"สวัสดีครับคุณเอริยา รัตนบูรภาพิทักษ์"เขายื่นมือมาตรงหน้าฉัน ฉันหันไปมองพี่รามเพื่อจะขออนุญาตจับมือทักทายคุณเชาวริทพี่รามพยักหน้าให้ฉันเป็นเชิงอนุญาต ฉันจึงยื่นมือไปจับมือกับคุณเชาวริทอย่างเป็นมิตร"สวัสดีค่ะคุณเชาวริท^_^"เขารู้จักฉันเหรอ แล้วเขาก็ผายมือเชิญให้เรานั่ง ฉันกับพี่รามจึงนั่งลง"ตอนแรกผมนึกว่าคุณจะมากับเลขาซะอีกนะครับเนี่ย เห็นเลขาคุณติดต่อผมมา"คุณเชาวริทเอ่ยถามพี่รามอย่างแปลกใจ"แต่คุณมากับคุณฮันนี่ก็ดีแล้วล่ะครับ ผมอยากเจอคุณมานานแล้ว"คุณเชาวริทหันมายิ้มให้ฉันฉันจึงยิ้มตอบ พี่รามหันมามองหน้าฉันอย่างไวพลางทำสายตาดุๆมาให้ฉันอะไรกันเมื่อกี้นี้ยังอนุญาตอยู่เลยหนิ"เราสั่งอะไรกันมาทานดีกว่าไหมคะ?"ฉันที่เห็นว่าบรรยากาศไม่ค่อยดีจึงเอ่ยขึ้น"ดีเลยครับผมกำลังหิวอยู่พอดีเลย"คุณเชาวริทตอบฉันพลางยิ้มละมุนให้ฉัน ฉันจึงยกมือเรียกพนักงานที่ยืนรออยู่ให้เอาเมนูมาให้"คุณฮันนี่ชอบทานอะไรเหรอครับ?"คุณเชาวริทถามแววตาที่เขามองฉันเต็มไปด้วยความชื่นชม พี่รามที่ตอนแรกก้มดูเมนูอยู่เงยหน้าขึ้นไปมองหน้าคุณเชาวริทด้วยสายตาไม่พอใจ ฉันจึงหันไปยิ้มให้พี่รามแล้วก็หันไปตอบคุณเชาวริท"ฮันนี่ทานได้ทุกอย่า
LINE LINE(เสียงไลน์เข้า) MYBOY:พี่อยู่ฟิตเนสนะ กลับบ้านมืดนิดหนึ่งนะครับMYBOY:Send picture.Honey:ทำไมต้องปิดรูปคนข้างๆด้วยล่ะค่ะ🤨MYBOY:เดี๋ยวหนูชอบเพื่อนพี่ไง🤭Honey:หนูไม่ชอบหรอกค่ะ😒MYBOY:กินข้าวยังครับHoney:กินแล้วค่ะ หนูไปนอนดูซีรี่ย์ก่อนนะพี่รามMYBOY:ครับพี่ก็จะไปออกกำลังกายนะคืนนี้พี่ไปนอนด้วยนะไปล่ะครับบ๊าย😘Honey:นอนอย่างเดียวนะคะ🧐และพี่รามก็ไม่ตอบอะไรฉันกลับมาเขาอ่านอย่างเดียว ฮ่าๆสงสัยจะไม่ได้อยากจะมานอนอย่างเดียวล่ะมั้ง วันนี้ฉันไม่ได้เข้าบริษัทพี่รามไม่ให้ไปเขาบอกว่าฉันอาจจะเพลียจากการเดินทางเลยให้ฉันพักอยู่บ้านวันหนึ่งส่วนเขาไปทำงานจ้า เมื่อคืนกว่าจะถึงบ้านก็เที่ยงคืน ขาไปมันก็ไม่ได้นานแต่ทำไมขากลับมันนานก็พี่รามน่ะสิขับรถกินลมชมวิวอยู่นั้นแหละแล้วฉันก็ต้องกินยาคุมฉุกเฉินอีกเม็ดหนึ่งด้วย พี่รามมาส่งฉันที่บ้านเขาบอกว่าเขาขับรถกลับไม่ไหวขอขึ้นไปนอนด้วย ฉันจึงบอกเขาไปว่าขับรถกลับไม่ไหวก็เดินไปสิค่ะ เขาเลยอุ้มฉันเข้าบ้านและขึ้นห้องนอนฉันเลย ดีน่ะที่ฉันโทรบอกแม่นมวาดให้เปิดประบ้านไว้ ให้แม่นมไม่ต้องรอ พี่รามเขาแค่มานอนกอดฉันเฉยๆไม่ได้ทำอะไรฉัน พอตอนเช้าฉันตื่นมาก็ไ
