมวของหลานอีกแน่!" อาไฟบ่นอย่างรู้ชะตากรรม เดินถือกระเป๋านักเรียนหลานสาวเข้าบ้าน"คุณพ่อ คุณแม่ขาสวัสดีค่ะ...น้องแมวสวัสดีคุณพ่อกับคุณแม่เร็วจ้า" ขนมปังเมื่อเดินเข้ามาในบ้าน ที่พ่อเจกับแม่แนนนั่งทานของว่างต้องหันมามองตามเสียงแหลมของลูกสาว เธอยกมือไหว้ทักทายตามมารยาทที่ทำประจำ และตามด้วยจับสองขาหน้าน้องแมวให้ทำตาม"เดี
สามี 3ตอนที่ 13(เก้าอี้ตัวดี)"หนมถ้วย กินข้าวตรงนี้นะ อย่าดื้ออย่าซนนะ ไม่งั้นพี่ปังจับต้มยำหม้อไฟนะ" ขนมปังสั่งการน้องแมว จัดแจงพื้นที่และอาหารให้(เมี๊ยว~~) : จะรอดได้กี่วันนะเรา มาถึงไม่ข้ามคืนโดนพี่ขนมปังขู่แล้ว...เมื่อว่าจบเธอก็เดินไปยังโต๊ะอาหาร ที่ทุกคนเตรียมตัวรอพร้อมแล้วกับมื้อเย็น"ว้าว!!! มีปีกไก่ทอดของโปรดปังด้วย" ขนมปังที่เห็นอาหารโปรด ร้องว้าวเบิกตาโตอย่างตื่นตา เอื้อมมื้อยาวไปหวังหยิบกินแต่...เพี๊ยะ!!! เสียงฝ่ามือแม่แนนฟาดตีมือเธอเสียงดังจนต้องชะงักดึงมือกลับคืน"อูย~~คุณแม่ตีปังทำไมคะเนี้ย! เจ็บนะคะ" ขนมปังลูบมือปรอย ๆ เพราะเจ็บแสบ"จับแมวมาล้างมือหรือยัง...ไปล้างมือก่อนไม่อย่างนั้นแม่ไม่ให้กิน" แม่แนนจ้องตาเขม็งมองหน้าลูกสาว"จะไปล้างเดี๋ยวนี้ล่ะค่ะคุณแม่คนสวย" ขนมปังพูดขึ้น ว่าจบเธอก็รีบหันหลังวิ่งแจ้นเข้าครัวเพื่อล้างมือทันที ไม่ทันที่แม่แนนจะได้อ้าปากต่อว่าสักนิด"หลานกูแสบเกินคน...ถามจริงตอนท้องนี่ได้พาแนนไปเที่ยวลพบุรีมาปะวะไอ้เจ" อาไฟที่มองพฤติกรรมหลานด้วยรอยยิ้ม เอ่ยแซวขึ้นอย่างติดตลก"นั่นสิ กูแสนจะปวดหัวแต่ละวัน... แนนเรามีไปลพบุรีบ้างไหมนะตอนท้องขนมปัง"
สามี 3ตอนที่ 14(อึ้ง!!)มื้ออาหารที่สุดแสนจะหฤหรรษ์ สีสันของบ้านที่ป่วนระบบการทำงานของประสาทได้เป็นอย่างดี ทำให้ทุกคนข้างกายมีเสียงหัวเราะและรอยยิ้มแห่งสุข"ทุกคนคะปังมีอะไรจะบอก" ขนมปังเอ่ยขึ้นหลังจากที่ทานมื้อเย็นเสร็จและกำลังกินของหวาน((............)) ทุกคนเงียบกริบ บางคนเพิ่งตักของหวานเข้าปากกำลังเคี้ยวอย่างออกรส จำต้องเงยหน้าจากถ้วยของหวานรสอร่อย รอฟังสิ่งที่ขนมปังจะบอกกล่าว"มีอะไรจะบอกเหรอปัง...