เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 865
บทที่เกี่ยวข้อง
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 866
“ถอดเสื้อโค้ตข้างนอกออกเถอะ เราไปถ่ายตรงนั้นกัน”ไวต์ตกตะลึง “เปลี่ยนที่เร็วขนาดนี้เลยเหรอ?! ผมเห็นคุณถ่ายไปไม่กี่รูปเอง”“ทั้งหมดต้องการแค่สี่รูป ไม่ต้องถ่ายเยอะ”“ถ้าคุณชาลส์เลือกออกมาได้ไม่ครบสี่รูปล่ะ?”“ต้องเลือกได้แน่นอนอยู่แล้ว”รูปที่สามฟู่เจิงนั่งอยู่บนโซฟาเวินเหลียงอยากถ่ายทั้งตัวเธอเอ่ย “เป็นธรรมชาติหน่อย อย่าแข็งเกินไป ปกติคุณนั่งยังไงก็นั่งอย่างนั้น”มองขายาว ๆ ที่ไม่มีที่ให้วางของฟู่เจิงในรูป เวินเหลียงก็พยักหน้าอย่างพอใจ“เปลี่ยนที่”ไวต์ “เร็วขนาดนี้เชียว?”“อืม”ฉากเบื้องหลังอีกสองสามฉากที่เหลือ เวินเหลียงไม่ชอบ เธอครุ่นคิดแล้วเอ่ยกับฟู่เจิงว่า “เราไปถ่ายข้างนอกกันเถอะ ถ่ายรูปในรถสักรูป”“โอเค”“รถคุณอยู่ไหน?”“ลานจอดรถใต้ดิน”เวินเหลียงหมุนตัวไปถามหัวหน้ากองบรรณาธิการกับไวต์ “รถของใครจอดอยู่หน้าตึกบ้างคะ?”“ของฉัน ใช้ของฉันก็แล้วกัน” หัวหน้ากองบรรณาธิการเอ่ยขึ้นว่า “เพิ่งล้างมาเมื่อสองสามวันก่อนพอดี”ทีมงานสองสามคนหยิบแผ่นรีแฟล็กซ์ จากนั้นลงไปพร้อมกันฟู่เจิงขึ้นไปนั่งยังตำแหน่งคนขับแล้วลดกระจกลงครึ่งหนึ่ง“มองทางนี้ ระวังสายตา คุณทำเป็นว่าเขาคือ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 867
ระหว่างนั้นเวินเหลียงไปห้องน้ำ ขณะออกมาก็ได้ยินว่าในโถงมีเสียงทะเลาะวิวาทกัน เธอไม่อยากกลับไปในห้องรับรอง จึงยืนดูเรื่องสนุกอยู่ตรงปากบันไดครู่หนึ่งไม่นานเธอก็เผือกจนเข้าใจเรื่องราวผู้หญิงสองคนแย่งผู้ชายคนเดียวกันผู้ชายเป็นแฟนกับผู้หญิงหนึ่งในนั้น ทว่านอกใจไปคบกับอีกคน และอยากเลิกกับแฟนสาวไม่คิดเลยว่าผู้หญิงจะไม่ยอมตกลง เธอบอกว่าเธอรักแฟนของเธอมาก ๆ ยังบอกอีกว่าไม่รังเกียจเรื่องที่ผู้ชายนอกใจ ต่อให้หลังจากนี้ผู้ชายจะยังมีความสัมพันธ์กับมือที่สามอยู่ เธอก็ไม่รังเกียจเวินเหลียง “??”มีคนพรรค์นี้อยู่ด้วยเหรอเนี่ย?หลังเผือกจนเข้าใจเรื่องทุกอย่างแล้ว เวินเหลียงก็เดินกลับช้า ๆ ในหัวพลันวาบเรื่องหนึ่งขึ้นมาราวกับเธอจะละเลยไปเรื่องหนึ่งนั่นก็คือ ไม่ว่าจะคบกับเมิ่งเซ่อหรือว่าริชาร์ด เมื่อเวินเหลียงเห็นรูปที่พวกเขาทำท่าทีสนิทสนมกับผู้หญิงคนอื่น ตอนที่ถูกฟู่เจิงบังคับให้เลิก ก็ไม่เคยมีความรู้สึกเสียใจเลยสักนิด ราวกับมันไม่เกี่ยวกับตัวเธออย่างนั้นเพราะเธอไม่เคยชอบพวกเขาเลยบางทีฟู่เจิงเองอาจจะสัมผัสได้ถึงจุดนี้เช่นกัน ถึงได้ไม่เกรงกลัวอะไร ทั้งวางแผนเขี่ยเมิ่งเซ่อให้ออกไป และวา
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 868
“คุณทำอะไรน่ะ?”เวินเหลียงรีบแย่งกลับมาแล้วกอดเอาไว้ในอกอย่างกับเด็กน้อย พลางมองฟู่เจิงด้วยความระแวงเดิมทีเธอไม่ได้ส่งข้อความอะไรให้ริชาร์ด จึงกลัวว่าฟู่เจิงจะจับได้เมื่อเห็นดังนั้น ฟู่เจิงก็เดือดเป็นฟืนเป็นไฟ “เวินเหลียง เธอโง่ไปแล้วใช่ไหม? ไม่คิดเลยว่าเธอจะลืมสารเลวที่นอกใจอย่างเขาไม่ลง?!”เวินเหลียงก้มหน้า และยังคงพูดประโยคนั้นวนซ้ำ “ฉันเองก็ไม่อยากเป็นแบบนี้ แต่ฉันอดใจไม่ไหวจริง ๆ...”“เธอ...”ฟู่เจิงเดือดจนแทบจะหายใจไม่ออกเขาหลับตาลงพลางสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เฮือกหนึ่ง “อาเหลียง เธอไม่ได้หลอกฉันอยู่จริง ๆ เหรอ เขามีอะไรที่ควรค่าให้เธอชอบกัน?”เวินเหลียงตอบ “ฉันเองก็ไม่รู้ว่าทำไม ถึงยังไงก็ชอบเขามากไปแล้ว มันมีความรู้สึกอย่างหนึ่งที่คาดเดาไม่ได้ เหมือนกับฉันเคยรู้จักกับเขามาก่อน”ในใจของฟู่เจิงเต้นตึกตัก ๆ ขึ้นมาเสียงหนึ่งหรือว่าเวินเหลียงรู้จักกับริชาร์ดตั้งแต่ตอนที่มาแลกเปลี่ยนที่นี่ตอนมหาลัยปีสามแล้ว?ริชาร์ดจะเป็นพ่อของลูกเวินเหลียงหรือเปล่า?เขาก้มหน้าลง นัยน์ตาหดลงไปทีละนิ้ว ๆ ราวกับถูกหมอกหนาทึบเข้าปกคลุม มือใหญ่ ๆ ที่วางอยู่บนเข่าค่อย ๆ กำแน่นขึ้น ออกแรงจนกระด
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 869
เป็นบริกรที่บาร์คนหนึ่ง?ไม่คิดเลยว่าเวินเหลียงจะชอบคนแบบนี้?! แถมยังหลอกเขาบอกว่าเป็นจิตรกรผนังอยู่ที่บาร์อีก?!เขาควรพาเธอไปตรวจตาจริง ๆ!“เมื่อไร?” เส้นเลือดบนหน้าผากของฟู่เจิงกระตุก“น่าจะหนึ่งอาทิตย์ก่อนครับ เธอกับเพื่อนของเธอไปหาพวกเราที่บาร์ บอกว่าช่วงนี้อดีตสามีของเธออาจจะมาตามตอแยเธอ” เมื่อริชาร์ดเห็นสีหน้าของฟู่เจิงเริ่มคล้ำดำหมองลงเรื่อย ๆ ก็เอ่ยต่อว่า “เลยอยากจ้างคนคนหนึ่งมาแสดงว่าเป็นแฟนของเธอ จากนั้นเธอก็เลือกผมครับ”ฟู่เจิงเงียบไปสองสามวินาที พลางมองริชาร์ดอย่างเย็นชา ราวกับมองคนตาย “โกหก! ถ้าพวกนายรู้จักกันแค่อาทิตย์เดียวจริง ๆ ทำไมเธอถึงชอบนายได้ล่ะ? ว่ามาพวกนายรู้จักกันตั้งแต่หลายปีก่อนหรือเปล่า?”ริชาร์ดอธิบายอย่างสะเปะสะปะ “ที่ผมพูดเป็นเรื่องจริงครับ ผมไม่ได้โกหก เพื่อนร่วมงานของผมพิสูจน์ได้ แล้วก็มีสัญญาด้วยครับ ผมเอาสัญญาให้คุณดูก็ได้!”“สัญญา?”“ใช่ครับ ตอนนั้นเราเซ็นสัญญากัน หลังจบสัญญาเธอจะให้เงินผมสามแสนห้าหมื่นบาท”ฟู่เจิงหรี่ตาสังเกตสังเกตสีหน้าของริชาร์ด ไม่ปล่อยรายละเอียดอะไรให้พลาดไป ทว่าไม่พบความผิดปกติใดหรือว่าริชาร์ดจะไม่ได้โกหกจริง ๆ?ริชา
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 870
