Share
บทที่ 147
Related chapters
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 148
เซี่ยหลูโม่เข้าใจประเด็นหนึ่งจากความคิดซับซ้อนนับพัน นั่นคือไม่ว่ายังไงจะให้เสด็จพี่รับซ่งซีซีเข้าวังเป็นพระสนมไม่ได้เด็ดขาดคนอย่างนาง แม้ว่าจะไม่ได้ต่อสู้อยู่ในสนามรบ แต่ก็ไม่ควรติดอยู่ในกำแพงสูงของวังหลัง"เสด็จพี่ นางเข้าวังไม่ได้ กระหม่อมไม่เห็นด้วยพะยะค่ะ นางเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของกระหม่อม ฝ่าบาทจะเอานางไปด้วยความบังคับไม่ได้ ทั้งๆ ที่ฝ่าบาทไม่ได้ถามความคิดเห็นจากนางด้วยซ้ำ""นั่นไม่ใช่เหตุผล""นางเพิ่งออกมาจากชีวิตการแต่งงานที่แย่ขนาดนั้น อย่างน้อยก็ให้เวลานางได้ปรับตัวสักหน่อย ให้สร้างความเชื่อใจกับผู้ชายอีกครั้ง ต้องคำนึงถึงความรู้สึกของนาง แทนที่จะใช้กำลังบังคับ…"ฮ่องเต้มองไปที่เซี่ยหลูโม่ ด้วยสายตาที่เคร่งครัด "เวลาทำสงครางเจ้าก็ทำเช่นนี้หรือ ปล่อยให้ศัตรูมีเวลาปรับตัว? คอยคำนึงถึงความรู้สึกของศัตรูหรือ?"เซี่ยหลูโม่ไม่ยอมอ่อนข้อให้แม้แต่นิดเดียว "นางไม่ใช่ศัตรูสักหน่อย"ความดุร้ายของเขาเมื่ออยู่ในสนามรบดูเหมือนกลับมาแล้ว เมื่อยืนอยู่ต่อหน้าพี่ชายของเขา เขาไม่ได้ปิดบังการป้องกันที่เขามีต่อซ่งซีซี "นอกจากนี้ ตระกูลซ่งก็ถูกสังหารหมู่แล้ว และตอนนี้ นางได้สร้างผลงานให้ก
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 149
หลังจากกินยาแก้เมา นั่งพักผ่อนได้สักพักใหญ่ เมื่อสร่างเมาแล้ว อู๋ต้าปั้นก็พาเขาไปที่ตำหนักสังเวยมังกร เขาก้มลงเล็กน้อยและถามอย่างระมัดระวังว่า "ฝ่าบาทคงไม่ได้อยากแต่งแม่ทัพซ่งเข้าวังเป็นพระสนมจริงๆ หรือพะยะค่ะ"ฮ่องเต้เหลือบมองเขาแวบหนึ่ง แล้วพูดว่า "คิดว่าข้าจะแย่งผู้หญิงกับน้องชายตนเองหรือ แม้ว่าจ้าจะมีแผนนี้จริงๆ ไทเฮาก็ไม่เห็นด้วยแน่ พระองค์กับซ่งฮูหยินเคยสนิทสนมกันเหมือนพี่น้องแท้ๆ จะยอมปล่อยให้ซีซีเข้าวังเป็นพระสนมได้ยังไง"อู๋ต้าปั้นยิ้มและพูดว่า "ข้าน้อยว่าแล้วเชียว ฝ่าบาทต้องการบีบบังคับพวกเขาสักหน่อย แล้วจะยอมให้แม่ทัพซ่งติดอยู่กับวังหลังได้อย่างไร"ขณะที่เขาพูด พลางแอบมองฮ่องเต้อย่างลับๆ ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า แต่รอยยิ้มนี้บ่งบอกถึงความกังวลฮ่องเต้ถอนหายใจ "วันที่ซ่งฮวยอันเสียชีวิต เขาออกศึกตามคำสั่ง ก่อนที่จะไปนับจำนวนกองทัพ เขาไปที่ตระกูลซ่ง เพื่อขอร้องให้ซ่งฮูหยินรอเขา หลังจากเขายึดเขตหนานเจียงกลับมา เขาก็มาสู่ขอ แต่สุดท้ายซ่งฮูหยินก็ให้ซ่งซีซีแต่งงานกับจ้านเป่ยว่าง ตอนแรกข้าไม่กล้าเขียนจดหมายถึงเขาไปบอกเรื่องนี้เพราะกลัวว่าเขาจะเสียสมาธิขณะอยู่สนามรบ แต่เสิ่นอันเขียนจด
