"คงเป็นไปไม่ได้หรอก เขาคงไม่มารักมาชอบกูหรอก ขนาดวันนี้เขายังว่ากู ว่าเขาต้องใช้เงินซื้อมาให้เป็นเมียเขา ยังเรียกร้องให้กูทำหน้าที่เมียทุกอย่างอยู่เลย"
เสียงถอนหายใจของเพื่อนสองคนดังขึ้นพร้อมกัน ถึงจะรู้สถานการณ์บ้านของขวัญตาดี แต่ก็อดสงสารเพื่อนไม่ได้ ไม่รู้ว่าต่อไปนี้ต้องเจอกับอะไรอีกบ้าง "ทำไมเขาเป็นคนแบบนั้นว่ะ แล้วมึงจะทนได้ไหมขวัญ" "ทนได้สิ กูจะทน"ขวัญตาตอบไปด้วยเสียงสั่นเครือ เธออยากร้องไห้อีกแล้ว เลยเงยหน้าขึ้นเพื่อไม่ให้น้ำตาไหลออกมา "พวกกูเป็นกำลังใจให้มึงนะ" พูดกันต่อไม่กี่ประโยคก็วางสายกันไป ขวัญตาจัดของเสร็จ เธอก็ลงไปร้านขายยา วันนี้รู้สึกปวดหัวมาก ยิ่งอาทิตย์ที่ผ่านมามีแต่เรื่องเครียด หลังจากบอกอาการกับเภสัชกรและได้ยาตามที่ต้องการ ตาก็เหลือบไปเห็นแผงยาคุมหลายยี่ห้อ แล้วนึกขึ้นมาว่ามันจำเป็นต้องกินหรือเปล่า ระหว่างที่กำลังยืนลังเล เภสัชกรคงเห็นอาการเธอเลยเป็นคนเอ่ยถามขึ้น "สนใจจะทานไหมคะ กินแบบรายเดือนดีกว่าแบบฉุกเฉินนะคะ เดี๋ยวเภสัชกรแนะนำให้ค่ะ"ขวัญตายิ้มเจื่อน อายเหมือนกัน แต่ตอนนี้ในร้านมีเธอแค่คนเดียว "คือมันดีกว่าใช่ไหมคะ สำหรับคนที่แต่งงานแล้วอ่ะค่ะ"เภสัชยิ้มหวานนึกรู้ว่าเธออายในเรื่องที่กำลังพูด "ถ้ายังไม่พร้อมมีลูก คุมกำเนิดไว้ก็ดีค่ะ แต่ที่จริงถ้าไม่อยากกินยาพวกนี้ ให้แฟนเป็นคนป้องกันโดยใส่ถุงยางอนามัยก็ได้นะคะ" "ถุงยางเหรอคะ?"ตากลมโตหันมองอุปกรณ์ป้องกันที่ว่า ที่เห็นได้ตามร้านสะดวกซื้อทั่วไป "ไม่ทราบว่ารู้หรือเปล่าว่าแฟนใช้ขนาดไหน เราสามารถซื้อไปเตรียมไว้ได้นะคะ เผื่อฉุกเฉิน" "เอ่...มันมีไซส์ด้วยเหรอคะ"รอยยิ้มหวานถูกส่งมาอีกแล้ว ก่อนเภสัชกรคนสวยจะหยิบกล่องสี่เหลี่ยมหลายแบบขึ้นมาเรียงราวกับให้เธอเลือก "นี่ค่ะ ถ้าเป็นมาตรฐานชายไทยทั่วไปจะอยู่ที่ 49/52/54/56ประมาณนี้ค่ะ"ขวัญตามองกล่องสี่เหลี่ยมเหล่านั้นด้วยความงง เพิ่งรู้ว่าของผู้ชายมันมีขนาดอะไรแบบนั้นด้วย แล้ว เอ่อ...แบบพี่คิณนี่ขนาดไหน จากที่ก้นเธอสัมผัสมันเมื่อตอนเย็น ก็น่าจะไม่ใช่เล็กๆ "เอ่อคือ มีใหญ่กว่านี้ไหมคะ"เภสัชกรสาวชะงักไปเล็กน้อย ก่อนเลื่อนถุงยางที่กล่องใหญ่กว่าทุกกล่องที่วางเรียงกันมาตรงหน้าเธอ "ไซส์พิเศษค่ะ แต่ไม่มีใหญ่กว่านี้แล้วนะคะ เพราะถ้าเอามาขายคงขายยาก"อายเหลือเกินที่ต้องมายืนซักถามเรื่องพวกนี้ นี่เธอคงไม่ได้หมกมุ่นเรื่องนี้ใช่ไหม แต่คิณบอกเองว่าให้เธอเตรียมตัว ถ้าเธอเตรียมถุงยางไปคงไม่น่าเกลียดอะไรหรอกใช่ไหม "งั้นขอยาคุมแบบรายเดือนกับถุงยางไซส์พิเศษค่ะ" "ถุงยางเอาแบบกล่องใหญ่เลยไหมคะ ราคาถูกกว่าเยอะเลย"เภสัชกรยังคงแนะนำด้วยท่าทีปกติ ในขณะที่เธอหน้าแดงครั้งแล้วครั้งเล่า "เอ่อ...ค่ะ" สิบโมงเช้าของอีกวัน ขวัญตาแต่งตัวและจัดของเรียบร้อยแล้ว เธอนั่งรอเวลาที่คิณจะมารับ เขาโทรมาบอกว่าให้เธอรออยู่บนห้องเขาจะขึ้นมาขนกระเป๋าลงไปเอง รอไม่นานคิณก็มาถึง เขาแต่งตัวในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาว กางเกงยีนส์ ใบหน้าหล่อเหลานั้นยังคงบึ้งตึงเหมือนเมื่อวาน "แล้วของอื่นล่ะ"เขาถามเมื่อเห็นเธอเอากระเป๋าไปแค่สามใบ แต่ยังมีของในห้องอีกหลายอย่าง "ไม่เอาแล้ว ที่สำคัญฉันก็เก็บมาไว้หมดแล้ว"เธอช่วยเขาลากกระเป๋าใบเล็กสุดลงมาที่รถ ตลอดเวลาที่อยู่ในรถเราสองคนก็ยังคงไม่พูดคุยอะไรกันเหมือนเดิม จนรถเข้ามาจอดที่สำนักงานเขต "บัตรประชาชนเอามาหรือเปล่า"นี่คือคำแรกที่คุยกันหลังจากขึ้นรถ เธอสังเกตุวันนี้อาการเขาดูแปลกมากกว่าเมื่อวาน