หลังจากจบมื้ออาหารเย็นเนี่ยหลิงก็เริ่มลงมือทำซอสหอยนางรมทันที นางไม่รู้ว่ามันจะออกมาเป็นซอสหอยให้นางได้ใช้ทำอาหารหรือจะได้เททิ้งกันแน่ หลังจากทบทวนขั้นตอนตามที่ได้เคยเห็นพ่อครัวใหญ่ทำเมื่อชาติที่แล้ว นางจึงเริ่มลงมือทำทันที ก่อนอื่นนำหอยนางรมไปล้างหลายๆน้ำจนสะอาดเอาหอยนางรมที่ล้างสะอาดแล้วเอามาต้มแ
ห้าคนพ่อแม่ลูกเดินทางมาถึงน้ำตก หยางหลงหาที่นั่งพักทานอาหารสำหรับลูกๆ ทั้งหมดนั่งพักตรงลานหินใกล้ๆ เด็กๆตื่นเต้นกันยกใหญ่ นี่เป็นการเข้าป่าครั้งแรกของพวกเขา ส่วนพวกสามต้าวิ่งนอนข้างๆ รอกินมื้อเที่ยง“ไปล้างมือล้างหน้าก่อนค่อยมากินข้าว ฟงเอ๋อร์ดูแลน้องด้วยนะลูก ระวังจะตกน้ำเอาได้” เนี่ยหลิงเอ่ยบอกลูก
“โอ๊ะ ถ้ำจริงๆด้วย แม่ว่าไปตามพ่อของลูกและพี่ชายลูก ก่อนจะได้เข้าไปด้วยกันสำรวจดูว่าข้างในมีอะไร”“ดีขอรับหลายๆคนค่อยอุ่นใจหน่อย เช่นนั้นเราไปตามท่านพ่อกันเถอะขอรับ”“ได้ ไปกัน”นางพาลูกชายเดินกลับลงมาเพื่อมาตามสามีและลูกชายทั้งสองคน ให้ไปด้วยกันเมื่อเดินไปถึง นางจึงได้บอกกล่าวกับสามีทันที“ท่านพี่เจ
หลังจากยืนมองและชื่นชมภายในมิติอยู่นั้นพลันสายตานางไปปะทะกับ เสือตัวใหญ่สีขาวนอนหลับท่ามกลางสวนสมุนไพร นางได้แต่อ้าปากค้างแล้วค้างอีกพลันเจ้าเสือก็ลืมตาขึ้นและมองมายังนางที่ยืนอ้าปากค้าตาโตอยู่ ก่อนที่มันจะพูดออกมาว่า“กว่าจะเข้ามาได้ข้ารอท่านตั้งนานแหนะ ทำอะไรอยู่ถึงได้มาช้าขนาดนี้”“เจ้าๆ เจ้าพูดไ
เนี่ยหลิงและหยางหลงย่างปลาและกุ้งเสร็จแล้ว จึงยกไปไว้ในห้องครัว จากนั้นทั้งสองมาช่วยกันแกะหอยมุก โดยมีท่านพ่อมาดูด้วย ส่วนน้องชายทั้งสองไปหาน้ำและอาหารให้วัวกับลา ในระหว่างนั้นท่านพ่อได้บอกเล่าเกี่ยวกับงานขุดบ่อและทำคอกไก่งานทุกอย่างแล้วเสร็จแล้ว และได้แจ้งคนงานหากใครต้องการทำงานให้มาอีกครั้งหลังฤดู
เช้าวันรุ่งขึ้นหลังจากมื้ออาหารเช้า ท่านพ่อไปที่บ้านหัวหน้าหมู่บ้านเพื่อติดต่อเรื่องของซื้อมูลสัตว์กับชาวบ้าน ตอนนี้บ่อน้ำขุดเสร็จทั้งสองบ่อ คอกไก่ก็สร้างเสร็จแล้ว ตอนนี้ไม่มีอะไรให้ทำแล้ว เนี่ยหลิงจึงคิดจะเข้าป่าอีก โดยจะให้ลูกๆไปด้วย และน้องชายทั้งสองด้วยเช่นกัน ผ่านไปไม่นานท่านพ่อกลับมาพร้อมกับบอ
