ผู้ที่ศิษย์น้องสงสัยคือ อ๋องฮุ่ยผู้เฒ่าและจวิ้นอ๋องหนิงพ่อลูก โดยเฉพาะจวิ้นอ๋องหนิง เพราะอ๋องฮุ่ยผู้เฒ่าใช้ชีวิตเงียบสงบแทบไม่ติดต่อกับผู้ใด หากจะบอกว่าอ๋องฮุ่ยผู้เฒ่ามีปฏิสัมพันธ์กับใครมากที่สุด ก็คงเป็นเซี่ยหลูโม่และเป่ยหมิงอ๋อง ปกติแล้ว อ๋องฮุ่ยผู้เฒ่าและกู้ชิงหยิงจะใช้ชีวิตไปกับการกินและเที่ยว พวกเขาถือคติในการใช้ชีวิตว่า “กินดื่มให้สุขสำราญ” ครั้งล่าสุดที่ไปเยี่ยม พวกเขากินกันจนอิ่มหนำสำราญจนกู้ชิงหยิงอ้วนขึ้นมาก ขนาดอ๋องฮุ่ยผู้เฒ่าเองยังน้ำหนักขึ้นถึงเจ็ดถึงแปดจิน เวลาหัวเราะยังเห็นคางสองชั้น เมื่อการสืบสวนในหลายวันไม่คืบหน้า ซ่งซีซีจึงพาเสิ่นว่านจือไปเยี่ยมอ๋องฮุ่ยผู้เฒ่าถึงจวน เมื่ออ๋องฮุ่ยผู้เฒ่าเห็นพวกนางมา ก็ยินดีมาก รีบหันไปสั่งกู้ชิงหยิงว่า “เมื่อวานข้าตกปลาคาร์พตัวใหญ่มา ทำเป็นปลาดิบให้ข้าดูนะ เอาเลือดออกให้หมด ข้าไม่ชอบกินที่มีสีแดงติดอยู่” กู้ชิงหยิงยิ้มแย้มรีบพาบ่าวไพร่ไปที่ห้องครัว บอกว่าจะแสดงฝีมือให้ดู เสิ่นว่านจือมองดูรูปร่างอวบอ้วนของกู้ชิงหยิงแล้วถอนหายใจ “พวกท่านกินดีเกินไปแล้วหรือ? ดูสิ ท่าทางจะอ้วนขึ้นอีกแล้วนะ” “เจ้าเด็กเสิ่น จวนเป่ยหม
กลับไปเล่าเรื่องนี้ให้อาจารย์หยูและศิษย์พี่เสิ่นฟัง พวกเขาทั้งสองเห็นพ้องกันว่า ควรตรวจสอบคนในจวนอ๋องฮุยอีกครั้ง รวมถึงกู้ชิงหยิงด้วยก่อนหน้านี้ได้ตรวจสอบคนในจวนอ๋องฮุยไปแล้ว ไม่มีอะไรน่าสงสัย คนกลุ่มหนึ่งเป็นผู้ติดตามเก่าแก่ที่อ๋องฮุยพากลับมาจากชนบท ตามเขามาหลายปีจนถือว่าเป็นคนใกล้ชิดส่วนที่เหลือเป็นคนที่เขาจ้างมาจากตลาดแรงงานตอนกลับเข้าเมือง อาจารย์หยูถึงขั้นไปตรวจสอบที่ตลาดแรงงานด้วยตัวเอง ย้อนกลับไปถึงรุ่นปู่ย่าตายายของพวกเขา พบว่าล้วนเป็นคนยากจนที่จำใจต้องขายตัวเองซ่งซีซีและเสิ่นว่านจือออกเดินสำรวจในสวนของจวนอ๋องฮุยอีกครั้งในวันนี้ ไม่พบคนรับใช้ที่มีฝีมือการต่อสู้ แต่หากมีก็คงหลบหน้าไม่ยอมให้พบง่ายๆอาจารย์หยูเสนอให้ตรวจสอบคนในจวนอ๋องฮุยอีกครั้ง ดูว่ามีการเพิ่มหรือลดจำนวนคนรับใช้หรือไม่เมื่อไม่กี่วันก่อน เซี่ยหลูโม่เข้าสู่ดินแดนหนานเจียง เขาปลอมตัว เปลี่ยนเสื้อผ้าและอาวุธประจำตัว แม้กระทั่งม้าเขาก็เลือกตัวที่มีพละกำลังดีจากจวนอ๋องฮุยแทนระหว่างทาง เขาตั้งใจจะไปพบฉีหลินก่อน จากนั้นจึงปลอมตัวเป็นทหารชั้นผู้น้อยแทรกตัวเข้าไปในกองทัพแต่เมื่อมาถึงหนานเจียง เขากลับได้ยินข่าว
