Share
บทที่ 277
Related chapter
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 278
หลังจากส่งฮูหยินผู้เฒ่าป๋อผิงซี และคุณหนูสามออกไปแล้ว ซ่งซีซีก็นั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นสักพักใหญ่ นางรู้สึกงุนงงเล็กน้อยจ้านเป่ยว่างมีท่าทียังไงกับการแต่งงานครั้งนี้ล่ะ? ไหนบอกว่ารักยี่ฝางคนเดียวเหรอ? เมื่อนึกถึงยี่ฝางที่มาอวดต่อหน้านางอย่างหยิ่งผยอง ไม่คิดว่าจะมีนายหญิงคนใหม่เร็วขนาดนี้ ไม่รู้ว่ายี่ฝางจะคิดยังไง แล้วจะคิดว่าที่ตนเองหยิ่งผยองในตอนแรกนั้นจะตลกน่าขำหรือไม่แม้ว่าคุณหนูสามจะเข้ากันได้ยากนัก แต่ถึงยังไงนางเป็นคุณหนูจากจวนป๋อผิงซี ดังนั้นนางจึงเป็นตัวเลือกที่เหมาะสมที่สุดที่จะรับผิดชอบเรื่องต่างๆ ในจวนยิ่งไปกว่านั้น ฮูหยินผู้เฒ่าจ้านน่าจะชอบลูกสะใภ้คนนี้มาก ไม่มีเหตุผลอื่นใดหรอก แม้ว่านางจะเป็นการแต่งงานครั้งที่สอง แต่นางก็จะมีสินเดิมมากมาย และครอบครัวของท่านพ่อแม่ของนางก็แข็งแกร่งด้วย ฮูหยินผู้เฒ่าชอบลูกสะใภ้ที่มีภูมิหลังเก่งๆยี่ฝางเคยบอกว่านางจะไม่สู้กับผู้หญิง แต่ไม่รู้ว่าคราวนี้นางจะสู้หรือเปล่า?นางอยากใช้ชีวิตแบบคนที่นางเกลียดชังมากที่สุดหรือเปล่าเนี่ย?ซ่งซีซีอยากรู้อยากเห็นก็จริง แต่นางจะไม่ส่งคนไปสอบถามอย่างไรก็ตาม แม้ว่าซ่งซีซีไม่ได้ไปสอบถามเอง ก็มีคนจากต
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 279
แม่นมเหลียงเข้ามาพร้อมกับชามรังนกที่ฮูหยินผู้เฒ่ารองชอบ และพูดด้วยรอยยิ้มว่า "ท่านฮูหยินผู้เฒ่ารองโชคดีมากนะ ไม่ได้ตุ๋นรังนกมาหลายวันแล้ว เพิ่งบังเอิญตุ๋นมันในวันนี้ ท่านก็มาพอดีเลย"สิ่งที่แม่นมเหลียงพูดนั้นไม่เป็นความจริง ตอนนี้ตุ๋นมันทุกวันและคู่กับยาให้รุ่ยเอ๋อร์ใช้รักษาลำคอของเขานอกจากนี้ มีรังนกมากมายอีกด้วย ตระกูลขงนำรังมาบ้าง หัวหน้าลู่จากจวนเป่ยหมิงอ๋องก็ส่งรังนกมาสองตาชั่ง ส่วนเฉินฟูก็ซื้อเองบ้างฮูหยินผู้เฒ่ารองมองแม่นมเหลียง แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า "ข้าเป็นคนกินเก่ง รู้ว่ามีของดีให้กินก็มาแล้วแหละ ช่วงนี้ข้าไอ และมาที่นี่เพื่อขอชามรังนกสักชามนึง คืนนี้จะหยุดไอแน่นอน"ซ่งซีซีถามด้วยความกังวล "อาการไอของท่านยังไม่หายดีหรือ ครั้งที่แล้วที่ท่านมาเยี่ยมรุ่ยเอ๋อร์ ข้าก็ได้ยินท่านไออยู่เลย""แต่ละวันมีแต่เรื่องวุ่นวาย จะดีขึ้นได้ยังไง" ฮูหยินผู้เฒ่ารองใช้ช้อนคนรังนกในชามกระเบื้องเบาๆ ด้วยสีหน้าโศกเศร้าและรังเกียจ "จ้านเป่ยว่างไม่กลับบ้าน พอกลับบ้านยี่ฝางก็จะทะเลาะกับเขา และยังใช้กำลังด้วย จ้านเป่ยว่างอดทนเก่งจริงๆ ถูกทุบตีก็ไม่สู้กลับ โดนด่าก็ไม่ว่าอะไร ทุกวันนี้ยี่ฝางเหมือนคน
