ในขณะเนี่ยหลิงและหยางหลงนั้นมีความสุขอยู่กับ ชีวิตที่กำลังจะดีขึ้น เงินทองมีพร้อมจ่ายสำหรับค่าสร้างบ้าน นางนั่งอ่านตำราที่เอาออกมาจากหีบในแหวน ถึงวิธีเริ่มต้นฝึกปราณ บ้างก็เข้าไปล่าสัตว์ มาทำอาหารสำหรับคนงานที่กำลังขุดบ่อชีวิตผ่านไปวันๆ โดยมีความสุข แต่ไม่ใช่กับท่านมหาเทพผู้ยิ่งใหญ่ แห่งสรวงสวรรค์ชั
“น้องหญิงเจ้าเจ็บหรือไม่ ลุกขึ้นมาก่อน” หยางหลงจะเข้ามาพยุงนางให้ลุกขึ้น“เดี๋ยวเจ้าค่ะท่านพี่ เหมือนข้าจะเจอของดีล่ะ โห มีมากขนาดนี้เชียวท่านพี่ ช่วยข้าเก็บเห็ดดำปราณ เร็วเข้า”“อะไรนะ เห็ดดำปราณหรือ ช่างดีอะไรเช่นนี้ ถ้าได้กินเห็ดดำปราณเข้าไปจะสามารถเบิกจุดตันเถียนได้ง่ายขึ้น”“เจ้าค่ะเก็บให้หมดเจ
ในขณะที่ สี่คนพ่อลูกเล่นน้ำกันอย่างสนุกสนานนั้น เนี่ยหลิงเดินลัดเลาะไปตามป่าด้านที่ติดกับชายหาดเดินสำรวจนั่นนี่ไปเรื่อยๆสายตาสอดส่องมองหาสิ่งที่สามารถให้นางเก็บเกี่ยวได้ นางเดินเข้าป่าลึกมาเรื่อยๆ พบเห็นแค่สัตว์เล็กจำพวกกระรอก หรือกระต่ายเท่านั้น ป่าด้านนี้มีร่องรอยของชาวบ้านที่เข้ามาหาของป่าเพื่อนำ
“คนที่นี่ไม่รู้จักวิธีกินหอยนางรมนี่แน่ๆ ตัวใหญ่มีเยอะมากด้วย ไม่เป็นไรข้าจะกินให้เอง”นางเก็บหอยจนเต็มถังไม้ที่เอามา นางจึงเก็บเข้าแหวนมิติ และเดินกลับไปที่เกวียนเพื่อจะเอาตะกร้ามาเพิ่ม นางจะลองทำซอสหอยนางรมไว้ปรุงอาหารที่บ้าน เมื่อเดินมาถึงเกวียน นางนำตะกร้าและถังไม้ที่ใส่หอยนางรมเอาไว้จนเต็มออกมา
หลังจากจบมื้ออาหารเย็นเนี่ยหลิงก็เริ่มลงมือทำซอสหอยนางรมทันที นางไม่รู้ว่ามันจะออกมาเป็นซอสหอยให้นางได้ใช้ทำอาหารหรือจะได้เททิ้งกันแน่ หลังจากทบทวนขั้นตอนตามที่ได้เคยเห็นพ่อครัวใหญ่ทำเมื่อชาติที่แล้ว นางจึงเริ่มลงมือทำทันที ก่อนอื่นนำหอยนางรมไปล้างหลายๆน้ำจนสะอาดเอาหอยนางรมที่ล้างสะอาดแล้วเอามาต้มแ
ห้าคนพ่อแม่ลูกเดินทางมาถึงน้ำตก หยางหลงหาที่นั่งพักทานอาหารสำหรับลูกๆ ทั้งหมดนั่งพักตรงลานหินใกล้ๆ เด็กๆตื่นเต้นกันยกใหญ่ นี่เป็นการเข้าป่าครั้งแรกของพวกเขา ส่วนพวกสามต้าวิ่งนอนข้างๆ รอกินมื้อเที่ยง“ไปล้างมือล้างหน้าก่อนค่อยมากินข้าว ฟงเอ๋อร์ดูแลน้องด้วยนะลูก ระวังจะตกน้ำเอาได้” เนี่ยหลิงเอ่ยบอกลูก
