"กลับก่อนนะคะพี่ๆสวัสดีค่ะ"ฉันรีบยกมือสวัสดีแต่ได้แค่มือข้างเดียวอีกข้างหนึ่งถูกพี่รามจับไว้ไง พี่รามจูงมือฉันมาเรื่อยๆจนมาถึงโซนที่มีคนอยู่เยอะมากโซนนี้เป็นของสำหรับนักเต้น ผู้ชายทุกคนที่อยู่แถวนี้มองมาที่ฉัน และเรียกชื่อฉันพี่รามมองไปที่ผู้ชายพวกนั้นด้วยสายตาที่น่ากลัวมากค่ะ ผู้ชายพวกนั้นจึงเลิกมองฉัน พี่รามคว้าเอวของฉันเข้าไปกอดเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ พี่รามพาฉันเดินฝ่าฝูงคนออกมายังหน้าทางเข้าผับเขาจึงเลิกกอดฉันแล้วจับมือฉันตามเดิม เขาพาฉันเดินออกมาที่โรงจอดรถของผับ"รถจอดอยู่ไหนครับหนู"พี่รามหันกลับมาถามฉัน อุ๊ยพี่รามเรียกฉันว่าหนูน่ารักอ่ะ"ล็อค10ค่ะ BMW Z4สีขาว "ฉันจึงตอบพี่รามไปพี่รามก็พยักหน้าพลางยื่นมืออีกข้างมาขอกุญแจรถจากฉัน ฉันจึงส่งกุญแจไปให้เขา"คันนี้ไอ้เฮลเพิ่งซื้อเองยังไม่เห็นมันขับเลย มันให้หนูเหรอ"พี่รามเดินไปด้วยพลางถามฉันไปด้วย"อ๋อค่ะฮันนี่แค่ขอยืม แต่พี่เฮลให้เลย^_^"ฉันตอบพี่รามไปมือของพี่รามที่จับมือฉันและพากันเดินแบบนี้มันทำให้ฉันนึกถึงเมื่อก่อนตอนที่พี่รามไปรับฉันที่โรงเรียนเพื่อวิ่งกลับบ้านกับเขา แต่ฉันวิ่งไม่ไหว พี่รามเลยเปลี่ยนจากวิ่งมาเดินจับมือฉันแทนแบบ
ก๊อกๆๆๆ(เสียงเคาะประตู)"คุณฮันนี่เสร็จรึยังคะคุณรามมารอแล้วนะคะ"เสียงแม่นมวาดมาเคาะประตูห้องฉัน ตอนนี้ฉันกำลังแต่งหน้าอยู่ พี่รามเขาไม่ได้นอนกับฉันหรอกค่ะเมื่อคืนนี้หลังจากที่เขาขับรถมาส่งที่บ้านฉัน ฉันก็ไม่ได้ให้เขานอนด้วยหรอก พี่รามตื้อฉันอยู่นานมากแต่ฉันก็ไม่ใจอ่อนจนเขาต้องเดินคอตกกลับบ้านเขาไป นี่เพิ่งจะ7โมงพี่รามรีบมาทำไมกัน"ใกล้เสร็จแล้วค่ะแม่นมบอกพี่รามรอหนูแปปหนึ่งนะคะ"ฉันตะโกนบอกแม่นมไปพลางรีบจัดแจงตัวเองให้เสร็จห้องอาหารบ้านรัตนบูรภาพิทักษ์"คุณหนูมาทานข้าวก่อนคะเดี๋ยวจะเจ็บท้องนะ"แม่นมวาดจัดโต๊ะอาหารอยู่เมื่อเห็นฉันที่เดินลงมาจากบันไดบ้านที่กำลังจะเดินไปยังห้องรับแขกเพื่อไปหาพี่ราม แต่ก็หยุดด้วยเสียงแม่นมฉันจึงเดินเข้าไปก็เห็นพี่รามนั่งอยู่บนโต๊ะอาหารพลางหันมายิ้มแฉ่งให้ฉัน ฉันจึงเดินไปนั่งเก้าอี้ข้างๆเขา พี่รามรีบเลื่อนเก้าอี้เพื่อให้ฉันนั่งได้อย่างสบายให้"ขอบคุณค่ะ^_^"ฉันหันไปขอบคุณพี่ราม เขาก็ยิ้มอยู่นั้นแหละ ไมืรู้จะยิ้มอะไรขนาดนั้น รู้บ้างไหมว่ายิ้มเขานะมันน่ารัก ใบหน้าหล่อๆขาวๆริมฝีปากบางสีชมพูจมูกโด่งเป็นสันไหนจะผมหน้าม้าที่ปกหน้าเขาอยู่อีก บอกได้คำเดียวว่าน่ารั
