ด้านขวัญตาที่ไม่ได้หนีไปไหนไกล เธอแค่มาเที่ยวพักใจที่พัทยากับลินดาแค่นั้น แต่ที่ไม่บอกคิณเพราะอยากมากับเพื่อนมากกว่า ไม่อยากให้เขามาวุ่นวายตามง้อเธอถึงที่นี่ "มึงยังไม่ให้อภัยพี่คิณร้อยเปอร์เซ็นต์เหรอว่ะ" ลินดาเอ่ยถามเพื่อน ขณะนั่งเล่นกันที่ชายหาดในเวลาตอนเย็น "ยัง กูยังกลัวอยู่" "กลัว? กลัวอะไรว่ะ" "ไม่รู้ว่ะ มันเหมือนใจกูมันยังไม่พร้อมจะกลับไป ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน กูถามตัวเองมาสักพักแล้ว ว่าหากกลับไปอยู่ด้วยกันมันจะเป็นยังไง" "...." "เพราะในหัวกูมันมีแต่ภาพที่เขาชอบรุนแรงใส่ เอาแต่ใจ กูไม่คิดว่าเขาจะเปลี่ยนตัวเองได้เร็วขนาดนี้" "มึงไม่รักพี่เขาแล้วเหรอ" "รัก ยังรักเหมือนเดิม"ข้อนี้เธอกล้าพูดได้เต็มปากว่ายังรู้สึกกับเขาเหมือนเดิมทุกอย่าง ไม่เปลี่ยนแปลง ยังรักและเป็นห่วงเขามาก "แล้วมึงกลัวอะไรว่ะ ความรักมันก็แค่นี้หรือเปล่า มันคือแค่ได้รักเว้ย ถ้ามึงมัวแต่กลัวว่าในอนาคตพี่เขาจะกลับมาเหมือนเดิมไหม ถ้ามึงระแวงขนาดนั้น ก็หย่ากับเขาไปซะ เชื่อกู" "ไม่!!! กูไม่หย่า" "โถ..อีขวัญ มึงรักเขาขนาดนี้ ลีลาไปเพื่ออะไรว่ะ ชีวิตคนเรามันสั้นนะ ไม่รู้ข้างหน้าจะเป็นยังไง มึงควรเอาความรู้สึกปั
"พี่ตาย ขวัญก็เป็นม่ายสิคะ ไม่เอาหรอกขวัญอายุแค่21เอง ยังไม่มีลูกเลย" คิณพยายามกลั้นยิ้มในคำพูดของเธอ เขาไม่รู้ว่าที่เธอพูด เพราะเขาง้อเธอสำเร็จแล้วหรือเปล่า "แต่พี่อยากตาย เพราะเมียไม่ดีด้วย" "มาขนาดนี้แล้ว พี่ยังพูดประชดอีกนะคะ"คิณดึงมือขวัญตามาจับ เห็นเธอไม่ปฏิเสธก็เอามาจูบเธอก็ไม่ปฏิเสธ แปลว่าเธอกลับมาหาเขาแล้วจริงๆ "พี่เกือบตายแล้วรู้ไหม ตรอมใจตาย" "พี่ไม่กลัวขวัญมีผัวใหม่เหรอคะ ถ้าพี่ตายไป" มือบางกระตุกเพราะอารมณ์ของคนป่วยไม่ปกติที่ได้ยินคำพูดของเธอ "พี่จะไปเป็นผีหักคอผู้ชายทุกคนที่เข้าหาขวัญ" "แล้วพี่อยู่กับขวัญไม่ดีกว่าเหรอคะ ทำไมต้องทำให้เรื่องมันยุ่งยากด้วย ขวัญให้อภัยพี่ค่ะ และจะกลับไปอยู่กับพี่ด้วย พี่ต้องรักษาตัวเองให้แข็งแรงเร็วๆนะคะ"คิณดึงคนตัวเล็กเข้ามาใกล้ๆ ใบหน้าเกือบสัมผัสกัน หากขวัญตาไม่เอามือมาบังไว้ก่อน "ที่นี่โรงพยาบาลค่ะ ไม่เหมาะสม"อยากจะจูบเมียใจจะขาด นานแค่ไหนแล้วที่ไม่ได้ใกล้ชิดกันเลย เขาคิดถึงสัมผัสเธอ "จูบนิดเดียว แปบเดียวได้ไหมครับ พี่จะได้มีแรงมากกว่านี้ไง"ต่อรองเก่งเหลือเกิน เอาเรื่องโรคภัยไข้เจ็บมาอ้าง "แค่นิดเดียวนะคะ"ริมฝีปากหนาประกบลงบนริ
