“เสียวไหม หื้มม” เขาผละออกจากริมฝีปากแล้วพูดขึ้นพร้อมกับออกแรงกระแทกเอวสอบอัดท่อนเอ็นร้อนเข้าออกร่องของฉันเน้นๆ“อ๊า อ๊ะ” ฉันที่พยายามกลั้นเสียงครางของตัวเองแต่ก็กลั้นไว้ไม่อยู่ ใบหน้าหวานส่ายไปมาบนหมอนใบใหญ่เพราะเขานั้นกระแทกกระทั้นเธอไม่หยุดยั้งชายหนุ่มเคลื่อนใบหน้าลงมาที่เนินอกสวย เรียวลิ้นสากตวัดลากเลียไปรอบส่วนฐานสีชมพูอ่อน ก่อนจะเปลี่ยนมาเล่นงานที่ยอดอกสีเชอร์รี่แบบเน้นๆแทน เขาดูดดุดมันอย่างหิวกระหาย ความเสียวกระจายไปทั่วทั้งตัวของหญิงสาวที่ตอนนี้นอนหลับตาพริ้มไปกับความเสียวซ่านที่กำลังโดนเล่นงานอยู่ทั้งบนและล่าง“อ๊า..ใกล้แล้ว..ซี๊ด”เขาเชิดหน้าขึ้นพร้อมส่งเสียงครางออกมา และอัดกระแทกตัวตนของเขาเข้ามารัวๆกายเธอสั่นโยกไปตามแรงอัดกระแทกของชายหนุ่ม“อ๊ะ..อ๊า..คุณ...ฉันเสียวว”เขารู้ว่าเธอนั้นใกล้จะถึงจุดหมายแล้ว จึงได้เร่งอัดสะโพกถี่ยิบด้วยจังหวะหนักหน่วงและดุดันร้อนแรง เพียงไม่นานร่างกายของเธอก็กระตุกเกร็งถี่ๆ ภายในของเธอตอดรัดตัวตนของเขาจึงทำให้สายฟ้านั้นเสร็จสมอารมณ์หมายไปพร้อมๆกันกับหญิงสาวใต้ร่าง“อ๊า/อ๊ะๆ อร้ายยยย”ร่างกายสั่นสะท้านไปด้วยความสุขที่ยากจะบรรยายด้วยถ้วยคำ ของเห
“เออ..ฉันก็มัวแต่โกรธจนลืมเรื่องนี้ไป แกรอฉันอยู่ที่นี่นะ เข้าไปอาบน้ำให้สะอาด ทำใจให้สบาย ฉันจะลงไปซื้อยามาให้แกกิน”อลิสพยักหน้าตอบรับในคำพูดของเพื่อนสาวและเดินเข้าไปยังภายในห้องน้ำทันทีเธอมองดูตัวเองผ่านกระจกใส่เห็นร่องรอยคิสมาร์กที่ชายคนนั้นได้ทำเอาไว้กับเธอในทุกๆทีไม่ว่าจะเป็นซอกคอ หน้าอก เธอรู้สึกขยะแขยงเป็นอย่างมากยิ่งมองก็ยิ่งเห็นใบหน้าของชายหนุ่มคนเมื่อคืนโผล่เข้ามาในหัวสมองของเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า ไม่คิดไม่ฝันเลยว่าครั้งแรกของเธอจะต้องมาเจอกับอะไรแบบนี้ เป็นใครที่ไหนก็ไม่รู้ ยิ่งคิดก็ยิ่งเศร้า พอ พอกันที เธอจะไม่รับรักใครอีกต่อไปแล้วตอนนี้ความผิดหวังเสียใจกำลังเข้าเล่นงานเธอเธอเกลียดตัวเองในตอนนี้ที่ยอมไปกับเขาไอ้พี่แม็ค ไว้ใจเขาจนเกินไป เลยทำให้เรื่องมันกลายเป็นแบบนี้ อลิสถอนหายใจออกมาและรีบพาตนเองไปอาบน้ำชำระล้างร่างกายให้สะอาดและเมื่ออาบน้ำเสร็จเดินออกมาจากห้องน้ำก็พบกับชะเอมที่นั่งรออยู่ที่เตียงนอนแล้ว เธอจึงเดินเข้าไปใกล้ๆชะเอม“อ่ะนี่ยาคุมฉุกเฉิน แกรีบกินเลยนะ!” ชะเอมยื่นถุงยาให้กับอลิสพร้อมกับกำชับว่าให้รีบกินเพราะเดี๋ยวจะไม่ทันการณ์“ขอบใจแกมากและก็ขอโทษด้วยที่ไม่ยอมฟั
