ชินกรหันมามองหน้าภาวินทร์ที่พูดกับเขาด้วยความหนักแน่น เขาไม่ตอบอะไรแค่ถามด้วยเสียงปกติไป“ว่าแต่มึงไม่ได้ฝืนใจน้องแน่นะ ก่อนหน้านั้นใคร ๆ ก็รู้ว่ามึงกับมิวเกลียดกันขนาดไหน”“ตอนแรกกูก็ยอมรับว่าที่ให้มึงหาประวัติก็เพราะอยากหาจุดอ่อนมิวเพื่อจะแก้แค้นจริง ๆ แต่พอรู้จักกับเธอนาน ๆ เข้าก็เลยรู้ว่ามิวไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้น เธอไม่ทำร้ายใครก่อนแต่ถ้าใครทำเธอก่อนเธอก็พร้อมจะสู้กลับเท่านั้นเอง”“มึงไปชอบมิวตรงไหน”“แล้วมึงล่ะไอ้กร มึงชอบมิวตรงไหน”“กูถามมึงอยู่ ไม่ต้องมาย้อนถามกูกลับ”ภาวินทร์ยิ้มออกมาน้อย ๆ ก่อนจะหันตอบเพื่อนสนิทอย่างชินกรไปโดยไม่ได้ลังเล“ท่าทางจริงจัง รอยยิ้มที่นาน ๆ จะมีสักครั้ง แล้วยังทำทุกอย่างด้วยความตั้งใจนั่นทำให้กูประทับใจและเผลอมองโดยไม่รู้ตัว มารู้อีกทีก็ไม่อยากอยู่ห่างจากเธอแล้ว มึงว่าแปลกไหมก่อนหน้านี้กูก็ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลยนะ”ชินกรยิ้มออกมานิด ๆ ก่อนจะค่อย ๆ พยักหน้าให้เพราะเขาต้องรู้ดีกว่าใครว่าภาวินทร์นิสัยยังไง ไม่เคยมีครั้งไหนที่วินทร์จะพูดถึงผู้หญิงด้วยเสียงอ่อนโยนและยิ้มแบบนี้เลยสักครั้ง“แล้วมิวล่ะ ทำไมถึงยอมคบกับมึง”“คงเพราะ… เรื่องนี้พูดแล้วมันยาวม
“พวกมึงแบ่งกันไปเลยให้ไอ้วินทร์มันพักบ้าง มึงบอกมิวไปว่าไม่ต้องห่วงถ้าไม่ทันรอหลังมิวสอบเสร็จค่อยพิมพ์ต่อก็ได้”“มึงว่าเจ้าแม่จอมโหดนั่นจะฟังไหมล่ะไอ้กร กว่ากูจะบังคับให้นอนในแต่ละคืนยังยากเลย มึงดูสภาพตากูสิ สองคืนแล้วที่ต้องมานั่งแก้งาน เซ็งฉิบหายกูของีบหน่อยนะเหลือเวลาอีกครึ่งชั่วโมงใช่ไหม”“เออ ๆ งีบไปก่อนเหอะเดี๋ยวที่เหลือกูจัดการเอง คลาสนี้เผลอ ๆ อาจารย์ไม่เข้าหรอกได้ยินว่าอาจารย์ติดประชุมอยู่นี่”“อืม กูของีบสักหน่อย”“มึงไหวนะ เอาน้ำหน่อยไหมกูไปซื้อให้”“ไม่เอาขอบใจนะกรแต่กูอยากนอนพักสักหน่อย”ชินกรตบไหล่วินทร์เบา ๆ ก่อนจะช่วยเพื่อน ๆ แยกที่เหลือ ทุกคนถึงกับทึ่งในความสามารถของลักษิกา เพราะเธอใช้เวลาไม่นานที่จะพิมพ์เอกสารนี้ออกมาแล้วยังช่วยพวกเขาตรวจคำผิดอีกด้วย“มึงดูสิรายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ แม่เจ้า คุณเธอไม่ปล่อยไปเลยสักจุดสุดยอดไปเลยนี่มันเทพชัด ๆ”“มึงก็ดูสภาพไอ้วินทร์ก่อนสิไอ้ภัทร ดูแล้วกูว่าคนที่หนักสุดน่าจะเป็นมันนี่แหละ ตอนแรกกูก็อิจฉานะที่มันมีแฟนดี แต่เห็นสภาพแล้ว…กูว่ายังไม่มีก็ดีนะ”“ไอ้วินทร์มันคงจริงจังกับน้องมิวมากเลยสิใช่ไหมวะไอ้กร”“อืม เรื่องนี้มันเรื่องของไอ
“กูเข้าใจแล้ว จะไม่ถามเรื่องนี้อีก”“ขอบใจนะกร”"ลองชิมดูนะคะ"“ว้าวน้องมิว ไม่เคยรู้เลยว่าน้องมิวทำแบบนี้เป็นด้วย ยอดไปเลยกลิ่นหอมมากไปเรียนมาเหรอ”ภัทรถามขึ้นมา มิวจึงหันไปยิ้มให้เขาและตอบ“เปล่าหรอกค่ะ แม่มิวสอนให้ตอนเด็ก ๆ น่ะค่ะ”ทั้งหมดหันมามองหน้ามิวและรู้ว่าเธออยู่กับยาย เรื่องนี้วินทร์เคยพูดและทุกคนก็รู้ว่าแม่ของมิวเสียไปแล้วจึงไม่มีใครอยากจะพูดสะกิดใจเธอขึ้นมาอีก ชินกรที่มีสายตาสลดลงไปจึงหันมามองหน้ามิว“ยอดไปเลยฝีมือและลีลาการชงเหมือนมืออาชีพ พี่ลองดื่มเลยนะ”“ค่ะ ลองดูค่ะ”เพียงแค่จิบไปคำแรกทุกคนก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่าอร่อยเกินกว่าที่คิด “ไม่คิดเลยว่าน้องมิวจะเก่งขนาดนี้ ว้าวยอดไปเลยไอธิศมึงคิดว่ายังไง”“โคตรอร่อย นี่เป็นเหล้าที่อร่อยมากเลยสุดยอดเลยน้องมิวดื่มสักแก้วไหม”“เฮ้ย ๆ มึงดื่มของมึงไปไม่ต้องมายุ่งกับแฟนกู มิวคออ่อนแค่ชงให้ก็พอ”“โธ่อะไรวะไอ้คนขี้หวง”“เป็นยังไงบ้างคะพี่กรอร่อยไหม”“อร่อย ไม่แรงไปและยังมีสะระแหน่ที่ทำให้สดชื่นด้วยเข้าใจทำ”“สูตรพิเศษของมิวเลยล่ะกูชอบที่สุด เหนื่อยหรือยังพี่เติมน้ำให้”“ขอบคุณค่ะ”วินทร์ลูบหัวแฟนสาวเบา ๆ ก่อนที่กรจะยิ้มให้พวกเขา
“ออ ค่ะได้ค่ะงั้นมิวกลับวันจันทร์เลยนะคะ”“ได้ครับ แล้วอย่าลืมทานข้าวให้ตรงเวลา ติวหนังสือที่ไหน”“ที่ห้องนี่แหละค่ะ”“กี่คนแล้วมีผู้ชายไหม ไม่นับน้องริชชี่อะไรนั่นนะ”“ก็แค่สี่คนค่ะ ไม่ต้องห่วงนะคะ”“ก็ได้ครับ”“งั้นวางสายนะคะ”“เฮ้อ… คิดถึงอีกแล้ว ทำยังไงดีล่ะ”“พี่วินทร์คะ พึ่งจะมาส่งเองนะคะ”“รู้แล้วแต่มันคิดถึงนี่ ห้องที่ไม่มีเมียอยู่เหงาชะมัดเลยรีบกลับมานะ”“คะ วางนะคะ”“มิว เดี๋ยวก่อน”“อะไรคะ เพื่อนมิวเรียกแล้ว”“พี่รักมิวนะครับ ดูแลตัวเองด้วยเข้าใจไหม”เสียงบอกรักของเขาทำให้เธอแทบอยากจะกลับไปหาเขาที่คอนโดเสียเดี๋ยวนี้หากไม่ติดว่ารับปากเพื่อน ๆ เอาไว้แล้วล่ะก็เธอคงไม่รอที่จะกลับไปจูบและทำทุกอย่างที่เขาอยากทำเลยจริง ๆ“มิวก็รักพี่วินทร์ค่ะ ฝันดีนะคะ”“ครับที่รัก”มิวกดวางสายไปและรีบกลับเข้าไปในห้องเพื่อติวให้เพื่อนตามที่ตกลงกันเอาไว้ มิวลืมสนิทเลยว่าควรจะบอกวินทร์เรื่องที่เธอจะไปช่วยงานที่ผับเดิมเพราะถูกขอร้องมา แต่พอลงมาติวหนังสือก็ทำให้เธอลืมเรื่องนี้สนิทจนถึงวันอาทิตย์ที่เธอเริ่มเตรียมตัวออกจากห้อง“แกแน่ใจนะที่จะไม่บอกพี่วินทร์เรื่องนี้ แกไม่กลัวว่าถ้าเขารู้ทีหลังจะเอาเรื่อ
