"รู้สึกอะไรไหมขวัญตา ฉันพูดชิดนมเธอแบบนี้เหมือนไอ้เวรที่ถ่ายแบบกับเธอไหม" เธอเงียบไม่ตอบ เพราะมันเป็นแบบเขาพูดจริงๆ เธอเพิ่งรู้สึกว่าพลาดมากที่ไปถ่ายวันนั้น เลยก้มหน้างุดอย่างรู้สึกผิด รู้ตัวอีกทีมือหนาก็ดันเสื้อชึ้นในขึ้นไปด้านบนจนอกอวบดีดเด้งออกมาตรงหน้าเขาพอดิบพอดี "เห็นไหม แค่สกิดขึ้นไปนิดเดียว นมเธอก็เด้งออกมาตรงหน้าฉัน แล้วไหนล่ะความปลอดภัย หรือที่เธอบอกว่าไม่ใช่เสื้อในบอกฉันที" ขวัญตาพูดไม่ออก ได้แต่ก้มหน้าเงียบอยู่แบบนั้น จนสัมผัสได้ถึงลิ้นร้อนที่ลากผ่านเต้าอวบทั้งสองข้างเบาๆ มือหนาจับฐานเต้าอวบเพื่อส่งจุกสีหวานเข้าปากเขา ก่อนจะดูดเม้มจนคนตัวเล็กหลุดครางเสียงหวานออกมาด้วยความเสียว "อ๊าสส ค่อยกลับไปทำที่ห้อง ตรงนี้ไม่ปลอดภัย"จากโกรธกันอยู่ดีๆพาเข้าอารมณ์เสียวเฉยถ้าไม่ใช่คิณวิศวะทำไม่ได้นะเธอเชื่อ "กระจกทึบ ไม่มีใครเห็น"เสียงทุ้มอู้อี้ตอบ เพราะยังคาบเต้าอวบไว้ในปาก ดูดเม้มไปมาทั้งสองข้างสลับกันจนเปียกชุ่มไปด้วยน้ำลาย พอเขาเล้าโลมมากๆเธอที่จุดติดง่ายอยู่แล้วก็ตอบสนองเขาไปตามอารมณ์ที่เขาส่งมา "เล้าโลมนานไม่ได้ ลุกขึ้นก่อน"ขวัญตาขยับลุกขึ้นเล็กน้อยให้มือหนาแหวกแพนตี้ออกไปด
"ตอนเย็นฉันไม่ได้มารับนะ กลับไปก่อนเลย แล้วอย่าให้รู้ว่าเธอแอบหนีเที่ยว" "อะไรของพี่ ทีตัวเองหนีได้"มือหนาเขกลงบนหัวเล็กแรงๆหนึ่งที "ฉันจะเข้าไปหาป๊าที่บริษัท หรือว่าเธออยากไปด้วย"ขวัญตาส่ายหน้าหวือ ครั้งที่แล้วเธอไปรู้สึกง่วงนอนแทบตาย สุดท้ายนอนหลับจนเขาทำงานเสร็จ ร่างเล็กกำลังจะเปิดประตูลงจากรถมือหนาก็ดึงเข้ามาจูบ เป็นการจูบขบเม้มเบาๆเท่านั้นก่อนผละออก "ใครมาจีบบอกว่ามีผัวแล้วเข้าใจไหม" "ไม่มีใครมาจีบแล้ว ข่าวฉันกับพี่ดังซะขนาดนั้น ผู้ชายที่ไหนจะกล้า" "ไม่กล้าก็ดี เพราะถ้าใครมายุ่งกับเธอ ฉันจะไปจัดการมัน"รูัสึกกลัวผู้ชายคนนี้พิลึก ช่วงนี้เขาดูหวงเธอมาก แทบจะหนีบเธอไปด้วยทุกที่ ทั้งที่จริงเขาไม่ต้องมาเรียนแล้วเพราะรอไปฝึกงานเทอมหน้าอย่างเดียว "โอ้ยย!!!ขอโทษนะคะ"หนังสือที่หอบหิ้วมาหล่นกระจัดกระจาย เพราะเดินชนกับผู้หญิงคนหนึ่งเข้า "ไม่เป็นไรค่ะ"ขวัญตาไม่อยากโทษรุ่นน้องคนนี้ ทั้งที่จริงเธอเดินของเธออยู่ดีๆ อยู่ๆก็เดินมาชนกันได้ "ขอโทษอีกทีนะคะ คือไอชอบพี่มากเลยค่ะพี่ขวัญ เลยเดินมองพี่เพลินไปหน่อย ไอโหวตให้พี่เป็นสาวเจ้าเสน่ห์ด้วยนะคะ" "อ๋อ...ขอบใจมากนะคะ"ขวัญตาเป็นคนผูกมิตรกับค
