"ขอรับ ได้ขอรับ นายท่านรอสักครู่ เวลาผ่านไปไม่นานขณะที่ทั้งครอบครัวกำลังทานอาหารกันอย่างมีความสุข ด้านนอกห้องมีเสียงดังเอะอะเกิดขึ้น“ข้าต้องการห้องส่วนตัวห้องนี้”“ขออภัยด้วยขอรับ ห้องนี้มีลูกค้ากำลังทานอาหารอยู่เป็นอีกห้องได้หรือไม่ขอรับ”“ไม่ได้ข้าต้องการห้องนี้ เจ้าไปไล่คนพวกนั้นที่อยู่ในห้องออก
หนิงม่านอี้กลับมาถึงบ้านก็อาละวาดทำลายข้าวของ เสียงกรีดร้องของนางทำให้บ่าวไพร่ต้องหลบไปให้ห่างเพื่อหลีกเลี่ยงการเป็นที่รองรับอารมณ์ของนาง เสียงดังเอะอะโครมครามดังออกไปจนถึงเรือนฮูหยินผู้เฒ่าจางเหลียนฮวา นางจึงได้ถามบ่าวไพร่มันเกิดอะไรขึ้นทำไมหลานสาวของนางถึงได้อาละวาดเช่นนี้“นี่มันเกิดอะไรขึ้นทำไมม
“เช่นนั้นก็ปล่อยไว้ไม่ได้แล้วนะอาเหอ”“ขอรับ คงต้องรีบลงมือ ข้าจะไปจ้างวานคนที่หอขายข่าวให้สืบหาที่อยู่ของพวกมัน”“เจ้ารีบลงมือให้เร็วที่สุด วันนี้เกิดเรื่องที่เหลาอาหาร ไม่แน่ว่าอาจจะมีคนได้ยินที่นังผู้หญิงบัดซบนั่นพูด ข้ากลัวว่าจะมีข่าวลือซุบซิบนินทากัน มันจะไม่เป็นผลดี”“ข้าทราบขอรับท่านแม่ ถ้าทร
หลังจากเกิดการปะทะคารมที่เมืองดอกไม้หอม เวลาผ่านมานับเดือนแล้วทุกอย่างยังปกติ แต่ทุกคนไม่ได้นิ่งนอนใจยังคงวางแผนรับมือคนพวกนั้นอยู่ เนี่ยหลิงวางแผนที่จะเอาคืนให้ครอบครัวสามีอย่างสาสม แต่นางไม่ได้แพร่งพรายเรื่องนี้ให้ใครรู้แม้แต่สามีของนางเอง ไป๋หลงส่งนกหาข่าวออกไปสืบข่าวของคนพวกนั้น ทำให้นางรู้ว่าคน
“ขอรับท่านแม่ เป็นท่านแม่เองที่ให้ข้าแต่งกับนาง”“ตอนนั้นแม่ไม่คิดว่านางจะเป็นคนเช่นนี้ เอาเถอะยังไงครอบครัวนางก็เอื้อประโยชน์ให้เรามาก”“ขอรับ เช่นนั้นข้าลาล่ะ จะรีบไปจัดหาคน”“อืมไปเถอะแม่จะนอนพักสักหน่อย” นางว่าพลางโบกมือไล่ลูกชายที่เมืองดอกไม้หอมตอนนี้กลับมีข่าวลือออกมาว่า ฮูหยินผู้เฒ่าใช้วิธีส
หยางหลงที่ตอนนี้แพ้ท้องแทนเนี่ยหลิงอาเจียนจนหมดไส้หมดพุง เขาเป็นอะไรป่วยเป็นโรคร้ายแรงหรือไม่เขายังไม่มีลูกสาวเลยจะตายไม่ได้ตอนนี้เขารู้สึกเวียนหัวขึ้นมาอีกแล้ว จึงได้บอกให้น้องชายทั้งสองไปรับสหายแทนและให้พาลูกๆของเขาไปด้วย “น้องรองน้องสามเจ้าไปรับกัวเฟยกับต้าเหลียนให้ข้าที”“ขอรับพี่ใหญ่”“เจ้าเอา
