Share
บทที่ 1239 การคาดเดาของฉีอวิ๋นจื่อ
Related chapters
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1240 นางเป็นหญิงใจร้าย
หันเจิงหมิงตกตะลึงทันที“เจ้า เจ้าว่าอะไรนะ ท่านพ่อข้า...ตายแล้ว?”น้ำตาของฉีอวิ๋นจื่อไหลอาบแก้มทั้งสองข้าง“ศิษย์พี่หัน ท่านไม่หลงเหลือความทรงจำเลยหรือ ตอนนั้นท่านเป็นคนพาผู้อาวุโสหันหนีไป คนที่ฆ่าเขาก็คือลูกสาวกับลูกเขยของเหมยชิงเกอ!”ขณะมองไปที่ดวงตาอันแดงก่ำของฉีอวิ๋นจื่อ ในดวงตาของหันเจิงหมิงก็ปรากฏเส้นเลือดสีแดงเขาเห็นท่านพ่อกระอักเลือด ขอให้เขาล้างแค้นแทนตัวเอง...เขาก้าวถอยหลังด้วยความหวาดกลัว กุมหัวแล้วพูดว่า “ไม่ใช่ ไม่ใช่ ท่านพ่อของข้ามีวรยุทธ์สูงส่งขนาดนี้ จะถูกคนรุ่นหลังสองคนฆ่าตายได้อย่างไร”ฉีอวิ๋นจื่อกล่าวอย่างดุดันว่า “ศิษย์พี่หัน แม้ว่าท่านจะไม่ต้องการเผชิญกับความจริง แต่นี่ก็ยังคงเป็นความจริง เหล่าศิษย์ของตำหนักเทพล้วนมองเห็นอย่างชัดเจน ว่าคนที่ฆ่าเขาคือเย่จิ่งอวี้”“เย่จิ่งอวี้...เย่จิ่งอวี้?”หันเจิงหมิงก้าวถอยหลัง ภาพของพ่อที่ถูกชายหนุ่มทำร้ายจนกระอักเลือดก็แวบขึ้นมาในใจของเขานี่ไม่ใช่ความฝันหรอกหรือทั้งหมดนี้เป็นความจริงงั้นหรือ“ไม่ เหมยชิงเกอตายแล้วไม่ใช่หรือ นางจะมีลูกสาวและลูกเขยได้อย่างไร”หันเจิงหมิงกุมศีรษะของเขาอีกครั้ง ความคิดตกอยู่ในความ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1241 พลังของวิถีแห่งสวรรค์
“ศิษย์พี่หันอย่าเพิ่งเร่งร้อน ตอนนี้ข้าได้รับบาดเจ็บสาหัส ต้องรักษาที่นี่ก่อน จึงจะแข็งแรงพอที่จะต่อสู้ได้”ฉีอวิ๋นจื่อบอกว่าตัวเองได้รับบาดเจ็บจากเหมยชิงเกอ เพราะไปช่วยเขา ขณะนี้หัวสมองของหันเจิงหมิงประเดี๋ยวก็มีสติประเดี๋ยวก็เลอะเลือน ยังไม่สามารถแยกแยะเรื่องจริงเรื่องเท็จได้ แต่สิ่งหนึ่งที่เขาจำได้แม่นยำคือ คนที่ฆ่าพ่อของเขา ต้องเป็นชายหนุ่มที่มีทักษะวรยุทธ์ที่ยอดเยี่ยมคนนั้นอย่างแน่นอนเขาจะไม่ฆ่าเหมยชิงเกอก็ได้ แต่เขาต้องฆ่าบุคคลผู้นั้น เพื่อล้างแค้นให้กับพ่อของเขา!“ให้ข้าช่วยรักษาหรือไม่”“ไม่ต้องหรอก ข้าจัดการเองได้ ศิษย์พี่เพิ่งฟื้นคืนสติ ลมปราณยังติดขัด เมื่อกำลังภายในในร่างกายราบรื่น จะเลื่อนขั้นวรยุทธ์จนถึงจุดสูงสุดได้”หันเจิงหมิงพยักหน้า แล้วนั่งลงบนพื้นเมื่อจิตใจสงบลง ก็ได้ยินเสียงของตัวเอง“หันเจิงหมิง เหมยชิงเกอมีผู้ช่วยมากมาย เจ้าจะฆ่านางได้จริงหรือ เจ้าจะแก้แค้นได้จริงหรือ เจ้าต้องการยืมพลังของข้าหรือไม่”หันเจิงหมิงสะดุ้งเล็กน้อยหรือจะเป็นสิ่งชั่วร้ายที่ฝังอยู่ในจิตใจ?เลือดลมขัดข้องอย่างฉับพลัน เกือบจะเป็นโดนธาตุไฟเข้าแทรกอีกครั้งอดไม่ได้ที่จะตะโกนว่า