อย่าบอกนะว่าจะไปออดิชั่น" พี่ไอติมย้อนถามพร้อมกับจ้องมองหน้าน้องสาว และหยิบผลไม้เข้าปากไปพลาง"ไม่ค่ะ...คือว่าสัปดาห์หน้าปังจะบอกให้ทุกคนทำตัวให้ว่างด้วยนะคะ ย้ำ!! ว่าทุกคนในที่นี้" ขนมปังบอกด้วยน้ำเสียงหนักแน่นฟังชัดเจน"อาด้วยเหรอ?" อาไฟชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง เอ่ยถามอีกครั้งเพื่อความมั่นใจ"แล้วอาไฟอยู่ในนี้ด้วยไหมล่ะคะ?" ขนมปังเอ่ยทันควันด้วยความใสซื่อที่ค่อนไปทางกวนระบบการทำงานของประสาท"ไอ้เจลูกมึงกวน...กู" อาไฟหันไปกระซิบเพื่อนสนิทที่นั่งอยู่หัวโต๊ะ คำพูดของหลานสาวคนเล็กที่ทำเอาอาไฟนั้นแทบเสียหลักล้ม แต่ไม่ได้จะจริงจังกับเธอเพราะรู้นิสัยของเธอดี"ก็อาไฟอยู่ที่นี่ด้วย ก็ต้องรวมถึงอา
สามี 3ตอนที่ 15(เอาคืน)"สวัสดีค่ะคุณพ่อ...ปังไปเรียนก่อนนะคะ" ขนมปังยกมือไหว้ผู้เป็นพ่อ เมื่อวันนี้คุณพ่อเจอาสามาส่งลูกสาวคนเล็กด้วยตัวเอง"ตั้งใจเรียนนะลูก หนูอย่าแก่นให้มาก หัดมีความเป็นกุลสตรีซะบ้าง เข้าใจไหม?" พ่อสั่งการทิ้งท้ายวางหนาวางบนหัวลูกสาวด้วยความรักใคร่"ค่ะ...พูดอย่างกับปังเคยแก่นอย่างนั้นแหละ" ขนมปังย้อนถาม ทำเอารอยยิ้มอ่อนของพ่อเจนั้นจางหายทันควัน"ไม่คิดจะรู้ตัวเลย?" พ่อเจเอ่ยขึ้นอย่างระอา"รู้ค่ะ...รู้ตัวว่าลูกสาวคุณพ่อสวยมาก~~~" ขนมปังตอบอย่างมั่นหน้า เอ่ยวาจาลากเสียงยาวยียวนผู้เป็นพ่อ"เฮ้อ~~~พ่อเหนื่อย""ฮ่าฮ่าฮ่า...มีความสุขจังแกล้งคุณพ่อได้ ว่าแต่เย็นนี้ใครจะมารับปังคะ?" ขนมปังหัวเราะชอบใจที่เห็นสีหน้าหน่าย ๆ ของผู้เป็นพ่อ ก่อนจะเอ่ยถามถึงยามเย็นว่าใครจะมารับเธอ"พี่ไอติมกับพี่เจทคงมาไม่ได้เพราะมีนัดลูกค้าตอนเย็น...เดี๋ยวพ่อมารับเอง" พ่อเจบอกเล่าให้ลูกสาวตัวแสบรับรู้"โอเคค่ะ กราบซบอกเพคะท่านพ่อผู้เลอโฉม" ขนมปังยังคงยียวนต่อไม่หยุด เพราะมันคือความสุขของเธอ ประนมมือแล้วกราบซบลงอกผู้เป็นพ่อ"ไปเถอะลูกไปเรียนซะนะ บางทีก็กุลสตรีจนพ่อปวดหัว" พ่อเจออกปากไล่เมื่อลู