"นั่งก่อนสิครับฮันนี่"พี่น็อตเชื้อเชิญให้ฉันนั่งฉันจึงเดินเข้าไปนั่งข้างๆพี่น็อต"มาดูผับเหรอเรา"พี่พอร์ชเอ่ยถามฉัน แปลกจังวันนี้พวกพี่ๆเขาไม่มีสาวๆเลยทำไมกันนะ"อ๋อค่ะ มาเที่ยวด้วยอยู่บ้านเบื่อๆนะคะ"ฉันตอบพี่พอร์ชไปพลางส่งยิ้มบางๆไปให้เขา"อ๋อ คิดถึงไอ้เฮลเนอะเหงาอ่ะ"พี่น็อตพูดพลางยกมือมาแกล้งปาดนำ้ตาทำท่าทางเศร้าสร้อย"ป่านนี้มีเมียไปแล้วมั้งไม่เห็นติดต่อมาเลยสัสเฮล"พี่พอร์ชพูดขึ้นพี่รันเวย์พยักหน้าเห็นด้วย"อ่ะดื่มเปล่าเรา"พี่รันเวย์ชงเหล้าแล้วส่งมาให้ฉันฉันจึงรับมา"ขอบคุณค่ะ"ฉันขอบคุณพี่รันเวย์ไปพลางยกแก้วเหล้าขึ้นมาจิบ"ไอ้รามไปไหนว่ะช่วงนี้เงียบๆ"พี่พอร์ชเอ่ยถามพี่น็อตด้วยสีหน้าสงสัย"เอ่อไม่ใช่ออกจากถ้ำแล้วไปแอบมีเมียแล้วอ่ะ"พี่รันเวย์เสริม"น่าจะมีแล้วมั้งมันอ่ะ เมื่อวานซืนมันโทรมาถามกูว่าถ้าผู้หญิงโดนยาปลุกเซ็กซ์ต้องทำยังไง"พี่น็อตพูดขึ้นพลางยกแก้วเหล้าขึ้นจิบไปด้วย ด้วยท่าทางสบายๆแคร๊กๆๆๆ ฉันที่กำลังยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มถึงกับสำลักคำพูดของพี่น็อต คนที่พี่รามโทรหาคือพี่น็อตเหรอเนี่ย?"ฮันนี่เป็นอะไรรึเปล่าครับ ค่อยๆดื่มสิครับอ่ะนี่"พี่น็อตพูดพลางส่งกระดาษทิชชูมาให้ฉัน ฉันรับม
"ไหนบอกพี่ว่าดูซีรี่ย์อยู่บ้านไง?”พี่รามเอ่ยถามฉันด้วยสีหน้าสงสัย เขามองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า เท้าจรดหัวด้วยสายตาโกรธๆเขาใส่เสื้อยืดสีดำกางเกงขาสั้นใส่หมวกแก๊ปสีดำสะพายกระเป๋าหลังสีดำโทนดำทั้งชุดเลยนะคะเนี่ย"ก็ฮันนี่เหงาอยากออกมาเปิดหูเปิดตาบ้างน่ะคะ"ฉันบอกพี่รามไปพลางจับมือเขาให้นั่งลงข้างๆฉัน แต่เขากลับนั่งแทรกกลางระหว่างฉันกับพี่น็อตแทน"อะไรของมึงเนี่ยไอ้รามทำตัวเป็นไอ้เฮลสองไปได้"พี่น็อตหันมากระแหนะกระแหนพี่ราม ส่วนพี่เตอร์ก็เดินไปนั่งข้างหน้าข้างๆพี่พอร์ช โต๊ะที่นี้เป็นครึ่งวงกลมฉันนั่งด้านในต่อมาคือพี่รามต่อพี่รามคือพี่น็อตแล้วก็เป็นทางเดิน ส่วนอีกฝั่งติดทางเดินเป็นพี่เตอร์นั่งตรงข้ามกับพี่น็อตต่อด้วยพี่พอร์ชพี่พอร์ชนั่งตรงข้ามกับพี่รามต่อด้วยพี่รันเวย์พี่รันเวย์นั่งตรงข้ามกับฉัน"เอ่อใช่ๆๆๆ"พี่พอร์ชเสริมพี่น็อต"เสือก"พี่รามบอกพี่ทั้งสองไปคำเดียวสั้นๆๆอีกครั้ง โดยที่สายตาของเขายังคงจ้องมองฉันอยู่ตลอดเวลา"น้องสาวไอ้เฮล ทำไมกูไม่เคยเห็นว่ะ?แม่งมีน้องสาวน่ารักๆขนาดนี้เลย?"พี่เตอร์พูดถามพี่น็อตพลางหันมาส่งยิ้มให้ฉันอึกๆๆๆๆ พี่รามยกแก้วเหล้าของเขาที่พี่รันเวย์เพิ่งชงให้ดื่มทีเดีย