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 280
เมื่อฮูหยินผู้เฒ่ารองจากไป ซ่งซีซีให้แม่นมเหลียงนำรังนกหนึ่งตาชั่งให้นางเอากลับไปฮูหยินผู้เฒ่ารองมีอาการไอ และจะกำเริบเมื่ออากาศหนาวเย็น ก่อนหน้านี้ซ่งซีซีมักจะให้รังนกนางฮูหยินผู้เฒ่ารองปฏิเสธรับ และซ่งซีซีก็เลียนแบบคำพูดนางว่า "ถ้าท่านไม่รับไว้ก็ถือว่ารังเกียจข้า งั้นข้าก็จะไม่รับของจากท่านเช่นกัน"ขณะที่นางพูดนั้นก็เรียกให้แม่นมเหลียงคืนกำไลทองกลับไป"เฮอะ ข้าจะรับมันไว้ข้ารับไว้" ฮูหยินผู้เฒ่ารีบรับรังนกไว้ในมือ "มักจะเอาของของเจ้าไป และข้านี่น่าอายจริงๆ""ช่วงเวลาที่ข้ายากลำบากนั้น ท่านเป็นคนคอยอยู่ข้างๆ ข้า ข้าจดจำไว้ในใจ" ซ่งซีซีคว้าแขนของนาง แล้วส่งนางออกไปเมื่อตระกูลซ่งถูกสังหารหมู่ แม้ว่าบ้านใหญ่ได้ปลอบใจบ้าง แต่ก็แค่พูดเปล่าๆ มีแต่ฮูหยินผู้เฒ่ารองที่คอยอยู่เป็นเพื่อนนางอย่างจริงใจเมื่อรู้ว่านางกินไม่ได้และนอนไม่หลับในเวลานั้น นางจึงปรุงยาบรรเทาอาการให้นาง ยาบรรเทาอาการที่หมอมหัศจรรย์ดันออกให้นั้น ส่วนใหญ่เป็นนางต้มให้เองเมื่อฮูหยินผู้เฒ่ารองได้ยินเช่นนี้ นางก็เกือบจะน้ำตาไหล นางรีบปาดจมูกแล้วหันหน้าหนี "ข้าก็ปฏิบัติต่อเจ้าเหมือนเป็นลูกสาวของข้า ตราบใดที่เจ้าไม่ร
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 281
หมอมหัศจรรย์ดันได้ถูกตามหามา หลังจากได้รับการตรวจร่างกายจากเขาแล้ว เขาชื่นชมการทำงานของหงเชวี่ยก่อน จากนั้นชื่นชมความสามารถในการฟื้นตัวของรุ่ยเอ๋อร์จากนั้นเขาก็แตะปลายจมูกของรุ่ยเอ๋อร์ แล้วพูดว่า "เจ้าหนูน้อย เก่งจริงๆ ท่านปูดันนึกว่าต้องใช้เวลาปีสองปีเสียอีก""แต่ ท่านบอกว่าต้องคายเลือดพิษออกมาคกนึงก่อนจึงจะพูดได้ไม่ใช่หรือ" ซ่งซีซีรีบถามขึ้น"ไม่ใช่เป็นแบบนั้นทั้งหมด ตอนนี้ดูเหมือนว่าสารพิษในร่างกายของเขาเกือบจะหายไปแล้ว เพียงแต่เขาไม่ได้พูดมาสองปี ซึ่งก็จะยากสักหน่อย บวกกับคอของเขายังถูกฝังเข็มไว้ตลอด มักจะได้รับความเสียหายหน่อย ค่อยเป็นค่อยไป แล้วทุกอย่างจะดีขึ้นเอง"ทุกคนก็ตอบโอ้ แล้วก็มองหน้ากันพลางยิ้มออกมาเพราะก่อนหน้านี้ ทุกคนมักจะกังวลอยู่เสมอว่าเมื่อใดที่เขาจะพ่นเลือดดำออกมาคำนึง แต่โดยไม่คาดคิดว่าเขาไม่จำเป็นต้องทำเช่นนั้นก็ได้ทักษะทางการแพทย์ของหมอมหัศจรรย์ดัน สุดยอดจริงๆซ่งซีซีคุกเข่าลงและคำนับหมอมหัศจรรย์ดัน "ควรให้รุ่ยเอ๋อร์คำนับให้ท่าน แต่ขาและเท้าของเขาไม่สะดวก เมื่อเขาหายดีเมื่อใด จะให้เขาคุกเข่าคำนับท่านอย่างแน่นอน"หมอมหัศจรรย์ดันรับการไหว้ไว้ แล้วพูดว่