ขวัญตาเก็บความสงสัยในเรื่องของไอรินเอาไว้ทั้งหมด เธอไม่ได้ถามว่าคนที่เลี้ยงไอรินอยู่คณะอะไร เพราะไม่อยากรู้ลึกขนาดนั้น เลยตัดจบบทสนทนาและขอตัวกลับบ้านทันที "หน้านิ่วคิ้วขมวดเป็นอะไร ฉันเห็นตั้งแต่กลับมาแล้วนะ"คิณที่สังเกตุหน้าเธอมาตั้งแต่แรก เก็บความสงสัยไว้ไม่ได้ "เปล่าค่ะ ฉันจะไปอาบน้ำก่อนนะ"ว่าจบก็เดินเข้าไปอาบน้ำทันที แต่ไม่วายยังข้องใจเรื่องไอรินไม่หาย ทำไมตอนที่นั่งคุยกันเธอถึงเห็นแววตาแปลกๆส่งมาให้ตลอด แม้จะแค่แวบเดียว แต่ก็ทำให้เธอปล่อยผ่านไปไม่ได้ "อ๊ะ.."สัมผัสตรงอกอวบทำเธอตกใจ เพราะจิตใจมัวแต่ไปสนใจเรื่องอื่นจนไม่เห็นคิณที่เดินมายืนอาบน้ำด้วยกันที่ใต้ฝักบัว "เป็นอะไรหืม ใจลอยคิดถึงใคร ถึงไม่เห็นผัวเดินเข้ามา" "เปล่าค่ะ แค่คิดอะไรเพลินไปหน่อย"คิณซุกไซร้ซอกคอขาว หอมกลิ่นสบู่อ่อนๆ บวกกับกลิ่นกายที่เป็นเอกลักษณ์ของเธอที่ถ้าเขาได้กลิ่นเมื่อไหร่ไม่เคยปล่อยผ่านไปได้เลย "ฉันอยากให้เธออมให้ อมให้หน่อยได้ไหม" ขวัญตาพยักหน้าหงึกหงัก ก่อนหันไปกอดคอแกร่งแล้วจูบริมฝีปากหนาหนักๆอย่างปลุกเร้าอารมณ์ เสียงจูบดังจ๊วบจ๊าบตามอารมณ์กระสันของทั้งคู่ ลิ้นร้อนที่ดูดดึงกันไปมาจนน้ำลายฉ่ำแฉะ
หลังจากที่คิณเคลียร์งานและจัดการทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย ก็ถึงเวลาไปรับขวัญตาที่มหาลัยพอดี ก่อนจะออกไปกลับมีเรื่องหนึ่งที่เขาวางทิ้งไว้ตั้งแต่เมื่อเช้า เข้ามาอยู่ในหัวเขาอีกครั้ง เด็กเลี้ยงที่เขาเคยคิดว่าใสซื่อ อาจเป็นแค่ภาพลวงตาซะแล้ว การที่ไอรินที่ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องหรือแม้แต่เรียนคณะเดียวกันกับขวัญตา มาเข้าหาเธอแบบนี้ มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ มือหนากดเบอร์โทรศัพท์ที่ครั้งหนึ่งเขาเคยโทรหาเพื่อเรียกใช้เธออยู่บ่อยๆ นึกขอบใจตัวเองที่ไม่เลือกลบเบอร์ออกไปทันที อาจเพราะช่วงนั้นเขามีเรื่องอื่นให้คิดมากกว่า เลยไม่ได้โฟกัสเรื่องนี้ เห็นว่าเธอเป็นเด็กใสซื่อ ว่านอนสอนง่าย ยังนึกสงสารที่ต้องจบความสัมพันธ์กับเธอ แต่ทว่าตอนนี้ดูเหมือนเขาจะคิดผิด ไอรินกำลังจะทำบางอย่างกับขวัญตา ซึ่งเขาไม่ยอมให้เกิดขึ้นเด็ดขาด ไม่ว่าเธอคิดจะทำอะไรเขาจะขัดขวางให้ถึงที่สุด (คิดแล้วว่าพี่คิณต้องโทรมาหาไอ) น้ำเสียงที่ยียวนกวนประสาทถูกส่งมา ทำเอาคิณเสียรู้ นึกโง่ไปได้ยังไงว่าเด็กคนนี้ใสซื่อ "คิดจะทำอะไร" (ทำไมถามแบบนั้นล่ะคะ ไอแค่คิดถึงพี่เอง) "นี่คือตัวตนของเธอสินะ ฉันไม่น่าปล่อยเธอไว้เพราะสงสาร น่าจะให้ป๊าฉัน
