บทที่ 0024

สะใภ้แซ่หวังทรุดลงกับพื้น หน้าซีดเผือด

ฮูหยินผู้เฒ่าหลินสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า “เจ้ารอง ไปแจ้งทางการ บอกว่าจวนของเราโดนขโมยปล้น!”

แจ้งทางการ!

สมองที่กำลังมึนงงของสะใภ้แซ่หวังพลันกระจ่างแจ้ง นางพุ่งเข้าไปกอดขาฮูหยินผู้เฒ่าหลินทันที “ท่านแม่ ลูกสะใภ้ผิดไปแล้ว อย่าแจ้งทางการเลยนะเจ้าคะ!”

แม่สามีคนนี้พูดจริงทำจริง ถ้าแจ้งทางการขึ้นมาจริง ๆ นางคงไม่หลงเหลืออะไรแล้ว

สะใภ้แซ่หวังเป็นฮูหยินตระกูลหลินมานานหลายปี ต่อหน้าคนนอกก็ทำตัวเป็นกุลสตรีเพียบพร้อม ตอนอยู่ในบ้านจะเป็นอย่างไรก็ช่าง แต่ถ้าเรื่องนี้แพร่ออกไป นางต้องอับอายขายหน้าแน่

ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าชื่อเสียงเสียหาย ใครจะคบค้าสมาคมกับนางอีก

“ฮึ บ้านเราโดนขโมยปล้น ทำไมจะแจ้งทางการไม่ได้”

ฮูหยินผู้เฒ่าหลินไม่สะทกสะท้าน ตวาดเสียงดัง “เจ้ายังยืนนิ่งอยู่ทำไม รีบไปสิ!”

“ไม่ได้ ไปไม่ได้”

สะใภ้แซ่หวังร้องห่มร้องไห้เสียงดัง “ท่านแม่ แจ้งทางการไม่ได้นะเจ้าคะ ลูกสะใภ้สำนึกผิดแล้วจริงๆ ขอท่านแม่โปรดเมตตา ยกโทษให้ลูกสะใภ้สักครั้งเถอะ! ลูกสะใภ้จะไม่ทำอีกแล้ว”

แววตาฮูหยินผู้เฒ่าหลินสว่างวาบขึ้นเล็กน้อย “อ้อ แล้วทำไมของใน