“ครับ” พี่วินขานรับพร้อมกับยิ้มและมองมายังเพื่อนๆของพราว “พี่วินจะไปคณะของพี่เลยไหมคะ?” เมื่อเดินมาถึงกลุ่มเพื่อน พราวจึงได้หันไปถามยังแฟนหนุ่มของเธอทันที “พี่นัดพวกมันให้เดินมาตรงนี้ล่ะ นั้นไงมากันล่ะ” ธาวินพูดกับพราวแล้วหันไปเห็นพวกกลุ่มเพื่อนของเขากำลังเดินเข้ามาพอดีจึงได้ชี้บอกเธอสายฟ้าที่กำลังเดินเข้ามาพร้อมกลุ่มเพื่อนเขาทอดมองไปยังกลุ่มของเพื่อนน้องพราวและทันใดนั้นเขาก็เห็นหญิงสาวในค่ำคืนนั้นไม่น่าเชื่อว่าที่แท้จะเป็นคนใกล้ตัวเช่นนี้ เขาลอบยิ้มออกมาทันทีแต่ก็เพียงแค่แปบเดียวก็กลับไปดึงหน้าให้เป็นปกติที่สุด “ไงครับน้องพราวคนสวย หวัดดีครับสาวๆ” เมื่อเดินเข้ามาถึงก็เป็นเวหาที่พูดทักทายไปยังแฟนสาวของเพื่อนสนิทและไม่ลืมที่จะหันหน้าไปทักทายกลุ่มเพื่อนของเธอด้วยเช่นกันอลิสเงยหน้าหันไปมองกลุ่มของรุ่นพี่ที่กำลังเข้ามาทักทายก็ถึงกับชะงักเพราะเขา ผู้ชายในค่ำคืนนั้น เขายืนอยู่ตรงนี้ตรงหน้าฉัน จะทำยังไงดี “ชื่ออะไรกันบ้างครับเนี้ย?” ออสตินก็ถามไปยังสาวๆเพื่อนของพราวด้วยเช่นกัน “นี่เพื่อนหนูเองค่ะ คนนี้ชื่อมายู คนนี้ชะเอม และส่วนคนนี้ชื่ออลิสค่ะ”พราวจึงได้เอ่ยขึ้นพร้อมทั้งเริ่มแนะนำชื่อ
ชะเอมเป็นไกด์พาเหล่ารุ่นพี่เพื่อนของธาวินนั้นเดินตามร้านอาหารจนแต่ละคนนั้นได้ของกินกันคนละจานเป็นที่เรียบร้อยก็พากันมานั่งที่โต๊ะอาหาร บรรดาเหล่านักศึกษาในคณะต่างมองด้วยความอิจฉามายังกลุ่มของธาวินและเพื่อน “นี่มึงยิ้มเหี้ยไรนักหนาว่ะ กูเห็นแล้วขนลุก” เวหาที่นั่งกินข้าวอยู่แล้วเห็นสายฟ้านั้นกินข้าวไปก็หลุดยิ้มออกจึงได้ถามออกไปด้วยใบหน้าสงสัย“ก็...นึกอะไรขึ้นมาได้น่ะเลยอดที่จะยิ้มไม่ได้” สายฟ้าจึงพูดขึ้นแต่สายตาก็มองไปทางอลิสที่นั่งฝั่งตรงข้ามแล้วจึงหันกลับไปมองยังบุคคลที่ถามซึ่งนั่งอยู่ทางด้านข้างของเขา “ฉันกินเสร็จแล้วขอตัวไปห้องน้ำก่อนนะ” ชะเอมพูดขึ้นก่อนที่จะลุกขึ้นยืนเพื่อเตรียมที่จะไปเข้าห้องน้ำ “ฉันก็อิ่มพอดี อยากไปห้องน้ำเหมือนกัน” เมื่อเห็นช่องทางที่จะหลุดออกไปจากตรงนี้ได้อลิสจึงต้องรีบคว้าไว้ทันที เธอรีบพูดขึ้นแล้วหันไปทางชะเอม พร้อมกับลุกขึ้นแล้วเดินออกไปห้องน้ำพร้อมกับชะเอม สายฟ้ามองไปยังร่างบางของอลิสจนเธอได้เดินหายเข้าไปยังห้องน้ำพร้อมกับยิ้มมุมปากออกมาตอนนี้ฉันและชะเอมได้มาหยุดยืนอยู่ที่ห้องน้ำแล้ว ชะเอมที่พอจะจับอาการและสังเกตสีหน้าของฉันจึงได้เริ่มถามออกมา“ไหน มี