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 150
เมื่อตื่นขึ้นมาอีกทีก็เป็นเวลาเที่ยงวันรุ่งขึ้นแล้วอันที่จริงซ่งซีซียังคงนอนต่อได้ แต่นางต้องตื่นขึ้นเพราะที่วังได้ส่งพระราชโองการให้ ว่าให้นางเข้าไปในพระราชวังขณะที่แต่งหน้าแต่งตานั้น นางยังหาวอยู่ "เป่าจู ว่านจือและคนอื่นๆ ตื่นหรือยัง?""ยังเลย ยังนอนอยู่" เมื่อคืนเป่าจูนอนบนที่ทั่งนุ่มๆ ในห้องนอนของซ่งซีซี คอยเฝ้าอยู่ข้างกายของคุณหนูตัวเองแล้ว นางรู้สึกสบายใจ"อย่าไปปลุกพวกเขา ปล่อยให้พวกเขานอนอย่างเต็มที่ แม้จะนอนเป็นเวลาสามวันสามคืนก็ไม่ต้องไปสนใจ" ซ่งซีซีรู้ว่าพวกเขาเหนื่อยมากจริงๆ และนางเองก็อยากจะนอนจนถึงวันพรุ่งนี้เสียอีกเป่าจูจัดทรงผมให้นางเรียบร้อย และหยิบปิ่นปักผมที่ประดับอัญมณีออกมาแล้วปักที่ผมของนาง เมื่อเห็นรอยคล้ำหนักของคุณหนู นางก็รู้สึกสงสารในใจ "รับทราบเจ้าคะ ลุงฟู่ก็สั่งไว้เช่นกัน ลุงฟู่บอกว่าเมื่อก่อนที่ท่านผู้บังคับบัญชาและคุณชายน้อยอื่นๆ กลับมาจากสนามรบก็เป็นเช่นนี้ ง่วงนอนมากทีเดียว และหลับได้สองสามวัน""อืม" ซ่งซีซีพยักหน้าและหลีกเลี่ยงหัวข้อนี้ "คนที่มาจากวังนั้นเป็นคนของไทเฮาหรือฮ่องเต้?"เป่าจูส่ายหัว "ไม่ใช่ทั้งนั้น พวกเขามาจากตำหนักของฮองเฮา"ซ่
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 151
ซ่งซีซีและเป่าจูรอให้หวงโฮ่วนั่งลง จากนั้นก้าวไปข้างหน้าและคุกเข่าลงเพื่อทำความเคารพ "ซ่งซีซีพาสาวใช้เป่าจูมาคารวะหวงโฮ่วเพคะ"เสียงอันอ่อนโยนของหวงโฮ่วดังมาจากเหนือศีรษะ "คุณหนูซ่งไม่ต้องเกรงใจหรอก ลุกขึ้นเถิด""ขอบพระทัยหวงโฮ่วเพคะ" ซ่งซีซีและเป่าจูลุกขึ้นยืนสายตาหวงโฮ่วมองไปที่ซ่งซีซี นางเคยเห็นคุณหนูตระกูลซ่งคนนี้ครั้งหนึ่ง สวยจนน่าตกใจตอนนี้กลับมาจากสนามรบ สีผิวไม่ดีเหมือนเมื่อก่อน แต่ไม่ว่าจะมองแวบเดียวหรือมองอย่างละเอียด ก็สามารถเอาชนะสายตาที่เรื่องมากได้ สมกับที่เป็นงหญิงงามล่มเมืองเมื่อนึกถึงฮ่องเต้ที่ขอให้นางถามซ่งซีซีว่าจะยอมเข้าวังหรือไม่ หวงโฮ่วก็รู้สึกขมขื่นในใจ หญิงสาวอย่างซ่งซีซีซึ่งมีทั้งความสามารถและความสวยเข้ามาในวัง กลัวว่าจะได้รับการโปรดปรานอยู่คนเดียว แม้ว่าตำแหน่งฐานะจะไม่สูงไปกว่าตนเองที่เป็นหวงโฮ่วแต่ได้หัวใจของฮ่องเต้ ตัวเองจะข่มลงได้อย่างไร?แต่นางก็เรียบร้อยและมีมารยาทมาโดยตลอด เมื่ออยู่ในตำแหน่งหวงโฮ่วต้องไม่มีความอิจฉาแม้แต่น้อยดังนั้นเพียงแค่ชื่นชมนางด้วยรอยยิ้มและยอมรับต่อความทุ่มเทของนางที่เขตหนานเจียง จึงกล่าวอย่างมีความหมายว่า "แม่ทัพจ้านไม