สรุปคนป่วยหมอยังไม่อนุญาติให้กลับบ้านและยังบอกอีกว่าน่าจะต้องพักให้ร่างกายฟื้นตัวสักอาทิตย์หนึ่ง ซึ่งไม่ถูกใจคนป่วยอย่างแรง "พี่อยากกินอะไรไหมคะ เดี๋ยวขวัญลงไปซื้อให้ พี่กินข้าวไปนิดเดียวเองน้า" "อยากกินขวัญ ได้หรือเปล่าล่ะ โอ้ย!!!" "บ้าไปแล้วหรือไง นี่โรงบาลนะ" "ขวัญไม่เข้าใจหรอก พี่อยาก อ้าย อิน อั้ย"คิณตะโกนเสียงดัง จนขวัญตาต้องเอามืออุดปากไว้ "อยากอะไรกันจ๊ะ"กิ่งกาญจน์ที่มาเยี่ยมลูกชายทันได้ยินคนป่วยตะโกนอย่างเอาแต่ใจ "แกไม่อายเขาบ้างเหรอ มารยาทนะมีบ้าง"อนิวัตน์ที่เดินตามหลังมาเอ่ยออกมาทันที "นี่แม่ทำกับข้าวที่ลูกชอบมาทั้งนั้นเลยนะ หนูขวัญก็กินด้วยกันสิลูก แม่ทำมาเผื่อด้วย" "ค่ะคุณแม่ เมื่อกี้พี่คิณกินข้าวไปนิดเดียวเอง ขวัญว่าน่าจะรอฝีมือคุณแม่อยู่นะคะ"ขวัญตาพูดเอาใจแม่สามีที่อุตส่าห์ทำกับข้าวมาให้ "อ๋อ..เหรอจ๊ะ ที่พูดว่าอยากเมื่อกี้นะเหรอ แล้วก็ไม่โทรบอกแม่เร็วๆจะได้มาไวกว่านี้"อนิวัตน์หลุดขำออกมาทันที ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าลูกชายตัวดีมันอยากอะไร เพียงแต่ไม่อยากพูดให้ลูกสะไภ้ที่ยืนหน้าแดงก่ำอายไปมากกว่านี้ เสือกับเพลิงมาเยี่ยมคิณในช่วงเย็นของวัน เข้ามาเห็นคนป่วยนอนหน้าบึ้ง
คนสองคนช่วยกันถอดเสื้อผ้าออกจนหมด ถึงจะเป็นด้วยความลำบาก เพราะมีสายน้ำเกลือ แต่ก็ไม่เป็นอุปสรรคในความอยากที่เกิดขึ้นตอนนี้ ขวัญตาที่ตอนแรกปฏิเสธท่าเดียว ตอนนี้กลับรู้สึกอารมณ์กระเจิดกระเจิง จากการปรนเปรอของคนป่วยที่ทำทุกอย่างด้วยความชำนาญ "อืม อ๊าสส"ใบหน้าหล่อเหลาที่ซุกไซร้ไปทั่วร่างเล็ก เริ่มจากซอกคอหอมกรุ่นที่ทำเขาติดใจ กลิ่นหอมอ่อนของเธอทำเขาคลั่ง ขบเม้มจนเกิดรอยแดงจางๆ ก่อนแวะมาดูดกลืนเต้าอวบก้อนขาวกลม ซึ่งแค่เขาใช้ลิ้นปัดป่ายจุกสีหวาน ร่างของขวัญตาก็ดิ้นพล่านไปมาด้วยความเสียดเสียว ไม่จบแค่นั้นมือหนาอีกมือก็บีบเค้นอีกข้างแรงๆจนเต้าอวบปลิ้นออกมาตามง่ามนิ้ว ขึ้นแดงเถือกไปทั่วบริเวณ สลับกันไปทั้งสองข้างจนน้ำลายเปียกชุ่มไม่มีพื้นที่ว่าง ผละจากเต้านี้ ก็ไปดูดอีกเต้าจนพอใจ ก่อนค่อยๆถอยลงไปตรงเนินอวบอิ่มที่สุดแสนคิดถึง นิ้วเรียวแหย่เข้าไปในรูร่องสีสดที่ผลิตน้ำหวานออกมาจนเปียกชุ่ม "อ๊าสส"คนตัวเล็กสะดุ้งเฮือก ยิ่งเขาขยับนิ้วเข้าออก เธอยิ่งทนไม่ไหว แต่ทว่าไม่นานเขาก็ผละนิ้วออกไป มีน้ำสีใสหยาดเยิ้มติดนิ้วออกมา เขาเอาเข้าปากดูดกินไปต่อหน้าเธอ แต่เมื่อเขาจะใช้ลิ้นปรนเปรอให้ มือเรียวกลับตะ
ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง วันที่ได้มาเที่ยวทะเลพร้อมกันอีกครั้ง ล่าสุดที่สามสาวมาเที่ยวด้วยกันคือตอนปีหนึ่ง ตอนนั้นสำหรับขวัญตาเป็นความรู้สึกและความทรงจำที่พิเศษมาก "บิกีนี่ต้องเข้าแล้วป่ะ"ลินดาที่ไร้แฟนมาคุม ออกตัวอยากใส่บิกินี่เต็มที่ ในขณะที่เพื่อนสองคนหันมองแฟนหนุ่มของตัวเองแล้วถอนหายใจออกมาพร้อมกัน "มึงตามสบายเลย กูพี่คิณไม่ให้เอามาสักชุดเลย บอกให้กูใส่แค่ขาสั้นพอ" "เออ...พี่เพลิงก็เหมือนกัน แม่ง!!! ไม่รู้จะหวงอะไรหนักหนา คนเห็นก็เอาไปไม่ได้สักหน่อย" ลินดามองสองเพื่อนรักแล้วหัวเราะออกมา แบบนี้ไง เธอเลยยังไม่คิดหาห่วงมาผูกคอตนเอง อยากมีอิสระในชีวิต ที่ได้ทำอะไรตามใจตัวเองทุกอย่าง ไม่ต้องมีใครมาควบคุม แค่พ่อแม่ควบคุมก็แย่แล้ว จะมีแฟนควบคุมไปอีกทำไม สองสาวเพื่อนรักมองลินดาตาละห้อย ที่ได้ใส่บิกินี่อวดหุ่นสวย เรียกบรรดาหนุ่มน้อยใหญ่บริเวณชายหาดให้หันมองตาเป็นมัน "ลินดานี่หุ่นดีมาก น้องเขายังไม่มีแฟนเหรอครับ"เสือหนุ่มโสดคนเดียวในกลุ่มถามขึ้น "ยังค่ะ...เลือกมาก คนจีบเยอะแยะ แต่ไม่เอาใครสักคน"ขวัญตาเป็นคนตอบ ขณะนั่งบนเก้าอี้ชายหาดหน้าบ้านพัก โดยมีสามีหนุ่มนั่งซ้อนหลัง "มึงสนใจไหมว
งานแต่งงานของคิณกับขวัญตาถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ สมฐานะตระกูลธนหิรัญกิจเจ้าของธุรกิจพันล้าน ที่มีบริษัทในเครือมากมาย แขกเหรื่อนับพันคน มีทั้งในแวดวงธุรกิจด้วยกัน และบรรดาญาติมิตร เพื่อนฝูงของทั้งเจ้าบ่าวและเจ้าสาว ขวัญตาเป็นเจ้าสาวที่เชิดหน้าชูตาให้กับเจ้าบ่าวและครอบครัวเป็นอย่างมาก เพราะมีแต่คนชมทั้งงานว่าเขาได้เมียสวย จนเพื่อนสองคนแซวว่าหน้าเขาบานยิ่งกว่าจานดาวเทียม แทบไม่เหนื่อยกับการที่ต้องยืนถ่ายรูปเกือบสามชั่วโมง "เหนื่อยไหมครับ"คิณถามขวัญตาที่ใบหน้าเริ่มบึ้งตึง เข้าใจเลยเพราะเธอต้องใส่ส้นสูงเดินตลอดเวลา "เหนื่อยค่ะ แต่ไม่เป็นไรขวัญทนได้" กว่าอาฟเตอร์ปาร์ตี้ของบรรดาเพื่อนเจ้าบ่าวเจ้าสาวจะจบลง ก็กินเวลาไปเกือบตีสอง ซึ่งเมื่อเข้าห้องหอ คิณก็แทบสลบไปทันทีด้วยความเมามาย ส่วนขวัญตาก็เมื่อยสุดๆ การเข้าหอเลยถูกพับเก็บไป เพราะเจ้าบ่าวเจ้าสาวหลับไปทั้งชุดแต่งงาน "สามีขา ตื่นได้แล้วค่ะ"ขวัญตาที่ตื่นก่อน ลุกขึ้นไปอาบน้ำเรียบร้อยแล้ว แต่สามียังคงนอนหลับไม่รู้สึกตัว เธอเลยแกล้งบีบเค้นลูกชายเขาเบาๆ ซึ่งได้เสียงครางฮือ ออกมาจากลำคอคนขี้เซา "ไม่ตื่น ขวัญลักหลับพี่นะคะ"กระซิบเสียงหวานชวนสย
หลังแต่งงานมาได้สองเดือน ด้วยความขยันของคิณที่อยากมีลูกให้ทันเพลิงกับปิ่นมุกที่นำคู่เขาไปก่อน เลยได้เจ้าตัวเล็กมาอยู่ในท้องภรรยาตามที่ต้องการ ซึ่งทันทีที่คลอดลูกชายคนแรกคือน้องคาเตอร์ คิณก็จัดคนที่สองต่อทันทีซึ่งก็ได้ลูกผู้หญิงสมใจคือน้องคาเทียร์ ใจจริงเขาอยากได้ลูกเพิ่มอีก แต่ขวัญตาขอเบรคทันที เพราะเธอเลี้ยงลูกเอง แค่คาเตอร์คนเดียวร่างกายเธอก็แทบไม่ไหวในแต่ละวัน