LOGINShare
บทที่ 17
Last Updated:
2024-12-06 17:13:10Related chapters
สยบรัก บทที่ 18
หญิงสาวหิ้วของมาจนถึงบ้าน เธอก็รู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัว ปวดเมื่อยไปหมด ก็รู้แหละว่ามันคงเป็นการเมื่อยจากที่ได้ทำงาน แต่ไม่คิดว่ามันจะเหนื่อยถึงเพียงนี้ แถมตอนนี้มือก็บวมขึ้นมาจนแทบจะจับอะไรไม่ได้"เป็นอะไรเหรอลูก" ป้าวรรณีเห็นว่าเธอมองดูแต่มือของตัวเองก็เลยถาม"ป้าเจ็บมือบ้างไหมคะ""ไม่เจ็บหรอกป้าทำจนชินชาแล้ว หนูเจ็บมือเหรอ""เจ็บค่ะ แต่คงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง" เธอคิดว่าขนาดคนแก่ยังทนได้ เธอเพิ่งจะอายุเท่าไรเองทำไมถึงจะทนไม่ได้"หนูขอไปอาบน้ำก่อนนะคะป้า" ว่าแล้วหญิงสาวก็เดินไปที่ตุ่มน้ำ ส่วนป้าก็เตรียมของที่จะใช้ในวันพรุ่งนี้ต่อหญิงสาวเดินมาถึงที่ตุ่มน้ำก็คิดอะไรขึ้นมาได้ ..ตายแล้วเมื่อวานนี้ไม่ได้ตักน้ำมาไว้ในตุ่มด้วยสิ แถมถังน้ำเธอก็ทำแตกไปแล้วด้วยคนตัวเล็กมองซ้ายมองขวา เพราะอยากจะขอความช่วยเหลือ แต่ตอนนี้เขายังไม่กลับมาเลย คงไปส่งแฟนในหมู่บ้านก่อนถ้าจะไม่อาบน้ำก็ไม่ได้ เพราะตอนนี้ทั้งเนื้อทั้งตัวมีแต่เหงื่อ แถมคันด้วย มิลานก็เลยเอาของที่ใช้สำหรับอาบน้ำเดินมาที่บ่อเมื่อวานนี้เธอก็เห็นแล้วว่าเขาทำยังไง หญิงสาวคิดว่ามันคงจะไม่ยากหรอกกับการเอาน้ำขึ้นมาจากบ่อมือเรียวยื่นไปจับเชือก แ
Last Updated : 2024-12-06สยบรัก บทที่ 19
"นายเหนือนรก ฉันบอกว่าฉันเจ็บไง ฉันเดินเองได้" เดินออกมาได้สักพักเขาก็ยังคงลากจูงเธออยู่"เดินช้าๆ แบบเธอเมื่อไรจะถึง""นายจะรีบไปไหน ถ้ารีบนักก็กลับไปเลยไป๊!""ปากดี!""ใช่ฉันปากดี ใครจะไปปากหวานเหมือนแฟนนายล่ะ""ทำไมต้องชอบเอาคนอื่นมาพูด เวลาที่คุยกันด้วย""ขอโทษที่บังอาจไปดึงแฟนของนายลงมาเกลือกกลั้ว""นี่เธอ! ทำไมต้องชอบประชดประชัน!!"มิลานเลือกที่จะไม่พูดต่อ เพราะพูดไปก็คงจะทำให้เขาไม่ชอบใจ หญิงสาวก็เลยรีบเดินนำหน้าไปก่อนกลับมาถึง..เหนือตะวันก็รีบเดินขึ้นไปบนบ้านของลุงพงษ์ พอได้กล่องยาก็ลงมา"เอานิ้วข้างที่เป็นแผลมาก่อน""ฉันทำเองได้""อย่าทำเป็นเก่งนักเลย ส่งมือมา" ชายหนุ่มยื่นไปกระชากมือของเธอโดยไม่รอให้เธอเป็นคนยื่นมันมา"โอ๊ย! เจ็บนะ!!""แผลแค่นิดเดียวเอง ทนเอาหน่อยสิ""ฉันอยากกลับบ้าน" หญิงสาวพูดออกมาเพียงแค่เบาๆ แต่ก็พูดให้เขาได้ยินด้วยนั่นแหละ"ไม่ให้กลับ""นักโทษประหาร เขายังรู้ก่อนเลยว่าทำไมถึงถูกประหาร นายจะไม่บอกอะไรฉันเลยเหรอ ว่าทำไมถึงจับตัวฉันมาแบบนี้""ข้างนี้เสร็จแล้ว ไหนเอาข้างนั้นมาดู" เขาขอดูข้างที่บวม"นายได้ยินที่ฉันพูดไหม""ได้ยิน..แต่เธอไม่จำเป็นต้องรู้ว่าฉ
Last Updated : 2024-12-06สยบรัก บทที่ 20