ฟู่เจิงบอกลาคุณนายจอร์จและรีบกลับไปยังอะพาร์ตเมนต์ทันทีเวินเหลียงกำลังแต่งรูปของฟู่เจิงอยู่สี่รูปที่ตั้งใจถ่ายเป็นอย่างมากนี้ เธอพอใจสุด ๆ เดิมทีไม่ต้องผ่านการแต่งอะไรมากมาย แค่ปรับง่าย ๆ นิดหน่อยก็พอแล้วทันใดนั้นก็มีเสียงเคาะประตูแว่วดังขึ้นมาจากด้านนอกเวินเหลียงมองไปทางประตูทีหนึ่ง จากนั้นก็ลุกขึ้นเดินไปแล้วเอ่ยถามขึ้นว่า “ใคร?”“ฉันเอง”ฟู่เจิง?เวินเหลียงมองในตาแมวทีหนึ่ง คนที่อยู่ด้านนอกเป็นฟู่เจิงอย่างไม่ต้องสงสัยเขาถูกทำให้โกรธจนแทบจะบ้าแล้วไม่ใช่เหรอ?ทำไมยังมาอีก?เวินเหลียงเปิดประตูมองเขาด้วยความสงสัย “คุณมาได้ยังไง? อย่าบอกฉันนะว่าคุณนั่งอยู่ในรถจนถึงตอนนี้”“เปล่า”สีหน้าของฟู่เจิงราบเรียบ มุมปากแฝงรอยยิ้มที่ยิ้มก็เหมือนไม่ยิ้ม “เมื่อกี้คุณย่าโทรมาหาฉัน เข้าไปคุยกันข้างในเถอะ”เวินเหลียงไม่ได้ระแคะระคายอะไร เธอเอี้ยวตัวหลีกทางให้ฟู่เจิงเข้าไป พร้อมลวดมือปิดประตู “คุณย่าบอกว่าอะไรเหรอ?”“คุณย่าไม่ได้ว่าอะไรทั้งนั้นแหละ”“?”งั้นเขามาทำไมล่ะ?เวินเหลียงมองไปที่ฟู่เจิงอย่างไม่เข้าใจ พลันมองเข้าไปในดวงตาอันลึกซึ้งของฟู่เจิง ราวกับในใจสงบนิ่งดั่งน้ำนิ่งไร้ค
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 871
“อาเหลียง” ฟู่เจิงเอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความจนใจ “ฉันสำนึกผิดแล้วจริง ๆ”“งั้นคุณว่ามาสิคุณผิดตรงไหน?”“ฉันไม่ควรตัดสินใจเองว่าจะร่วมมือแสดงละครตบตากับฉู่ซืออี๋ เพื่อตีตัวออกห่างเธอ ฉันควรสื่อสารกับเธอ และเคารพในการตัดสินใจของเธอ”เวินเหลียงแสยะยิ้ม “ในเมื่อคุณรู้เรื่องหมดทุกอย่าง แล้วทำไมยังเลือกที่จะทำแบบนั้นอีกล่ะ?”“อาเหลียง ฉันเอาเธอมาเสี่ยงอันตรายด้วยไม่ได้จริง ๆ”“คุณบอกความจริงกับฉัน แล้วส่งฉันออกไปต่างประเทศเหมือนคุณย่ากับฝานฝานก็ได้ ใช่ว่าฉันจะไม่รู้เรื่องรู้ราวไม่มีเหตุผลสักหน่อย ที่จะต้องเตะถ่วงคุณให้ได้ พูดไปพูดมา ฟู่เจิง คุณก็ยังไม่เชื่อใจฉัน ตอนอยู่ที่โรงพยาบาลเมืองเอฟฉันตัวติดคุณอยู่ตลอด เพราะงั้นคุณเลยกลัวว่าฉันจะไม่ยอมไป และกลายเป็นภาระของคุณ คุณกลัวว่าฉันจะทำลายแผนของคุณ...”“อาเหลียง” ฟู่เจิงพูดตัดบทเธอ พลางใช้มือทั้งสองประคองไหล่ของเธอเอาไว้ และตั้งใจมองเข้าไปในดวงตาเธอ แล้วเอ่ยขึ้นอย่างจริงจังว่า “ฉันไม่เคยคิดแบบนี้มาก่อน เธอไม่เคยเป็นภาระของฉัน แต่เป็นคนที่ฉันคอยปกป้องด้วยใจจริงเสมอมา”“คุณปกป้องฉันด้วยใจจริง แต่ไม่ยอมเคารพฉัน...”ฟู่เจิงกลัวเธอแ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 872
ท้ายที่สุดความพยายามที่เพียรพยายามมาอย่างไม่ท้อถอยก็มีจุดจบแล้วเขาไม่สามารถอธิบายความรู้สึกของตัวเองได้ สรุปก็คือดีใจมาก และตื่นเต้นมากทันใดนั้นก็รู้สึกเหมือนว่ามีอะไรกำลังดันตัวเองอยู่ เวินเหลียงก้มหน้ามองทีหนึ่ง จากนั้นเธอก็เอ่ยขึ้นอย่างฉงนว่า “ฟู่เจิง คุณ...”