ทวงแค้น - 59

เสียงประตูห้องพักนางดังขึ้น เฟิงซูเหยาที่เสมือนกึ่งหลับกึ่งตื่นคิดว่าเป็นฝีเท้าของสาวใช้จึงไม่ได้ลืมตาขึ้นดู

ฝีเท้าของผู้มาเยือนดังเบามากคล้ายสตรี หากแต่พอตั้งใจเงี่ยหูฟังกลับคล้ายฝีเท้าของคนฝึกยุทธ์ที่มีวิชาตัวเบาในร่างกาย

หมับ!

กึก..!

ทันทีที่เฟิงซูเหยากระจ่างใจแล้วว่าคนที่เข้ามาในห้องมิใช่สาวใช้ของนางจึงตื่นแบบไม่ลืมตา พอผู้มาเยือนเอื้อมมือมาหมายจะแตะลงบนแก้มนวลของตนจึงรีบแสร้งทำเป็นมือที่ค้ำหลับอยู่ค่อย ๆ อ่อนแรงและเอนฟุบหน้าลงกับโต๊ะทรงกลมจากนั้นทำทีเป็นตื่นขึ้นมาอย่างไร้พิรุธ

"อ๊ะ! องค์ชายอี้ซิน"

ทันทีที่ลืมตาตื่นแล้วเห็นบุรุษอยู่ในห้องส่วนตัวแถมใบหน้าเขายังห่างจากแก้มนางไม่ถึงชุ่น[1] จึงผงะตัวถอยหนีจนเกือบหงายหลังหล่นเก้าอี้ที่นั่งอยู่

"ข้าขอโทษที่ทำให้เจ้าตกใจ"

สุ้มเสียงอ่อนโยนที่ปกปิดอีกโฉมหน้าขององค์ชายอี้ซินดังขึ้น มือของบุรุษรูปงามคว้าแขนเรียวของเฟิงซูเหยาไว้มั่นตอนที่นางตกใจเขา

"องค์ชายช่วยปล่อยหม่อมฉันด้วยเพคะ"

ไม่ใช่หวงเนื้อหวงตัว หากแต่นางรังเกียจไม่อยากให้บุรุษผู้นี้มาแตะต้องร่างกายนี้แม้จะเป็นกายเนื้อของฟ่างเซียนเซียนก็เถอะ แต่คนที่รู้สึกคือเฟิงซูเหยาที่สิงสู่อยู่ในร