นิธิศนิ่งอึ้งไปเมื่อวินทร์พูดจบ เขาต้องขยี้ตาแรง ๆ อีกครั้งเมื่อวินทร์บอกว่าจะพา “เมีย” กลับบ้านเขาถึงได้สังเกตเห็นรอยยิ้มและท่าเทเครื่องดื่มนั่นชัด ๆ“สัด!! นั่นน้องมิวจริง ๆ ด้วย เชี่ยแล้ว!! เฮ้ยไอ้วินทร์มึงใจเย็น ๆ ก่อน” เขารีบเดินตามวินทร์ไปซึ่งตอนนี้เดินมาหยุดตรงหน้าคนที่พึ่งเทเครื่องดื่มแก้วสุดท้าย เธอหันมาเจอเขาด้วยความตกใจจนแก้วชงในมือหล่น“เรเน่ เป็นอะไรน่ะ”“พะ พี่วินทร์”“มาที่นี่ได้ยังไง”“คือว่า…”"ไอ้วินทร์! ใจเย็น ๆ ก่อน"“พี่ธิศ”“เชี่ย… น้องมิวจริง ๆ เหรอ”มิวเริ่มก้มหน้าและหันไปมองที่เชน เขาพยักหน้าให้เธอเมื่อเห็นเข็มกลัดที่ติดปกเสื้อของวินทร์และธิศก็รู้ว่าพวกเขามาจากแขกชั้นสอง และดูเหมือนว่าครั้งนี้เรเน่จะเจอคนที่ไม่ควรเจอเข้าให้แล้ว“เรเน่ เธอกลับไปก่อนเถอะเดี๋ยวทางนี้ฉันจัดการเอง”“ขอโทษทีนะเชน เหลืออีกแค่ครึ่งชั่วโมงก็จะเลิกแล้วแท้ ๆ”“ไม่เป็นไรรีบไปเถอะ”มิวมองไปที่ภาวินทร์ที่ยืนกำหมัดแน่นสีหน้าตึงเครียดเพราะความโกรธที่หน้าบาร์โดยมีนิธิศดึงเขาเอาไว้ มิวจึงรีบเดินไปห้องด้านหลัง นิธิศเผลอนิดเดียวภาวินทร์ก็สะบัดเขาหลุดและเดินตามเธอเข้าไปห้องด้านหลัง“โอ๊ย!! พี่วิ
มิวแทบจะจำไม่ได้เลยว่าเมื่อคืนนี้เกิดอะไรขึ้นบ้าง เธอจำได้เพียงความเจ็บปวดที่เขาทิ้งไว้ให้จนร้องไห้ออกมาอีกครั้ง แยมที่เดินเข้ามารีบเดินมาพร้อมกับข้าวต้มและวางไว้ให้เธอ“แกลุกไหวไหมนี่พึ่งจะหกโมง วันนี้…มีสอบ”“ไหวสิ ฉันยังไหว”แยมค่อย ๆ พยุงร่างที่แทบจะไม่มีแรงของมิวเข้าไปอาบน้ำ วันนี้พวกเธอมีสอบซึ่งกว่าจะผ่านมาได้มิวก็เกือบจะเป็นลม เธอให้แยมมองดูที่หน้าคณะซึ่งภาวินทร์และเพื่อน ๆ ของเขามายืนรออยู่“ฉันไม่อยากกลับไปกับเขา”“ฉันจะพาแกหนีไปอีกทาง คืนนี้ไม่ต้องนอนที่ห้อง พวกเราไปนอนที่หอของแคร์กัน”“ขอบใจนะแยม”“ไม่เป็นไร ออกประตูหลังไปที่รถของฉันพวกเขาไม่รู้หรอก มาเถอะ”“อืม”ภาวินทร์ยืนรออยู่หน้าคณะจนถึงช่วงค่ำซึ่งตึกเริ่มปิด เขาพอจะรู้แล้วว่ามิวน่าจะหนีกลับไปแล้ว“ไปเถอะ”“ไอ้วินทร์ นี่มึงไปทำอะไรมิวกันแน่น้องถึงได้โกรธมึงขนาดนี้อย่าบอกนะว่าเมื่อคืนนี้มึง….”“อืม กูรุนแรงไปหน่อย"“ไอ้เลว! มึงไม่รู้เหรอว่าวันนี้น้องมิวต้องสอบถ้าเป็นลมขึ้นมามึงจะทำยังไงนั่นเด็กท็อปคณะพยาบาลเชียวนะ” / นิธิศ“ไอ้วินทร์ เกิดอะไรขึ้นกันแน่ กูบอกแล้วว่า…” / ชินกร“ไม่เกี่ยวกับมึง เรื่องนี้กูคุยกับมิวเอง”“แต
ภาวินทร์ที่อาบน้ำแต่งตัวออกมาค่อนข้างดูดีอยู่พอสมควรเดิมทีเขาก็เป็นคนที่รูปร่างหน้าตาดีอยู่แล้ว แต่ดวงตาที่คล้ำนั้นยังไม่ดีขึ้น ชินกรเตรียมของให้เขาเสร็จแล้วก็ยกมาให้“พวกกูจะกลับไปเก็บของก่อนมึงรออยู่นี่”“ไม่ กูไปกับมึงด้วยเลยก็แล้วกันกูขอเก็บของเพิ่มอีกหน่อย แล้วเราจะไปที่แพร่ยังไงมึงจะขับรถไปเหรอ”“กูเช่ารถตู้พี่อู๊ตเอาไว้ให้เขามารับ ขับไปเองไม่ไหวหรอก