Share

29 เติมเสบียง [3/5]

Author: 816
last update Last Updated: 2025-04-10 09:26:48

เราฆ่าซอมบี้เพื่อความอยู่รอด เราล่าเพื่อหาอาหาร เราให้ความช่วยเหลือในฐานะมนุษย์ และเราแลกเปลี่ยนเพื่อผลประโยชน์ร่วมกัน

พอนั่งจ้องนานเข้ากิเลสก็เริ่มครอบงำ

อยากทำมากกว่ามอง

อยากลองสัมผัสตัวตนแสนน่าหลงใหลนั้นด้วยตัวเอง

และชั่ววูบนั้นนิโคลัสก็ได้ปีนขึ้นเตียงแล้วนอนกอดเจ้ากระต่ายจนเต็มอ้อมแขน

ราวกับว่าเวลาทุกอย่างหยุดหมุน ความนุ่มนิ่มในอ้อมอกทำให้รู้สึกอยากจะหยุดทุกสิ่งทุกอย่างลง ณ เวลานั้น ชายหนุ่มจรดจมูกที่ปลายเส้นผม กลิ่นภูเขาอันเป็นเอกลักษณ์ของเฉินเฟิงตีฟุ้งขึ้นมาจนแทบมึนเมา

ในตอนที่เขาค่อย ๆ เคลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้โดยมีจุดมุ่งหมายคือมาร์ชเมลโลว์นุ่มนิ่ม ต้องใช้ความพยายามอย่างมากที่จะไม่สูดลมหายใจให้เกิดเสียงดัง ไม่อยากจะคิดว่าถ้าในจังหวะที่เขากำลังจะประทับริมฝีปากลงไปแล้วเจ้าของมันตื่นขึ้นมาละก็...

“คุณนิค”

“...”

“คุณนิค! ซอมบี้มาข้างหลังแล้วนะครับ” เฉินเฟิงผลักนิโคลัสออกจากรัศมีการจู่โจมของซอมบี้แล้วยกขาขึ้นถีบมันให้ถอยห่างออกไปก่อน “อย่าเหม่อในเวลานี้สิครับ!” และหันไปต่อว่าครูฝึกที่เผลอใจลอยไปไหนก็ไม่รู้

“!!!” นิโคลัสรีบตั้งหลักตัวเองแล้วหันไปเผาซอมบี้ด้วยลูกไฟระดับความร้อนสูง พอสั
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Related chapters

  • วันสิ้นโลกของผม   29 เติมเสบียง [4/5]

    เมื่อรถขับมาจอดสนิททุกคนต่างก็วิ่งกรูกันไปกอดวิทย์ไว้ ดูภายนอกคล้ายกลุ่มก้อนอะไรบางอย่าง เพิ่งรู้ว่าพวกเขารักกันเหนียวแน่นมาก ถึงว่าทำไมตอนวิทย์เสนอให้เป็นโจรดักปล้นคนทั่วไป คนกลุ่มนี้ก็ไม่เห็นมีใครค้าน (ยกเว้นครูเมตตาที่ไม่รู้) เพราะพวกเขาก็มีกันแค่นี้ ถ้าหาอาหารไม่ได้ก็เป็นอันจบ ไหนจะปากท้องของเด็กอีกหลายชีวิตที่รออยู่“พวกเราได้อาหารมาเพียบเลย!”“มีรถบรรทุกถูกจอดทิ้งไว้เต็มไปหมด”“บะหมี่พี่ พวกเราได้บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปมาเต็มเลย!”“(3$#^$&%^$%@@...” หลายคนช่วยกันบอกเล่าเรื่องราวเสียงดังเซ็งแซ่จนฟังไม่ได้ศัพท์ ซึ่งครูเมตตาก็ไม่คิดห้ามปราม เลือกที่จะเดินมาหานิโคลัสและเฉินเฟิง“ขอบคุณมากเลยนะคะ” หญิงชราค้อมศีรษะให้ เธอยกพวกเขาให้เป็นผู้มีพระคุณของบ้านหลังนี้เลยทีเดียว ถ้าไม่มีพวกเขา เด็ก ๆ คงจะต้องอดมื้อกินมื้อไปอีกนาน“ไม่เป็นไรครับ ไม่ต้องขอบคุณขนาดนั้นก็ได้” เฉินเฟิงยกมือปฏิเสธไม่กล้ารับคำขอบคุณจากผู้ใหญ่“พวกเราทำเรื่องที่สมควร” นิโคลัสเอ่ย“ใช่ครับ” เจ้ากระต่ายพยักหน้าเห็นด้วยไม่นานเด็ก ๆ ที่กำลังช่วยกันดูแลแปลงผักอยู่ด้านหลังก็ได้ยินเสียงความวุ่นวายด้านหน้า จึงพากันวิ่งออกมาดูโด