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1242 ลูกเขยที่ดี
เหมยชิงเกอเงียบงันไปครู่หนึ่ง จากนั้นเงยหน้าขึ้นแล้วถามว่า “คำพูดของท่านจริงใจใช่ไหม”“แน่นอน สิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนั้นล้วนเป็นความผิดพลาดจริงๆ หากข้ารู้ว่าเจ้ายังอยู่ในตำหนักเทพ แม้ต้องทำลายสถานที่นี้จนพังทลาย ข้าคงจะพาเจ้าออกไปจากยอดเขาบรรจบสวรรค์นี้ให้ได้”เมื่อคิดถึงความทุกข์ทรมานที่เหมยชิงเกอต้องทนมานานกว่าสิบปี เฮ่อยวนก็ตาแดงก่ำอย่างอดไม่ได้“ชิงเกอ หากเจ้าเต็มใจที่จะเชื่อข้าสักครั้ง ข้าจะใช้ทั้งชีวิตที่เหลือชดเชยความสุขที่เราสูญเสียไปอย่างแน่นอน”เมื่อมองไปที่เส้นผมสีเทาของเฮ่อยวน แววตาของเหมยชิงเกอก็เริ่มไหวหวั่นนางคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ถ้าท่านมีความตั้งใจเช่นนี้จริงๆ เช่นนั้นเราก็สามารถร่วมกันบริหารต่อ เพียงแต่ว่าทั้งสองสำนักต่างตั้งตารอการประลองยุทธ์ที่จะเกิดขึ้นทุกๆ ห้าสิบปี หากพูดออกไปตอนนี้ เกรงว่าจะทำให้ศิษย์รับไม่ได้ เช่นนั้นก็ให้ดำเนินการประลองยุทธ์ครั้งนี้ตามปกติ เมื่อประลองจบแล้ว ค่อยหาโอกาสพูดคุยเรื่องการบริหารต่อ ก็ถือว่ามีช่วงเวลาให้ปรับตัว”เฮ่อยวนกล่าวชมอย่างความสุขว่า “ชิงเกอคิดได้รอบคอบที่สุด เช่นนั้นก็ทำตามที่เจ้าพูด”เหมยชิงเกอพยักหน้า แล้วสีหน้า
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1243 ให้เขาได้เห็นดี
เย่จิ่งอวี้พูดอย่างมีความสุขว่า “ถ้าท่านพ่อสั่ง จิ่งอวี้ย่อมเชื่อฟัง”เมื่อเห็นเย่จิ่งอวี้เรียกอย่างกับใกล้ชิดสนิทสนมกันมาก อินชิงเสวียนก็อดไม่ได้ที่จะกระแอมไอ หากนางไม่เห็นเขาสวมมงกุฎฮ่องเต้ ท่วงท่าสง่างาม ใครจะคิดว่าชายหนุ่มที่ปากหวานปานน้ำผึ้งคนนี้จะเป็นฮ่องเต้องค์ปัจจุบันแม้ว่าเหมยชิงเกอจะรู้ตัวตนของเย่จิ่งอวี้แล้ว แต่ก็ไม่คิดว่ามีอะไรที่ไม่ถูกต้อง นางเติบโตขึ้นมาในยุทธภพ ปฏิบัติตามกฎมารยาทของยุทธภพ ไม่มีความรู้ในเรื่องราชสำนักนางอุ้มเสี่ยวหนานเฟิงไว้ในอ้อมแขน พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า “อยู่ที่นี่ก็ดีเช่นกัน การประลองยุทธ์กำลังใกล้เข้ามาแล้ว นี่เป็นเหตุการณ์สำคัญของทั้งสองสำนัก อยู่ดูก่อนแล้วค่อยกลับก็ยังไม่สาย”อินชิงเสวียนอดไม่ได้ที่จะมองไปยังเหมยชิงเกอ นางไม่ได้วางแผนที่จะบังคับให้นางอยู่ต่อแล้วอย่างนั้นหรือเวลาแค่เพียงคืนเดียว ก็ทำให้นางเปลี่ยนใจได้แล้ว พลังแห่งความรักนี้ ไม่อาจมองข้ามได้จริงๆเมื่อรู้สึกถึงการจ้องมองของอินชิงเสวียน เหมยชิงเกอก็หันกลับมา ยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย และถามเป็นเชิงสัพยอกว่า “หรือว่าเจ้าชอบยอดเขาบรรจบสวรรค์เข้าแล้ว จึงไม่อยากจากไป?”ใบหน้าของอิ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1244 หนึ่งรอยยิ้มสิ้นศัตรู
รอยร้าวทั้งหมดดูเหมือนจะหายไปกับรอยยิ้มนี้ เหมยชิงเกอยื่นมือออกมา โอบตัวอินชิงเสวียนไว้ในอ้อมแขนของนางนางอุ้มเสี่ยวหนานเฟิงในมือซ้าย มือขวาก็กอดลูกสาว เพลิดเพลินกับความรักในครอบครัวที่หาได้ยากและแสนสั้นพวกเขาทั้งสามนั่งอยู่ตรงนั้นโดยไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าใด จากนั้นอินชิงเสวียนก็ตกใจเมื่อรู้ว่าดวงอาทิตย์เคลื่อนขึ้นตรงหัวแล้ว“ท่านแม่กับจ้าวเอ๋อร์คงจะหิวแล้ว ข้าจะเตรียมของกินมาหน่อย เรามาฉลองกันให้เต็มที่”เหมยชิงเกอพยักหน้าอย่างมีความสุข“ให้เย่จิ่งอวี้มาด้วยสิ เมื่อก่อนแม่กลัวว่าเขาจะมาแย่งเจ้าไป ถึงไม่ชอบเขาทุกอย่าง แต่เขาก็ยังปฏิบัติด้วยความสุภาพเรียบร้อย เป็นผู้ชายที่ควรค่าแก่การไว้วางใจอย่างยิ่ง แม่ขอกลับคำพูดที่เคยพูดไปก่อนหน้านี้ พวกเจ้าสองคนเหมาะสมกันมาก วันหน้าเมื่อกลับสู่ราชสำนัก แม่จะไปส่งพวกเจ้าทั้งสามคนในครอบครัวลงเขาด้วยตัวเอง”ตั้งแต่ได้พบกับเฮ่อยวน อารมณ์ของเหมยชิงเกอก็อ่อนโยนมากขึ้นลักษณะอันโหดร้ายถูกปกคลุมไปด้วยความเมตตาที่มีอยู่ดั้งเดิม และนางในตอนนี้ ดูมีความเป็นแม่มากขึ้นเรื่อยๆอินชิงเสวียนยิ้มละไม“ได้รับการยอมรับจากท่านแม่แบบนี้ อาอวี้จะต้องดีใจมา
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1245 ทิศทางการสอบสวน