"กลับก่อนนะคะพี่ๆสวัสดีค่ะ"ฉันรีบยกมือสวัสดีแต่ได้แค่มือข้างเดียวอีกข้างหนึ่งถูกพี่รามจับไว้ไง พี่รามจูงมือฉันมาเรื่อยๆจนมาถึงโซนที่มีคนอยู่เยอะมากโซนนี้เป็นของสำหรับนักเต้น ผู้ชายทุกคนที่อยู่แถวนี้มองมาที่ฉัน และเรียกชื่อฉันพี่รามมองไปที่ผู้ชายพวกนั้นด้วยสายตาที่น่ากลัวมากค่ะ ผู้ชายพวกนั้นจึงเลิกมองฉัน พี่รามคว้าเอวของฉันเข้าไปกอดเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ พี่รามพาฉันเดินฝ่าฝูงคนออกมายังหน้าทางเข้าผับเขาจึงเลิกกอดฉันแล้วจับมือฉันตามเดิม เขาพาฉันเดินออกมาที่โรงจอดรถของผับ"รถจอดอยู่ไหนครับหนู"พี่รามหันกลับมาถามฉัน อุ๊ยพี่รามเรียกฉันว่าหนูน่ารักอ่ะ"ล็อค10ค่ะ BMW Z4สีขาว "ฉันจึงตอบพี่รามไปพี่รามก็พยักหน้าพลางยื่นมืออีกข้างมาขอกุญแจรถจากฉัน ฉันจึงส่งกุญแจไปให้เขา"คันนี้ไอ้เฮลเพิ่งซื้อเองยังไม่เห็นมันขับเลย มันให้หนูเหรอ"พี่รามเดินไปด้วยพลางถามฉันไปด้วย"อ๋อค่ะฮันนี่แค่ขอยืม แต่พี่เฮลให้เลย^_^"ฉันตอบพี่รามไปมือของพี่รามที่จับมือฉันและพากันเดินแบบนี้มันทำให้ฉันนึกถึงเมื่อก่อนตอนที่พี่รามไปรับฉันที่โรงเรียนเพื่อวิ่งกลับบ้านกับเขา แต่ฉันวิ่งไม่ไหว พี่รามเลยเปลี่ยนจากวิ่งมาเดินจับมือฉันแทนแบบ
ก๊อกๆๆๆ(เสียงเคาะประตู)"คุณฮันนี่เสร็จรึยังคะคุณรามมารอแล้วนะคะ"เสียงแม่นมวาดมาเคาะประตูห้องฉัน ตอนนี้ฉันกำลังแต่งหน้าอยู่ พี่รามเขาไม่ได้นอนกับฉันหรอกค่ะเมื่อคืนนี้หลังจากที่เขาขับรถมาส่งที่บ้านฉัน ฉันก็ไม่ได้ให้เขานอนด้วยหรอก พี่รามตื้อฉันอยู่นานมากแต่ฉันก็ไม่ใจอ่อนจนเขาต้องเดินคอตกกลับบ้านเขาไป นี่เพิ่งจะ7โมงพี่รามรีบมาทำไมกัน"ใกล้เสร็จแล้วค่ะแม่นมบอกพี่รามรอหนูแปปหนึ่งนะคะ"ฉันตะโกนบอกแม่นมไปพลางรีบจัดแจงตัวเองให้เสร็จห้องอาหารบ้านรัตนบูรภาพิทักษ์"คุณหนูมาทานข้าวก่อนคะเดี๋ยวจะเจ็บท้องนะ"แม่นมวาดจัดโต๊ะอาหารอยู่เมื่อเห็นฉันที่เดินลงมาจากบันไดบ้านที่กำลังจะเดินไปยังห้องรับแขกเพื่อไปหาพี่ราม แต่ก็หยุดด้วยเสียงแม่นมฉันจึงเดินเข้าไปก็เห็นพี่รามนั่งอยู่บนโต๊ะอาหารพลางหันมายิ้มแฉ่งให้ฉัน ฉันจึงเดินไปนั่งเก้าอี้ข้างๆเขา พี่รามรีบเลื่อนเก้าอี้เพื่อให้ฉันนั่งได้อย่างสบายให้"ขอบคุณค่ะ^_^"ฉันหันไปขอบคุณพี่ราม เขาก็ยิ้มอยู่นั้นแหละ ไมืรู้จะยิ้มอะไรขนาดนั้น รู้บ้างไหมว่ายิ้มเขานะมันน่ารัก ใบหน้าหล่อๆขาวๆริมฝีปากบางสีชมพูจมูกโด่งเป็นสันไหนจะผมหน้าม้าที่ปกหน้าเขาอยู่อีก บอกได้คำเดียวว่าน่ารั
"หนูขอถามอะไรพี่รามหน่อยได้ไหมคะ"ฉันรีบลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปหาพี่รามแล้วเอาแขนทั้งสองข้างขึ้นไปคล้องคอพี่รามไว้ พี่รามส่งยิ้มบางๆมาให้ฉัน ฉันจึงยื่นหน้าขึ้นไปใช้ริมฝีปากของตัวเองแตะริมฝีปากของพี่รามเบาๆ"ถามอะไรคะ?"