บทที่ 1486

ฮองเฮาทรงรู้สึกหงุดหงิดอย่างถึงที่สุดที่ได้ยินแต่คำตำหนิ "เช่นนั้น ตอนนี้ท่านกล่าวเช่นนี้แล้วจะมีประโยชน์อันใด? สิ่งที่ต้องทำในตอนนี้ คือหาวิธีพลิกสถานการณ์ให้กลับมาได้! ตอนนี้ฮ่องเต้ไม่อนุญาตให้เขาเข้าไปในป่า แล้ววันนี้ลูกของพระสนมเต๋อเฟยกลับได้เปล่งประกายเต็มที่ ท่านพอใจแล้วหรือยัง? หากท่านมีวิธีแก้ ก็กล่าวออกมา หากเพียงแค่มาปลอบเขา ก็ไม่มีความจำเป็น!"

พระนางยังคงมีความคับแค้นพระทัยต่อบ้านเกิดของตนเอง

ฮูหยินใหญ่ฉีพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนต่อองค์ชายใหญ่ว่า "เมื่อเสด็จพ่อของเจ้ากลับมาจากล่าสัตว์ และเหล่าขุนนางอยู่กันพร้อมหน้า จงไปกราบทูลเสด็จพ่อว่าเจ้ารู้ตัวว่ามิได้มีสติปัญญาเฉียบแหลม และในอดีตก็เคยเกียจคร้าน แต่เมื่อล้มเหลวเช่นนี้แล้ว เจ้ารู้แล้วว่าผิดพลาดตรงไหน ต่อจากนี้เจ้าจะตั้งใจปรับปรุงตนเอง ศึกษากับไท่ฟูและเสด็จอาให้มากขึ้น และจะไม่ทำให้ไทเฮาและเสด็จพ่อต้องผิดหวังอีก ขอให้เสด็จพ่อและเหล่าขุนนางช่วยเป็นพยานและคอยตรวจสอบเจ้า"

ฮองเฮาทรงเบิกพระเนตรกว้างจนแทบถลน "เจ้าสติวิปลาสไปแล้วหรือ? จะให้เขากล่าวต่อหน้าฮ่องเต้และขุนนางทั้งหมดว่าตนเองโง่เขลาและเคยเกียจคร้าน เช่นนั้นมิยิ่งเป็นการท