หลังจากวันนั้นขวัญตากับคิณก็แทบไม่ได้คุยกัน เขากลับดึกดื่นทุกวัน แม้จะกลับมาถึงก็ร่วมรักรุนแรงกับเธอเหมือนทุกครั้ง แต่ที่ต่างออกไปคือเราไม่พูดอะไรกันเลย "พักนี้ทำไมหน้ามึงไม่สดใสเลยว่ะ มึงมีปัญหาอะไรหรือเปล่า เห็นพี่เพลิงออกไปดื่มทุกวัน บอกพี่คิณมีเรื่องเครียด ใช่เรื่องเกี่ยวกับมึงไหมว่ะ" ปิ่นมุกสงสัยมาสักพักแล้วว่าเพื่อนมีปัญหาอะไรในชีวิตคู่หรือเปล่า ทั้งที่ก่อนหน้ายังดูมีความสุขอยู่แท้ๆ แต่มาพักนี้เริ่มกลับมาเป็นเหมือนเดิมอีกแล้ว "กูไม่ได้คุยกับเขามาเป็นอาทิตย์แล้ว" "หลังๆนี้มันก็ดีอยู่ไม่ใช่เหรอว่ะ ทำไมอยู่ๆเป็นแบบนี้อีกแล้ว"ลินดาถาม "กูไม่รู้ เขาไม่พูดไม่บอกอะไรกูเลย ถ้าเขาบอกกูก็พร้อมจะเข้าใจเขานะ แต่เชื่อไหมเราสามารถนอนกันได้โดยไม่พูดอะไรกันเลย เขาทำทุกอย่างเหมือนปกติพวกมึงก็เห็น รับส่งกู กินข้าวด้วยกัน นอนกับกู แต่ไม่คุยกับกู จะให้กูเริ่มคุยก่อนก็ไม่รู้กูต้องเริ่มจากตรงไหน ปัญหามันเริ่มมาจากตรงไหนกูยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำ"น้ำเสียงสั่นเครือของขวัญตาทำเอาเพื่อนสองคนสงสารจับใจ และรับรู้ได้ในทันทีว่าเพื่อนรักคิณเข้าให้แล้ว "มึงรักพี่เขาแล้วใช่ไหมว่ะ" "ฮึก ฮึก ฮือ กะ กูไม่รู้มันเ
"เธอคิดจะยกผัวตัวเองให้คนอื่นเหรอขวัญตา" เสียงทุ้มปนความน้อยใจเปร่งออกมาพร้อมลมหายใจขาดห้วง "ไม่ใช่ค่ะ ฉันไม่มีวันยกพี่ให้ใครอยู่แล้ว ถ้าพี่มีความรู้สึกให้ฉัน"จมูกโด่งกดจูบแก้มใสแรงๆ ก่อนพึมพำชิดใบหูคนตัวเล็ก "ฉันรักเธอ"ขวัญตาขนกายลุกซู่ทันทีที่ได้ยินเสียงแหบพร่ากระซิบ เธอยังยืนยันว่าเขาเมา เพราะหลังจากคำบอกรัก เขาก็เหวี่ยงเธอขึ้นไปบนเตียง ปลดเปลื้องเสื้อผ้าทั้งของเขาและของเธอจนหมด ก่อนบรรเลงเพลงรักท่ามกลางสายตาสองคนที่สื่อความหมายส่งหากันทุกจังหวะตอกอัดที่รุนแรง แต่ทว่าเป็นการร่วมรักหลังจากที่สารภาพความรู้สึก ทุกอย่างเป็นไปตามความรู้สึกของคนสองคนที่สื่อถึงกัน ขวัญตานอนมองสามีหนุ่มในความมืด หลังการร่วมรักยาวนาน เธอนอนไม่หลับเพราะไม่คิดว่าผู้ชายคนนี้จะรักเธอ น่าจะเป็นเรื่องประหลาดที่สุดที่เคยเจอในชีวิต ผู้ชายที่บอกว่าแต่งงานกับเธอเพราะหน้าที่ และเรียกร้องให้เธอทำหน้าที่เมียทุกอย่าง ตอนนี้กลับมาบอกว่ารักเธอและเสียเธอไปไม่ได้ แบบนี้ชีวิตเธอคอมพรีทแล้วใช่ไหม หลังจากนี้จะมีบททดสอบอะไรมาในชีวิตคู่ของเราสองคน เธอก็พร้อมจะเคียงข้างเขาทุกอย่างเพราะเธอเองก็รักเขามากเหมือนกัน "ขวัญรักพี่"
ถึงจะเป็นเพียงเรื่องในอดีต แต่การที่คนๆหนึ่งบอกว่าเคยมีอะไรกับคนรักเรามันก็ดูจะเกินไปหน่อย หากบอกว่าไม่รู้สึกอะไรเลยคงจะโกหก "แต่เขาน่าจะมีหลักฐานแน่นหนานะ ไม่งั้นไม่ไล่ออกหรอก" "ไอไม่รู้ค่ะ แต่ก่อนหน้านั้นไอโดนพี่คิณข่มขู่ ไอคิดว่าน่าจะเกี่ยวกับเรื่องนี้แหละค่ะ เพราะไอไม่มีศัตรูที่ไหน" "ทำไมถึงมาบอกพี่ตรงๆล่ะ พี่คิดว่าไอยังไม่รู้เรื่องที่พี่คิณบอกพี่หมดแล้วซะอีก