“โอ๊ะ ถ้ำจริงๆด้วย แม่ว่าไปตามพ่อของลูกและพี่ชายลูก ก่อนจะได้เข้าไปด้วยกันสำรวจดูว่าข้างในมีอะไร”“ดีขอรับหลายๆคนค่อยอุ่นใจหน่อย เช่นนั้นเราไปตามท่านพ่อกันเถอะขอรับ”“ได้ ไปกัน”นางพาลูกชายเดินกลับลงมาเพื่อมาตามสามีและลูกชายทั้งสองคน ให้ไปด้วยกันเมื่อเดินไปถึง นางจึงได้บอกกล่าวกับสามีทันที“ท่านพี่เจ
หลังจากยืนมองและชื่นชมภายในมิติอยู่นั้นพลันสายตานางไปปะทะกับ เสือตัวใหญ่สีขาวนอนหลับท่ามกลางสวนสมุนไพร นางได้แต่อ้าปากค้างแล้วค้างอีกพลันเจ้าเสือก็ลืมตาขึ้นและมองมายังนางที่ยืนอ้าปากค้าตาโตอยู่ ก่อนที่มันจะพูดออกมาว่า“กว่าจะเข้ามาได้ข้ารอท่านตั้งนานแหนะ ทำอะไรอยู่ถึงได้มาช้าขนาดนี้”“เจ้าๆ เจ้าพูดไ
“ขอรับนายน้อยชิงหลง ว่าแต่เมื่อไหร่น้องชายของท่านจะออกมาล่ะขอรับ”“เดี๋ยวบ่าวไพร่คงเอาออกมานั้นล่ะ รอไปก่อน”“ขอรับ ข้ารอได้”หลังจากหย่าศึกระหว่างคนกับงูลงได้ไม่นานประตูห้องที่ปิดสนิทก็เปิดออกมาพร้อมกับท่านพ่อและสาวใช้สองคน ในอ้อมแขนของแต่ละคนมีทารกน้อยอยู่ ชิงหลงไม่รอช้ารีบรับน้องชายจากสาวใช้มาอุ้
“อุแว๊ แง๊”“ลูกชายเจ้าค่ะเป็นคุณชายน้อย” สาวใช้โผล่หน้าออกมาบอกคนที่รออยู่ด้านนอกของห้องเมื่อฮูหยินผู้เฒ่าเห็นสีหน้าผิดหวัง ของลูกชายและพ่อตาอย่างตาเฒ่าหวังผู้ที่คาดหวังจะได้ลูกสาวหลานสาวผิดหวังนางจึงหัวเราะออกมาเสียงดังพลันเสียงในห้องยังคงดังออกมาเป็นระยะๆ“เบ่งเจ้าค่ะเบ่ง นายหญิงยังมีอีกเจ้าค่ะ”
นับจากวันที่เนี่ยหลิงถูกท่านพ่อและสามีขอให้นางมีบุตรเพิ่มเวลาผ่านมาแล้วแปดเดือนและเป็นแปดเดือนที่หนักหนาสาหัสมากสำหรับนางตอนนี้นางตั้งครรภ์ได้เจ็ดเดือนแล้ว หลังจากที่นางบอกว่าจะยอมมีลูกเพิ่มเวลาผ่านไปเพียงหนึ่งเดือนนางก็ตั้งครรภ์สมใจบิดาเช่นตาเฒ่าหวังและบุตรเขยอย่างหยางหลง ยังมีอีกหนึ่งคนที่ดีใจมากเ