อู๋เซี่ยวเว่ยรายงานผลการรบครั้งแรก เสียชีวิตสามร้อยห้าสิบหกนาย บาดเจ็บหนึ่งพันเจ็ดร้อยสามสิบสองนายเมื่อทุกคนได้ฟัง บรรยากาศในค่ายก็ตกอยู่ในความเงียบงันพวกเขาป้องกันเมือง โดยมีพลธนูเฝ้าบนกำแพง แต่แคว้นซากลับสามารถใช้บันไดพาดกำแพงและเครื่องยิงหินทำให้เกิดความสูญเสียได้มากมายนี่ไม่ใช่การโจมตีขนาดใหญ่ด้วยซ้ำ เป็นเพียงการทดสอบกำลังและความสามัคคีของกองทัพหนานเจียงแคว้นซาย่อมประเมินสถานการณ์ได้ พวกเขาจะใช้สงครามจิตวิทยา ไม่รีบส่งกองทัพใหญ่โจมตี เพราะพวกเขารู้ดีว่าหากถึงคราวสู้เป็นตาย กองทัพหนานเจียงย่อมใช้พลังทั้งหมดป้องกันแต่ถ้าการทดสอบแบบนี้เกิดขึ้นซ้ำๆ จำนวนผู้เสียชีวิตและบาดเจ็บที่เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง จะทำลายจิตใจและกำลังใจของทหารหนานเจียงในที่สุดตอนนี้การพูดถึงกลยุทธ์การรบไม่มีประโยชน์ ทุกคนหมดกำลังใจ ไม่พร้อมสู้ การรบต่อไปย่อมมีแต่ความพ่ายแพ้กุนซือดูดยาสูบแห้งจนหมดถุง ครุ่นคิดหาวิธีแก้ปัญหาแต่ก็ไม่มีคำตอบ แม้ว่าราชสำนักจะส่งกำลังสนับสนุนมา ก็ยังไม่แน่ใจว่าใครจะถูกส่งมา“พรุ่งนี้รวบรวมทหารทุกนาย เขียนสุนทรพจน์เพื่อกระตุ้นกำลังใจ เราจะปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้”ฝางเ
ทุกคนหันไปมองทันที เห็นเพียงม้าตัวหนึ่งกำลังควบมาอย่างรวดเร็ว ฝุ่นตลบไปทั่ว คนบนหลังม้าถูกแสงอาทิตย์อบอุ่นปกคลุม มองเห็นไม่ชัดเจนว่าใช่หรือไม่ใช่ฉีหลินและฝางเทียนสวีหันไปมองอย่างรวดเร็ว ดวงตาแดงก่ำ เสียงในลำคอติดขัดจนเปล่งเสียงเรียกไม่ได้ชายผู้นั้นไม่ได้สวมชุดเกราะ สวมเพียงเสื้อผ้าชาวบ้านธรรมดาๆ มองไกลๆ ดูไม่มีอะไรพิเศษเขาหยุดม้าตรงหน้าทหารทั้งหมด ดวงตาสำรวจผู้คนช้าๆ ใบหน้าหมุนไปอย่างช้าๆ ให้แถวหน้ามองเห็นชัดเจนหลังจากความเงียบครู่หนึ่ง เสียงตะโกนดีใจก็ดังก้องไปทั่วสนาม“ผู้บังคับบัญชาเซี่ยกลับมาแล้ว!”“ผู้บังคับบัญชาเซี่ยยังมีชีวิตอยู่!”“เมื่อผู้บังคับบัญชาเซี่ยอยู่ที่นี่ เราต้องชนะ!”“ต้องชนะ!”เสียงตะโกนดังกึกก้องราวกับจะปลดปล่อยความคับแค้นจากการรบครั้งก่อน และระบายความโกรธแค้นต่อการทรยศของหวังเบียวแม่ทัพและนายพลทั้งหลายมองด้วยน้ำตาคลอเบ้า ตั้งแต่หวังเบียวหลบหนีไป พวกเขาก็ไม่เคยเห็นกำลังใจของทหารสูงขนาดนี้อีกเลยมีคนบางคนเพียงแค่ยืนอยู่ตรงนี้ โดยไม่ต้องพูดหรือทำอะไร ก็สามารถสร้างพลังและความเชื่อมั่นอย่างมหาศาลการที่ท่านอ๋องปรากฏตัวอยู่ที่นี่ คือคำตอบที่ดีที่สุดต่อ
