Share
บทที่ 656 การตายของหมอเทวดาหนิง
Related chapter
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 657 ใส่ความ
สำนักเซียวเหยา? เย่จิ่งอวี้จำได้ว่าเมื่อก่อนท่านอาจารย์เคยเล่าให้ฟังว่า สำนักเซียวเหยาเป็นสำนักนอกรีต ไม่ปรากฏตัวตามที่สาธารณะ อีกทั้งชายและหญิงในสำนักต่างก็เชี่ยวชาญวิชาการดูดพลังงาน ปรับความสมดุลของหยินหยาง คนมากมายในเส้นทางยุทธจักรเดียวกัน ต่างก็ต้องตายด้วยน้ำมือของพวกเขาตอนนั้นเย่จิ่งอวี้ยังเด็ก ไม่เข้าใจว่าการดูดพลังงานคืออะไร ตอนนี้เขามีภรรยาและลูกแล้ว เมื่อได้ยินชื่อนี้ก็รู้สึกเกลียดชังในทันทีที่มีล้วนเป็นสามลัทธิและเก้าสาขาอาชีพ ซึ่งอยู่ในทุกหนทุกแห่งในระหว่างที่ครุ่นคิด เจ้าสำนักเซียวเหยาก็เดินเข้ามาในบ้านเมื่อทุกคนเห็นร่างชุดคลุมสีดำที่ยาวไปถึงเท้า ก็รู้ว่าคนผู้นี้พูดแต่ความจริงเท่านั้นในขณะเดียวกันก็เกิดความสงสัยในใจว่า เจ้าสำนักเซียวเหยาได้รับบาดเจ็บสาหัสไม่ใช่หรือ เหตุใดจึงปรากฏตัวได้? เมื่อเห็นว่าเขามีลมหายใจที่ทอดยาว ฝ่าเท้าที่มั่นคง ซึ่งไม่เหมือนท่าทางของผู้ได้รับบาดเจ็บ หรือว่าข่าวลือเป็นเรื่องโกหก? เจ้าสำนักเซียวเหยาเดินเข้ามาถึงห้องโถง เขาหัวเราะเหอะๆ และพูดว่า “ข้าทำให้ผู้ร่วมยุทธจักรทุกท่านต้องเป็นห่วง ข้าเพียงได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยเท่านั้น เพราะเหล่
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 658 หรือว่าจะเป็นนาง
เมื่อได้ยินถึงตรงนี้ เย่จิ่งอวี้ก็หรี่ตาเล็กน้อย ขณะเดียวกันนั้น เขาก็มองเห็นต่งจื่ออวี๋ด้วยเช่นกันเย่จิ่งอวี้และต่งจื่ออวี๋เคยพบปะกันหลายครั้ง เขารู้ดีว่าต่งจื่ออวี๋มีนิสัยซื่อๆ และไม่ใช่คนเลวในเมื่อท่านอาจารย์ของเขาสนับสนุนเจ้าสำนักเซี่ยว เช่นนั้นเรื่องนี้ต้องมีบางอย่างซ่อนเร้นอยู่แน่แต่ไม่ว่าอย่างไร ไอ้โจรแก่นี่จับตัวเองมาที่นี่เป็นเรื่องจริงทั้งเพ แม้ว่าเจ้าสำนักเซี่ยวไม่ใช่ผู้ที่สังหารหมอเทวดาหนิง ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาเป็นพวกที่มีเมตตาเย่จิ่งอวี้ไตร่ตรองในใจ แต่เขาไม่อยากเข้าไปพัวพันกับความถูกผิดของที่นี่ เขาเพียงอยากกลับเมืองหลวงเพื่ออยู่กับภรรยาและลูกของเขาอีกครั้งในเมื่อได้จัดการกับหอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์แล้ว เขาก็ไม่พร้อมที่จะสร้างปัญหาให้กับคนสำนักเสียงศักดิ์สิทธิ์อีกต่อไป ไม่ว่าอย่างไร คนเหล่านี้สามารถมาต่อต้านศัตรูถึงเป่ยไห่ ซึ่งสมควรได้รับความเคารพอย่างยิ่งขณะที่กำลังกลับโรงเตี๊ยม ก็เห็นเจ้าสำนักเซียวเหยาเดินออกมาจากด้านในเมื่อเห็นชายผู้นี้สวมชุดคลุมสีดำ เย่จิ่งอวี้จึงรู้สึกแปลกใจมากขึ้นอย่างอดไม่ได้ แต่ไม่นานนัก เขาก็ระงับความคิดที่จะสะกดรอยตามลงไปคนเหล่า
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 659 สมปรารถนา