เมื่อได้รับสัญญาณอดีตรัชทายาทนำกำลังทหารที่พระองค์มีบุกเข้าวังหลวงไปทันทีจะเรียกว่าบุกก็ไม่ได้เพราะตอนนี้ผู้คนต่างหลับใหลกันหมด พระองค์จึงสั่งให้จับทหารรักษาวังมัดรวมกันเอาไว้รวมถึงองครักษ์เงาที่ตอนนี้หลับใหลอยู่ตามต้นไม้และตกลงมาบนพื้นจับมัดทั้งหมดเอาไว้ ส่วนพระองค์จะไปนั่งรอที่ท้องพระโรงเหลืออีกไ
วังหลวงอาณาจักรหมื่นสายหมอกห้องทรงพระอักษร ตอนนี้องค์เจ้ากำลังปรึกษาหารือกันเคร่งเครียดกับแม่ทัพกัวเรื่องศึกภายในของอาณาจักรพันศิลาและแผนการยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือต้องทำอย่างรัดกุมจะให้ใครรู้ไม่ได้ว่าอาณาจักรหมื่นสายหมอกให้การช่วยเหลืออดีตรัชทายาทช่วงชิงบัลลังก์“แม่ทัพกัวทางนั้นเรียบร้อยดีหรือไม่”“
พี่ใหญ่พี่รอง น้องสาวมีนี่มาฝากพวกท่านอย่าน้อยใจไปเลยนะเจ้าคะ" เยี่ยหงนำมีดสั้นมาให้พี่ชายทั้งสองที่ไม่รู้นางไปซื้อมาตั้งแต่ตอนไหน“ยังคงเป็นน้องสาวที่ยังรักพี่ใหญ่กับพี่รองเสมอ” เนี่ยฟงเดินมาอุ้มน้องสาวไปนั่งตัก“เอาล่ะๆพอแล้วฟงเอ๋อร์จะแกล้งน้องทำไมเห็นไหมน้องเสียใจหมดแล้ว” เนี่ยหลิงปรามบุตรชาย“โถ
เนี่ยหลิงพาลูกๆพักค้างคืนที่หุบกระทิงแห่งนี้เพียงคืนเดียวเท่านั้นพอรุ่งเช้านางก็พาครอบครัวเดินทางกลับทันทีไป๋หลงบอกกับนางว่าลู่เจ๋อได้ส่งสารมาบอกว่าทุกอย่างเตรียมการไว้หมดแล้วเหลือแค่รอเวลาลงมือและอยากจะขอยืมคนของหลานชายไปเพิ่มเพื่อป้องกันการผิดพลาดที่อาจจะเกิดขึ้นได้ทุกเวลา เขาเองก็กังวลใจมากเพราะถ
“เช่นนั้นหรือแล้วเจ้าเองก็เป็นแบบนั้นด้วยใช่หรือไม่”“เช่นกันขอรับพวกข้าหนีมาจากอาณาจักรหมื่นรามันขอรับที่นั่นคนส่วนใหญ่มีพลังปราณที่สูงส่งแม้กระทั่งชาวบ้านธรรมดายังเป็นผู้ฝึกปราณด้วยที่นั่นจะมีสำนักฝึกควบคุมสัตว์ด้วยขอรับ”“อ่อเช่นนั้นรึ อาณาจักรที่ว่าอยู่ไกลหรือไม่”“ไกลมากขอรับพวกข้าเดินทางผ่านปร
“พ่อไม่ว่าหากเจ้าจะออกจากหุบแล้งไปอยู่กับผู้มีพระคุณของเจ้าถ้าหากมันเป็นการตัดสินใจของเจ้าเอง”“ขอบคุณท่านพ่อที่เข้าใจขอรับ”“อืม พวกท่าน เดินทางมาที่หุบแล้งทำไมหรือเจ้าคะ"“ข้ามาเที่ยวและเก็บสมุนไพรน่ะ ป่าแถวบ้านข้าไม่มีอะไรให้เก็บแล้วและถือว่าพาลูกๆมาเรียนรู้เรื่องสมุนไพรด้วย”“อ่อ ไม่ใช่ว่าท่านเก