"นายเหนือนรก ฉันบอกว่าฉันเจ็บไง ฉันเดินเองได้" เดินออกมาได้สักพักเขาก็ยังคงลากจูงเธออยู่"เดินช้าๆ แบบเธอเมื่อไรจะถึง""นายจะรีบไปไหน ถ้ารีบนักก็กลับไปเลยไป๊!""ปากดี!""ใช่ฉันปากดี ใครจะไปปากหวานเหมือนแฟนนายล่ะ""ทำไมต้องชอบเอาคนอื่นมาพูด เวลาที่คุยกันด้วย""ขอโทษที่บังอาจไปดึงแฟนของนายลงมาเกลือกกลั้ว""นี่เธอ! ทำไมต้องชอบประชดประชัน!!"มิลานเลือกที่จะไม่พูดต่อ เพราะพูดไปก็คงจะทำให้เขาไม่ชอบใจ หญิงสาวก็เลยรีบเดินนำหน้าไปก่อนกลับมาถึง..เหนือตะวันก็รีบเดินขึ้นไปบนบ้านของลุงพงษ์ พอได้กล่องยาก็ลงมา"เอานิ้วข้างที่เป็นแผลมาก่อน""ฉันทำเองได้""อย่าทำเป็นเก่งนักเลย ส่งมือมา" ชายหนุ่มยื่นไปกระชากมือของเธอโดยไม่รอให้เธอเป็นคนยื่นมันมา"โอ๊ย! เจ็บนะ!!""แผลแค่นิดเดียวเอง ทนเอาหน่อยสิ""ฉันอยากกลับบ้าน" หญิงสาวพูดออกมาเพียงแค่เบาๆ แต่ก็พูดให้เขาได้ยินด้วยนั่นแหละ"ไม่ให้กลับ""นักโทษประหาร เขายังรู้ก่อนเลยว่าทำไมถึงถูกประหาร นายจะไม่บอกอะไรฉันเลยเหรอ ว่าทำไมถึงจับตัวฉันมาแบบนี้""ข้างนี้เสร็จแล้ว ไหนเอาข้างนั้นมาดู" เขาขอดูข้างที่บวม"นายได้ยินที่ฉันพูดไหม""ได้ยิน..แต่เธอไม่จำเป็นต้องรู้ว่าฉ
Last Updated : 2024-12-06สยบรัก บทที่ 21
"ยัยโก๊ะเอ้ย ฉันจะเอายังไงกับเธอดีเนี่ย!" ชายหนุ่มคว้าตัวหญิงสาวเข้ามาแนบไว้กับลำตัว แล้วก็ปล่อยให้คนที่เดินตามหลังทยอยกันเดินออกไปก่อน เพราะทางเดินมันแคบมากเขาก็เลยต้องได้จับเธอแนบไว้ ถ้าคนมองคงคิดว่าพวกเขายืนกอดกัน แต่ที่ไหนได้ นอกจากจะไม่ทำให้เธอตกลงไปในทุ่งนาของชาวบ้าน ยังช่วยให้ผ้าผืนนั้นไม่หลุดออกจากหน้าอกของเธออีก"หมั่นไส้!" จั๊กจั่นโมโหที่เห็นภาพนั้น และไม่ชอบใจเอามากๆ พยายามทำใจแล้วแต่ก็ทำใจไม่ได้สักที"หลบหน่อย!"พอเดินเข้ามาใกล้จั๊กจั่นแกล้งเบียดให้ทั้งสองออกจากทางที่เดิน แต่ใช้แรงเบียดเยอะไปก็เลยทำให้คนที่ยืนอยู่ริมคันนาถึงกับเสียหลัก"กรี๊ดดด" ทั้งสองล้มกลิ้งลงไปในทุ่งนาข้าวของชาวบ้าน ซึ่งใกล้จะได้เก็บเกี่ยวในอีกไม่กี่วัน แต่โชคดีที่คนตัวโตกอดรัดเธอไว้แล้วทิ้งร่างของตัวเองให้ล้มลงไปก่อน"จั๊กจั่นเธอทำอะไร!" คนที่ตำหนิก็คือตั๊กแตน พอตำหนิลูกพี่ลูกน้องเสร็จแล้ว ตั๊กแตนก็รีบยื่นมือลงไปให้มิลานเกาะ เพื่อที่จะพยุงตัวลุกขึ้นมาได้"โอ้ย" แผลที่ถูกเคียวบาดก่อนหน้านั้น มันไปเสียดสีกับลำข้าวก็เลยฉีกขาดออกมาอีกครั้ง เพราะไม่ได้ติดพลาสเตอร์ หญิงสาวรีบเอามือซ่อนไว้กลัวว่าคนจะเห็นเลือ
Last Updated : 2024-12-06สยบรัก บทที่ 22