"หนูขอถามอะไรพี่รามหน่อยได้ไหมคะ"ฉันรีบลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปหาพี่รามแล้วเอาแขนทั้งสองข้างขึ้นไปคล้องคอพี่รามไว้ พี่รามส่งยิ้มบางๆมาให้ฉัน ฉันจึงยื่นหน้าขึ้นไปใช้ริมฝีปากของตัวเองแตะริมฝีปากของพี่รามเบาๆ"ถามอะไรคะ?"พี่รามมองฉันและถามฉันด้วยสีหน้าสงสัย"พี่รามชอบเลขาหน้าห้องไหมคะ"ฉันเอ่ยถามพี่รามไปพลางหันหน้าพยักพเยิดหน้าไปทางประตูห้องทำงานของพี่ราม พี่รามมองหน้าฉันแล้วเขาก็ยิ้ม เขาก้มลงมาจุ๊ฟปากฉันเบาๆ งื้อๆน่ารักอีกแล้ว"ไม่ชอบครับพี่ไม่เคยชอบผู้หญิงคนไหนเลย^_^"พี่รามตอบฉันพลางยื่นหน้ากลับขึ้นไปพลางยิ้มละมุนกลับมาให้ฉัน แววตาคู่สวยของเขากำลังจับจ้องมาที่ฉันตลอดเวลาในแววตาของเขาสะท้อนเงาของฉันอยู่ในนั้น"แล้วพี่รามไม่ชอบฮันนี่เหรอคะ”ฉันถามพี่รามไปอย่างสงสัยก็เขาบอกว่าเขาไม่เคยชอบผู้หญิงคนไหนเลยหนิ พี่รามหัวเราะในลำคอเบาๆ "หึๆๆไม่บอกโปรดดูที่การกระทำนะครับหนู"พี่รามยื่นหน้าเข้ามาหอมแก้มฉันทั้งสองข้างแล้วเดินกลับไปที่โต๊ะทำงานของเขาอย่างไว ฉันยังคงตกตะลึงในคำตอบของพี่รามที่เขาไม่บอกฉันแต่ให้ดูจากการกระทำของเขาอย่างงั้นเหรอ พี่รามมองมาที่ฉันแล้วทำมือว่าให้ฉันไปทำงานได้แล้ว ฉันจึงพยักหน้า
"หึหึๆๆ"พี่รามหัวเราะอย่างมีเลศนัยแล้วมองมาที่ฉัน ที่นั่งทำหน้าบึ้งตึงอยู่"พี่ทำตัวน่ารักไหมครับ?"พี่รามถามฉันพลางเอามือไปท้าวคางมองมาที่ฉันด้วยหน้าตาน่ารัก"น่ารักมากเลยค่ะ^_^"ฉันจึงบอกพี่รามไป"คืนนี้ไปงานเลี้ยงกับพี่ห้ามแต่งตัวโป๊นะครับ หรือว่าหนูจะให้พี่ไปเลือกชุดให้?"พี่รามยังคงเอามือท้าวคางแล้วมองมาที่ฉันแต่เขาเอียงคอนิดๆงื้อน่ารักอีกแล้ว"ไม่ต้องค่ะฮันนี่เลือกเอง"ฉันจึงบอกพี่รามไปมีหวังให้พี่รามเลือกให้เขาคงจะไปเอาเสื้อผ้าเขามาให้ฉันใส่อีกแน่ๆเลย-_-งานเลี้ยงต้อนรับ"ฮันนี่เชิญครับ"พี่รามเปิดประตูรถให้ฉัน แล้วยื่นแขนข้างหนึ่งมาให้ฉัน ฉันที่ลงจากรถแล้วจึงเอาแขนขึ้นไปคล้องแขนพี่ราม วันนี้พี่รามหล่อมากเขาใส่สูทสีดำผูกหูกระต่ายเซตผมขึ้นเปิดผมหน้าของเขาให้ขึ้นไปข้างบน ส่วนฉันใส่เดรสสีมุกเปิดไหล่ข้างเดียวยาวแหวกข้างขา พี่รามไม่ให้ฉันใส่แต่มันใกล้เวลางานแล้วไงฉันก็โน้มน้าวอยู่นานจนพี่รามใจอ่อนยอมให้ฉันใส่ ตอนนี้เราสองคนเดินพรมแดงกันอยู่นักข่าวเยอะมากเหมือนพวกฉันสองคนเป็นดาราเลย"คุณฮันนี่คุณรามคะเชิญมองกล้องนี้หน่อยค่ะ"เสียงนักข่าวเรียกฉันกับพี่รามให้มองกล้องด้วยนำ้เสียงนุ่มหวานไพเรา
ราม วยุทัศ........"นาย!"เสียงรอนหนิ ผมที่กำลังยืนตักขนมไปให้ฮันนี่อยู่ก็หันไปตามเสียงด้วยความตกใจ ผมเห็นรอนยืนอยู่มุมหนึ่ง หลังเสารอนกวักมือเรียกผม ผมเลยหันไปมองฮันนี่ก็เห็นว่าเธอยังคงนั่งอยู่ที่เดิมตรงที่ผมให้เธอรอผม ฮันนี่เป็นเด็กน่ารักอาจจะดื้อในบางที นิสัยของเธอเหมือนตอนเด็กๆเลย อาจจะเปลี่ยนตรงที่รุกผมหนักมากนี้แหละครับ ผมเมื่อเห็นว่าฮันนี่ไม่ได้ไปไหน ผมเลยเดินเข้าไปหารอนที่ยืนอยู่หลังเสาต้นใหญ่ ถ้าไม่สังเกตดีๆจะไม่เห็นผมกับรอน"นายยืนตักขนมไปให้นายหญิงเหรอครับ?"รอนเอ่ยแซวพลางทำหน้าหยอกล้อผม ผมกับรอนเรารู้จักกันมานานแล้ว รอนเป็นทั้งเพื่อนทั้งลูกน้องข้างกายผม พ่อของรอนเคยเป็นคนที่ทำงานอยู่กับพ่อของผม พ่อของรอนดูแลปกป้องพ่อผมดีมาก พ่อของผมเลยให้รอนคอยมาดูแลตอนที่ผมไปรับช่วงกิจการของพ่อผมใหม่ๆธุรกิจแบบที่ไอ้คาร์ทำแหละครับ แต่ผมเลือกเดินเส้นทางสว่าง ผมเดินเส้นมางมืดไม่ได้ผมเลยเลือกที่จะเดินเส้นทางสว่าง ผมมีคาสิโนที่ถูกกฎหมายอยู่หลายๆประเทศ ที่ประเทศไทยผมก็มีธุรกิจของผมเจริญเติบโตไวมาก จนทำให้คู่แข่งอิจฉา ร่วมถึงไอ้อาโคด้วยไอ้อาโคมันทำธุรกิจผิดกฎหมาย"เดี๋ยวนี้มีแซวฉันเหรอรอน?"ผมถามรอ
"หวงมากเหรอมึง?"ไอ้อาโคเงยหน้ามาถามผมด้วยหน้ายียวนกวนประสาทผม"ส่งฮันนี่คืนมาให้กู!"ผมกดเสียงต่ำลงอย่างคนพยายามกำลังละงับอารมณ์ของตัวเอง"ง่ายไปไหมไอ้สัสราม?"ไอ้อาโคมันถามผมด้วยนำ้เสียงดูถูก"มึงต้องการอะไร?คาสิโนกู?"ผมเอ่ยถามมันไปผมรู้ว่าไอ้อาโคมันอยากได้คาสิโนที่ประเทศญี่ปุ่นของผม คาสิโนที่นู้นเจริญมากและผมก็มีเงินหมุนเวียนเดือนละหลายพันล้าน" กู อยาก ได้ คุณ ฮัน นี่"มันพูดขึ้นทีละคำอย่างชัดเจนและหนักหน่วงพลางกระตุกยิ้มใส่ผม มันกระชับอ้อมกอดที่อุ้มฮันนี่อยู่ให้แน่นขึ้นมากกว่าเดิม"ไอ้สัส!"ผมโมโหมากแล้วนะตอนนี้ "ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวเลยว่ะ ไอ้เฮลไปไหน?"ไอ้อาโคเอ่ยถามผม มันรู้ว่าฮันนี่เป็นน้องสาวไอ้เฮล ผมกับไอ้เฮลเคยไปถล่มบ่อนเถื่อนของมันมาและของมันก็เสียหายไปหลายร้อยล้านเลยทีเดียว เลยทำให้ไอ้อาโคมันแค้นผมกับไอ้เฮลมาก มันเลยตามจองล้างจองผาญผมมานานแล้วแต่มันก็ไม่สำเร็จสักที จนมาวันนี้มันรู้ว่าจุดอ่อนของผมคืออะไร"อ๋อ ไอ้เฮลไม่อยู่เหลือแค่มึงสิน่ะไอ้ราม"ไอ้อาโคเอ่ยขึ้นอย่างผู้ชนะ ตอนนี้ผมอยากจะเข้าไปกระทืบๆๆหน้ามันแต่ผมคงทำอย่างนั้นไม่ได้เมื่อในมือมันมีฮันนี่อยู่"ตอนแรกกูเห็นคุณฮั
"พี่ราม°_°"เมื่อเธอเห็นว่าเป็นผมเธอก็ร้องไห้ ผวาเข้ากอดผมด้วยความดีใจปนความกลัว"พี่ขอโทษ ที่ดูแลหนูไม่ดี พี่ขอโทษนะคะ"ผมกอดตอบเธอไปพลางใช้ฝ่ามือลูบแผ่นหลังของเธอเพื่อนปลอบโยนเธอ เธอร้องไห้เยอะมาก สงสัยจะตกใจ ผมเอามือลูบหัวเธอเพื่อให้เธอผ่อนคลายลงและทำให้เธอรู้ว่าผมอยู่ตรงนี้จะไม่มีใครทำอะไรเธอได้"ฝากไว้ก่อนเถอะมึง!