ชามบะหมี่เส้นตัดถูกยกมา แต่ก็ยังไม่พอให้เซี่ยหลูโม่เติมพลังฉีหลินบอกว่าได้สั่งให้ทำเนื้อแกะย่างไว้แล้ว ทุกวันนี้อาหารเนื้อหายากอย่างในหนานเจียงไม่มีอีกแล้ว แม้แต่ชาวบ้านธรรมดาก็ยังมีเนื้อกินเซี่ยหลูโม่ประคองชามขึ้น มือไม้สั่นเล็กน้อย เขาดื่มน้ำซุปจนหมด รสเค็มจัด ก่อนจะดื่มน้ำอีกหนึ่งเหยือกเต็ม จากนั้นจึงนั่งพิงเก้าอี้อย่างหมดแรง รู้สึกว่ากำลังกายเริ่มกลับมาแต่ในตอนนี้ เขายังรู้สึกเหมือนร่างกายกำลังโคลงเคลงอยู่บนหลังม้า ดวงตาก็พร่ามัวจนคนตรงหน้าเหมือนถอยห่างไปทุกที ต้องตั้งสมาธิถึงจะมองเห็นชัดอู๋กุนซือพูดด้วยเสียงสะอื้น “ท่านอ๋องเหนื่อยยิ่งมาก”เซี่ยหลูโม่ลูบแก้มตัวเองแล้วพูดว่า “เรียกหมอทหารมาฝังเข็มที่หน้าให้ข้าหน่อย ข้ารู้สึกเหมือนหน้าโดนลมจนบิดเบี้ยว”ทุกคนเพ่งมอง และก็จริง ใบหน้าของเขาเบี้ยวเล็กน้อยฉีหลินพูดว่า “ผู้บังคับบัญชาไม่ได้หยุดพักเลยหรือขอรับ?”“พักไม่ได้!” เซี่ยหลูโม่ปล่อยข่าวใหญ่ออกมา “ข้าแสร้งว่าเจ็บป่วยก่อน แล้วแอบมาที่สนามรบ ระหว่างทาง…”เขาทำหน้าเหมือนรู้สึกผิด ก่อนจะโยนขวดยาออกมาหลายขวด “ข้าไม่ได้แกล้งป่วย แต่ป่วยจริงๆ ยาเหล่านี้ต้องกินระหว่างทาง บางคร
บางคนเกิดมาเพื่อสนามรบโดยแท้บนสนามรบ เซี่ยหลูโม่แสดงความเฉียบขาดและเด็ดขาดยิ่งกว่าในเมืองหลวง เขาไม่ต้องสนใจว่าใครจะพอใจหรือไม่ หรือใครจะระแวงหรือไม่ เพียงแค่ทำสิ่งที่เขาเห็นว่าสมควรทำในสามวัน ผู้ที่แพร่ข่าวลือถูกจับกุมทั้งหมดพวกเขาถูกนำตัวมายังค่ายฝึกต่อหน้าทหาร ทุกคนโดนโบยคนละยี่สิบทีจนทรุดตัวร้องโอดครวญและยอมสารภาพทุกอย่างพวกเขาไม่รู้ว่าใครอยู่เบื้องหลัง เพียงรับเงินมาเพื่อเผยแพร่ข่าวลือ โดยไม่ได้ใส่ใจว่าผลกระทบจะเป็นเช่นไรกองทัพแปดแสนจากซากั๋วจะบุกตี ไม่เป็นความจริง!ฮ่องเต้ประหารเป่ยหมิงอ๋อง ไม่จริง ท่านอ๋องยังอยู่ตรงนี้แม่ทัพหวังรู้ว่าไม่อาจชนะจึงหลบหนี ก็ไม่จริง เขาเพียงหนีเอาชีวิตรอดเพราะขลาดกลัวข่าวลือถูกโต้กลับทีละข้อ ทหารที่ได้ยินถึงกับโกรธจัด ทุกคนตะโกนด้วยความเดือดดาลให้ลงโทษคนเหล่านี้ด้วยการประหารการแพร่ข่าวลือเพื่อบ่อนทำลายจิตใจทหารถือเป็นอาชญากรรมร้ายแรงแต่เซี่ยหลูโม่มองกวาดทั่วลานฝึก ก่อนกล่าวเสียงดังว่า “ผู้ที่เชื่อข่าวลือโดยไม่ไตร่ตรอง ควรทบทวนตนเอง หลังจากนี้จงสู้ทุกศึกด้วยกำลังทั้งหมดที่มี”ผู้ที่บ่อนทำลายจิตใจทหารคือศัตรู เลือดของศัตรูจะชำระควา
หลังจากอาจารย์หยูตรวจสอบจวนของอ๋องฮุย พบว่าในช่วงไม่กี่เดือนที่ผ่านมา มีคนรับใช้บางคนออกจากจวนไปอาจารย์หยูไปสอบถามหอการค้าทั้งหมดในเมืองหลวง แต่ได้คำตอบว่าคนเหล่านั้นไม่ได้ถูกซื้อจากหอการค้า ซึ่งหมายความว่ามาจากแหล่งอื่นเขาไปที่ศาลากลางเพื่อค้นเอกสารทะเบียนทาส แต่ก็ไม่พบข้อมูลหลังจากปรึกษากัน ในที่สุด เสิ่นว่านจือก็ตัดสินใจด้วยตัวเองว่าจะย้ายเข้าไปอยู่ในจวนอ๋องฮุยนางบอกกับซ่งซีซีว่า “ข้าอยู่ใกล้ชิดกับอ๋องฮุยมานาน ข้าเชื่อใจเขา หากเขาเป็นเบื้องหลังที่ข้าตามหา ก็ถือว่าข้าไม่มีอะไรจะพูดแล้ว”ซ่งซีซีไม่ให้นางไปเพียงลำพัง จึงส่งหมั่นโถวและเฉินเฉินไปด้วย เพื่อช่วยเหลือในยามจำเป็นหากอ๋องฮุยรู้สึกว่าตัวเองถูกคุกคามจริง เขาย่อมไม่ปฏิเสธการมีเฉินเฉินและหมั่นโถวอยู่ด้วย เพราะยิ่งมีคนช่วยมากเท่าไรยิ่งดีแต่หากเขาปฏิเสธ ก็ย่อมแสดงให้เห็นว่าการเชิญเสิ่นว่านจือไปนั้นมีจุดประสงค์แอบแฝงซ่งซีซีไปส่งด้วยตัวเอง อ๋องฮุยออกมาต้อนรับด้วยสีหน้าปิติ เมื่อทราบว่ามีเพื่อนอีกสองคนมาด้วย เขาก็ตบมือหัวเราะ “เช่นนี้ที่นี่คงครึกครื้นแล้ว ยินดีต้อนรับ!”เสิ่นว่านจือหัวเราะ “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ข้าคงต้องถ
เสิ่นว่านจือจ้องมองพวกเขาอย่างละเอียด มีสองคนที่รูปร่างไม่สูง แต่กลับดูแข็งแรงและทรงพลังเป็นพิเศษ แขนของพวกเขาดูหนาและมีกล้ามเนื้อชัดเจน แม้กระทั่งเส้นเอ็นบริเวณคอก็ปูดขึ้นเล็กน้อยส่วนอีกสามคนที่เหลือนั้น รูปร่างค่อนข้างสูงกว่า แม้เสียงหายใจจะไม่ได้เผยความผิดปกติ แต่เมื่อมองลงไปยังรองเท้าของพวกเขา กลับสะอาดหมดจดจนไร้รอยฝุ่น บ่งบอกได้ว่า ฝึกฝนวิชาภายในจนถึงขั้นสูงผู้ที่ฝึกวิชาภายในได้ลึกซึ้ง ย่อมสามารถควบคุมลมหายใจได้ตามใจ ทั้งลึกหรือตื้น ดูจากลักษณะแล้ววิชาของพวกเขาไม่น้อยหน้าเสิ่นว่านจือเอ่ยถาม "มีวรยุทธ์หรือไม่?"พวกเขาต่างส่ายหน้า สีหน้าแสดงออกถึงความซื่อสัตย์สุจริต "ไม่มี"เสิ่นว่านจือสังเกตอีกครั้ง ก่อนจู่ๆ ก็ใช้หมัดฟาดไปยังชายร่างเตี้ยชายเตี้ยดวงตาฉายแสงวาบ แต่ก็รีบหลับตา แสดงท่าทางหวาดกลัวเสิ่นว่านจือดึงหมัดกลับ จากแววตาวูบหนึ่งของเขาก็สามารถบ่งบอกถึงสัญชาตญาณของผู้ฝึกยุทธ์ แต่เขาควบคุมตัวเองได้ดี ไม่ยกมือขึ้นมาป้องกันกลับกัน หากเป็นคนที่ไม่ฝึกยุทธ์ หากมีคนจู่โจมใบหน้า แม้ไม่มีความสามารถจะป้องกัน ก็ยังคงมีปฏิกิริยายกมือโดยสัญชาตญาณ แต่เขากลับไม่มีเสิ่นว่านจือหัวเ
ซ่งซีซีนั่งกลับลงบนเก้าอี้ กล่าวว่า “เรื่องที่พวกเจ้าทุจริตนั้น ฝ่าบาททรงทราบดีแล้ว ตอนนี้ที่ทรงให้ข้าสอบสวนเป็นการส่วนตัว ก็เพื่อมอบโอกาสให้พวกเจ้า หากพูดความจริง หัวของเจ้าจะยังปลอดภัย หากให้ข้อมูลที่มีค่าเพิ่มเติม อย่างมากก็แค่ถูกเนรเทศไปทำงานนอกเมือง ยังสามารถโลดแล่นในวงราชการได้”เกาหมิงอวี้ที่มีประสบการณ์ในราชสำนักมานานย่อมรู้ดีว่าให้ข้อมูลที่มีค่ามากขึ้น หมายถึงการขายเจ้านายและผู้ใต้บังคับบัญชาเขาไม่มีข้อสงสัยในคำพูดของซ่งซีซีด้วยสองเหตุผล หนึ่งคือ ช่วงนี้อู๋เยว่และคนของเขาตรวจสอบทางน้ำอยู่เสมอ สองคือ ซ่งซีซีออกหน้ามาสอบสวนด้วยตัวเอง หากไม่มีพระราชโองการจากฝ่าบาท นางไม่จำเป็นต้องลงมือเอง จะส่งใครมาทรมานเขาก็ได้แน่นอนว่าเขาไม่รู้ว่าซ่งซีซีวิเคราะห์เขาได้อย่างทะลุปรุโปร่ง และคาดการณ์ความคิดของเขาไปก่อนแล้ว“พวกเจ้าทุจริตทั้งระบบ ท่าทีของจินชางหมิงเป็นอย่างไร?”