LOGINShare
บทที่ 1 เฟิ่งผินผู้น่าสงสาร
Last Updated:
2025-04-23 15:06:59สนมรัก คืนนี้ข้าจะไปหาเจ้า
"ฝ่าบาท!!! หม่อมฉันกลัวแล้วเพคะ หม่อมฉันไม่อยากเห็นแล้วเพคะ ฮือ"
"มานี่!!! อย่าคิดจะหนีข้า พี่สาวเจ้ามาหลอกให้ข้าไว้ใจ สุดท้ายนางก็แต่งไปกับชายอื่น เจ้าจะต้องชดใช้แทนพี่สาวของเจ้า!!!"
"ไม่เพคะ ฮือ อย่าเพคะอย่าควักมันมาใส่หน้าหม่อมฉัน!!!"
เฟิ่งฟางเซียนยกมือขึ้นปัดป่ายไปมาเพื่อหลบเลี่ยงการคุกคามจากสวีหลงเยียน ที่ตอนนี้เขากำลังควักแท่งเอ็นร้อนขนาดใหญ่ยักษ์มาที่ใบหน้าสวยของนาง
นางคือคุณหนูรองแห่งจวนตระกูลเฟิ่ง ถูกส่งตัวมาเป็นสนมแทน เฟิ่งชิงฮวา พี่สาวต่างมารดาของนาง เพราะเฟิ่งชิงฮวาได้แอบไปมีสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับบุตรชายของพ่อค้าต่างเมืองจนเกิดตั้งครรภ์ ทั้งที่นางได้ถูกคัดเลือกให้เป็นไท่จื่อเฟยพระชายาเอกของไท่จื่อสวีหลงเยียน ด้วยความโกรธแค้นหลังจากที่สวีหลงเยียนขึ้นเป็นฮ่องเต้เขาจึงมีราชโองการให้ส่งบุตรสาวคนรองก็คือนางให้เข้าวังไปเป็นสนมแทน มิเช่นนั้นจะสั่งประหารตระกูลเฟิ่งเก้าชั่วโคตร ทำให้เฟิ่งฟางเซียนต้องมาทนรองรับอารมณ์ที่ดุดันและเกลียดชังจากสวีหลงเยียน
เพราะรักเฟิ่งชิงฮวามาก ในเมื่อนางหักหลังเขา คนในตระกูลเฟิ่งก็ต้องรับผิดชอบ!!!
"อ๊าส์!!! หนอนยักษ์ อ๊าส์ หนอนหัวเห็ด!!! ข้ากลัว!!!"
"มานี่ฟางเซียน สนมรักของข้า ข้าจะชักรูดมันให้เจ้าดูแทนพี่สาวของเจ้า!!!
"ไม่!!! อ๊าส์!!!"
"ฮ่าา"
สวีหลงเยียนส่งเสียงหัวเราะดังก้องสะเทือนไปทั้งตำหนัก เคยมีเสียงเล่าลือว่าหากเขาเข้าไปค้างคืนที่ห้องของสนมนางในคนใด คืนนั้นจะได้ยินเสียงเตียงสั่นสะเทือน และเสียงครวญครางของนางสนมดังออกมาตลอดทั้งคืน
05.00 น.
"วันนี้พอแค่นี้ก่อน นิยายเรื่องใหม่ที่เราเขียนนี่พระเอกโรคจิตไบโพลาร์ครบรสจริง ๆ จะว่าไปก็สงสารนางเอกเหลือเกิน ถ้าเราเป็นนางเอกก็คงจะทนไม่ไหว ไม่สิ? อมสู้ไปเลย!!!"
ซือซือ หญิงสาววัยยี่สิบห้าปี เธอมีอาชีพเป็นนักเขียนนิยายอีโรติกคอมเมดี้ชื่อดัง และนี่ก็คือนิยายเรื่องล่าสุดของเธอที่เพิ่งจะคลอดออกมาใหม่
สนมรัก คืนนี้ข้าจะไปหาเจ้า!!!
ซือซือลุกขึ้นจากเก้าอี้ ความเมื่อยล้าจากการใช้สายตาเพ่งมองและใช้สมองในการเขียนนิยายทำให้เธอรู้สึกเมื่อยล้าเป็นอย่างยิ่ง เธอละสายตาจากโน้ตบุ๊กตรงหน้า ก่อนจะเดินไปที่ตู้เย็นเพื่อหยิบน้ำขึ้นมาดื่ม
"โอ๊ย!!! ทำไมเจ็บหน้าอกแบบนี้อะ? อื้อ"
ซือซือยกมือขึ้นมาจับที่หน้าอกของตนเองด้วยความทรมาน เธอทิ้งร่างลงไปนอนดิ้นกับพื้นด้วยความทุรนทุราย
วันนี้ไม่มีใครอยู่บ้านเสียด้วย ให้ตายสิ!!!