“อาเหลียง ฉันอดใจไม่ไหว”ฟู่เจิงพึมพำด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา มือซ้ายโอบเอวของเธอเอาไว้ ทว่ามือขวากลับสอดเข้าไปในระหว่างเส้นผมเธออย่างเป็นขั้นเป็นตอน ประคองท้ายทอยของเธอเอาไว้ ก่อนจะก้มหน้าลงไปจุมพิตลงบนริมฝีปากเชอร์รีของเธอสองมือของเวินเหลียงโอบคอของเขาเอาไว้พร้อมทั้งจูบตอบจูบของเขาอ่อนโยนมากพร้อมทั้งควบคุมอารมณ์ความรู้สึกเอาไว้ แล้วเริ่มจรดการดูดดื่มจากริมฝีปากเธอทีละนิ้ว ๆ ราวกับค่อย ๆ แกะเปิดของขวัญแสนล้ำค่าที่รอคอยมาเนิ่นนาน จุดความกระเหี้ยนกระหือรือในทุกซอกทุกมุมในใจของเวินเหลียงระหว่างคลำหาไม่นานเวินเหลียงก็พ่ายแพ้อย่างย่อยยับทันใดนั้นการจู่โจมก็กลายเป็นความเร่าร้อนชายหนุ่มฉกฉวยสารเหลวแสนหอมหวานที่อยู่ในปากเวินเหลียงไปอย่างแข็งกร้าวและโลภ กักขังร่างกายอันอรชรอ้อนแอ้นที่บอบบางนุ่มนวลราวกับหยกของเธอไว้ในอ้อมอก
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 873
“ในตู้เย็นยังมีวัตถุดิบอยู่นิดหน่อย ไม่ต้องเรียกเขามาหรอก” เวินเหลียงเอ่ย“ก็ได้”สภาพอากาศในฤดูร้อนเดิมทีก็ร้อนอบอ้าวอยู่แล้ว แม้ว่าในห้องจะมีแอร์ก็ตาม ทว่าหลังออกกำลังกาย ก็ยังเหงื่อออกเต็มตัวอยู่ดี เหนียวเหนอะหนะตัวไปหมดเวินเหลียงเหลืออด เธอหมุนตัวไปหยิบเสื้อผ้าสองตัวในห้องนอน ก่อนเข้าห้องน้ำไปก็พูดทิ้งท้ายไว้ประโยคหนึ่งว่า “ฉันไปอาบน้ำก่อนนะ”เธอยังไม่ทันได้ปิดประตู ฟู่เจิงก็เบียดเข้ามาทันที “อาบด้วยกันสิ”“...”การอาบน้ำครั้งนี้กินเวลาไปเกือบหนึ่งชั่วโมงสีท้องฟ้าด้านนอกมืดลงแล้ว ภายในอะพาร์ตเมนต์เองก็เปิดไฟแล้วเวินเหลียงถูกอุ้มออกมาฟู่เจิงใช้ผ้าขนหนูห่อตัวเธอเอาไว้และอุ้มเธอไปวางบนเตียงในห้องนอนเวินเหลียงหลับตาลง เหนื่อยจนไม่อยากจะกระดิกนิ้วฟู่เจิงห่มผ้าห่มบาง ๆ ให้เธอ เขาเอ่ยขึ้นว่า “ฉันไปเอาเสื้อผ้าที่ห้องข้าง ๆ ก่อน กลับมาค่อยทำมื้อค่ำให้เธอกิน”เวินเหลียงเค้นเสียงพูดคำว่า ‘อืม’ ออกมาจากลำคอเสียงหนึ่งฟู่เจิงลุกขึ้นกลับไปยังห้องรับแขก เมื่อเห็นเสื้อเชิ้ตและชุดชั้นในของเธอที่อยู่บนพื้น เขาก็โน้มตัวลงไปเก็บขึ้นมาวางไว้ตรงปลายโซฟา เขาสวมเพียงกางเกงแล้วหยิบกุญแจไ
บทล่าสุด
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 945
อิเลียลุกขึ้นพรวด พลางมองเยี่ยนหวยอย่างเหลือเชื่อ“ถ้าเธอยังเห็นฉันเป็นพี่ชายของเธออยู่ ก็เชื่อฟังฉัน แล้วกลับไปเมืองฟิลาเดลเฟียพรุ่งนี้ซะ!” เยี่ยนหวยนั่งตัวตรงพลางเงยหน้ามองเธออยู่บนโซฟา“ฉันไม่กลับ!” อิเลียเดือดดาลจนแค่นเสียงฮึออกมาทีหนึ่ง ก่อนจะกลับไปนั่งตรงมุมโซฟา “อยากกลับพี่ก็กลับไปเองซะเลยสิ!”“ฟู่เจิงไม่ใช่คนดี ต่อให้ระหว่างพวกเธอมีลูกด้วยกัน เขาก็ไม่มีทางคบกับเธอ”ก่อนหน้านี้ฟู่เจิงเคยมีเรื่องอื้อฉาวว่ามีชู้ ตอนนี้ก็มีอดีตภรรยาที่มีความสัมพันธ์คลุมเครือมาอีกคน ขอให้เป็นผู้ใหญ่ที่รักลูกสาว ก็จะไม่มีวันเลือกเขาทั้งนั้น“พี่รู้ได้ยังไงว่าเขาไม่ใช่คนดี? พี่รู้ได้ไงว่าเขาจะไม่คบกับฉัน? วันนี้ตอนเที่ยงเรายังไปกินข้าวด้วยกันอยู่เลย!”