    Last Updated : 2025-04-10
  • วันสิ้นโลกของผม   29 เติมเสบียง [5/5]

    เฉินเฟิงอาสาขับรถภายในเมืองเล็ก ๆ นี้เอง ยังไงก็ไม่มีซอมบี้หรือรถคันอื่นส่วนกันไปมา ทั้งสองคนเลือกบ้านหลังที่มังคุดเคยไปนั่งเล่นน้ำอยู่เพราะคิดว่าเจ้าสัตว์ตัวใหญ่คงนอนเล่นอยู่ที่นั่นแล้วก็ใช่“มังคุด” เฉินเฟิงกระโดดลงจากรถหลังจอดสนิทดีแล้ว เห็นแร็กคูนมองมาที่พวกเขา นัยน์ตาเม็ดลำไยของมันเปล่งประกายพอ ๆ กับพวงหางที่สะบัดขึ้นลง‘เจ้านายใหม่กลับมาแล้ว!!’“แอบไปซนที่บ้านครูเมตตาหรือเปล่า” เจ้ากระต่ายหรี่ตาจับผิด ซึ่งได้รับการส่ายหัวจากมังคุดกลับมา “ดีมาก เด็กดีที่เชื่อฟังจะได้รางวัล”“จะเอาอันนั้นมาให้มันกินเหรอ” นิโคลัสค่อนข้างเสียดายหากเจ้าสิ่งนั้นจะกลายเป็นแค่ของกินเล่นของมังคุด“ไม่เป็นไรหรอกครับ ตอนนี้เรายังไม่จำเป็นต้องใช้มันนี่นา เก็บไว้นานกว่านี้จะหมดอายุได้” คุณเชฟเปิดท้ายรถหยิบกระสอบเกล็ดขนมปังสำหรับชุบแป้งทอดออกมาวางตรงหน้าพร้อมกับใช้มีดกรีดเปิดปากถุงให้เจ้าแร็กคูนได้สูดดมกลิ่นหอมหวานงี้ด!มังคุดสูดจมูกฟุดฟิด ในถุงนั่นมีของกินแสนอร่อยรอมันอยู่!“เอาล่ะ กินได้เลย” เจ้ากระต่ายกรีดแผ่กระสอบให้แบออก เขาไม่อยากเทลงพื้นถนนแล้วให้มันกินแบบนั้น แต่ก็ไม่มีจานหรือชามที่ใหญ่พอจะใส่เกล็ดข

    Last Updated : 2025-04-10
  • วันสิ้นโลกของผม   30 ฝนตก [1/5]

    กว่าสองสัปดาห์ที่เฉินเฟิงและนิโคลัสต้องอาศัยอยู่ที่เมืองเล็ก ๆ แห่งนี้กับกลุ่มผู้รอดชีวิตซึ่งเป็นกลุ่มที่มีจำนวนเด็กมากกว่าผู้ใหญ่ครึ่งหนึ่ง“ปักเสายาวเท่านี้ก่อนก็ได้ครับ” เฉินเฟิงตะโกนบอกกลุ่มกรรมกรจำเป็นในวันนี้ เวลาเริ่มเย็นมากแล้ว ถ้าไม่รีบกลับจะมืดค่ำเอาได้“เมฆเองก็ลอยต่ำลงด้วย อีกไม่นานคงมีฝนตก” นิโคลัสเสริมงี้ดมังคุดเงยหน้ามองฟ้าทำจมูกฟุดฟิด ความชื้นในอากาศทำให้มันต้องร้องเตือนเจ้านายมนุษย์ ดูเหมือนจะไม่ใช่แค่ฝนตกธรรมดาเสียแล้วหลังจากไปขนเสบียงจากรถบรรทุกมามากมาย กลุ่มของวิทย์ก็เริ่มมีกำลังใจมากขึ้น เมื่อเฉินเฟิงสอบถามว่าอยากจะสร้างเส้นทางให้ที่นี่ไปถึงหมู่บ้านที่พวกเขาอาศัยอยู่ มีใครคัดค้านหรือไม่ ก็มีแต่คนเห็นดีเห็นงามและพร้อมใจกันเสนอว่าควรใช้เส้นทางไหนในการสัญจรไปมาระหว่างกลุ่มผู้รอดชีวิตด้วยกันการพูดคุยกินเวลากว่า 2 วัน สุดท้ายก็ใช้เส้นถนนเส้นเล็กที่รู้กันเพียงไม่เยอะลัดเลาะไปเรื่อย ๆ อาศัยการปักเสาไปก่อน จากนั้นค่อยนำลวดหนามมาขึงไว้เพื่อป้องกันซอมบี้ และตบท้ายด้วยการทำกำแพงไล่ตามมาเรื่อย ๆโดยหน้าที่หลักของเฉินเฟิงก็คือการเร่งโตต้นไม้ให้มีขนาดใหญ่เพียงพอต่อการทำรั้