เพราะลูกชายตัวดี นั่นซนเหลือเกิน พอมีคาเทียร์มาอีกคน เลยตัดสินใจทำหมันทันทีโดยไม่ต้องคิด "แม่ฮะ เตอร์อยากไปหาพ่อฮะ"คาเตอร์ในวัยหกขวบติดคนเป็นพ่อแจ ยิ่งปิดเทอมแทบจะตามคนเป็นพ่อไปทำงานด้วย ขนาดที่น้องสาวคาเทียร์นั้นติดขวัญตามาก วงเล็บเฉพาะตอนคิณไม่อยู่เพราะสุดท้ายเมื่อคิณกลับมาจากทำงาน ลูกทั้งสองคนก็ไม่สนใจแม่ที่เลี้ยงเขามาทั้งวัน ด้วยเพราะคิณตามใจลูกมากเกินไป เธอเลยต้องดุจนกลายเป็นนางร้ายในสายตาลูก "ได้ครับ แม่จะพาไป แต่ต้องสัญญาก่อนว่าจะเก็บของเล่นจนหมดนะครับ" "แต่เทียร์ก็เล่นนะฮะ แม่ก็ต้องให้เทียร์เก็บด้วย เตอร์ไม่เก็บคนเดียว เพราะมันเหนื่อยมากเลยฮะ" เด็กชายตัวน้อยมักมีข้อต่อรองกับเธอเสมอ ซึ่งเธอเองก็ไม่ยอมแพ้เช่นกัน
"ขวัญไม่แต่งค่ะพ่อ ขวัญยังเรียนอยู่อีก พ่อคิดจะทำอะไรคะ" คนเป็นพ่อมองหน้าลูกสาวคนโตอย่างสงสารจับใจ เขาไม่อยากบังคับให้ลูกต้องแต่งงานเลย แต่ทว่าตอนนี้บริษัทที่เป็นธุรกิจเพียงอย่างเดียวของครอบครัวกำลังประสบปัญหาขาดทุนสะสมอย่างหนัก ทางเดียวที่จะทำให้ครอบครัวไม่ต้องล้มละลายคือขวัญตาต้องแต่งงานกับลูกชายบริษัทคู่ค้าที่เสนอเงินจำนวนมหาศาลเพื่อให้บริษัทเดินหน้าต่อไปได้ "ถ้าขวัญไม่แต่งเราจะไม่เหลืออะไรเลยนะลูก หนูคงไม่เห็นแก่ตัวหรอกใช่ไหม" ขวัญตามองหน้าคนเป็นพ่อด้วยความเสียใจ น้ำตาเอ่อไหลออกมาเต็มสองแก้มน้อยใจในโชคชะตาของตัวเอง เธอเป็นพี่สาวคนโต มีน้องสาวหนึ่งคนคือแก้วตา แต่พ่อไม่เคยบีบบังคับให้แก้วตาทำอะไรเพื่อครอบครัวแบบเธอ แต่ไหนแต่ไรเธอคือคนที่ต้องเสียสละทุกอย่างจนสุดท้ายแม้แต่ชีวิตคู่เธอก็ไม่สามารถเลือกได้ "เป็นไรว่ะ กูเห็นมึงนั่งจ้องโทรศัพท์นานแล้ว"เสือที่เห็นคิณนั่งจ้องมือถือราวกับจะสิงเข้าไป ถามขึ้น "ป๊ากูเรียกตัวกลับบ้านว่ะ" "ก็ปกติไหมว่ะ"คิณถอนหายใจหนักๆ เพราะปกติป๊าเขานอกจากเรื่องให้ไปช่วยงานที่บริษัท ก็ไม่เคยสนใจชีวิตเขาสักเท่าไหร่ หากเขาเข้าบริษัทบ่อยขึ้น ก็แทบไม่เคยคุย
หลังแต่งงานมาได้สองเดือน ด้วยความขยันของคิณที่อยากมีลูกให้ทันเพลิงกับปิ่นมุกที่นำคู่เขาไปก่อน เลยได้เจ้าตัวเล็กมาอยู่ในท้องภรรยาตามที่ต้องการ ซึ่งทันทีที่คลอดลูกชายคนแรกคือน้องคาเตอร์ คิณก็จัดคนที่สองต่อทันทีซึ่งก็ได้ลูกผู้หญิงสมใจคือน้องคาเทียร์ ใจจริงเขาอยากได้ลูกเพิ่มอีก แต่ขวัญตาขอเบรคทันที เพราะเธอเลี้ยงลูกเอง แค่คาเตอร์คนเดียวร่างกายเธอก็แทบไม่ไหวในแต่ละวัน เพราะลูกชายตัวดี นั่นซนเหลือเกิน พอมีคาเทียร์มาอีกคน เลยตัดสินใจทำหมันทันทีโดยไม่ต้องคิด "แม่ฮะ เตอร์อยากไปหาพ่อฮะ"คาเตอร์ในวัยหกขวบติดคนเป็นพ่อแจ ยิ่งปิดเทอมแทบจะตามคนเป็นพ่อไปทำงานด้วย ขนาดที่น้องสาวคาเทียร์นั้นติดขวัญตามาก วงเล็บเฉพาะตอนคิณไม่อยู่เพราะสุดท้ายเมื่อคิณกลับมาจากทำงาน ลูกทั้งสองคนก็ไม่สนใจแม่ที่เลี้ยงเขามาทั้งวัน ด้วยเพราะคิณตามใจลูกมากเกินไป เธอเลยต้องดุจนกลายเป็นนางร้ายในสายตาลูก "ได้ครับ แม่จะพาไป แต่ต้องสัญญาก่อนว่าจะเก็บของเล่นจนหมดนะครับ" "แต่เทียร์ก็เล่นนะฮะ แม่ก็ต้องให้เทียร์เก็บด้วย เตอร์ไม่เก็บคนเดียว เพราะมันเหนื่อยมากเลยฮะ" เด็กชายตัวน้อยมักมีข้อต่อรองกับเธอเสมอ ซึ่งเธอเองก็ไม่ยอมแพ้เช่นกัน
งานแต่งงานของคิณกับขวัญตาถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ สมฐานะตระกูลธนหิรัญกิจเจ้าของธุรกิจพันล้าน ที่มีบริษัทในเครือมากมาย แขกเหรื่อนับพันคน มีทั้งในแวดวงธุรกิจด้วยกัน และบรรดาญาติมิตร เพื่อนฝูงของทั้งเจ้าบ่าวและเจ้าสาว ขวัญตาเป็นเจ้าสาวที่เชิดหน้าชูตาให้กับเจ้าบ่าวและครอบครัวเป็นอย่างมาก เพราะมีแต่คนชมทั้งงานว่าเขาได้เมียสวย จนเพื่อนสองคนแซวว่าหน้าเขาบานยิ่งกว่าจานดาวเทียม แทบไม่เหนื่อยกับการที่ต้องยืนถ่ายรูปเกือบสามชั่วโมง "เหนื่อยไหมครับ"คิณถามขวัญตาที่ใบหน้าเริ่มบึ้งตึง เข้าใจเลยเพราะเธอต้องใส่ส้นสูงเดินตลอดเวลา "เหนื่อยค่ะ แต่ไม่เป็นไรขวัญทนได้" กว่าอาฟเตอร์ปาร์ตี้ของบรรดาเพื่อนเจ้าบ่าวเจ้าสาวจะจบลง ก็กินเวลาไปเกือบตีสอง ซึ่งเมื่อเข้าห้องหอ คิณก็แทบสลบไปทันทีด้วยความเมามาย ส่วนขวัญตาก็เมื่อยสุดๆ การเข้าหอเลยถูกพับเก็บไป เพราะเจ้าบ่าวเจ้าสาวหลับไปทั้งชุดแต่งงาน "สามีขา ตื่นได้แล้วค่ะ"ขวัญตาที่ตื่นก่อน ลุกขึ้นไปอาบน้ำเรียบร้อยแล้ว แต่สามียังคงนอนหลับไม่รู้สึกตัว เธอเลยแกล้งบีบเค้นลูกชายเขาเบาๆ ซึ่งได้เสียงครางฮือ ออกมาจากลำคอคนขี้เซา "ไม่ตื่น ขวัญลักหลับพี่นะคะ"กระซิบเสียงหวานชวนสย
ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง วันที่ได้มาเที่ยวทะเลพร้อมกันอีกครั้ง ล่าสุดที่สามสาวมาเที่ยวด้วยกันคือตอนปีหนึ่ง ตอนนั้นสำหรับขวัญตาเป็นความรู้สึกและความทรงจำที่พิเศษมาก "บิกีนี่ต้องเข้าแล้วป่ะ"ลินดาที่ไร้แฟนมาคุม ออกตัวอยากใส่บิกินี่เต็มที่ ในขณะที่เพื่อนสองคนหันมองแฟนหนุ่มของตัวเองแล้วถอนหายใจออกมาพร้อมกัน "มึงตามสบายเลย กูพี่คิณไม่ให้เอามาสักชุดเลย บอกให้กูใส่แค่ขาสั้นพอ" "เออ...