เลยมานัดเจอพี่วันนี้ "ไอไม่รู้ค่ะเรื่องนั้น ไอแค่อยากให้พี่ขวัญไปช่วยพูดกับพี่คิณให้หน่อยได้ไหมคะ ไอจะไม่มายุ่งกับพี่สองคนอีกเลย"ตอนนี้ยอมรับว่าสงสาร ไอรินเหมือนหมาจนตรอก อยากทำทุกอย่างเพราะอยากเรียนต่อ "พี่ไม่รู้ว่าจะช่วยได้หรือเปล่า พี่ไม่รับปากนะ บางทีอาจไม่ได้เกี่ยวกับพี่คิณก็ได้" หลังจากกลับจากมหาลัย ขวัญตาก็เอาเรื่องที่คุยกับไอรินมาเล่าให้คิณฟัง "ฉันไม่ได้ทำ" "พี่ไม่ได้ทำแล้วใครทำคะ เรื่องนี้อาจจะแรงเกินไปหน่อยนะ อนาคตของคนๆหนึ่งเลยนะ" มือหนายกขึ้นลูบผมยาวของเมียสาวเบาๆ ช่างเป็นคนจิตใจดีเสียจริง"ไม่โกรธเขาแล้วเหรอ" "โกรธค่ะ แต่คนละเรื่องกับเรื่องนี้ ไอรินยังอยากเรียนนะคะ" "ไม่รู้จะช่วยยังไงเหมือนกัน เพราะฉัน
เอี๊ยด!!!!เสียงรถเบรคลากล้อในเวลาเกือบตีสอง คิณเงยหน้ามองร่างแสนคุ้นเคยของผู้หญิงที่มาตัดหน้ารถเขาหลังจากเขาเลี้ยวรถออกมาจากผับ ดีว่าขับไม่เร็วมาก ไอริน!!!! มือหนาเปิดประตูรถลงไปด้วยอารมณ์เดือดดาล ผู้หญิงปัญญาอ่อน ทำเขาเกือบชนคนตาย "อยากตายหรือไง ห๊า!!!"เสียงทุ้มตวาดเสียงดังไปทั่วบริเวณ บรรดาลโทสะเต็มที่ "ฮึก ฮึก พะ พี่คิณ อะ ไอขอโทษ"ร่างเล็กของไอรินปลิวหวือเข้ามาอ้อมกอดเขาทันที จนคิณที่ไม่ทันตั้งตัวผละออกไม่ทัน "ไอไม่มีทางเลือกเลย พี่คิณช่วยไอหน่อยได้ไหมคะ นะคะพี่คิณ"เสียงเล็กพึมพำชิดอกแกร่ง ก่อนคิณจะผลักร่างเล็กออกไป แล้วพาเดินมาขึ้นรถ ขืนให้ยืนคุยกันกลางถนนแบบนี้ไม่ดีแน่ ขับรถออกมาสักพัก ก็แวะจอดข้างทาง หันมองไอรินที่ยังคงร้องไห้สะอึกสะอื้นไม่หยุด "ฉันช่วยไม่ได้ เธออยากหาเรื่องเอง" "ต่อไปไอจะไม่ยุ่งกับพี่กับพี่ขวัญอีกแล้ว แค่ขอให้ไอได้กลับไปเรียนได้ไหมคะ นะคะ พี่ก็รู้ที่บ้านไอลำบากแค่ไหน ไอเข็ดแล้วจริงๆค่ะ"ไอรินอ้อนวอนราวกับคนสิ้นไร้ไม้ตอก ภาพของผู้หญิงคนหนึ่งร้องไห้ฟูมฟาย พนมมือไหว้เขาตลอดเวลา ใครที่ได้เห็นก็คงรู้สึกไม่ต่างจากเขา "ไปเรียนที่อื่นไหม เสียเวลาไปปีเดียวแต่ได้
หลังแต่งงานมาได้สองเดือน ด้วยความขยันของคิณที่อยากมีลูกให้ทันเพลิงกับปิ่นมุกที่นำคู่เขาไปก่อน เลยได้เจ้าตัวเล็กมาอยู่ในท้องภรรยาตามที่ต้องการ ซึ่งทันทีที่คลอดลูกชายคนแรกคือน้องคาเตอร์ คิณก็จัดคนที่สองต่อทันทีซึ่งก็ได้ลูกผู้หญิงสมใจคือน้องคาเทียร์ ใจจริงเขาอยากได้ลูกเพิ่มอีก แต่ขวัญตาขอเบรคทันที เพราะเธอเลี้ยงลูกเอง แค่คาเตอร์คนเดียวร่างกายเธอก็แทบไม่ไหวในแต่ละวัน เพราะลูกชายตัวดี นั่นซนเหลือเกิน พอมีคาเทียร์มาอีกคน เลยตัดสินใจทำหมันทันทีโดยไม่ต้องคิด "แม่ฮะ เตอร์อยากไปหาพ่อฮะ"คาเตอร์ในวัยหกขวบติดคนเป็นพ่อแจ ยิ่งปิดเทอมแทบจะตามคนเป็นพ่อไปทำงานด้วย ขนาดที่น้องสาวคาเทียร์นั้นติดขวัญตามาก วงเล็บเฉพาะตอนคิณไม่อยู่เพราะสุดท้ายเมื่อคิณกลับมาจากทำงาน ลูกทั้งสองคนก็ไม่สนใจแม่ที่เลี้ยงเขามาทั้งวัน ด้วยเพราะคิณตามใจลูกมากเกินไป เธอเลยต้องดุจนกลายเป็นนางร้ายในสายตาลูก "ได้ครับ แม่จะพาไป แต่ต้องสัญญาก่อนว่าจะเก็บของเล่นจนหมดนะครับ" "แต่เทียร์ก็เล่นนะฮะ แม่ก็ต้องให้เทียร์เก็บด้วย เตอร์ไม่เก็บคนเดียว เพราะมันเหนื่อยมากเลยฮะ" เด็กชายตัวน้อยมักมีข้อต่อรองกับเธอเสมอ ซึ่งเธอเองก็ไม่ยอมแพ้เช่นกัน
งานแต่งงานของคิณกับขวัญตาถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ สมฐานะตระกูลธนหิรัญกิจเจ้าของธุรกิจพันล้าน ที่มีบริษัทในเครือมากมาย แขกเหรื่อนับพันคน มีทั้งในแวดวงธุรกิจด้วยกัน และบรรดาญาติมิตร เพื่อนฝูงของทั้งเจ้าบ่าวและเจ้าสาว ขวัญตาเป็นเจ้าสาวที่เชิดหน้าชูตาให้กับเจ้าบ่าวและครอบครัวเป็นอย่างมาก เพราะมีแต่คนชมทั้งงานว่าเขาได้เมียสวย จนเพื่อนสองคนแซวว่าหน้าเขาบานยิ่งกว่าจานดาวเทียม แทบไม่เหนื่อยกับการที่ต้องยืนถ่ายรูปเกือบสามชั่วโมง "เหนื่อยไหมครับ"คิณถามขวัญตาที่ใบหน้าเริ่มบึ้งตึง เข้าใจเลยเพราะเธอต้องใส่ส้นสูงเดินตลอดเวลา "เหนื่อยค่ะ แต่ไม่เป็นไรขวัญทนได้" กว่าอาฟเตอร์ปาร์ตี้ของบรรดาเพื่อนเจ้าบ่าวเจ้าสาวจะจบลง ก็กินเวลาไปเกือบตีสอง ซึ่งเมื่อเข้าห้องหอ คิณก็แทบสลบไปทันทีด้วยความเมามาย ส่วนขวัญตาก็เมื่อยสุดๆ การเข้าหอเลยถูกพับเก็บไป เพราะเจ้าบ่าวเจ้าสาวหลับไปทั้งชุดแต่งงาน "สามีขา ตื่นได้แล้วค่ะ"ขวัญตาที่ตื่นก่อน ลุกขึ้นไปอาบน้ำเรียบร้อยแล้ว แต่สามียังคงนอนหลับไม่รู้สึกตัว เธอเลยแกล้งบีบเค้นลูกชายเขาเบาๆ ซึ่งได้เสียงครางฮือ ออกมาจากลำคอคนขี้เซา "ไม่ตื่น ขวัญลักหลับพี่นะคะ"กระซิบเสียงหวานชวนสย
ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง วันที่ได้มาเที่ยวทะเลพร้อมกันอีกครั้ง ล่าสุดที่สามสาวมาเที่ยวด้วยกันคือตอนปีหนึ่ง ตอนนั้นสำหรับขวัญตาเป็นความรู้สึกและความทรงจำที่พิเศษมาก "บิกีนี่ต้องเข้าแล้วป่ะ"ลินดาที่ไร้แฟนมาคุม ออกตัวอยากใส่บิกินี่เต็มที่ ในขณะที่เพื่อนสองคนหันมองแฟนหนุ่มของตัวเองแล้วถอนหายใจออกมาพร้อมกัน "มึงตามสบายเลย กูพี่คิณไม่ให้เอามาสักชุดเลย บอกให้กูใส่แค่ขาสั้นพอ" "เออ...