คอนโดสายฟ้าวันเสาร์ เวลา 9.00น.“อื้อ~” หญิงสาวค่อยๆรู้สึกตัวพร้อมๆกับลืมตาขึ้นเธอรู้สึกหนักช่วงหน้าอกลากยาวไปจนถึงช่วงขาเหมือนว่ามีอะไรหนักๆมาวางทาบทับอยู่บนร่างกายของเธออลิสเริ่มคิดขึ้นมาได้ว่าเมื่อคืนนั้นเธอนั้นได้นอนอยู่บนเตียงนอนของรุ่นพี่และเผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้เธอจึงรีบเปิดผ้าห่มให้หลุดออกก็พบว่ารุ่นพี่ได้นอนกอดก่ายเธอไว้โดยที่ศีรษะของเขานั้นนอนทับอยู่บนช่วงอกของเธอ แต่มันแปลกๆเย็นๆหวิวๆยังไงก็ไม่รู้ มันเหมือนกับว่าเธอนั้นไม่ได้สวมใส่เสื้อชั้นใน ทั้งที่เธอก็ไม่ได้ถอดออก“ทำไมไม่มี” อลิสลองขยับมือไปสัมผัสที่ช่วงหน้าอกของตนเองก็พบว่าเสื้อชั้นในของเธอนั้นไม่อยู่แล้ว มันจะเป็นไปได้ยังไงก็ในเมื่อเธอไม่ได้ถอดออกสักหน่อย หรือว่า..“พี่ พี่สายฟ้า! ตื่นเดี๋ยวนี้เลยนะคะ”อลิสจึงได้เริ่มเรียกชื่อของเขาเพื่อหวังที่จะปลุกเขาให้ตื่นขึ้นมาคุยกับเธอก่อน“อือ~ จะเรียกทำไมวันนี้วันหยุดไม่ใช่เหรอ?” จนเขานั้นเริ่มรู้สึกตัวและพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงงัวเงีย“พี่ทำอะไรอลิส” เธอไม่รอช้ารีบพูดถามออกไปเพราะถ้าไม่ใช่เขาแล้วจะเป็นใครไปได้“ฉันไปทำอะไรเธอ?” สายฟ้าเงยหน้าขึ้นมามองจ้องหญิงสาวและพูดถามไปยังเธ
“ไม่อยากได้อะไรเลยค่ะ อยากกลับห้องของอลิสแล้ว” อลิสที่ตอนนี้กำลังทำหน้าคว่ำอยู่ก็พูดตอบกลับไป“ใจเย็นสิ! เดี๋ยวทำอะไรเสร็จก็จะพาไปส่ง”“ค่ะ ถ้างั้นพาไปกินข้าวหน่อย อลิสหิวค่ะ” พอเธอได้ยินว่าเขาจะพาเธอไปส่งก็ใจชื้นขึ้นมาบ้างจึงได้ขอให้เขาพาเธอไปกินข้าวสักทีเพราะตั้งแต่เมื่อเย็นเธอก็ยังไม่ได้รับประทานอาหารใดๆเข้าไปเลยร้านอาหารในห้าง“น่ากินมากอ่ะ!” อลิสส่งเสียงพึมพำออกมาถึงอาหารที่ดูหน้าตาน่ารับประทานเป็นอย่างมากจนเธอนั้นถึงกับต้องหยิบยกโทรศัพท์มือถือเอาออกมากดถ่ายรูปอาหารเอาไว้และกดโพสต์สตอรี่ไอจีทันที แคปชั่น: น่ากินมาก ง่ำๆครืดๆ เสียงโทรศัพท์มือถือของชายหนุ่มดังขึ้น“เดี๋ยวฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ” สายฟ้ากดรับสายลุกขึ้นยืนและพูดขึ้นกับเธอ“ค่ะ พี่อย่าชิงหนีนะคะ อลิสไม่จ่ายให้หรอกนะค่าอาหารมื้อนี้น่ะ”“หึ ฉันไปรับสายแค่แปบเดียว เดี๋ยวมา” เขาถึงกับหลุดขำออกมาในคำพูดของเธอและก็บอกเธอว่าจะไปรับสายแค่แปบเดียวแล้วเดี๋ยวจะกลับมาเมื่อพูดเสร็จเขาก็เดินออกไปรับสายพูดคุยยังด้านนอกทันทีหญิงสาวพยักหน้าตอบรับในคำพูดของเขาปากก็ยังตักอาหารเข้ามาเคี้ยวอย่างเอร็ดอร่อยโดยที่ไม่ได้สนใจอะไรเลยว่ามีใครเ
