เช้าวันใหม่เนี่ยหลิงกับหยางหลง ตื่นไวกว่าปกติเพราะตั้งใจจะเข้าป่าลึกจึงจำเป็นต้องออกจากบ้านตั้งแต่ฟ้ายังไม่สาง ลูกๆยังคงนอนหลับสนิท นางเข้ามาทำอาหารง่ายๆกินเป็นมื้อเช้า และนำไปกินระหว่างเข้าป่าด้วย หยางหลงเตรียมของเสร็จเรียบร้อย เนี่ยหลิงเดินไปเคาะห้องท่านแม่ ฝากให้แม่สามีดูลูกๆของนางเมื่อจัดการทุก
เนี่ยหลิงและหยางหลงเดินออกจากป่าชั้นนอก ตอนนี้ไม่ได้เร่งรีบอะไรมากมายนัก นางจึงแวะเก็บเห็ด หอม เห็ดหูหนูดำ และเห็ดอื่นๆที่สามารถกินได้ นางจะนำไปตากแห้งสำหรับกักตุนไว้กินตอนหน้าหนาว เดินมาเรื่อยๆ เก็บผักเก็บเห็ดมาเรื่อยๆ พลันสายตานางปะทะกับบางสิ่งบางอย่างที่คุนเคย นางสาวเท้าก้าวเข้าไปทันที“ โอ๊ยยยต
“พวกข้าจะพาสามต้าไปอาบน้ำด้วยเดี๋ยวนี้ขอรับ” เนี่ยฟงรับปากแข็งขันจากนั้นสี่คนพ่อลูก และสามหมา พากันไปอาบน้ำที่ลำธารหลังบ้าน ไม่รู้ไปอาบน้ำหรือเล่นน้ำ เสียงลั่นมาถึงในบ้านจวบจนใกล้เวลาอาหารเย็น อาหารทุกอย่างทำเสร็จพร้อมขึ้นโต๊ะ พอดีกับที่ได้เวลาคนงานเลิกงาน หนิงเหวินเทียนและลูกชายทั้งสองกลับเข้ามาใน
ในขณะเนี่ยหลิงและหยางหลงนั้นมีความสุขอยู่กับ ชีวิตที่กำลังจะดีขึ้น เงินทองมีพร้อมจ่ายสำหรับค่าสร้างบ้าน นางนั่งอ่านตำราที่เอาออกมาจากหีบในแหวน ถึงวิธีเริ่มต้นฝึกปราณ บ้างก็เข้าไปล่าสัตว์ มาทำอาหารสำหรับคนงานที่กำลังขุดบ่อชีวิตผ่านไปวันๆ โดยมีความสุข แต่ไม่ใช่กับท่านมหาเทพผู้ยิ่งใหญ่ แห่งสรวงสวรรค์ชั
“น้องหญิงเจ้าเจ็บหรือไม่ ลุกขึ้นมาก่อน” หยางหลงจะเข้ามาพยุงนางให้ลุกขึ้น“เดี๋ยวเจ้าค่ะท่านพี่ เหมือนข้าจะเจอของดีล่ะ โห มีมากขนาดนี้เชียวท่านพี่ ช่วยข้าเก็บเห็ดดำปราณ เร็วเข้า”“อะไรนะ เห็ดดำปราณหรือ ช่างดีอะไรเช่นนี้ ถ้าได้กินเห็ดดำปราณเข้าไปจะสามารถเบิกจุดตันเถียนได้ง่ายขึ้น”“เจ้าค่ะเก็บให้หมดเจ
ในขณะที่ สี่คนพ่อลูกเล่นน้ำกันอย่างสนุกสนานนั้น เนี่ยหลิงเดินลัดเลาะไปตามป่าด้านที่ติดกับชายหาดเดินสำรวจนั่นนี่ไปเรื่อยๆสายตาสอดส่องมองหาสิ่งที่สามารถให้นางเก็บเกี่ยวได้ นางเดินเข้าป่าลึกมาเรื่อยๆ พบเห็นแค่สัตว์เล็กจำพวกกระรอก หรือกระต่ายเท่านั้น ป่าด้านนี้มีร่องรอยของชาวบ้านที่เข้ามาหาของป่าเพื่อนำ