“พวกเจ้าพูดถึงใครกันแน่?”เฮ่ออวิ๋นทงฟังไม่เข้าใจต่งจื่ออวี๋พูดด้วยสีหน้าที่เคารพ “คือแม่นางผู้นั้นที่ข้ามอบกระพรวนทองให้”เฮ่ออวิ๋นทงลูบเคราแล้วพูดว่า “เช่นนี้นี่เอง ไม่คิดว่าแม่นางผู้นั้นจะมีความสามารถถึงเพียงนี้”เจ้าสำนักเซี่ยวขมวดคิ้วอีกครั้ง“หากจื่ออวี๋และข้าพูดถึงคนเดียวกัน ตอนนี้แม่นางผู้นั้นต้องอยู่ในเมืองหลวงแน่นอน ข้าต้องมอบพลังให้แก่หวนเอ๋อร์ทุกวัน จึงไม่ออกจากไปได้ ฮวาเชียนก็ได้ออกเดินทางไปก่อนก้าวหนึ่งแล้ว คงทำได้เพียงหาคนไปตามหาแล้วล่ะ”เฮ่ออวิ๋นทงพยักหน้าพูดว่า “คงทำได้เพียงแค่นี้แหละ การเดิมพันในสงครามครั้งนี้ยิ่งใหญ่มาก พวกเราต้องชนะและห้ามแพ้ แม้ว่าตอนนี้แต่ละสำนักได้มารวมตัวกันแล้ว แต่กลับแฝงไว้ด้วยเจตนาที่มิดีมิร้าย ซึ่งไม่อาจรับประกันได้ว่าจะไม่มีผู้ใดคิดการไม่ดี เจ้าและข้าต้องคิดให้ถี่ถ้วนก่อนลงมือทำ ข้ากลัวว่าจะมีคนสร้างเรื่องการตายของหมอเทวดาหนิง”เจ้าสำนักเซี่ยวทำเสียงฮึดฮัดด้วยความโกรธแล้วพูดว่า “ข้าปฏิบัติตนอย่างซื่อตรงสุจริต จะต้องกลัวคำวิจารณ์ของผู้อื่นไปทำไมกัน”เฮ่ออวิ๋นทงพูดว่า “ไม่เคยได้ยินหรือว่าความคิดเห็นของประชาชนมีพลัง กลับดำเป็นขาวได้ ร
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 660 ภัยพิบัติที่ไม่มีเค้ามาก่อน
คำโบราณกล่าวว่า วรยุทธ์สูงส่งเพียงไหนก็ยังกลัวมีดทำอาหาร จึงไม่เชื่อว่ายอดฝีมือการต่อสู้เหล่านั้นจะไม่กลัวปืนพก แม่งเอ้ย ถึงตอนนั้นใครกล้าลองดีกับเขา ก็จะให้เขาได้ลิ้มรสกระสุนปืนเสียหน่อยแน่นอนว่า คนที่เขาอยากฆ่าที่สุดก็คือไอ้คนตงหลิวพวกนั้น แต่ก่อนจะถึงตอนนั้น ยังต้องทำการผ่าตัดอีกสองครั้ง จึงจะมีเงินไปแลกซื้อลูกกระสุนเพียงแต่น่าเสียดายที่อินชิงเสวียนมุ่งมั่นจะไปยังเป่ยไห่ จึงลงมือทำการได้ยาก หากลากยาวเกินไปก็กลัวว่าอินชิงเสวียนจะโมโหอีก ตอนนี้จึงทำได้เพียงเดินดูไปก่อนเย่จิ่งหลานกลับหวังว่าจะสามารถเดินช้าลงหน่อย หากเส้นทางนี้ไม่มีจุดหมายปลายทางก็คงดีเมื่อคิดฟุ้งซ่านอยู่ครู่หนึ่ง เย่จิ่งหลานสอดปืนพกเอาไว้อย่างดี และเรียกหวังซุ่นเข้ามา ตัวเองก็ไปนอนพักผ่อนร่างกายของเขาที่เล็กเพียงแค่นี้ เมื่อทำการผ่าตัดเป็นเวลานานจึงค่อนข้างใช้แรงมาก เมื่อตื่นขึ้นมา ฟ้าก็ใกล้มืดลงแล้วเมื่อไปดูที่ห้องรักษาก็พบว่าเจ้าอ้วนนั่นได้กลับไปแล้ว เมื่อออกจากมิติจึงได้รู้ว่า อินชิงเสวียนสั่งให้คนขับรถม้าออกเดินทางแล้ว ตอนนี้ทุกคนล้วนนั่งอยู่บนรถม้า“ท่านเป็นอย่างไรบ้าง?”เย่จิ่งหลานนั่งเบียดลงบนที่นั
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 661 เหมือนข้าเคยพบนางมาก่อน