"ปล่อยเดี๋ยวนี้นะฉันเจ็บ""เจ็บตรงไหน" เขารีบปล่อยมือออก เพราะรู้ดีว่าร่างกายของเธอเจ็บหลายที่"เจ็บมือ" จังหวะที่ชายหนุ่มปิดปากเธอไว้ หญิงสาวก็เอามือขึ้นมา พยายามงัดมือของเขาออก ข้างที่เป็นแผลอยู่แล้วก็เลยรู้สึกเจ็บขึ้นมาอีกครั้ง"ไหนดูซิ" เหนือตะวันรีบจุดตะเกียงที่วางไว้ข้างกาย"แผลฉีกนี่ เห็นไหมบอกแล้วว่าอย่าดิ้น""มันฉีกตั้งแต่ตอนล้มเมื่อตอนเย็นแล้ว""ทำไมไม่บอกล่ะ""แล้วนายมีโอกาสให้ฉันได้บอกไหม!" เอ่ยพูดขึ้นแต่ละคำก็ถูกเขาต่อว่าเธอก็เลยไม่อยากจะพูดอะไรให้ฟัง"สร้างแต่ปัญหา" ว่าแล้วชายหนุ่มก็มุดออกมาจากมุ้งแล้วรีบลงมาข้างล่าง"ใช่..ฉันสร้างแต่ปัญหา อยู่ที่ไหนก็มีแต่ปัญหา!" ขนาดถูกโจรจับตัวมายังมาสร้างปัญหาให้กับโจรเลย ..มือเรียวถูกยกขึ้นมาเพื่อเช็ดน้ำตาออก"โอ๊ย" แต่ข้างที่เธอเลือกเช็ดกลับเป็นข้างที่มีแผล พอน้ำตาไปโดนมันยิ่งทำให้แสบเพิ่มมากขึ้นเหนือตะวันลงมาถึงข้างล่างก็ไม่เจอกับเสกสรรแล้ว ..จะไปก็ไม่บอกจะได้ไม่ต้องเล่นละครชายหนุ่มรีบเดินไปหยิบเอากล่องยาที่ยังวางอยู่ที่เดิม แล้วก็รีบกลับขึ้นไปด้านบน"เป็นอะไรอีก" เขาเห็นเธอกำลังเป่าแผลก็เลยถามออกไป"แสบ""มันไปโดนอะไรอีกล่ะ""น
Last Updated : 2024-12-06สยบรัก บทที่ 23
กว่าเขาจะเดินไปถึงหมู่บ้านและกว่าจะเดินกลับมา ก็ใช้เวลาเกือบครึ่งชั่วโมงได้ พอกลับมาถึงก็เห็นว่าป้ากับลุงกลับมาบ้านกันแล้ว"ขอโทษด้วยนะครับป้า วันนี้ผมไม่ได้ไปช่วยงานเลย" ชายหนุ่มแวะคุยกับป้าก่อน เพราะวันนี้เขาไม่ได้ไปช่วยงานพวกท่าน"ไม่เป็นไรหรอก ก็เอ็งไม่ว่างนี่ แล้วนั่นอะไรล่ะ" ป้าพูดพร้อมกับมองดูถุงที่อยู่ในมือ"ยาครับว่าจะไปทำแผลให้.. ผมไปก่อนนะครับ" พอนึกขึ้นได้ว่าต้องรีบไปทำแผลให้เธอเขาก็รีบขึ้นไปชั้นบน"ทั้งวันไม่นอนหรือไง" ขึ้นมาถึงก็เห็นว่าเธอหลับไปแล้ว"แทนที่จะรอทำแผลก่อน..จะรีบหลับไปไหน" ชายหนุ่มบ่นพึมพำพร้อมกับเอาตะเกียงเข้าไปใกล้ แล้วจับมือของเธอมาเพื่อที่จะล้างแผลให้ก่อน"โอ๊ย" หญิงสาวรีบชักมือกลับมาเมื่อรู้สึกเจ็บ"อ้าว..ยังไม่หลับเหรอ""ฉันทำเองได้" คนตัวเล็กค่อยๆ ยันกายลุกขึ้นนั่ง"ถ้าเก่งนักก็ทำเองไปเลย" ว่าแล้วชายหนุ่มก็วางยาลงไว้แล้วมุดออกมาจากมุ้ง"เห็นมะลิไหม" ในขณะที่เขากำลังจะลงไปข้างล่าง มิลานก็ได้ถามหามะลิซ้อน"ถามหามันทำไม""มะลิหายไปพร้อมกับผู้ชายคนนั้น กลัวว่าจะเป็นอันตราย" เธอพูดออกมาแค่เบาๆ ที่จริงไม่อยากจะคุยกับเขาเลยด้วยซ้ำ แต่ด้วยความเป็นห่วงมะลิซ้อ
Last Updated : 2024-12-06สยบรัก บทที่ 24