เกาหมิงอวี้ครุ่นคิดก่อนตอบว่า “จะว่าไปจริงๆ แล้ว เขาเป็นคนเริ่มเปิดทางให้เราทุจริต โดยอ้างว่าเป็นค่าเหนื่อยของเรา เมื่อเริ่มต้นแล้ว เราลองเบิกเงินเกินมาเล็กน้อย เขาก็ไม่ว่าอะไร จากนั้นเรากล้าขึ้นเรื่อยๆ ต่อมาเขาเตือนเ
หลังจากเฝ้าสังเกตอยู่สองวัน ซ่งซีซีตัดสินใจลงมือกับเกาหมิงอวี้ รองหัวหน้ากรมจัดการแม่น้ำเกาหมิงอวี้อายุสามสิบห้าปี รับราชการในกรมโยธามาแล้วห้าปี เขามีพื้นเพมาจากครอบครัวชาวไร่ชาวนา เมื่อยังเยาว์วัยพ่อแม่เสียชีวิต เพื่อให้เขาได้เรียนในสำนักที่ดีที่สุด เขาดูดทรัพย์สมบัติของพี่น้องจนหมดสิ้นหลังสอบจอหงวนได้ เขาเข้ารับราชการ และกลายเป็นคนโลภเงินอย่างที่สุด ขี้เหนียวอย่างยิ่งยวด ทอดทิ้งพี่น้องที่เคยเลี้ยงดูเขาไปเหมือนของไร้ค่า และไม่ติดต่อพวกเขาอีกเลยยังไม่หมดแค่นั้น เขาอ้างความหึงหวงเป็นเหตุผลในการหย่ากับภรรยาคนแรก แล้วแต่งงานกับบุตรสาวของอาจารย์ผู้มีพระคุณอาจารย์ผู้มีพระคุณของเขาคืออธิการสำนักไป๋หยุน ซึ่งปัจจุบันเสียชีวิตไปแล้ว ลูกสาวคนเดียวของอาจารย์แต่งงานกับเขา แต่ก็ไม่ได้รับการปฏิบัติอย่างดีเขาคือคนไร้ค่าและทรยศทว่าคนไร้ค่าเช่นนี้กลับใช้งานได้ดี เพราะความโลภ โกรธ หลง และความเห็นแก่ตัวของเขา มีจุดอ่อนที่สามารถกดดันจนยอมพูดทุกอย่างคืนนั้น ซ่งซีซีสั่งให้กุ้นเอ๋อร์จับตัวเขามายังเรือนทางตะวันตกของเมือง ขังเขาไว้หนึ่งคืน ให้เขาหวาดกลัวและหิวโหย จากนั้นค่อยสอบสวนในวันถัดไปเกาห
จักรพรรดิซูชิงมีราชโองการให้อู๋เยว่พาคนไปควบคุมงานโดยตรง ทว่า จินชางหมิงรับมือได้อย่างคล่องแคล่ว พาอู๋เยว่ไปตรวจสอบผลสำเร็จด้วยตนเองหลังจากเริ่มงานมาเป็นเวลานาน อ่างเก็บน้ำก็ใกล้เสร็จสมบูรณ์คุณภาพของอ่างเก็บน้ำนั้นยอดเยี่ยม เขื่อนที่สร้างขึ้นมั่นคงดั่งกำแพงทองหลังจากตรวจสอบอ่างเก็บน้ำแล้ว ก็ไปตรวจสอบทางน้ำ ทุกพื้นที่ได้ขุดลอกเสร็จเรียบร้อย ส่วนเขื่อนที่เสียหายก่อนหน้านี้ก็ได้รับการซ่อมแซมและเสริมความแข็งแรงแล้วอู๋เยว่ยังส่งคนไปพูดคุยกับคนงานก่อสร้างทางน้ำ ชายฉกรรจ์แต่ละคนที่ผิวคล้ำแดด ดูซื่อๆ ขัดเขินเมื่อต้องอยู่ต่อหน้าขุนนางส่วนใหญ่ถามอะไรก็ตอบสิ่งนั้น หากให้พวกเขาบอกความไม่พอใจอะไร