ช่วงบ่ายอลิสกับกลุ่มเพื่อนสาวมีเรียนแค่วิชาเดียว วันนี้ในช่วงบ่ายพราวเธอต้องไปทำงานที่ร้านคาเฟ่ Chi Chi ที่อยู่ออกไปไม่ไกลจากมหาลัยสักเท่าไหร่ พราวเธอจึงโบกมือลาเพื่อนๆและเดินไปยังร้านที่เธอทำงานอยู่และก็จะเหลือกันแค่สามคนมายูจึงได้พูดถามไปยังเพื่อนทั้งสอง“พวกเราจะไปไหนกันไหมอ่ะหรือจะกลับกันเลย”“ไปเดินหาอะไรกินกันในห้างดีไหมมายู” อลิสจึงได้เสนอให้ไปหาอะไรกินกันที่ห้าง“จัดไปค่าสาวๆ ไปกัน แยกกันไปเลยใช่มะ” มายูรีบตอบตกลงทันทีและถามว่าแยกกันไปเลยใช่ไหม“ช่าย ขากลับจะได้สะดวก ไม่ต้องแวะกลับมาเอารถกันอีก”ห้างสรรพสินค้าทั้งสามได้เข้าเดินในห้างเป็นที่เรียบร้อยแล้ว วันนี้มีของเซลล์ลดราคาเต็มไปหมดจึงทำให้ทั้งสามต่างก็ได้ข้าวของเครื่องใช้กันไปคนละ2-3อย่างเมื่อกำลังจะเดินผ่านร้านอาหารอลิสก็ได้ชี้ไปที่ป้ายของร้านและพูดขึ้นกับทางกลุ่มเพื่อนว่า“กินร้านนี้กัน ฉันเคยมากินกับพ่อกับแม่ อร่อยมาก”“เอาสิ” พวกเธอต่างก็พากันเดินเข้าไปนั่งและเลือกเมนูอาหารกัน“ยัยพราวน่าจะมาด้วยกันเนอะ” ชะเอมนั่งเอามือเท้าคางและพูดขึ้นวันนี้พวกเรามากินข้าวกันแต่ก็ขาดพราวไปเพราะว่าเธอนั้นต้องไปทำงานเสริม“เอาไว้มาให
ทางด้านอลิสที่แอบหลบซ่อนอยู่ทางด้านหน้าห้องน้ำเมื่อเห็นว่ากลุ่มของธาวินและผองเพื่อนได้เดินออกไปกันแล้วเธอจึงได้เดินกลับมายังโต๊ะของเพื่อนในทันที“กินอะไรมาหรือยังพราว” ชะเอมถามไปยังเพื่อนสาวที่พึ่งจะมาถึงเป็นคนสุดท้ายของกลุ่ม“ฉันกินมาเรียบร้อยแล้วแหละ”หลังจากนั้นทั้งสี่สาวก็ได้พากันไปเรียนในตอนเช้า ส่วนช่วงบ่ายวันนี้ก็เหมือนเดิมนั่นก็คือมีกิจกรรมรับน้องทั้งอาทิตย์และพอช่วงเย็นทั้งสี่สาวจึงไปเดินตลาดนัดด้วยกัน วันนี้เนื่องจากมีกิจกรรมจนถึงช่วงสี่โมงเย็นจึงทำให้พราวนั้นได้ทักไปขอหยุดงาน1วัน ความสนุกของสี่สาวในวันนี้จบลงตรงที่แต่ละคนนั้นได้เสื้อผ้าและข้าวของหอบกลับห้องกันเต็มไม้เต็มมือไปหมด คอนโดอลิส17.00 น.“ขอบใจนะชะเอม บัยบายแก~” เมื่อโบกมือลากับเพื่อนและรถของชะเอมนั้นได้ออกไปแล้ว อลิสก็ได้หันหลังและเดินจะเข้าไปยังคอนโดเธอรู้สึกเหมือนว่ามีคนแอบติดตามเธอมาแต่พอหันไปดูก็กลับไม่พบใครสักคน มันยิ่งทำให้อลิสนั้นเริ่มหวาดกลัวเพราะเธอไม่เห็นคน เธอจึงนึกว่าสิ่งที่ตามเธอมานั้นคงเป็น..ผีอลิสรีบเดินดุ่มๆใช้คีย์การ์ดและรีบเดินเข้ามายังภายในคอนโดโดยที่ไม่ได้ดูแล้วว่าด้านหลังของเธอนั้นจะแอบมีใ
“ไว้ฉันขอคิดดูก่อนแล้วกัน”“ไม่ได้นะ พี่ต้องตัดสินใจเดี๋ยวนี้และตอนนี้ด้วย!”“ตามใจกันก่อนสิ เดี๋ยวฉันก็คงจะคิดออกเองแหละว่าต้องการอะไร วันนี้ไปทำงานมาเหนื่อย ปวดไหล่จัง หิวข้าวด้วยแฮะยังไม่ได้กินข้าวเลย” สายฟ้าร่ายยาวคำพูดออกมาและมองไปยังเธอพร้อมกับใช้มือทุบๆไปที่ไหล่ของตนเองอลิสรู้แล้วว่าตอนนี้เขาต้องการอะไรเธอจึงเริ่มยกมือขึ้นมาบีบนวดไหล่อย่างเบามือให้กับชายหนุ่มที่กำลังนั่งอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่นของเธอ“บีบแบบนี้พอได้ไหมคะ”“ซ้ายหน่อย ออกแรงเพิ่มอีกนิด” เธอถึงกับถอนหายใจออกมา จนสักพักผ่านไปอลิสที่เริ่มทนไม่ไหวจึงได้พูดประท้วงออกมา“พอหรือยังคะ อลิสเมื่อยมือแล้ว”“อืม~ พอก็ได้ หาอะไรให้ฉันกินทีสิ!”“เห้อ..ค่ะ”พอได้ฟังคำขอของเขาอลิสก็ถึงกับต้องถอนหายใจออกมาทันที ทำอะไรไม่ได้นอกจากต้องเดินเข้าไปในครัวเปิดดูตู้เย็นแล้วเลือกสรรหาวัตถุดิบที่มีนำออกมาทำอาหารง่ายๆให้เขากินสักพักเธอก็ได้ทำอาหารมาให้เขาได้รับประทานมื้อนี้ผ่านไปได้ด้วยดี สายฟ้าดูมีความสุขกับฝีมือในการทำอาหารของอลิส“กินอิ่มแล้ว พี่พอจะคิดออกหรือยังว่าต้องการอะไร แต่ถ้าพี่ยังคิดไม่ออกพี่ก็ช่วยกลับไปก่อนได้ไหมคะ อลิสง่วงนอน
“แฟนของเธอมันยกเธอให้กับฉันและฉันก็จ่ายเงินค่าที่มันติดหนี้พนันให้กับมันแทนไปแล้ว ตอนนี้เธอก็ถือว่าเป็นคนของฉัน ฉันทำเพื่อเธอเลยนะ มาเป็นผู้หญิงของฉันมันไม่ดีตรงไหน ผู้หญิงทุกคนต่างก็อยากจะเข้ามาหาฉันกันทั้งนั้นส่วนข้อสุดท้ายฉันก็ไม่ต้องการที่จะให้ผู้หญิงของฉันไปคุยกับคนอื่น ฉันไม่ชอบ! และสุดท้ายเธอต้องย้ายไปอยู่กับฉัน”“โห๊ะ! ไม่ใช่แล้วค่ะ แบบนี้อลิสไม่ยอมแน่ๆ ไอ้พี่แม็คนั่นมันมีสิทธิ์อะไรที่จะมายกอลิสให้กับคนอื่น อลิสไม่ใช่ของของมัน พี่จ่ายหนี้ให้เขาพี่ก็ไปเก็บเงินกับเขาสิคะจะมาเก็บกับอลิสได้ยังไงกัน และที่บอกว่าให้อลิสย้ายไปอยู่กับพี่ เหอะ มันไม่มีทางเกิดขึ้นแน่ๆค่ะ”“แต่ฉันจ่ายเงินไปแล้วและฉันก็ตามหาตัวมันไม่เจอด้วยนี่สิก็เลยต้องมาเก็บที่เธอแทนแล้วเธอมีเงินใช้หนี้ให้ฉันไหมล่ะ”“ก็พยายามตามหาให้เจอสิคะ แล้วหนี้ก้อนนั้นมันเท่าไหร่กันคะ”“ก็ไม่มากเท่าไหร่หรอก ห้าแสนบาทเอง”“ห้าแสน!!!”“ใช่ มันติดหนี้อยู่ห้าแสนบาท ว่าไงเธอมีเงินจ่ายให้ฉันเลยใช่ไหม จ่ายแทนแฟนเก่าของเธอน่ะ ยัยคุณหนูอลิส”“ก็เพราะมันนั่นแหละจึงทำให้อลิสต้องมาเจอเรื่องแบบนี้”“ฉันต้องการแค่เงินของฉันคืนไม่ได้อยากฟังเรื่อง
กูจะไปหาไอ้พายุมันสักหน่อย นานแล้วที่ไม่ได้เจอ""เออ ฝากความคิดถึงพี่มึงด้วยแหละกัน"เวหาเริ่มที่จะเข้าใจแล้วที่มันยังไม่กลับห้องก็เพราะต้องไปหาพี่ชายของมันก่อนนี่เอง งั้นก็ฝากความคิดถึงไปด้วยก็แล้วกัน"อืม""ชะเอม แกไปส่งฉันด้วยนะ"อลิสร้องขอให้เพื่อนสาวไปส่งเธอยังคอนโดของเธอ"ได้ดิ แต่ว่าฉันต้องไปเอาเสื้อที่ร้านให้พี่แชมเปญก่อนนะ"ชะเอมตบปากรับคำแต่ต้องแวะไปเอาเสื้อผ้าของพี่สาวเธอก่อนนะ"ฉันผ่านคอนโดของเธอให้ฉันไปส่งจะดีกว่า"สายฟ้ารู้ในท่าทีของหญิงสาว