"..ฉันเป็นวันนั้นของเดือน"ได้ยินแบบนั้นชายหนุ่มก็ค่อยๆ หันหน้ากลับมา"เมื่อกี้เธอว่าอะไรนะ?""ฉันเป็นรอบเดือน"สายตาคมมองต่ำลงไปที่จุดซ่อนเร้น"แล้วเธอมาเป็นอะไรตอนนี้""นี่คุณมันจะเลือกได้เหรอว่าต้องเป็นตอนไหน"เวรกรรมของฉันเองแหละที่พาเธอมาด้วย" ว่าแล้วเขาก็ส่ายหน้า เหมือนโทษตัวเอง ..แต่ทำไมคนฟังถึงคิดว่าเธอเป็นตัวก่อปัญหาให้เขา"แล้วนี่ตามลงมาทำไม อยู่บ้านก็ดีแล้ว" เหนือตะวันพูดพร้อมกับคว้าแขนของเธอให้เดินตามขึ้นมา..ซึ่งก็มีสายตาหลายคู่ที่มองตาม"ก็ฉันกลัวนี่""จะกลัวอะไร แถวนี้มีอะไรน่ากลัว!"หญิงสาวไม่พูดโต้ตอบเพราะตอนนี้แค่ที่เธอกลั้นไม่ให้ประจำเดือนมันไหลลงมาก็หนักใจพออยู่แล้ว"เดินตามมาเร็วๆ สิ" ขายาวๆ ของเขาก้าวเดินนำหน้าไปแบบไม่รอ"ฉันก้าวเร็วไม่ได้ ถ้าเดินเร็วมันก็.." มิลานพูดออกมาด้วยเสียงที่แผ่วเบาเพราะกลัวว่าเขาจะอารมณ์เสียใส่อีก"ฉันจะเอายังไงกับเธอดีเนี่ย" ชายหนุ่มร่างสูงหยุดแล้วก็เดินย้อนกลับมาหา.."นะ..นายจะทำอะไร?" มือเรียวตวัดโอบรัดต้นคอแกร่งไว้ เมื่อเหนือตะวันอุ้มร่างบางของเธอลอยขึ้นจากพื้น"เดินแบบนี้เมื่อไรจะถึงบ้าน" ชายหนุ่มพูดออกมาแบบหงุดหงิดพร้อมกับก้าวเดินไ
Last Updated : 2024-12-06สยบรัก บทที่ 25
พอตั๊กแตนกลับไปแล้วเขาก็ถือกล้องนั้นเดินขึ้นมาบนบ้านแบบฉุนเฉียว"ออกมา""ฉันทำตก แค่เบาๆ เองนะ" เธอได้ยินทุกอย่างที่พวกเขาคุยกัน และก็รู้ว่าเขาคงจะรู้แล้วว่าใครเป็นคนทำกล้องตกหญิงสาวค่อยๆ ก้าวเดินออกมาจากมุมเสาที่แอบซ่อนอยู่ แต่ที่จริงเขาก็เห็นแหละว่าเธออยู่มุมนั้น เพราะเวลาทำอะไรผิดเธอชอบจะแอบหลบมุมเสาแบบนี้ประจำ"รู้ว่าตัวเองเป็นคนซุ่มซ่ามทำไมชอบจับของของคนอื่นนัก!""ฉันซื้อตัวใหม่คืนให้ก็ได้""รวยนักหรือไง! เธอรู้ไหมว่ากล้องตัวนี้..""ฉันรู้ว่ามันแพงมาก แต่ฉันมีปัญญาซื้อคืนนายแล้วกัน""เธอรู้ไหมว่าบางสิ่งบางอย่าง มันไม่สามารถที่จะซื้อทดแทนกันได้ มันมีค่าทางจิตใจของ.." ชายหนุ่มถึงกับหยุดพูดเมื่อเห็นน้ำตาของเธอไหลออกมา"..เธอคิดว่าน้ำตาของเธอ จะช่วยได้ทุกครั้งงั้นเหรอ""จะซื้ออันใหม่คืนให้นายก็ไม่เอา ถ้างั้นนายก็ตีฉันเลยสิ""เธออย่ามาท้าฉันนะมิลาน""ใครบอกว่าฉันท้านาย"เพี๊ยะ! ฝ่ามือหนาฟาดลงที่ก้นงอนๆ ของหญิงสาว เพื่อลงโทษที่เธอเถียงคำไม่ตกฟากมิลานไม่ต่อสู้และไม่ร้องเจ็บเพราะรู้ตัวดีว่าตัวเองเป็นคนทำผิด หญิงสาวกอดอกแล้วหันหลังให้เขาลงโทษจนกว่าจะพอใจ"ฉันจะเอายังไงกับเธอดี" ธรรมดาเธ
Last Updated : 2024-12-06
Latest chapter
สยบรัก บทที่ 100 ตอนจบ
สามเดือนผ่านไปตอนนี้ท้องของมิลานก็เริ่มโตขึ้นจนโผล่พ้นออกมาให้เห็นมากแล้ว"ทำไมกลับบ้านเร็วล่ะคะ" หลายวันมานี้สามีกลับบ้านก่อนเวลาตลอด"ว่าจะไม่ไปทำงานด้วยซ้ำ""ทำไมล่ะ""ก็เป็นห่วงคุณไง ดูสิจะเดินจะนั่งก็ดูลำบากไปหมด" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับประคองภรรยาค่อยๆ นั่งลงที่โซฟา"ฉันอยู่ที่บ้านกับคุณแม่ไม่เห็นมีอะไรต้องน่าเป็นห่วงเลยค่ะ"ถึงแม้ว่าแม่ของเขาจะดูแลเธอเป็นอย่างดี แต่ผู้เป็นสามีก็อดห่วงไม่ได้ เพราะอยากจะดูแลเธอเอง