พี่รามมองฉันและถามฉันด้วยสีหน้าสงสัย"พี่รามชอบเลขาหน้าห้องไหมคะ"ฉันเอ่ยถามพี่รามไปพลางหันหน้าพยักพเยิดหน้าไปทางประตูห้องทำงานของพี่ราม พี่รามมองหน้าฉันแล้วเขาก็ยิ้ม เขาก้มลงมาจุ๊ฟปากฉันเบาๆ งื้อๆน่ารักอีกแล้ว"ไม่ชอบครับพี่ไม่เคยชอบผู้หญิงคนไหนเลย^_^"พี่รามตอบฉันพลางยื่นหน้ากลับขึ้นไปพลางยิ้มละมุนกลับมาให้ฉัน แววตาคู่สวยของเขากำลังจับจ้องมาที่ฉันตลอดเวลาในแววตาของเขาสะท้อนเงาของฉันอยู่ในนั้น"แล้วพี่รามไม่ชอบฮันนี่เหรอคะ”ฉันถามพี่รามไปอย่างสงสัยก็เขาบอกว่าเขาไม่เคยชอบผู้หญิงคนไหนเลยหนิ พี่รามหัวเราะในลำคอเบาๆ "หึๆๆไม่บอกโปรดดูที่การกระทำนะครับหนู"พี่รามยื่นหน้าเข้ามาหอมแก้มฉันทั้งสองข้างแล้วเดินกลับไปที่โต๊ะทำงานของเขาอย่างไว ฉันยังคงตกตะลึงในคำตอบของพี่รามที่เขาไม่บอกฉันแต่ให้ดูจากการกระทำของเขาอย่างงั้นเหรอ พี่รามมองมาที่ฉันแล้วทำมือว่าให้ฉันไปทำงานได้แล้ว ฉันจึงพยักหน้า
"หึหึๆๆ"พี่รามหัวเราะอย่างมีเลศนัยแล้วมองมาที่ฉัน ที่นั่งทำหน้าบึ้งตึงอยู่"พี่ทำตัวน่ารักไหมครับ?"พี่รามถามฉันพลางเอามือไปท้าวคางมองมาที่ฉันด้วยหน้าตาน่ารัก"น่ารักมากเลยค่ะ^_^"ฉันจึงบอกพี่รามไป"คืนนี้ไปงานเลี้ยงกับพี่ห้ามแต่งตัวโป๊นะครับ หรือว่าหนูจะให้พี่ไปเลือกชุดให้?"พี่รามยังคงเอามือท้าวคางแล้วมองมาที่ฉันแต่เขาเอียงคอนิดๆงื้อน่ารักอีกแล้ว"ไม่ต้องค่ะฮันนี่เลือกเอง"ฉันจึงบอกพี่รามไปมีหวังให้พี่รามเลือกให้เขาคงจะไปเอาเสื้อผ้าเขามาให้ฉันใส่อีกแน่ๆเลย-_-งานเลี้ยงต้อนรับ"ฮันนี่เชิญครับ"พี่รามเปิดประตูรถให้ฉัน แล้วยื่นแขนข้างหนึ่งมาให้ฉัน ฉันที่ลงจากรถแล้วจึงเอาแขนขึ้นไปคล้องแขนพี่ราม วันนี้พี่รามหล่อมากเขาใส่สูทสีดำผูกหูกระต่ายเซตผมขึ้นเปิดผมหน้าของเขาให้ขึ้นไปข้างบน ส่วนฉันใส่เดรสสีมุกเปิดไหล่ข้างเดียวยาวแหวกข้างขา พี่รามไม่ให้ฉันใส่แต่มันใกล้เวลางานแล้วไงฉันก็โน้มน้าวอยู่นานจนพี่รามใจอ่อนยอมให้ฉันใส่ ตอนนี้เราสองคนเดินพรมแดงกันอยู่นักข่าวเยอะมากเหมือนพวกฉันสองคนเป็นดาราเลย"คุณฮันนี่คุณรามคะเชิญมองกล้องนี้หน่อยค่ะ"เสียงนักข่าวเรียกฉันกับพี่รามให้มองกล้องด้วยนำ้เสียงนุ่มหวานไพเรา
เดือนต่อมา ประเทศไทย ราม วยุทัศ...... "พี่ราม ไปหยิบนมในตู้เย็นให้หนูหน่อยสิคะ" เสียงเมียผมเอ่ยใช้ผัวคนนี้ไง เมียผมตอนนี้นั่งดูทีวีอย่างสบายใจเลยล่ะครับ ผมกับฮันนี่แต่งงานกันหลังจากที่ผมขอเธอแต่งงานได้อาทิตย์เดียว แล้วตอนนี้เธอก็ท้องแล้วครับ คือจริงๆแล้ว ฮันนี่ท้องได้2เดือนแล้วครับ เธอเอาที่ตรวจครรภ์สองอันมาให้ผมดูในวันแต่งงานของเรา ผมดีใจมากต่อขาต่อแขนให้ลูกไปซะหลายยกเลย แล้วตอนนี้ผมกับฮันนี่เราก็มาฮันนีมูนกันน่ะครับ เธอไม่แพ้ท้องเลย กินเยอะ หิวบ่อย