แม็คนั้นยังคงกล้าๆกลัวๆเพราะในวันนั้นเขาโดนลูกน้องของสายฟ้าลากไปรุมกระทืบจนแทบจะกินข้าวไม่ได้ไปเป็นอาทิตย์ แต่ใจที่ยังคงอยากรู้เกี่ยวกับเธอ เขาจึงต้องลองเอ่ยปากถามออกไป“คุณสายฟ้า นี่คุณมากับอลิสอย่างนั้นหรือครับ”“ใช่แล้วจะทำไม มึงมีปัญหาอะไรก็ในเมื่อมึงยกเธอให้กับกูแล้วนี่” สายฟ้าตอบแม็คไปตามความเป็นจริงที่มันยกเธอให้กับเขาแล้ว“ถ้าผมมีเงิน ผมสามารถใช้หนี้คืนให้กับคุณและขอเธอคืนได้ไหมครับ” แม็คสูดลมหายใจเข้าและออก พูดถามความต้องการของตนเองออกไปให้สายฟ้ารับรู้“ถ้ามึงอยากตายไวก็ลองดู มึงอย่าเข้ามายุ่งกับเธออีก ยัยนี่เป็นคนของกูแล้ว” พอได้ฟังประโยคของแม็ค สายฟ้าก็รู้สึกโกรธมันขึ้นมาทันที และรีบพูดท้าทายแม็คออกไปทันที“แต่..”ยังไม่ทันทีแม็คจะพูดจบ เขาก็พูดแทรกขึ้นมา“อลิสเป็นแฟนของกูแล้ว เป็นเมียกู ถ้าต่อไปมึงยังมายุ่งวุ่นวายกับเธออีก มึงได้เจอดีแน่ ส่วนเธอดูแลมันให้ดี อย่าให้มันมายุ่งวุ่นวายกับคนของฉันอีก จำเอาไว้”เขาได้วางเงินค่าอาหารเอาไว้บนโต๊ะเอาไว้แล้วและพอพูดเสร็จ สายฟ้าก็เดินดุ่มๆออกไปจากร้านอาหาร เขาเดินไปรอเธอที่หน้าทางเข้าห้องน้ำไม่ช้าอลิสก็เดินออกมาจากห้องน้ำหญิงและเพราะ
ห้องทำงานสายฟ้า“เธอนั่งรอฉันก่อนนะ อยากจะนอนก็นอนได้เลยไม่มีใครเข้ามาหรอก นี่ผ้าห่มของฉัน ฉันนอนที่นี่บ่อยน่ะ”“อลิสไม่ง่วงแล้วค่ะ พี่ไปทำงานเถอะนะคะ”หลังจากฟังอลิสพูดจบแล้ว สายฟ้าก็แยกตัวออกไปดูงานด้านนอกและเพียงไม่นานเขาก็เดินกลับมา5นาทีผ่านไปสายฟ้าเดินกลับเข้ามายังห้องทำงานก็พบว่าหญิงสาวที่บอกกับตนว่าไม่ง่วงแล้วนั้นในตอนนี้ได้หลับไปเสียแล้ว เขาจึงปล่อยให้เธอได้นอนพักผ่อนให้เต็มที่ ส่วนเขาก็เดินไปนั่งที่โต๊ะทำงานและเริ่มเคลียร์เอกสารของทางร้าน21.00น.“ตื่นได้แล้ว! ทำไมนอนขี้เซาจัง เดี๋ยวก็โดนลักหลับหรอก”“อื้อ พี่ว่าไงนะคะ” เหมือนได้ยินใครมาพูดอะไรงึมงำๆข้างหูก็ไม่รู้ เธอจึงลืมตาตื่นขึ้นมาและพูดด้วยน้ำเสียงงัวเงีย“ฉันบอกว่าตื่นได้แล้ว กลับห้องของเธอกัน จะกลับมั้ย หรือจะนอนที่นี่ต่อ”“กลับซิคะ อลิสอยากนอนกอดฟีฟ่า” เธอยิ้มออกมาทันทีเมื่อสายฟ้าบอกว่าจะพาเธอกลับคอนโด“ฟีฟ่า? มันเป็นใคร!”ต่างกับอีกคนที่พอได้ฟังว่าเธอนั้นพูดถึงชื่อใครก็ไม่รู้เขาก็เริ่มรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา“แล้วพี่จะทำหน้าดุทำไม ก็ถ้าอยากเจอฟีฟ่าพี่ก็ไปส่งอลิสได้แล้ว อลิสคิดถึงฟีฟ่าแล้วเนี่ย”“....” สายฟ้าเงียบเขาพยา