พี่เพลิงก็เหมือนกัน แม่ง!!! ไม่รู้จะหวงอะไรหนักหนา คนเห็นก็เอาไปไม่ได้สักหน่อย" ลินดามองสองเพื่อนรักแล้วหัวเราะออกมา แบบนี้ไง เธอเลยยังไม่คิดหาห่วงมาผูกคอตนเอง อยากมีอิสระในชีวิต ที่ได้ทำอะไรตามใจตัวเองทุกอย่าง ไม่ต้องมีใครมาควบคุม แค่พ่อแม่ควบคุมก็แย่แล้ว จะมีแฟนควบคุมไปอีกทำไม สองสาวเพื่อนรักมองลินดาตาละห้อย ที่ได้ใส่บิกินี่อวดหุ่นสวย เรียกบรรดาหนุ่มน้อยใหญ่บริเวณชายหาดให้หันมองตาเป็นมัน "ลินดานี่หุ่นดีมาก น้องเขายังไม่มีแฟนเหรอครับ"เสือหนุ่มโสดคนเดียวในกลุ่มถามขึ้น "ยังค่ะ...เลือกมาก คนจีบเยอะแยะ แต่ไม่เอาใครสักคน"ขวัญตาเป็นคนตอบ ขณะนั่งบนเก้าอี้ชายหาดหน้าบ้านพัก โดยมีสามีหนุ่มนั่งซ้อนหลัง "มึงสนใจไหมว
คนสองคนช่วยกันถอดเสื้อผ้าออกจนหมด ถึงจะเป็นด้วยความลำบาก เพราะมีสายน้ำเกลือ แต่ก็ไม่เป็นอุปสรรคในความอยากที่เกิดขึ้นตอนนี้ ขวัญตาที่ตอนแรกปฏิเสธท่าเดียว ตอนนี้กลับรู้สึกอารมณ์กระเจิดกระเจิง จากการปรนเปรอของคนป่วยที่ทำทุกอย่างด้วยความชำนาญ "อืม อ๊าสส"ใบหน้าหล่อเหลาที่ซุกไซร้ไปทั่วร่างเล็ก เริ่มจากซอกคอหอมกรุ่นที่ทำเขาติดใจ กลิ่นหอมอ่อนของเธอทำเขาคลั่ง ขบเม้มจนเกิดรอยแดงจางๆ ก่อนแวะมาดูดกลืนเต้าอวบก้อนขาวกลม ซึ่งแค่เขาใช้ลิ้นปัดป่ายจุกสีหวาน ร่างของขวัญตาก็ดิ้นพล่านไปมาด้วยความเสียดเสียว ไม่จบแค่นั้นมือหนาอีกมือก็บีบเค้นอีกข้างแรงๆจนเต้าอวบปลิ้นออกมาตามง่ามนิ้ว ขึ้นแดงเถือกไปทั่วบริเวณ สลับกันไปทั้งสองข้างจนน้ำลายเปียกชุ่มไม่มีพื้นที่ว่าง ผละจากเต้านี้ ก็ไปดูดอีกเต้าจนพอใจ ก่อนค่อยๆถอยลงไปตรงเนินอวบอิ่มที่สุดแสนคิดถึง นิ้วเรียวแหย่เข้าไปในรูร่องสีสดที่ผลิตน้ำหวานออกมาจนเปียกชุ่ม "อ๊าสส"คนตัวเล็กสะดุ้งเฮือก ยิ่งเขาขยับนิ้วเข้าออก เธอยิ่งทนไม่ไหว แต่ทว่าไม่นานเขาก็ผละนิ้วออกไป มีน้ำสีใสหยาดเยิ้มติดนิ้วออกมา เขาเอาเข้าปากดูดกินไปต่อหน้าเธอ แต่เมื่อเขาจะใช้ลิ้นปรนเปรอให้ มือเรียวกลับตะ
สรุปคนป่วยหมอยังไม่อนุญาติให้กลับบ้านและยังบอกอีกว่าน่าจะต้องพักให้ร่างกายฟื้นตัวสักอาทิตย์หนึ่ง ซึ่งไม่ถูกใจคนป่วยอย่างแรง "พี่อยากกินอะไรไหมคะ เดี๋ยวขวัญลงไปซื้อให้ พี่กินข้าวไปนิดเดียวเองน้า" "อยากกินขวัญ ได้หรือเปล่าล่ะ โอ้ย!!!" "บ้าไปแล้วหรือไง นี่โรงบาลนะ" "ขวัญไม่เข้าใจหรอก พี่อยาก อ้าย อิน อั้ย"คิณตะโกนเสียงดัง จนขวัญตาต้องเอามืออุดปากไว้ "อยากอะไรกันจ๊ะ"กิ่งกาญจน์ที่มาเยี่ยมลูกชายทันได้ยินคนป่วยตะโกนอย่างเอาแต่ใจ "แกไม่อายเขาบ้างเหรอ มารยาทนะมีบ้าง"อนิวัตน์ที่เดินตามหลังมาเอ่ยออกมาทันที "นี่แม่ทำกับข้าวที่ลูกชอบมาทั้งนั้นเลยนะ หนูขวัญก็กินด้วยกันสิลูก แม่ทำมาเผื่อด้วย" "ค่ะคุณแม่ เมื่อกี้พี่คิณกินข้าวไปนิดเดียวเอง ขวัญว่าน่าจะรอฝีมือคุณแม่อยู่นะคะ"ขวัญตาพูดเอาใจแม่สามีที่อุตส่าห์ทำกับข้าวมาให้ "อ๋อ..เหรอจ๊ะ ที่พูดว่าอยากเมื่อกี้นะเหรอ แล้วก็ไม่โทรบอกแม่เร็วๆจะได้มาไวกว่านี้"อนิวัตน์หลุดขำออกมาทันที ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าลูกชายตัวดีมันอยากอะไร เพียงแต่ไม่อยากพูดให้ลูกสะไภ้ที่ยืนหน้าแดงก่ำอายไปมากกว่านี้ เสือกับเพลิงมาเยี่ยมคิณในช่วงเย็นของวัน เข้ามาเห็นคนป่วยนอนหน้าบึ้ง