ดูเงียบผิดปกติ "เอามาแล้ว"มือเล็กล้วงหยิบออกมาจากกระเป๋า ก่อนจะเดินตามร่างสูงเข้าไปในสำนักงานเขต ใช้เวลาไม่นาน ทะเบียนสมรสสองใบก็มาอยู่ในมือขวัญตาทั้งหมด เพราะคิณไม่สนใจที่จะถือมัน เขาเดินหน้าตึงมากกว่าตอนเข้าไปซะอีก เธอเองก็ไม่ได้พอใจที่จะให้เป็นแบบนี้เหมือนกัน แต่ทำไมกลายเป็นเขาที่เหมือนไม่พอใจอยู่ฝ่ายเดียว หรือเพราะเธอเริ่มทำใจให้ชินได้แล้ว ว่ายังไงก็คงต้องอยู่กับเขา แต่จะอยู่ไปได้นานแค่ไหน ไม่มีใครรู้ "กินข้าวก่อนนะ ฉันหิว"ขวัญตานิ่งไม่ตอบอะไร ก็เขานึกจะพูดก็พูด ตั้งแต่ออกจากสำนักงานเขตมาเขาไม่พูดอะไรสักคำ ทำอย่างกับตัวเองไม่พอใจเป็นอยู่คนเดียว เธอเองก็ไม่พอใจเป็นเหมือนกัน รถเลี้ยวเข้าจอดร้านอาหารแห่งหนึ่ง เป็นร้านลักษณะบ้านทรงไทย มีซุ้มที่นั่งโดยรอบ เมื่อได้ที่นั่งเขาก็สั่งอาหารหลายอย่างโดยไม่ถามความคิดเห็นเธอสักคำ ก็ดีถ้าไม่คุยเธอก็จะไม่คุยเหมือนกัน ต่างคนต่างทำหน้าตึงใส่กันตลอดมื้ออาหารราวกับโกรธกันมาเป็นสิบชาติ จนเมื่อเรียกเช็คบิล "อ้าว...น้องขวัญมาทานข้าวที่นี่เหมือนกันเหรอครับ"คิณหันขวับไปมองบุคคลมาใหม่ที่เข้ามาทักขวัญตาในตอนที่กำลังเช็คบิล "เอ่อค่ะ พี่ลีโอ"ขวัญตารู้สึกตกใจเล็กน้อยที่มาเจอรุ่นพี่คณะตัวเอง ที่เคยตามจีบเธอตอนปีหนึ่ง "คอนโดขวัญไม่ได้อยู่แถวนี้นิ ทำไมมากินไกลนักล่ะครับ แล้วมากับใครเอ่ย"ลีโอทำเป็นเมินมองไม่เห็นคนที่ขวัญตามาด้วย ทำไมเขาจะไม่รู้จักแก๊งค์หนุ่มฮอตคณะวิศวะ แต่ทว่าอยากรู้มากกว่าว่าคนที่เขาตามจีบมาตั้งแต่ปีหนึ่งเป็นอะไรกับหนุ่มคนนี้ "ขวัญมากับรุ่นพี่อ่ะค่ะ กำลังจะกลับพอดี"คิณใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มอย่างไม่พอใจในคำว่ารุ่นพี่ของขวัญตา "พูดใหม่สิ ฉันเป็นอะไรกับเธอนะ"ขวัญตาอ้ำอึ้งไม่คิดว่าเขาจะมีปากขึ้นมาตอนนี้ "เอ่อ..คือ" "เธอจะบอกคนอื่นว่าอะไร กับคนที่เพิ่งออกมาจากสำนักงานเขตด้วยกัน หรือต้องให้เอาทะเบียนสมรสมาโชว์ด้วย"เสียงทุ้มฟังดูเหมือนราบเรียบ แต่ขวัญตารู้ดีว่ามันคือคลื่นลมสงบก่อนเจอพายุใหญ่ ลีโอที่ได้ยินแบบนั้นก็ชะงักไปเล็กน้อย ไม่คิดว่าสาวสวยตรงหน้าจะกลายเป็นคนมีพันธะตั้งแต่วัยเท่านี้ รู้สึกเสียดายความสวยที่ถูกใจเขาตั้งแต่แรกเห็นมาก จนตอนนี้เขายังหาใครที่สวยถูกใจเท่าเธอยังไม่มี "งั้นพี่ไปก่อนนะครับ ไว้ค่อยเจอกันที่คณะ"ลีโอรีบปลีกตัวออกจากสถานการณ์ตรงหน้า เขาเองก็ไม่อยากยุ่งกับแก๊งค์วิศวะเท่าไหร่ ถึงจะเสียดายคนสวยแบบขวัญตา แต่ทว่าเขาก็ไม่ชอบคนที่มีพันธะเหมือนกัน เมื่อขึ้นมาบนรถคิณก็เข้าสู่โหมดคนไม่มีปากอีกครั้ง แต่ภายในใจเขากลับร้อนระอุ ไม่ชอบใจที่ขวัญตาไปบอกว่าเขาเป็นรุ่นพี่ ถึงจะไม่ชอบสถานะผัวเมียที่เพิ่งได้มาหมาดๆ แต่การที่เธอไปเที่ยวบอกใครๆว่าเขาเป็นรุ่นพี่มันดูจะเกินไปหน่อย "ต่อไปถ้ามีใครถามว่าฉันกับเธอเป็นอะไรกันจะตอบว่าอะไรนะ"เมื่อรถมาจอดที่คอนโดหรู คิณก็พูดโพล่งขึ้นมา "แล้วพี่ให้บอกว่าอะไรคะ ฉันก็จะบอกแบบนั้น แต่บางทีสถานการณ์มันก็ไม่ควรจะบอกออกไปตรงๆเหมือนกัน" "หึ...สถานการณ์ไหนที่เธอคิดว่าไม่ควรบอกไปตรงๆ คงไมใช่ตอนที่มีตัวผู้มาถามใช่ไหม" "เอ๊ะ...