เนี่ยหลิงเก็บหมีเข้ามิติทันที จากนั้นนั่งลงกินข้าวต่อทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น พลางเอ่ยชมทั้งสามต้าว่าเก่งมากพร้อมกับจะเพิ่มอาหารเย็นให้และเพิ่มน้ำจากน้ำตกมรกตวารีให้ด้วย คืนนี้นางจะนำน้ำตกมรกตวารี ออกมาให้ท่านพ่อท่านแม่และน้องๆดื่มเพื่อที่จะเปิดชีพจรปราณ“พวกเจ้าทำดีมากเก่งมากเย็นนี้ข้าจะย่างเนื้อห
ตอนไปเป็นเช่นไรขากลับก็เป็นเช่นนั้น ชิงหลงผู้ไม่ยอมเดินและต้าไป๋ผู้กลัวนายลำบาก ในบรรดาลูกของนางชิงหลงถือว่าแสบที่สุดเจ้าเล่ห์ที่สุดเป็นจอมวางแผนน้อย เมื่อเดินออกจากป่าลงมาถึงเชิงเขา เนี่ยหลิงมองซ้ายมองขวาไม่มีใคร ก็เอาหมูออกมาทันที ให้น้องชายสามีสองคนช่วยกันหามเดินกลับบ้านไป เมื่อมาถึงบ้านหยางหลงแล
“ขอรับนายน้อยชิงหลง ว่าแต่เมื่อไหร่น้องชายของท่านจะออกมาล่ะขอรับ”“เดี๋ยวบ่าวไพร่คงเอาออกมานั้นล่ะ รอไปก่อน”“ขอรับ ข้ารอได้”หลังจากหย่าศึกระหว่างคนกับงูลงได้ไม่นานประตูห้องที่ปิดสนิทก็เปิดออกมาพร้อมกับท่านพ่อและสาวใช้สองคน ในอ้อมแขนของแต่ละคนมีทารกน้อยอยู่ ชิงหลงไม่รอช้ารีบรับน้องชายจากสาวใช้มาอุ้
“อุแว๊ แง๊”“ลูกชายเจ้าค่ะเป็นคุณชายน้อย” สาวใช้โผล่หน้าออกมาบอกคนที่รออยู่ด้านนอกของห้องเมื่อฮูหยินผู้เฒ่าเห็นสีหน้าผิดหวัง ของลูกชายและพ่อตาอย่างตาเฒ่าหวังผู้ที่คาดหวังจะได้ลูกสาวหลานสาวผิดหวังนางจึงหัวเราะออกมาเสียงดังพลันเสียงในห้องยังคงดังออกมาเป็นระยะๆ“เบ่งเจ้าค่ะเบ่ง นายหญิงยังมีอีกเจ้าค่ะ”
นับจากวันที่เนี่ยหลิงถูกท่านพ่อและสามีขอให้นางมีบุตรเพิ่มเวลาผ่านมาแล้วแปดเดือนและเป็นแปดเดือนที่หนักหนาสาหัสมากสำหรับนางตอนนี้นางตั้งครรภ์ได้เจ็ดเดือนแล้ว หลังจากที่นางบอกว่าจะยอมมีลูกเพิ่มเวลาผ่านไปเพียงหนึ่งเดือนนางก็ตั้งครรภ์สมใจบิดาเช่นตาเฒ่าหวังและบุตรเขยอย่างหยางหลง ยังมีอีกหนึ่งคนที่ดีใจมากเ