อีกอย่างมึงจะได้มีเวลานอนพักด้วย”“ขอบใจนะกร ครั้งนี้กูจะได้เจอมิวจริง ๆ ใช่ไหม”ชินกรบอกไม่ถูกว่าสงสารเพื่อนสนิทของเขามากแค่ไหน ถึงแม้ว่าตอนแรกเขาจะไม่เชื่อว่าภาวินทร์จะทิ้งลายเจ้าชู้ แต่เมื่อมาเห็นสภาพของภาวินทร์ในตอนนี้ เขาก็รู้แล้วว่าลักษิกาเป็นรักจริงของภาวินทร์จริง ๆ เขาเอื้อมมือไปตบไหล่เพื่อนเบา ๆ“เจอ แต่มึงต้องใจเย็น ๆ และไม่วู่วามเหมือนอย่างที่ทำแบบเดิมอีก ถ้าเจอมิวต้องไม่เร่งรัดให้เธอยอมคุยกับมึง ที่นั่นเป็นบ้านคุณน้าของมิว มึงต้องรักษามารยาทให้มาก ๆ มึงเข้าใจกูไหม”“แต่ว่ามิว…”“เชื่อกู แล้วค่อย ๆ หาโอกาสคุยกันตอนนี้มิวกำลังเสียใจมากมึงก็รู้ว่ามิวเหลือคุณยายแค่คนเดียวแล้ว”“กูรู้ แต่ว่าถ้ามิวไม่ยอมคุยกับกูล่ะ”“มึงต้องอด
แยม แคร์และริชชี่เริ่มทำตัวไม่ถูกเมื่อเห็นว่าวินทร์เริ่มง้อมิวโดยไม่สนใจใครทั้งนั้น ชินกรเอามือกุมขมับเพราะเขาเองก็ไม่รู้ว่าน้าของมิวจะคิดยังไงที่จู่ ๆ พวกเขามาถึงวินทร์ก็ทำแบบนี้ แต่น้าสายแค่ยิ้มและหันมาตบไหล่มิว“แฟนน้องมิวเหรอได้สิ งั้นเดี๋ยวน้าจัดห้องให้นอนชั้นบน...”“ไม่ต้องค่ะน้าสาย พวกเราเองก็ยุ่ง ๆ กับงานให้พวกเขาไปพักที่รีสอร์ตนั่นแหละค่ะดีแล้ว”“ไม่นะมิว พี่อยู่ได้จริง ๆ”เธอค่อย ๆ ดึงแขนออกจากเขาและไม่มองหน้าวินทร์อีก ภาวินทร์สลดลงไปทันที เธอโกรธเขามากขนาดนี้จริง ๆ เหรอ“ไปนอนพักที่รีสอร์ตเถอะค่ะ ที่นี่เสียงดังและยังมีแขกทั้งวันทั้งคืนมิวไม่มีเวลาดูแลใครหรอกค่ะ อีกอย่างในงานก็ยุ่งมากยังไงไปพักที่รีสอร์ตน่าจะเหมาะมากกว่า จะได้พักผ่อนเต็มที่ด้วย”“แต่ว่า...”“ไอ้วินทร์ ไปกับพวกกูเถอะอย่าทำให้มิวลำบากใจเลย เชื่อกู... ยังมีเวลาอีกหลายวัน”ชินกรกระซิบบอกเขาแต่วินทร์ยังไม่ยอมแพ้ที่จะส่งสายตาขอความเห็นใจให้เธอ แต่มิวเองก็นับว่าใจแข็งไม่น้อยเพราะเธอหันไปมองน้าสายทันที“จองเพิ่มสามห้องนะคะน้าสาย”“สามเหรอ อ้อ ๆ ได้”มิวเห็นว่าภาวินทร์ไม่ได้นอนเพราะขอบตาของเขาคล้ำมาก ชินกรเองก็รู้ทัน
“โอ้โหน้องมิว วันนี้สวยเหมือนนางฟ้าจริง ๆ เลย”นิธิศเอ่ยปากชมด้วยใจจริง เขาเคยเห็นมิวมาก่อนหน้านี้แล้วในชุดบาร์เทนเดอร์และเห็นด้วยกับวินทร์ว่ามิวต้องสวยโดดเด่นในชุดไทยแน่ ๆ แต่ชินกรและวีรภัทรที่ไม่เคยเห็นถึงกับยืนอึ้งอ้าปากค้าง รวมถึงคนที่เริ่มมามุงดูกันและเริ่มสงสัยว่าเธอเป็นใคร“นั่นใครวะ คนของคณะพยาบาลเหรอ”“นั่นสิหน้าไม่คุ้นเลยแต่สวยฉิบหาย มึงดูรูปร่างสิอย่างกับนางแบบ”“นั่งรถหรูมาขนาดนั้นลูกนักการเมืองหรือเปล่าวะ”“แต่รุ่นพี่วิศวะคนนั้น….