นี่พี่จะเกินไปแล้วนะ พูดจาให้เกียรติคนอื่นด้วย" "ดูท่าเธอนี่น่าจะเสน่ห์แรงนะ ผู้ชายคงเสียดายกันเป็นพรวน แต่เสียใจนะควรรู้ตั้งแต่เปลี่ยนมาใช้นามสกุลฉันแล้วว่าเธอไม่มีสิทธิ์เข้าใกล้ตัวผู้หน้าไหนทั้งนั้น" ขวัญตาเม้มปากแน่น รู้สึกเกลียดผู้ชายคนนี้เพิ่มขึ้นไปอีก หน้าตาก็ดี แต่คำพูดคำจาใช้ไม่ได้เลย หยาบคาย ป่าเถื่อนที่สุด ไม่พ้นการกระทำก็คงไม่ต่างกันหลังจากเถียงกันในรถสักพักหนึ่ง คิณก็เดินลงจากรถทันทีด้วยความไม่พอใจ เขาเดินลากกระเป๋าเข้าลิฟท์โดยไม่คิดจะรอเธอด้วยซ้ำ ดีว่าเธอรีบวิ่งเข้ามาทัน อารมณ์ผู้ชายคนนี้น่ากลัวจริงๆ "ด่าฉันอยู่ในใจใช่ไหม"เสียงทุ้มลอยมาให้เธอได้ยิน แต่ทว่าขวัญตาไม่สนใจ ผู้ชายคนนี้มีปมอะไรหรือเปล่า ทำไมทำตัวหลายบุคลิกเหลือเกิน แต่ทุกบุคลิกล้วนแต่ทำให้เธอไม่อยากเข้าใกล้ เมื่อเธอไม่ตอบ คิณก็เดินเข้าประกบข้างหลัง ก่อนใช้จมูกคลอเคลียที่ซอกคอหอม สูดดมเอากลิ่นกายสาวที่เขาติดใจตั้งแต่เมื่อวาน เธอทำเขาหงุดหงิดไม่มีที่ระบาย ทำให้เช้านี้เขาตื่นนอนอย่างหัวเสียสุดๆ "พะ พี่จะทำอะไร ถอยออกไปอีกนะ นี่มันที่สาธารณะเดี๋ยวใครมาเห็น" "ไม่มีใครสักคน ใครจะมาเห็น อีกอย่างแค่ดมนิดๆหน่อยๆนี่เธอหวงตัวกับผัวเหรอ" "หยุดพูดคำว่าผัวเมียในที่สาธารณะได้ไหม ฉันไม่ชอบ"เสียงหวานเอ่ยต่อว่าคนตัวสูงที่ยังกดหอมซอกคอเธอไม่หยุด จนตอนนี้ขนกายเธอลุกชันขึ้นมาอีกแล้ว "แล้วให้พูดคำว่าอะไร ไหนเธอลองบอกสิ"เสียงแหบพร่ากระซิบชิดริมหู เขาจงใจผ่อนลมหายใจเบาๆอย่างยั่วยวนเธอ "สามี ภรรยาค่ะ" "หึ หึ ฉันคงไม่ใช่คำยาวๆแบบนั้นหรอก เสียเวลา ใครถามก็ผัวเมียง่าย
"พี่หันหลังมาสิคะ ถ้าจะให้ฉันถูหลัง" ขวัญตารู้สึกเขินอายสายตาคมที่เอาแต่มองหน้าอกเธอ ถึงจะโผล่พ้นน้ำมานิดเดียว แต่คนสองคนนั่งอยู่ในอ่างย่อมเกิดความใกล้ชิด ผิวเนื้อสัมผัสกันไปมา "ฉันไม่อยากให้เธอถูหลังแล้ว อยากให้เธอถูอย่างอื่นมากกว่า" "ถะ ถูอะไรของพี่"มือหนาจับมือเล็กเข้ามาสัมผัสกับแก่นกายเขาที่ขยายใหญ่อยู่ในน้ำ เมื่อมือนิ่มสัมผัสเข้ากลางลำ ทำเอาร่างสูงสะดุ้งในความเสียว "อ๊าสส ทำเป็นไหม" "มะ ไม่เป็นค่ะ"ขวัญตารู้สึกถึงสิ่งที่เธอสัมผัสว่ามันทั้งแข็ง และขรุขระ แถมขนาดของมัน มือเธอกุมแทบไม่มิด "ฉันอยากให้เธอใช้ปากนุ่มๆของเธอทำให้มันสงบได้หรือเปล่า"คงไม่ได้หมายถึงให้เธอออรัลเซ็กส์ให้หรอกใช่ไหม แต่คงใช่แน่ๆ เพราะเมื่อเขาพูดจบก็ลุกขึ้นนั่งบนขอบอ่าง ทำให้แก่นกายที่เธอสัมผัสเมื่อครู่ออกมาปะทะสายตา มันเต็มไปด้วยเส้นเลือดที่ขึ้นโปดปูนรอบลำ ไม่แน่ใจว่าปากเล็กของเธอจะอมมันเข้าไปได้ไหม "มาสิ มาทำให้มันสงบ นึกว่าเป็นไอติมที่เธอชอบกิน"ขวัญตากลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ ค่อยๆขยับเข้าไปในหว่างขาเขา ก่อนจะใช้มือจับมันเบาๆ "จับแรงๆ เธอกลัวมันจะกัดหรือไง มันไม่กัดปากเธอหรอก แต่มันจะกัดอย่างอื่นของเธอ"ขวั
"ฮือ...ฉันเจ็บ พะ พี่ เบาๆ"ถึงจะบอกออกไปแบบนั้นแต่คนตัวสูงไม่สนใจยังคงขยับบั้นเอวเข้าออกรัวๆ จากความเจ็บปวดแปรเปลี่ยนเป็นความเสียวซ่าน จนส่งเสียงครางออกมาลั่นห้อง "มะ ไม่ไหวแล้ว"คนตัวสูงที่รู้สึกถึงร่องรักที่ตอดเอ็นเขาจนแทบขาด เขาเองก็จะเสร็จหลังจากตอกอัดรัวๆมาได้สักพัก ปึก ปึก ปึก ปึก!!! เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังขึ้นรัวๆ มือหนาส่งไปบีบเค้นเต้าอวบก่อนเพิ่มแรงส่งของสะโพกให้รุนแรงขึ้น "อ๊าสสส...อ่ะ อ่ะ อ่ะ"ร่างเล็กที่โยกโคลงขึ้นลงตามแรงกระแทกรุนแรงที่คนตัวสูงส่งมา เธอจับได้ว่าเขาเป็นคนรุนแรงในเรื่องนี้ ใบหน้าหล่อที่เครียดเกร็ง เหงื่อไหลหยดไปมาตามแรงขยับ แววตาคมที่ดูดุดัน ถึงจะรุนแรงแต่ทว่าร่างกายเธอกลับชอบแบบนี้ มือหนาเลื่อนมากระชับเอวคอดกิ่วบีบเค้นตามแรงอารมณ์ที่พุ่งสูง กระแทกกระทั้นอย่างลืมตายเมื่อใกล้จะเสร็จ "ซี้ด..อ๊าสส/อ่าา"ท่อนเอ็นร้อนที่ปลดปล่อยลาวาขาวขุ่นออกมาจนเต็มร่องรัก ขวัญตานอนตาลอยได้ไม่นาน ใบหน้าหล่อเหลาก็มาคลอเคลีย ดูดเม้มตามซอกคอขาวเพื่อปลุกเร้าอารมณ์อีก เสียงครางอื้ออึงดังขึ้นไม่หยุด "อื้อ อ่ะ อือ อ่าา"เธอร้องครางไม่เป็นภาษาเมื่อเอ็นร้อนตอกอัดรุนแรงขึ้นอีกครั้