“อลิสมีเรียนเช้า อลิสลุกออกไปจากที่นอนไม่ได้ก็เพราะพี่นอนทับอยู่นี่ไงคะ”“วันนี้มีเรียนแค่ช่วงเช้าใช่มั้ย?” ชายหนุ่มขยี้ตาพร้อมทั้งค่อยๆลืมตาขึ้นจ้องมาเธอ“ใช่ค่ะ ส่วนบ่ายก็น่าจะมีกิจกรรมเหมือนเดิม”“ช่วงบ่ายจะกลับห้องเลยมั้ย หรือไปไหนต่อ” เขายันตัวลุกนั่งปากก็ยังพูดถามเธอต่อไป“ก็คงต้องรอถามเพื่อนๆก่อนค่ะ ว่าแต่พี่ถามทำไมกันคะ”“ฉันเลิกงานหกโมงเย็น เธอจะให้ฉันมารับเธอที่ไหน”“รับไปไหนคะ?” หญิงสาวยังมึนงงในคำพูดของชายหนุ่ม“ซื้อของใช้นิดหน่อยน่ะ”“ของพี่เหรอคะ”“อืม ของกินของเธอด้วย”“พี่ก็ไปซื้อเองเลยซิคะ ทำไมต้องชวนอลิสไปด้วยอีก”“ฉันว่าจะซื้อพวกเนื้อหมู เนื้อวัว เอาไว้มาทำหมูกระทะที่ห้องเธอ เธอไม่อยากกินเหรอ”“อึก..ไม่ค่ะ อลิสไม่เห็นจะอยากกินเลย”พอได้ยินถึงคำว่าหมูกระทะ อลิสก็ถึงกับลอบกลืนน้ำลายแต่ปากก็พูดบ่นไปว่าไม่อยากกินทั้งๆที่..“สายตากับอาการของเธอมันฟ้อง ยังเด็กขี้โกหก” เขาเห็นท่าทีของเธอก็รู้ได้ทันทีเลยว่าเธอต้องอยากกินเป็นแน่ แต่ทำมาเป็นไม่อยากกิน หึ มันน่าตีก้นนัก“พี่ไปอาบน้ำก่อนซิคะ พอพี่อาบเสร็จจะได้รีบแต่งตัวแล้วไปทำงาน” อลิสยื่นขอเสนอให้เขาไปอาบน้ำก่อนเธอ เพราะดูแล้ว
“หึ! มึงก็กลับไปง้อขอคืนดีกับเธอสักที”สายฟ้าพูดอย่างตรงไปตรงมาแล้วหันไปมองเวหา เขาพูดจริงเขารู้ว่าเพื่อนของเขานั้นคิดอะไรอยู่“พูดยาก กูไม่คุยเรื่องนี้กับพวกมึงล่ะ”ระหว่างที่นั่งฟังบนสนทนาของเพื่อนในกลุ่ม สายฟ้าก็ได้กดส่งข้อความไปหาอลิส ถามว่าเธอนั้นอยู่ที่ไหนเขาจะได้ไปรับได้ถูกสายฟ้า : อยู่ที่ไหน ฉันเลิกงานแล้วกำลังกลับอลิส : อยู่ที่คอนโดค่ะสายฟ้า : ไว้ถึงแล้ว ฉันจะทักบอกอีกทีนะ แต่งตัวรอได้เลยห้างสรรพสินค้าแถวคอนโดอลิสตอนนี้ทั้งคู่อยู่ด้วยกันที่ห้างแถวๆบ้านของอลิส สายฟ้าพาเธอมาหาซื้อของกินเข้าตู้เย็นเอาไว้สำหรับทำอาหาร สายฟ้ามองไปยังเธอแล้วถามอลิส“ทำกับข้าวเป็นใช่มั้ย?”“ก็พอได้เป็นบางอย่างค่ะ” อลิสหันหน้าไปมองชายหนุ่มทันที และก็บอกเขากลับไปที่บอกว่าพอได้ก็เพราะเธอนั้นชอบดูยูทูปพวกช่องทำอาหาร“ดี งั้นต่อไปเธอต้องเป็นคนทำให้ฉันกิน อยากได้อะไรก็หยิบได้เลยนะ” ระหว่างที่พูดบอกเธอไปเขาก็หยิบนั่นนี้ใส่รถเข็นอยู่เรื่อย ใครกันแน่ที่อยากได้ก็น่าจะเป็นเขานั่นแหละ“ค่ะ” เธอทำได้แค่ตอบรับพยักหน้า อร่อยไม่อร่อยก็ค่อยมาดูกันอีกทีในเมื่ออยากจะให้ทำนักใช่มั้ย ได้เลย“ถ้าเสร็จจากตรงนี้แล้วเด