ไอ้ราม"ไอ้อาโคชี้หน้าผมด้วยสายตาดุดันลูกน้องไอ้อาโคต่างพากันมาช่วยพยุงร่างของไอ้อาโคลุกขึ้นเมื่อไอ้อาโคลุกขึ้นยืน ลูกน้องของผมต่างพาปล่อยตัวลูกน้องของไอ้อาโคตามสัญญาณที่ผมให้ ที่ผมปล่อยตัวมันในวันนี้ เพราะผมไม่อยากให้มีเรื่องที่นี้ เพราะมันเป็นงานของลูกค้าผม ผมไม่อยากให้เขาเสียชื่อเสียง"ฝากไว้ก่อนนะคุณฮันนี่คนสวย"ไอ้อาโคหันไปบอกฮันนี่ ฮันนี่ก็หันหน้าไปมองมัน แล้วเธอก็ยิ่งกอดผมแน่นขึ้น ด้วยความกลัว ไอ้อาโคมันเอามือของมันขึ้นไปแตะที่ปากมันแล้วส่งมาทางฮันนี่ ฮันนี่มองมันแล้วก็เอาหน้าเข้ามาซบอกผม เธอกลัวมัน?"ไอ้ห่าหนิ! หรือมึงอยากเจอตีนกู!"ผมโมโหที่มันเต๊าะเมียคนอื่นทั้งๆที่สามีของเขาก็ยืนหัวโด่อยู่ตรงนี้ ไอ้อาโคแสยะยิ้มให้ผม แล้วมันก็ค่อยๆเดินออกไปลูกน้องของมันก็เดินตามตูด
วันต่อมา ที่บ้าน อัดสิลาเลิศ(ห้องนอนราม)ฮันนี่ เอริยา........."อืมมม อุ่นจังเลย หมอนข้างม๊วฟ"ทำไมวันนี้หมอนข้างอุ๊นอุ่น แถมเนื้อก็ลื่นลื่นฉันจึงหอมหมอนข้างไปซะหลายฟอด แล้วก็ฟัดหมอนข้างด้วยการเอาหน้าถูๆสองสามที"อุ๊ยๆฮ่าๆพี่จั๊กจี้นะครับฮันนี่"เสียงผู้ชายหนิเสียงเหมือนเสียงพี่รามเลย พอได้ยินแบบนั้นฉันก็รีบยันลุกขึ้นนั่งอย่างไวด้วยความตกใจ เอามือขยี้ตาปรับแสงสักหน่อย แล้วก็เห็นพี่รามไม่ได้ใส่เสื้อ เขาก็ค่อยๆลุกขึ้นนั่งเหมือนกัน พี่รามส่งยิ้มละมุนมาให้ฉัน"พี่ราม ทำไมไม่ใส่เสื้อละคะ?"ฉันเอ่ยถามพี่รามไปอย่างสงสัย พี่รามจะรู้บ้างไหมว่าผิวของเขาขาวมากขาวเนียนจนน่าสัมผัส ไหนจะหัวนมชมพูนั้นอีก โอ้ยใจฉันเต้นแรงมากเลยอ่ะ"หนูยังไม่ใส่เลย พี่ก็เลยไม่ใส่เป็นเพื่อนหนูไงคะ^_^"เมื่อพี่รามพูดแบบนั้น ฉันก็ก้มไปดูร่างกายของตัวเองอย่างไว ว่าแล้วเชียวว่าทำไมมันเย็นๆโหวงๆยังไงชอบกล ฉันไม่ได้ใส่อะไรเลยสักชิ้นเดียวข้างบน ฉันจึงยกผ้านวมขึ้นเพื่อดูว่าข้างล่างฉันได้ใส่อะไรรึเปล่า"กรี๊ดดดดดอุ๊บๆๆ"เมื่อฉันก้มลงไปมองก็ต้องร้องกรี๊ดออกมา ข้างล่างฉันก็ไม่ได้ใส่อะไรเหมือนกัน พี่รามที่ก้มลงไปดูกับฉันด้วยก็เอามือขอ
เดือนต่อมา ประเทศไทย ราม วยุทัศ...... "พี่ราม ไปหยิบนมในตู้เย็นให้หนูหน่อยสิคะ" เสียงเมียผมเอ่ยใช้ผัวคนนี้ไง เมียผมตอนนี้นั่งดูทีวีอย่างสบายใจเลยล่ะครับ ผมกับฮันนี่แต่งงานกันหลังจากที่ผมขอเธอแต่งงานได้อาทิตย์เดียว แล้วตอนนี้เธอก็ท้องแล้วครับ คือจริงๆแล้ว ฮันนี่ท้องได้2เดือนแล้วครับ เธอเอาที่ตรวจครรภ์สองอันมาให้ผมดูในวันแต่งงานของเรา ผมดีใจมากต่อขาต่อแขนให้ลูกไปซะหลายยกเลย แล้วตอนนี้ผมกับฮันนี่เราก็มาฮันนีมูนกันน่ะครับ เธอไม่แพ้ท้องเลย กินเยอะ หิวบ่อย