เขารู้ว่าเธอกำลังหาเรื่องที่จะหนีเขา เขาจึงพูดขึ้นและขอเป็นคนไปส่งเธอเอง"อลิสรอชะเอมได้ค่ะ ไม่รบกวนพี่ดีกว่า"หญิงสาวเกร็งไม่กล้าสบตารุ่นพี่หนุ่ม เธอมองพื้นแล้วพูดตอบกลับชะเอมเหลือบมองไปยังรุ่นพี่หนุ่มที่ตอนนี้จ้องมองใบหน้าของเพื่อนเธอด้วยสายตาดุคาดโทษที่เธอดื้อรั้นไม่ยอมตกลงให้เขาไปส่ง"อลิส..ฉันว่าแกไปกับพี่สายฟ้าก็ดีเหมือนกันนะ คือว่าฉันอาจต้องไปรอเสื้อของพี่แชมเปญน่ะ อาจจะนานเลยแหละ แกไปกับพี่เขาจะได้ถึงห้องไวไง"อลิสอยากจะกรีดร้องออกมากับคำพูดของเพื่อนสนิท ให้รอชะเอมถึงแม้จะนานแค่ไหนเธอก็รอได้แต่ไปกับพี่เขาเนี่ยสิไม่รู้ว่าเธอจะมีชีว
“ขอดูหน่อย เพื่อนแล้วทำไมต้องยิ้มน้อยยิ้มใหญ่”“ส่งมือถือของเธอมา!”“เนี่ยเพื่อนเหรอ มันเป็นใคร!” เมื่อดูข้อความที่โฟร์ทเพื่อนต่างคณะของอลิสส่งมาเขาก็ถามเธอทันทีว่าเนี่ยนะเหรอเพื่อน“ก็เป็นเพื่อนคนนึงค่ะ แต่อยู่ต่างคณะ”“เลิกคุยกับมันซะ! มันไม่ได้คิดกับเธอแค่เพื่อน”“อลิสก็ไม่ได้คิดเกินเลยไปมากกว่าคำว่าเพื่อนนะคะ”“ฉันขอสั่งห้ามไม่ให้เธอคุยกับมัน!”“พี่จะมาห้ามอลิสคุยกับเพื่อนได้ยังไงกันคะ ห้ามไม่ได้นะคะ”“ห้ามในฐานะผัวของเธอจะพอได้มั้ย อลิส!”“พี่ไม่ใช่ผัวสักหน่อย ทำไมชอบพูดอยู่ได้”“ต้องให้ย้ำใช่มั้ย ว่าเป็นผัวเธอหรือเปล่า”“หยุดพูดจาแบบนี้สักทีค่ะ อลิสไม่ชอบ!”“เธอก็เลิกคุยกับมันก่อนสิ เธอกำลังผิดกฎในข้อสัญญาอยู่นะ”“เห้ออ คุยแบบเพื่อนค่ะแล้วอีกอย่างอลิสก็ยังต้องเจอเขาอยู่ในวิชาเลือกเสรีอีก อลิสไม่ได้คิดอะไรเกินไปกว่าคำว่าเพื่อนจริงๆนะคะ”“ถ้างั้นฉันจะลองเชื่อใจเธอดูก่อนก็ได้”“พี่ต้องหัดไว้ใจอลิสบ้างนะคะ อลิสไม่ใช่คนแบบนั้นสักหน่อย”ได้ เขาจะลองเชื่อใจเธอดูสักครั้ง เขาเชื่อใจเธอได้แต่ไอ้เด็กเวรนั่นเขาไม่เชื่อใจมันเด็ดขาด ดูก็รู้ว่ามันชอบเธอ แต่ไม่มีทางซะหรอกไม่มีใครสามารถแย่งเธอไป
“แล้วมองไม่ได้หรือไง” ชายหนุ่มตอบกลับเสียงนิ่งเรียบ“อยากมองก็มองค่ะ แล้วแต่พี่เลย” เธอพูดกับเขาแต่ไม่ยอมหันหน้าไปมองกัน“แม่ดีขึ้นหรือยัง”“ก็เริ่มดีขึ้นแล้วค่ะ ไม่ค่อยปวดหลังแล้ว แต่ยังมีน้ำมูกกับไออยู่”“ฉันคิดถึงเธอนะ”ตึกตักๆ!“…..” ได้ยินคำว่าคิดถึง อกข้างซ้ายของเธอก็เต้นแรงขึ้นจนไม่กล้าหันมาสบตากับเขา“วันนี้ไปนอนที่ห้องฉันนะ เปลี่ยนสถานที่บ้าง”“ทำไมเราไม่ต่างคนต่างนอนที่ห้องใครห้องมันบ้างหละคะ” หญิงสาวหันขวับมองใบหน้าหล่อเหลาแล้วเอ่ยถามเขาอีกครั้ง“นี่เธองอนอะไรฉันอีกหรือเปล่า ฉันติดเธอแล้วจะให้มาแยกนอนคงไม่ได้” ชายหนุ่มถามกลับและอธิบายเหตุผล“ก็แล้วถ้าครบห้าเดือนตามสัญญาหละคะ พวกเราก็ต้องแยกกันอยู่ดีไม่ใช่เหรอ”“หลังจากนั้นถ้าพวกเราคิดตรงกันก็อยู่ด้วยกันต่อไง”“…..”