มือหนาลูบไล้หน้าท้องของภรรยาซึ่งตอนนี้เด็กดื้อที่อยู่ในนั้นกำลังดิ้นแรงมาก"เหลืออีกตั้งสี่เดือนกว่า ลูกถึงจะคลอด ถ้าไม่ไปทำงานใครจะดูงานให้ล่ะคะ""ก็ให้ท่านรองประธานดูไปสิ""คุณเสกสรรนะเหรอ""ไอ้เสกมันทำงานเก่งไม่เป็นแบบที่คุณคิดหรอกนะ" ใครจะคิดว่าเสกสรรจะเก่งในการทำงานขนาดนี้ เพราะเคยเห็นแต่สำมะเลเทเมาไปวันวานพอรู้ว่าโปรเจคงานที่ก่อปัญหาในครั้งนั้นเป็นผลงานของเสกสรร เหนือตะวัน และพ่อของมิลานก็มองเสกสรรใหม่ จนตอนนี้ให้ตำแหน่งเขาเป็นถึงท่านรองประธาน เพื่อที่จะมาดูงานช่วยกันอีกแรงแต่เสกสรรจะยอมรับตำแหน่งนั้น ถ้าให้ภรรยาของเขาเป็นเลขาส่วนตัว เพราะทีแรกจั๊กจั่นขอไปทำงานที่แ
สยบรัก บทที่ 99
เช้าวันต่อมา.."ถ้ามีโอกาส เราจะมาเที่ยวเล่นที่นี่อีกนะ" ประไพเอ่ยพูดขึ้นกับลุงพงษ์และป้าวรรณีที่เดินมาส่งตรงท้ายหมู่บ้านเพื่อจะขึ้นรถไปสนามบิน"เชิญพวกท่านทั้งสองได้เสมอเลยครับ" ลุงพงษ์ตอบกลับไปแบบนอบน้อม"ถ้าเมื่อไรอยากได้ถนน กับไฟฟ้า ให้บอกมาได้ตลอดเลยนะ เดี๋ยวให้คนมาจัดการให้" คำพูดนี้ท่านรัฐมนตรีเป็นคนพูดเอง เพราะถ้าเป็นคำสั่งของท่านคงใช้เวลาไม่นาน"ก็ไอ้หำน่ะสิ..เออ..ขอโทษครับ" ลุงพงษ์เผลอปากเรียกลูกชายท่านว่าหำต่อหน้า"ไม่เป็นไรหรอกครับลุง ลุงถนัดแบบไหนก็พูดแบบนั้นเถอะ" เหนือตะวันที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็ได้พูดให้ลุงคลายกังวล"ลูกหลานมันอยากจะเก็บบรรยากาศแบบนี้ไว้ ก็ทำตามคนที่เขาอยู่อาศัยต่อเถอะครับท่าน" มันยิ่งทำให้ป้าและลุงรักหลานชายคนนี้เพิ่มขึ้น เพราะเขาไม่ใช่คนธรรมดา แต่ยังมาอาศัยอยู่กับพวกท่าน ถือว่าบุญเก่าเคยทำมาร่วมกัน"คุณพ่อกับคุณแม่กลับไปก่อนนะครับ ถ้าพ้นช่วงฮันนีมูนแล้วเดี๋ยวผมจะพาลูกสะใภ้กลับไปหาเอง" เหนือตะวันพูดพร้อมกับเปิดประตูให้ผู้เป็นพ่อกับแม่ได้ขึ้น"ฝากดูแลท่านทั้งสองด้วยนะเสก" เขายังหันไปพูดกับเสกสรรที่กำลังจะขึ้นรถอีกคัน"ได้สิ มึงอย่าลืมนะว่านี่ก็พ่อตาแม่ยายกูเ
สยบรัก บทที่ 98
"คิดถึง""คะ?" จะตกใจอะไรก่อนดี ระหว่าคำที่ท่านบอกว่าคิดถึง หรือมือที่ท่านยื่นมาโอบกอด สัมผัสแบบนี้ไม่เคยเจอมาเป็นสิบปีแล้ว ถึงแม้เวลามันจะยาวนาน แต่นางก็นับวันนับคืน ว่าเมื่อไรสามีจะหันหน้ากลับมาหา แต่ยิ่งท่านหันหลังให้ก็ยิ่งเดินห่างไกลออกไป วิ่งตามเท่าไรก็ตามไม่ทัน"ท่านไม่สบายหรือเปล่าคะ" ความคิดนี้พุ่งขึ้นมาในหัว ส่วนมากถ้าคนที่เป็นโรคร้าย ชอบจะกลับมาตายรังแบบนี้เสมอ เพราะอีหนูพวกนั้นคงดูแลไม่ได้"ทำไมคิดแบบนั้นล่ะ""ก็ดูท่านเปลี่ยนไป" นอกจากคำว่าคุณแล้ว ประไพชอบเรียกสามีว่าท่าน เพราะยังไงนางก็อายุน้อยกว่าเป็นสิบปี"ถ้าผมไม่สบายจริง คุณจะดูแลไหม"เพียงไม่นานก็ได้ยินเสียงสะอื้นของภรรยาเก่า