ผมเลยลางานจากท่านประธานบริษัทนำเข้ารถยนต์หรูออกมาเป็าขี้ข้ารับใช้เมียจนกว่าเมียจะคลอดลูกแทน "คร๊าบบ"ผมขานรับเมีย แล้วรีบวิ่งเข้าไปหยิบนมสดที่เป็นแกลลอนให้เมียดื่มพร้อมแก้วนำ้ เป็นกล่องเมียไม่พอกินครับ สงสัยจะได้ลูกแฝดอิอิๆๆ "นี้ครับเมีย"ผมเดินเข้ามาหาเมีย แล้วรินนมใส่แก้วแล้วส่งให้เธอดื่ม เธอก็รีบรับแก้วนมสดไปดื่มอย่างไวด้วยความหิวโหย "มองอะไรคะ?"เธอเอ่ยถามผมที่นั่งบนโซฟาตัวเดียวกันกับเธอแล้วเอามือท้าวคางมองเธอกินแล้วยิ้มตาม "มองเมีย เมียสวย^_^"ผมบอกเธอแล้วนอนหนุนตักเธอ แล้วจูบไปที่ท้องของเธอที่ตอนนี้เริ่มจะนูนๆออกมาแล้ว ไหนเข
พี่รามชูนิ้วสามนิ้วขึ้นมาทำท่าสาบาน ฉันจึงหัวเราะให้กับความน่ารักของเขา~~~I’ll say, “Will you marry me?”~~~(ผมจะพูดว่า คุณจะแต่งงานกับผมไหม)พี่รามร้องเพลง หรือเขาถามฉัน ฉันจึงมองไปที่เขาเพื่อขอคำตอบ พี่รามก็ยิ้ม แล้วเดินไปยืนร้องเพลงที่ตอนแรกที่เขายืนอยู่~~~How many girls in the world can make me feel like this?~~~(จะมีผู้หญิงสักกี่คนในโลกนี้ที่สามารถทำให้ผมรู้สึกแบบนี้ได้)~~~Baby I don’t ever plan to find out~~~(ที่รัก ผมไม่เคยคิดว่าจะเสาะหามัน)~~~The more I look, the more I find the reasons why~~~(สิ่งต่างๆมากมายที่ผมมอง สิ่งต่างๆมากมายที่ผมหาเหตุผลว่าทำไม)~~~You’re the love of my life~~~(คุณเป็นความรักของชีวิตผม) ~~~Cause I have you~~~(เพราะผมมีคุณ) ~~~Girl, I have(ที่รัก ผมมีคุณ)~~~To get right down on bended knee~~~(จะล้มลงนอนบนตักคุณ) พี่รามเดินมาหาฉันแล้วจับมือฉันไปหอม ~~~Nothing else would ever be better, better~~~(ไม่มีอะไรที่จะดีไปกว่านี้อีกแล้ว)~~~That day when…~~~(วันนั้นเมื่อ....)นี้อย่าบอกน่ะว่าที่นิ้วเขาเป็นแผล เพราะพี่รามไปฝึกดีดกีต้าร์มา โ
2เดือนต่อมา ปารีส สาธารณรัฐฝรั่งเศสตอนนี้ฉันกับพี่รามเรามาเที่ยวปารีสกัน อยู่ดีๆพี่รามก็ชวนฉันมา ฉันก็มางั้นๆๆแหละเหงาๆๆอ่ะมี๊กับแด๊ดไม่อยู่ ไปเที่ยว เพิ่มเติมคือเอาไทเกอร์กับคุณป้าแจ่มจันทร์ไปด้วย ฉันจึงเหงาที่ไทเกอร์ไม่อยู่ อลิซกับพี่เฮลก็พากันไปเที่ยว ที่บริษัทพี่รามบอกว่างานเขาหมดแล้ว เขาว่างเลยชวนฉันมาเที่ยว จากตอนแรกๆน่ะพี่รามกลับบ้านมืดทุกวัน ไม่รู้เขาไปไหน ฉันถามเขาก็ไม่ตอบ จนวันหนึ่งเขาหลับแต่ฉันเกิดตื่น ฉันจะลุกขึ้นไปเข้าห้องนำ้ ฉันจับแขนพี่รามที่กอดฉันอยู่ออกแต่พอฉันเห็นที่นิ้วพี่รามเป็นแผล ฉันก็ปลุกเขาขึ้นมาถาม แต่พี่รามก็ไม่ตอบอะไรฉัน แล้วเขาก็กลับบ้านเขาไปนอนที่บ้านเขาเลย และก็ไม่มานอนบ้านฉันอีกเลย จนกระทั่งเขาชวนฉันมาเที่ยวที่ปารีสนี้แหละ"หายไปไหนล่ะ เมื่อยแล้วน่ะ"ฉันบ่นขึ้น แล้วเอามือทุบไปตามขา ตัวเองแรงๆฉันเดินหาพี่รามจนทั่ว แต่ก็ยังไม่เจอไม่รู้เขาไปไหน ตอนนี้ฉันกำลังเดินชมหอไอเฟลอยู่ เรามาถึงเมื่อวานนี้มืดแล้ว วันนี้พี่รามก็เลย ชวนฉันออกมาเดินเล่น ฉันก็เดินชมวิวไปเรื่อยๆจนคลาดกับพี่ราม หรือว่าเขาจะเอาฉันมาทิ้งไว้ที่นี้"ตรงนั้นมีอะไรกันน่ะ คนมุงเต็มเลย "ฉันเอ่ยถาม
ห้องนอนราม"พี่ราม หนูเหนื่อยนะ หนูอยากนอน อย่าทำอะไรหนูเลยน่ะ"ฮันนี่ทำหน้าอ้อนผมทันทีที่ผมอุ้มเธอเข้ามาถึงห้องนอนของผม"ไม่ได้ครับ เพราะหนูทำพี่โกรธ"ผมบอกเธอ แล้วนั่งลงบนโซฟาตัวใหญ่ในห้องของผม ผมจับเธอมานั่งคร่อมบนตักผม ด้วยความที่เธอใส่เดรสสั้น ทำให้ชุดของเธอถกขึ้นไป อวดขาเรียวงาม ผมเอามือลูบไล้ไปตามขาของฮันนี่ แล้วจูบปากเธออย่างดูดดื่ม เธอก็ไม่น้อยหน้าผม จูบตอบผมมือเล็กของเธอยื่นมาปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวของผม พอเธอปลดกระดุมออกหมดแล้ว เธอก็เอามือเล็กๆของเธอลูบไล้ไปตามแผงอกแน่นๆของผม "ซี๊ดดด ฮันนี่"ผมเอ่ยชื่อฮันนี่ไปเมื่อเธอ เอามือของเธอมาหยอกเย้าเล่นบีบกับหัวนมของผม แล้วเธอก็ขยับหน้าของเธอเข้ามาซุกไซร้ซอกคอของผม ทำไมเมียนับวันยิ่งร้อนแรงว่ะ"หนูรู้ไหม ถ้าหนูทำพี่แบบนี้ หนูจะไม่ได้นอนยันเช้าเลยนะ”ผมกระซิบบอกเธอที่ข้างหูของเธอ"เหรอคะ? "เธอเอ่ยถามผมทั้งๆที่เธอยังไม่ได้เอาหน้าออกไปจากซอกคอผม เธอจึงดูดเม้มซอกคอผม ผมจึงยื่นมือไปบีบหน้าอกเธอ แล้วดึงสายเดี่ยวของเธอลงมา "พี่ราม ขาาา"ฮันนี่เงยหน้าจากซอกคอผม แล้วเรียกชื่อผมด้วยนำ้เสียงยั่วยวน แล้วเธอก็เอามือของเธอไปลูบตามใบหน้าของเธอลงมาที
"คุณฮันนี่ รึป่าวครับ"มีผู้ชายคนหนึ่ง เข้ามาโอบรอบเอวฉัน ฉันจึงหันกลับไป วันนี้ขอลืมสามีสักวันนะคะ นานแล้วที่ไม่ได้บริหารเสน่ห์เลย"ใช่ค่ะ^_^”"คุณสวยมากเลย"เขาบอกฉัน ฉันจึงยิ้มให้เขาไป"ขอบคุณค่ะ"ฉันยิ้มอย่างเขินๆอย่างมีจริตจะก้านตามแบบฉบับคาสโนวี่ชั้นที่สองของผับ AK (VIP) ราม วยุทัศ......"แม่งเอ้ย! ลูกค้างี่เง่า เมียก็งี่เง่า"ไอ้เฮลเอ่ยขึ้นมาด้วยนำ้เสียงหงุดหงิด มันหงุดหงิดแล้วเสือกลากผมมากินเหล้าด้วยเนี่ยน่ะ ผับตัวเองก็มีเสือกไม่ไป มันบอกผมว่ามาอุดหนุนผับเพื่อนมั่ง ผมก็ไม่เห็นว่าไอ้คาร์มันจะเอาเงินไอ้เฮลเลยสักครั้ง"แล้วมึงจะลากกูมาด้วยทำไม กูคิดถึงเมียกู กูอยากกลับบ้าน"ผมบอกไอ้เฮลไปตามความจริง เห็นฮันนี่บ่นเหนื่อยอยู่ สงสัยผมคงจะปั้มลูกกับเธอหนักเกินไป "น้องกูไม่หนีมึงไปไหนหรอกสัสราม!"ไอ้เฮลบอกผม ผมก็มองมันอย่างเหนื่อยๆ แล้วผมก็หันไปมองไอ้คาร์ที่ตอนนี้เเม่งกระดกแก้วเหล้าเข้าปากอย่างไม่หยุด นึกว่าแดกนำ้เปล่าเถอะครับ!"แล้วมึงล่ะ เมียงี่เง่า?"ผมเอ่ยถามไอ้คาร์ ไอ้คาร์ก็หันมามองหน้าผม "เปล่า เมียกูแค่เเรด!"ไอ้คาร์บอกผม แล้วกระดกเหล้าเข้าปากต่อ นี้มันกล้าว่าเมียแรดเลเหรอว่ะเนี่ย ช