สามี 3ตอนพิเศษ 4หลายวันต่อมาคนที่มีความคิดในหัว เมื่อควรค่าแก่เวลาของการที่จะปักหลักหัวใจกับผู้หญิงที่คบมาเกือบห้าปี บัดนี้ควรค่าแก่การรอคอยแล้ว คนหน้าซื่อ ๆ ดูไม่มีพิษภัย แต่ใครเล่าจะรู้ว่าเขานั้นก็แอบซ่อนความร้ายกาจเอาไว้ อยากทำเซอร์ไพรส์แฟนสาวขอแต่งงาน ลักลอบทำโดยไม่ให้เธอรู้ “ทุกอย่างต้องเนียนนะ โอเคไหม? และห้ามทำให้เธอเจ็บนะ เราจะแสดงกันพอหอมปากหอมคอ แล้วเดี๋ยวผมจะส่งสัญญาณให้พวกคุณเอง” ยอนมินรวมหัวกับเพื่อนและว่าจ้างเด็กช่างหกคนมาร่วมทีมกับการทำเซอร์ไพรส์ครั้งนี้ เขาแอบทำและวางแผนมาร่วมอาทิตย์ เพื่อการนี้โดยเฉพาะ ทุกคนในบ้านรับรู้ ไม่สิ ยกเว้นแม่แนนคนเดียวไม่พ่อเจไม่ยอมบอก เพราะเหมือนต้องการจะแกล้งเมีย จึงเข้าร่วมแผนการกับว่าที่ลูกเขยคนเล็กด้วย “จะได้ผลไหมยอนมิน” พ่อเจเอ่ยถาม หลังจากที่ยอนมินนั้นตกลงกับเหล่ากลุ่มเพื่อนและคนว่าจ้างมาเรียบร้อยแล้ว “มันต้องสำเร็จครับพ่อ” ยอนมินให้คำมั่น ด้วยท่าทางที่แน่วแน่ “ยอนมินว่าถ้าแม่รู้จะโกรธพ่อไหม?” พ่อเจย้อนถามด้วยสีหน้าที่เป็นกังวล เพราะกลัวเหลือเกินว่าเมียรักจะโกรธเคือง “ไม่คร
สามี 3ตอนพิเศษ 3และแล้วก็เป็นดั่งที่คิดหลังจากผ่านไปไม่กี่วัน ก็มีหมายเรียกให้ไปไกล่เกลี่ยที่สถานีตำรวจ ยอนมินที่ต้องพาแฟนสาวนั้นไป เพราะห่วงใยกลัวว่าเธอนั้นจะเดียวดายและเขาก็ห่วงเธอ “โทรบอกพ่อหน่อยไหมมีมี่ แล้วมูมู่จะบอกพ่อให้ส่งทนายตามไป” ยอนมินเอ่ยถาม ขณะที่กำลังขับรถเดินทางไปยังสถานีตำรวจที่นัดเจอ “เดี๋ยวมีมี่โทรบอกพ่อเอง” ขนมปังว่าดังนั้นก็จัดการต่อสายหาผู้เป็นพ่อทันที (ว่าไงลูก) พ่อเจรับสายด้วยน้ำเสียงที่สดใส “คุณพ่อคะ ตอนนี้ปังอยู่สถานีตำรวจ** คุณพ่อมาหาหน่อยสิ” ขนมปังรีบบอกกล่าวผ่านเครื่องมือสื่อสาร (ห๊ะ!! มีเรื่องอะไรลูก ทำไมไปอยู่ที่นั่น) “คุณพ่อมาก่อนเถอะค่ะ แล้วก็เอาเงินมาเยอะ ๆ ด้วยนะคะถ้าไม่อยากให้ลูกสาวนอนกินข้าวแดงที่ฮ่องกง” (ไอ้ปังลิง ไปก่อเรื่องอะไรอีกเนี้ย บอกพ่อมานะ) “แค่ต่อยคนเองค่ะคุณพ่อ ทำเสียงตกใจไปได้” (ต่อยคน! ตาย ๆ ถ้าแม่รู้เข้าตายแน่ ๆ) “ก็อย่าให้คุณแม่รู้สิคะ รีบมานะคะคุณพ่อ” (คงไม่ทันแล้วล่ะ แม่ยืนอยู่ข้าง ๆ พ่อเนี้ย) “งั้นก็มาด้วยกันเลยค่ะ แค่นี้