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 152
หลังจากออกจากตำหนักฉางชุน ขณะออกจากพระราชวังก็ได้พบกับเซี่ยหลูโม่เขาดูเหมือนจะเมาค้างและยังไม่ฟื้น สีหน้าแย่มาก เขายังสวมชุดออกรบที่กลับเมืองหลวงเมื่อวานนี้ เต็มไปด้วยเลือด จากระยะไกลก็ได้กลิ่นเหงื่อที่คุ้นเคยร่างเพรียวของเขาพิงประตูวังสีแดง ผมยุ่ง ๆ ของเขากลับเรียบร้อยขึ้นมาก สวมมงกุฎสีทองและปักหยก แต่ชุดออกรบที่ขึ้นสนิมนี้ไม่สามารถเข้ากันได้จริง ๆ คนนี้แต่งตัวแปลกจริงเขาเหลือบมองอย่างเกียจคร้าน และแสงแดดที่ส่องลงบนดวงตาสีเข้มของเขาก็ไม่ได้เพิ่มพลังให้กับเขาเลยซ่งซีซีก้าวไปข้างหน้าและยกมือขึ้น "ท่านผู้บังคับบัญชาเมื่อวานพักในวัง?""อืม!" เขาพยักหน้าและมองนางขึ้นลง "เจ้าแต่งตัวแบบนี้กลับดูสวยมาก ดูเหมือนผู้หญิงสูงศักดิ์ของเมืองหลวง"ซ่งซีซียิ้ม "เดิมข้าก็เป็นผู้หญิงสูงศักดิ์ของเมืองหลวงอยู่แล้ว"เขาตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งและพยักหน้ามั่วซั่ว "หวงโฮ่วให้เจ้าเข้ามาทำไมกัน?"ซ่งซีซีเงยหน้าหยิบตามอง "ท่านผู้บังคับบัญชารู้ได้อย่างไรว่าเป็นหวงโฮ่วที่ให้ข้าเข้าวัง?"เขารู้?เซี่ยหลูโม่ถูขมับและดูเหมือนใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเล็กน้อย "โอ้ แค่เดาไปเรื่อยน่ะ เมื่อคืนเจ้าได้พบกับไทเฮาแล
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 153
รอยยิ้มเซี่ยหลูโม่ค้างอยู่ครู่หนึ่ง ไม่ผิด เป็นพี่ชายทั้งคู่ แต่ตราบใดที่นางไม่เข้าวัง ตนก็สามารถค่อย ๆ พัฒนาความสัมพันธ์กับนางได้เขายกมือทูลลาแล้วจากไปฮ่องเต้มองไปทางด้านหลังของเขา และหลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ตะโกนว่า "อู๋ต้าปั้น!""ข้าน้อยอยู่นี่พะยะค่ะ!" อู๋ต้าปั้นเข้ามาอย่างรวดเร็วจากประตูตำหนักแล้วโค้งคำนับฮ่องเต้กล่าวว่า "ไปส่งคำสั่งข้า ถ้าซ่งซีซีไม่สามารถหาคู่ครองแต่งงานที่เหมาะสมได้ภายในสามเดือน ก็แต่งตั้งให้เป็นสนมซีกุ้ยเฟย"อู๋ต้าปั้นลดสายตาลงแล้วตอบว่า "พะยะค่ะ!""ถือโอกาสบอกคำสั่งของค่ากับเป่ยหมิงอ๋องด้วย คำพูดอื่นเจ้าอย่าพูดแม้แต่คําเดียว"ฮ่องเต้กล่าวอู๋ต้าปั้นกล่าวว่า "พะยะค่ะ ข้าน้อยรู้แล้ว ข้าน้อยจะไปจัดการเดี๋ยวนี้พะยะค่ะ""ไปเถอะ" ฮ่องเต้ลดสายตาลงและพูดเบา ๆไม่นานหลังจากที่อู๋ต้าปั้นจากไป ข้างนอกก็มีรายงานว่าหวงโฮ่วเสด็จมาฮ่องเต้คงรู้ว่านางมาทำไม ดังนั้นจึงกล่าวว่า "ให้เข้ามา!"หวงโฮ่วเข้ามาพร้อมกับแม่นมหลานเจี่ยน หลานเจี่ยนถือถาดอยู่ในมือ โดยมีหม้อซุปวางอยู่บนถาดอย่างปลอดภัยหลังจากที่ปัดตัวแสดงความเคารพ หวงโฮ่วก็กล่าวอย่างอ่อนโยน "ได้ยินมาว่าเมื่อวาน