ซือซือพยายามตะเกียกตะกายหวังจะไปคว้ายาที่บนหัวเตียงของตนเอง แต่ทว่าแรงเฮือกสุดท้ายก็ไม่สามารถยื้อชีวิตของเธอเอาไว้ได้
เธอเสียชีวิตทันทีด้วยอาการหัวใจวายเฉียบพลัน
รัชศกหลงเยียนปีที่2
"ฟางเซียน!!! ฟื้นเดี๋ยวนี้ เจ้าอย่ามาเสแสร้งเหมือนเช่นพี่สาวของเจ้า ฟางเซียน!!!"
สวีหลงเยียนยื่นฝ่ามือหนาใหญ่ไปตบเบา ๆ ที่แก้มขาวนวลเนียนของเฟิ่งฟางเซียนที่นอนสลบไม่ได้สติ หลังจากที่นางตกใจกลัวเขาจนสุดขีดเพราะเขาแก้ผ้าวิ่งไล่นาง จนนางตาเหลือกล้มลงไปนอนชักที่พื้นและสลบไป
"ฟางเซียน!!!"
"ว้าย!!! แหก แหกอีก!!!"
ซือซือตกใจสะดุ้งตื่นพร้อมกับลุกขึ้นมานั่ง นางสูดหายใจเข้าอย่างเต็มปอด ก่อนจะค่อย ๆ หันไปมองรอบ ๆ
ที่ไหนกันเนี่ย โรงพยาบาลเหรอ?
ไม่ใช่สิ?
"ฟื้นแล้วหรือสนมรักของข้า?"
ซือซือค่อย ๆ หันไปมอง ทำให้เธอได้พบกับชายหนุ่มใบหน้าคมเข้มดุดัน สวมเพียงเสื้อคลุมสีดำ เขารวบผมใส่มงกุฎเหมือนฮ่องเต้ในสมัยก่อน ใบหน้าเย็นชาจ้องมองมาที่เธอด้วยสายตาเจ้าเล่ห์
ซือซือค่อย ๆ มองต่ำลง ต่ำลง จนพบกับ
หนอนเนื้อหัวเห็ด?
เดี๋ยวนะ!!!
"นายเป็นใครอะ? ไอ้บ้ากาม!!! ทำไมไม่ใส่กางเกง!!!"
สวีหลงเยียนขมวดคิ้วมุ่น เขาจ้องมองนางอย่างไม่ละสายตา
"จำสามีไม่ได้แล้วหรือ ฟางเซียน ข้าสวีหลงเยียน สามีของเจ้า"
สวีหลงเยียน?
ชื่อเหมือนพระเอกบ้ากามที่เพิ่งเขียนไปเมื่อครู่นี้เลย
"เอ่อ คุณพาฉันมาส่งโรงพยาบาลเหรอคะ?"
"พูดจาภาษาประหลาด!!! ข้าหมดความอดทนกับเจ้าแล้ว ดูเสีย!!!"
"ดูอะไรคะ ว้าย!!! คุณหยุดชักเดี๋ยวนี้นะ!!!"
"ข้าจะชักรูดให้เจ้าดู สนมรัก ข้าจะทรมานเจ้าให้ตายทั้งเป็น!!!"
ซือซือชะงักค้างกลางอากาศ นางค่อย ๆ ตั้งสติและนึกคิดบางอย่างออกมา
เขาชื่อสวีหลงเยียน แล้วก็เรียกเราว่าฟางเซียน
ซือซือก้มลงมองสำรวจตนเอง ก็พบว่าตอนนี้นางอยู่ในชุดของสตรีโบราณนางหนึ่ง
อย่าบอกนะว่า เราตายแล้วทะลุมิติมาในนิยายที่เขียนค้างเอาไว้!!!
บ้าเอ๊ย!!! เรื่องอื่นที่พระเอกปกติทำไมไม่ให้ทะลุมาวะ!!!
"สนมรัก!!!"