    Last Updated : 2025-04-10
  • วันสิ้นโลกของผม   30 ฝนตก [2/5]

    “///” ก็ไม่ใช่ว่ารู้สึกแย่อะไร แค่ทำให้เขินมากเกินไปฮื่อออ!!!เจ้ากระต่ายเงยหน้ามองท้องฟ้ายามค่ำคืนที่ยังคงมีฝนตกหนัก แม้แต่มังคุดเองก็ไม่หาที่หลบฝน นอนอ้าปากรับน้ำด้วยซ้ำ“พอแล้ว เดี๋ยวไม่สบาย” คุณหมอเห็นว่าเฉินเฟิงตากฝนเกือบจะครึ่งชั่วโมงแล้ว มากกว่านี้คงไม่ดีแน่“ขออีกนิดไม่ได้เหรอครับ” กำลังเย็นสบายเลย ไม่ได้อาบน้ำแบบเต็มที่มากี่วันแล้วนะ สำหรับยุคที่อาหารสำคัญกว่าของใช้จำเป็นทั่วไป บอกเลยว่ากลิ่นตัวแต่ละคนไม่ใช่เล่น ๆ ยิ่งออกไปทำงานเหงื่อไหลเป็นก๊อกทั้งวัน เวลาต้องไปพูดคุยเพื่อปรึกษาหารือกันเขาแทบอยากจะยืดคอให้อยู่เหนือลม แน่นอนว่ากลิ่นตัวของเขาเองก็ไม่ใช่เล่นขนาดยาสีฟันเองก็ต้องพยายามใช้ทีละน้อยกับผสมเกลือเข้าไป อีกไม่นานถ้าไม่สามารถหาแปรงสีฟันได้เขาอาจต้องหาหนังสือประวัติศาสตร์อ่านละ ดูว่าคนโบราณเขาทำความสะอาดฟันกันยังไงเป็นท้อ…ชีวิตวันสิ้นโลกแม่งลำบากจังวะ พี่ดาเองก็มีปัญหาเรื่องประจำเดือน ตอนเขาไปบอกว่าถ้าเข้าเมืองจะหาผ้าอนามัยมาให้ อีกฝ่ายบอกว่าไม่ต้อง เจ้าตัวได้ใช้ผ้าที่บ้านมาเย็บเป็นผ้าอนามัยแบบใช้แล้วซักเรียบร้อยแล้วแต่เขาก็ยังรู้สึกว่ามันดูไม่ค่อยถูกสุขลักษณะหรือเปล่

    Last Updated : 2025-04-10
  • วันสิ้นโลกของผม   30 ฝนตก [3/5]