หานตงกับหมิงเทียนพาหลานๆมารอรับสหายของพี่ชายที่เมืองสายรุ้ง รอไม่นานสหายทั้งสองก็ควบม้ามาถึง ทุกคนต่างทักทายกันด้วยความยินดี“สวัสดี หานตง หมิงเทียนด้วยนะ ไม่เจอกันเสียหลายปีพวกเจ้าสบายดีหรือไม่”“สวัสดีขอรับพี่กัวเฟย พี่ต้าเหลียน พวกข้าสบายดี”“สวัสดีท่านลุงทั้งสองขอรับ”“โอ้ หลานๆข้ามารับด้วยหรือส
เด็กๆทั้งสามคนวิ่งตึงตังไปหามารดาทันทีเพื่อถามถึงน้องๆของพวกเขากันเสียงลั่นบ้าน กัวเฟยกับต้าเหลียนได้แต่อิจฉาตาร้อน พวกเขายังไม่ได้แต่งงานด้วยซ้ำแต่สหายรักกลับมีบุตรถึง ๖ คนแล้ว“มันจะเกินไปแล้วหรือไม่ขอรับ พวกข้ายังหาเมียไม่ได้เลยเจ้าหยางหลงมีลูกแล้วถึงหกคน” กัวเฟย“นั้นสิ ข้าไม่รู้จะพูดอะไรดีเลย”
“ขอรับนายน้อยชิงหลง ว่าแต่เมื่อไหร่น้องชายของท่านจะออกมาล่ะขอรับ”“เดี๋ยวบ่าวไพร่คงเอาออกมานั้นล่ะ รอไปก่อน”“ขอรับ ข้ารอได้”หลังจากหย่าศึกระหว่างคนกับงูลงได้ไม่นานประตูห้องที่ปิดสนิทก็เปิดออกมาพร้อมกับท่านพ่อและสาวใช้สองคน ในอ้อมแขนของแต่ละคนมีทารกน้อยอยู่ ชิงหลงไม่รอช้ารีบรับน้องชายจากสาวใช้มาอุ้
“อุแว๊ แง๊”“ลูกชายเจ้าค่ะเป็นคุณชายน้อย” สาวใช้โผล่หน้าออกมาบอกคนที่รออยู่ด้านนอกของห้องเมื่อฮูหยินผู้เฒ่าเห็นสีหน้าผิดหวัง ของลูกชายและพ่อตาอย่างตาเฒ่าหวังผู้ที่คาดหวังจะได้ลูกสาวหลานสาวผิดหวังนางจึงหัวเราะออกมาเสียงดังพลันเสียงในห้องยังคงดังออกมาเป็นระยะๆ“เบ่งเจ้าค่ะเบ่ง นายหญิงยังมีอีกเจ้าค่ะ”
นับจากวันที่เนี่ยหลิงถูกท่านพ่อและสามีขอให้นางมีบุตรเพิ่มเวลาผ่านมาแล้วแปดเดือนและเป็นแปดเดือนที่หนักหนาสาหัสมากสำหรับนางตอนนี้นางตั้งครรภ์ได้เจ็ดเดือนแล้ว หลังจากที่นางบอกว่าจะยอมมีลูกเพิ่มเวลาผ่านไปเพียงหนึ่งเดือนนางก็ตั้งครรภ์สมใจบิดาเช่นตาเฒ่าหวังและบุตรเขยอย่างหยางหลง ยังมีอีกหนึ่งคนที่ดีใจมากเ