ครืด ~ เสียงโทรศัพท์ของสายฟ้าที่วางอยู่ใกล้ๆตัวเขาดังขึ้น เขากดรับสายและเปิดลำโพง“ว่าไง”(แม่โทรมาหากูเมื่อคืนนี้บอกให้พวกเราทั้งสองเข้าไปหา วันนี้มึงว่างมั้ยว่ะ)“อืม~ ว่าง งั้นช่วงหัวค่ำเข้าไปเจอกันที่บ้านเลยก็แล้วกัน”เขาพูดไปก็หันมองมายังเธอด้วย สาเหตุหลักที่ทำให้เขานั้นว่างในวันนี้“เห็นมั้ยคะ พี่ก็มีธุระแล้วเหมือนกัน”อลิสพูดขึ้นหลังจากที่สายฟ้าได้กดวางสายไปแล้ว“ฉันให้แค่คืนเดียวเท่านั้น!”“หลายๆวันไม่ได้เหรอคะ ก็เผื่อว่ารายงานมันยังไม่เสร็จ”เธอทำหน้ายู่เหมือนเด็กที่โดนขัดใจอีกครั้ง“ไม่ได้! รายงานของเธอต้องทำมันให้เสร็จภายในคืนเดียวเท่านั้น”เขายื่นคำขาดให้กับเธอ“งั้นก็มาทำให้เลยมั้ยล่ะ ทำไมชอบสั่งจัง”หญิงสาวทำใบหน้าเบื่อหน่าย กรอกตามองบน พูดบ่นพึมพำออกมาหวังให้เขาได้ยินมหาลัย CHคณะบริหาร“ไงแก ตกลงพี่เขายอมให้มานอนที่คอนโดของฉันมั้ย?”ชะเอมพูดถามเธอทันทีที่อลิสได้เดินเข้าไปถึง“ก็อืม กว่าจะยอม ฉันพูดจนน้ำลายจะหมดอยู่แล้ว”อลิสจึงได้บอกว่าเขานั้นยอมแต่กว่าจะยอมได้นี่สิ"พี่สายฟ้าดูคลั่งไคล้แกมากเลยนะ แกชอบเขาหรือยัง?" ชะเอมพูดตามความจริง เขามองออกมารุ่นพี่ต้องมีใจให้กับเพื่อนสา
“จะรีบกลับไปไหน? หรือว่ากลัว...(ใครรู้)” สายฟ้าคว้าเข้าที่แขนเรียวของอลิสและพูดขึ้นด้วยเสียงแผ่วเบาเหมือนอยากให้ได้ยินกันแค่สองคนระหว่างเขาและเธอเท่านั้น“ใคร? ใครกลัว!!!”เมื่อโดนท้าทาย อลิสก็ทำใจดีสู้เสือ พูดตอบกลับสายฟ้าทันที เธอมองจ้องไปที่เขาราวกับแม่เสือจะกินลูกกวางน้อย “ไม่กลัวก็นั่งลง” เขาก็พูดตอบเธอพร้อมกับดึงแขนของเธอให้เขามาใกล้เขาอีกจนตอนนี้ทั้งสอง ใบหน้าอยู่ใกล้กันเพียงแค่คืบจึงทำให้อลิสนั้นต้องตัดสินใจทำอะไรสักอย่าง“นั่งก็นั่งสิ คิดว่ากลัวเหรอไง”อลิสที่ตอนนี้กำลังโดนท้าทายอยู่ก็นั่งลงที่โซฟาที่ยังว่างอยู่ทันที เธอจึงรีบนั่งลงโดยทันที“นะ...นี่! แล้วทำไมพี่ไม่ไปนั่งที่อื่น” เมื่อเห็นอลิสนั่งลงแล้วเขาจึงรีบนั่งลงที่ด้านข้างของเธอทันทีพร้อมทั้งยังแกล้งขยับเข้าไปใกล้เธออีก จึงทำให้อลิสตกใจและพูดจาตะกุกตะกักออกไป“เธอก็ดูซิ ที่นั่งมันเต็มแล้ว ว่างแค่ตรงนี้” ชายหนุ่มไม่รอช้ารีบพูดขึ้นพร้อมกับเหยียดแขนยาววางไว้บนขอบโซฟา“แต่...” เกิดความเงียบงันระหว่างชายหนุ่มคู่นี้ พวกเขาทั้งคู่ต่างจ้องมองตากันไม่ยอมเลิกลา“อะไรกันว่ะสองคนนี้”แล้วเวหาก็เป็นฝ่ายถามขึ้นเมื่อเห็นสายฟ้ากับอลิสน
กูจะไปหาไอ้พายุมันสักหน่อย นานแล้วที่ไม่ได้เจอ""เออ ฝากความคิดถึงพี่มึงด้วยแหละกัน"เวหาเริ่มที่จะเข้าใจแล้วที่มันยังไม่กลับห้องก็เพราะต้องไปหาพี่ชายของมันก่อนนี่เอง งั้นก็ฝากความคิดถึงไปด้วยก็แล้วกัน"อืม""ชะเอม แกไปส่งฉันด้วยนะ"อลิสร้องขอให้เพื่อนสาวไปส่งเธอยังคอนโดของเธอ"ได้ดิ แต่ว่าฉันต้องไปเอาเสื้อที่ร้านให้พี่แชมเปญก่อนนะ"ชะเอมตบปากรับคำแต่ต้องแวะไปเอาเสื้อผ้าของพี่สาวเธอก่อนนะ"ฉันผ่านคอนโดของเธอให้ฉันไปส่งจะดีกว่า"สายฟ้ารู้ในท่าทีของหญิงสาว