ซือซือรู้สึกราวกับฝันไป นี่นางมาอยู่ในร่างของเฟิ่งฟางเซียนที่ช็อกตายเพราะถูกฮ่องเต้โรคจิตนี่ชักน้องว่าวให้ดูเหรอเนี่ย? โธ่!!! ชีวิตบัดซบยิ่งนัก
สนมรัก!!! หลอนหูโว้ยย!!!
เอาน่า เราสร้างมันขึ้นมาเองเราต้องรู้จุดอ่อนมันสิ!!!
"สนมรัก เรามาสนุกกันต่อเถิด"
สวีหลงเยียนยกยิ้มมุมปากด้วยสายตาดุดัน ตอนนี้ซือซือคือเฟิ่งฟางเซียนแล้ว นางรู้สึกขนลุกขนชันไม่น้อยที่ต้องมาเจอเหตุการณ์วิตถารเช่นนี้
ตอนเขียนรู้สึกสนุกมาก พอมาเจอกับตัวทำไมมันถึงสยองแบบนี้!!!
สวีหลงเยียนยืนมองนางด้วยสายตาเย็นชา ก่อนจะใช้ฝ่ามือใหญ่กอบกุมแท่งแก่นกายขนาดยักษ์ของตนเอง แล้วชักรูดมันขึ้นลงอย่างเมามัน นี่ก็รอบที่สามแล้ว รอบแรกปล่อยใส่กระโปรงนาง รอบสองปล่อยใส่ผมนาง รอบนี้คือปล่อยใส่หน้านาง!!!
สาแก่ใจนัก พี่สาวเจ้าทำให้ข้าช้ำใจ เจ้าจะต้องชดใช้แค้นนี้แทนนาง!!!
เฟิ่งฟางเซียนนั่งมองคราบน้ำตัณหาของเขาที่ปล่อยใส่กระโปรงและเส้นผมของนางแล้วรู้สึกสะอิดสะเอียนไม่น้อย
ลามกที่สุด!!!
"ซี้ดดด!!! สนมรักอ้าปากรอข้า โอวว!!!"
เฟิ่งฟางเซียนหันไปมองสวีหลงเยียนด้วยสายตาที่เอือมระอา
อาการหนักกว่าตอนร่างพล็อตไปอีก!!! นางจำได้ว่าไม่ได้วางพล็อตให้เขาโรคจิตขนาดนี้นี่
"สนมรัก โอวว ซี้ดดด ฟางเซียน!!! เอาปากโสมมของเจ้าออกไปจากลำแท่งของข้า!!!"
ออกให้โง่สิ!!! ชักเก่งแบบนี้ต้องดูดให้เข็ด!!!
จะว่าไปพระเอกนิยายของเรานี่ก็หล่อเหมือนกันนะเนี่ย!!!
เฟิ่งฟางเซียนพุ่งเข้าไปหาสวีหลงเยียน พร้อมกับใช้ฝ่ามือเรียวงามจับไปที่แท่งเอ็นมังกรของเขาเอาไว้ แล้วครอบริมฝีปากดูดเข้าไปที่หัวหยักสีชมพูของเขาเอาไว้อย่างพึงพอใจ
ใหญ่กว่าที่จินตนาการเอาไว้เสียอีก!!!
สวีหลงเยียนใบหน้าบิดเกร็งด้วยความเสียวซ่าน เขารู้สึกรังเกียจนาง แต่ในความรังเกียจกลับมีความเสียวซ่านซ่อนเอาไว้
"ซี้ดด!!! อ่าส์!!!"
น้ำรักสีขาวขุ่นไหลล้นทะลักออกมาจากหัวมังกรสีชมพูของเขาจนมันไหลเยิ้มออกมาจากมุมปากของเฟิ่งฟางเซียน นางแลบลิ้นเลียกินมันด้วยความเอร็ดอร่อย สวีหลงเยียนที่เห็นเช่นนั้นก็เกิดบันดาลโทสะจนถึงขีดสุด
"พวกเจ้าเข้ามา!!!"
เขาหันไปสั่งการเหล่านางกำนัลขันทีด้านนอกด้วยน้ำเสียงดุดัน เหล่าข้ารับใช้ต่างรีบก้มหน้าวิ่งเข้ามาด้วยท่าทีหวาดกลัว
"เฟิ่งผินกระทำการต่ำช้า คิดล่วงเกินข้า ส่งนางไปขังที่ตำหนักเย็น!!! ทำสวนปลูกผักไปเสีย หากไม่มีรับสั่งจากข้าห้ามให้นางออกมาเดินเพ่นพ่านให้รำคาญสายตาข้า!!!"
สวีหลงเยียนสะบัดชายเสื้อเดินจากไป ทิ้งให้เฟิ่งฟางเซียนยืนอ้าปากค้างมองเขาด้วยความไม่เข้าใจ
อะไรกัน? คนอุตส่าห์พุ่งตัวไปช่วยให้เสร็จเร็ว ๆ กลับมาไล่ให้ไปอยู่ตำหนักเย็น ใจร้ายใจดำ!!!
Related chapters
สนมรักคืนนี้ข้าจะไปหาเจ้า บทที่ 2 สวีหลงเยียนเสียตัว
รุ่งเช้าวันต่อมา ราชโองการสั่งกักบริเวณเฟิ่งฟางเซียนให้อยู่ในตำหนักเย็นก็ส่งมาถึง เนื้อความมีดังนี้ เฟิ่งผินกระทำการต่ำช้า หวังทำลายพระวรกายฝ่าบาท มีโทษประหารชีวิต แต่เพราะความเมตตาจากฮ่องเต้ จึงสั่งกักบริเวณนางไม่มีกำหนด จบราชโองการ เฟิ่งฟางเซียนเบ้ปากด้วยความดูแคลน นางยื่นมือไปรับราชโองการฉบับนั้นมาเก็บเอาไว้ หึ!!! ไล่ปากเปล่าก็เข้าใจแล้ว จะประกาศทำไมกัน อยากให้นางขายหน้าหรือไร? "เฟิ่งผิน โทษอมของสูง มีโทษถึงประหารชีวิตนะพ่ะย่ะค่ะ อย่าคิดทำอีก"เฟิ่งฟางเซียนขมวดคิ้วมุ่น จ้องมองขันทีด้วยสายตาที่งุนงง "อมของสูง โทษอะไรข้าไม่เคยได้ยิน""กระหม่อมก็มิทราบ ฝ่าบาททรงฝากกระหม่อมให้มาเตือนพระองค์เพียงเท่านี้พ่ะย่ะค่ะ เชิญเสด็จที่ตำหนักเย็นเถิดพ่ะย่ะค่ะ"เฟิ่งฟางเซียนคร้านที่จะใส่ใจมากนัก นางรีบเก็บข้าวของและไปที่ตำหนักเย็นทันที มีนางกำนัลสูงวัยนามว่าหลิวหลง ที่เรียกกันติดปากว่าหลิวหมัวหมัว นางเป็นนางกำนัลข้างกายของเฟิ่งฟางเซียนที่ถูกส่งมาดูแล และจะคอยติดตามรับใช้เฟิ่งฟางเซียนที่ตำหนักเย็นด้วยเพราะร่างนี้คือจินตนาการที่นางเป็นคนสร้างขึ้นมา จึงไม่มีความหลังฝังใจหรือสิ่งใดที่อยากแก้แค้นในค
Last Updated : 2025-04-23สนมรักคืนนี้ข้าจะไปหาเจ้า บทที่ 3 บีบไข่สั่งสอน
เฟิ่งฟางเซียนสะดุ้งตื่นขึ้นมาเพราะถูกหลิวหมัวหมัวปลุก นางมองดูชุดคลุมมังกรสีทองของสวีหลงเยียนที่คลุมร่างของนางเอาไว้ ใบหน้าเรียวสวยค่อย ๆ แดงระเรื่อขึ้นมา จนหลิวหมัวหมัวที่ได้เห็นอดจะหยอกล้อนางไม่ได้ "ฝ่าบาททรงเปลือยกายท่อนบนเดินออกจากตำหนักไป บ่าวจึงรีบเข้ามาดูพระสนม โธ่ หมดแรงเชียวหรือเพคะ"เฟิ่งฟางเซียนเหลือบไปเห็นคราบเลือดติดอยู่ที่บริเวณชายเสื้อคลุมก็รู้สึกใบหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาอีกครั้ง นางนึกถึงตอนที่นางขึ้นขย่มอยู่บนกายของสวีหลงเยียนเมื่อครู่ก็ยิ่งทำให้ใจของนางสั่นระรัว นี่ข้าหลับนอนกับพระเอกนิยายที่เขียนขึ้นมาหรือ? "พระสนมรีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเถิดเพคะ อากาศเริ่มเย็นแล้ว"เฟิ่งฟางเซียนพยักหน้า แต่พอนางกำลังจะลุกก็รู้สึกปวดร้าวที่สะโพกและเรียวขาเป็นอย่างยิ่ง หลิวหมัวหมัวที่เห็นเช่นนั้นก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่รีบเดินเข้ามาช่วยประคองนางอย่างหน้าชื่นตาบาน รุ่งเช้าสวีหลงเยียนมาประชุมกับเหล่าขุนนางด้วยขอบตาที่ดำคล้ำ เขาแทบจะไม่ได้นอนทั้งคืน เพราะเวลาที่เขาหลับตาก็จะนึกถึงภาพที่เฟิ่งฟางเซียนขึ้นขย่มสะโพกอยู่บนร่างกายของเขา บัดซบ!!! นางปลุกปล้ำข้า!!!"ฝ่าบาท อีกสองวันจะถึงวันคัดเลือกนา
Last Updated : 2025-04-23สนมรักคืนนี้ข้าจะไปหาเจ้า บทที่ 4 ชอบกินหัวไก่ต้ม
สวีหลงเยียนใบหน้าเขียวคล้ำจ้องมองเฟิ่งฟางเซียนด้วยสายตาชิงชัง นางถึงกับกล้าทำให้เขาอับอายต่อหน้าบ่าวไพร่ถึงขนาดนี้เชียวหรือเฟิ่งฟางเซียนเริ่มสัมผัสได้ถึงความแข็งชูชันของแท่งเอ็นอุ่นร้อนในใต้ร่มผ้าของเขา นางรีบปล่อยมือออกทันที ในหัวนึกถึงแต่ภาพที่เกิดขึ้นระหว่างเขากับนางเมื่อคืน ไข่ใหญ่มาก!!!ให้ตายสิ!!! นี่ข้าคิดอะไรเช่นนี้ทุเรศสิ้นดี!!!เฟิ่งฟางเซียนถอยห่างออกมาจากสวีหลงเยียน นางไม่อยากจะพบเจอหน้าเขาด้วยซ้ำ เขาเป็นฮ่องเต้ที่จิตไม่ปกติ น่ากลัวเกินไปแล้ว สวีหลงเยียนยกยิ้มมุมปาก เขาก้าวเท้าเข้าไปหาเฟิ่งฟางเซียน ยิ่งนางถอยหนีเขาก็ยิ่งเดินเข้าไปใกล้นางเรื่อย ๆ"จะเดินตามหม่อมฉันมาทำไมเพคะ?""ที่นี่เป็นวังหลวงของข้า ข้าจะเดินไปไหนก็เรื่องของข้า""ถอยไปเพคะ หม่อมฉันจะกลับไปถางหญ้าต่อ""เจ้ากล้า!!!""หากคิดทุบตีหม่อมฉันอีก หม่อมฉันบีบอีกแน่!!! ครั้งนี้รับรองจะดึงให้ไข่ขาดเลยเพคะ!!!"สวีหลงเยียนกัดฟันกรอด คิดในใจว่าฝากไว้ก่อนเถอะ!!! ก่อนจะเดินกลับตำหนักใหญ่ด้วยความหงุดหงิดใจ ตั้งแต่เมื่อใดกันที่นางคิดกล้าเหิมเกริมกับเขา!!!สวีหลงเยียนกลับมานั่งอ่านฎีกาที่เหล่าขุนนางถวายให้เขาด้วยสีหน้าเคร
Last Updated : 2025-04-23สนมรักคืนนี้ข้าจะไปหาเจ้า บทที่ 5 ลงโทษสนมให้หลาบจำ
ขันทีเฒ่ารีบวางอาหารลงบนโต๊ะด้วยมือที่สั่นเทา เขาไม่กล้ามองภาพตรงหน้าเลยแม้แต่น้อย ชายชรารีบปิดประตูลงกลอนอย่างแน่นหนาด้วยกลัวว่าจะถูกฮ่องเต้ผู้ซึ่งอารมณ์ขึ้น ๆ ลง ๆ สั่งทำโทษเขา เขาไม่อยากต้องตกตายอย่างน่าอนาถเช่นนี้ เฟิ่งฟางเซียนใบหน้าร้อนผ่าวด้วยความเขินอาย ให้ตายสิ!!! นี่มันเรื่องบ้าบออะไรกัน นางก้มลงไปมองสวีหลงเยียน ก่อนจะสะดุ้งตกใจไม่น้อย เมื่อพบว่าเขาเองก็กำลังมองนางอยู่เช่นกัน ริมฝีปากหนาใหญ่กัดหัวไก่เอาไว้แน่น สายตาเย็นชาจ้องมองมาที่นางด้วยความอำมหิต เฟิ่งฟางเซียนรีบถอยหลังหนีสวีหลงเยียน แต่เขากลับใช้ท่อนแขนแกร่งกอดรัดเอวบางเล็กของนางเอาไว้อย่างถือวิสาสะ"พระองค์จะทำสิ่งใดเพคะ หม่อมฉันหายใจไม่ออกเพคะ!!! โอ๊ะ!!!"