ผมเลยลางานจากท่านประธานบริษัทนำเข้ารถยนต์หรูออกมาเป็าขี้ข้ารับใช้เมียจนกว่าเมียจะคลอดลูกแทน "คร๊าบบ"ผมขานรับเมีย แล้วรีบวิ่งเข้าไปหยิบนมสดที่เป็นแกลลอนให้เมียดื่มพร้อมแก้วนำ้ เป็นกล่องเมียไม่พอกินครับ สงสัยจะได้ลูกแฝดอิอิๆๆ "นี้ครับเมีย"ผมเดินเข้ามาหาเมีย แล้วรินนมใส่แก้วแล้วส่งให้เธอดื่ม เธอก็รีบรับแก้วนมสดไปดื่มอย่างไวด้วยความหิวโหย "มองอะไรคะ?"เธอเอ่ยถามผมที่นั่งบนโซฟาตัวเดียวกันกับเธอแล้วเอามือท้าวคางมองเธอกินแล้วยิ้มตาม "มองเมีย เมียสวย^_^"ผมบอกเธอแล้วนอนหนุนตักเธอ แล้วจูบไปที่ท้องของเธอที่ตอนนี้เริ่มจะนูนๆออกมาแล้ว ไหนเข
พี่รามชูนิ้วสามนิ้วขึ้นมาทำท่าสาบาน ฉันจึงหัวเราะให้กับความน่ารักของเขา~~~I’ll say, “Will you marry me?”~~~(ผมจะพูดว่า คุณจะแต่งงานกับผมไหม)พี่รามร้องเพลง หรือเขาถามฉัน ฉันจึงมองไปที่เขาเพื่อขอคำตอบ พี่รามก็ยิ้ม แล้วเดินไปยืนร้องเพลงที่ตอนแรกที่เขายืนอยู่~~~How many girls in the world can make me feel like this?~~~(จะมีผู้หญิงสักกี่คนในโลกนี้ที่สามารถทำให้ผมรู้สึกแบบนี้ได้)~~~Baby I don’t ever plan to find out~~~(ที่รัก ผมไม่เคยคิดว่าจะเสาะหามัน)~~~The more I look, the more I find the reasons why~~~(สิ่งต่างๆมากมายที่ผมมอง สิ่งต่างๆมากมายที่ผมหาเหตุผลว่าทำไม)~~~You’re the love of my life~~~(คุณเป็นความรักของชีวิตผม) ~~~Cause I have you~~~(เพราะผมมีคุณ) ~~~Girl, I have(ที่รัก ผมมีคุณ)~~~To get right down on bended knee~~~(จะล้มลงนอนบนตักคุณ) พี่รามเดินมาหาฉันแล้วจับมือฉันไปหอม ~~~Nothing else would ever be better, better~~~(ไม่มีอะไรที่จะดีไปกว่านี้อีกแล้ว)~~~That day when…~~~(วันนั้นเมื่อ....)นี้อย่าบอกน่ะว่าที่นิ้วเขาเป็นแผล เพราะพี่รามไปฝึกดีดกีต้าร์มา โ
2เดือนต่อมา ปารีส สาธารณรัฐฝรั่งเศสตอนนี้ฉันกับพี่รามเรามาเที่ยวปารีสกัน อยู่ดีๆพี่รามก็ชวนฉันมา ฉันก็มางั้นๆๆแหละเหงาๆๆอ่ะมี๊กับแด๊ดไม่อยู่ ไปเที่ยว เพิ่มเติมคือเอาไทเกอร์กับคุณป้าแจ่มจันทร์ไปด้วย ฉันจึงเหงาที่ไทเกอร์ไม่อยู่ อลิซกับพี่เฮลก็พากันไปเที่ยว ที่บริษัทพี่รามบอกว่างานเขาหมดแล้ว เขาว่างเลยชวนฉันมาเที่ยว จากตอนแรกๆน่ะพี่รามกลับบ้านมืดทุกวัน ไม่รู้เขาไปไหน ฉันถามเขาก็ไม่ตอบ จนวันหนึ่งเขาหลับแต่ฉันเกิดตื่น ฉันจะลุกขึ้นไปเข้าห้องนำ้ ฉันจับแขนพี่รามที่กอดฉันอยู่ออกแต่พอฉันเห็นที่นิ้วพี่รามเป็นแผล ฉันก็ปลุกเขาขึ้นมาถาม แต่พี่รามก็ไม่ตอบอะไรฉัน แล้วเขาก็กลับบ้านเขาไปนอนที่บ้านเขาเลย และก็ไม่มานอนบ้านฉันอีกเลย