“เชิญนายท่านและคุณหนูขอรับ”“พี่ชายท่านนี้ข้าต้องการที่นั่งติดระเบียงที่มองเห็นวิวทิวทัศน์ในเมืองหลวงได้ไม่ทราบว่ายังพอมีที่ว่างหรือไม่”“มีขอรับคุณหนูเชิญชั้นสองขอรับ”“ขอบคุณเจ้าค่ะ” หนึ่งคนหนึ่งมังกรเดินตามเสี่ยวเออร์ขึ้นไปชั้นสองและนั่งลงที่โต๊ะที่เสี่ยวเออร์จัดหาให้และเริ่มสั่งอาหาร“คุณหนูต้อง
“ข้าได้ยินเจ้าพูดเต็มๆสองหูข้า หรือเจ้าอยากจะมีปัญหากับข้าหรือแม่หนูน้อยเจ้าไม่รู้หรือข้าเป็นผู้ใด”“ขนาดตัวท่านเองยังไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใครแล้วทำไมข้าจะต้องรู้ด้วย วิปลาสเกินไปแล้ว”“คุณชายท่านนี้ ท่านดูน้องสาวของท่านสิพูดจาไม่น่ารักเลย” คุณหนูซู่เอ๋อพูดกับเฮยหลงพลางทิ้งสายตายั่วยวนให้“หึ เจ้ากล้า
วันนี้เป็นวันที่หยางหลงและครอบครัวจะเดินทางกลับหมู่บ้านป่าหมอก การเดินทางครั้งนี้มีหวังลู่เจ๋อและฉินอู๋หมิงร่วมเดินทางไปด้วยทั้งสองได้รับวันหยุดก่อนที่จะรับหน้าที่ไปทำภารกิจที่ต่างอาณาจักรเพื่อสืบข่าวการเคลื่อนไหวของคนต่างอาณาจักร อาณาจักรพันศิลาต้องการขยายอาณาเขตโดยการทำสงครามเพื่อเข้ายึดครองอาณาจั
นางเองก็รู้สึกชอบพอคุณชายอู๋หมิงไม่น้อยและนางก็หวังว่าเขาจะชอบนางด้วยเช่นกัน นางจึงได้เอ่ยออกมาตรงๆจะได้รู้กันไปเลยไม่ว่าผลจะออกมาเช่นไรนางเองก็พร้อมจะยอมรับ“คือว่าท่านมีคนที่คบหากันอยู่หรือไม่”“เจ้าถามทำไมหรือ” อู๋หมิงถามออกไปเสียงเรียบนิ่งทั้งๆที่ใจเต้นจนจะหลุดออกมา“ข้าขอพูดตรงๆนะที่เสด็จพี่ให้
ในที่สุดก็เดินทางมาถึงเมืองสายรุ้งเที่ยวนี้ใช้เวลาเดินทางมากถึงเจ็ดวันเนื่องด้วยพวกเขาแวะเที่ยวตามป่าบ้างอะไรบ้างหาของป่าล่าสัตว์ในระหว่างการเดินทาง หยางหลงไม่ได้แวะพักเพื่อหาอะไรกินในเมืองสายรุ้ง พวกเขามุ่งหน้ากลับหมู่บ้านป่าหมอกทันที โดยมีไท่หลางไท่ซานนั่งบนหลังจินเช่อและเฮยเช่อวิ่งนำขบวนเด็กๆดีใ
“ไปเลยไม่ต้องรอท่านแม่ปล่อยท่านแม่ไว้กับท่านพ่อนั่นแหละข้าเชื่อมือท่านพ่อ”“ฮ่าๆ เช่นนั้นก็ไปกันเถอะน้องหกมาพอดี”“ไปกันเถอะวันนี้ข้ารู้สึกตื่นเต้นมากเลย พวกเจ้าวันหลังสอนข้ายิงธนูได้หรือไม่”“พี่สาวท่านก็ให้ท่านน้าอู๋หมิงสอนสิ จะมาให้พวกข้าสอนทำไม นั่นไงพูดถึงก็มาพอดี”“คารวะท่านน้าขอรับ”“อืม นี่พ