เขารู้ว่าเธอกำลังหาเรื่องที่จะหนีเขา เขาจึงพูดขึ้นและขอเป็นคนไปส่งเธอเอง"อลิสรอชะเอมได้ค่ะ ไม่รบกวนพี่ดีกว่า"หญิงสาวเกร็งไม่กล้าสบตารุ่นพี่หนุ่ม เธอมองพื้นแล้วพูดตอบกลับชะเอมเหลือบมองไปยังรุ่นพี่หนุ่มที่ตอนนี้จ้องมองใบหน้าของเพื่อนเธอด้วยสายตาดุคาดโทษที่เธอดื้อรั้นไม่ยอมตกลงให้เขาไปส่ง"อลิส..ฉันว่าแกไปกับพี่สายฟ้าก็ดีเหมือนกันนะ คือว่าฉันอาจต้องไปรอเสื้อของพี่แชมเปญน่ะ อาจจะนานเลยแหละ แกไปกับพี่เขาจะได้ถึงห้องไวไง"อลิสอยากจะกรีดร้องออกมากับคำพูดของเพื่อนสนิท ให้รอชะเอมถึงแม้จะนานแค่ไหนเธอก็รอได้แต่ไปกับพี่เขาเนี่ยสิไม่รู้ว่าเธอจะมีชีว
“ขอดูหน่อย เพื่อนแล้วทำไมต้องยิ้มน้อยยิ้มใหญ่”“ส่งมือถือของเธอมา!”“เนี่ยเพื่อนเหรอ มันเป็นใคร!” เมื่อดูข้อความที่โฟร์ทเพื่อนต่างคณะของอลิสส่งมาเขาก็ถามเธอทันทีว่าเนี่ยนะเหรอเพื่อน“ก็เป็นเพื่อนคนนึงค่ะ แต่อยู่ต่างคณะ”“เลิกคุยกับมันซะ! มันไม่ได้คิดกับเธอแค่เพื่อน”“อลิสก็ไม่ได้คิดเกินเลยไปมากกว่าคำว่าเพื่อนนะคะ”“ฉันขอสั่งห้ามไม่ให้เธอคุยกับมัน!”“พี่จะมาห้ามอลิสคุยกับเพื่อนได้ยังไงกันคะ ห้ามไม่ได้นะคะ”“ห้ามในฐานะผัวของเธอจะพอได้มั้ย อลิส!”“พี่ไม่ใช่ผัวสักหน่อย ทำไมชอบพูดอยู่ได้”“ต้องให้ย้ำใช่มั้ย ว่าเป็นผัวเธอหรือเปล่า”“หยุดพูดจาแบบนี้สักทีค่ะ อลิสไม่ชอบ!”“เธอก็เลิกคุยกับมันก่อนสิ เธอกำลังผิดกฎในข้อสัญญาอยู่นะ”“เห้ออ คุยแบบเพื่อนค่ะแล้วอีกอย่างอลิสก็ยังต้องเจอเขาอยู่ในวิชาเลือกเสรีอีก อลิสไม่ได้คิดอะไรเกินไปกว่าคำว่าเพื่อนจริงๆนะคะ”“ถ้างั้นฉันจะลองเชื่อใจเธอดูก่อนก็ได้”“พี่ต้องหัดไว้ใจอลิสบ้างนะคะ อลิสไม่ใช่คนแบบนั้นสักหน่อย”ได้ เขาจะลองเชื่อใจเธอดูสักครั้ง เขาเชื่อใจเธอได้แต่ไอ้เด็กเวรนั่นเขาไม่เชื่อใจมันเด็ดขาด ดูก็รู้ว่ามันชอบเธอ แต่ไม่มีทางซะหรอกไม่มีใครสามารถแย่งเธอไป
“แล้วมองไม่ได้หรือไง” ชายหนุ่มตอบกลับเสียงนิ่งเรียบ“อยากมองก็มองค่ะ แล้วแต่พี่เลย” เธอพูดกับเขาแต่ไม่ยอมหันหน้าไปมองกัน“แม่ดีขึ้นหรือยัง”“ก็เริ่มดีขึ้นแล้วค่ะ ไม่ค่อยปวดหลังแล้ว แต่ยังมีน้ำมูกกับไออยู่”“ฉันคิดถึงเธอนะ”ตึกตักๆ!“…..” ได้ยินคำว่าคิดถึง อกข้างซ้ายของเธอก็เต้นแรงขึ้นจนไม่กล้าหันมาสบตากับเขา“วันนี้ไปนอนที่ห้องฉันนะ เปลี่ยนสถานที่บ้าง”“ทำไมเราไม่ต่างคนต่างนอนที่ห้องใครห้องมันบ้างหละคะ” หญิงสาวหันขวับมองใบหน้าหล่อเหลาแล้วเอ่ยถามเขาอีกครั้ง“นี่เธองอนอะไรฉันอีกหรือเปล่า ฉันติดเธอแล้วจะให้มาแยกนอนคงไม่ได้” ชายหนุ่มถามกลับและอธิบายเหตุผล“ก็แล้วถ้าครบห้าเดือนตามสัญญาหละคะ พวกเราก็ต้องแยกกันอยู่ดีไม่ใช่เหรอ”“หลังจากนั้นถ้าพวกเราคิดตรงกันก็อยู่ด้วยกันต่อไง”“…..”