จนกระทั่งเขาชวนฉันมาเที่ยวที่ปารีสนี้แหละ"หายไปไหนล่ะ เมื่อยแล้วน่ะ"ฉันบ่นขึ้น แล้วเอามือทุบไปตามขา ตัวเองแรงๆฉันเดินหาพี่รามจนทั่ว แต่ก็ยังไม่เจอไม่รู้เขาไปไหน ตอนนี้ฉันกำลังเดินชมหอไอเฟลอยู่ เรามาถึงเมื่อวานนี้มืดแล้ว วันนี้พี่รามก็เลย ชวนฉันออกมาเดินเล่น ฉันก็เดินชมวิวไปเรื่อยๆจนคลาดกับพี่ราม หรือว่าเขาจะเอาฉันมาทิ้งไว้ที่นี้"ตรงนั้นมีอะไรกันน่ะ คนมุงเต็มเลย "ฉันเอ่ยถาม
ห้องนอนราม"พี่ราม หนูเหนื่อยนะ หนูอยากนอน อย่าทำอะไรหนูเลยน่ะ"ฮันนี่ทำหน้าอ้อนผมทันทีที่ผมอุ้มเธอเข้ามาถึงห้องนอนของผม"ไม่ได้ครับ เพราะหนูทำพี่โกรธ"ผมบอกเธอ แล้วนั่งลงบนโซฟาตัวใหญ่ในห้องของผม ผมจับเธอมานั่งคร่อมบนตักผม ด้วยความที่เธอใส่เดรสสั้น ทำให้ชุดของเธอถกขึ้นไป อวดขาเรียวงาม ผมเอามือลูบไล้ไปตามขาของฮันนี่ แล้วจูบปากเธออย่างดูดดื่ม เธอก็ไม่น้อยหน้าผม จูบตอบผมมือเล็กของเธอยื่นมาปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวของผม พอเธอปลดกระดุมออกหมดแล้ว เธอก็เอามือเล็กๆของเธอลูบไล้ไปตามแผงอกแน่นๆของผม "ซี๊ดดด ฮันนี่"ผมเอ่ยชื่อฮันนี่ไปเมื่อเธอ เอามือของเธอมาหยอกเย้าเล่นบีบกับหัวนมของผม แล้วเธอก็ขยับหน้าของเธอเข้ามาซุกไซร้ซอกคอของผม ทำไมเมียนับวันยิ่งร้อนแรงว่ะ"หนูรู้ไหม ถ้าหนูทำพี่แบบนี้ หนูจะไม่ได้นอนยันเช้าเลยนะ”ผมกระซิบบอกเธอที่ข้างหูของเธอ"เหรอคะ? "เธอเอ่ยถามผมทั้งๆที่เธอยังไม่ได้เอาหน้าออกไปจากซอกคอผม เธอจึงดูดเม้มซอกคอผม ผมจึงยื่นมือไปบีบหน้าอกเธอ แล้วดึงสายเดี่ยวของเธอลงมา "พี่ราม ขาาา"ฮันนี่เงยหน้าจากซอกคอผม แล้วเรียกชื่อผมด้วยนำ้เสียงยั่วยวน แล้วเธอก็เอามือของเธอไปลูบตามใบหน้าของเธอลงมาที
"คุณฮันนี่ รึป่าวครับ"มีผู้ชายคนหนึ่ง เข้ามาโอบรอบเอวฉัน ฉันจึงหันกลับไป วันนี้ขอลืมสามีสักวันนะคะ นานแล้วที่ไม่ได้บริหารเสน่ห์เลย"ใช่ค่ะ^_^”"คุณสวยมากเลย"เขาบอกฉัน ฉันจึงยิ้มให้เขาไป"ขอบคุณค่ะ"ฉันยิ้มอย่างเขินๆอย่างมีจริตจะก้านตามแบบฉบับคาสโนวี่ชั้นที่สองของผับ AK (VIP) ราม วยุทัศ......"แม่งเอ้ย! ลูกค้างี่เง่า เมียก็งี่เง่า"ไอ้เฮลเอ่ยขึ้นมาด้วยนำ้เสียงหงุดหงิด มันหงุดหงิดแล้วเสือกลากผมมากินเหล้าด้วยเนี่ยน่ะ ผับตัวเองก็มีเสือกไม่ไป มันบอกผมว่ามาอุดหนุนผับเพื่อนมั่ง ผมก็ไม่เห็นว่าไอ้คาร์มันจะเอาเงินไอ้เฮลเลยสักครั้ง"แล้วมึงจะลากกูมาด้วยทำไม กูคิดถึงเมียกู กูอยากกลับบ้าน"ผมบอกไอ้เฮลไปตามความจริง เห็นฮันนี่บ่นเหนื่อยอยู่ สงสัยผมคงจะปั้มลูกกับเธอหนักเกินไป "น้องกูไม่หนีมึงไปไหนหรอกสัสราม!"ไอ้เฮลบอกผม ผมก็มองมันอย่างเหนื่อยๆ แล้วผมก็หันไปมองไอ้คาร์ที่ตอนนี้เเม่งกระดกแก้วเหล้าเข้าปากอย่างไม่หยุด นึกว่าแดกนำ้เปล่าเถอะครับ!"แล้วมึงล่ะ เมียงี่เง่า?"ผมเอ่ยถามไอ้คาร์ ไอ้คาร์ก็หันมามองหน้าผม "เปล่า เมียกูแค่เเรด!"ไอ้คาร์บอกผม แล้วกระดกเหล้าเข้าปากต่อ นี้มันกล้าว่าเมียแรดเลเหรอว่ะเนี่ย ช
