บทที่ 59

หลังจากที่พักฟื้นได้สักพัก ในที่สุดขาของเจียงชั่นก็อาการดีขึ้นมาก เธอแทบจะทนรอไม่ไหวที่จะไปเช็คร่างกายที่โรงพยาบาล ก่อนที่จะรีบกลับไปทำงาน

อันอันเองก็ดีใจมากที่ได้พบเธอ “ในที่สุดเธอก็กลับมาสักที! เวลาไม่มีเธอนั่งข้าง ๆ ฉันไม่มีแรงทำงานเลยรู้ไหมเนี่ย!”

เจียงชั่นยิ้มกว้าง “ไม่ได้เจอกันมาสักพัก ปากหวานขึ้นเยอะเลยนะ”

“นี่! ฉันรู้สึกผิดจริง ๆ นะ ถ้าหากว่ายืนยันที่จะไปกินข้าวกับเธอวันนั้น เรื่องร้าย ๆ แบบนี้ก็คงไม่เกิดขึ้น..”

การแสดงออกของเจียงชั่นเปลี่ยนไป ก่อนจะรีบดึงอันอันไปยังที่ที่มีคนน้อยลง

“เรื่องนี้...ทุกคนรู้แล้วใช่ไหม?”

อันอันมองไปรอบ ๆ แล้วกระซิบกับเธอ “ไม่ ไม่มีคนในบริษัทรู้ว่าทำไมจู่ ๆ เธอลาป่วย ผู้อำนวยการบอกว่าเธอขาหัก ตอนนั้นมีแต่คนอยากจะไปเยี่ยมนะ...แต่ก็ถูกห้ามเอาไว้”

เจียงชั่นพยักหน้าอย่างเงียบ ๆ

ผู้อำนวยการไม่ใช่คนไม่ดี เขาแค่รู้วิธีในการปกป้องตัวเองอย่างคนฉลาด เขาไม่ได้สนใจเรื่องรอบตัว แล้วก็จะไม่ล้ำเส้นด้วย

“ดังนั้นถึงแม้ว่าจะมีคนสงสัย พวกเขาก็ไม่ตอบออกมาตรง ๆ” อันอันมองเธอ “แต่ไม่ต้องห่วง เรื่องนี้มันจบลงแล้ว เธออธิบายแค่ว่าไม่ทันระวังตัวเลยทำให้ตัวเองบาดเจ็บก