พร้อมกับมือที่ขยับขึ้นปาดน้ำตาตัวเองออก"คุณเป็นอะไร" สำราญตกใจ รีบลุกขึ้นนั่ง จะจุดไฟตะเกียงก็ทำไม่ได้แล้วเพราะทำไม่เป็น"คุณป่วยระยะที่เท่าไรแล้วคะ""ระยะที่เท่าไรหมายความว่ายังไง""คุณเป็นมะเร็งใช่ไหม คุณไปหาหมอมาหรือยัง แล้วทำไมคุณไม่รีบกลับมาหาฉัน" สิ้นประโยคคำพูดเสียงสะอื้นของนางก็ดังขึ้นเรื่อยๆ ที่ประไพคิดแบบนี้ ก็เพราะมีไม่กี่โรคหรอกคนรุ่นราวคราวนี้ที่จะเจอ"ใจเย็นก่อนสิคุณ""ทำไมคุณไม่รี
สยบรัก บทที่ 97
ในเวลาเดียวกันนั้นที่บ้านปลายนา..หลังจากร่วมรับประทานอาหารเย็นกันเสร็จแล้ว ลุงพงษ์กับป้าวรรณี และคู่ที่มาฮันนีมูนก็ได้กลับบ้าน ซึ่งปล่อยให้ท่านรัฐมนตรีกับอดีตภรรยาได้อยู่ด้วยกันแค่สองคน ในบ้านหลังที่พ่อและแม่ของมิลานเคยอาศัยอยู่เรามารู้จักกับท่านรัฐมนตรีและภรรยาเก่ากันบ้าง สำราญ ชายวัย 57 ปี แต่รูปร่างหน้าตาก็ไม่ได้เป็นไปตามอายุเท่าไร เพราะดูแลร่างกายดี ส่วนประไพ ซึ่งอายุน้อยกว่าสามีเก่าถึง 10 ปี ตอนที่เรียนมหาวิทยาลัยในปีนั้นนางก็ได้คว้าดาวมหาวิทยาลัยมาครอง ความสวยของนางก็ยังคงมีอยู่ แต่ด้วยความไม่พอของสามี จึงยังต้องการเด็กสาวเข้ามาเติมเต็ม"คุณนอนได้ไหมล่ะคะ""นอนได้สิ" สำราญพูดพร้อมกับค่อยๆ หย่อนกายมุดเข้าไปในมุ้งแบบลำบากเพราะไม่เคยนอนแบบนี้มาก่อน"หึ..มันก็สรรหาที่มาอยู่นะ""แต่ผัวเมียคู่นั้นก็ดูรักลูกเราดีนะคะ""อืมม..ชีวิตแบบนี้ก็ดีไปอีกแบบ""คุณนอนไปก่อนเลยนะคะ ฉันจะลงไปเล่นข้างล่าง" ว่าแล้วนางก็แยกตัวลงมาก่อน ..อายุปูนนี้แล้วทำไมหัวใจยังเต้นแรงอยู่อีกควรพอได้แล้วมั้งประไพ เข้าใกล้สามีเก่าแล้วรู้สึกหวั่นไหวจนต้องได้ตำหนิตัวเองพอลงมาถึงข้างล่างนางก็มองขึ้นไปบนท้องฟ้า ซึ่งตอนน
สยบรัก บทที่ 96
"คนเจ้าเล่ห์" ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าเขาต้องการอะไรเพื่อแลกเปลี่ยน"เจ้าเล่ห์ที่ไหนอยากรู้ความลับก็ต้องมีสิ่งแลกเปลี่ยนกันหน่อยสิ" ใบหน้าหล่อคมขยับเข้ามาใกล้ริมฝีปากบางแบบห้ามใจตัวเองไม่อยู่"ครั้งนี้พี่จะเป็นเหมือนครั้งที่แล้วไหม" หญิงสาวไม่ปฏิเสธแถมเธอยังหลับตาให้ แต่อดที่จะถามออกไปไม่ได้ เพราะกลัวว่าเรื่องแบบเดิมๆ มันจะกลับมาอีกครั้ง"ไม่แล้ว..และพี่จะไม่ขอโทษเราอีก แต่พี่จะทำให้เราเห็น" เสกสรรรู้ดีว่าเธอหมายถึงอะไร ตอนนั้นเขายังคึกคะนองในตัวเอง และเสียดายความโสดของตัวเอง จึงได้พยายามผลักไสเธอออกไป"พี่จะทำอะไรให้ฉันเห็น" ดวงตากลมเปิดขึ้นอีกครั้งเพื่อมองสบตา"ทำให้เห็นว่าพี่รักเราไง"น้ำตาได้ไหลลงมาจากดวงตางามคู่นั้น เธอสัมผัสได้ว่าที่เขาพูดมันออกมาจากใจจริง ไม่เหมือนครั้งก่อนที่เขาต้องการแค่ร่างกายของเธอ"ไม่ร้องนะคนเก่งของพี่" จากที่จะจูบก็เลยได้เปลี่ยนมาเป็นซับน้ำตาให้"ฉันเก่งที่ไหน""เก่งสิ..ถ้าจั๊กจั่นของพี่ไม่เก่งแล้วใครจะเก่งล่ะ" เสกสรรคว้าร่างบางเข้ามากอดไว้"ยังเจ็บอยู่ไหม"หญิงสาวตอบด้วยการส่ายหน้าเบาๆ สิ่งที่เกิดขึ้นมันทำให้เธอลืมความเจ็บปวดไปได้ เพราะไม่คิดว่าตัวเองจะมีความ