"มี๊ว่าเราออกไปเดินเล่นข้างนอกกันดีกว่าตาเฮล"มี๊หันมาชวนพี่เฮล"อ๋อครับๆๆไปครับเมีย"พี่เฮลขานรับมี๊แล้วจับมืออลิซเดินออกไป แล้วทั้งหมดก็พากันเดินออกไปจากห้องพักผู้ป่วยของฉัน ฉันจึงหันไปมองหน้าพี่ราม "พี่คิดถึงหนูจังเลยคะฮันนี่ ยัยเด็กขี้เซา^_^”พี่รามบอกฉันพลางจับมือฉันไปกุมไว้เขาส่งยิ้มมาให้ฉัน"หนูก็คิดถึงพี่ พี่รามรู้ไหมวันนั้นหนูกลัวมาก หนูอยู่ในห้องที่มองไม่เห็นอะไรเลย มันมืดไปหมด"ฉันบอกพี่รามแล้วเข้าไปสวมกอดเขา พี่รามก็กอดตอบฉัน"พี่ขอโทษ ต่อไปพี่จะไม่ปล่อยหนูให้คลาดสายตาพี่อีกแล้วนะครับ"พี่รามกอดฉันแน่นขึ้น"มันลวนลามหนู มันฉีกเสื้อผ้าหนู หนูกลัว หนูนึกว่าหนูจะไม่รอดแล้ว "ฉันบอกพี่ราม พี่รามกอดฉันแน่นกว่าเดิมอีก"พี่รู้ครับ พี่รู้ พี่อยู่ตรงนี้หนูไม่ต้องกลัวแล้วน่ะ ไม่มีใครทำอะไรหนูได้แล้ว"พี่รามบอกฉันด้วยน้ำเสียงอบอุ่น"หนูหายใจไม่ออก มันเหมือนมีควันมากมาย จนหนูสำลักควัน""ไม่ต้องพูดแล้วคะเด็กดี ลืมมันไปให้หมดนะ หนูแค่ฝันไป แค่นั้นเอง"พี่รามบอกฉัน แล้วเขาก็ก้มหน้าลงมาจูบหน้าผากฉันอย่างแผ่วเบา"พี่รามไปช่วยหนูออกมาจากที่มืดๆนั้นใช่ไหมคะ?"ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองพี่ราม พี่รามก็ก้ม
"คุณ เป็น ใคร คะ?"ฉันเอ่ยถามพี่รามไปด้วยสีหน้าสงสัยและงุนงง พี่เฮลกับอลิซ อลิซจริงๆๆด้วย ทั้งสองเดินไปหามี๊ฉัน เเล้วก็ยิ้มมองมาที่ฉันกับพี่ราม มี๊ฉันเป็นคนโทรไปบอกพี่เฮล ว่าฉันฟื้นแล้ว แล้วความทรงจำทั้งหมดก็กลับมาทั้งหมดแล้ว ในที่นี้ทุกคนรู้ยกเว้นพี่ราม^_^"ฮันนี่ นี่หนูจำพี่ไม่ได้อีกแล้วเหรอ"พี่รามเอ่ยถามฉันด้วยนำ้เสียงอ่อนๆ"กูคงจะยกฮันนี่ให้มึงไม่ได้แล้วว่ะ ไอ้ราม"พี่เฮลเดินมาตบไหล่พี่ราม พี่รามหันขวับไปมองพี่เฮลอย่างไวและเขาก็เดินเข้าไปประชิดตัวพี่เฮลอย่างไวด้วยเช่นกัน"มึงจะผิดคำกับกูเหรอไอ้เฮล?"พี่รามถามพี่เฮลไปด้วยนำ้เสียงดุดันน่ากลัวจัง"พี่รามคะมาหาฮันนี่สิค่ะมาเร็วๆ ชักช้าไม่หอมน่ะ"ฉันบอกพี่รามไป พี่รามก็หันมองมาที่ด้วยสีหน้าสงสัย แต่เขาก็รีบวิ่งเข้ามาหาฉันนะ พลางยื่นหน้าหล่อๆของเขามาตรงหน้าฉัน ฉันจึงยื่นหน้าไปหอมแก้มพี่ราม"ฮันนี่ ไม่ลืมสามีผู้เป็นที่รักหรอกค่ะ"ฉันกระซิบไปที่ข้างหูของพี่ราม พี่รามหันไปก้มหัวให้มี๊ฉัน แล้วหันหน้ากลับมาประกบริมฝีปากของฉันอย่างไว มันเป็นสัมผัสแห่งความรักที่เต็มเปี่ยมไปทั้งหัวใจ ความคิดถึงที่โหยหา "ออ อ่ออ อ่ะ อัอ อี อาอ ใอ ไอ อออ(พอก่อนค่ะฮั