อยู่แบบนี้อ่ะนะ“ปิดเทอมไปเที่ยวไหน ไปเที่ยวด้วยกันเอามั้ย?” เพราะเธอไม่ยอมพูดกับเขาต่อ ชายหนุ่มจึงเปลี่ยนเรื่องชวนคุยทันที“พี่ว่างเหรอถึงจะพาอลิสไปเที่ยว”“ฉันมีเวลาว่างสำหรับเธอเสมอ คนสวย”“งั้นอลิสขอคิดดูก่อนว่าอยากไปที่ไหน”“อืม รีบบอกฉันก็แล้วกัน จะได้รีบจองที่พัก”คอนโดสายฟ้าสายฟ้าพาเธอเดินเข้ามาในห้องของเ
“เป็นไงลูกสาวแม่ ชีวิตในมหาลัยเป็นยังไงบ้าง” หญิงวัยกลางคนถามไปยังลูกสาวตัวเล็กว่าชีวิตในรั้วมหาลัยเป็นอย่างไรบ้าง“ก็สนุกดีค่ะแม่ ส่วนเรื่องเรียนอลิสมีชะเอมคอยเข็นสบายมากเลยค่ะ” ร่างบางพูดไปก็ยิ้มไป“แล้วมีหนุ่มๆมาหยอดขนมจีบลูกสาวแม่บ้างมั้ยนะ”“ก็....พอมีบ้างค่ะ ลูกสาวแม่ก็ฮอตพอตัวอยู่นะคะ”“แล้วมีเข้าตาบ้างหรือยังจ้ะ”“ยังไม่มีหรอกค่ะ”“ดีแล้วลูกสาวพ่อ แต่ถ้าจะมีก็ขอให้เขาดีกับลูกสาวพ่อ ให้สมกับที่พ่อและแม่รักและทะนุถนอมหนูนะ”“ค่ะ ถ้าไม่มีอลิสจะอยู่กับพ่อและแม่ไปตลอดเลยนะคะ”“ให้มันจริงอย่างที่ปากพูดเถอะนะลูก”เช้าวันถัดมา7.30น.“อลิสไปเรียนก่อนนะคะ เอาไว้ตอนเย็นพวกเรามาคอลหากันนะคะพ่อกับแม่”“จ้ะ ขับรถดีๆนะลุงศร”“ครับ คุณท่าน”“ไปแล้วนะคะพ่อกับแม่ สวัสดีค่ะ”กดเปิดโทรศัพท์ของตนเองขึ้นมา ตั้งแต่เมื่อคืนเธอปิดเครื่องเพราะอยากมีเวลาให้พ่อกับแม่และอีกสาเหตุนึงก็คือไม่อยากคุยกับเขา จะพยายามตัดใจไม่คิดอะไรไปมากกว่านี้ อีกไม่กี่เดือนก็ครบ5เดือนตามสัญญาหนี้แล้ว ต่
สายฟ้าที่เห็นท่าทีของเธอก็รับรู้ได้ทันทีว่าที่เธอทำเป็นรีบนอนก็เพราะเธอคงเขินเขาอย่างแน่นอน เขายิ้มออกมาอย่างพอใจและล้มตัวลงนอนโอบกอดเธอ เปลือกตาค่อยๆหลับลงไปเรื่อยๆจนกระทั่งเสียงลมหายใจของเขาและเธอสม่ำเสมอเช้าวันต่อมาวันนี้ก็เหมือนกับทุกๆวัน ในตอนเช้าสายฟ้าจะขับรถไปส่งอลิสที่มหาลัยก่อนจากนั้นเขาก็ไปที่ฝึกงานเขาและเธอได้นัดหมายกันเอาไว้แล้วว่าตอนเย็นจะนัดเจอกันที่ห้างสรรพสินค้าห้างสรรพสินค้าชื่อดัง16.00น."วันนี้ทำไมพี่เลิกเร็วเหรอคะ"อลิสถามไปยังชายหนุ่มรุ่นพี่ เธอเกิดสงสัยเพราะโดยปกติชายหนุ่มจะเลิกงานประมาณหกโมงเย็นแต่วันนี้สี่โมงเย็นก็เลิกงานและมาหาเธอได้แล้ว"ฉันลางานมา" สายฟ้าเอ่ยเสียงเรียบนิ่ง"ลางานมาหาอลิสเหรอคะ?" เธอย้ำถามเขาอีกครั้ง"ใช่"เขาพยักหน้ายอมรับ"พี่จะลามาทำไมคะ หกโมงก็ได้ อลิสรอได้""วันเดียวเองน่า""แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวนะคะ อย่าทำแบบนี้อีก""หึ! ยิ่งกว่าแม่ฉันอีก""ว่าอลิสแก่เหรอคะ""ฉันหมายถึงขี้บ่น!""จิ๊..""สั่งอาหารสิ ไม่หิวหรือไง"หญิงสาวเปิดดูเมนูของทางร้านแล้วสั่งเมนูที่เธอชื่นชอบ ไม่นานพนักงานก็ได้นำอาหารมาเสิร์ฟ หน้าตาดูน่ากินมากเธอคว้ามือถือของเธ