เมื่อได้รับสัญญาณอดีตรัชทายาทนำกำลังทหารที่พระองค์มีบุกเข้าวังหลวงไปทันทีจะเรียกว่าบุกก็ไม่ได้เพราะตอนนี้ผู้คนต่างหลับใหลกันหมด พระองค์จึงสั่งให้จับทหารรักษาวังมัดรวมกันเอาไว้รวมถึงองครักษ์เงาที่ตอนนี้หลับใหลอยู่ตามต้นไม้และตกลงมาบนพื้นจับมัดทั้งหมดเอาไว้ ส่วนพระองค์จะไปนั่งรอที่ท้องพระโรงเหลืออีกไ
วังหลวงอาณาจักรหมื่นสายหมอกห้องทรงพระอักษร ตอนนี้องค์เจ้ากำลังปรึกษาหารือกันเคร่งเครียดกับแม่ทัพกัวเรื่องศึกภายในของอาณาจักรพันศิลาและแผนการยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือต้องทำอย่างรัดกุมจะให้ใครรู้ไม่ได้ว่าอาณาจักรหมื่นสายหมอกให้การช่วยเหลืออดีตรัชทายาทช่วงชิงบัลลังก์“แม่ทัพกัวทางนั้นเรียบร้อยดีหรือไม่”“
พี่ใหญ่พี่รอง น้องสาวมีนี่มาฝากพวกท่านอย่าน้อยใจไปเลยนะเจ้าคะ" เยี่ยหงนำมีดสั้นมาให้พี่ชายทั้งสองที่ไม่รู้นางไปซื้อมาตั้งแต่ตอนไหน“ยังคงเป็นน้องสาวที่ยังรักพี่ใหญ่กับพี่รองเสมอ” เนี่ยฟงเดินมาอุ้มน้องสาวไปนั่งตัก“เอาล่ะๆพอแล้วฟงเอ๋อร์จะแกล้งน้องทำไมเห็นไหมน้องเสียใจหมดแล้ว” เนี่ยหลิงปรามบุตรชาย“โถ
เนี่ยหลิงพาลูกๆพักค้างคืนที่หุบกระทิงแห่งนี้เพียงคืนเดียวเท่านั้นพอรุ่งเช้านางก็พาครอบครัวเดินทางกลับทันทีไป๋หลงบอกกับนางว่าลู่เจ๋อได้ส่งสารมาบอกว่าทุกอย่างเตรียมการไว้หมดแล้วเหลือแค่รอเวลาลงมือและอยากจะขอยืมคนของหลานชายไปเพิ่มเพื่อป้องกันการผิดพลาดที่อาจจะเกิดขึ้นได้ทุกเวลา เขาเองก็กังวลใจมากเพราะถ
“เช่นนั้นหรือแล้วเจ้าเองก็เป็นแบบนั้นด้วยใช่หรือไม่”“เช่นกันขอรับพวกข้าหนีมาจากอาณาจักรหมื่นรามันขอรับที่นั่นคนส่วนใหญ่มีพลังปราณที่สูงส่งแม้กระทั่งชาวบ้านธรรมดายังเป็นผู้ฝึกปราณด้วยที่นั่นจะมีสำนักฝึกควบคุมสัตว์ด้วยขอรับ”“อ่อเช่นนั้นรึ อาณาจักรที่ว่าอยู่ไกลหรือไม่”“ไกลมากขอรับพวกข้าเดินทางผ่านปร
“พ่อไม่ว่าหากเจ้าจะออกจากหุบแล้งไปอยู่กับผู้มีพระคุณของเจ้าถ้าหากมันเป็นการตัดสินใจของเจ้าเอง”“ขอบคุณท่านพ่อที่เข้าใจขอรับ”“อืม พวกท่าน เดินทางมาที่หุบแล้งทำไมหรือเจ้าคะ"“ข้ามาเที่ยวและเก็บสมุนไพรน่ะ ป่าแถวบ้านข้าไม่มีอะไรให้เก็บแล้วและถือว่าพาลูกๆมาเรียนรู้เรื่องสมุนไพรด้วย”“อ่อ ไม่ใช่ว่าท่านเก