"ขอนำ้กินหน่อยได้ไหมคะ"ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาในห้องสี่เหลี่ยมสีขาวที่มันสะอาดตาพลางเอ่ยขึ้น ฉันมองไปรอบๆห้องก็เห็นมี๊ของฉันกำลังนั่งหลับอยู่ข้างๆฉัน ฉันยังไม่ตายใช่ไหม ฉันยังมีชีวิตอยู่"มี๊ มี๊คะ"ฉันเอ่ยเรียกมี๊"ฮันนี่ฮันนี่!"มี๊ของฉันตะโกนขึ้นมาอย่างเสียงดัง แล้วมองมาที่ฉัน ฉันก็ส่งยิ้มไปให้มี๊ แล้วพยายามจะยันตัวเองลุกขึ้นนั่ง มี๊รีบมาช่วยพยุงฉันให้ลุกขึ้นนั่ง"หนูยังไม่ตายใช่ไหมคะมี๊ ทำไมหนูปวดหัวแบบนี้ล่ะ?”ฉันเอ่ยถามมี๊ไป มี๊จับมือของฉันไปกุมไว้ พร้อมกับยื่นมืออีกข้างของมี๊มาจับหน้าฉัน"หนูยังไม่ตายลูก ตอนนี้หนูอยู่โรงพยาบาลแล้ว หนูก็ปลอดภัยจ๊ะ หนูแค่หลับไป3วันเอง"มี๊บอกฉันด้วยนำ้เสียงอบอุ่น ฉันโผล่ตัวเข้ากอดมี๊ทันที มี๊ก็กอดแล้วลูบหลังฉัน"มี๊ขอโทษนะลูก ที่ดูหนูไม่ดี มี๊ขอโทษฮืฮๆๆ"มี๊ฉันเอ่ยด้วยนำ้เสียงสะอื้นไห้ ฉันจึงผละออกจากมี๊ แล้วยื่นมือขึ้นไปเช็ดนำ้ตาให้มี๊"ไม่มีใครผิดทั้งนั้นแหละค่ะมี๊ อย่าโทษตัวเองนะคะ หนูปลอดภัยแล้วไงแถมแข็งแรงกว่าเดิมอีก^_^"ฉันบอกมี๊ไป พลางยกแขนขึ้นมาทำท่าเบ่งกล้าม มี๊ของฉันก็หัวเราะออกมา"มี๊คะหนูขอ นำ้กินหน่อยได้ไหมคะ"ฉันบอกมี๊ไป มี๊จึงรีบรินนำ้ในเหยือก
"เมียกู ใครอย่าแตะ ไอ้สัส!"ผมบอกมันแล้วเตะเสยคางมันไปอย่างแรงทำให้มันสลบไปทันที"กูอยากจะฆ่ามึง ให้ตายตอนนี้เลยด้วยซำ้"ผมพูดขึ้น "แต่มึงเสือกอยากจะข่มขืนเมียกูเอง กูจะทำให้มึงเจ็บมากกว่าที่เมียกูเจ็บ " ผมพูดแล้วกดโทรศัพท์หาคนๆหนึ่ง"ผมมีของหวาน อยากจะให้พวกคุณได้ลิ้มลอง"ผมพูดกับปลายสายไป"หนุ่มญี่ปุ่น สนใจไหม ที่โกดังท่าเรือS รีบๆมาก่อนที่ผมจะเปลี่ยนใจฆ่ามันทิ้ง"ผมบอกปลายสายด้วยนำ้เสียงเย็นชา คนนี้ๆรู้จักผมดีว่าผมพูดจริงแล้วก็ทำจริง"ผมขอ แค่อย่างเดียว ถ่ายคลิป แล้วปล่อยลงเน็ตให้ผมด้วย"ผมบอกปลายสายแล้ววางสายไป "มึงกล้าทำให้เมียกูเจ็บ มึงจะต้องเจ็บกว่าเมียกู"ผมพูดขึ้น แล้วจับตัวไอ้ฮิโรชิมามัดติดกับเสาเหล็กที่อยู่ตรงนั้น แล้วหันไปมองมัน"ขอให้สนุก กับบรรดาหนุ่มๆที่กูหามาให้นะ^_^"ผมพูดกับมันแล้วก็เดินกลับเข้าไปหาพวกไอ้คาร์ ไอ้น็อต ไอ้พอร์ช ไอ้รันเวย์ ศพชายชุดดำนอนเกลื่อนเต็มพื้นโกดัง ผมก็เห็นคนกลุ่มหนึ่ง นั่ง จับกลุ่มคุยกันอย่างสนุกสนาน ผมรีบเดินเข้าไปพวกมันด้วยรอยยิ้ม"ห่า หายไปไหนมาว่ะ?"ไอ้น็อตเอ่ยถามผม พวกมันกำลังนั่งคุยกันอยู่ มีไอ้น็อต ไอ้พอร์ช ไอ้รันเวย์ ไอ้คาร์ เพิ่มเติมคือไอ้อา