2 สามรุมหนึ่ง

เด็กหนุ่มยังไปไม่ถึงลูกบิดประตูด้วยซ้ำ แขนเล็กก็ถูกบิดจากด้านหลัง เขาเจ็บจนร้องตะโกนเสียงหลงอย่างน่าสงสาร

“โอ๊ย! อย่าทำผมเลย”

พอคว้าตัวได้ ดอมตัวร้ายก็จับแขนเล็กของเด็กหนุ่มไพล่ด้านหลังไว้ แล้วใช้ต้นขาแน่น ๆ แข็งแรงของเขาดันอีกคนให้เดินไปข้างหน้า

เด็กหนุ่มไร้ทางหนี ถูกคนตัวใหญ่ตรึงแน่นจากหลังคอ กดศีรษะลงไปยังผิวโต๊ะท็อปกระจกตัวหนึ่ง คนถูกทำตะแคงเอาด้านข้างใบหน้ารับ ความเย็นของมันทำให้ผิวหนังตรงนั้นชาวาบ

ส่วนอีกสองหนุ่มเดินตามมาสมทบตรงจุดที่ดอมยืนอยู่ หนึ่งในนั้นส่ายหน้าช้า ๆ

“เฮ้ ดอม มึงทำน้องแรงไปเปล่าวะ” คิงที่มีบุคลิกนุ่มนวลสุดในบรรดาทั้งสามถาม เขาจบวิศวะเป็นนายช่าง ที่บ้านทำธุรกิจอสังหาริมทรัพย์

ดอมไม่สนใจ เขาเอามืออีกข้างกดที่ข้างศีรษะของหนุ่มตัวเล็ก ต้นขาแน่นในกางเกงยีนส์ยิ่งเบียดเข้าไปที่บั้นท้ายกลมงอนของเหยื่อ

“โอ๊ย พี่ปล่อยผมไปเหอะ ผมไม่ได้ทำจริง ๆ อีกอย่างกระเป๋าผมก็คืนไปแล้วนี่” เด็กหนุ่มเปล่งเสียงจากปากที่ถูกกดอยู่ครึ่งหนึ่งบนผิวกระจกของโต๊ะ

“พวกกูก็ไม่ได้ติดใจเรื่องกระเป๋า แต่มึงเล่นไม่ยอมรับ แถมทำเพื่อนกูจมูกเลือดออกอีก นั่นต่างหากที่ยอมไม่ได้!”

“จมูกเพื่อนพี่ก็แค่เลือดไหลนิดเดียวไม่ถึงกับดั้งหักสักหน่อย อีกอย่างผมบอกแล้วว่ามันเป็นอุบัติเหตุ” แม้น้ำเสียงจะสั่นเล็กน้อยด้วยความหวาดกลัว แต่คำพูดของเด็กหนุ่มฟังแล้วทำให้รู้สึกว่าเขาเป็นคนรักความถูกต้อง และจะไม่ยอมรับกับความผิดที่ตัวเองไม่ได้ก่อ

แต่นั่นคือการทำปากแจ๋วใส่หนุ่มร้ายมีรอยสักโดยไม่ตั้งใจ

“ฮึ่มมึง! ยังไม่สำนึกอีกเรอะ อย่างนี้ต้องโดนซะหน่อยแล้ว”

ดอมฟังแล้วเลือดขึ้นหน้า ไม่รู้จะจัดการยังไงกับคนตัวเล็กดี เลยเผลอเอามือรั้งขอบกางเกงจ๊อกเกอร์ผ้ายืดสีดำลง ทั้งกางเกงและกางเกงในถูกรูดลงไปพร้อมกันทีเดียว เห็นบั้นท้ายกลมงอนหนาขาวโพลน

ทันใดนั้นหนุ่มรอยสักจอมโหดกับสองเพื่อน เฟย์และคิง ที่ล้อมรอบอยู่ถึงกับผงะ

เด็กคนนี้เป็นโอเมก้า เลยส่งกลิ่นอันหอมหวนยั่วใจฟุ้งไปทั่ว สามอัลฟ่าที่แม้ไม่ได้รัทยังเคลิบเคลิ้มลืมตัวนิ่งขึงไปหลายวินาที

