บทที่ 25 อัอมกอดคนน่ารังเกียจ1

พระพายหอบร่างกายอันหนักอึ้งกลับมายังห้องนอนของตัวเองทันทีที่ผู้ชายใจร้ายเดินออกจากห้องไป เธอล็อกประตูอย่างแน่นหนาแล้วเดินมาล้มตัวลงนอนบนเตียงด้วยความอ่อนเพลียถึงแม้อาการไข้จะดีขึ้นแต่ก็ยังไม่ร้อยเปอร์เซ็นต์ยังตัวรุ่ม ๆ มีอาการปวด ๆ มึน ๆ ศีรษะอยู่โดยเฉพาะกลางกายสาว

มือเรียวยกขึ้นกายหน้าผากอย่างคิดไม่ตกเธอจะทำยังไงดีที่จะไม่ต้องไปอยู่ห้องเดียวกับผู้ชายใจร้าย แต่ไม่ว่าพยายามคิดเท่าไรก็คิดไม่ออกหรือเธอจะเอาเรื่องนี้ไปบอกกับพ่อแม่บุญธรรมดีเผื่อท่านทั้งสองจะยอมให้เธอหย่ากับเขาเธอจะได้หลุดพ้นจากเรื่องบ้า ๆ นี้สักที

แต่ถ้าเธอทำแบบนั้นก็เท่ากับทำร้ายจิตใจท่านทั้งสองเพราะท่านคิดมาตลอดว่าบุตรชายตัวเองเป็นคนดีแสนดีหากรู้คงเสียใจมากแน่ ๆ ไม่ก็อาจจะไม่เชื่อ หรือเข้าข้างบุตรชายซึ่งเป็นสายเลือดตัวเองถึงแม้ท่านทั้งสองจะเป็นคนดีมาก ๆ แต่เลือดก็ย่อมข้นกว่าน้ำมันทำให้เธออดคิดแบบนี้ไม่ได้จริง ๆ

แกร็ก!

เธอรีบดีดตัวลุกขึ้นนั่งเมื่อได้ยินเสียงคล้ายกับกำลังมีคนไขกุญแจเข้ามาในห้องซึ่งจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากผู้ชายใจร้าย หัวใจดวงน้อย ๆ พลันเต้นไม่เป็นส่ำ ๆ ด้วยความหวาดหวั่นไม่รู้ว่าเขาจะมาไม้ไหนอีก มือเรียวกำห