    สมองยังไม่หายมึนงง การกระทำของเจ้ากระต่ายกลับทำให้เขาถึงกับพูดไม่ออก เมื่อเฉินเฟิงเปิดตู้เสื้อผ้าหาชุดที่ต้องการ จากนั้นก็เลื่อนมือไปที่ชายเสื้อของตนแล้วค่อย ๆ ถอดมันออก…ไม่รู้ว่าเป็นเจ้าตัวจงใจหรือสมองเขามองมันเป็นภาพสโลว์โมชั่นเองกันแน่ การกระทำทุกอย่างถึงได้ดูเชื่องช้าราวกับว่ากำลังสะกดให้เขาหลงงงงวยเอวขาวค่อดกิ่วปรากฏสู่สายตาเมื่อไร้สิ่งปกปิด ส่วนล่างเป็นกางเกงวอร์มสีดำผิดไซส์ที่เกาะบั้นเอวไว้หมิ่นเหม่ และผู้ชายอย่างที่รู้กันใครเขาจะใส่กางเกงชั้นในเวลานอน มีแค่บ็อกเซอร์หรือกางเกงวอร์มก็พอแล้ว จึงทำให้เห็นเนินเนื้อตรงบั้นท้ายอย่างหมิ่นเหม่ใกล้จะเห็นแก้มก้นสีขาวอยู่รอมร่อเฉินเฟิงเลื่อนมือไปพลิกไม้แขวนเสื้ออยู่ครู่หนึ่งก็ได้เสื้อที่หมายตาไว้ ต้องบอกว่าตั้งแต่อยู่บ้านหลังนี้ตอนนอน เขาแทบไม่แตะเสื้อผ้าในกระเป๋าของตัวเองเลยแค่ขี้เกียจซักน่ะ…ก่อนหน้านี้แอบถือวิสาสะดูรูปในห้องนี้ไปเสียหลายอัลบั้ม รูปร่างของเจ้าของบ้านกะด้วยสายตาแล้วคงพอ ๆ กับเขา ติดที่จะตัวใหญ่กว่านิดหน่อย ทำให้เวลาสวมจะดูหลวม แต่สวมใส่แล้วนอนสบายกลับมาที่ปัจจุบันก่อน เฉินเฟิงเลือกเสื้อเชิ้ตสีขาวขึ้นมากลัดกระดุม ความ

    Last Updated : 2025-04-10
  • วันสิ้นโลกของผม   30 ฝนตก [4/5]

    แต่ทันทีที่เจ้ากระต่ายหันกลับมาก็เข้าทางใครอีกคนที่รอคอยอยู่นิโคลัสเปิดฉากจู่โจมด้วยการคว้าคนตัวบางไปนอนที่เตียงแล้วพาตัวเองไปคร่อมทับไว้ปิดทางหนีทีไล่ไม่ให้ได้ตั้งตัว“!!!” เฉินเฟิงตาเหลือกเมื่อถูกโยนลงเตียงพร้อมกับร่างสูงใหญ่ของคุณหมอที่ตามลงมาทาบทับเอ๋… เอ๋!!!ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ได้ล่ะ!“ยั่วผมเหรอ หืม…” นิโคลัสโน้มหน้าผากไปชนกับคนใต้ร่าง ใช้สายตาดุจ้องสบกับนัยน์ตาสีทับทิม “อยากข้ามขั้นตอนก็ไม่บอก”“ผะ ผมไม่ได้ทำนะ” เฉินเฟิงรีบแย้ง เขาไม่ได้ยั่ว แค่จะเอาคืนที่อีกฝ่ายอ่อยเขาเท่านั้นเอง“จริงเหรอ” ฝ่ามือสากเลื่อนลงไปลูบตั้งแต่โคนเข่าขึ้นมายังต้นขาอ่อน พาให้ขนคอผู้ถูกกระทำลุกชัน“คุณนิค!” เจ้ากระต่ายแหวเสียงดัง ฝ่ามือข้างนั้นจึงยังคงหยุดค้างอยู่ตรงหน้าขาของเขา แต่ถ้าหากเลื่อนขึ้นมาอีกก็เป็นใต้เสื้อเชิ้ตแล้ว!“ครับ” คุณหมีขานรับตาใส แต่มือกลับไม่หยุดลูบไล้ ยังคงเลื่อนขึ้นมาอย่างเชื่องช้าให้คนใต้ร่างดิ้นเร้าเพราะความตื่นตระหนก“ผมขอโทษ ก็คุณอ่อยผมก่อน” เฉินเฟิงละล่ำละลักสารภาพความผิด“คุณไม่ได้ทำอะไรผิดนี่” นิโคลัสจ้องมองกระต่ายตื่นตูม นัยน์ตาปรากฏแววเจ้าเล่ห์พาดผ่านไปวูบหนึ่ง แต่มีห

    Last Updated : 2025-04-10
  • วันสิ้นโลกของผม   30 ฝนตก [5/5]