เขาแฟนของ…”“เฮ้ย! อย่าบอกนะว่าแฟนพี่ภาวินทร์คณะวิศวะเครื่องกลปีสี่คนนั้นน่ะ ที่ใส่แว่นหนา ๆ”“เชี่ย!! สวยขนาดนี้เลยเหรอวะ”ไม่ใช่แค่พวกเขาที่ตกตะลึงในความขาวและความสวยของลักษิกาตรงหน้า แม้แต่คณะอาจารย์และกรรมการที่เริ่มเดินมาให้คะแนนในรอบแรกที่จะขึ้นรถที่ตกแต่งเอาไว้แล้ว ซึ่งครั้งนี้ชินกรให้คนของคณะวิศวะมาช่วยแต่งรถของมิวด้วยดอกไม้สดทั้งคัน วินทร์เดินเข้ามาหาและถามเธอ“เป็นยังไงบ้างเมื่อยไหม”“ไม่ค่ะแล้วพี่วินทร์ละคะ เหนื่อยไหม”“ไม่เหนื่อยแค่เห็นหน้ามิวก็หายเหนื่อยแล้ว วันนี้มิวสวยมากที่สุดเลย สวยจนอยากขอแต่งงานเลย”“พี่วินทร์ พูดอะไรน่ะ”“หนัก
“คิดเอาไว้ไม่มีผิดเลยว่าต้องมีเรื่องแบบนี้”มิวพูดขึ้นมาหลังจากที่ริชชี่เดินออกมาจากร้านยืมชุดร้านที่สี่ที่เธอรู้จัก “นั่นสิ จะเป็นไปได้ยังไงที่จะไม่มีร้านไหนเลยที่มีชุดเหลือ แบบนี้มันเหมือนแกล้งกันชัด ๆ เลย”“กลับกันเถอะ”“อ้าว แล้วจะทำยังไงละมิว”“ค่อยกลับไปคิดกันใหม่”“แต่ว่าเหลืออีกแค่อาทิตย์เดียวเอง ช่างแต่งหน้าก็ยังหาไม่ได้แล้วไหนจะชุดอีก”“เอาไว้ค่อยคิด”เย็นวันนั้น วินทร์ที่พึ่งกลับมาจากเรียนช่วงบ่ายเข้ามาในห้องก็เห็นว่ามิวนอนอยู่ที่โซฟาโดยมีมือถือวางอยู่ แต่เธอหลับสนิทจึงไม่เห็นข้อความของแยมที่ส่งมาให้“ริชชี่บอกว่าหาไปถึงร้านเวดดิ้งที่ทองหล่อก็ยังหาไม่ได้เหมือนกัน สงสัยงานนี้คงได้ตัดชุดใส่เองแล้วมั้ง ฮ่า ๆ”เขาไม่ได้แอบอ่านเพราะข้อความมันเด้งขึ้นมาเองจากหน้าจอภาวินทร์ถึงได้รู้ว่าเกิดปัญหาขึ้นแต่เขาเห็นว่ามิวยังหลับสนิทอยู่จึงได้โทรไปหาริชชี่เพื่อนสนิทของมิวโดยตรงซึ่งเขามีเบอร์ของเพื่อนมิวเอาไว้ทุกคน“โอเคพี่รู้แล้ว ขอบใจมากนะริชชี่”วินทร์วางหูไปแล้วและรีบกดเบอร์โทรที่คุ้นเคยทันที เสียงปลายสายรับอย่างงัวเงียเพราะยังไม่ถึงเวลาตื่น“ว่าไงไอ้ตัวแสบยังจำเบอร์พี่สาวแกได้อยู่เหร
“ต้องแบบนี้สิวะถึงจะเรียกว่าน้องเขย”วินทร์หันมายักคิ้วให้ชินกรก่อนจะดูดกาแฟเย็นของเขาต่อ วินทร์ยื่นชาเขียวแก้วใหม่ให้มิว“ไม่ต้องห่วงพี่อยู่ข้างมิวเสมอ ไม่ต้องกลัวเพราะแพรวากับพี่ไม่ได้มีอะไรเกินเลยและพี่ไม่เคยล่วงเกินเธอ”“พี่เป็นพยานให้ไอ้วินทร์ได้ในเรื่องนี้ น้องแพรคนนั้นถ้ากูจำไม่ผิดมากับดาวคณะที่บอกว่าเป็นเพื่อนกัน สุดท้ายมาเพื่อจะเข้าหามึงใช่ไหม”“พอไอ้ธิศพูดกูก็นึกออกเพราะพวกเธอตบตีกันเองมึงเลยเลิกติดต่อทั้งคู่ น้องแพรวาอะไรนี่ดูเหมือนจะยังไม่ทันได้คบหากับมึงเลยด้วยนี่ แค่ให้มึงเดินไปที่คณะด้วยกันเพราะเป็นทางผ่าน ตอนนั้นกูก็ไปด้วย”“ไอ้ภัทรมึงความจำแม่นใช้ได้เลยนี่กูก็ลืมไปแล้ว”“ก็หลังจากวันนั้นพวกพยาบาลมาใช้ห้องของคณะเราไงล่ะ มึงกับไอ้ธิศเลยโดนน้องมิวด่าที่หน้าคณะจำได้ไหมล่ะ”“ไอ้เชี่ยภัทรไม่พูดก็ไม่มีใครว่านะ มึงรื้อฟื้นทำไมวะกูอุตส่าห์ลืมไปแล้ว”วินทร์หันมามองหน้ามิวและยิ้มให้กันอย่างเข้าใจ มิวรู้ดีว่าตอนนี้วินทร์จะอยู่ข้างเธอ ไม่ว่าเธอจะตัดสินใจยังไงก็ยังมีวินทร์และชินกร พี่ชายของเธอที่พร้อมจะช่วยเหลืออยู่เสมอ“มิว พ่อโทรมาหาพี่บอกว่าเรื่องที่จะเข้าประกวดพ่อบอกว่าให้มิวทำ
“ฉันว่าคนที่น่าห่วงน่ะไม่ใช่มิวหรอก แต่เป็นคนขี้อิจฉาอย่างเธอมากกว่า”“ยัยแคร์ หมายความว่ายังไง”แคร์ ริชชี่และแยมเดินมาพอดีพร้อมกับดึงมิวเข้ามา ดูท่าทางแพรวาเองก็เหมือนจะไม่ยอมแพ้ง่าย ๆ “ก็เธอโดนทิ้งก็ไม่ได้หมายความว่ามิวจะเป็นอย่างเธอ ที่ฉันเห็นนะมิวกับพี่วินทร์คบหากันมานานเกินครึ่งปีแล้ว อีกอย่างตอนที่มิวโกรธ พี่วินทร์ถึงกับตามไปง้อถึงที่เลยนะ เรื่องแบบนี้เธอเคยเจอบ้างหรือเปล่า”“แก!”“อ๊ะ ๆ แคร์พูดไม่จบฉันขอต่อให้ก็แล้วกันนะ เรื่องของเธอกับมิวมันเอามาเทียบกันไม่ได้ แค่คนที่เคยคุยกับ "แฟน" น่ะ มันก็คนละเรื่องกันแล้ว อีกอย่างนะตอนนี้พี่วินทร์ก็ไม่เคยมองผู้หญิงคนไหนอีกเลย ไม่คิดเลยนะว่าพี่วินทร์จะคลั่งรักขนาดนี้ ไม่น่าเชื่อเลยว่าไหมริชชี่"แพรวากำหมัดแน่นเพราะความอิจฉา เธอเคยคุยกับภาวินทร์และเคยควงเขาอยู่ไม่ถึงสิบวัน อาจเพราะเธอเซ้าซี้เขามากเกินไปและเรียกร้องขอให้เขามารับมาส่ง แต่ไม่เคยมีสักครั้งที่ภาวินทร์จะทำตามที่เธอขอ ไม่เหมือนกับที่เขาถึงกับขับรถมาส่งมิวที่หน้าคณะอย่างเต็มใจแบบนี้“งานลอยกระทงปีนี้ ถ้าเธอคิดว่าเธอแน่จริงกล้ามาแข่งกับฉันไหมล่ะ”“อะไรนะ”“งานลอยกระทงของมหาวิทยาลั
มิวหันมามองหน้าเขาเมื่อรับจานจากวินทร์มาเข้าเครื่องล้างจาน“ทำไมจู่ ๆ พี่วินทร์มาถามเรื่องนี้กับมิวละคะ ไหนบอกว่าไม่อยากให้มิวทำยังไงล่ะ”“ก็ถ้า…พี่เรียนจบแล้วและต้องทำงาน อีกอย่างที่ร้านนั้นตอนนี้พ่อพี่ก็เป็นหุ้นส่วนใหญ่ ถ้าแต่งตัวให้ดี ๆ บาร์เทนเดอร์ไม่จำเป็นต้องแต่งตัวโป๊นี่จริงไหม”“ก็จริงค่ะ ที่จริงมิวก็ไม่ได้ชอบการแต่งตัวแบบนั้นเท่าไหร่หรอกค่ะ แต่ตอนนั้นมันเลือกไม่ได้”“อีกอย่างตอนนี้มิวก็ไม่ต้องห่วงเรื่องทุนการศึกษาแล้วด้วย ไม่จำเป็นต้องปิดบัง พี่แค่อยากถามว่ามิวอยากทำหรือเปล่า แต่ใจพี่ยังไม่อยากให้มิวไปทำหรอกนะ เพราะปีหน้ามิวก็เรียนปีสุดท้ายแล้ว พี่อยากให้มิวเรียนให้จบก่อน”“ที่จริงมิวก็รักงานนี้นะคะ แต่ก็อย่างที่พี่วินทร์พูดนั่นแหละค่ะว่าคงต้องตั้งใจเรียนก่อน เอาเป็นว่าไปช่วยแค่ชั่วครั้งชั่วคราวได้เหมือนกับงานที่แล้ว”“แต่พี่จะไม่ให้ใส่ชุดแบบนั้นแล้วนะ ใส่ให้มันรัดกุมให้ดูเป็นผับที่ดูดีหน่อยไม่ใช่…”“ตอนนี้ที่นั่นมีใครดูแลอยู่เหรอคะ”“พี่รินทร์กับสามีไง วันนี้เธอมาที่นี่เพราะจะคุยเรื่องมิวนั่นแหละ พ่อคงไปบอกเรื่องของเราหมดแล้วเพราะคืนนั้นพ่อเห็นพี่ลากมิวออกมาจากงาน วันนี้พี่ร