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 282
ซ่งซีซีกลับไปนอนดึกมาก เป่าจู่มารายงานแต่เช้า โดยบอกว่ายี่ฝางอยู่นอกจวนเพื่อขอพบ นางร้องอาละวาดมาก จะไล่ยังไงก็ไม่ไป เลยไม่มีทางเลือกนอกจากต้องมาปลุกนางซ่งซีซีลุกขึ้นจากเตียง มึนงงอย่างงัวเงียอยู่พักหนึ่ง กล้ามาจริงๆนางตื่นได้สติมากขึ้น สงบลงและฟังด้วยกำลังภายในของนาง ข้างนอกเสียงดังจริงๆ เป็นเสียงของยี่ฝางมันยังมาพร้อมกับเสียงเคาะประตูดังก้อง หากนางยังสร้างโกลาหลเช่นนี้ จะรบกวนรุ่ยเอ๋อร์เข้าแน่ๆ แม้ว่ารุ่ยเอ๋อร์จะดีขึ้นมากแล้ว แต่เขาก็ยังกลัวเสียงอันดุร้ายนี้ปฏิกิริยาแรกของซ่งซีซีคือกระโดดขึ้นและถือหอกดอกท้อไว้พยายามไล่ยี่ฝางออกไปทว่า แถวจวนเสนาบดีกั๋วกงล้วนเป็นตระกูลชั้นสูง ไม่ว่ายี่ฝางจะอาละวาดยังไง นางในตอนนี้ยังเป็นผู้นำของจวนเสนาบดีกั๋วกง ให้ผู้นำออกไปขับไล่เอง มันจะสูญเสียสถานะได้ก็ได้ ก็อยากรู้เหมือนกันว่าจนถึงบัดนี้แล้ว ยังมาหาเรื่องนางถึงบ้าน มีเรื่องอะไรกันแน่?"พานางไปที่ห้องโถงด้านข้างของลานด้านนอก ข้าเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็จะไป" ซ่งซีซียืนขึ้นแล้วพูดแม้ว่าเป่าจูจะรู้สึกว่าโชคร้ายมากที่ได้พบกับคนๆ นั้น แต่หากปล่อยให้นางก่อโกลาหลทั้งอย่างนั้นก็ไม่ใช่ทางออกที่ด
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 283
หลังจากที่นางพูดเช่นนี้ ยี่ฝางก็หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง "เจ้านี่ไม่กล้าพูดความจริงด้วยซ้ำ ซ่งซีซี เจ้าจะบอกว่าตนเองเป็นคนกล้าหาญได้อย่างไร? เสแสร้ง!"ซ่งซีซีไม่สนใจนาง และพูดต่อ "ประการที่สอง ข้ายังจำสิ่งที่เจ้าพูดอย่างหยิ่งยโสเมื่อเจ้ามาหาข้า เจ้าดูถูกผู้หญิงถึงที่สุด ข้าไม่อิจฉาเจ้าหรอก ข้าแค่ดูถูกเจ้าเท่านั้น พวกเราต่างเป็นผู้หญิงด้วยกัน แต่เจ้าไม่เห็นใจผู้หญิงแม้แต่น้อย นิสัยใจคอน่าเป็นห่วงจริงๆ"ยี่ฝางตะคอกอย่างเย็นชา "งั้นเหรอ? แต่ศิลปะการต่อสู้ของเจ้านั้นเก่งขนาดนั้น ในเมื่อไม่ถูกใจข้า เหตุผลไม่ออกมือสู้กับข้าล่ะ""เพราะข้าไม่สน!" ดวงตาของซ่งซีซีมืดมนราวกับหมึก "ในสายตาของข้า เจ้าในตอนนั้นเป็นแค่ตัวตลก ข้าไม่อยากเสียแรงไปสู้กับเจ้า อีกอย่างเจ้าแค่พูดก้าวร้าวกับข้า ข้าก็โต้กลับไปแล้ว คนที่ทรยศต่อสัญญาเป็นจ้านเป่ยว่าง ข้าไม่พอใจกับเขาก็เท่านั้น""ไม่สนงั้นเหรอ ข้าไม่เชื่อว่าตอนนั้นเจ้าไม่อยากฆ่าข้า" นางยังคงพูดอย่างเย็นชา "ข้ารู้ว่าคุณหนูจากตระกูลชั้นสูงอย่างพวกเจ้า มักจะเสแสร้ง แสร้งทำเป็นว่าสูงส่ง แต่จิตใจของพวกเจ้าแคบยิ่งกว่าอะไร เจ้าไม่ได้หาเรื่องกับข้า เพราะต้องการรักษาชื่อเ