เขากดร่างของนางให้นั่งลงบนเก้าอี้ ก่อนจะถอดเสื้อผ้าอาภรณ์ของตนเองออกจนหมด เฟิ่งฟางเซียนจ้องมองแผงอกล่ำสันของเขาด้วยแววตาเป็นประกาย ปฏิเสธไม่ได้เลยว่า สวีหลงเยียนนั้นมีเสน่ห์ที่ดึงดูดใจต่อนางเป็นอย่างยิ่ง เฟิ่งฟางเซียนพยายามเบือนหน้าหนีไม่อยากมองลำแท่งมังกรขนาดใหญ่ของเขา ใจนางเต้นถี่ระรัวจนแทบจะกระเด็นออกมาที่นอกอก สวีหลงเยียนยกยิ้มมุมปาก สตรีต่ำช้าผู้นี้คิดยั่วยว
Last Updated : 2025-04-23
Latest chapter
สนมรักคืนนี้ข้าจะไปหาเจ้า บทที่ 5 ลงโทษสนมให้หลาบจำ
ขันทีเฒ่ารีบวางอาหารลงบนโต๊ะด้วยมือที่สั่นเทา เขาไม่กล้ามองภาพตรงหน้าเลยแม้แต่น้อย ชายชรารีบปิดประตูลงกลอนอย่างแน่นหนาด้วยกลัวว่าจะถูกฮ่องเต้ผู้ซึ่งอารมณ์ขึ้น ๆ ลง ๆ สั่งทำโทษเขา เขาไม่อยากต้องตกตายอย่างน่าอนาถเช่นนี้ เฟิ่งฟางเซียนใบหน้าร้อนผ่าวด้วยความเขินอาย ให้ตายสิ!!! นี่มันเรื่องบ้าบออะไรกัน นางก้มลงไปมองสวีหลงเยียน ก่อนจะสะดุ้งตกใจไม่น้อย เมื่อพบว่าเขาเองก็กำลังมองนางอยู่เช่นกัน ริมฝีปากหนาใหญ่กัดหัวไก่เอาไว้แน่น สายตาเย็นชาจ้องมองมาที่นางด้วยความอำมหิต เฟิ่งฟางเซียนรีบถอยหลังหนีสวีหลงเยียน แต่เขากลับใช้ท่อนแขนแกร่งกอดรัดเอวบางเล็กของนางเอาไว้อย่างถือวิสาสะ"พระองค์จะทำสิ่งใดเพคะ หม่อมฉันหายใจไม่ออกเพคะ!!! โอ๊ะ!!!"เขากดร่างของนางให้นั่งลงบนเก้าอี้ ก่อนจะถอดเสื้อผ้าอาภรณ์ของตนเองออกจนหมด เฟิ่งฟางเซียนจ้องมองแผงอกล่ำสันของเขาด้วยแววตาเป็นประกาย ปฏิเสธไม่ได้เลยว่า สวีหลงเยียนนั้นมีเสน่ห์ที่ดึงดูดใจต่อนางเป็นอย่างยิ่ง เฟิ่งฟางเซียนพยายามเบือนหน้าหนีไม่อยากมองลำแท่งมังกรขนาดใหญ่ของเขา ใจนางเต้นถี่ระรัวจนแทบจะกระเด็นออกมาที่นอกอก สวีหลงเยียนยกยิ้มมุมปาก สตรีต่ำช้าผู้นี้คิดยั่วยว
สนมรักคืนนี้ข้าจะไปหาเจ้า บทที่ 4 ชอบกินหัวไก่ต้ม