หลังจากที่หวังลู่เจ๋อและอู๋หมิงปรึกษาหารือกับชิงหลง ถึงเรื่องความเป็นไปได้ของการเกิดศึกสงครามระหว่างอาณาจักรแล้ว ทั้งสองคนได้ร่วมกันกินอาหารเที่ยงกับชิงหลงที่หอสุรา อาหารที่นี่นับว่าอร่อยมากรสชาติไม่ต่างจากพี่สาวของพวกเขาทำออกมาเลยสักนิด และจากที่ได้ทราบเรื่องจากหน่วยหาข่าวของหลานชายนั้นนับว่ามีความ
“อืม ไปคุยกับหลานๆเจ้าเถอะ การเดินทางไปต่างอาณาจักรนั้นอันตรายยิ่งนักแต่พี่ว่าพวกเจ้าไปแค่สองคนกับองครักษ์เงาน่าจะดีกว่า เดินทางไปในคราบคุณชายเจ้าสำราญผู้หนีออกจากบ้านไปท่องเที่ยว มันจะง่ายกว่าเดินทางไปหลายๆคน”“เอาตามที่พี่สาวเห็นสมควรขอรับ แต่พี่สาวข้าเองก็ไม่อยากให้เกิดสงคราม องค์เจ้าเองก็เช่นกัน
“ขอรับนายน้อยชิงหลง ว่าแต่เมื่อไหร่น้องชายของท่านจะออกมาล่ะขอรับ”“เดี๋ยวบ่าวไพร่คงเอาออกมานั้นล่ะ รอไปก่อน”“ขอรับ ข้ารอได้”หลังจากหย่าศึกระหว่างคนกับงูลงได้ไม่นานประตูห้องที่ปิดสนิทก็เปิดออกมาพร้อมกับท่านพ่อและสาวใช้สองคน ในอ้อมแขนของแต่ละคนมีทารกน้อยอยู่ ชิงหลงไม่รอช้ารีบรับน้องชายจากสาวใช้มาอุ้
“อุแว๊ แง๊”“ลูกชายเจ้าค่ะเป็นคุณชายน้อย” สาวใช้โผล่หน้าออกมาบอกคนที่รออยู่ด้านนอกของห้องเมื่อฮูหยินผู้เฒ่าเห็นสีหน้าผิดหวัง ของลูกชายและพ่อตาอย่างตาเฒ่าหวังผู้ที่คาดหวังจะได้ลูกสาวหลานสาวผิดหวังนางจึงหัวเราะออกมาเสียงดังพลันเสียงในห้องยังคงดังออกมาเป็นระยะๆ“เบ่งเจ้าค่ะเบ่ง นายหญิงยังมีอีกเจ้าค่ะ”
นับจากวันที่เนี่ยหลิงถูกท่านพ่อและสามีขอให้นางมีบุตรเพิ่มเวลาผ่านมาแล้วแปดเดือนและเป็นแปดเดือนที่หนักหนาสาหัสมากสำหรับนางตอนนี้นางตั้งครรภ์ได้เจ็ดเดือนแล้ว หลังจากที่นางบอกว่าจะยอมมีลูกเพิ่มเวลาผ่านไปเพียงหนึ่งเดือนนางก็ตั้งครรภ์สมใจบิดาเช่นตาเฒ่าหวังและบุตรเขยอย่างหยางหลง ยังมีอีกหนึ่งคนที่ดีใจมากเ