พวกเขามักลังเลครู่หนึ่งก่อนที่จะถามว่าอาหารสามารถปรับปรุงได้ไหม โดยเฉพาะเพิ่มหมูติดมันให้หน่อยอู๋เยว่คิดว่าคนเหล่านี้เป็นคนเรียบง่าย ไม่มีปัญหาอะไร และไม่มีความเคียดแค้นในแววตาเขายังพาคนไปดูที่พักชั่วคราวของคนงานก่อสร้างเหล่านี้ ซึ่งส่วนใหญ่เป็นกระท่อมไม้และกระท่อมหญ้าแฝก ภายในมีเพียงที่นอนใหญ่ที่รองรับคนได้เจ็ดแปดคน ดูรกเล็กน้อยในกระท่อมไม่มีอาวุธ เครื่องมือที่ต้องใช้ทั้งหมดจะถูกเก็บไว้ในค
ซ่งซีซีแทบจะหัวเสียจนอกแตกตาย นางรู้สึกว่าเส้นผมสีขาวกำลังจะงอกออกมาบนหน้าผาก ไม่แปลกใจเลยที่ขุนนางในราชสำนักแต่ละคนดูแก่ก่อนวัย หรือแม้แต่เสนาบดีมู่ที่อายุเพียงหกสิบกว่า ผมก็หงอกไปกว่าครึ่งนางไปหาเสนาบดีมู่ด้วยความขุ่นเคือง หวังว่าเขาจะช่วยอะไรได้บ้างและกล่าวบางคำสนับสนุนนางต่อหน้าฮ่องเต้เสนาบดีมู่ยิ้มพลางมองนาง "แค่นี้ก็ถึงกับโกรธเลยหรือ?"ซ่งซีซีตอบ "มิกล้าโกรธเจ้าค่ะ แต่เรื่องนี้ชะลอความคืบหน้า และข้ากลัวว่าจะทำให้ผู้ต้องสงสัยตื่นตัว จนถูกชิงโอกาสไป ฝ่าบาทไม่ไว้ใจข้าเลย"เสนาบดีมู่ย้อนถาม "เขาไม่เชื่อเจ้าอย่างสมบูรณ์ก็เป็นเรื่องปกติ ต่อให้เป็นเจ้า หากคนใต้บัญชาไม่ได้ยกหลักฐานมาสนับสนุนคำพูด เจ้าจะเชื่อพวกเขาโดยไม่ตรวจสอบหรือ?"ซ่งซีซีกล่าว "แต่เขาไม่มีหลักฐานว่าท่านอ๋องมีความทะเยอทะยานใดๆ แต่เขาก็ยังระแวงทุกทางมิใช่หรือ?""ก็เพราะไม่มีหลักฐาน เขาจึงระแวง หากมีหลักฐาน เขาคงลงมือไปนานแล้ว" เสนาบดีมู่ถอนหายใจเบาๆ "ความจริงแล้ว หลายเรื่องไม่ได้ง่ายดายอย่างที่เจ้าคิด โดยเฉพาะการตัดสินใจสำคัญในราชสำนัก ต้องผ่านการหารือและอภิปรายหลายครั้ง บางเรื่องใช้เวลาเป็นปีจึงจะเดินหน้าได้ อีก
ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา โครงการก่อสร้างแม่น้ำได้เกณฑ์แรงงานจากในและรอบๆ เมืองหลวง โดยเป็นกลุ่มคนงานและแรงงานหนักกลุ่มเดียวกันหน่วยงานด้านแม่น้ำทั้งหมดอยู่ภายใต้การนำของจินชางหมิง เขาใช้ข้ออ้างเรื่องการซ่อมแซมแม่น้ำและโครงการระบายน้ำเข้ายึดครองภูเขาและที่ดินจำนวนไม่น้อยบ้านเรือนถูกสร้างขึ้นอย่างกระจัดกระจายในพื้นที่เหล่านี้ โดยไม่ได้จัดเป็นชุมชนที่มีขนาดใหญ่ คนงานแม่น้ำและแรงงานบางส่วนอาศัยอยู่ในบริเวณนี้เส้นทางแม่น้ำที่พวกเขาครอบครองกระจัดกระจายไปในทุกทิศ เมื่ออาจารย์หยูทำเครื่องหมายและเชื่อมจุดบนแผนที่ พบว่าพื้นที่เหล่านี้โอบล้อมพระราชวังหลวงไว้เหมือนตาข่ายที่กางปิดหากพวกเขาเป็นทหารลับของนกต่อ การเฝ้าประตูเมืองจะไร้ประโยชน์ เพราะพวกเขาอยู่ในเมืองหลวงมาตลอด และเมื่อไม่มีงานทำ พวกเขาก็สำรวจภูมิประเทศจนคุ้นเคย แม้แต่ค่ายลาดตระเวนหรือทหารรักษาการณ์อาจยังไม่รู้จักเส้นทางในเมืองหลวงดีเท่าพวกเขาซ่งซีซีมองดูแผนที่ด้วยความตระหนก แต่ก็ยังตั้งคำถามว่า "พวกเขาได้รับที่ดินเหล่านี้ ต้องได้รับการอนุมัติจากกรมโยธาธิการและฝ่าบาทใช่หรือไม่?""ถูกต้อง แต่ถ้าใช้เพื่อการซ่อมแซมแม่น้ำและระบายน้ำ ก
