สวาทรัก 12

จันทร์เจ้ารู้ความจริงเรื่องที่ชายหนุ่มเป็นหมาป่านั้น หญิงสาวใช้ชีวิตอยู่กับเขาอย่างระมัดระวัง หล่อนเพิ่งรู้ว่าไม่ใช่เพียงเขาเท่านั้นที่เป็นหมาป่า บางคนที่อยู่ในที่นี่ก็อาจจะเป็นหมาป่าก็ได้ หญิงสาวรู้สึกถึงความมหัศจรรย์กับเรื่องที่ได้พบเจอมาก ทุกสิ่งที่อ่านในตำนานมันเป็นเช่นนั้น ใครจะไปเชื่อว่ามนุษย์หมาป่ามีจริง แต่ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ จันทร์เจ้ามองไปยังชายหนุ่มที่หล่อนนึกถึง ตอนนี้เขาอยู่กับคุณหมอ เขากำลังตัดไหมเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

"เอ้าจันทร์เจ้า แล้วแบบนี้แกต้องไปดูแลเขาอีกไหม" เพื่อนพยาบาสาวของหล่อนเอ่ยขึ้น หล่อนหันไปมองหญิงร่างท้วมที่ยิ้มจริงใจนั้น

"เอ่อๆ ก็คงไม่มั๊ง " หล่อนตอบอย่างไม่แน่ใจ อีกใจก็รู้สึกแปลกๆ อย่างบอกไม่ถูก

"แต่ก็น่าเสียดายนึ อยู่ไกล้คนหล่อๆ แบบนั้น เป็นฉันหละเสียดายแย่เลย"

"บะ บ้าเหรอ เสียดายอะไรของเธอ " จันทร์เจ้าหันไปทำหน้าเขินๆ

"บ้าอะไรหละ ถามจริงเหอะเธอไม่แอบชอบเขาบ้างเหรอ หล่อปานเทพบุตรแบบนั้น"

"หึ มะ ไม่รู้ ไปดีกว่าพูดอะไรของเธอ ใครจะคิดอะไรกับคนไข้ได้หละ " หญิงสาวทิ้งท้ายไว้อย่างนั้น แล้วเดินไปยังห้องเปลี่ยนชุด ในใจนึกถึงวันนั้น ๆ ที่หล่อนหลงเคลิบเคลิ้มไปกั