อยู่แบบนี้อ่ะนะ“ปิดเทอมไปเที่ยวไหน ไปเที่ยวด้วยกันเอามั้ย?” เพราะเธอไม่ยอมพูดกับเขาต่อ ชายหนุ่มจึงเปลี่ยนเรื่องชวนคุยทันที“พี่ว่างเหรอถึงจะพาอลิสไปเที่ยว”“ฉันมีเวลาว่างสำหรับเธอเสมอ คนสวย”“งั้นอลิสขอคิดดูก่อนว่าอยากไปที่ไหน”“อืม รีบบอกฉันก็แล้วกัน จะได้รีบจองที่พัก”คอนโดสายฟ้าสายฟ้าพาเธอเดินเข้ามาในห้องของเ
“เป็นไงลูกสาวแม่ ชีวิตในมหาลัยเป็นยังไงบ้าง” หญิงวัยกลางคนถามไปยังลูกสาวตัวเล็กว่าชีวิตในรั้วมหาลัยเป็นอย่างไรบ้าง“ก็สนุกดีค่ะแม่ ส่วนเรื่องเรียนอลิสมีชะเอมคอยเข็นสบายมากเลยค่ะ” ร่างบางพูดไปก็ยิ้มไป“แล้วมีหนุ่มๆมาหยอดขนมจีบลูกสาวแม่บ้างมั้ยนะ”“ก็....พอมีบ้างค่ะ ลูกสาวแม่ก็ฮอตพอตัวอยู่นะคะ”“แล้วมีเข้าตาบ้างหรือยังจ้ะ”“ยังไม่มีหรอกค่ะ”“ดีแล้วลูกสาวพ่อ แต่ถ้าจะมีก็ขอให้เขาดีกับลูกสาวพ่อ ให้สมกับที่พ่อและแม่รักและทะนุถนอมหนูนะ”“ค่ะ ถ้าไม่มีอลิสจะอยู่กับพ่อและแม่ไปตลอดเลยนะคะ”“ให้มันจริงอย่างที่ปากพูดเถอะนะลูก”เช้าวันถัดมา7.30น.“อลิสไปเรียนก่อนนะคะ เอาไว้ตอนเย็นพวกเรามาคอลหากันนะคะพ่อกับแม่”“จ้ะ ขับรถดีๆนะลุงศร”“ครับ คุณท่าน”“ไปแล้วนะคะพ่อกับแม่ สวัสดีค่ะ”กดเปิดโทรศัพท์ของตนเองขึ้นมา ตั้งแต่เมื่อคืนเธอปิดเครื่องเพราะอยากมีเวลาให้พ่อกับแม่และอีกสาเหตุนึงก็คือไม่อยากคุยกับเขา จะพยายามตัดใจไม่คิดอะไรไปมากกว่านี้ อีกไม่กี่เดือนก็ครบ5เดือนตามสัญญาหนี้แล้ว ต่
สายฟ้าที่เห็นท่าทีของเธอก็รับรู้ได้ทันทีว่าที่เธอทำเป็นรีบนอนก็เพราะเธอคงเขินเขาอย่างแน่นอน เขายิ้มออกมาอย่างพอใจและล้มตัวลงนอนโอบกอดเธอ เปลือกตาค่อยๆหลับลงไปเรื่อยๆจนกระทั่งเสียงลมหายใจของเขาและเธอสม่ำเสมอเช้าวันต่อมาวันนี้ก็เหมือนกับทุกๆวัน ในตอนเช้าสายฟ้าจะขับรถไปส่งอลิสที่มหาลัยก่อนจากนั้นเขาก็ไปที่ฝึกงานเขาและเธอได้นัดหมายกันเอาไว้แล้วว่าตอนเย็นจะนัดเจอกันที่ห้างสรรพสินค้าห้างสรรพสินค้าชื่อดัง16.00น."วันนี้ทำไมพี่เลิกเร็วเหรอคะ"อลิสถามไปยังชายหนุ่มรุ่นพี่ เธอเกิดสงสัยเพราะโดยปกติชายหนุ่มจะเลิกงานประมาณหกโมงเย็นแต่วันนี้สี่โมงเย็นก็เลิกงานและมาหาเธอได้แล้ว"ฉันลางานมา" สายฟ้าเอ่ยเสียงเรียบนิ่ง"ลางานมาหาอลิสเหรอคะ?" เธอย้ำถามเขาอีกครั้ง"ใช่"เขาพยักหน้ายอมรับ"พี่จะลามาทำไมคะ หกโมงก็ได้ อลิสรอได้""วันเดียวเองน่า""แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวนะคะ อย่าทำแบบนี้อีก""หึ! ยิ่งกว่าแม่ฉันอีก""ว่าอลิสแก่เหรอคะ""ฉันหมายถึงขี้บ่น!""จิ๊..""สั่งอาหารสิ ไม่หิวหรือไง"หญิงสาวเปิดดูเมนูของทางร้านแล้วสั่งเมนูที่เธอชื่นชอบ ไม่นานพนักงานก็ได้นำอาหารมาเสิร์ฟ หน้าตาดูน่ากินมากเธอคว้ามือถือของเธ