สยบรัก บทที่ 95
"จะ..จะ..จริงเหรอวะ" อัมพรแม่ของจั๊กจั่นไม่ค่อยเชื่อ แต่พอมีคนไปตามก็รีบมาดู"ต่อไปนี้แม่จะไม่ให้ใครทำร้ายหนูได้อีกแล้ว เราจะกลับไปพร้อมกันนะ" ประไพพูดพร้อมกับลูบผมของจั๊กจั่นเบาๆ เพื่อปลอบใจหญิงสาวไม่ตอบแต่เธอพยักหน้าเพราะตื้นตันใจ ขนาดท่านไม่ใช่แม่แท้ๆ ยังเป็นห่วงเธอขนาดนี้"คนนี้บอกว่าเป็นแม่ของคุณจั๊กจั่นครับท่าน" ตำรวจที่ควบคุมสถานการณ์อยู่ข้างนอกได้พาผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามา"จั๊กจั่น" อัมพรตกใจที่เห็นลูกสาวอยู่ในอ้อมกอดของใครก็ไม่รู้"คนนี้ใช่ไหม" ประไพถามจั๊กจั่น แต่สายตามองไปที่อัมพร ซึ่งข้างกายของอัมพรก็มีผู้หญิงอีกคนที่รุ่นราวคราวเดียวกับจั๊กจั่นยืนอยู่ด้วยจั๊กจั่นทำได้แค่ส่ายหน้า เพราะเป็นห่วงแม่ ยังไงท่านก็เป็นแม่ที่ให้กำเนิด"บอกแม่มาตามตรง คนนี้ใช่ไหมคือแม่ใจร้ายที่ทำหนู""เกิดอะไรขึ้นน่ะน้า" ตั๊กแตนสะกิดข้างของน้าอัมพร แล้วถามเบาๆ สายตาก็ได้มองไปดูทั่วบริเวณบ้านของเสกสรร ซึ่งตอนนี้ผู้ชายที่แต่งตัวภูมิฐาน ต่างก็ยืนรอบล้อมอยู่แถวนั้น"ท่านนี้คือผู้ใหญ่ที่จะมาสู่ขอจั๊กจั่นให้ผมครับ" เสกสรรซึ่งยืนอยู่ไม่ไกล ก็เดินเข้ามาแนะนำให้แม่ของจั๊กจั่นได้รู้จัก"ท่านคือ ท่านรัฐมนตรีสำร
สยบรัก บทที่ 94
"กูขอโทษด้วยนะที่ทำให้มึงเดือดร้อนไปด้วย" พอเหตุการณ์ปกติ ทั้งสี่ก็ได้มานั่งคุยกันที่บ้านหลังเดิมของมิลาน"ไม่เป็นไรหรอกน่าา เป็นเพื่อนกัน""แล้วพ่อมึงจะยอมมาไหมวะ" ด้วยความโมโหและความเป็นห่วงคนรัก เขาก็เลยพูดไปโดยไม่ได้คิด เพราะคนระดับท่านรัฐมนตรีจะว่างมาให้ไหม"ต้องลองคุยกับพ่อดูก่อน""อย่าคิดมากนะเดี๋ยวทุกอย่างมันก็ผ่านไป" มิลานได้แต่ปลอบใจจั๊กจั่นที่นั่งทำหน้าเศร้า"ทุกคนก็เลยต้องได้มาเดือดร้อนเพราะฉัน ฉันน่าจะกลับไปพร้อมแม่ให้เรื่องมันจบๆ ไป""ทุกคนเต็มใจช่วย อย่าพูดแบบนั้นอีกนะ เราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่เหรอ"เหนือตะวันก็เลยเดินเข้ามาเอาโทรศัพท์ที่รถ เพื่อที่จะโทรหาพ่อดูก่อน.. ที่เขาต้องเก็บโทรศัพท์ไว้ในรถเพราะยังไงบ้านปลายนาก็ไม่ค่อยมีสัญญาณอยู่แล้ว แถมไม่มีไฟฟ้าที่จะชาร์จโทรศัพท์ด้วยเวลาผ่านไป.. ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว เขาก็ได้กลับมาหาทั้งสามที่นั่งรออยู่ที่เดิม"พ่อกูติดประชุมในพรรค""ท่านปลีกตัวมาไม่ได้เลยเหรอ" มิลานเดินเข้ามาถามสามี"ไม่แน่ใจ""ทำไมไม่ถามดีๆ ก่อนล่ะ""ทุกคนพอแค่นี้เถอะ ฉันจะกลับบ้าน" จั๊กจั่นไม่อยากจะให้ พวกเพื่อนๆ ต้องมาเดือดร้อนกับเธอมากไปกว่านี้อีกแล้ว"ไม่ได้นะ