ขวัญตาแทบจะตายกับความปวดเมื่อยนี้ เธอพยายามลุกขึ้นจากที่นอนอยู่นาน แต่ทว่าไม่มีแรงและรู้สึกปวดระบมไปหมด เมื่อวานยังไม่รู้สึกเจ็บเท่าวันนี้ เมื่อคืนก่อนนอนคนหื่นยังรังแกเธอไปอีกสองรอบ น่าจะเป็นผลมาจากตอนนั้น แค่สองคืนเธอรับศึกหนักจากเขาจนร่างกายแทบไม่ไหว คิณที่ตื่นตั้งแต่เธอขยับตัว นอนมองหญิงสาวพยายามลุกขึ้นจากที่นอนด้วยแววตาเฉยๆ "เป็นอะไร?"เสียงทุ้มเรียบเฉยเหมือนหน้าตาคนถามถูกส่งออกไป "เจ็บค่ะ" "ตรงไหน ที่ร่องเหรอ? ไหนมาดู" คิณดึงร่างขวัญตาลงมานอนหงายบนที่นอน ดีที่เมื่อคืนหลังจากร่วมรักกันเขาไม่ได้ใส่เสื้อผ้าให้เธอทำให้ไม่ต้องเสียเวลาถอด มือหนาดึงสะโพกคนตัวเล็กเข้าหาตัว อ้าขาออกกว้าง ก่อนให้นิ้วเรียวแหวกกรีบอวบอูมที่บวมแดงดู สภาพน่าจะอักเสบจริง คงเพราะเขาทำเธอแรงและหลายรอบติดๆกัน "เดี๋ยวไปซื้อยามาให้ ไปอาบน้ำก่อนไป"ไม่ใช่เพราะมีใจให้เธอหรอก แค่สงสารที่เขาเป็นคนทำให้เธอเป็นแบบนี้ อีกอย่างใจดำไม่ไปซื้อมาให้ ร่องรักเธอก็ไม่หายสักที จะให้เขาอดหลายๆวันเขาคงไม่ยอม "เอานี่ ยาแก้อักเสบ กินข้าวแล้วกินซะ"ขวัญตามองยาในมือคิณก่อนจะรับมันมาถือไว้ หลังจากอาบน้ำก็รู้สึกว่าดีขึ้น เพราะเธอแ
"มาแล้วเหรอมึง ดูหน้าอิ่มเอิบดีนะ หลังจากมีผัว"ลินดาเอ่ยแซวไม่อยากให้เพื่อนเครียดมากไปกว่านี้ "ทำไมกูดูเหมือนมึงเจอศึกหนักเลยขวัญ มึงไหวไหมว่ะ"ปิ่นมุกไม่คิดเหมือนลินดา สภาพท่าทางของเพื่อนดูโทรมลงไปมาก "ไหว ก็แค่เซ็กส์ดิบเถื่อน" "จริงเหรอว่ะ พี่คิณเป็นแบบนั้นเหรอ ภายนอกดูเป็นคนดี ไม่น่าเชื่อเลย" "เขาอาจจะเถื่อนกับกูคนเดียวก็ได้"ขวัญตาพูดอย่างปลงๆ ใช้ชีวิตกับคิณมาสี่วันเต็ม ไม่มีวันไหนที่เขาไม่เรียกร้องจากเธอ เขาทำเหมือนคนอดยากปากแห้งมานาน ทั้งที่เธอคิดว่าคนแบบเขาน่าจะมีผู้หญิงเข้าหาไม่น้อย "เขารุนแรงมากเหรอมึง แล้วนี่มึงป้องกันบ้างไหม"ปิ่นมุกใช้มือบีบไหล่เพื่อนอย่างให้กำลังใจ ก่อนหันสบตาลินดา "ป้องกัน กูกินยาคุมแล้ว" "เออ...มึงอย่าพลาดเชียวนะ คนพันนั้นไม่ต้องให้ได้สัมผัสกับคำว่าพ่อหรอก"ลินดาว่าอย่างนึกโมโหผู้ชายกลุ่มนี้นิสัยคล้ายคลึงกันไปหมด ดีว่าเพลิงที่รู้ตัวและปรับเปลี่ยนนิสัยได้ แต่คิณที่ภายนอกไม่น่าเชื่อว่าจะเลวไม่ต่างกัน ไม่รู้จะคิดได้วันไหน "นี่ อีขวัญมึงถูกโหวตให้เป็นสาวเจ้าเสน่ห์ประจำเทอมนี้ของคณะเราอีกแล้ว ฮอตจริงเพื่อนกู ฮอตโดยที่ไม่ต้องทำอะไร กูนะหว่านเสน่ห์ใส่ผู้ช
คิณมาจอดรถรับขวัญตาที่คณะ วันนี้วันศุกร์เขาบอกเธอว่าป๊านัดให้ไปกินข้าวที่บ้าน "ถ้าป๊าถามอะไรเธอก็ตอบให้ดีๆด้วยนะ" "ถามอะไร อย่างเช่นอะไรคะ" เธอไม่ได้จะกวนเขาแต่อยากรู้จริงๆว่าคำถามประเภทไหนที่ป๊าเขาจะถาม เธอจะได้เตรียมคำตอบถูก "อย่างเช่นว่าฉันทำตัวดีหรือเปล่า" "พี่ทำตัวไม่ดีสินะ ป๊าพี่เลยมาบังคับให้แต่งงาน คงเป็นประเภทนอนกับผู้หญิงไปทั่ว"มือหนาบีบมือเล็กอย่างแรงที่เธอกล้าด่าเขา "โอ้ย!!!ปล่อยฉันนะ ถ้าฉันพูดผิดพี่ก็แก้ตัวมาสิ แต่ฉันว่าฉันเดาถูก" "เธอยังไม่หยุดใช่ไหมขวัญตา ถึงเมื่อก่อนฉันจะเป็นยังไง นั่นมันก็ก่อนที่เราจะจดทะเบียนกัน" "นี่ฉันควรดีใจใช่ไหม ความหมายของพี่คือหลังเราจดทะเบียนกัน พี่ไม่เคยไปนอนที่ไหนเลยเหรอคะ ทั้งๆที่พี่กลับดึกดื่นทุกคืน" อยากจะเอามือตบปากตัวเองที่เผลอพูดเหมือนน้อยใจออกไป ก็เขาเรียกร้องหน้าที่เมียจากเธอทุกอย่าง ทำไมเธอจะไม่มีสิทธิ์เรียกร้องหน้าที่ผัวที่ดีจากเขาบ้าง "ถึงฉันจะกลับดึกแค่ไหน ฉันก็มาเอาเธอทุกคืน ฉันจะเอาเวลาที่ไหนไปนอนกับคนอื่น" "จะไปรู้เหรอคะ"เสียงหวานพึมพำตอบ "อย่าเรียกร้องให้มากนักนะเธออ่ะ อันที่จริงถ้าฉันจะไปไหนไม่จำเป็นต้องรายงาน