จากที่ไกลๆ ชายชุดดำหลายคนกำลังรุมโจมตีผู้หญิงชุดม่วงคนนั้นคนหนึ่งเห็นเพื่อนล้มลงบนพื้น จึงร้องตะโกนออกมาเสียงดังและยาว“เจ้าสามตายแล้ว รีบเข้าไปช่วยเร็ว”ทันใดนั้น ชายชุดดำสองคนก็แยกตัวออกมา และโผบินมาทางรถม้าเย่จิ่งหลานยิงปืนอีกสองนัด น่าเสียดายที่คาดเดาคนเหล่านี้ไม่ได้ จึงยิงไม่โดนเย่จิ่งหลานรู้สึกลนลานในทันที จึงเหนี่ยวไกปืนอีกครั้ง เมื่อครู่ยิงโดนเพราะระยะทางค่อข้างใกล้ หากต้องการแม่นเหมือนตาเห็น เกรงว่ายังต้องฝึกฝนอีกสักระยะหนึ่งอินชิงเสวียนกระโดดลงจะรถม้า นางต้องการทดลองความสามารถของคนเหล่านี้ หากไม่ไหวจริงๆ ค่อยเข้าในมิติความเร็วและพละกำลังถาโถมเข้าสู่ร่างกาย นางเบี่ยงหลบดาบยาวของคนคนนั้น ความว่องไวของนางราวกับปีศาจ ล้อมไปด้านหลังของคนคนนั้น และฟาดฝ่ามือลงใจกลางหลังของเขาชายชุดดำอีกคนถือดาบมาช่วยเพื่อนในทันที เมื่อเป็นเช่นนั้น หญิงสาวที่อยู่ไกลๆ ก็ลดแรงกดดันลงนางฉวยโอกาสในการเปิดการโจมตี เสียงทอดถอนใจดังขึ้นหลายครั้ง ชายชุดดำ ทันใดนั้นก็ล้มลงบนพื้นหญิงสาวมีบาดแผลเต็มตัว สองขาอ่อนแรงและร่วงลงบนพื้นในทันที บนหน้าอกมีรูเลือดขนาดใหญ่ นางมีเลือดไหลออกมามาก สีหน้าซีด
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 662 นางคือฮวาเชียน
อินชิงเสวียนพูดอย่างสบายๆ ว่า “อาจจะเป็นคนไข้ของเจ้าก็ได้”เย่จิ่งหลานส่ายหัวแล้วพูดว่า “เป็นไปไม่ได้ โดยพื้นฐานข้าทำการตรวจคนแก่เป็นส่วนมาก อีกทั้งมากสุดคือวันละสองคน และจำได้หมดแทบทุกคน”“เช่นนั้นเจ้ารู้จักนางที่ใด?”อินชิงเสวียนหาเรื่องมาถามแก้ขัดก่อนหน้านี้เย่จิ่งหลานอาศัยอยู่ที่ตำหนักฉู่เย่ว์มาตลอด เขารู้จักคนไม่มากนักเย่จิ่งหลานเองก็สงสัยเช่นกัน แต่เขายังคงรู้สึกคุ้นหน้าผู้หญิงคนนี้ ต้องเคยพบเจอที่ไหนมาก่อนแน่เขาจ้องผู้หญิงคนนี้อยู่ตลอด อินชิงเสวียนจึงพูดเร่งรัดอย่างอดไม่ได้ “คิดไม่ออกก็ไม่ต้องคิดแล้ว รีบทำการผ่าตัดก่อนเถอะ พวกเรายังต้องรีบเดินทางอีก ตอนนี้เสียเวลามามากแล้ว และตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าสถานการณ์ในวังเป็นอย่างไรบ้าง”เมื่อได้ยินคำว่า ‘ในวัง’ เย่จิ่งหลานก็พูดด้วยความตื่นเต้นว่า “ข้าคิดออกแล้ว ผู้หญิงคนนี้เคนเป็นคนในวัง”อินชิงเสวียนตกใจเล็กน้อย“ข้าหลวงหญิงงั้นหรือ? แต่เหตุใดข้าหลวงหญิงจึงมีวิทยายุทธ์สูงส่งเช่นนี้ หรือว่าเป็นองครักษ์เงาของเย่จิ่งอวี้?”“เย่จิ่งอวี้?”ทันใดนั้นเย่จิ่งหลานก็ตบที่ศีรษะแล้วพูดว่า “ถูกต้อง ผู้หญิงคนนี้น่าจะเป็นหญิงรับใช้ของหวนไท่เฟ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 663 ข้ากลัวเจ้าได้รับบาดเจ็บไงเล่า
ในเมื่ออีกฝ่ายเป็นถึงลูกสะใภ้ของเซี่ยวอิ๋นหวน ฮวาเชียนก็ไม่มีอะไรต้องปิดบังอีกแล้วนางหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดว่า “ข้าคือคนขแงหอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์จริงๆ ผู้คุมตราเซี่ยวที่ท่านพูดถึงก็คือเสด็จแม่ของฮ่องเต้แห่งราชวงศ์นี้ ไท่เฟยเซี่ยวอิ๋นหวน”อินชิงเสวียนเบิกตากว้างด้วยความตกใจ เสด็จแม่ของฝ่าบาทคือคนในยุทธจักร อีกทั้งยังเป็นผู้คุมตราแห่งสำนัก นี่มันเกินจินตนาการมากไปแล้วฮวาเชียนฝืนยิ้มแล้วพูดว่า “เดิมทีข้าเป็นหญิงรับใช้ของผู้คุมตรา