เมื่อเห็นอิเลียดื้อดึง ในใจของเยียนหวยก็รู้สึกไม่ได้ดั่งใจ เขาแสยะยิ้มออกมาทีหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยว่า “พวกเธอไม่ได้ไปกินข้าวด้วยกันตามลำพัง แต่ฟู่ซือฝานอยู่ข้าง ๆ ใช่ไหม?”ในช่วงเวลาสำคัญแบบนี้ ฟู่เจิงจะมากินข้าวกับอิเลียตามลำพังได้ยังไง? นอกเสียจากเขาคิดจะเลิกกับเวินเหลียงจริง ๆ“...ใช่ ก็เขาเป็นลูกของพวกเรานี่” เมื่อเห็นว่าถูกเดาทางถูก อิเลียก็พูดอึ
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 944
แต่หลังจากเดินตามแผนแล้วถึงได้พบว่า นี่มันไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ เลยถ้าพ่อแม่คุณลุงคุณป้ารู้ว่าเธอมีลูกนอกสมรสข้างนอก ต้องเข้ามาแทรก และไม่แน่ว่าจะพาตัวเธอกับลูกกลับไป“อิเลีย ผมเข้าใจนะครับคุณในฐานะแม่แท้ ๆ คุณอยากรีบกระชับความสัมพันธ์กับฝานฝาน แต่ก็อย่าตื่นตระหนกจนทำอะไรไม่ถูก โดยเฉพาะมักจะไปหาฝานฝานที่โรงเรียนอนุบาล แบบนี้จะส่งผลกระทบกับชีวิตของเธอได้นะครับ”“ฉันรู้แล้วค่ะ ต่อไปจะไม่ไปหาเขาที่โรงเรียนอนุบาลอีก ฉันเห็นว่าคุณกินน้อยมาก อาหารที่เหลือไม่ถูกปากหรือเปล่า?”ฟู่เจิง “...ก่อนมาผมกินมาบ้างแล้ว”หลังกินข้าวเที่ยงเสร็จ ฟู่ซือฝานรบเร้าขอกลับกับฟู่เจิงเธอล้วงกลยุทธ์ร้องไห้งอแงชักดิ้นชักงออยู่ที่พื้นของเด็กห้าขวบออกมาอย่างล้ำลึก ไม่มีเหตุผล ทว่าอิเลียฝืนเธอไม่ได้อิเลียทำได้เพียงกลับไปที่บ้านของเซี่ยเจิน“อิเลีย เธอกลับมาแล้วเหรอ?”เมื่อเห็นอลิซนั่งอยู่บนโซฟา อิเลียเดินมานั่งลง “เป็นยังไงบ้าง? ครั้งนี้เธอไปเมืองซีกับซีซาร์ ได้แสร้งทำเป็นเจอโดยบังเอิญ แล้วไปกินข้าวกับเขาอะไรหรือเปล่า?”อลิซเบะปาก “เปล่า”“ทำไมล่ะ? โอกาสดีขนาดนั้นทำไมเธอไม่คว้าเอาไว้?”“เขางานยุ่งมาก ฉันกล
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 943
อิเลียจัดผมด้วยท่าทางราวกับไม่มีเจตนาอื่น หน้าตาเผยความตื่นเต้นออกมาดูท่าเธอจะเลือกวิธีถูกจริง ๆในตอนนี้เธอเพิ่งเข้าใกล้ฟู่ซือฝานไม่เท่าไร ท่าทีของฟู่เจิงเขาก็ผ่อนคลายลงเยอะแล้วผ่านไปยี่สิบนาที ฟู่เจิงก็ปรากฏตัวขึ้นในห้องรับรองนี่เป็นการเจอกันครั้งที่สองหลังจากวันนั้นเขานั่งลงข้าง ๆ ฟู่ซือฝาน พลางพยักหน้าให้อิเลียเบา ๆ “รบกวนแล้ว ไม่ถือสาที่ผมมาร่วมโต๊ะด้วยใช่ไหม?”