กล่องผ้าไหมสีแดงเข้มชิ้นนั้นเต็มไปด้วยฝุ่น ว่านกงกงเป่าฝุ่นออกก่อนจะใช้แขนเสื้อเช็ด แล้วเปิดกลไกอย่างแผ่วเบา ก่อนจะหยิบหยกชิ้นหนึ่งออกมาเขาส่งสัญญาณให้มอบหยกชิ้นนั้นแก่เสนาบดีมู่เสนาบดีมู่รับมาด้วยความสงสัย เมื่อมองดู เห็นว่าหยกทรงวงแหวนชิ้นนี้แกะสลักลวดลายมังกร ชัดเจนว่าเป็นของจักรพรรดิ์องค์ก่อน"ท่านเสนาบดีลองดูด้านหลัง" ว่านกงกงกล่าวเมื่อเสนาบดีมู่พลิกดูด้านหลัง เขาถึงกับตะลึงจนเหมือนร่างแข็งทื่อด้านหลังยังคงมีลวดลายมังกร แต่ลวดลายนี้ห่อหุ้มใบเมเปิลหนึ่งใบ และข้างใบเมเปิลนั้นยังมีอักษร "สือ" เล็กๆ แกะสลักไว้ใบเมเปิลและตัวอักษรแบ่งพื้นที่คนละด้าน ใบหนึ่งใหญ่ ใบหนึ่งเล็กซ่งซีซีก็เห็นเช่นกัน แต่ไม่เข้าใจความหมายเสนาบดีมู่ถอนหายใจและอธิบายเบาๆ "สือจิ้ง เป็นนามอักษรของจักรพรรดิ์องค์ก่อน ส่วนชิวเหมิงเคยเดินทางในยุทธภพช่วงหนึ่ง และได้รับสมญานามว่า 'คุณชายเหล็กแห่งใบเมเปิล'""หยกชิ้นนี้จักรพรรดิ์องค์ก่อนประทานให้แม่ทัพชิว ด้านหลังเดิมมีเพียงลวดลายมังกร แต่ใบเมเปิลและอักษร 'สือ' นั้น แม่ทัพชิวแกะสลักเพิ่มเอง หยกนี้เขาพกติดตัวตลอด ใส่ไว้ในถุงผ้าไหม แต่ไม่รู้อย่างไรถูกจักรพรรดิ
อย่างไรเสีย หัวข้อสนทนานี้เป็นเรื่องที่พูดยาก เสนาบดีมู่จึงดื่มชาสองสามอึกก่อนจะกล่าวว่า "ความจริงเรื่องนี้ข้าเองก็ไม่แน่ใจ ในตอนนั้นมีการประกาศว่าชิวเหมิงกระทำการหมิ่นพระเกียรติ จักรพรรดิ์องค์ก่อนทรงกริ้วและปลดเขาออกจากตำแหน่ง ก่อนจะพระราชทานยศเจวี๋ยให้แทน มีข่าวลือเล็กๆ น้อยๆ หลุดออกมาจากในวังว่าเขาและอาจารย์ฉีมีความสัมพันธ์ที่คลุมเครือบางอย่าง เมื่อจักรพรรดิ์องค์ก่อนทรงทราบ ก็ไม่อาจยอมรับเรื่องนี้ได้ ด้วยความโกรธจึงตรัสคำดูหมิ่นเขาอย่างรุนแรง รวมถึงการลดตำแหน่ง ทำให้ชิวเหมิงรู้สึกหมดกำลังใจจนตัดสินใจออกจากเมืองหลวงไป"สำหรับเหตุผลนี้ ซ่งซีซีเคยคาดเดาไว้บ้าง แต่คิดว่าในฐานะคนที่ทำงานใกล้ชิดราชวงศ์ ไม่น่าจะกล้าแสดงความคิดหรือความรู้สึกเช่นนั้นออกมา อีกทั้งนางก็รู้จักอุปนิสัยของจักรพรรดิ์องค์ก่อนดี จึงยิ่งไม่น่าจะไม่ระมัดระวังตัวและหากการลดตำแหน่งเกิดจากเรื่องนี้ ก็ดูเหมือนจะเป็นการทำเรื่องเล็กให้กลายเป็นเรื่องใหญ่แต่จากที่ได้ฟัง บางทีชิวเหมิงอาจมองจักรพรรดิ์องค์ก่อนเป็นเพื่อนจริงๆ จึงไม่ได้ปิดบังตัวเองมากนัก หรืออาจเพราะเรื่องเหล่านี้เกิดขึ้นบ่อยครั้ง ทำให้จักรพรรดิ์องค์ก่อนทรงไม