“หอม อื้อ หอมว่ะ” คิงหนุ่มมาดนุ่มถึงกับรำพึง

เฟย์ทำจมูกฟุดฟิด “กำลังฮีทด้วยนี่หว่า”

พอนึกได้ดอมจึงดึงคอเสื้อคนตัวเล็กขึ้นแล้วโยนโครมลงไป หนุ่มโอเมก้านั่งพับเพียบกันพื้น ก้นเปลือยถูไถกับพรม

คิงเลยเห็นบางอย่างที่น่าวาบหวาม เมือกของเหลวเปียกขนสั้นของพรมเป็นทาง ในแสงสีส้มของห้องนี้มองเห็นเป็นรอยสีเงินไม่ต่างจากรอยทางเดินของหอยทากบนพื้น

“ฮึ ไอ้เด็กโอเมก้าคนนี้มีอารมณ์เพราะพวกเราหรือวะ”

เฟย์หนุ่มมาดเนี้ยบเองก็เห็นภาพนี้ด้วย สองหนุ่มมองหน้ากัน ด้วยความเป็นเพื่อนกันทำให้เข้าใจกันทันทีโดยไม่ต้องเอื้อนเอ่ยคำ ต่างฝ่ายต่างรู้สึกคอแห้งจนต้องแลบลิ้นออกมาเลียริมฝีปาก

ส่วนดอมเองก็ราวกับโดนมนตร์สะกด กรงนิ้วของเขาที่แต่แรกเต็มไปด้วยการขู่เข็ญคุกคาม ตอนนี้กลับถูไถลูบคลำไปตามเส้นผม ใบหูของเด็กหนุ่ม เพิ่งสังเกตว่าเด็กนักล้วงคนนี้หน้าหวานน่ามอง แต่ใบหน้านั้นก็มีความคมสันแบบผู้ชายด้วยแนวกรามเหลี่ยมชัด

แต่เหนือสิ่งอื่นใดคือกลิ่นหอมของโอเมก้าฟุ้งขึ้นมาจนทำเขาปั่นป่วนไปหมด ดุ้นแก่นกายแข็งขึงใต้กางเกง เต้นตุบเหมือนมีชีพจร และเริ่มปวดน้อย ๆ

‘อา พลังโอเมก้าไอ้เด็กคนนี้แม่งแรงมาก’ หนุ่มมีรอยสักถึงกับครางในหัว มือไม้ข้างหนึ่งเผลอเล่นบีบนวดดุ้นเนื้อตัวเองเพื่อผ่อนคลายความรวดร้าว ส่วนอีกข้างเผลอแหย่นิ้วเข้าปากของเด็กหนุ่มอย่างลืมตัว

“อุก ๆ พี่อย่าทำ…อย่าทำผม ฮึก” เด็กหนุ่มอ้าปากค้างไว้ เกือบเผลออมนิ้วเรียวยาวนั่นเข้าปากแล้ว เขาเริ่มมีความต้องการเพราะตอนนี้กำลังฮีท แต่พยายามยั้งใจไว้ เขามาทำงานที่คลับแห่งนี้เพื่อเงิน ไม่ใช่เพื่อตกเป็นเหยื่อของอัลฟ่าจอมโหด

ที่แย่กว่านั้นคือไม่ได้มีแค่คนเดียว แต่มีถึงสาม ถ้าเขาปล่อยให้ธรรมชาติของโอเมก้าพาไป จะต้องเดือดร้อนหนักแน่ ๆ!