“คนที่นี่ไม่รู้จักวิธีกินหอยนางรมนี่แน่ๆ ตัวใหญ่มีเยอะมากด้วย ไม่เป็นไรข้าจะกินให้เอง”นางเก็บหอยจนเต็มถังไม้ที่เอามา นางจึงเก็บเข้าแหวนมิติ และเดินกลับไปที่เกวียนเพื่อจะเอาตะกร้ามาเพิ่ม นางจะลองทำซอสหอยนางรมไว้ปรุงอาหารที่บ้าน เมื่อเดินมาถึงเกวียน นางนำตะกร้าและถังไม้ที่ใส่หอยนางรมเอาไว้จนเต็มออกมา
หลังจากจบมื้ออาหารเย็นเนี่ยหลิงก็เริ่มลงมือทำซอสหอยนางรมทันที นางไม่รู้ว่ามันจะออกมาเป็นซอสหอยให้นางได้ใช้ทำอาหารหรือจะได้เททิ้งกันแน่ หลังจากทบทวนขั้นตอนตามที่ได้เคยเห็นพ่อครัวใหญ่ทำเมื่อชาติที่แล้ว นางจึงเริ่มลงมือทำทันที ก่อนอื่นนำหอยนางรมไปล้างหลายๆน้ำจนสะอาดเอาหอยนางรมที่ล้างสะอาดแล้วเอามาต้มแ
“ขอรับนายน้อยชิงหลง ว่าแต่เมื่อไหร่น้องชายของท่านจะออกมาล่ะขอรับ”“เดี๋ยวบ่าวไพร่คงเอาออกมานั้นล่ะ รอไปก่อน”“ขอรับ ข้ารอได้”หลังจากหย่าศึกระหว่างคนกับงูลงได้ไม่นานประตูห้องที่ปิดสนิทก็เปิดออกมาพร้อมกับท่านพ่อและสาวใช้สองคน ในอ้อมแขนของแต่ละคนมีทารกน้อยอยู่ ชิงหลงไม่รอช้ารีบรับน้องชายจากสาวใช้มาอุ้
“อุแว๊ แง๊”“ลูกชายเจ้าค่ะเป็นคุณชายน้อย” สาวใช้โผล่หน้าออกมาบอกคนที่รออยู่ด้านนอกของห้องเมื่อฮูหยินผู้เฒ่าเห็นสีหน้าผิดหวัง ของลูกชายและพ่อตาอย่างตาเฒ่าหวังผู้ที่คาดหวังจะได้ลูกสาวหลานสาวผิดหวังนางจึงหัวเราะออกมาเสียงดังพลันเสียงในห้องยังคงดังออกมาเป็นระยะๆ“เบ่งเจ้าค่ะเบ่ง นายหญิงยังมีอีกเจ้าค่ะ”
นับจากวันที่เนี่ยหลิงถูกท่านพ่อและสามีขอให้นางมีบุตรเพิ่มเวลาผ่านมาแล้วแปดเดือนและเป็นแปดเดือนที่หนักหนาสาหัสมากสำหรับนางตอนนี้นางตั้งครรภ์ได้เจ็ดเดือนแล้ว หลังจากที่นางบอกว่าจะยอมมีลูกเพิ่มเวลาผ่านไปเพียงหนึ่งเดือนนางก็ตั้งครรภ์สมใจบิดาเช่นตาเฒ่าหวังและบุตรเขยอย่างหยางหลง ยังมีอีกหนึ่งคนที่ดีใจมากเ