สวีหลงเยียนใบหน้าเขียวคล้ำจ้องมองเฟิ่งฟางเซียนด้วยสายตาชิงชัง นางถึงกับกล้าทำให้เขาอับอายต่อหน้าบ่าวไพร่ถึงขนาดนี้เชียวหรือเฟิ่งฟางเซียนเริ่มสัมผัสได้ถึงความแข็งชูชันของแท่งเอ็นอุ่นร้อนในใต้ร่มผ้าของเขา นางรีบปล่อยมือออกทันที ในหัวนึกถึงแต่ภาพที่เกิดขึ้นระหว่างเขากับนางเมื่อคืน ไข่ใหญ่มาก!!!ให้ตายสิ!!! นี่ข้าคิดอะไรเช่นนี้ทุเรศสิ้นดี!!!เฟิ่งฟางเซียนถอยห่างออกมาจากสวีหลงเยียน นางไม่อยากจะพบเจอหน้าเขาด้วยซ้ำ เขาเป็นฮ่องเต้ที่จิตไม่ปกติ น่ากลัวเกินไปแล้ว สวีหลงเยียนยกยิ้มมุมปาก เขาก้าวเท้าเข้าไปหาเฟิ่งฟางเซียน ยิ่งนางถอยหนีเขาก็ยิ่งเดินเข้าไปใกล้นางเรื่อย ๆ"จะเดินตามหม่อมฉันมาทำไมเพคะ?""ที่นี่เป็นวังหลวงของข้า ข้าจะเดินไปไหนก็เรื่องของข้า""ถอยไปเพคะ หม่อมฉันจะกลับไปถางหญ้าต่อ""เจ้ากล้า!!!""หากคิดทุบตีหม่อมฉันอีก หม่อมฉันบีบอีกแน่!!! ครั้งนี้รับรองจะดึงให้ไข่ขาดเลยเพคะ!!!"สวีหลงเยียนกัดฟันกรอด คิดในใจว่าฝากไว้ก่อนเถอะ!!! ก่อนจะเดินกลับตำหนักใหญ่ด้วยความหงุดหงิดใจ ตั้งแต่เมื่อใดกันที่นางคิดกล้าเหิมเกริมกับเขา!!!สวีหลงเยียนกลับมานั่งอ่านฎีกาที่เหล่าขุนนางถวายให้เขาด้วยสีหน้าเคร
สนมรักคืนนี้ข้าจะไปหาเจ้า บทที่ 3 บีบไข่สั่งสอน
เฟิ่งฟางเซียนสะดุ้งตื่นขึ้นมาเพราะถูกหลิวหมัวหมัวปลุก นางมองดูชุดคลุมมังกรสีทองของสวีหลงเยียนที่คลุมร่างของนางเอาไว้ ใบหน้าเรียวสวยค่อย ๆ แดงระเรื่อขึ้นมา จนหลิวหมัวหมัวที่ได้เห็นอดจะหยอกล้อนางไม่ได้ "ฝ่าบาททรงเปลือยกายท่อนบนเดินออกจากตำหนักไป บ่าวจึงรีบเข้ามาดูพระสนม โธ่ หมดแรงเชียวหรือเพคะ"เฟิ่งฟางเซียนเหลือบไปเห็นคราบเลือดติดอยู่ที่บริเวณชายเสื้อคลุมก็รู้สึกใบหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาอีกครั้ง นางนึกถึงตอนที่นางขึ้นขย่มอยู่บนกายของสวีหลงเยียนเมื่อครู่ก็ยิ่งทำให้ใจของนางสั่นระรัว นี่ข้าหลับนอนกับพระเอกนิยายที่เขียนขึ้นมาหรือ? "พระสนมรีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเถิดเพคะ อากาศเริ่มเย็นแล้ว"เฟิ่งฟางเซียนพยักหน้า แต่พอนางกำลังจะลุกก็รู้สึกปวดร้าวที่สะโพกและเรียวขาเป็นอย่างยิ่ง หลิวหมัวหมัวที่เห็นเช่นนั้นก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่รีบเดินเข้ามาช่วยประคองนางอย่างหน้าชื่นตาบาน รุ่งเช้าสวีหลงเยียนมาประชุมกับเหล่าขุนนางด้วยขอบตาที่ดำคล้ำ เขาแทบจะไม่ได้นอนทั้งคืน เพราะเวลาที่เขาหลับตาก็จะนึกถึงภาพที่เฟิ่งฟางเซียนขึ้นขย่มสะโพกอยู่บนร่างกายของเขา บัดซบ!!! นางปลุกปล้ำข้า!!!"ฝ่าบาท อีกสองวันจะถึงวันคัดเลือกนา
สนมรักคืนนี้ข้าจะไปหาเจ้า บทที่ 2 สวีหลงเยียนเสียตัว