"พี่ตาย ขวัญก็เป็นม่ายสิคะ ไม่เอาหรอกขวัญอายุแค่21เอง ยังไม่มีลูกเลย" คิณพยายามกลั้นยิ้มในคำพูดของเธอ เขาไม่รู้ว่าที่เธอพูด เพราะเขาง้อเธอสำเร็จแล้วหรือเปล่า "แต่พี่อยากตาย เพราะเมียไม่ดีด้วย" "มาขนาดนี้แล้ว พี่ยังพูดประชดอีกนะคะ"คิณดึงมือขวัญตามาจับ เห็นเธอไม่ปฏิเสธก็เอามาจูบเธอก็ไม่ปฏิเสธ แปลว่าเธอกลับมาหาเขาแล้วจริงๆ "พี่เกือบตายแล้วรู้ไหม ตรอมใจตาย" "พี่ไม่กลัวขวัญมีผัวใหม่เหรอคะ ถ้าพี่ตายไป" มือบางกระตุกเพราะอารมณ์ของคนป่วยไม่ปกติที่ได้ยินคำพูดของเธอ "พี่จะไปเป็นผีหักคอผู้ชายทุกคนที่เข้าหาขวัญ" "แล้วพี่อยู่กับขวัญไม่ดีกว่าเหรอคะ ทำไมต้องทำให้เรื่องมันยุ่งยากด้วย ขวัญให้อภัยพี่ค่ะ และจะกลับไปอยู่กับพี่ด้วย พี่ต้องรักษาตัวเองให้แข็งแรงเร็วๆนะคะ"คิณดึงคนตัวเล็กเข้ามาใกล้ๆ ใบหน้าเกือบสัมผัสกัน หากขวัญตาไม่เอามือมาบังไว้ก่อน "ที่นี่โรงพยาบาลค่ะ ไม่เหมาะสม"อยากจะจูบเมียใจจะขาด นานแค่ไหนแล้วที่ไม่ได้ใกล้ชิดกันเลย เขาคิดถึงสัมผัสเธอ "จูบนิดเดียว แปบเดียวได้ไหมครับ พี่จะได้มีแรงมากกว่านี้ไง"ต่อรองเก่งเหลือเกิน เอาเรื่องโรคภัยไข้เจ็บมาอ้าง "แค่นิดเดียวนะคะ"ริมฝีปากหนาประกบลงบนริ
ด้านขวัญตาที่ไม่ได้หนีไปไหนไกล เธอแค่มาเที่ยวพักใจที่พัทยากับลินดาแค่นั้น แต่ที่ไม่บอกคิณเพราะอยากมากับเพื่อนมากกว่า ไม่อยากให้เขามาวุ่นวายตามง้อเธอถึงที่นี่ "มึงยังไม่ให้อภัยพี่คิณร้อยเปอร์เซ็นต์เหรอว่ะ" ลินดาเอ่ยถามเพื่อน ขณะนั่งเล่นกันที่ชายหาดในเวลาตอนเย็น "ยัง กูยังกลัวอยู่" "กลัว? กลัวอะไรว่ะ" "ไม่รู้ว่ะ มันเหมือนใจกูมันยังไม่พร้อมจะกลับไป ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน กูถามตัวเองมาสักพักแล้ว ว่าหากกลับไปอยู่ด้วยกันมันจะเป็นยังไง" "...." "เพราะในหัวกูมันมีแต่ภาพที่เขาชอบรุนแรงใส่ เอาแต่ใจ กูไม่คิดว่าเขาจะเปลี่ยนตัวเองได้เร็วขนาดนี้" "มึงไม่รักพี่เขาแล้วเหรอ" "รัก ยังรักเหมือนเดิม"ข้อนี้เธอกล้าพูดได้เต็มปากว่ายังรู้สึกกับเขาเหมือนเดิมทุกอย่าง ไม่เปลี่ยนแปลง ยังรักและเป็นห่วงเขามาก "แล้วมึงกลัวอะไรว่ะ ความรักมันก็แค่นี้หรือเปล่า มันคือแค่ได้รักเว้ย ถ้ามึงมัวแต่กลัวว่าในอนาคตพี่เขาจะกลับมาเหมือนเดิมไหม ถ้ามึงระแวงขนาดนั้น ก็หย่ากับเขาไปซะ เชื่อกู" "ไม่!!! กูไม่หย่า" "โถ..อีขวัญ มึงรักเขาขนาดนี้ ลีลาไปเพื่ออะไรว่ะ ชีวิตคนเรามันสั้นนะ ไม่รู้ข้างหน้าจะเป็นยังไง มึงควรเอาความรู้สึกปั