เฮ่อยวนหยิบป้ายที่มีรอยด่างทั้งสองขึ้นมา ขมวดคิ้วแล้วถามว่า “ป้ายในอิ๋นเฉิงจะเปลี่ยนใหม่ทุกๆ สิบปี แม้ว่าจะมีใครทำสูญหายไป แต่ก็คงได้รับอันใหม่แล้ว”กงซวินอวิ๋นเฟิ่งเม้มริมฝีปากยิ้ม แล้วพูดว่า “ท่านพี่กลัวว่าพวกเขาจะไม่พูดงั้นหรือ ท่านดูถูกพวกเราชาวอิ๋นเฉิงมากเกินไป ในเมื่อพวกเขารักแผ่นดินนี้จริงๆ ข้าคิดว่าพวกเขาคงต้องมีความรับผิดชอบนี้”เฮ่อยวนครุ่นคิดอยู่นาน จากนั้นจู่ๆ ก็ดีดนิ้ว แล้วทหารองครักษ์ทั้งสี่ก็เดินเข้ามาทันทีเฮ่อยวนโยนป้ายทั้งสองอันออกไป“ไปตรวจดู ว่ามีใครในเมืองทำป้ายตราคำสั่งหายหรือเปล่า ของชิ้นนี้น่าจะเป็นของเมื่อสิบปีที่ผ่านมา พวกเจ้าต้องตรวจสอบให้ละเอียดรอบคอบ”“ขอรับ”ทั้งหมดรับป้าย แล้วรีบออกไปทันทีกงซวินอวิ๋นเฟิ่งหยิบขนมขึ้นมา แล้วพูดด้วยท่าทีรู้สึกผิดว่า “เรื่องของฉีอวิ๋นจื่อ ข้าก็ควรทบทวนความผิดพลาดของตนเองเหมือนกัน วันนั้นเห็นนางหมดสติที่หน้าป่าหมอก ยังคิดว่านางเป็นเพียงหญิงชราธรรมดาๆ คนหนึ่ง จึงพานางกลับมาในจวน โชคดีที่ตลอดหลายปีนี้ นางไม่ได้ทำอะไรกับท่านพี่ ถ้าท่านพี่เป็นอะไรไป ต่อให้ข้าต้องตายไปหมื่นครั้ง ก็ไม่อาจให้อภัยตัวเองได้”เมื่อกล่าวถึงเรื่อ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1246 พบกันโดยบังเอิญ
ชายหนุ่มรูปงามและคนรับใช้หน้าตาอัปลักษณ์เดินเข้ามาจากระยะไกลอย่างแช่มช้า ชายหนุ่มสวมเสื้อคลุมแขนกว้างสีฟ้า รูปร่างสูงตระหง่าน มีอะไรบางอย่างคาบอยู่ในปาก ยังปล่อยควันจางๆ ออกมาหรือจะเป็นลูกชายของเฮ่อยวน?หันเจิงหมิงอดไม่ได้ที่จะกลั้นหายใจ ทางสู่วิถีแห่งสวรรค์เป็นพื้นที่สำคัญของความขัดแย้งระหว่างทั้งสองสำนัก หากมีใครพบเข้า เรื่องเล็กน้อยนี้จะกลายเป็นเรื่องใหญ่แน่นอนขณะที่กำลังคิดอยู่นั้น ชายหนุ่มและคนรับใช้อัปลักษณ์ก็เข้ามาใกล้มากขึ้น หันเจิงหมิงก็รีบหดตัวลง ไม่กล้าขยับตัวแม้แต่น้อยจากนั้นก็ได้ยินคนรับใช้อัปลักษณ์กล่าวชมเชยว่า “นายท่านสำเร็จวิชาในด้านค่ายกลดีขึ้นเรื่อยๆ เลยจริงๆ อย่างที่เรียกว่า อันสีน้ำเงินนั้นกลั่นมาจากต้นคราม แต่กลับสีเข้มกว่าต้นคราม”เย่จิ่งหลานพูดอย่างไม่ใส่ใจว่า “ตราบใดที่อยากเรียนรู้ เจ้าก็ทำได้”หวังซุ่นหัวเราะเบาๆ แล้วพูดว่า “บ่าวไม่มีสมองที่ฉลาดเท่านายท่าน”“เจ้าอย่าถ่อมตัวนักเลย ความอ่อนน้อมถ่อมตนมากเกินไปจะทำให้คนถดถอย”เย่จิ่งหลานหยุดอยู่หน้ากำแพงหิน มองดูลวดลายที่ซับซ้อนบนนั้น จับคางแล้วพูดว่า “สิ่งนี้ต้องทำอย่างไรถึงจะเปิดได้ มันสามารถเปิดได้จ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1247 คนชุดดำ