"อ้ายย!!!อีขวัญมึงดูเพจมหาลัยเอารูปมึงกับพี่ลีโอไปลง เหมาะสมกันมาก แล้วมึงดูคอมเม้นท์เป็นเอกฉันท์เว่อร์"ลินดายื่นโทรศัพท์มาให้เธอดู ซึ่งเธอหูดับไปตั้งแต่ลินดาบอกว่าเพจมหาลัยเอารูปไปลง คิณคงไม่ได้เห็นหรอกใช่ไหม ช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมาเขาไม่ค่อยปากร้ายใส่เธอมากนัก มีบ้างที่เผลอแต่ก็น้อยมากจริงๆ เธอไม่อยากให้เขาไม่พอใจเรื่องนี้ขึ้นมา "ขอให้เขาลบได้ไหม กูกลัวพี่คิณเห็น" มือเล็กสั่นเทาน้อยๆภาวนาให้คนตัวสูงยังไม่เห็นหรือเขาอาจไม่สนใจ ยิ่งอารมณ์ร้อนๆอยู่ด้วย เธอกลัวเขาจะรุนแรงกับเธออีก แต่ทว่าคำภาวนาของขวัญตาไม่เป็นผล เมื่อคิณเผลอไปเห็นรูปนั้นจากโทรศัพท์ของรุ่นน้องในคณะที่เอามาพูดคุยเป็นหัวข้อสนทนากัน "นี่รูปอะไร"คิณเลิกคิ้วถามรุ่นน้องอย่างสงสัยที่เห็นรูปเมียตัวเองใส่ชุดนุ่งน้อยห่มน้อยไปนั่งตักผู้ชายที่เขาจำได้ว่าคือคนที่เคยเจอที่ร้านอาหาร "รูปขวัญตากับพี่ลีโอไงพี่ ขวัญตาเธอเป็นสาวเจ้าเสน่ห์ของคณะนิเทศมาสองปีแล้วครับ" "สาวเจ้าเสน่ห์?ใครเป็นคนโหวต" "ก็พวกผู้ชายเข้าไปกดโหวตที่เพจของคณะนิเทศฯไงครับ ส่วนพี่ลีโอคืออดีตเดือนมหาลัยเลยนะพี่คิณ เหมาะสมอะไรกันขนาดนั้น" โทรศัพท์รุ่นน้องแทบจะแหลก
"รู้สึกอะไรไหมขวัญตา ฉันพูดชิดนมเธอแบบนี้เหมือนไอ้เวรที่ถ่ายแบบกับเธอไหม" เธอเงียบไม่ตอบ เพราะมันเป็นแบบเขาพูดจริงๆ เธอเพิ่งรู้สึกว่าพลาดมากที่ไปถ่ายวันนั้น เลยก้มหน้างุดอย่างรู้สึกผิด รู้ตัวอีกทีมือหนาก็ดันเสื้อชึ้นในขึ้นไปด้านบนจนอกอวบดีดเด้งออกมาตรงหน้าเขาพอดิบพอดี "เห็นไหม แค่สกิดขึ้นไปนิดเดียว นมเธอก็เด้งออกมาตรงหน้าฉัน แล้วไหนล่ะความปลอดภัย หรือที่เธอบอกว่าไม่ใช่เสื้อในบอกฉันที" ขวัญตาพูดไม่ออก ได้แต่ก้มหน้าเงียบอยู่แบบนั้น จนสัมผัสได้ถึงลิ้นร้อนที่ลากผ่านเต้าอวบทั้งสองข้างเบาๆ มือหนาจับฐานเต้าอวบเพื่อส่งจุกสีหวานเข้าปากเขา ก่อนจะดูดเม้มจนคนตัวเล็กหลุดครางเสียงหวานออกมาด้วยความเสียว "อ๊าสส ค่อยกลับไปทำที่ห้อง ตรงนี้ไม่ปลอดภัย"จากโกรธกันอยู่ดีๆพาเข้าอารมณ์เสียวเฉยถ้าไม่ใช่คิณวิศวะทำไม่ได้นะเธอเชื่อ "กระจกทึบ ไม่มีใครเห็น"เสียงทุ้มอู้อี้ตอบ เพราะยังคาบเต้าอวบไว้ในปาก ดูดเม้มไปมาทั้งสองข้างสลับกันจนเปียกชุ่มไปด้วยน้ำลาย พอเขาเล้าโลมมากๆเธอที่จุดติดง่ายอยู่แล้วก็ตอบสนองเขาไปตามอารมณ์ที่เขาส่งมา "เล้าโลมนานไม่ได้ ลุกขึ้นก่อน"ขวัญตาขยับลุกขึ้นเล็กน้อยให้มือหนาแหวกแพนตี้ออกไปด
หลังแต่งงานมาได้สองเดือน ด้วยความขยันของคิณที่อยากมีลูกให้ทันเพลิงกับปิ่นมุกที่นำคู่เขาไปก่อน เลยได้เจ้าตัวเล็กมาอยู่ในท้องภรรยาตามที่ต้องการ ซึ่งทันทีที่คลอดลูกชายคนแรกคือน้องคาเตอร์ คิณก็จัดคนที่สองต่อทันทีซึ่งก็ได้ลูกผู้หญิงสมใจคือน้องคาเทียร์ ใจจริงเขาอยากได้ลูกเพิ่มอีก แต่ขวัญตาขอเบรคทันที เพราะเธอเลี้ยงลูกเอง แค่คาเตอร์คนเดียวร่างกายเธอก็แทบไม่ไหวในแต่ละวัน เพราะลูกชายตัวดี นั่นซนเหลือเกิน พอมีคาเทียร์มาอีกคน เลยตัดสินใจทำหมันทันทีโดยไม่ต้องคิด "แม่ฮะ เตอร์อยากไปหาพ่อฮะ"คาเตอร์ในวัยหกขวบติดคนเป็นพ่อแจ ยิ่งปิดเทอมแทบจะตามคนเป็นพ่อไปทำงานด้วย ขนาดที่น้องสาวคาเทียร์นั้นติดขวัญตามาก วงเล็บเฉพาะตอนคิณไม่อยู่เพราะสุดท้ายเมื่อคิณกลับมาจากทำงาน ลูกทั้งสองคนก็ไม่สนใจแม่ที่เลี้ยงเขามาทั้งวัน ด้วยเพราะคิณตามใจลูกมากเกินไป เธอเลยต้องดุจนกลายเป็นนางร้ายในสายตาลูก "ได้ครับ แม่จะพาไป แต่ต้องสัญญาก่อนว่าจะเก็บของเล่นจนหมดนะครับ" "แต่เทียร์ก็เล่นนะฮะ แม่ก็ต้องให้เทียร์เก็บด้วย เตอร์ไม่เก็บคนเดียว เพราะมันเหนื่อยมากเลยฮะ" เด็กชายตัวน้อยมักมีข้อต่อรองกับเธอเสมอ ซึ่งเธอเองก็ไม่ยอมแพ้เช่นกัน
งานแต่งงานของคิณกับขวัญตาถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ สมฐานะตระกูลธนหิรัญกิจเจ้าของธุรกิจพันล้าน ที่มีบริษัทในเครือมากมาย แขกเหรื่อนับพันคน มีทั้งในแวดวงธุรกิจด้วยกัน และบรรดาญาติมิตร เพื่อนฝูงของทั้งเจ้าบ่าวและเจ้าสาว ขวัญตาเป็นเจ้าสาวที่เชิดหน้าชูตาให้กับเจ้าบ่าวและครอบครัวเป็นอย่างมาก เพราะมีแต่คนชมทั้งงานว่าเขาได้เมียสวย จนเพื่อนสองคนแซวว่าหน้าเขาบานยิ่งกว่าจานดาวเทียม แทบไม่เหนื่อยกับการที่ต้องยืนถ่ายรูปเกือบสามชั่วโมง "เหนื่อยไหมครับ"คิณถามขวัญตาที่ใบหน้าเริ่มบึ้งตึง เข้าใจเลยเพราะเธอต้องใส่ส้นสูงเดินตลอดเวลา "เหนื่อยค่ะ แต่ไม่เป็นไรขวัญทนได้" กว่าอาฟเตอร์ปาร์ตี้ของบรรดาเพื่อนเจ้าบ่าวเจ้าสาวจะจบลง ก็กินเวลาไปเกือบตีสอง ซึ่งเมื่อเข้าห้องหอ คิณก็แทบสลบไปทันทีด้วยความเมามาย ส่วนขวัญตาก็เมื่อยสุดๆ การเข้าหอเลยถูกพับเก็บไป เพราะเจ้าบ่าวเจ้าสาวหลับไปทั้งชุดแต่งงาน "สามีขา ตื่นได้แล้วค่ะ"ขวัญตาที่ตื่นก่อน ลุกขึ้นไปอาบน้ำเรียบร้อยแล้ว แต่สามียังคงนอนหลับไม่รู้สึกตัว เธอเลยแกล้งบีบเค้นลูกชายเขาเบาๆ ซึ่งได้เสียงครางฮือ ออกมาจากลำคอคนขี้เซา "ไม่ตื่น ขวัญลักหลับพี่นะคะ"กระซิบเสียงหวานชวนสย
ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง วันที่ได้มาเที่ยวทะเลพร้อมกันอีกครั้ง ล่าสุดที่สามสาวมาเที่ยวด้วยกันคือตอนปีหนึ่ง ตอนนั้นสำหรับขวัญตาเป็นความรู้สึกและความทรงจำที่พิเศษมาก "บิกีนี่ต้องเข้าแล้วป่ะ"ลินดาที่ไร้แฟนมาคุม ออกตัวอยากใส่บิกินี่เต็มที่ ในขณะที่เพื่อนสองคนหันมองแฟนหนุ่มของตัวเองแล้วถอนหายใจออกมาพร้อมกัน "มึงตามสบายเลย กูพี่คิณไม่ให้เอามาสักชุดเลย บอกให้กูใส่แค่ขาสั้นพอ" "เออ...พี่เพลิงก็เหมือนกัน แม่ง!!! ไม่รู้จะหวงอะไรหนักหนา คนเห็นก็เอาไปไม่ได้สักหน่อย" ลินดามองสองเพื่อนรักแล้วหัวเราะออกมา แบบนี้ไง เธอเลยยังไม่คิดหาห่วงมาผูกคอตนเอง อยากมีอิสระในชีวิต ที่ได้ทำอะไรตามใจตัวเองทุกอย่าง ไม่ต้องมีใครมาควบคุม แค่พ่อแม่ควบคุมก็แย่แล้ว จะมีแฟนควบคุมไปอีกทำไม สองสาวเพื่อนรักมองลินดาตาละห้อย ที่ได้ใส่บิกินี่อวดหุ่นสวย เรียกบรรดาหนุ่มน้อยใหญ่บริเวณชายหาดให้หันมองตาเป็นมัน "ลินดานี่หุ่นดีมาก น้องเขายังไม่มีแฟนเหรอครับ"เสือหนุ่มโสดคนเดียวในกลุ่มถามขึ้น "ยังค่ะ...เลือกมาก คนจีบเยอะแยะ แต่ไม่เอาใครสักคน"ขวัญตาเป็นคนตอบ ขณะนั่งบนเก้าอี้ชายหาดหน้าบ้านพัก โดยมีสามีหนุ่มนั่งซ้อนหลัง "มึงสนใจไหมว