สามี 3ตอนพิเศษ 2ร้านอาหารที่ไม่ได้หรูหรา สองหนุ่มสาวเดินเข้ามาในร้านอาหารที่ผู้คนบางตาแล้ว เลือกโต๊ะหาที่นั่งแล้วจัดการสั่งอาหารสามสีอย่างมา ในร้านที่มีทั้งเมนูข้าวและก๋วยเตี๋ยว เพราะทั้งสองเลือกทานไม่เหมือนกัน“กินให้เต็มที่เดี๋ยวป๋าเลี้ยงเอง” ยอนมินพูดขึ้นอย่างกวน ๆ“เรื่องนั้นมันแน่นอนอยู่แล้วค่ะ” ขนมปังที่กำลังเปิดเมนู เอ่ยขึ้นอย่างยอกย้อนเช่นกันเมื่อได้อาหารตามที่ต้องการ ทั้งคู่ก็จัดการกับเมนูที่สั่งมา พูดคุยกันอย่างสนุกสนานตามประสาของคู่รัก“เดี๋ยวขอไปห้องน้ำก่อนนะ” ยอนมินพูดขึ้น เมื่อเขารู้สึกว่าตัวเองกลั้นปัสสาวะไม่ไหว“อืม เดี๋ยวมีมี่กินรอ”“อย่ากินหมดก่อนล่ะ”“ค่ะ บ้าเหรอใครจะกินหมดนี่ พุงแตกพอดี”“ทุกทีก็ไม่เคยเหลือปะ?”“รู้ทันไปอีก”“เดี๋ยวมาครับ”ชายหนุ่มพูดแล้วอย่างกลั่นแกล้ง และลุกจากเก้าอี้เดินผ่านเธอ ทิ้งท้ายด้วยการจับหัวแฟนสาวโยกเบา ๆ ด้วยความคุ้นมือ กิริยาน่ารักเขามักชอบทำกับเธอเสมอ“อุ๊ย! ขอโทษค่ะ” หญิงสาวนิรนามที่ยอนมินไม่รู้จัก เธอเดินก้มหน้าก้มตาจนชนเข้ากับแผงอกของเขา ดีที่เธอนั้นไม่เป็นอะไร เพราะยอนมินคว้าไว้ได้ทัน“ไม่เป็นไรครับ” น้ำเสียงทุ้มละมุนเอ่ยขึ้นพร
สามี 3(ตอนพิเศษ)“ยอนมินรักขนมปังนะ อย่างที่เคยบอกไว้ว่านับจากนี้จะเป็นรักเดียวและรักสุดท้าย” สรรพนามที่ดูเป็นทางการจะถูกเรียกใช้เมื่อเข้าสู่ความจริงจัง ยอนมินผละกลีบปากออกในระยะประชิด จ้องมองลึกเข้าไปในดวงตาของแฟนสาว แล้วพร่ำกล่าวคำหวานด้วยน้ำเสียงละมุน แววตาดูมุ่งมั่นและแน่วแน่ต่อคำพูดที่เปล่งออกมา“พี่มิน” เสียงหวานสั่นไหวจ้องมองหน้าแฟนหนุ่มที่ทาบทับร่างกาย ด้วยแววตาที่สั่นระริกเพราะซาบซึ้งใจ เธอสัมผัสมันได้จากความรู้สึกโดยที่ไม่ต้องสาธยายให้มากมาย“เป็นของมินนะ” ยอนมินเอ่ยขอเสียงแผ่วชิดหู พร้อมกับดอมดมซุกไซร้จมูกลงผิวคอหญิงสาว“อืม” เธอแค่นเสียงและพยักหน้ายินยอมโดยง่าย ทำตามที่หัวใจสั่งการ เพราะแม้อะไรจะเกิดขึ้นภายหลัง ไม่ว่ามันจะพังหรือดำเนินไปด้วยดี เธอก็พร้อมจะรับมันให้ได้หน้าอกอวบอั๋นนุ่มนิ่มถูกมือหนาเคล้นคลึงเบา ๆ โดยที่ยังมีเสื้อนักศึกษาขวางกั้น ความกระสันต่อการถูกสัมผัส ทำให้ร่างกายของหญิงสาวนั้นมีปฏิกิริยา“หอมมาก หอมจนไม่อยากจะไปไหน” กลิ่นกายสาวที่หอมหวน มันชวนให้ชายหนุ่มลุ่มหลง เขาทั้งจูบ ทั้งดูดตามเนื้อผิวเนินอกอย่างหลงใหล และค่อย ๆ เลื่อนใบหน้าลงต่ำ ปลดกระดุมเสื้อนัก