ชายหนุ่มมองดูเธอแล้วถึงกับต้องลอบกลืนน้ำลายดัง..อึก นึกอะไรในหัวขึ้นมาได้ก็รีบถอดเสื้อตนเองออกเหลือไว้แค่เพียงเกงบ๊อกเซอร์เพียงตัวเดียว ไม่รอช้าเขาก้าวขึ้นบนที่นอนขยับไปอยู่ช่วงปลายเตียงพร้อมกับลูบไล้ไปตามขาขาวๆของเธอ ลูบขึ้นไปเรื่อยๆจนถึงเนินเนื้อใจกลางสาวเขาค่อยๆถอดกางเกงในของหญิงสาวออก จับขาทั้งสองข้างแยกออกจากกัน เขาแทรกใบหน้าไปกลางลำตัวเธอทันที กลีบดอกไม้เนียนยังคงสวยปิดสนิทชมพูระเรื่อเขาค่อยๆก้มใบหน้าลงตรงส่วนกลีบดอกไม้เนียนของหญิงสาวที่ยังคงนอนหลับอย่างสบายไม่รู้เรื่องราวใดๆแผล็บ! แผล็บ!ชายหนุ่มเริ่มใช้ปลายลิ้นสากไล้ปาดเลียไปตามกลีบดอกอย่างบรรจงละเมียดละไม ค่อยๆระเลงลิ้นสอดแหย่เข้าที่ร่องรูเล็ก“อือ~ อ๊ะ!” เธอส่งเสียงครางออกมาด้วยความเสียว เผยอปากขึ้นเล็กน้อยตายังคงหลับอยู่ เหมือนเขาเริ่มได้ใจค่อยๆแกะเม็ดประดุมหน้าของเธอให้หลุดออกทีละเม็ดจนหมดและเปิดชุดเธอให้แยกออกจากกัน พร้อมกับเอื้อมมือไปสะกิดเม็ดเชอรี่สีชมพูน่ากินทั้งสองข้างของเธอซู๊ด! น้ำหวานสีใสค่อยๆหลั่งใหลออกมาจนเยิ้มเต็มร่อง ชายหนุ่มรีบดูดกลืนเก็บน้ำหวานเข้าลำคอทุกหยาดหยด เขาเริ่มลงลิ้นให้หนักหน่วงขึ้นเลียขึ้นลงตาม
เช้าวันต่อมาตื่นเช้ามาหญิงสาวก็ยังคงใบหน้าบึ้งตึงไม่ยอมพูดจาใดๆ สายฟ้าทนไม่ไหวจึงต้องยอมถามออกมาอีกครั้งอยากจะพูดคุยกับเธอให้มันรู้เรื่องกันไปเลย“เป็นอะไรไป ถามจริงโกรธอะไรกัน”“เปล่านี่คะ ไม่ได้เป็นอะไร พี่จะไปส่งอลิสที่มหาลัยได้หรือยังคะ” เธอหันหน้ามองไปทางต้นเสียงด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง อลิสเธอแต่งตัวเสร็จแล้วจึงได้ถามไปยังเขาว่าพร้อมที่จะไปส่งเธอหรือยัง“ก็ไปสิ” เขาถอนหายใจออกมาแล้วก็พากันเดินออกจากห้องกันไปมหาลัย CH“จอดค่ะ ส่งกันแค่นี้ก็พอ ขอตัวไปเรียนก่อนนะคะ” อลิสเธอร้องขอให้ชายหนุ่มส่งเธอแค่ตรงทางเข้ามหาลัยก็พอ พอเขาจอดรถตามที่เธอบอกเธอก็หันไปยกมือไหว้แล้วลงจากรถไปทันที ทิ้งความเงียบงันและสงสัยเอาไว้กับชายหนุ่มที่ยังงงว่าเธอโกรธเขาด้วยเรื่องอะไรสายฟ้าขับรถมุ่งตรงไปยังที่ฝึกงานของเขา เอาไว้เย็นนี้เขาต้องหาทางพูดคุยกับเธอให้รู้เรื่องที่ฝึกงานของสายฟ้า สายฟ้าเดินมาถึงแผนกของเขา นั่งลงที่เก้าอี้ แววตาครุ่นคิดว่าจะเอายังไงต่อดี จะง้อยังไงดี ที่ผ่านมาเขาไม่เคยที่จะต้องมานั่งง้อผู้หญิงแบบนี้เลยด้วยซ้ำเพราะผู้หญิงต่างเป็นฝ่ายเข้าหาเขาทั้งนั้น เขาเก็บความสงสัยเอาไว้ไม่ไหวแล้วจึงได้