"มี๊ว่าเราออกไปเดินเล่นข้างนอกกันดีกว่าตาเฮล"มี๊หันมาชวนพี่เฮล"อ๋อครับๆๆไปครับเมีย"พี่เฮลขานรับมี๊แล้วจับมืออลิซเดินออกไป แล้วทั้งหมดก็พากันเดินออกไปจากห้องพักผู้ป่วยของฉัน ฉันจึงหันไปมองหน้าพี่ราม "พี่คิดถึงหนูจังเลยคะฮันนี่ ยัยเด็กขี้เซา^_^”พี่รามบอกฉันพลางจับมือฉันไปกุมไว้เขาส่งยิ้มมาให้ฉัน"หนูก็คิดถึงพี่ พี่รามรู้ไหมวันนั้นหนูกลัวมาก หนูอยู่ในห้องที่มองไม่เห็นอะไรเลย มันมืดไปหมด"ฉันบอกพี่รามแล้วเข้าไปสวมกอดเขา พี่รามก็กอดตอบฉัน"พี่ขอโทษ ต่อไปพี่จะไม่ปล่อยหนูให้คลาดสายตาพี่อีกแล้วนะครับ"พี่รามกอดฉันแน่นขึ้น"มันลวนลามหนู มันฉีกเสื้อผ้าหนู หนูกลัว หนูนึกว่าหนูจะไม่รอดแล้ว "ฉันบอกพี่ราม พี่รามกอดฉันแน่นกว่าเดิมอีก"พี่รู้ครับ พี่รู้ พี่อยู่ตรงนี้หนูไม่ต้องกลัวแล้วน่ะ ไม่มีใครทำอะไรหนูได้แล้ว"พี่รามบอกฉันด้วยน้ำเสียงอบอุ่น"หนูหายใจไม่ออก มันเหมือนมีควันมากมาย จนหนูสำลักควัน""ไม่ต้องพูดแล้วคะเด็กดี ลืมมันไปให้หมดนะ หนูแค่ฝันไป แค่นั้นเอง"พี่รามบอกฉัน แล้วเขาก็ก้มหน้าลงมาจูบหน้าผากฉันอย่างแผ่วเบา"พี่รามไปช่วยหนูออกมาจากที่มืดๆนั้นใช่ไหมคะ?"ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองพี่ราม พี่รามก็ก้ม
"คุณ เป็น ใคร คะ?"ฉันเอ่ยถามพี่รามไปด้วยสีหน้าสงสัยและงุนงง พี่เฮลกับอลิซ อลิซจริงๆๆด้วย ทั้งสองเดินไปหามี๊ฉัน เเล้วก็ยิ้มมองมาที่ฉันกับพี่ราม มี๊ฉันเป็นคนโทรไปบอกพี่เฮล ว่าฉันฟื้นแล้ว แล้วความทรงจำทั้งหมดก็กลับมาทั้งหมดแล้ว ในที่นี้ทุกคนรู้ยกเว้นพี่ราม^_^"ฮันนี่ นี่หนูจำพี่ไม่ได้อีกแล้วเหรอ"พี่รามเอ่ยถามฉันด้วยนำ้เสียงอ่อนๆ"กูคงจะยกฮันนี่ให้มึงไม่ได้แล้วว่ะ ไอ้ราม"พี่เฮลเดินมาตบไหล่พี่ราม พี่รามหันขวับไปมองพี่เฮลอย่างไวและเขาก็เดินเข้าไปประชิดตัวพี่เฮลอย่างไวด้วยเช่นกัน"มึงจะผิดคำกับกูเหรอไอ้เฮล?"พี่รามถามพี่เฮลไปด้วยนำ้เสียงดุดันน่ากลัวจัง"พี่รามคะมาหาฮันนี่สิค่ะมาเร็วๆ ชักช้าไม่หอมน่ะ"ฉันบอกพี่รามไป พี่รามก็หันมองมาที่ด้วยสีหน้าสงสัย แต่เขาก็รีบวิ่งเข้ามาหาฉันนะ พลางยื่นหน้าหล่อๆของเขามาตรงหน้าฉัน ฉันจึงยื่นหน้าไปหอมแก้มพี่ราม"ฮันนี่ ไม่ลืมสามีผู้เป็นที่รักหรอกค่ะ"ฉันกระซิบไปที่ข้างหูของพี่ราม พี่รามหันไปก้มหัวให้มี๊ฉัน แล้วหันหน้ากลับมาประกบริมฝีปากของฉันอย่างไว มันเป็นสัมผัสแห่งความรักที่เต็มเปี่ยมไปทั้งหัวใจ ความคิดถึงที่โหยหา "ออ อ่ออ อ่ะ อัอ อี อาอ ใอ ไอ อออ(พอก่อนค่ะฮั