อาจารย์ฉีมอบหมายให้ซ่งซีซีตามหาบุคคลหนึ่งชื่อชิวเหมิงบรรพบุรุษของตระกูลชิวเคยร่วมรบสร้างแคว้นกับจักรพรรดิ์ผู้ก่อตั้งราชวงศ์ และได้รับการแต่งตั้งให้เป็นขุนนางตลอดกาลในฐานติ้งปังโหว แต่ต่อมาชิวเหมิงกลับล่วงเกินจักรพรรดิ์องค์ก่อน และถูกลดตำแหน่งลงเป็นผิงอันป๋อเขาจึงย้ายออกจากเมืองหลวงไปปลีกวิเวกที่แถบเจียงหนาน และดูเหมือนว่าคนในเมืองหลวงที่จำเขาได้คงเหลือน้อยเต็มที"เขาไม่เคยแต่งงานเลยตลอดชีวิต และห้างชิวเจียก็เป็นของเขา"ซ่งซีซีประหลาดใจ "เขาคือเจ้าของเบื้องหลังของห้างชิวเจียอย่างนั้นหรือ?"ห้างชิวเจียในแถบเจียงหนานถือเป็นกิจการใหญ่โต แม้ทรัพย์สินจะไม่เทียบเท่าตระกูลเสิ่น แต่ครอบคลุมหลากหลายอุตสาหกรรมและมีเครือข่ายความสัมพันธ์กว้างขวางในแคว้นซางมีคนแซ่ชิวอยู่ไม่น้อย ประกอบกับชิวเหมิงที่ซ่อนตัวและไม่พบปะใครเลย ทำให้ไม่มีใครคาดคิดว่าเขาจะเป็นเจ้าของห้างชิวเจียแต่ห้างชิวเจียมีอายุเกินร้อยปี เป็นป้ายเก่าแก่ ก่อนที่ชิวเหมิงจะออกจากเมืองหลวง ก็ไม่เคยมีข่าวว่าครอบครัวเขาทำธุรกิจหงเซียวรีบอธิบาย "เดิมทีห้างชิวเจียไม่ได้เป็นของชิวเหมิง แต่ภายหลังเมื่อเขาไปถึงเจียงหนาน ห้างชิวเจียประส
ข้อมูลทั้งหมดเกี่ยวกับจินชางหมิงถูกส่งมาถึงมืออาจารย์หยูจินชางหมิง เป็นชาวเยี่ยนโจว อายุ 47 ปี สอบได้ตำแหน่งซิ่วไฉตอนอายุ 13 ปี และจวี่เหรินตอนอายุ 18 ปี ในตอนนั้นเขาได้รับการยกย่องว่าเป็นอัจฉริยะในเยี่ยนโจวแต่หลังสอบจวี่เหรินได้ เขาถูกชะลอไม่ให้เดินทางไปสอบในเมืองหลวงเพราะมารดาป่วย เขาจึงหางานทำในสำนักอำเภอที่เยี่ยนโจว และได้ตำแหน่งเลขานุการเส้นทางการเลื่อนตำแหน่งของเขาไม่มีปัญหาใดๆ ทั้งเยี่ยนโจวและกรมโยธาธิการต่างให้คะแนนว่าเขาเป็นคนมีวิสัยทัศน์และลงมือทำจริงในการประเมินผลสามปีครั้งของกรมการปกครอง เขาได้คะแนนดีเยี่ยมว่ากันว่าการเป็นหัวหน้ากรมแม่น้ำเพียงอย่างเดียวเป็นการฝังพรสวรรค์ของเขา บ้างก็ว่าเขาไม่มีสายสัมพันธ์ที่ดี มิฉะนั้นเขาคงได้รับการเลื่อนตำแหน่งไปเป็นรองเสนาบดีกรมโยธาธิการแล้วแคว้นต้าซางมีข้าราชการแบบเขาอยู่มากมาย ตำแหน่งไม่สูงนัก แต่ทำงานทุกอย่างราบรื่น ไม่มีความทะเยอทะยานมาก และทำงานเงียบๆ อย่างมีประสิทธิภาพเขาไม่ได้โดดเด่น ไม่มีเรื่องให้พูดถึง มีภรรยาหลวงหนึ่งคน ภรรยาน้อยหนึ่งคน ลูกชายหนึ่งคน ลูกสาวหนึ่งคน และคนรับใช้สามคน บ้านที่เขาอยู่เดิมเป็นบ้านเช่า เพิ