ชายหนุ่มมองดูเธอแล้วถึงกับต้องลอบกลืนน้ำลายดัง..อึก นึกอะไรในหัวขึ้นมาได้ก็รีบถอดเสื้อตนเองออกเหลือไว้แค่เพียงเกงบ๊อกเซอร์เพียงตัวเดียว ไม่รอช้าเขาก้าวขึ้นบนที่นอนขยับไปอยู่ช่วงปลายเตียงพร้อมกับลูบไล้ไปตามขาขาวๆของเธอ ลูบขึ้นไปเรื่อยๆจนถึงเนินเนื้อใจกลางสาวเขาค่อยๆถอดกางเกงในของหญิงสาวออก จับขาทั้งสองข้างแยกออกจากกัน เขาแทรกใบหน้าไปกลางลำตัวเธอทันที กลีบดอกไม้เนียนยังคงสวยปิดสนิทชมพูระเรื่อเขาค่อยๆก้มใบหน้าลงตรงส่วนกลีบดอกไม้เนียนของหญิงสาวที่ยังคงนอนหลับอย่างสบายไม่รู้เรื่องราวใดๆแผล็บ! แผล็บ!ชายหนุ่มเริ่มใช้ปลายลิ้นสากไล้ปาดเลียไปตามกลีบดอกอย่างบรรจงละเมียดละไม ค่อยๆระเลงลิ้นสอดแหย่เข้าที่ร่องรูเล็ก“อือ~ อ๊ะ!” เธอส่งเสียงครางออกมาด้วยความเสียว เผยอปากขึ้นเล็กน้อยตายังคงหลับอยู่ เหมือนเขาเริ่มได้ใจค่อยๆแกะเม็ดประดุมหน้าของเธอให้หลุดออกทีละเม็ดจนหมดและเปิดชุดเธอให้แยกออกจากกัน พร้อมกับเอื้อมมือไปสะกิดเม็ดเชอรี่สีชมพูน่ากินทั้งสองข้างของเธอซู๊ด! น้ำหวานสีใสค่อยๆหลั่งใหลออกมาจนเยิ้มเต็มร่อง ชายหนุ่มรีบดูดกลืนเก็บน้ำหวานเข้าลำคอทุกหยาดหยด เขาเริ่มลงลิ้นให้หนักหน่วงขึ้นเลียขึ้นลงตาม
เช้าวันต่อมาตื่นเช้ามาหญิงสาวก็ยังคงใบหน้าบึ้งตึงไม่ยอมพูดจาใดๆ สายฟ้าทนไม่ไหวจึงต้องยอมถามออกมาอีกครั้งอยากจะพูดคุยกับเธอให้มันรู้เรื่องกันไปเลย“เป็นอะไรไป ถามจริงโกรธอะไรกัน”“เปล่านี่คะ ไม่ได้เป็นอะไร พี่จะไปส่งอลิสที่มหาลัยได้หรือยังคะ” เธอหันหน้ามองไปทางต้นเสียงด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง อลิสเธอแต่งตัวเสร็จแล้วจึงได้ถามไปยังเขาว่าพร้อมที่จะไปส่งเธอหรือยัง“ก็ไปสิ” เขาถอนหายใจออกมาแล้วก็พากันเดินออกจากห้องกันไปมหาลัย CH“จอดค่ะ ส่งกันแค่นี้ก็พอ ขอตัวไปเรียนก่อนนะคะ” อลิสเธอร้องขอให้ชายหนุ่มส่งเธอแค่ตรงทางเข้ามหาลัยก็พอ พอเขาจอดรถตามที่เธอบอกเธอก็หันไปยกมือไหว้แล้วลงจากรถไปทันที ทิ้งความเงียบงันและสงสัยเอาไว้กับชายหนุ่มที่ยังงงว่าเธอโกรธเขาด้วยเรื่องอะไรสายฟ้าขับรถมุ่งตรงไปยังที่ฝึกงานของเขา เอาไว้เย็นนี้เขาต้องหาทางพูดคุยกับเธอให้รู้เรื่องที่ฝึกงานของสายฟ้า สายฟ้าเดินมาถึงแผนกของเขา นั่งลงที่เก้าอี้ แววตาครุ่นคิดว่าจะเอายังไงต่อดี จะง้อยังไงดี ที่ผ่านมาเขาไม่เคยที่จะต้องมานั่งง้อผู้หญิงแบบนี้เลยด้วยซ้ำเพราะผู้หญิงต่างเป็นฝ่ายเข้าหาเขาทั้งนั้น เขาเก็บความสงสัยเอาไว้ไม่ไหวแล้วจึงได้