สามี 3ตอนที่ 45(สัญญาว่าจะรัก)สองปีผ่านไปทุกอย่างดำเนินไปเรื่อย ๆ คนที่มุ่งหวังต่อสถานศึกษา และคณะที่อยากเรียนสอบติดจนสำเร็จดังใจหมาย อะไร ๆ ก็ดีงามตามที่ตั้งหวังไม่ว่าจะความรักหรือความรู้ก็ตามที ตอนนี้เธออายุก้าวย่างยี่สิบปีเต็มที แต่ยังคงความสดใสเหมือนเดิม สิ่งที่ชอบก็ยังคงชอบไม่เปลี่ยนแปลงนั่นคือการร้องเพลงที่แสนจะผิดเพี้ยน เพิ่มเติมเข้ามาคือการเต้นที่ค่อนข้างจะมีท่าทางน่าปวดหัวส่วนเพื่อนสนิททั้งสองคนนั้นก็กระาจายไปคนละทิศคนละทางตามความฝันของตัวเอง แต่ก็ยังติดต่อกันอยู่เสมอแม้จะห่างไกลกันแค่ไหน"มูมู่""ครับ"หญิงสาวที่อยู่ในชุดนักศึกษาเรียกขานสรรพนามของแฟนที่แสนจะน่ารัก จากที่ชายหนุ่มนั้นอายจนแทบหัวมุดดินกับคำเรียกที่เธอตั้งให้ ตอนนี้กลับกลายเป็นชินชาไม่อายปากเสียแล้ว"วันหยุดไปที่นี่กันไหมมีมี่อยากไปดูทะเลหมอก" หญิงสาวที่เปิดดูสถานที่ท่องเที่ยวสวยงาม เธอถูกใจกับบรรยากาศจึงเอ่ยชวน พร้อมกับเดินไปนั่งลงตักของคนที่นั่งทำงานด้วยความตั้งใจ"มีมี่อยากไปเหรอ?" ชายหนุ่มละสายตาจากงานทันที เมื่อหน้าที่ของแฟนนั้นเขาไม่เคยปล่อยปะละเลยแม้เพียงเรื่องเล็กน้อย วงแขนแกร่งโอบกอดรอบเอวของแฟนสาวอ
สามี 3ตอนที่ 44.5(เปิดตัว)"กลับบ้านเลยไหม หรือจะไปหาอะไรกินก่อน" ยอนมินเอ่ยถามหลังจากที่ดูหนังจบ"แล้วแต่มูมู่เลย ยังไงก็ได้" ขนมปังเอ่ยขึ้นไม่รู้จะอะไรดี แค่ตอนนี้ยังไงก็ได้ แค่มีผู้ชายข้าง ๆ ไปด้วย"งั้นกินข้าวก่อนเนอะค่อยกลับ" ยอนมินเสนอขณะเดินลงบันไดออกจากโรงหนัง"โอ๊ะ! พี่ศิลา พี่ด็อจ" ความสว่างของดวงไฟทำให้สายตาของหญิงสาวมองเห็นเพื่อนรุ่นพี่เดินออกมาจากโรงหนังโรงเดียวกัน แค่อยู่คนละฝั่งเพราะเธอเดินลงมาจากทางซ้าย บรรจบกับเพื่อนรุ่นพี่ทั้งสองที่ลงมาจากฝั่งขวา"ขนมปัง ไอ้มิน" ด็อจเอ่ยขึ้นสีหน้าที่เผยตอนนี้เหมือนตกใจ"มาดูหนังเหมือนกันเหรอคะ?" ขนมปังเอ่ยถามขึ้น เหตุบังเอิญที่ได้เจอกัน ความลับที่เธอกับยอนมินยังไม่บอกใครว่าคบกันเป็นแฟน คงจะถูกเปิดเผยในเร็ววันนี้"แล้วทำไมสองคนถึง....?" ศิลาที่สังเกตเห็นความไม่ปกติจึงเอ่ยถาม"ทำไมคนเป็นแฟนกันมาด้วยกันไม่ได้หรือไง?"