คนสองคนช่วยกันถอดเสื้อผ้าออกจนหมด ถึงจะเป็นด้วยความลำบาก เพราะมีสายน้ำเกลือ แต่ก็ไม่เป็นอุปสรรคในความอยากที่เกิดขึ้นตอนนี้ ขวัญตาที่ตอนแรกปฏิเสธท่าเดียว ตอนนี้กลับรู้สึกอารมณ์กระเจิดกระเจิง จากการปรนเปรอของคนป่วยที่ทำทุกอย่างด้วยความชำนาญ "อืม อ๊าสส"ใบหน้าหล่อเหลาที่ซุกไซร้ไปทั่วร่างเล็ก เริ่มจากซอกคอหอมกรุ่นที่ทำเขาติดใจ กลิ่นหอมอ่อนของเธอทำเขาคลั่ง ขบเม้มจนเกิดรอยแดงจางๆ ก่อนแวะมาดูดกลืนเต้าอวบก้อนขาวกลม ซึ่งแค่เขาใช้ลิ้นปัดป่ายจุกสีหวาน ร่างของขวัญตาก็ดิ้นพล่านไปมาด้วยความเสียดเสียว ไม่จบแค่นั้นมือหนาอีกมือก็บีบเค้นอีกข้างแรงๆจนเต้าอวบปลิ้นออกมาตามง่ามนิ้ว ขึ้นแดงเถือกไปทั่วบริเวณ สลับกันไปทั้งสองข้างจนน้ำลายเปียกชุ่มไม่มีพื้นที่ว่าง ผละจากเต้านี้ ก็ไปดูดอีกเต้าจนพอใจ ก่อนค่อยๆถอยลงไปตรงเนินอวบอิ่มที่สุดแสนคิดถึง นิ้วเรียวแหย่เข้าไปในรูร่องสีสดที่ผลิตน้ำหวานออกมาจนเปียกชุ่ม "อ๊าสส"คนตัวเล็กสะดุ้งเฮือก ยิ่งเขาขยับนิ้วเข้าออก เธอยิ่งทนไม่ไหว แต่ทว่าไม่นานเขาก็ผละนิ้วออกไป มีน้ำสีใสหยาดเยิ้มติดนิ้วออกมา เขาเอาเข้าปากดูดกินไปต่อหน้าเธอ แต่เมื่อเขาจะใช้ลิ้นปรนเปรอให้ มือเรียวกลับตะ
สรุปคนป่วยหมอยังไม่อนุญาติให้กลับบ้านและยังบอกอีกว่าน่าจะต้องพักให้ร่างกายฟื้นตัวสักอาทิตย์หนึ่ง ซึ่งไม่ถูกใจคนป่วยอย่างแรง "พี่อยากกินอะไรไหมคะ เดี๋ยวขวัญลงไปซื้อให้ พี่กินข้าวไปนิดเดียวเองน้า" "อยากกินขวัญ ได้หรือเปล่าล่ะ โอ้ย!!!" "บ้าไปแล้วหรือไง นี่โรงบาลนะ" "ขวัญไม่เข้าใจหรอก พี่อยาก อ้าย อิน อั้ย"คิณตะโกนเสียงดัง จนขวัญตาต้องเอามืออุดปากไว้ "อยากอะไรกันจ๊ะ"กิ่งกาญจน์ที่มาเยี่ยมลูกชายทันได้ยินคนป่วยตะโกนอย่างเอาแต่ใจ "แกไม่อายเขาบ้างเหรอ มารยาทนะมีบ้าง"อนิวัตน์ที่เดินตามหลังมาเอ่ยออกมาทันที "นี่แม่ทำกับข้าวที่ลูกชอบมาทั้งนั้นเลยนะ หนูขวัญก็กินด้วยกันสิลูก แม่ทำมาเผื่อด้วย" "ค่ะคุณแม่ เมื่อกี้พี่คิณกินข้าวไปนิดเดียวเอง ขวัญว่าน่าจะรอฝีมือคุณแม่อยู่นะคะ"ขวัญตาพูดเอาใจแม่สามีที่อุตส่าห์ทำกับข้าวมาให้ "อ๋อ..เหรอจ๊ะ ที่พูดว่าอยากเมื่อกี้นะเหรอ แล้วก็ไม่โทรบอกแม่เร็วๆจะได้มาไวกว่านี้"อนิวัตน์หลุดขำออกมาทันที ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าลูกชายตัวดีมันอยากอะไร เพียงแต่ไม่อยากพูดให้ลูกสะไภ้ที่ยืนหน้าแดงก่ำอายไปมากกว่านี้ เสือกับเพลิงมาเยี่ยมคิณในช่วงเย็นของวัน เข้ามาเห็นคนป่วยนอนหน้าบึ้ง
"พี่ตาย ขวัญก็เป็นม่ายสิคะ ไม่เอาหรอกขวัญอายุแค่21เอง ยังไม่มีลูกเลย" คิณพยายามกลั้นยิ้มในคำพูดของเธอ เขาไม่รู้ว่าที่เธอพูด เพราะเขาง้อเธอสำเร็จแล้วหรือเปล่า "แต่พี่อยากตาย เพราะเมียไม่ดีด้วย" "มาขนาดนี้แล้ว พี่ยังพูดประชดอีกนะคะ"คิณดึงมือขวัญตามาจับ เห็นเธอไม่ปฏิเสธก็เอามาจูบเธอก็ไม่ปฏิเสธ แปลว่าเธอกลับมาหาเขาแล้วจริงๆ "พี่เกือบตายแล้วรู้ไหม ตรอมใจตาย" "พี่ไม่กลัวขวัญมีผัวใหม่เหรอคะ ถ้าพี่ตายไป" มือบางกระตุกเพราะอารมณ์ของคนป่วยไม่ปกติที่ได้ยินคำพูดของเธอ "พี่จะไปเป็นผีหักคอผู้ชายทุกคนที่เข้าหาขวัญ" "แล้วพี่อยู่กับขวัญไม่ดีกว่าเหรอคะ ทำไมต้องทำให้เรื่องมันยุ่งยากด้วย ขวัญให้อภัยพี่ค่ะ และจะกลับไปอยู่กับพี่ด้วย พี่ต้องรักษาตัวเองให้แข็งแรงเร็วๆนะคะ"คิณดึงคนตัวเล็กเข้ามาใกล้ๆ ใบหน้าเกือบสัมผัสกัน หากขวัญตาไม่เอามือมาบังไว้ก่อน "ที่นี่โรงพยาบาลค่ะ ไม่เหมาะสม"อยากจะจูบเมียใจจะขาด นานแค่ไหนแล้วที่ไม่ได้ใกล้ชิดกันเลย เขาคิดถึงสัมผัสเธอ "จูบนิดเดียว แปบเดียวได้ไหมครับ พี่จะได้มีแรงมากกว่านี้ไง"ต่อรองเก่งเหลือเกิน เอาเรื่องโรคภัยไข้เจ็บมาอ้าง "แค่นิดเดียวนะคะ"ริมฝีปากหนาประกบลงบนริ