“แต่ดูท่าทางแกก็ต้องการไม่เบานี่หว่า” เฟย์มาดเนี้ยบมองดุ้นเนื้อแก่นกายของเด็กหนุ่มบนพรมที่ยังอยู่ในท่านั่งพับเพียบ ดุ้นแก่นกายเรียวค่อนข้างขาวส่วนหัวเป็นสีแดงตรงขนานบนพรมราวกับกิ่งไม้บนพื้นหญ้า

คนที่ไวที่สุดในบรรดาสามอัลฟ่าคือคิงมาดนุ่ม เขาคือคนแรกที่รูดซิปกางเกงลง ควักคิงน้อยออกมาแล้วเรียบร้อย

ทำให้เพื่อนอีกสองคนมองมาด้วยแววตาคาดไม่ถึง

+++++

คิงเดินเข้ามา จับที่โคนดุ้นแล้วจ่อแถวใบหน้าของเด็กหนุ่มโดยไม่พูดอะไร

เฟย์เอ่ยอย่างไม่อยากเชื่อ “ไอ้ห่ามึงโด่ไวมาก!”

“นี่คือวิธีการลงโทษของมึงหรือนี่ไอ้คิง ไอ้หื่นเอ๊ย” ดอมเสริม

“ฮึก ๆ ไม่เอา อย่าทำแบบนี้กับผมเลยนะ ผมขอร้อง” เด็กหนุ่มยกมือขึ้นปัดป้อง ทำหน้าเหยเก พยายามดึงหน้าถอยหนี แต่บรรดามือที่ไม่ต่างจากหนวดหมึกของสามอัลฟ่านัวเนียรั้งร่างบางไว้

คิงกระตุกมุมปาก ยื่นมือไปจิกเส้นผมสลวย ความนุ่มและหอมของเส้นผมที่แม้จะห่างจากตัวยังมีอานุภาพตื่นเร้าจนใจสั่น

“แหม ไหน ๆ ก็มาถึงขนาดนี้แล้ว ยอมเล่นกับพวกพี่หน่อยสิหนู” คิงใช้น้ำเสียงนุ่มนวลของตัวเองให้เป็นประโยชน์

“ฮือ ไม่เอาหรอก ผมกลัว ผมไม่อยากทำ” ผิวขาวของใบหน้าบิดเบี้ยวของเด็กหนุ่มเริ่มเป็นสีชมพู

“กลัวพวกฉันเหรอ เอ…หรือควรใช้ตัวช่วยดีไหม” เฟย์พูดแล้วปลีกตัวเดินไปที่บาร์เหล้า

“พี่จะใช้อะไรกับผม” เด็กหนุ่มได้ยินแล้วตื่นกลัวจนมีน้ำเอ่อคลอ เขากระชากตัวขึ้นจะหนีทว่าตั้งแต่ศีรษะถึงแขนถูกสองอัลฟ่าตัวใหญ่ล็อกไว้ทำให้หนีไปไหนไม่ได้

เฟย์กลับมาพร้อมกับขวดเหล้ายินขวดเดิม เขายิ้มแล้วส่งขวดเหล้าร่วมสาบานให้เพื่อน ดอมรับไปแล้วกลืนลงคอหลายอึก ตามมาด้วยคิง สองหนุ่มทำหน้าย่นตอนความร้อนแผดเผาไปตามลำคอ

จากนั้นหนุ่มดอมรอยสักก็จ่อปลายขวดให้เด็กหนุ่มที่ยังทำหน้าสงสัย

“ดื่มสิ แกจะได้ผ่อนคลาย จะได้มีอารมณ์สนุกกับเราไง”

เด็กหนุ่มทำตาเบิกโพลง “ฮึก ไม่เอา ผมไม่อยากดื่มนี่”

ดอมผู้ใจร้ายไม่ทนฟังต่อ เขาส่งสัญญาณให้เพื่อนคนหนึ่งจับแขนกับยึดศีรษะของเด็กหนุ่มไว้ แล้วเขาเอานิ้วบีบกระพุ้งแก้มหนุ่มน้อยให้อ้าปาก

