“สิบสองพะย่ะค่ะ”“อืม กำชับสิบสองดูแลให้ดี ครรภ์พระมเหสีสำคัญมาก เรารอเวลานี้มานานขนาดไหนเจ้าเองก็รู้”“กระหม่อมทราบพะย่ะค่ะ และจะกำชับสิบสองให้พะย่ะค่ะ”“อืมขอบใจเจ้ามากไปทำงานต่อเถอะ” องค์เจ้าโบกมือไล่ทหารลับออกไปหลังจากนั้นก็ได้แต่นั่งถอนหายใจเฮือกใหญ่“เฮ้อจะสำเร็จหรือไม่นะ ข้าหวังว่าจะมีคนถูกตา
“ท่านพี่ ท่านไม่ต้องคิดมากและไม่ต้องใส่ใจอะไรมาก ท่านเพียงแต่งดรับเครื่องดื่มทุกชนิดเพื่อป้องกันปัญหาเท่านั้น ข้ายังไม่อยากฆ่าล้างตระกูลผู้ใด”“พี่รู้แล้วน้องหญิง เอาแบบนี้เป็นเช่นไรพี่จะพกกาน้ำชา จอกชา จอกเหล้าไปเองดีหรือไม่”“ดีเจ้าค่ะ แหวนเก็บของที่น้องทำให้ ก็ต้องใช้ให้เป็นประโยชน์”“อืม นอนกันเ
และแล้ววันที่ต้องไปร่วมงานเลี้ยงก็มาถึงวันนี้เรือนรับรองวุ่นวายมากเพราะภรรยาของกัวเฟยส่งช่างแต่งหน้าทำผมสารพัดมาช่วยเนี่ยหลิงแต่งตัวเพื่อเข้าร่วมงานเลี้ยงในวังค่ำนี้ ชุดสำหรับใส่ไปร่วมงานนั้นเนี่ยหลิงนำมาเองเป็นชุดที่ตัดจากไหมรัตติกาลทั้งครอบครัวห้าคนพ่อแม่ลูกใส่ชุดสีเดียวกันแตกต่างกันแค่ลายปักบนผ้า
“ฝ่าบาทช่างหาสนมได้ดียิ่งนักเห็นทีวังหลังของท่านต้องถึงคราวทำความสะอาดอีกครั้งแล้วกระมัง”“เอาน่า เจ้าก็รู้ขุนนางเฒ่าพวกนั้นยัดเยียดให้เข้ามา แต่ตอนนี้ข้าจะไม่ยอมปล่อยให้พวกมันได้เหิมเกริมกันอีก สงสัยในตอนนั้นที่เราจัดการสนมตู้คงไม่เด็ดขาดพอ หนนี้คงต้องขอให้เจ้าจัดการอย่างเด็ดขาดที่สุดจะได้มิมีใครเอ
หลังจากเหตุการณ์ในค่ำคืนงานเลี้ยงเทศกาลโคมไฟครั้งนั้น องค์เจ้าลงดาบกับพระสนมเอกฝ่ายซ้ายและครอบครัวของเสนาบดีกรมพิธีการผู้ซึ่งเป็นบิดาของพระสนม เมื่อจัดการเก็บกวาดแล้วพระองค์มีความประสงค์ให้หนิงหยางหลงและครอบครัวเข้าเฝ้า โดยอ้างว่าต้องการหารือเรื่องเสบียงของกองทัพและต้องการทำการค้ากับตระกูลหนิงแต่เจต
“มีอะไรก็ว่ามาเถอะ”“คือน้องอยากขอเสด็จพี่ไปเที่ยวบ้านคุณหนูหนิงเพคะ”เมื่อได้ยินคำขอหยางหลงเนี่ยหลิงพร้อมทั้งพระมเหสีและองค์เจ้ามองหน้ากันโดยไม่ได้นัดหมาย พระองค์ทรงถามเหตุผลที่น้องสาวอยากไปเที่ยวบ้านของเด็กน้อยทันที“ทำไมเจ้าถึงอยากไปล่ะเมืองสายรุ้งไม่เหมือนเมืองหลวงหรอกนะ อีกอย่างเจ้าต้องถามนายท่