    น่าเสียดายที่บริเวณนี้ไม่มีแม่น้ำไหลผ่านเลย แม้จะเคยมีอ่างเก็บน้ำขนาดเล็ก แต่ก็ถูกนายทุนกว้านซื้อที่และถมดินไปหมดแล้วเพื่อเตรียมทำเป็นทาวน์โฮมโครงการใหม่ ทำให้น้ำที่เป็นปัจจัยสำคัญในการดำรงชีวิตขาดแคลนหากทางเชื่อมระหว่างหมู่บ้านของเขากับที่นี่สำเร็จไปได้ด้วยดี อย่างแรกที่ครูเมตตาอยากจะขอทำการแลกเปลี่ยนด้วยก็คงไม่พ้นน้ำนี่แหละ เพราะหมู่บ้านเขามีแม่น้ำอยู่ด้านหลัง รวมถึงลำธารสายเล็กที่ไหลมาจากน้ำตกบนภูเขาอีกในวันที่ 5 ฝนที่ตกติดต่อกันมานานก็หยุดลงเสียที เรียกได้ว่ารองน้ำจนเต็มแล้วเต็มอีก แถมยังมีน้ำท่วมอีกด้วย เพราะระบบโครงสร้างท่อที่ด้านล่างไม่ดีทำให้ไม่สามารถรองรับน้ำปริมาณมหาศาลได้ ดีแค่ไหนที่บริเวณนี้ยังมีความสูงในระดับหนึ่งน้ำก็เลยไม่ท่วม แค่ระบายช้าเท่านั้น“นี่ถ้าใครอยู่ในเมืองหลวงน่าจะต้องเจอกับน้ำท่วมไปแล้วแน่ ๆ” วิทย์เปรยขึ้นมาตอนมื้อเช้า“นั่นสินะ ตกหนักขนาดนี้” คนเคยทำงานในเมืองหลวงพยักหน้าเห็นด้วย “ไม่รู้ป่านนี้คุณโจเซฟเป็นยังไงบ้างนะครับ” เฉินเฟิงหันไปคุยกับนิโคลัส“น่าจะใกล้ถึงแล้วล่ะ” เพราะยิ่งใกล้ค่ายมากเท่าไรซอมบี้ก็ยิ่งเยอะขึ้น อีกทั้งบางจุดก็เคยมีคนอาศัยหนาแน่นเกินไ

    Last Updated : 2025-04-10
  • วันสิ้นโลกของผม   31 ภารกิจ [1/5]

    โจเซฟมาถึงค่ายพันธมิตรประมาณบ่าย 3 โมง ถึงจะเป็นหัวหน้ากลุ่มทหารที่มีคนเคารพบูชามากในฐานะคนธรรมดาสุดแกร่ง ก็ต้องต้องเข้ารับการตรวจอย่างเข้มงวดที่หน้าประตูและต้องจ่ายค่าเข้าตามที่ค่ายกำหนดห้ามติดสินบนเจ้าหน้าที่“เฮ้ พวกนายน่ะ มีของจ่ายค่าเข้าไปในค่ายหรือเปล่า” อาหารในส่วนของนิโคลัสและเฉินเฟิงนั้นถูกยกออกไปแล้ว ทีมีอยู่นั้นเป็นส่วนของเขากับหงส์และมันถูกนำมาเก็บไว้ภายในรถตั้งแต่ก่อนฝนจะเทลงมา นี่จึงเป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่โจเซฟไม่อยากให้ชายแปลกหน้ากลุ่มนี้นั่งในรถด้วย“งั้นผมขอลงตรงนี้แล้วกันครับ” นั่นคือคำตอบว่าพวกเขาไม่มี ชายกลุ่มนี้เพิ่งรับภารกิจมาเมื่อ 3 วันก่อน ทว่ายังไม่ทันได้ไปไหนก็ติดแหง็กอยู่ตรงนั้นเพราะน้ำท่วมสูง ครั้นจะไม่ออกจากรถน้ำก็ค่อย ๆ ซึมเข้ามาในตัวรถ ปล่อยไว้นานไปก็เริ่มนั่งไม่ติด จำต้องออกไปอยู่นอกตัวรถเพราะคิดว่าหากรอสักพักฝนคงจะหยุด แต่ตากฝนมากว่าหนึ่งวันหนึ่งคืนก็ไม่มีทีท่าว่าจะซาลงเลย“โชคดี” โจเซฟโบกมือให้ ไม่ติดใจที่อีกฝ่ายจะขอลงก่อนถึงประตู เรื่องประมาณนี้เกิดขึ้นบ่อยครั้ง เมื่อใดที่มีคนรับภารกิจออกไปนอกกำแพงแล้วไม่สามารถรวบรวมสิ่งของกลับมาได้ ก็จะเลือกที่จะอาศัย

    Last Updated : 2025-04-11

Latest chapter

  • วันสิ้นโลกของผม   46 บ้านหลังใหม่ [5/5]

    หลังจากตุ่นโวยวายเรื่องพลายมงคลเป็นวิญญาณไม่ใช่ช้างที่ยังมีลมหายใจ ทั้งเขาและนิโคลัสจึงต้องนั่งอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นทั้่งหมดให้กับสมาชิกในทีมฟังอย่างละเอียดอีกครั้งทั้งกลุ่มกินนอนอยู่ที่ตีนภูเขาอยู่ 3 วัน 3 คืนเพื่อรอให้ไฟที่ไหม้บนภูเขามอดดับสนิท ระหว่างนั้นก็ได้หงส์กับพิมพาคอยสร้างกำแพงโคลนป้องกันอยู่เสมอ ทำให้ไม่เกิดเหตุการณ์ไฟลุกลามไปไกลจากนั้นก็ขึ้นไปเอาอัฐิหรือก็คืออดีตโครงกระดูกในหลุมรากของต้นจามจุรียักษ์กลับลงมาด้วย ไม่รู้ว่ารู้สึกไปเองไหมแต่เขาคิดว่าบุคคลที่อยู่ในหลุมเหล่านี้คงไม่ปรารถนาที่จะอยู่ที่นี่ตลอดไปส่วนพลายมงคลน่าเสียดายที่ตอนแรกก็ตามพวกเราออกจากปางช้างมาแต่โดยดี แต่พอผ่านไปสักพัก ร่างวิญญาณของช้างเชือกใหญ่กลับเริ่มเลือนรางลง สร้างความตระหนกให้กับทุกคนเป็นอย่างมาก และยิ่งปล่อยให้เวลาไหลผ่านไปมากเท่าไรก็ยิ่งซีดจางลงไปอีกหรือว่า!‘รีบกลับรถไปที่ปางช้างเดี๋ยวนี้!’ หงส์ตะโกนโจเซฟหมุนพวงมาลัยรถอย่างเร็ว แม้น้ำมันจะเหลือน้อยนิดก็ช่าง รีบเหยียบคันเร่งขึ้นภูเขาไปอย่างรวดเร็ว‘ร่างกายชัดขึ้นมาแล้ว’ ถึงจะกลัว แต่ชายหนุ่มใบหูสุนัขก็กลืนน้ำลายลงคอก่อนรายงานไปตามจริง‘หรือจ

  • วันสิ้นโลกของผม   46 บ้านหลังใหม่ [4/5]

    “ไม่ครับ” สำหรับพวกเขาทั้งสามคน พี่ตุ่นเปรียบเสมือนอาจารย์คนสำคัญ ทั้งการออกกำลังกาย ศิลปะป้องกันตัว ล้วนได้รับการสอนสั่งจากพี่ชายหูสุนัขทั้งหมด แม้จะเพิ่งรู้จักกันไม่กี่เดือน แต่ความสัมพันธ์ระหว่างศิษย์กับอาจารย์ก็ดีมาก“มนุษย์ทุก ๆ คนล้วนมีสิ่งที่กลัว มีสิ่งที่ทำได้และทำไม่ได้” หงส์เริ่มสอนโดยพูดให้กว้างไม่เจาะจงไปเพียงเรื่องเดียว หวังให้พวกเขานำไปประยุกต์ใช้กับตนเองในอนาคต เวลานี้ไม่มีโรงเรียน พวกเขาต้องหัดเรียนรู้ด้วยตัวเองและอาจจะต้องโตก่อนวัยอันควร จึงต้องฟังให้มากและดูให้มากเข้าไว้ โตไปจะได้เอาชีวิตรอดในโลกที่โหดร้ายนี้ได้“เพราะอย่างนั้นพวกเราถึงต้องช่วยกันใช่ไหมละคะ เพื่อเติมเต็มในส่วนที่ยังขาด” เด็กหญิงพลอยใสตอบอย่างฉะฉาน หลังได้รับพลังพิเศษมา ความรู้ความเข้าใจของเธอก็เติบโตแบบก้าวกระโดด“นั่นก็ใช่จ้ะ เพราะเราเป็นสัตว์สังคม เราอยู่รวมกันเป็นกลุ่มแต่เมื่อมาจากครอบครัวที่แตกต่างกันอุปนิสัยใจคอย่อมไม่เหมือนกัน ทำให้ต้องมีคำว่ามารยาทเข้ามาควบคุมเพื่อไม่ให้ไปรุกล้ำความเป็นส่วนตัวของคนอื่น อย่ามองว่าสิ่งที่เราทำไม่ได้เป็นปมด้อย และอย่ามองว่าคนที่ทำอะไรไม่ได้นั้นเป็นคนอ่อนแอ เพราะเ