มิวที่ช็อกอยู่หน้าประตูพยายามก้าวขาออกจากห้อง แต่ภาพตรงหน้าทำให้เธอตกใจจนขาแทบไม่กระดิก เมื่อสาวสวยคนนั้นหันมามองหน้าเธอ ส่วนภาวินทร์พยายามลุกขึ้นมา“ฟังพี่ก่อนนะ”“เธอเป็นใครน่ะวินทร์”มิวพยายามกลั้นน้ำตาและหันออกไปจากห้องแต่ภาวินทร์ที่พยายามลุกจากโซฟามาหาเธอกลับล้มตึงลงไปกับพื้นจนเธอตกใจและหันมา“ว้าย! ไอ้วินทร์! น้องคะมาช่วยพี่หน่อยเร็ว ๆ เข้า ไอ้บ้านี่ตัวอย่างกับยักษ์ แกไม่ใช่เด็ก ๆ แล้วนะค่อย ๆ ลุก”“พี่รินทร์หลีกไปเลยผมบอกว่า…โอ๊ย!!”มิวตกใจแต่ก็ไม่ทันได้ถาม แต่สรรพนามที่ผู้หญิงสวยคนนั้นเรียกแฟนหนุ่มของเธอ หากฟังไม่ผิดพวกเขาน่าจะไม่ใช่อย่างที่มิวคิดเอาไว้ เธอรีบวิ่งมาประคองภาวินทร์ที่ล้มให้ลุกขึ้น ซึ่งตัวภาวินทร์ร้อนเหมือนไฟ“พี่วินทร์…ไม่สบายเหรอคะ”“ใช่ค่ะ มันไม่ยอมให้พี่โทรบอก น้องมิวใช่ไหมอย่าพึ่งถามตอนนี้ช่วยพี่ลากไอ้เด็กดื้อนี่เข้าห้องนอนก่อน”“เอ่อ ค่ะ ๆ”“ไม่ต้อง พี่รินทร์กลับไปเถอะ ผมมีมิวแล้วเดี๋ยวมิวจัดการเอง โอย…”“พี่วินทร์ อย่าพึ่งพูดเข้าไปในห้องก่อน”“กลับมาแล้วเหรอ กลับมาได้เสียที”แม้แต่เสียงของวินทร์ก็แหบจนแทบไม่มีเสียง มิวไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นแต่เธอก็รีบให้เขา
มิวรีบเดินออกมาจากห้องน้ำและไม่พูดอะไรกับเข้าอีก ปล่อยให้ภาวินทร์ยืนงงอยู่ในห้องน้ำ เขารีบอาบน้ำตามเธอออกมาเพื่อจะมาง้อแฟนสาวที่นั่งเป่าผมอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง“เอ่อ…”เธอเปิดเสียงไดร์เป่าผมให้ดังขึ้นและไม่สนใจเขาอีก วินทร์พยายามเดินวนรอบ ๆ จนต้องยอมถอยเพราะมิวคงไม่ฟังที่เขาพูดแน่ ดังนั้นจึงเดินไปเปลี่ยนชุดนอน มิวปิดที่เป่าผมและเดินมาเปลี่ยนชุดเช่นกัน“เอ่อ…”“ปิดไฟด้วยนะคะ”“เดี๋ยว… คุยกันก่อนไม่ได้เหรอครับ เมียจ๋า”“อย่ารบกวนคนจะนอนถ้ายังพูดอีกพรุ่งนี้มิวจะกลับหอ”วินทร์รูดซิปปากจนสนิทและยอมที่จะปิดไฟนอนแต่โดยดี มันตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่เขากลัวเธอมากขนาดนี้ ไม่สิเขาคิดว่าเข้าไม่ได้กลัว เขาแค่รักเธอมากขึ้นทุก ๆ วันจนไม่อยากเสียเธอไปต่างหากจึงได้ยอมลดนิสัยเอาแต่ใจของเขาลง อีกอย่างมิวแทบจะไม่เคยโกรธเขาจริง ๆ มาก่อนเลยถ้าไม่นับเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนที่ยายของมิวจะเสีย“ขยับออกไป ร้อน”“แต่ว่าพี่นอนไม่หลับ”“มิวบอกว่ามิวร้อนไม่ได้ยินเหรอคะ จะนอนที่นี่หรือว่าจะไปนอนห้องนอนเล็ก”“ก็ได้ ๆ ไม่กวนแล้วก็ได้อย่าแยกห้องนอนเลยนะครับ”มิวขยับหนีเขาไปเกือบสุดเตียง คนตัวโตได้แต่นอนถอนหายใจและทำท่าเห