เมื่อกลับมาถึงจวนหยางหลงได้ไปปรึกษากับกัวเฟยเรื่องที่เขาต้องการซื้อจวนในเมืองหลวงเอาไว้ให้น้องชายทั้งสองอยู่กัวเฟยเองก็ยินดีช่วยเหลือเต็มที่จากนั้นจึงให้คนไปเรียกต้าเหลียนมาที่จวนจะได้ออกไปช่วยหยางหลงเลือกซื้อจวนเมื่อจัดการนัดแนะกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว หนิงเยี่ยหงได้มาขอท่านพ่อและท่านแม่ออกไปซื้อของที
“เชิญนายท่านและคุณหนูขอรับ”“พี่ชายท่านนี้ข้าต้องการที่นั่งติดระเบียงที่มองเห็นวิวทิวทัศน์ในเมืองหลวงได้ไม่ทราบว่ายังพอมีที่ว่างหรือไม่”“มีขอรับคุณหนูเชิญชั้นสองขอรับ”“ขอบคุณเจ้าค่ะ” หนึ่งคนหนึ่งมังกรเดินตามเสี่ยวเออร์ขึ้นไปชั้นสองและนั่งลงที่โต๊ะที่เสี่ยวเออร์จัดหาให้และเริ่มสั่งอาหาร“คุณหนูต้อง
“ขอรับนายน้อยชิงหลง ว่าแต่เมื่อไหร่น้องชายของท่านจะออกมาล่ะขอรับ”“เดี๋ยวบ่าวไพร่คงเอาออกมานั้นล่ะ รอไปก่อน”“ขอรับ ข้ารอได้”หลังจากหย่าศึกระหว่างคนกับงูลงได้ไม่นานประตูห้องที่ปิดสนิทก็เปิดออกมาพร้อมกับท่านพ่อและสาวใช้สองคน ในอ้อมแขนของแต่ละคนมีทารกน้อยอยู่ ชิงหลงไม่รอช้ารีบรับน้องชายจากสาวใช้มาอุ้
“อุแว๊ แง๊”“ลูกชายเจ้าค่ะเป็นคุณชายน้อย” สาวใช้โผล่หน้าออกมาบอกคนที่รออยู่ด้านนอกของห้องเมื่อฮูหยินผู้เฒ่าเห็นสีหน้าผิดหวัง ของลูกชายและพ่อตาอย่างตาเฒ่าหวังผู้ที่คาดหวังจะได้ลูกสาวหลานสาวผิดหวังนางจึงหัวเราะออกมาเสียงดังพลันเสียงในห้องยังคงดังออกมาเป็นระยะๆ“เบ่งเจ้าค่ะเบ่ง นายหญิงยังมีอีกเจ้าค่ะ”
นับจากวันที่เนี่ยหลิงถูกท่านพ่อและสามีขอให้นางมีบุตรเพิ่มเวลาผ่านมาแล้วแปดเดือนและเป็นแปดเดือนที่หนักหนาสาหัสมากสำหรับนางตอนนี้นางตั้งครรภ์ได้เจ็ดเดือนแล้ว หลังจากที่นางบอกว่าจะยอมมีลูกเพิ่มเวลาผ่านไปเพียงหนึ่งเดือนนางก็ตั้งครรภ์สมใจบิดาเช่นตาเฒ่าหวังและบุตรเขยอย่างหยางหลง ยังมีอีกหนึ่งคนที่ดีใจมากเ