“ก็คิดถึงแต่ฉันไม่ว่าง” พูดพร้อมกับพ่นควันบุหรี่ใส่หน้าสวยไของเธออย่างไม่ใยดี“มินนี่คิดถึงคุณค่ะ” เธอรีบใช้มือโบกสะบัดปัดควันบุหรี่ทิ้ง“อยากได้อะไร?” เขาถามเธอแล้วใช้หางตามองเธอเพียงแวบ“คุณนี่รู้ใจมินนี่จริงๆนะคะ มินนี่อยากได้กระเป๋าใบใหม่จังเลยค่ะ” มินนี่ยิ้มรับและบีบนวดไปที่ท่อนแขนของเขา“เดี๋ยวฉันโอนไปให้ เธอไปซื้อคนเดียวและฉันจะบอกเธอไว้ว่า ครั้งนี้มันจะเป็นครั้งสุดท้าย ขอให้เราเลิกติดต่อกัน”“ทำไมกันคะ มินนี่ไม่ดีตรงไหนหรือว่าคุณมีผู้หญิงคนใหม่แล้วยังงั้นหรือคะ” เธออึ้งไปเล็กน้อยเพราะไม่คิดว่าเขาจะพูดแบบนี้ออกมา“ฉันมีผู้หญิงของฉันแล้ว!!”“พูดจริงหรือคะ มินนี่เสียใจนะคะ”“อืม”“ถ้าอย่างงั้นวันนี้คุณไปเป็นเพื่อนซื้อกระเป๋ากับมินนี่นะคะ ถือว่าเป็นครั้งสุดท้ายที่เราจะได้เจอกัน แล้วถ้าอยากไปต่อ..”“ฉันไม่ต้องการติดต่อหรือเอาเธออีกต่อไป”“แหมคุณนี่พูดตรงจังเลยนะคะ”“จะไปซื้อก็รีบไปจะได้รีบกลับ”สายฟ้าส่งข้อความไปบอกเพื่อนๆของเขาว่าให้สั่งอาหารเอาไว้ได้เลยแล้วเดี๋ยวเขาจะเข้าไปกินตามหลัง ขอทำธุระสักแปบนึงห้างสรรพสินค้า ทางด้านอลิสที่วันนี้เธอมีนัดกับทางพ่อแม่เพื่อที่จะมากินอาหารด้ว
คอนโดสายฟ้าเช้าวันจันทร์ 7.30น.“จะตื่นได้หรือยัง ยัยขี้เซา” ชายหนุ่มพูดขึ้นที่ข้างหูของหญิงสาวที่ยังคงนอนหลับไม่ได้สติตั้งแต่เมื่อคืน พอเธอมุดตัวเข้าใต้ผ้าห่มไปแล้ว ผ่านไปไม่นานเธอก็หลับอลิสเริ่มรู้สึกตัวเพราะเหมือนได้ยินเสียงคนพูดดังขึ้นข้างๆหู เธอส่งเสียงขานรับในลำคอออกมาก่อน แล้วค่อยๆลืมตาขึ้นมาก็เห็นว่าใบหน้าชายหนุ่มอยู่ใกล้เธอเป็นอย่างมากจนทำให้เธอตกใจ“อืม~ อ๊ะพี่!” พร้อมกับขยับหนีไปด้านข้างอัตโนมัติ“มีเรียนเช้าไม่ใช่เหรอไง ฉันจะไปส่ง” สายฟ้าใช้ศอกยันพื้นเตียงเอาไว้ส่วนมือเท้าคางแล้วมองเธอ เขาพูดออกมาเสียงนิ่งเรียบ ผิดกันกับเธอที่จดจำเรื่องทุกอย่างเมื่อคืนได้เป็นอย่างดีและโกรธชายหนุ่มเป็นอย่างมาก“ไหนสัญญากันแล้วไง แล้วทำไมพี่ผิดคำพูด"เธอขยับตัวถอยไปข้างหลัง มือกำผ้าห่มไว้แน่นเมื่อเห็นว่าเธอถอยหลังไปสายฟ้าก็คว้าหมับเข้าที่เอวคอดของเธอ"ปล่อยนะ!"“แล้วทีเธอโกหกว่าไปทำรายงานล่ะ” ชายหนุ่มเอ่ยปากออกมาอย่างคนที่คิดจะเอาเรื่อง“จิ๊..อลิสไปทำรายงานจริงๆ แต่ยัยพราวโทรมาชวนไงจะให้ปฏิเสธเพื่อนได้ยังไงกันเล่า”เขาพยักหน้ารับรู้ในสิ่งที่เธอกำลังพูดและเขาก็พูดขึ้นมาบ้าง“อืม แต่เมื่อคืนเ