รุ่งเช้าวันต่อมา ราชโองการสั่งกักบริเวณเฟิ่งฟางเซียนให้อยู่ในตำหนักเย็นก็ส่งมาถึง เนื้อความมีดังนี้ เฟิ่งผินกระทำการต่ำช้า หวังทำลายพระวรกายฝ่าบาท มีโทษประหารชีวิต แต่เพราะความเมตตาจากฮ่องเต้ จึงสั่งกักบริเวณนางไม่มีกำหนด จบราชโองการ เฟิ่งฟางเซียนเบ้ปากด้วยความดูแคลน นางยื่นมือไปรับราชโองการฉบับนั้นมาเก็บเอาไว้ หึ!!! ไล่ปากเปล่าก็เข้าใจแล้ว จะประกาศทำไมกัน อยากให้นางขายหน้าหรือไร? "เฟิ่งผิน โทษอมของสูง มีโทษถึงประหารชีวิตนะพ่ะย่ะค่ะ อย่าคิดทำอีก"เฟิ่งฟางเซียนขมวดคิ้วมุ่น จ้องมองขันทีด้วยสายตาที่งุนงง "อมของสูง โทษอะไรข้าไม่เคยได้ยิน""กระหม่อมก็มิทราบ ฝ่าบาททรงฝากกระหม่อมให้มาเตือนพระองค์เพียงเท่านี้พ่ะย่ะค่ะ เชิญเสด็จที่ตำหนักเย็นเถิดพ่ะย่ะค่ะ"เฟิ่งฟางเซียนคร้านที่จะใส่ใจมากนัก นางรีบเก็บข้าวของและไปที่ตำหนักเย็นทันที มีนางกำนัลสูงวัยนามว่าหลิวหลง ที่เรียกกันติดปากว่าหลิวหมัวหมัว นางเป็นนางกำนัลข้างกายของเฟิ่งฟางเซียนที่ถูกส่งมาดูแล และจะคอยติดตามรับใช้เฟิ่งฟางเซียนที่ตำหนักเย็นด้วยเพราะร่างนี้คือจินตนาการที่นางเป็นคนสร้างขึ้นมา จึงไม่มีความหลังฝังใจหรือสิ่งใดที่อยากแก้แค้นในค
สนมรักคืนนี้ข้าจะไปหาเจ้า บทที่ 1 เฟิ่งผินผู้น่าสงสาร
สนมรัก คืนนี้ข้าจะไปหาเจ้า "ฝ่าบาท!!! หม่อมฉันกลัวแล้วเพคะ หม่อมฉันไม่อยากเห็นแล้วเพคะ ฮือ" "มานี่!!! อย่าคิดจะหนีข้า พี่สาวเจ้ามาหลอกให้ข้าไว้ใจ สุดท้ายนางก็แต่งไปกับชายอื่น เจ้าจะต้องชดใช้แทนพี่สาวของเจ้า!!!""ไม่เพคะ ฮือ อย่าเพคะอย่าควักมันมาใส่หน้าหม่อมฉัน!!!"เฟิ่งฟางเซียนยกมือขึ้นปัดป่ายไปมาเพื่อหลบเลี่ยงการคุกคามจากสวีหลงเยียน ที่ตอนนี้เขากำลังควักแท่งเอ็นร้อนขนาดใหญ่ยักษ์มาที่ใบหน้าสวยของนาง นางคือคุณหนูรองแห่งจวนตระกูลเฟิ่ง ถูกส่งตัวมาเป็นสนมแทน เฟิ่งชิงฮวา พี่สาวต่างมารดาของนาง เพราะเฟิ่งชิงฮวาได้แอบไปมีสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับบุตรชายของพ่อค้าต่างเมืองจนเกิดตั้งครรภ์ ทั้งที่นางได้ถูกคัดเลือกให้เป็นไท่จื่อเฟยพระชายาเอกของไท่จื่อสวีหลงเยียน ด้วยความโกรธแค้นหลังจากที่สวีหลงเยียนขึ้นเป็นฮ่องเต้เขาจึงมีราชโองการให้ส่งบุตรสาวคนรองก็คือนางให้เข้าวังไปเป็นสนมแทน มิเช่นนั้นจะสั่งประหารตระกูลเฟิ่งเก้าชั่วโคตร ทำให้เฟิ่งฟางเซียนต้องมาทนรองรับอารมณ์ที่ดุดันและเกลียดชังจากสวีหลงเยียน เพราะรักเฟิ่งชิงฮวามาก ในเมื่อนางหักหลังเขา คนในตระกูลเฟิ่งก็ต้องรับผิดชอบ!!!"อ๊าส์!!! หนอนยักษ์ อ๊าส์