พี่เพลิงก็เหมือนกัน แม่ง!!! ไม่รู้จะหวงอะไรหนักหนา คนเห็นก็เอาไปไม่ได้สักหน่อย" ลินดามองสองเพื่อนรักแล้วหัวเราะออกมา แบบนี้ไง เธอเลยยังไม่คิดหาห่วงมาผูกคอตนเอง อยากมีอิสระในชีวิต ที่ได้ทำอะไรตามใจตัวเองทุกอย่าง ไม่ต้องมีใครมาควบคุม แค่พ่อแม่ควบคุมก็แย่แล้ว จะมีแฟนควบคุมไปอีกทำไม สองสาวเพื่อนรักมองลินดาตาละห้อย ที่ได้ใส่บิกินี่อวดหุ่นสวย เรียกบรรดาหนุ่มน้อยใหญ่บริเวณชายหาดให้หันมองตาเป็นมัน "ลินดานี่หุ่นดีมาก น้องเขายังไม่มีแฟนเหรอครับ"เสือหนุ่มโสดคนเดียวในกลุ่มถามขึ้น "ยังค่ะ...เลือกมาก คนจีบเยอะแยะ แต่ไม่เอาใครสักคน"ขวัญตาเป็นคนตอบ ขณะนั่งบนเก้าอี้ชายหาดหน้าบ้านพัก โดยมีสามีหนุ่มนั่งซ้อนหลัง "มึงสนใจไหมว
คนสองคนช่วยกันถอดเสื้อผ้าออกจนหมด ถึงจะเป็นด้วยความลำบาก เพราะมีสายน้ำเกลือ แต่ก็ไม่เป็นอุปสรรคในความอยากที่เกิดขึ้นตอนนี้ ขวัญตาที่ตอนแรกปฏิเสธท่าเดียว ตอนนี้กลับรู้สึกอารมณ์กระเจิดกระเจิง จากการปรนเปรอของคนป่วยที่ทำทุกอย่างด้วยความชำนาญ "อืม อ๊าสส"ใบหน้าหล่อเหลาที่ซุกไซร้ไปทั่วร่างเล็ก เริ่มจากซอกคอหอมกรุ่นที่ทำเขาติดใจ กลิ่นหอมอ่อนของเธอทำเขาคลั่ง ขบเม้มจนเกิดรอยแดงจางๆ ก่อนแวะมาดูดกลืนเต้าอวบก้อนขาวกลม ซึ่งแค่เขาใช้ลิ้นปัดป่ายจุกสีหวาน ร่างของขวัญตาก็ดิ้นพล่านไปมาด้วยความเสียดเสียว ไม่จบแค่นั้นมือหนาอีกมือก็บีบเค้นอีกข้างแรงๆจนเต้าอวบปลิ้นออกมาตามง่ามนิ้ว ขึ้นแดงเถือกไปทั่วบริเวณ สลับกันไปทั้งสองข้างจนน้ำลายเปียกชุ่มไม่มีพื้นที่ว่าง ผละจากเต้านี้ ก็ไปดูดอีกเต้าจนพอใจ ก่อนค่อยๆถอยลงไปตรงเนินอวบอิ่มที่สุดแสนคิดถึง นิ้วเรียวแหย่เข้าไปในรูร่องสีสดที่ผลิตน้ำหวานออกมาจนเปียกชุ่ม "อ๊าสส"คนตัวเล็กสะดุ้งเฮือก ยิ่งเขาขยับนิ้วเข้าออก เธอยิ่งทนไม่ไหว แต่ทว่าไม่นานเขาก็ผละนิ้วออกไป มีน้ำสีใสหยาดเยิ้มติดนิ้วออกมา เขาเอาเข้าปากดูดกินไปต่อหน้าเธอ แต่เมื่อเขาจะใช้ลิ้นปรนเปรอให้ มือเรียวกลับตะ
สรุปคนป่วยหมอยังไม่อนุญาติให้กลับบ้านและยังบอกอีกว่าน่าจะต้องพักให้ร่างกายฟื้นตัวสักอาทิตย์หนึ่ง ซึ่งไม่ถูกใจคนป่วยอย่างแรง "พี่อยากกินอะไรไหมคะ เดี๋ยวขวัญลงไปซื้อให้ พี่กินข้าวไปนิดเดียวเองน้า" "อยากกินขวัญ ได้หรือเปล่าล่ะ โอ้ย!!!" "บ้าไปแล้วหรือไง นี่โรงบาลนะ" "ขวัญไม่เข้าใจหรอก พี่อยาก อ้าย อิน อั้ย"คิณตะโกนเสียงดัง จนขวัญตาต้องเอามืออุดปากไว้ "อยากอะไรกันจ๊ะ"กิ่งกาญจน์ที่มาเยี่ยมลูกชายทันได้ยินคนป่วยตะโกนอย่างเอาแต่ใจ "แกไม่อายเขาบ้างเหรอ มารยาทนะมีบ้าง"อนิวัตน์ที่เดินตามหลังมาเอ่ยออกมาทันที "นี่แม่ทำกับข้าวที่ลูกชอบมาทั้งนั้นเลยนะ หนูขวัญก็กินด้วยกันสิลูก แม่ทำมาเผื่อด้วย" "ค่ะคุณแม่ เมื่อกี้พี่คิณกินข้าวไปนิดเดียวเอง ขวัญว่าน่าจะรอฝีมือคุณแม่อยู่นะคะ"ขวัญตาพูดเอาใจแม่สามีที่อุตส่าห์ทำกับข้าวมาให้ "อ๋อ..เหรอจ๊ะ ที่พูดว่าอยากเมื่อกี้นะเหรอ แล้วก็ไม่โทรบอกแม่เร็วๆจะได้มาไวกว่านี้"อนิวัตน์หลุดขำออกมาทันที ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าลูกชายตัวดีมันอยากอะไร เพียงแต่ไม่อยากพูดให้ลูกสะไภ้ที่ยืนหน้าแดงก่ำอายไปมากกว่านี้ เสือกับเพลิงมาเยี่ยมคิณในช่วงเย็นของวัน เข้ามาเห็นคนป่วยนอนหน้าบึ้ง