“มึงจะแดกเอง หรือให้กูกรอกปาก เลือกเอา!” น้ำเสียงของเขาดุดันเหี้ยมเกรียม

“อะ อุณไม่อ้าอำหรอก–คุณไม่กล้าทำหรอก” แม้ในตอนนี้เด็กหนุ่มยังปากแจ๋วไม่เลิก

หนุ่มเลือดร้อนผู้ฆ่าได้หยามไม่ได้เบิกตากว้าง รูม่านตากว้างขึ้นอย่างตื่นตัว ริมฝีปากสีสดที่ถูกบีบให้ห่อเป็นวงกลมสั่นระริก

ภาพที่เห็นกระตุ้นสัญชาตญาณดิบเถื่อน เขาชอบเหลือเกินตอนเห็นคนตกเป็นเหยื่อ สิ่งนั้นทำให้ลูกกระเดือกของดอมเลือดร้อนสั่นระริก ปรารถนาอยากเอาดุ้นตัวเองยัดเข้าไปในโพรงปากน่ารักนั่น แต่ก่อนอื่นต้องเริ่มด้วยเหล้าในขวดก่อน

ดอมแสยะยิ้ม ก่อนเริ่มกรอกของเหลวเข้าสู่โพรงปากน้อย ๆ ที่ถูกหนุ่มสองคนที่เหลือใช้นิ้วล็อกกระพุ้งแก้มของโอเมก้าไว้

+++++

จ๊อก ๆ

เสียงของเหลวออกจากขวดขณะอากาศภายนอกเข้าไปแทนที่

“อ๊อก ๆ” เด็กหนุ่มพยายามบิดหน้าไปมา แต่มือแข็งแรงที่จับตัวเขาอยู่ไม่มีผ่อนปรนหรือปรานี เขาเริ่มกลัวแล้ว

‘เฮ้ย ไอ้พวกนี้แม่งเอาจริงหรือวะเนี่ย’

ของเหลวร้อนแผดเผาไหลลงคอ แต่ดันเข้าไปผิดที่ ทำให้เด็กหนุ่มสำลักไอหน้าดำหน้าแดง เขาไอจนเหมือนปอดจะหลุดออกมา

“แคก ๆ”

คนที่ยึดศีรษะไว้ยอมปล่อยให้เด็กหนุ่มไอ แต่แขนทั้งสองยังถูกยึดไว้ เด็กหนุ่มไอจนหน้าแดง น้ำตาไหลพราก

คิงเห็นภาพอันน่าสังเวชแล้วอดสงสารไม่ได้ “ยอมกินเหล้าเข้าไปเหอะน้อง ตามใจไอ้ดอมมันหน่อย ขนาดพวกพี่เป็นเพื่อนมันยังกลัวมันเลย” เขาพูดแล้วหัวเราะคิก ๆ อย่างคนเมา

เฟย์ฟังแล้วอดขำตามอีกคนไม่ได้ ส่วนดอมไม่สน เขาทำหน้าสะใจ จิกเส้นผมของเด็กหนุ่มขึ้นมาจนหน้าหงายมองเพดาน

แล้วโอเมก้าก็เห็นแววตาดุดันของดอมหนุ่มรอยสักที่เอาจริง หนุ่มน้อยจึงเบิ่งตาค้างอย่างตื่นตระหนก

“ตกลงมึงรู้หรือยังว่าจะกินเองหรือให้พวกกูป้อน”

เด็กหนุ่มน้ำตาไหล เขาตกเป็นเหยื่อไปแล้วจริง ๆ และตอนนี้ไม่เหลือทางเลือก เว้นแต่ยกขวดที่ในนั้นมีเหล้ายินเหลือแค่ประมาณหนึ่งในสี่ส่วน

ดอมรีบเอามือยันก้นขวดไว้เพื่อไม่ให้เด็กหนุ่มเลิกดื่ม คนตัวเล็กจำใจดื่มอั้ก ๆ ลงไปตาแทบเหลือก

อีกสองอัลฟ่าผู้ซาดิสม์ไม่แพ้กันเห็นภาพหนุ่มน้อยผู้บอบบางกระดกเหล้าทั้งขวดแล้วอดเชียร์ไม่ได้ว่า “หมดขวด ๆ”