“ไม่ถือสา นั่งเถอะค่ะ”สีหน้าของอิเลียเย็นชา ราวกับยังอยู่ต่อหน้าคุณหญิงและฟู่ชิงเยว่ครั้งก่อน เธอไม่ได้โกรธที่ฟู่เจิงปฏิเสธเธออย่างไร้ความปรานี“งานผมยุ่งมาก ยากที่จะใส่ใจคุณกับฝานฝานได้มากขนาดนั้น”“ฝานฝานเป็นลูกของฉัน นี่เป็นสิ่งที่สมควรอยู่แล้ว ฉันไม่รู้ว่าคุณจะมา ก็เลยสั่งอาหารไปสุ่ม ๆ เดี๋ยวอาหารมาเสิร์ฟคุณก็ดูแล้วกันว่าอยากจะสั่งเพิ่มไหม”“ผมไม่เลือกกิน” ฟู่เจิงตอบจากนั้นพนักงานก็เริ่มมาเสิร์ฟอาหารฟู่เจิงมองเนื้อแพะที่มาเสิร์ฟเต็มโต๊ะ เขาเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นก้มหน้าไปมองฟู่ซือฝานฟู่ซือฝานก้มศีรษะน้อย ๆ อย่างกระวนกระวายอิเลียหยิบตะเกียบขึ้นมา “ไม่ต้องเกรงใจ กินเลยค่ะ”ฟู่เจิงลังเลอยู่ครู่หนึ่
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 942
เจียงเฉิงเที่ยงวันศุกร์ อิเลียไปรับฟู่ซือฝานออกไปกินข้าวเที่ยงที่คฤหาสน์ย่านซิงเหอวานเธอฉีกยิ้มพลางพูดกับฟู่ซือฝานว่า “เมื่อวานแม่ว่าจะไปรับหนูที่โรงเรียนอนุบาล จู่ ๆ ก็นึกถึงคำพูดของหนูเมื่อครั้งก่อนได้ ก็เลยมาวันนี้ วันนี้ตอนบ่ายแม่จะพาหนูไปเล่นดี ๆ เป็นยังไงจ๊ะ?”ฟู่ซือฝานเอียงคอพลางครุ่นคิด “ตอนบ่ายหนูต้องทำการบ้าน แค่กินข้าวเที่ยงก็พอแล้วค่ะ”“ก็ได้ งั้นหนูคิดไว้หรือเปล่าว่าอยากกินอะไร?”“ไปร้านอาหารที่มีเมนูเนื้อแพะแนะนำแล้วกันค่ะ” ฟู่ซือฝานเอ่ยขึ้นด้วยทีท่าจริงจัง “วันนี้คุณลุงบอกว่าจะไปกินข้าวเที่ยงเป็นเพื่อนหนู ไม่รู้ว่าจะมาไหม”นัยน์ตาอิเลียวาบความปลื้มปีติออกมา “จริงเหรอ?”“เขาเคยบอกไว้แบบนี้ค่ะ คุณน้าคะ ที่คุณน้ารับหนูออกมา ไม่ใช่เป็นเพราะอยากกระชับความสัมพันธ์กับหนูสองต่อสองเหรอคะ? ทำไมถึงหวังให้คุณลุงมาด้วยล่ะคะ?”เจ้าตัวน้อยเอ่ยถามขึ้นด้วยใบหน้าจริงจัง“น้า...น้ามีเรื่องอยากพูดคุยกับพ่อของหนูน่ะ แล้วก็หวังว่าเราจะได้กินข้าวด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตากันทั้งครอบครัว” อิเลียรีบหาข้ออ้างทันทีเจ้าเด็กคนนี้ หูตาเฉียบแหลมจริง ๆ“อ้อ”“น้าจะหาร้านอาหารเนื้อแพะเดี๋ยวน
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 941
“เรียกฉันทำไม?” เยี่ยนหวยมองเธอด้วยสีหน้าไร้เดียงสา“ตอนนี้มันฤดูร้อน”ผ่านฤดูใบไม้ผลิมาแล้ว“ฉันแค่นึกถึงวันนั้นที่ไปติวให้เธอแล้วเจอแม่เธอเข้าโดยบังเอิญ เธอคิดไปถึงไหน?” เยี่ยนหวยเลิกคิ้วถังซือซือชะงักไปมีครั้งหนึ่งตอนที่เธอติวอยู่ในบ้าน แล้วบังเอิญเจอแม่ของเธอเข้าจริง ๆ แต่นั่นมันเรื่องตอนเทอมที่สองเยี่ยนหวยต้องจงใจพูดถึงวันนั้นตอนเทอมแรกแน่ ๆ ให้เธอเข้าใจผิดถ้าเธอชี้ไปเลยว่าเยี่ยนหวยจำผิด ก็จะเข้าแผนของเยี่ยนหวย เหมือนว่าเธอยังไม่เคยลืมเรื่องในอดีต คิดถึงเรื่องราวเหล่านั้นของเธอกับเยี่ยนหวยอยู่ตลอด“ตอนนี้ไม่ใช่ฤดูร้อนเหรอ? นายคิดไปถึงไหนอีก?” เธอปัดตกเรื่องนี้ไปอย่างมั่นใจทันทีหลังพูดจบ เธอก็หมุนตัวเดินไปด้านหน้าต่อ “ไม่พูดแล้ว รีบไปร้านถัดไปเถอะ”อยู่ข้างนอกจนถึงสี่ทุ่ม ทั้งสองคนถึงกลับไปยังโรงแรมด้วยกันถังซือซืออยากเรียกรถกลับไปเอง ไม่อยากให้เยี่ยนหวยไปส่งเธอเยี่ยนหวยจึงเอ่ยไปตามตรงว่า “ฉันพักอยู่ที่โรงแรมเดียวกันกับเธอ”ถังซือซือ “...”นี่ไม่ใช่ครั้งแรกแล้วคราวก่อนตอนที่เวินเหลียงถ่ายรูปเยี่ยนหวยรูปแรกที่เมืองฟิลาเดลเฟีย เวินเหลียงก็ถามว่าช่วงนี้เยี่ยนหวย