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 284
ซ่งซีซียืนขึ้นและเหยียบลงบนน้ำบนพื้น เดินไปหานางทีละก้าว โน้วตัวเข้าหานาง และกระซิบข้างหูนางว่า "การแก้แค้นของซูลันจียังไม่ทำให้เจ้าตื่นสติเหรอ? เจ้ายังคิดว่าตนเองเป็นแม่ทัพหญิงแห่งโลกนี้หรือ ยี่ฝาง เจ้าไม่มีค่าอะไรเลย จ้านเป่ยว่างแต่งงานกับเจ้าเพียงเพราะเขาคิดว่ามันแปลกใหม่ดี ถ้าเขารักเจ้าจริงๆ เขาควรจะให้ตำแหน่งภรรยาเอกแก่เจ้าแทนที่เป็นแค่ภรรยาเท่าเทียมกัน"ใบหน้าของยี่ฝางซีดเผือดลง "นั่นเป็นเพราะเขาเต็มใจที่จะไว้หน้าเจ้า ส่วนข้าไม่สำคัญกับชื่อเสียงและตำแหน่ง"ซ่งซีซีคว้าคอเสื้อของนาง จากนั้นปล่อยลงและลูบคอเสื้อของนางเบาๆ เสียงของนางเต็มไปด้วยความเย็นชา "เจ้าคิดว่าข้าต้องให้เขาไว้หน้าให้หรือไม่ ที่เจ้าบอกว่าไม่สนใจชื่อเสียงและตำแหน่ง แล้วได้อะไรมาบ้างล่ะ ที่เจ้ามาอวดดีต่อหน้าข้าในวันนี้ คือคิดว่าข้าจะห่วงใยชื่อเสียงแล้วปล่อยให้เจ้าก่อวุ่นวายหรือ"นิ้วของนางบีบคางของยี่ฝาง กระดูกนิ้วของนางออกแรงมากขึ้น ทำให้คางของยี่ฝางเกือบจะหักอยู่แล้ว ความเจ็บปวดทำให้นางน้ำตาคลอเบ้า "ฆ่าเจ้า มันง่ายมาก แต่ข้าอยากให้เจ้ามีชีวิตอยู่อย่างดี เจ้าดูถูกผู้หญิง ดูหมิ่นผู้หญิงที่อยู่ฝ่ายในอย่างยากลำบาก
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 285
คำว่า "ต่ำต้อย" ทำให้ยี่ฝางโกรธเป็นฟืนเป็นไฟนางลุกขึ้นยืนอย่างกะทันหันและเตะท้องน้อยของซ่งซีซี ซ่งซีซี ไม่ได้หลบด้วยซ้ำ แต่ใช้ข้อศอกฟาดที่กระดูกน่องของนาง และยี่ฝางกรีดร้องออกมา และความเจ็บปวดจากกระดูกหักทำให้นางร้องออกมาซ่งซีซีจับคอเสื้อของนาง ผลักนางลงบนเก้าอี้ โน้มตัวลงมาและจ้องมองนางอย่างเย็นชา "มาลงไม้ลงมือที่จวนของข้า เจ้าคิดว่าตนเองเก่งแค่ไหนเชียว จุดประสงค์ที่เจ้ามาวันนี้คืออะไร"ยี่ฝางพยายามดิ้นรนอย่างหนัก แต่กลับไม่สามารถหลุดออกจากมือของนางได้กลับทำเอาผ้าคลุมหน้าของตนเองหลุดออก เผยให้เห็นใบหน้าที่น่าเกลียดครึ่งหนึ่งของนางเมื่อเห็นซ่งซีซีจ้องมองที่ใบหน้าของนาง นางก็สติแตกจนตะโกนว่า "เป็นเจ้าเอง ที่ข้ามาที่นี่ในวันนี้เพื่อเอาเรื่องเจ้า ตอนนั้นเจ้าสามารถนำกองทหารมาช่วยข้าได้ แต่เจ้าไม่ได้ทำ เจ้ายังห้ามจ้านเป่ยว่างไปช่วยข้า ซ่งซีซี เจ้าเกลียดข้าที่แย่งชิงทุกอย่างของเจ้าไป ดังนั้นเจ้าเลยจงใจให้ซูลันจีมาทำให้ข้าอับอาย เจ้าไม่พอใจข้า เจ้าเกลียดข้า เจ้ายังไม่ยอมรับอีกเหรอ เสแสร้งจริงๆ""เป็นเจ้าเอง เจ้าทำให้เราสามีภรรยาแตกคอกัน เขาไม่แม้แต่จะแตะต้องข้าเลยตอนนี้ ถ้าไม่ใช่เจ้าห
Latest chapter