  • วันสิ้นโลกของผม   46 บ้านหลังใหม่ [3/5]

    “อยากเห็นจังเลย” หญิงสาวเคยออกทำภารกิจมาบ้าง แต่ก็ไม่เคยเจอการกลายพันธุ์ในต้นไม้ที่มีทิศทางเลวร้ายเลยสักครั้ง ไม่รู้ว่าจะเหมือนกับภาพยนตร์แฟนตาซีที่เคยได้ดูไหมดาริณีจึงเริ่มเล่าให้ฟังตั้งแต่ตอนที่เธอกับโจเซฟตามขึ้นไป เป็นจังหวะเดียวกับตอนที่ต้นจามจุรีกำลังสลัดใบ ภาพความสวยงามนั้นตรึงร่างเธอจนเกือบลืมหายใจแต่ต่อมาก็ต้องเกร็งตัวมองการต่อสู้ของสองหนุ่มจนไม่สามารถละสายตาได้ เธอรู้ว่าทั้งสองคนคงรู้ตัวแล้วว่าเธอกับโจเซฟอยู่ห่างออกไป หากต้องการกำลังสนับสนุนก็พร้อมเข้าไปเสมอเคยคิดว่าซอมบี้นั้นน่ากลัว ยิ่งมีจำนวนเยอะก็ยิ่งยากจะรับมือ แต่เมื่อได้พบเจอกับต้นไม้กลายพันธุ์ทำเอาต้องมาเรียงลำดับความน่ากลัวกันใหม่เฉินเฟิงกับนิโคลัสตามลงมาเป็นกลุ่มสุดท้าย พ่วงมาด้วยพลายวารีและพลายมงคล“ขอบคุณมากเลยนะครับ” เจ้ากระต่ายโค้งตัวขอบคุณ ก่อนหน้านี้เขาไม่มีความมั่นใจเลยสักนิดว่าการเผาป่าจะสามารถส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือจากคนในกลุ่มได้ คิดว่าคงต้องหาทางจัดการกันเองแล้ว“เรื่องเล็กน้อยน่า” หงส์บอกปัด ถ้าเป็นเธอตกอยู่ในอันตราย ทุกคนก็พร้อมให้ความช่วยเหลือเหมือนกัน “เพื่อนก็ต้องช่วยเพื่อนอยู่แล้ว”“ใช่ หงส์พูด

  • วันสิ้นโลกของผม   46 บ้านหลังใหม่ [2/5]