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 940
เมืองซีในฐานะเมืองใหญ่ของเจียงหนาน ประเภทของกินเล่นมีมากมาย ของกินเอกลักษณ์ที่ขึ้นชื่อไปทั่วประเทศอาทิ เต้าหู้เหม็น ไส้กรอกยักษ์ เส้นหมีเฝิ่น กุ้งเผ็ดเป็นต้นถังซือซือเคยมาเมืองซีตอนมาทำงานต่างถิ่นก่อนหน้านี้ เวลาค่อนข้างกระชั้นชิด จึงทำได้เพียงเดินช็อปปิงที่อื่น แต่เพิ่งเคยมาถนนคนเดินที่นี่เป็นครั้งแรกเธอซื้อไส้กรอกยักษ์สองชิ้นก่อน และแบ่งให้เยี่ยนหวยหนึ่งชิ้นกินไปได้เพียงครึ่งเดียว ถังซือซือก็หยุดอยู่ตรงหน้าร้านขายขนมฉือปา เธอกลืนน้ำลายแล้วถามขึ้นว่า “รู้ไหมคะว่าตรงไหนมีถังขยะบ้าง?”“ที่เหลือเธอไม่กินแล้วเหรอ?”“อืม”“ไม่อร่อย?”“ไม่ใช่ อร่อยมาก แต่ว่ายังมีของอร่อยอื่น ๆ อีกเยอะแยะ ฉันอยากเก็บท้องเอาไว้”เยี่ยนหวย “...”“เอามาให้ฉันก็ได้” เยี่ยนหวยรับไส้กรอกครึ่งชิ้นที่เหลืออยู่มาจากในมือของเธอ ก่อนจะเติมเข้าไปในท้องอย่างไม่มีภาระใด ๆถังซือซือซื้อขนมฉือปาแล้วเธอทำตัวอย่างกับโจร แต่ละร้านไม่ยอมปล่อยไปเลย ทว่าก็ชิมเพียงสองสามคำ ทั้งหมดที่เหลือก็โยนให้เยี่ยนหวยอย่างสบายใจเยี่ยนหวยเพลิดเพลินกับพฤติกรรมพรรค์นี้ ในใจเข้าใจได้ในทันที ราวกับกลับไปเมื่อเจ็ดปีก่อนหลังเรียนอย
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 939
“มันเรื่องอะไรกันแน่?”ก่อนหน้านี้ที่เยี่ยนหวยอยู่ที่เจียงเฉิง กลับไม่ได้สังเกตเท่าไรว่าอิเลียกำลังทำอะไรอยู่ เธอออกไปข้างนอกทุกวัน เยี่ยนหวยคิดเพียงแค่ว่าเธอกำลังไปเที่ยวเล่นถังซือซือไม่ใช่คนที่จะกุเรื่องมั่วซั่ว เธอพูดแบบนี้ ต้องรู้อะไรบางอย่างแน่ ๆ“พูดไปแล้วก็ยาว ตอนแรกฟู่ชิงเยว่อาของฟู่เจิงรับเลี้ยงเด็กกำพร้าอยู่ที่เมืองนอก ตอนนี้อายุห้าขวบแล้ว ปีที่แล้วอาเหลียงแท้ง แล้วฟู่ชิงเยว่ติดธุระพอดี เลยส่งเด็กคนนั้นกลับประเทศมาให้ฟู่เจิงดูแลช่วงหนึ่ง ฟู่เจิงเลยให้เด็กคนนั้นอยู่ในประเทศไปเลยเพื่อง้ออาเหลียง ปกติจะมาอยู่เป็นเพื่อนอาเหลียง และเด็กคนนั้นเองก็เข้าไปอยู่ในทะเบียนบ้านของฟู่เจิง แต่ว่า...”เยี่ยนหวยเดาเรื่องที่จะเกิดขึ้นต่อไปออกแล้ว จึงรับช่วงเอ่ยขึ้นต่อว่า “แต่ว่าจู่ ๆ ก่อนหน้านี้ก็มีข่าวบอกว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นเป็นลูกของฟู่เจิงกับอิเลีย?”“ใช่ รายละเอียดฉันก็ไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกัน เหมือนว่าจะเกี่ยวข้องกับอาของฟู่เจิงนิดหน่อย เธอรู้ตัวตนของเด็กผู้หญิงคนนั้นมาตั้งแต่แรก และไม่ชอบอาเหลียงมาโดยตลอด ยังไงตอนนี้อาเหลียงก็อยู่กับฉัน เขากับฟู่เจิงทะเลาะกันอีกแล้ว”เยี่ยนหวยเอ่ยควา