หลายปีก่อนข้าลงเขาไปอวยพรวันเกิดให้แก่เจ้าสำนักกระบี่สังหารกับผู้คุมตรา ระหว่างทางได้พบกับเสด็จพ่อของอวี้เอ๋อร์ ผู้คุมตราหลงใหลในคำหวานของเขาและตามเขาเข้าวัง แต่เรื่องดีมักไม่ยืนยาว ฝ่าบาทก็เปลี่ยนไปมีรักใหม่ ผู้คุมตราเศร้าหมองมาโดยตลอด เมื่อถูกเจ้าสำนักรู้เข้าจึงพยายามบังคับให้ผู้คุมตรากลับไปที่หอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์”เมื่อเล่าถึงตรงนี้ สายตาของฮวาเชียนก็มีความเกลียดชังแวบผ่านมา“สุดท้ายก็เป็นเพียงแค่ตระกูลราชวงศ์ที่ไร้หัวใจ”“เช่นนั้น... พระศพของหวนไท่เฟยคืออะไรกัน?”อินชิงเสวียนถามด้วยความไม่เข้าใจฮวาเชียนถอนหายใจแล้วพูดว่า “นั่นเป็นเพียงภาพลวงตาที
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 664 การโจมตีของศัตรู
เมื่อดื่มน้ำชาหมดกาแล้ว เย่จิ่งอวี้จึงกลับเข้าห้องเขานั่งขัดสมาธิบนเตียง เคลื่อนไหวกำลังภายใน ปรับตัวเองอยู่ในสภาวะที่ดีที่สุด ไม่ว่าอย่างไร วันนี้ต้องออกไปจากเป่ยไห่ให้ได้เพียงพริบตาเดียว ท้องฟ้าก็เริ่มมืดสภาพอากาศริมทะเลเปลี่ยนแปลงอย่างไม่อาจคาดเดาได้ พระอาทิตย์เพิ่งตกสู่พื้นดิน ลมทะเลเริ่มโหมกระหน่ำกลิ่นเค็มค่อยๆ พัดมาจากริมทะเล และบางครั้งอาจได้ยินเสียงคลื่นยักษ์กระทบโขดหินช่วงเวลาเที่ยงคืน เงาดำที่ทอดยาวบินออกจากด้านหลังต่างของโรงเตี๊ยม และหายเข้าไปในยามราตรีทันทีผู้นี้ก็คือฮ่องเต้เย่จิ่งอวี้ผู้ปกครองแผ่นดินเขาใช้เวลาหลายวันในการตรวจดูเส้นทางไปจากเป่ยไห่ และเวลาที่แน่ชัดในการลาดตระเวนของลูกศิษย์แต่ละสำนักขอเพียงคลาดเวลาที่ยืนยาวนี้ไปได้ ก็จะสามารถออกไปจากสถานที่บ้านี่ได้เช่นกันเย่จิ่งอวี้ใช้วิชาตัวเบา หมอบอยู่บนหลังคาราวกับแมว เมื่อถึงประตูลานกว้างของเป่ยไห่ ปรากฏว่าพบลูกศิษย์กลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาจากปากทาง คนเหล่านี้ถือดาบในมือทุกคน ท่าทางราวกับเผชิญหน้ากับข้าศึกการแต่งกายก็แตกต่างกัน ซึ่งมองออกว่ามาจากต่างสำนักกันเมื่อนึกถึงฝีมือที่แปลกประหลาดของผ
Latest chapter
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1312 ภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1311 ค่ายกล
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1310 สิ่งที่ทุกคนปรารถนา
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1309 ความสงสัยของเฮ่อยวน
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1308 ในตำราไม่ได้กล่าวไว้
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1307 ครอบครัวฝ่ายสามีกับครอบครัวฝ่ายภรรยา
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1306 หรือว่าชอบพ่อของนาง
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1305 นักปราชญ์กล่าวว่า
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1304 เป็นโชคดีของใต้หล้า