"พี่ตาย ขวัญก็เป็นม่ายสิคะ ไม่เอาหรอกขวัญอายุแค่21เอง ยังไม่มีลูกเลย" คิณพยายามกลั้นยิ้มในคำพูดของเธอ เขาไม่รู้ว่าที่เธอพูด เพราะเขาง้อเธอสำเร็จแล้วหรือเปล่า "แต่พี่อยากตาย เพราะเมียไม่ดีด้วย" "มาขนาดนี้แล้ว พี่ยังพูดประชดอีกนะคะ"คิณดึงมือขวัญตามาจับ เห็นเธอไม่ปฏิเสธก็เอามาจูบเธอก็ไม่ปฏิเสธ แปลว่าเธอกลับมาหาเขาแล้วจริงๆ "พี่เกือบตายแล้วรู้ไหม ตรอมใจตาย" "พี่ไม่กลัวขวัญมีผัวใหม่เหรอคะ ถ้าพี่ตายไป" มือบางกระตุกเพราะอารมณ์ของคนป่วยไม่ปกติที่ได้ยินคำพูดของเธอ "พี่จะไปเป็นผีหักคอผู้ชายทุกคนที่เข้าหาขวัญ" "แล้วพี่อยู่กับขวัญไม่ดีกว่าเหรอคะ ทำไมต้องทำให้เรื่องมันยุ่งยากด้วย ขวัญให้อภัยพี่ค่ะ และจะกลับไปอยู่กับพี่ด้วย พี่ต้องรักษาตัวเองให้แข็งแรงเร็วๆนะคะ"คิณดึงคนตัวเล็กเข้ามาใกล้ๆ ใบหน้าเกือบสัมผัสกัน หากขวัญตาไม่เอามือมาบังไว้ก่อน "ที่นี่โรงพยาบาลค่ะ ไม่เหมาะสม"อยากจะจูบเมียใจจะขาด นานแค่ไหนแล้วที่ไม่ได้ใกล้ชิดกันเลย เขาคิดถึงสัมผัสเธอ "จูบนิดเดียว แปบเดียวได้ไหมครับ พี่จะได้มีแรงมากกว่านี้ไง"ต่อรองเก่งเหลือเกิน เอาเรื่องโรคภัยไข้เจ็บมาอ้าง "แค่นิดเดียวนะคะ"ริมฝีปากหนาประกบลงบนริ
ด้านขวัญตาที่ไม่ได้หนีไปไหนไกล เธอแค่มาเที่ยวพักใจที่พัทยากับลินดาแค่นั้น แต่ที่ไม่บอกคิณเพราะอยากมากับเพื่อนมากกว่า ไม่อยากให้เขามาวุ่นวายตามง้อเธอถึงที่นี่ "มึงยังไม่ให้อภัยพี่คิณร้อยเปอร์เซ็นต์เหรอว่ะ" ลินดาเอ่ยถามเพื่อน ขณะนั่งเล่นกันที่ชายหาดในเวลาตอนเย็น "ยัง กูยังกลัวอยู่" "กลัว? กลัวอะไรว่ะ" "ไม่รู้ว่ะ มันเหมือนใจกูมันยังไม่พร้อมจะกลับไป ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน กูถามตัวเองมาสักพักแล้ว ว่าหากกลับไปอยู่ด้วยกันมันจะเป็นยังไง" "...." "เพราะในหัวกูมันมีแต่ภาพที่เขาชอบรุนแรงใส่ เอาแต่ใจ กูไม่คิดว่าเขาจะเปลี่ยนตัวเองได้เร็วขนาดนี้" "มึงไม่รักพี่เขาแล้วเหรอ" "รัก ยังรักเหมือนเดิม"ข้อนี้เธอกล้าพูดได้เต็มปากว่ายังรู้สึกกับเขาเหมือนเดิมทุกอย่าง ไม่เปลี่ยนแปลง ยังรักและเป็นห่วงเขามาก "แล้วมึงกลัวอะไรว่ะ ความรักมันก็แค่นี้หรือเปล่า มันคือแค่ได้รักเว้ย ถ้ามึงมัวแต่กลัวว่าในอนาคตพี่เขาจะกลับมาเหมือนเดิมไหม ถ้ามึงระแวงขนาดนั้น ก็หย่ากับเขาไปซะ เชื่อกู" "ไม่!!! กูไม่หย่า" "โถ..อีขวัญ มึงรักเขาขนาดนี้ ลีลาไปเพื่ออะไรว่ะ ชีวิตคนเรามันสั้นนะ ไม่รู้ข้างหน้าจะเป็นยังไง มึงควรเอาความรู้สึกปั