เมื่อได้รับสัญญาณอดีตรัชทายาทนำกำลังทหารที่พระองค์มีบุกเข้าวังหลวงไปทันทีจะเรียกว่าบุกก็ไม่ได้เพราะตอนนี้ผู้คนต่างหลับใหลกันหมด พระองค์จึงสั่งให้จับทหารรักษาวังมัดรวมกันเอาไว้รวมถึงองครักษ์เงาที่ตอนนี้หลับใหลอยู่ตามต้นไม้และตกลงมาบนพื้นจับมัดทั้งหมดเอาไว้ ส่วนพระองค์จะไปนั่งรอที่ท้องพระโรงเหลืออีกไ
วังหลวงอาณาจักรหมื่นสายหมอกห้องทรงพระอักษร ตอนนี้องค์เจ้ากำลังปรึกษาหารือกันเคร่งเครียดกับแม่ทัพกัวเรื่องศึกภายในของอาณาจักรพันศิลาและแผนการยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือต้องทำอย่างรัดกุมจะให้ใครรู้ไม่ได้ว่าอาณาจักรหมื่นสายหมอกให้การช่วยเหลืออดีตรัชทายาทช่วงชิงบัลลังก์“แม่ทัพกัวทางนั้นเรียบร้อยดีหรือไม่”“
พี่ใหญ่พี่รอง น้องสาวมีนี่มาฝากพวกท่านอย่าน้อยใจไปเลยนะเจ้าคะ" เยี่ยหงนำมีดสั้นมาให้พี่ชายทั้งสองที่ไม่รู้นางไปซื้อมาตั้งแต่ตอนไหน“ยังคงเป็นน้องสาวที่ยังรักพี่ใหญ่กับพี่รองเสมอ” เนี่ยฟงเดินมาอุ้มน้องสาวไปนั่งตัก“เอาล่ะๆพอแล้วฟงเอ๋อร์จะแกล้งน้องทำไมเห็นไหมน้องเสียใจหมดแล้ว” เนี่ยหลิงปรามบุตรชาย“โถ
เนี่ยหลิงพาลูกๆพักค้างคืนที่หุบกระทิงแห่งนี้เพียงคืนเดียวเท่านั้นพอรุ่งเช้านางก็พาครอบครัวเดินทางกลับทันทีไป๋หลงบอกกับนางว่าลู่เจ๋อได้ส่งสารมาบอกว่าทุกอย่างเตรียมการไว้หมดแล้วเหลือแค่รอเวลาลงมือและอยากจะขอยืมคนของหลานชายไปเพิ่มเพื่อป้องกันการผิดพลาดที่อาจจะเกิดขึ้นได้ทุกเวลา เขาเองก็กังวลใจมากเพราะถ
“เช่นนั้นหรือแล้วเจ้าเองก็เป็นแบบนั้นด้วยใช่หรือไม่”“เช่นกันขอรับพวกข้าหนีมาจากอาณาจักรหมื่นรามันขอรับที่นั่นคนส่วนใหญ่มีพลังปราณที่สูงส่งแม้กระทั่งชาวบ้านธรรมดายังเป็นผู้ฝึกปราณด้วยที่นั่นจะมีสำนักฝึกควบคุมสัตว์ด้วยขอรับ”“อ่อเช่นนั้นรึ อาณาจักรที่ว่าอยู่ไกลหรือไม่”“ไกลมากขอรับพวกข้าเดินทางผ่านปร
“พ่อไม่ว่าหากเจ้าจะออกจากหุบแล้งไปอยู่กับผู้มีพระคุณของเจ้าถ้าหากมันเป็นการตัดสินใจของเจ้าเอง”“ขอบคุณท่านพ่อที่เข้าใจขอรับ”“อืม พวกท่าน เดินทางมาที่หุบแล้งทำไมหรือเจ้าคะ"“ข้ามาเที่ยวและเก็บสมุนไพรน่ะ ป่าแถวบ้านข้าไม่มีอะไรให้เก็บแล้วและถือว่าพาลูกๆมาเรียนรู้เรื่องสมุนไพรด้วย”“อ่อ ไม่ใช่ว่าท่านเก