สยบรัก บทที่ 93
"มานี่เลยนะนังลูกไม่รักดี!" อัมพรเดินเข้าไปคว้าตัวลูกสาวเข้ามาหวังจะทำโทษ"อย่าทำอะไรจั๊กจั่นนะน้า" เสกสรรที่เดินตามหลังมา ดูท่าไม่ดีก็เลยรีบเข้ามาขวางไว้"เราคุยกันรู้เรื่องแล้วไม่ใช่เหรอเสก ไหนตกลงกับน้าแล้วไงว่าจะไม่เจอหน้ากัน""ผมแค่มาส่งเห็นมันมืดค่ำแล้ว น้าจะปล่อยให้ลูกสาวมีอันตรายหรือไง" ในขณะที่พูดสายตาของเขาตวัดมองไปที่ตั๊กแตน แต่ก่อนไม่เคยรู้เลยว่าตั๊กแตนจะเป็นคนนิสัยแบบนี้ เพราะดูเรียบร้อย ผิดกับอีกคนที่เขากำลังหลงใหลอยู่ในตอนนี้ เธออาจจะเป็นคนที่ดูแรง แต่เธอก็ไม่ได้เสแสร้งเหมือนตั๊กแตน"ใครก็พูดได้ถ้าจะพูดแบบนี้" ตั๊กแตนยังพูดยุแยง เพราะได้ยินเมื่อตอนกลางวันเรื่องที่เสกสรรมาสู่ขอจั๊กจั่นอีกครั้ง ก็เลยเริ่มจะหมั่นไส้"ตกลงแม่จะตีไหม ถ้าไม่ตีฉันจะกลับเข้าห้องแล้ว""จั๊กจั่นอย่าพูดแบบนั้น" เสกสรรห้ามปรามไว้ เพราะมันเหมือนกับไปกระตุ้นอารมณ์ของแม่ เขากลัวว่าน้าอัมพรจะตีเธอซ้ำรอยเดิม"พี่ไม่ต้องมายุ่งหรอกกลับบ้านพี่ไปเถอะ" จั๊กจั่นหันมาตวาดใส่เสกสรร เพราะถ้าเขายังอยู่กลัวว่าเรื่องจะบานปลายมากไปกว่านี้"พี่จะกลับ แต่ต้องแน่ใจก่อนว่าน้าอัมพรจะไม่ตีเรา" แต่เสกสรรไม่ยอมไปเพราะกลัวแม
สยบรัก บทที่ 92
"ไอ้เสกมึงจะฆ่าแม่หรือไง" พ่อรีบเข้ามาในครัวเมื่อได้ยินเสียง"ผมฆ่าแม่ตอนไหน""ก็เรื่องที่มึงกำลังพูดอยู่เมื่อกี้ไง!""พ่อได้ยินแล้วเหรอ""กูได้ยินตั้งแต่คำแรกที่มึงพูดแล้ว" ที่พ่อของเขาได้ยินเพราะท่านอยู่แถวหน้าต่าง ตรงที่เขาคุยกับแม่พอดี"นะพ่อนะ..ไปขอเมียให้ผมหน่อยนะ"ผู้เป็นพ่อไม่ตอบ แต่เดินเข้าไปเก็บของที่ภรรยาทำตกหล่น"พ่อกับแม่จะไปคุยให้ผมไหมเนี่ย""มึงจำได้ไหมก่อนที่มึงจะหนีเข้ากรุงเทพฯ มึงก็พูดคำนี้แหละ แต่มึงให้พวกกูไปถอนคำพูด จนเสียค่าสินไหมไปกี่แสน""เรื่องนั้นผมขอโทษ ผมรับรองว่ามันจะไม่เกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นอีกแล้ว""กูไม่เชื่อมึงหรอกไอ้เสก""เชื่อผมเถอะพ่อ" เสกสรรเดินตามพ่อออกมาหน้าบ้าน เพราะตอนนี้พ่อเอาขยะออกมาทิ้ง"ถูกตีเลยเหรอวะ" จังหวะนั้นป้าร้านค้ากำลังคุยกับตั๊กแตนอยู่พอดี"จะเหลือเหรอป้า""เรื่องปกติของแม่มันอยู่แล้ว เอะอะอะไรก็ตีลูก""สมน้ำหน้าน่ะสิไม่ว่า เดี๋ยวก็ท้องไม่มีพ่อเข้าสักวัน""กำลังพูดถึงเรื่องใครอยู่" เสกสรรเดินตามพ่อออกมาได้ยินคำนี้พอดี"จะพูดถึงใครล่ะ ก็พูดถึงเรื่องผู้หญิงที่พี่ไม่เอาแล้วไง" ตั๊กแตนหันไปพูดกับเสกสรรแบบได้ใจ เหมือนกับว่าหาแนวร่วมเพราะ