((คบกัน!!))ยอนมินเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง พร้อมกับจับมือของหญิงสาวทันทีบ่งชี้ถึงสถานะตามที่ปากว่า จนทำให้คนทั้งสองนั้นถึงกับตะเบ็งเสียงลั่นพร้อมกันด้วยความตกใจ"เออ" ยอนมินตอบด้วยท่าทางนิ่งเฉย แต่คนข้าง ๆ นั้นเขินแทบต
สามี 3ตอนที่ 44.4(งอน)วันเวลาผ่านเลยไปคนทั้งสองตกลงคบกันแบบลับ ๆ ยังไม่มีใครรู้แม้กระทั่งผู้เป็นพ่อและแม่ เพราะว่าขนมปังยังไม่ต้องการบอกใคร แม้จะตอนนี้เวลาล่วงเลยผ่านพ้นไปจนเกือบสองเดือนแล้วก็ตาม"วันนี้ไปดูหนังกันนะ" ยอนมินเอ่ยชวนเพราะตอนนี้เป็นเวลาเลิกคลาสจากการเรียนมวย วันนี้เขาไม่ได้ไปช่วยงานพ่อที่บริษัท แม้มันจะเป็นหน้าที่ของเขาที่ต้องฝึกฝนเรื่องบริหาร เพื่อสานต่อธุรกิจของที่บ้าน"ดูเรื่องออะไรดีคะ?" คนที่นั่งข้างคนขับเอ่ยถาม"แล้วแต่หนู" ยอนมินบอกกล่าวด้วยรอยยิ้ม"งั้นปังก็แล้วแต่พี่ยอนมินค่ะ" เธอว่าตามเพราะไม่อยากจะเลือกเอง ไม่รู้เธอจะดูเรื่องอะไร แต่เมื่อมีเขาไปด้วยไม่ว่าเรื่องไหนเธอก็ดูได้เสมอ"น่ารักจัง" ชายหนุ่มที่กำลังขับรถ อดไม่ได้ที่จะหยิบแก้มเธอเบา ๆ ด้วยความรักใคร่"พี่ยอนมิน" เธอยิ้มต่อการหยอกเย้า และเอ่ยขึ้นในถัดมาด้วยความคิดบางอย่างสั่งการ ให้เธอนั้นต้องการความเห็นจากเขา"ว่า?" ชายหนุ่มตอบรับสั้น ๆ สายตามองตามท้องถนนด้วยความตั้งใจ"ไม่อยากแทนตัวว่าชื่อแล้วก็คำว่าพี่ยอนมิน ปังว่าเราเรียกด้วยคำน่ารัก ๆ ดีปะ? คำอะไรดีน้อ" เธอเอ่ยถามความเห็นแล้วทำท่าครุ่นคิด เอียงคอซ
สามี 3ตอนที่ 44.3(พาแฟนเข้าบ้าน)'รักนะเด็กดื้อ'คำบอกรักและรอยยิ้มที่ละลายใจ เธอนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่ในรถที่ยอนมินเป็นคนขับ คำที่ดังก้องในหัวตลอดเวลาตั้งแต่ได้ยิน ทำขนมปังที่แสบซนแทบกลายเป็นคนละคนในทันตา"เป็นอะไรเขินพี่เหรอ?" ยอนมินที่มองอยู่เป็นระยะ ใบหน้าที่แสนน่ารัก รอยยิ้มสดใส ท่าทางที่เธอเขินอายทำให้เขานั้นไม่อยากละสายตาไปไหน"เปล่าซะหน่อย" ขนมปังรีบหุบยิ้มทันที แล้วรีบปฏิเสธเก๊กหน้านิ่งขรึม เมื่อเขานั้นจับพิรุธได้"แล้วทำไมต้องแก้มแดง" ยอนมินย้อนถามอีกครั้งอย่างกลั่นแกล้ง"แดงอะไรเล่า หยุดเลยนะ!" เธอพูดเสียงดังบ่ายเบี่ยง ตวาดเสียงลั่นอย่างข่มขู่ ท่าทางที่น่าเอ็นดูทำเอายอนมินนั้นถึงกับอมยิ้มกิริยาท่าทาง อิริยาบถต่าง ๆ ที่ตอนนี้เขาได้ชิดใกล้ยิ่งทำให้เขานั้นหลงรักหญิงสาวผู้นี้เพิ่มมากขึ้น รักจนแทบไม่อยากเสียเธอให้ใคร รักอย่างไม่มีข้อแม้ถึงจะไม่ได้เจอหรือจีบกันเป็นกิจเหมือนคนอื่น ๆ แต่เขารู้หัวใจตัวเองดีในความหนักแน่นและซี่อตรง ความห่างไกลที่ผ่านมาแม้ว่าจะมีคนเข้ามาในชีวิตอยู่บ่อยครั้ง แต่เขาก็ไม่คิดจะจริงจังกับใคร เขารอเพื่อจะได้พบเจอเธอที่เฝ้าหา 'เฌอรียา'"ขนมปัง" ยอนมินเอ
สามี 3ตอนที่ 44.2(แฟน)"มานี่กับพี่หน่อย" ยอนมินเดินเข้ามาหา หลังจากที่เลิกกิจกรรมยามเย็นในค่ายมวย"เดี๋ยว ๆ ไปไหนคะ?" ขนมปังที่นั่งนวดขา ไม่ทันตั้งตัวกลับถูกดึงให้ลุกแล้วเดินตามชายหนุ่มไปด้านหล้งค่ายมวยที่ลับสายตา ไม่มีคนเพ่นพ่านวุ่นวาย ชายหนุ่มที่เฝ้ารอคอยในคำตอบ เขาไม่อยากรออีกต่อไป"คำตอบครับ...พี่มาเอาคำตอบ" ยอนมินพูดเข้าประเด็นแบบไม่อ้อมค้อม"พี่ยอนมิน" ขนมปังเอ่ยออกมาเสียงแผ่ว เงยหน้าสบตาชายตัวสูงที่ยืนตรงหน้า ด้วยแววตาที่สั่นไหว หัวใจของเธอเต้นแรงแทบหลุดจากอก"คบไหมครับ...สองปีที่พี่รอมันน่าจะพอแล้ว" ยอนมินใช้น้ำเสียงละมุน ยิ่งฟังแล้วยิ่งใจสั่น"คือปัง...ปัง...ปังไม่รู้จะตอบยังไง" ขนมปังที่เขินอาย สถานการณ์ตอนนี้ทำเอาความแสบซนที่เคยมีพลันหายไป"คบหรือไม่คบ ตอบไม่เห็นจะยากเลย""ก็ปังไม่เคยมีคนมาจีบ เอ๊ะ! พี่ยอนมินไม่เคยจีบปังเลย แล้วจะเป็นแฟนแล้วเหรอ""ไม่จีบ ไม่จำเป็นต้องจีบเพราะพี่รีบครับ...ตกลงว่าไงให้คำตอบพี่ได้แล้ว""เอ้า! แบบนี้ก็ได้เหรอ?""ห้าวิเริ่ม!"ทั้งสองคนโต้ความกันไปมาอีกคนนั้นเร่งเร้าเอาคำตอบ ส่วนอีกคนนั้นไม่รู้จะวางตัวยังไงต่อสถานการณ์ความรักนี้"หนี่ง" ยอนมิ