เมื่อได้รับสัญญาณอดีตรัชทายาทนำกำลังทหารที่พระองค์มีบุกเข้าวังหลวงไปทันทีจะเรียกว่าบุกก็ไม่ได้เพราะตอนนี้ผู้คนต่างหลับใหลกันหมด พระองค์จึงสั่งให้จับทหารรักษาวังมัดรวมกันเอาไว้รวมถึงองครักษ์เงาที่ตอนนี้หลับใหลอยู่ตามต้นไม้และตกลงมาบนพื้นจับมัดทั้งหมดเอาไว้ ส่วนพระองค์จะไปนั่งรอที่ท้องพระโรงเหลืออีกไ
วังหลวงอาณาจักรหมื่นสายหมอกห้องทรงพระอักษร ตอนนี้องค์เจ้ากำลังปรึกษาหารือกันเคร่งเครียดกับแม่ทัพกัวเรื่องศึกภายในของอาณาจักรพันศิลาและแผนการยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือต้องทำอย่างรัดกุมจะให้ใครรู้ไม่ได้ว่าอาณาจักรหมื่นสายหมอกให้การช่วยเหลืออดีตรัชทายาทช่วงชิงบัลลังก์“แม่ทัพกัวทางนั้นเรียบร้อยดีหรือไม่”“
พี่ใหญ่พี่รอง น้องสาวมีนี่มาฝากพวกท่านอย่าน้อยใจไปเลยนะเจ้าคะ" เยี่ยหงนำมีดสั้นมาให้พี่ชายทั้งสองที่ไม่รู้นางไปซื้อมาตั้งแต่ตอนไหน“ยังคงเป็นน้องสาวที่ยังรักพี่ใหญ่กับพี่รองเสมอ” เนี่ยฟงเดินมาอุ้มน้องสาวไปนั่งตัก“เอาล่ะๆพอแล้วฟงเอ๋อร์จะแกล้งน้องทำไมเห็นไหมน้องเสียใจหมดแล้ว” เนี่ยหลิงปรามบุตรชาย“โถ
เนี่ยหลิงพาลูกๆพักค้างคืนที่หุบกระทิงแห่งนี้เพียงคืนเดียวเท่านั้นพอรุ่งเช้านางก็พาครอบครัวเดินทางกลับทันทีไป๋หลงบอกกับนางว่าลู่เจ๋อได้ส่งสารมาบอกว่าทุกอย่างเตรียมการไว้หมดแล้วเหลือแค่รอเวลาลงมือและอยากจะขอยืมคนของหลานชายไปเพิ่มเพื่อป้องกันการผิดพลาดที่อาจจะเกิดขึ้นได้ทุกเวลา เขาเองก็กังวลใจมากเพราะถ
“เช่นนั้นหรือแล้วเจ้าเองก็เป็นแบบนั้นด้วยใช่หรือไม่”“เช่นกันขอรับพวกข้าหนีมาจากอาณาจักรหมื่นรามันขอรับที่นั่นคนส่วนใหญ่มีพลังปราณที่สูงส่งแม้กระทั่งชาวบ้านธรรมดายังเป็นผู้ฝึกปราณด้วยที่นั่นจะมีสำนักฝึกควบคุมสัตว์ด้วยขอรับ”“อ่อเช่นนั้นรึ อาณาจักรที่ว่าอยู่ไกลหรือไม่”“ไกลมากขอรับพวกข้าเดินทางผ่านปร
“พ่อไม่ว่าหากเจ้าจะออกจากหุบแล้งไปอยู่กับผู้มีพระคุณของเจ้าถ้าหากมันเป็นการตัดสินใจของเจ้าเอง”“ขอบคุณท่านพ่อที่เข้าใจขอรับ”“อืม พวกท่าน เดินทางมาที่หุบแล้งทำไมหรือเจ้าคะ"“ข้ามาเที่ยวและเก็บสมุนไพรน่ะ ป่าแถวบ้านข้าไม่มีอะไรให้เก็บแล้วและถือว่าพาลูกๆมาเรียนรู้เรื่องสมุนไพรด้วย”“อ่อ ไม่ใช่ว่าท่านเก