เมื่อได้รับสัญญาณอดีตรัชทายาทนำกำลังทหารที่พระองค์มีบุกเข้าวังหลวงไปทันทีจะเรียกว่าบุกก็ไม่ได้เพราะตอนนี้ผู้คนต่างหลับใหลกันหมด พระองค์จึงสั่งให้จับทหารรักษาวังมัดรวมกันเอาไว้รวมถึงองครักษ์เงาที่ตอนนี้หลับใหลอยู่ตามต้นไม้และตกลงมาบนพื้นจับมัดทั้งหมดเอาไว้ ส่วนพระองค์จะไปนั่งรอที่ท้องพระโรงเหลืออีกไ
วังหลวงอาณาจักรหมื่นสายหมอกห้องทรงพระอักษร ตอนนี้องค์เจ้ากำลังปรึกษาหารือกันเคร่งเครียดกับแม่ทัพกัวเรื่องศึกภายในของอาณาจักรพันศิลาและแผนการยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือต้องทำอย่างรัดกุมจะให้ใครรู้ไม่ได้ว่าอาณาจักรหมื่นสายหมอกให้การช่วยเหลืออดีตรัชทายาทช่วงชิงบัลลังก์“แม่ทัพกัวทางนั้นเรียบร้อยดีหรือไม่”“
พี่ใหญ่พี่รอง น้องสาวมีนี่มาฝากพวกท่านอย่าน้อยใจไปเลยนะเจ้าคะ" เยี่ยหงนำมีดสั้นมาให้พี่ชายทั้งสองที่ไม่รู้นางไปซื้อมาตั้งแต่ตอนไหน“ยังคงเป็นน้องสาวที่ยังรักพี่ใหญ่กับพี่รองเสมอ” เนี่ยฟงเดินมาอุ้มน้องสาวไปนั่งตัก“เอาล่ะๆพอแล้วฟงเอ๋อร์จะแกล้งน้องทำไมเห็นไหมน้องเสียใจหมดแล้ว” เนี่ยหลิงปรามบุตรชาย“โถ
เนี่ยหลิงพาลูกๆพักค้างคืนที่หุบกระทิงแห่งนี้เพียงคืนเดียวเท่านั้นพอรุ่งเช้านางก็พาครอบครัวเดินทางกลับทันทีไป๋หลงบอกกับนางว่าลู่เจ๋อได้ส่งสารมาบอกว่าทุกอย่างเตรียมการไว้หมดแล้วเหลือแค่รอเวลาลงมือและอยากจะขอยืมคนของหลานชายไปเพิ่มเพื่อป้องกันการผิดพลาดที่อาจจะเกิดขึ้นได้ทุกเวลา เขาเองก็กังวลใจมากเพราะถ
“เช่นนั้นหรือแล้วเจ้าเองก็เป็นแบบนั้นด้วยใช่หรือไม่”“เช่นกันขอรับพวกข้าหนีมาจากอาณาจักรหมื่นรามันขอรับที่นั่นคนส่วนใหญ่มีพลังปราณที่สูงส่งแม้กระทั่งชาวบ้านธรรมดายังเป็นผู้ฝึกปราณด้วยที่นั่นจะมีสำนักฝึกควบคุมสัตว์ด้วยขอรับ”“อ่อเช่นนั้นรึ อาณาจักรที่ว่าอยู่ไกลหรือไม่”“ไกลมากขอรับพวกข้าเดินทางผ่านปร
“พ่อไม่ว่าหากเจ้าจะออกจากหุบแล้งไปอยู่กับผู้มีพระคุณของเจ้าถ้าหากมันเป็นการตัดสินใจของเจ้าเอง”“ขอบคุณท่านพ่อที่เข้าใจขอรับ”“อืม พวกท่าน เดินทางมาที่หุบแล้งทำไมหรือเจ้าคะ"“ข้ามาเที่ยวและเก็บสมุนไพรน่ะ ป่าแถวบ้านข้าไม่มีอะไรให้เก็บแล้วและถือว่าพาลูกๆมาเรียนรู้เรื่องสมุนไพรด้วย”“อ่อ ไม่ใช่ว่าท่านเก