เมื่อได้รับสัญญาณอดีตรัชทายาทนำกำลังทหารที่พระองค์มีบุกเข้าวังหลวงไปทันทีจะเรียกว่าบุกก็ไม่ได้เพราะตอนนี้ผู้คนต่างหลับใหลกันหมด พระองค์จึงสั่งให้จับทหารรักษาวังมัดรวมกันเอาไว้รวมถึงองครักษ์เงาที่ตอนนี้หลับใหลอยู่ตามต้นไม้และตกลงมาบนพื้นจับมัดทั้งหมดเอาไว้ ส่วนพระองค์จะไปนั่งรอที่ท้องพระโรงเหลืออีกไ
วังหลวงอาณาจักรหมื่นสายหมอกห้องทรงพระอักษร ตอนนี้องค์เจ้ากำลังปรึกษาหารือกันเคร่งเครียดกับแม่ทัพกัวเรื่องศึกภายในของอาณาจักรพันศิลาและแผนการยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือต้องทำอย่างรัดกุมจะให้ใครรู้ไม่ได้ว่าอาณาจักรหมื่นสายหมอกให้การช่วยเหลืออดีตรัชทายาทช่วงชิงบัลลังก์“แม่ทัพกัวทางนั้นเรียบร้อยดีหรือไม่”“
พี่ใหญ่พี่รอง น้องสาวมีนี่มาฝากพวกท่านอย่าน้อยใจไปเลยนะเจ้าคะ" เยี่ยหงนำมีดสั้นมาให้พี่ชายทั้งสองที่ไม่รู้นางไปซื้อมาตั้งแต่ตอนไหน“ยังคงเป็นน้องสาวที่ยังรักพี่ใหญ่กับพี่รองเสมอ” เนี่ยฟงเดินมาอุ้มน้องสาวไปนั่งตัก“เอาล่ะๆพอแล้วฟงเอ๋อร์จะแกล้งน้องทำไมเห็นไหมน้องเสียใจหมดแล้ว” เนี่ยหลิงปรามบุตรชาย“โถ
เนี่ยหลิงพาลูกๆพักค้างคืนที่หุบกระทิงแห่งนี้เพียงคืนเดียวเท่านั้นพอรุ่งเช้านางก็พาครอบครัวเดินทางกลับทันทีไป๋หลงบอกกับนางว่าลู่เจ๋อได้ส่งสารมาบอกว่าทุกอย่างเตรียมการไว้หมดแล้วเหลือแค่รอเวลาลงมือและอยากจะขอยืมคนของหลานชายไปเพิ่มเพื่อป้องกันการผิดพลาดที่อาจจะเกิดขึ้นได้ทุกเวลา เขาเองก็กังวลใจมากเพราะถ
“เช่นนั้นหรือแล้วเจ้าเองก็เป็นแบบนั้นด้วยใช่หรือไม่”“เช่นกันขอรับพวกข้าหนีมาจากอาณาจักรหมื่นรามันขอรับที่นั่นคนส่วนใหญ่มีพลังปราณที่สูงส่งแม้กระทั่งชาวบ้านธรรมดายังเป็นผู้ฝึกปราณด้วยที่นั่นจะมีสำนักฝึกควบคุมสัตว์ด้วยขอรับ”“อ่อเช่นนั้นรึ อาณาจักรที่ว่าอยู่ไกลหรือไม่”“ไกลมากขอรับพวกข้าเดินทางผ่านปร
“พ่อไม่ว่าหากเจ้าจะออกจากหุบแล้งไปอยู่กับผู้มีพระคุณของเจ้าถ้าหากมันเป็นการตัดสินใจของเจ้าเอง”“ขอบคุณท่านพ่อที่เข้าใจขอรับ”“อืม พวกท่าน เดินทางมาที่หุบแล้งทำไมหรือเจ้าคะ"“ข้ามาเที่ยวและเก็บสมุนไพรน่ะ ป่าแถวบ้านข้าไม่มีอะไรให้เก็บแล้วและถือว่าพาลูกๆมาเรียนรู้เรื่องสมุนไพรด้วย”“อ่อ ไม่ใช่ว่าท่านเก