ด้านขวัญตาที่ไม่ได้หนีไปไหนไกล เธอแค่มาเที่ยวพักใจที่พัทยากับลินดาแค่นั้น แต่ที่ไม่บอกคิณเพราะอยากมากับเพื่อนมากกว่า ไม่อยากให้เขามาวุ่นวายตามง้อเธอถึงที่นี่ "มึงยังไม่ให้อภัยพี่คิณร้อยเปอร์เซ็นต์เหรอว่ะ" ลินดาเอ่ยถามเพื่อน ขณะนั่งเล่นกันที่ชายหาดในเวลาตอนเย็น "ยัง กูยังกลัวอยู่" "กลัว? กลัวอะไรว่ะ" "ไม่รู้ว่ะ มันเหมือนใจกูมันยังไม่พร้อมจะกลับไป ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน กูถามตัวเองมาสักพักแล้ว ว่าหากกลับไปอยู่ด้วยกันมันจะเป็นยังไง" "...." "เพราะในหัวกูมันมีแต่ภาพที่เขาชอบรุนแรงใส่ เอาแต่ใจ กูไม่คิดว่าเขาจะเปลี่ยนตัวเองได้เร็วขนาดนี้" "มึงไม่รักพี่เขาแล้วเหรอ" "รัก ยังรักเหมือนเดิม"ข้อนี้เธอกล้าพูดได้เต็มปากว่ายังรู้สึกกับเขาเหมือนเดิมทุกอย่าง ไม่เปลี่ยนแปลง ยังรักและเป็นห่วงเขามาก "แล้วมึงกลัวอะไรว่ะ ความรักมันก็แค่นี้หรือเปล่า มันคือแค่ได้รักเว้ย ถ้ามึงมัวแต่กลัวว่าในอนาคตพี่เขาจะกลับมาเหมือนเดิมไหม ถ้ามึงระแวงขนาดนั้น ก็หย่ากับเขาไปซะ เชื่อกู" "ไม่!!! กูไม่หย่า" "โถ..อีขวัญ มึงรักเขาขนาดนี้ ลีลาไปเพื่ออะไรว่ะ ชีวิตคนเรามันสั้นนะ ไม่รู้ข้างหน้าจะเป็นยังไง มึงควรเอาความรู้สึกปั
สองสามวันมานี้คิณพยายามทำทุกอย่างให้ขวัญตาเชื่อจริงๆว่าเขาเปลี่ยนไปแล้ว เริ่มจากเขาเข้าบริษัททุกวัน ไปหาเธอก็อยู่ในที่ๆเธอบอกให้อยู่ ไม่ให้เข้าใกล้เขาก็ไม่เข้า อดทนอย่างถึงที่สุด ไม่รู้เธอเห็นหรือเปล่า เพราะไม่ได้พูด ไม่ได้บอกอะไรเขาเลย "กลับได้แล้วค่ะ ขวัญจะนอนแล้ว"พอเห็นเขายอมหน่อย เดี๋ยวนี้ทำหน้าทำตา น่าจูบเป็นบ้า ตอนนี้เขาน่าจะเพ้อแล้ว ควรกลับไปนอนจริงๆ "พรุ่งนี้วันหยุด พี่ไม่รีบ" "กลับค่ะ ขวัญจะนอนแล้ว" "โอเคครับ ฝันดีนะครับ" ขวัญตามองคนตัวสูงที่รีบวิ่งออกไปทันที ตอนนี้เธอยังไม่พร้อมกลับไปอยู่กับเขา จริงๆเธอเองก็สงสารเขาเหมือนกันที่ทำงานเหนื่อยๆแล้วต้องขับรถวนไปวนมา แต่แบบนี้ก็ดีแล้ว เธอยังอยากดัดนิสัยเขาก่อน ไม่อยากให้เขาได้ใจเกินไป คิณมาหาขวัญตาอีกวันในช่วงบ่าย เพราะเขาเพิ่งตื่น สองสามวันมานี้เขารู้สึกเหนื่อยมากเลยตอนตื่นเกือบเที่ยง กว่าจะได้มาหาขวัญตาก็เกือบบ่ายสอง แต่ทว่านิติคอนโดบอกว่าเธอพากระเป๋าเดินทางออกไปตั้งแต่สิบโมง และฝากบอกเขาว่าให้กลับไปไม่ต้องมาอีก ตอนนี้มือหนาเริ่มสั่นเทา ร่างกายเริ่มควบคุมไมได้ที่รู้ว่าเธอหนีเขาไป แล้วสองสามวันที่ผ่านมาคืออะไร ถึงเธอจะไม่ใ
สุดท้ายแล้วอนิวัตน์ก็ต้องมาส่งสองแม่ลูกที่คอนโดขวัญตา แต่เขาไม่ขึ้นไปให้อายหรอกเป็นผู้ใหญ่ไม่ควรยุ่งเรื่องของเด็ก "พี่รอตรงนี้แหละค่ะ เดี๋ยวจะทำเสียเรื่อง" "นี่กิ่งกาญจน์พอพี่ไม่ว่าอะไร เธอเอาใหญ่แล้วนะ เธอเองก็ไม่ควรขึ้นไป แค่มาส่งมันก็พอ" "ไม่ค่ะ กิ่งจะขึ้นไปกับลูกด้วย เสร็จแล้วกิ่งจะลงมาเองค่ะ"ไม่เคยรู้ว่าเมียตัวเองจะดื้อขนาดนี้ ถึงว่าลูกแต่ละคนเหมือนใคร ที่แท้ก็เหมือนแม่นี่เอง "ขอโทษนะคะ ดิฉันเป็นแม่สามีของหนูขวัญ ขอรบกวนโทรให้หนูขวัญลงมาหน่อยได้ไหมคะ" คอนโดแห่งนี้ระบบความปลอดภัยดีมาก หากไม่ใช่คนที่เข้านอกออกในบ่อยๆไม่สามารถขึ้นไปได้ต้องมีเจ้าของห้องลงมารับ นิติคอนโดต่อสายหาขวัญตา เพียงไม่นานร่างบอบบางก็เดินลงมาด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย ตอนที่เธอหันมาเห็นคิณ เกิดอาการชะงักไปเล็กน้อย ไม่คิดว่าเขาจะพาแม่มาง้อเธอ เป็นการง้อที่ประหลาดที่สุดตั้งแต่เธอเคยเจอมา "แม่พาตาคิณมาหา ขอขึ้นไปได้หรือเปล่าลูก" ถึงเธอจะอยากให้สองคนดีกันมากแค่ไหน แต่เธอควรถามความสมัครใจของเจ้าตัวด้วยว่าอยากดีกับลูกชายเธอหรือเปล่า "ได้ค่ะคุณแม่"ขวัญตาเดินนำคนทั้งสองเข้าไปในลิฟท์ ใช้คีย์การ์ดแตะชั้นที่อยู่ ตลอดเว