หัวใจของหันเจิงหมิงเต้นรัว หันหลังกลับแล้วพูดว่า “คำพูดของคุณชาย ข้าฟังไม่เข้าใจ”จู่ๆ ก็มีอีกเสียงหนึ่งดังขึ้นในหัว“มัวพูดพล่ามไร้สาระอะไรกับเขา เด็กเปรตแบบนี้ ก็ฆ่าเขาไปเลยสิ เจ้าเป็นถึงศิษย์ของตำหนักเทพหอทองคำ จะถูกเขาข่มขู่ได้อย่างไร รีบลงมือ ฆ่าเขาซะ!”จู่ๆ ดวงตาของหันเจิงหมิงก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่สมองส่วนเหตุผลบอกเขาว่า ไม่สามารถฆ่าผู้บริสุทธิ์ตามอำเภอใจได้เย่จิ่งหลานได้ง้างมือซัดฝ่ามือออกไปแล้ว“ใครพาเจ้ามาที่ทางสู่วิถีแห่งสวรรค์ ถ้าวันนี้ไม่อธิบายให้ชัดเจน อย่าคิดจะออกไปแม้ครึ่งก้าว”หันเจิงหมิงต้องการหลบหลีก แต่ร่างกายถูกปกคลุมไปด้วยหมอกสีดำอันยากต่อการแยกแยะด้วยตาเปล่าอย่างช้าๆ นิ้วมือชี้ไปที่เย่จิ่งหลานอย่างควบคุมไม่ได้รัศมีแห่งความชั่วร้ายพวยพุ่งออกมา เย่จิ่งหลานก็ตกใจคนชั่วนี่กำลังฝึกศาสตร์แบบไหนอยู่ นี่ไม่ใช่กระบวนท่าของตำหนักเทพหอทองคำเลยหวังซุ่นตกใจจนวิ่งหนีไปอีกด้านหนึ่งแล้ว หากกล่าวถึงการสูบบุหรี่แล้วเขาสามารถเรียกตัวเองได้ว่าไร้เทียมทาน แต่การที่ต้องต่อสู้กับยอดฝีมือเช่นนี้ ให้นายท่านจัดการเองดีกว่าเปรี้ยงเมื่อฝ่ามือปะทะกัน เย่จิ่งหลานก็รู้สึกเย็นว
Latest chapter
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1264 เจอหญิงงามลืมศีลธรรม
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1263 ซ่อนคม
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1262 ศพหนีไปเอง
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1261 เจ้าคิดอย่างนั้นจริงๆ หรือ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1260 ยิ่งผู้หญิงอ่อนโยนก็ยิ่งมีแนวโน้มที่จะหลอกคน
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1259 ฮั่วเทียนเฉิงเสียชีวิต
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1258 นี่คือความจริงใจของท่านที่มีต่อข้า
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1257 ยอมรับความพ่ายแพ้แล้วหรือไม่
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ บทที่ 1256 การประลองยุทธ์รอบแรก