สองสามวันมานี้คิณพยายามทำทุกอย่างให้ขวัญตาเชื่อจริงๆว่าเขาเปลี่ยนไปแล้ว เริ่มจากเขาเข้าบริษัททุกวัน ไปหาเธอก็อยู่ในที่ๆเธอบอกให้อยู่ ไม่ให้เข้าใกล้เขาก็ไม่เข้า อดทนอย่างถึงที่สุด ไม่รู้เธอเห็นหรือเปล่า เพราะไม่ได้พูด ไม่ได้บอกอะไรเขาเลย "กลับได้แล้วค่ะ ขวัญจะนอนแล้ว"พอเห็นเขายอมหน่อย เดี๋ยวนี้ทำหน้าทำตา น่าจูบเป็นบ้า ตอนนี้เขาน่าจะเพ้อแล้ว ควรกลับไปนอนจริงๆ "พรุ่งนี้วันหยุด พี่ไม่รีบ" "กลับค่ะ ขวัญจะนอนแล้ว" "โอเคครับ ฝันดีนะครับ" ขวัญตามองคนตัวสูงที่รีบวิ่งออกไปทันที ตอนนี้เธอยังไม่พร้อมกลับไปอยู่กับเขา จริงๆเธอเองก็สงสารเขาเหมือนกันที่ทำงานเหนื่อยๆแล้วต้องขับรถวนไปวนมา แต่แบบนี้ก็ดีแล้ว เธอยังอยากดัดนิสัยเขาก่อน ไม่อยากให้เขาได้ใจเกินไป คิณมาหาขวัญตาอีกวันในช่วงบ่าย เพราะเขาเพิ่งตื่น สองสามวันมานี้เขารู้สึกเหนื่อยมากเลยตอนตื่นเกือบเที่ยง กว่าจะได้มาหาขวัญตาก็เกือบบ่ายสอง แต่ทว่านิติคอนโดบอกว่าเธอพากระเป๋าเดินทางออกไปตั้งแต่สิบโมง และฝากบอกเขาว่าให้กลับไปไม่ต้องมาอีก ตอนนี้มือหนาเริ่มสั่นเทา ร่างกายเริ่มควบคุมไมได้ที่รู้ว่าเธอหนีเขาไป แล้วสองสามวันที่ผ่านมาคืออะไร ถึงเธอจะไม่ใ
สุดท้ายแล้วอนิวัตน์ก็ต้องมาส่งสองแม่ลูกที่คอนโดขวัญตา แต่เขาไม่ขึ้นไปให้อายหรอกเป็นผู้ใหญ่ไม่ควรยุ่งเรื่องของเด็ก "พี่รอตรงนี้แหละค่ะ เดี๋ยวจะทำเสียเรื่อง" "นี่กิ่งกาญจน์พอพี่ไม่ว่าอะไร เธอเอาใหญ่แล้วนะ เธอเองก็ไม่ควรขึ้นไป แค่มาส่งมันก็พอ" "ไม่ค่ะ กิ่งจะขึ้นไปกับลูกด้วย เสร็จแล้วกิ่งจะลงมาเองค่ะ"ไม่เคยรู้ว่าเมียตัวเองจะดื้อขนาดนี้ ถึงว่าลูกแต่ละคนเหมือนใคร ที่แท้ก็เหมือนแม่นี่เอง "ขอโทษนะคะ ดิฉันเป็นแม่สามีของหนูขวัญ ขอรบกวนโทรให้หนูขวัญลงมาหน่อยได้ไหมคะ" คอนโดแห่งนี้ระบบความปลอดภัยดีมาก หากไม่ใช่คนที่เข้านอกออกในบ่อยๆไม่สามารถขึ้นไปได้ต้องมีเจ้าของห้องลงมารับ นิติคอนโดต่อสายหาขวัญตา เพียงไม่นานร่างบอบบางก็เดินลงมาด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย ตอนที่เธอหันมาเห็นคิณ เกิดอาการชะงักไปเล็กน้อย ไม่คิดว่าเขาจะพาแม่มาง้อเธอ เป็นการง้อที่ประหลาดที่สุดตั้งแต่เธอเคยเจอมา "แม่พาตาคิณมาหา ขอขึ้นไปได้หรือเปล่าลูก" ถึงเธอจะอยากให้สองคนดีกันมากแค่ไหน แต่เธอควรถามความสมัครใจของเจ้าตัวด้วยว่าอยากดีกับลูกชายเธอหรือเปล่า "ได้ค่ะคุณแม่"ขวัญตาเดินนำคนทั้งสองเข้าไปในลิฟท์ ใช้คีย์การ์ดแตะชั้นที่อยู่ ตลอดเว