"ขอนำ้กินหน่อยได้ไหมคะ"ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาในห้องสี่เหลี่ยมสีขาวที่มันสะอาดตาพลางเอ่ยขึ้น ฉันมองไปรอบๆห้องก็เห็นมี๊ของฉันกำลังนั่งหลับอยู่ข้างๆฉัน ฉันยังไม่ตายใช่ไหม ฉันยังมีชีวิตอยู่"มี๊ มี๊คะ"ฉันเอ่ยเรียกมี๊"ฮันนี่ฮันนี่!"มี๊ของฉันตะโกนขึ้นมาอย่างเสียงดัง แล้วมองมาที่ฉัน ฉันก็ส่งยิ้มไปให้มี๊ แล้วพยายามจะยันตัวเองลุกขึ้นนั่ง มี๊รีบมาช่วยพยุงฉันให้ลุกขึ้นนั่ง"หนูยังไม่ตายใช่ไหมคะมี๊ ทำไมหนูปวดหัวแบบนี้ล่ะ?”ฉันเอ่ยถามมี๊ไป มี๊จับมือของฉันไปกุมไว้ พร้อมกับยื่นมืออีกข้างของมี๊มาจับหน้าฉัน"หนูยังไม่ตายลูก ตอนนี้หนูอยู่โรงพยาบาลแล้ว หนูก็ปลอดภัยจ๊ะ หนูแค่หลับไป3วันเอง"มี๊บอกฉันด้วยนำ้เสียงอบอุ่น ฉันโผล่ตัวเข้ากอดมี๊ทันที มี๊ก็กอดแล้วลูบหลังฉัน"มี๊ขอโทษนะลูก ที่ดูหนูไม่ดี มี๊ขอโทษฮืฮๆๆ"มี๊ฉันเอ่ยด้วยนำ้เสียงสะอื้นไห้ ฉันจึงผละออกจากมี๊ แล้วยื่นมือขึ้นไปเช็ดนำ้ตาให้มี๊"ไม่มีใครผิดทั้งนั้นแหละค่ะมี๊ อย่าโทษตัวเองนะคะ หนูปลอดภัยแล้วไงแถมแข็งแรงกว่าเดิมอีก^_^"ฉันบอกมี๊ไป พลางยกแขนขึ้นมาทำท่าเบ่งกล้าม มี๊ของฉันก็หัวเราะออกมา"มี๊คะหนูขอ นำ้กินหน่อยได้ไหมคะ"ฉันบอกมี๊ไป มี๊จึงรีบรินนำ้ในเหยือก
"เมียกู ใครอย่าแตะ ไอ้สัส!"ผมบอกมันแล้วเตะเสยคางมันไปอย่างแรงทำให้มันสลบไปทันที"กูอยากจะฆ่ามึง ให้ตายตอนนี้เลยด้วยซำ้"ผมพูดขึ้น "แต่มึงเสือกอยากจะข่มขืนเมียกูเอง กูจะทำให้มึงเจ็บมากกว่าที่เมียกูเจ็บ " ผมพูดแล้วกดโทรศัพท์หาคนๆหนึ่ง"ผมมีของหวาน อยากจะให้พวกคุณได้ลิ้มลอง"ผมพูดกับปลายสายไป"หนุ่มญี่ปุ่น สนใจไหม ที่โกดังท่าเรือS รีบๆมาก่อนที่ผมจะเปลี่ยนใจฆ่ามันทิ้ง"ผมบอกปลายสายด้วยนำ้เสียงเย็นชา คนนี้ๆรู้จักผมดีว่าผมพูดจริงแล้วก็ทำจริง"ผมขอ แค่อย่างเดียว ถ่ายคลิป แล้วปล่อยลงเน็ตให้ผมด้วย"ผมบอกปลายสายแล้ววางสายไป "มึงกล้าทำให้เมียกูเจ็บ มึงจะต้องเจ็บกว่าเมียกู"ผมพูดขึ้น แล้วจับตัวไอ้ฮิโรชิมามัดติดกับเสาเหล็กที่อยู่ตรงนั้น แล้วหันไปมองมัน"ขอให้สนุก กับบรรดาหนุ่มๆที่กูหามาให้นะ^_^"ผมพูดกับมันแล้วก็เดินกลับเข้าไปหาพวกไอ้คาร์ ไอ้น็อต ไอ้พอร์ช ไอ้รันเวย์ ศพชายชุดดำนอนเกลื่อนเต็มพื้นโกดัง ผมก็เห็นคนกลุ่มหนึ่ง นั่ง จับกลุ่มคุยกันอย่างสนุกสนาน ผมรีบเดินเข้าไปพวกมันด้วยรอยยิ้ม"ห่า หายไปไหนมาว่ะ?"ไอ้น็อตเอ่ยถามผม พวกมันกำลังนั่งคุยกันอยู่ มีไอ้น็อต ไอ้พอร์ช ไอ้รันเวย์ ไอ้คาร์ เพิ่มเติมคือไอ้อา