สองสามวันมานี้คิณพยายามทำทุกอย่างให้ขวัญตาเชื่อจริงๆว่าเขาเปลี่ยนไปแล้ว เริ่มจากเขาเข้าบริษัททุกวัน ไปหาเธอก็อยู่ในที่ๆเธอบอกให้อยู่ ไม่ให้เข้าใกล้เขาก็ไม่เข้า อดทนอย่างถึงที่สุด ไม่รู้เธอเห็นหรือเปล่า เพราะไม่ได้พูด ไม่ได้บอกอะไรเขาเลย "กลับได้แล้วค่ะ ขวัญจะนอนแล้ว"พอเห็นเขายอมหน่อย เดี๋ยวนี้ทำหน้าทำตา น่าจูบเป็นบ้า ตอนนี้เขาน่าจะเพ้อแล้ว ควรกลับไปนอนจริงๆ "พรุ่งนี้วันหยุด พี่ไม่รีบ" "กลับค่ะ ขวัญจะนอนแล้ว" "โอเคครับ ฝันดีนะครับ" ขวัญตามองคนตัวสูงที่รีบวิ่งออกไปทันที ตอนนี้เธอยังไม่พร้อมกลับไปอยู่กับเขา จริงๆเธอเองก็สงสารเขาเหมือนกันที่ทำงานเหนื่อยๆแล้วต้องขับรถวนไปวนมา แต่แบบนี้ก็ดีแล้ว เธอยังอยากดัดนิสัยเขาก่อน ไม่อยากให้เขาได้ใจเกินไป คิณมาหาขวัญตาอีกวันในช่วงบ่าย เพราะเขาเพิ่งตื่น สองสามวันมานี้เขารู้สึกเหนื่อยมากเลยตอนตื่นเกือบเที่ยง กว่าจะได้มาหาขวัญตาก็เกือบบ่ายสอง แต่ทว่านิติคอนโดบอกว่าเธอพากระเป๋าเดินทางออกไปตั้งแต่สิบโมง และฝากบอกเขาว่าให้กลับไปไม่ต้องมาอีก ตอนนี้มือหนาเริ่มสั่นเทา ร่างกายเริ่มควบคุมไมได้ที่รู้ว่าเธอหนีเขาไป แล้วสองสามวันที่ผ่านมาคืออะไร ถึงเธอจะไม่ใ
สุดท้ายแล้วอนิวัตน์ก็ต้องมาส่งสองแม่ลูกที่คอนโดขวัญตา แต่เขาไม่ขึ้นไปให้อายหรอกเป็นผู้ใหญ่ไม่ควรยุ่งเรื่องของเด็ก "พี่รอตรงนี้แหละค่ะ เดี๋ยวจะทำเสียเรื่อง" "นี่กิ่งกาญจน์พอพี่ไม่ว่าอะไร เธอเอาใหญ่แล้วนะ เธอเองก็ไม่ควรขึ้นไป แค่มาส่งมันก็พอ" "ไม่ค่ะ กิ่งจะขึ้นไปกับลูกด้วย เสร็จแล้วกิ่งจะลงมาเองค่ะ"ไม่เคยรู้ว่าเมียตัวเองจะดื้อขนาดนี้ ถึงว่าลูกแต่ละคนเหมือนใคร ที่แท้ก็เหมือนแม่นี่เอง "ขอโทษนะคะ ดิฉันเป็นแม่สามีของหนูขวัญ ขอรบกวนโทรให้หนูขวัญลงมาหน่อยได้ไหมคะ" คอนโดแห่งนี้ระบบความปลอดภัยดีมาก หากไม่ใช่คนที่เข้านอกออกในบ่อยๆไม่สามารถขึ้นไปได้ต้องมีเจ้าของห้องลงมารับ นิติคอนโดต่อสายหาขวัญตา เพียงไม่นานร่างบอบบางก็เดินลงมาด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย ตอนที่เธอหันมาเห็นคิณ เกิดอาการชะงักไปเล็กน้อย ไม่คิดว่าเขาจะพาแม่มาง้อเธอ เป็นการง้อที่ประหลาดที่สุดตั้งแต่เธอเคยเจอมา "แม่พาตาคิณมาหา ขอขึ้นไปได้หรือเปล่าลูก" ถึงเธอจะอยากให้สองคนดีกันมากแค่ไหน แต่เธอควรถามความสมัครใจของเจ้าตัวด้วยว่าอยากดีกับลูกชายเธอหรือเปล่า "ได้ค่ะคุณแม่"ขวัญตาเดินนำคนทั้งสองเข้าไปในลิฟท์ ใช้คีย์การ์ดแตะชั้นที่อยู่ ตลอดเว