ภาวินทร์คว้าข้อมมือของมิวเดินผ่านผู้หญิงสองคนที่ซุบซิบพวกเขาอยู่ พวกเธอหลบตาเขาจนเขาเดินผ่านไปและไม่กล้าแม้แต่จะตอบโต้ มิวเห็นท่าทางโกรธของเขาจึงได้ยิ้มออกมา“ขำอะไรกัน ไม่โมโหเหรอที่ถูกคนว่าลับหลังแบบนั้น”“แล้วพี่วินทร์จะไปฟังทำไมละคะ”“ก็มันน่าโมโหนี่ ถ้ามิวแต่งตัวแต่งหน้าจัดเต็ม สวยกว่าพวกปากมากนั่นอีก”“เฮ้อ… ความปากดีของพี่วินทร์ไม่เคยลดลงเลยนะคะ”“แล้วไม่ชอบเหรอ”ภาวินทร์หันมาคว้าเอวของแฟนสาวเข้ามากอดพร้อมกับค่อย ๆ เอียงหน้าเข้ามาใกล้ ๆ มิวเบี่ยงหลบและตีไปที่ไหล่ของเขาจนวินทร์หัวเราะเพราะเธอเริ่มอายอีกแล้ว“เมือไหร่จะเลิกทำหน้าตาน่ารักนั่นเสียทีนะ พี่จะทนไม่ไหวอีกแล้ว”“พอเลยค่ะรีบกลับเถอะ ผักก็เลือกมาได้ไม่เท่าไหร่เองก็ไปหาเรื่องคนอื่น”“ไปซื้อที่อื่นก็ได้ไม่เห็นจะยากเลย พี่ไม่ชอบให้ใครมาพูดลับหลังแฟนพี่แบบนี้”“รีบไปเถอะค่ะเสียเวลา”“ครับผม”“แล้ววันหลังอย่าไปพูดแบบนี้อีกนะคะ ยังไงพวกเขาก็เป็นผู้หญิง”“ทำไมล่ะพวกนั้นนินทาได้แล้วพี่ตอบโต้กลับไม่ได้เหรอ…. ก็ได้ ๆ ไม่พูดก็ได้ครับ ไปคิดเงินกันนะอย่าโมโหสิ”วินทร์หยุดพูดเมื่อเห็นสายตาขุ่นเขียวที่ส่งมาให้เขา ตอนนี้เขาจะไม่ยั่วโมโหเ
“อะไรวะไอ้กร อย่ามาขู่กูเลย”“กูไม่ได้ขู่แต่มึงไม่เห็นเหรอ พ่อพยายามมาหลายปีให้มิวยอมรับ มึงว่ามหาลัยเรามีทุนให้เรียนมากขนาดนั้นเลยเหรอ”“มึงจะบอกว่าทุนที่มิวคิดว่าเป็นทุนจากมหาลัยนั่นที่จริงแล้ว…”“ทุนจากพ่อทั้งนั้นแหละ พ่อจัดการและคุยกับคณบดีโดยตรงโดยที่มิวไม่รู้มาสามปี ทั้งค่าใช้จ่ายที่โรงพยาบาลของยายและงานศพทั้งหมดนี่ก็ด้วย น้าสายรู้ดีที่สุดแต่มิวไม่รู้คิดว่าน้าสายจะเคลียร์หลังงานจบน่ะ”“กูเริ่มจะกลัวขึ้นมาจริง ๆ แล้วสิทีนี้”“ไม่ต้องห่วงหรอก แม้ว่าพ่อจะดีใจที่ได้ลูกสาวคืนแต่ก็คงไม่ถึงกับสั่งห้ามมิวเรื่องมึงหรอก แค่ต้องระวังให้มาก ๆ หน่อยเท่านั้น เกิดมึงอะไรพลาดขึ้นมากูแค่จะเตือนว่าแม้แต่กูก็ช่วยมึงไม่ได้เท่านั้นเอง”“เฮ้อ จากมิวคนเดียวที่ว่าง้อยากแล้ว นี่ยังเพิ่มพ่อตามาอีกคน กูตายแน่ ๆ ไม่เคยคิดเลยว่ามีเมียมันจะยากขนาดนี้”“เฮ้ย นี่มึงจะถอยตอนนี้เหรอวะ”“ฝันไปเถอะ กูรักของกูขนาดนี้มีเหรอจะยอมแพ้”“ขนาดนั้นเลยเหรอวะ ดูเหมือนว่ามึงจะทิ้งลายเจ้าชู้แล้วจริง ๆ เหรอวะไอ้วินทร์”“เออ ตั้งแต่กูเจอมิวกูก็ไม่ต้องการผู้หญิงคนอื่น ไม่คิดอยากจะหาและไม่มีอารมณ์กับใครด้วยนอกจากมิว”“มึงกล้าพูดแ