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 154
ทันทีที่ซ่งซีซีกลับมาที่จวนเสนาบดีกั๋วกง อู๋ต้าปั้นก็มาส่งคำสั่งวาจาของฮ่องเต้ด้วยตนเองซ่งซีซีตกตะลึง หากหาสามีที่เหมาะสมไม่ได้ภายในสามเดือนก็ต้องเข้าวัง?นางรีบขวางอู๋ต้าปั้นไว้ ไล่ทุกคนออกไป "อู๋กงกง ท่านบอกข้าที ฮ่องเต้หมายความว่ายังไงกันแน่?"หากฮ่องเต้ยืนกรานที่จะให้นางเข้าวัง ก็ไม่จำเป็นต้องให้เวลานางสามเดือนในการหาสามีในเมื่อให้เวลานางสามเดือน ตราบใดที่คำสั่งวาจาแพร่กระจายออกไป จะไม่มีใครกล้าแต่งงานกับนางดังนั้น ยังคงเป็นการใช้กำลังกดขี่และไม่ได้ให้โอกาสนางเลย ดูเหมือนว่าสุดท้ายนางจะต้องเข้าวังเพียงทางเดียวแต่ในเมื่อใช้กำลังกดขี่ แล้วยังให้เวลาสามเดือน...คำสั่งวาจานี้ทำให้นางรู้สึกแปลก ๆอู๋ต้าปั้นพูดอย่างครุ่นคิด "บางที ฮ่องเต้อาจคิดว่าหากมีคนกล้าขอแต่งงานกับคุณหนูภายในสามเดือน กล้าท้าท้ายอำนาจสวรรค์ ฮ่องเต้ก็จะคิดว่าคนนั้นปฏิบัติต่อคุณหนูอย่างจริงใจได้?""แต่ทำไมฮ่องเต้ต้องยุ่งเรื่องการแต่งงานของข้าด้วย?"อู๋ต้าปั้นกล่าวว่า "ท่านพูดหมดแล้วไม่ใช่เหรอ? นับถือฮ่องเต้เป็นพี่ชาย พี่ชายก็ต้องวางแผนแต่งงานให้น้องสาวตัวเอง ก็เป็นเรื่องที่สมเหตุสมผล"ซ่งซีซีอารมณ์เสียกับค
สตรีขี่ม้าออกศึก บทที่ 155
ซ่งซีซีไม่ได้บอกพวกเขาเกี่ยวกับคำสั่งแปลก ๆ ของฮ่องเต้ แต่เพียงขอบคุณพวกเขาที่ไปช่วยที่เขตหนานเจียง"พวกแคว้นซาฆ่าพ่อและพี่ชายข้า ข้าไปที่เขตหนานเจียงหลัก ๆ แล้วเพื่อแก้แค้น พวกเจ้าช่วยข้าแก้แค้น บุญคุณนี้ข้าจะจำไม่มีวันลืม"เมื่อนางพูดแบบนี้ ทุกคนก็รู้สึกดีขึ้นมาก ใช่แล้ว พ่อและพี่ชายของซีซีถูกแคว้นซาฆ่าตายทั้งคู่ กฏของแวดวงศิลปะการต่อสู้ ฆ่าคนต้องชดใช้ชีวิต พวกเขาก็แค่ไปช่วยซีซีแก้แค้น ที่เหลือไม่ต้องคิดมากซ่งซีซีลืมเรื่องกลุ้มใจทั้งหมดและกล่าวว่า "ทุกคนกินอิ่มนอนหลับแล้ว ไม่งั้นเราออกไปเดินซื้อของกันดีกว่า และขอให้พวกเจ้าช่วยข้าเอาของกลับไปให้ท่านอาจารย์ด้วย""ก็ดี แต่พวกเราไม่มีเงิน ฮ่องเต้ยังไม่ได้ประทานรางวัลพวกเราเลย" กุ้นเอ๋อร์มองซ่งซีซีอย่างว่างเปล่า "เจ้าว่าฮ่องเต้ลืมไปแล้วหรือเปล่า?"ซ่งซีซียิ้มและพูดว่า "ไม่มีทางลืมแน่นอน ฮ่องเต้ตรัสด้วยพระองค์เอง จะประทานรางวัลแก่สามทัพ เราได้สร้างผลงาน รางวัลต้องมากแน่นอน""ข้าหวังว่าจะประทานด้วยทองคำหนึ่งร้อยตำลึง ค่าเช่าสิบปีของนิกายเราก็จะได้รับการแก้ไข" กุ้นเอ๋อร์กล่าวด้วยรอยยิ้มในนิกายกู่เยว่ที่กุ้นเอ๋อร์อยู่เขาเป็นผู้ชายคนเ
Latest chapter