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 938
“เยี่ยนหวย!!”ประตูลิฟต์เปิดออก ทั้งสองคนเข้าไปกันตามลำดับ แล้วลงไปยังลานจอดรถใต้ดินตรงมุมเลี้ยว ในหัวของผู้หญิงสวมหน้ากากอนามัยวาบภาพที่เห็นเมื่อครู่ขึ้นมา หมัดที่ห้อยอยู่กำขึ้นแน่น เธอก้มหน้าทั้งดวงตาที่ประกายความอำมหิตออกมาหากเวินเหลียงอยู่ตรงนี้ คงจะจำได้แน่ ๆ ว่าผู้หญิงที่สวมหน้ากากอนามัยคนนี้ก็คืออลิซที่เธอมาเจียงเฉิง ก็เพราะเยี่ยนหวย เยี่ยนหวยมาเมืองซีเมื่อสองวันก่อน เธอเองก็ตามมาเช่นกันอิเลียถามเลขาของเยี่ยนหวย เมื่อรู้โรงแรมของเขาก็บอกกับอลิซทีแรกอลิซคิดว่าเยี่ยนหวยมาทำธุระที่เมืองซี จากนั้นก็ค่อย ๆ พบว่ามันไม่ชอบมาพากลเยี่ยนหวยไม่ยุ่งเลยสักนิดแถมยังมีเวลาไปสอบถามร้านอาหารท้องถิ่น ถนนคนเดิน จุดชมวิวของเมืองซีเป็นต้น อีกต่างหาก ไม่เหมือนมาทำงานต่างถิ่น แต่เหมือนมาเที่ยวเสียมากกว่าจนกระทั่งวันนี้ เมื่อได้เห็นภาพนั้น อลิซถึงเข้าใจทุกอย่างที่แท้คนที่ซีซาร์ชอบไม่ใช่เฟย์ แต่เป็นถังซือซือเพื่อนของเฟย์!ที่แท้เขาไม่ได้มาทำงานต่างถิ่นที่เมืองซี แต่มาเพื่อตามจีบถังซือซือ!ที่เขาสอบถามร้านอาหารและจุดชมวิวของเมืองซี ก็เพื่อพาถังซือซือไปวันนี้!ในใจอลิซอิจฉาเป็นอย่างม
สัญญารักผูกหัวใจท่านประธานปากแข็ง บทที่ 937
เมื่อเยี่ยนหวยได้ยินดังนั้น ก็รู้ในทันทีว่าเวินเหลียงไม่ได้รักษาคำมั่นสัญญาแต่เขาก็เตรียมตัวไว้นานแล้ว วันนั้นหลังจากกลับไปก็ให้คนไปตรวจสอบกล้องวงจรปิด แล้วตัดคลิปมาใส่ไว้ในโทรศัพท์เมื่อได้ยินถังซือซือถามขึ้น เขาก็รีบส่งให้เธอทันที “ก็แค่คนที่ไม่สลักสำคัญอะไรคนหนึ่ง ฉันปฏิเสธเขาไปแล้ว”ถังซือซือดูคลิปรอบหนึ่ง ก่อนจะเบะปาก “อยู่ต่างประเทศคุณเยี่ยนมีสาวมาชอบเพียบเลยนะคะ”“แต่ฉันสนใจอยากจะครอบครองแค่เธอ”“จะยอมให้ฉันครอบครองไหม คุณถัง?”เยี่ยนหวยนั่งเอี้ยวตัว แขนข้างหนึ่งพาดอยู่บนพนักพิงเก้าอี้ เขาโน้มตัวเข้ามา ตัวท่อนบนใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ กลิ่นหอมฉุยจาง ๆ และกลิ่นอายของชายหนุ่มที่มาพร้อมกับการบุกรุกโอบล้อมเธอเอาไว้เขาดันแว่นตากรอบทอง สีหน้าอบอุ่น ฉีกยิ้มทว่าก็ราวกับไม่ยิ้ม มุมปากกระตุกรอยยิ้มเล็กน้อย ค่อนข้างมีความรู้สึกประเภทหน้าเนื้อใจเสือถังซือซือเหม่อไปครู่หนึ่ง“คุณถัง?”ใบหน้าหล่อเหลาตรงหน้าขยายใหญ่ขึ้นอีกครั้ง ไออุ่นร้อนปะทะเข้ามาที่หน้า ในที่สุดถังซือซือก็ได้สติกลับมา เธอเอนหลังพลางตบหน้าอก “นายทำฉันตกใจหมด...ไป ไปเดินหาของกินเล่นกันเถอะ”เธอลุกขึ้นและเดินออกไปอย่าง