“ก็คิดถึงแต่ฉันไม่ว่าง” พูดพร้อมกับพ่นควันบุหรี่ใส่หน้าสวยไของเธออย่างไม่ใยดี“มินนี่คิดถึงคุณค่ะ” เธอรีบใช้มือโบกสะบัดปัดควันบุหรี่ทิ้ง“อยากได้อะไร?” เขาถามเธอแล้วใช้หางตามองเธอเพียงแวบ“คุณนี่รู้ใจมินนี่จริงๆนะคะ มินนี่อยากได้กระเป๋าใบใหม่จังเลยค่ะ” มินนี่ยิ้มรับและบีบนวดไปที่ท่อนแขนของเขา“เดี๋ยวฉันโอนไปให้ เธอไปซื้อคนเดียวและฉันจะบอกเธอไว้ว่า ครั้งนี้มันจะเป็นครั้งสุดท้าย ขอให้เราเลิกติดต่อกัน”“ทำไมกันคะ มินนี่ไม่ดีตรงไหนหรือว่าคุณมีผู้หญิงคนใหม่แล้วยังงั้นหรือคะ” เธออึ้งไปเล็กน้อยเพราะไม่คิดว่าเขาจะพูดแบบนี้ออกมา“ฉันมีผู้หญิงของฉันแล้ว!!”“พูดจริงหรือคะ มินนี่เสียใจนะคะ”“อืม”“ถ้าอย่างงั้นวันนี้คุณไปเป็นเพื่อนซื้อกระเป๋ากับมินนี่นะคะ ถือว่าเป็นครั้งสุดท้ายที่เราจะได้เจอกัน แล้วถ้าอยากไปต่อ..”“ฉันไม่ต้องการติดต่อหรือเอาเธออีกต่อไป”“แหมคุณนี่พูดตรงจังเลยนะคะ”“จะไปซื้อก็รีบไปจะได้รีบกลับ”สายฟ้าส่งข้อความไปบอกเพื่อนๆของเขาว่าให้สั่งอาหารเอาไว้ได้เลยแล้วเดี๋ยวเขาจะเข้าไปกินตามหลัง ขอทำธุระสักแปบนึงห้างสรรพสินค้า ทางด้านอลิสที่วันนี้เธอมีนัดกับทางพ่อแม่เพื่อที่จะมากินอาหารด้ว
คอนโดสายฟ้าเช้าวันจันทร์ 7.30น.“จะตื่นได้หรือยัง ยัยขี้เซา” ชายหนุ่มพูดขึ้นที่ข้างหูของหญิงสาวที่ยังคงนอนหลับไม่ได้สติตั้งแต่เมื่อคืน พอเธอมุดตัวเข้าใต้ผ้าห่มไปแล้ว ผ่านไปไม่นานเธอก็หลับอลิสเริ่มรู้สึกตัวเพราะเหมือนได้ยินเสียงคนพูดดังขึ้นข้างๆหู เธอส่งเสียงขานรับในลำคอออกมาก่อน แล้วค่อยๆลืมตาขึ้นมาก็เห็นว่าใบหน้าชายหนุ่มอยู่ใกล้เธอเป็นอย่างมากจนทำให้เธอตกใจ“อืม~ อ๊ะพี่!” พร้อมกับขยับหนีไปด้านข้างอัตโนมัติ“มีเรียนเช้าไม่ใช่เหรอไง ฉันจะไปส่ง” สายฟ้าใช้ศอกยันพื้นเตียงเอาไว้ส่วนมือเท้าคางแล้วมองเธอ เขาพูดออกมาเสียงนิ่งเรียบ ผิดกันกับเธอที่จดจำเรื่องทุกอย่างเมื่อคืนได้เป็นอย่างดีและโกรธชายหนุ่มเป็นอย่างมาก“ไหนสัญญากันแล้วไง แล้วทำไมพี่ผิดคำพูด"เธอขยับตัวถอยไปข้างหลัง มือกำผ้าห่มไว้แน่นเมื่อเห็นว่าเธอถอยหลังไปสายฟ้าก็คว้าหมับเข้าที่เอวคอดของเธอ"ปล่อยนะ!"“แล้วทีเธอโกหกว่าไปทำรายงานล่ะ” ชายหนุ่มเอ่ยปากออกมาอย่างคนที่คิดจะเอาเรื่อง“จิ๊..อลิสไปทำรายงานจริงๆ แต่ยัยพราวโทรมาชวนไงจะให้ปฏิเสธเพื่อนได้ยังไงกันเล่า”เขาพยักหน้ารับรู้ในสิ่งที่เธอกำลังพูดและเขาก็พูดขึ้นมาบ้าง“อืม แต่เมื่อคืนเ