    นอกจากท่านหมอผีแล้วมีใครบ้างเคยรับรู้ว่าเครื่องเซ่นสังเวยที่ผ่านมาได้ไปทำหน้าที่รับใช้ท่านเจ้าป่าเจ้าเขาจริงหรือไม่ รับใช้แล้วเป็นอย่างไร บางปีต้องเซ่นถึง 2 ครั้งกว่าฝนจะตกลงมาสาเหตุนั้นเป็นเพราะอะไรในใจมีคำถามแต่ไม่มีใครคิดพูดออกมา เด็กหนุ่มวัย 14 หนาวคนนี้ก็เช่นกันคิดเพียงว่าเป็นประเพณีปฏิบัติที่สืบทอดกันมาช้านานเด็กหนุ่มหยิบน่องไก่ย่างขึ้นมากัดคำโต จากนั้นก็หยิบอาหารทุกจานมากิน ถึงจะได้กินมาจากที่บ้านแล้ว แต่เนื้อมากมายที่ไม่เคยเห็นมาก่อนก็พอทำให้ความเจ็บปวดไร้ที่มานี้หายไปได้บ้าง“กินอิ่มแล้วก็ดื่มนี่เข้าไป” หมอผียื่นถ้วยสำริดบรรจุน้ำสีเขียวข้น เรื่องนี้เด็กหนุ่มก็พอได้ยินมาบ้างว่าก่อนจะรับใช้ท่านเจ้าป่าเจ้าเขา ต้องดื่มน้ำศักดิ์สิทธิ์ที่ปรุงโดยหมอผีเสียก่อน“อึก” เด็กหนุ่มย่นคิ้วเข้าหากัน รสชาติของมันทั้งขมและฝาด ทำเอาอาหารที่กินเข้าไปก่อนหน้าเกือบตีกลับออกมา“ถอดเสื้อผ้าออกแล้วไปนั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้าท่านเจ้าป่าเจ้าเขา อีกไม่นานมึงจะได้พบกันท่านแล้ว” เด็กหนุ่มทำตามอย่างว่าง่าย ถอดเครื่องแต่งกายออกจนหมด สองมือประสานไว้แนบอกหมอผีเองก็ไม่ได้ว่าง หลังจากเห็นทุกอย่างถูกจัดเตรียมเรี

  • วันสิ้นโลกของผม   46 บ้านหลังใหม่ [1/5]

    “ท่านแม่ขอรับ พวกเรากำลังจะไปที่ไหนกันหรือ” เด็กหนุ่มในวัย 14 หนาวเอ่ยถามมารดา วันนี้อยู่ ๆ แม่ของเขาก็ลุกขึ้นมาทำอาหารมื้อใหญ่ที่มีทั้งเนื้อและไก่ที่เขาชอบ ทั้งที่เวลานี้ฝนฟ้าไม่ตกต้องตามฤดูกาล อาหารการกินล้วนต้องประหยัด ไข่ฟองหนึ่งแทบจะต้องนำมาต้มแล้วแบ่งเป็น 4 ส่วนแล้วกินกับข้าวคลุกเกลือเพื่อให้เพียงพอต่อทุกคน“ไปสักการะท่านเจ้าป่าเจ้าเขา” หญิงวัยกลางคนใบหน้าซูบตอบมองใบหน้าลูกชายที่ถึงวัยต้องแต่งงานมีครอบครัว แต่เพราะครอบครัวมีที่ดินน้อย ทำให้จนป่านนี้ก็ยังหาใครมาแต่งเป็นเมียของมันไม่ได้สักที ฝ่ามือหยาบกร้านกระชับข้อแขนของเด็กหนุ่มไว้แน่น “แม่จะพาเจ้าไปขอพร”“ท่านแม่” น้ำเสียงของเด็กหนุ่มขาดห้วง ขาที่กำลังก้าวตามแรงจูงของผู้ให้กำเนิดหยุดชะงัก ใบหน้าที่มีส่วนคล้ายคลึงกับหญิงวัยกลางคนตรงหน้าก้มต่ำ “ท่านเจ้าป่าเจ้าเขาต้องการข้าหรือ” เด็กหนุ่มเอ่ยถาม น้ำเสียงสั่นระริก รู้ดีว่าหากเดินขึ้นเขาต่อไป...ตนจะไม่มีวันได้กลับลงมาอีกเลย“อืม ท่านหมอผีเอ่ยถามแล้ว ท่านบอกว่าต้องเป็นเจ้า” อันที่จริงที่ประชุมหมู่บ้านแจ้งเพียงว่าที่ฝนไม่ตกครั้งนี้เป็นเพราะท่านไม่พึงใจต่อเลือดสัตว์ ท่านต้องการเครื่องเ

  • วันสิ้นโลกของผม   45 หมีพ่นไฟ (2) [5/5]

    ต้นจามจุรีต้นนี้อยู่มาหลายร้อยหลายพันปี มันหยั่งรากลึกจนแทบจะเป็นส่วนหนึ่งกับภูเขาทั้งลูก จึงเป็นการยากที่จะหักโค่นในทันทีหญิงสาวสูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่ กัดฟันเร่งพลังในร่างออกมา แขนเหยียดตึงเผยให้เห็นกล้ามเนื้อภายในเรียวแขนบอบบาง ไม่ได้ขึ้นนูนแบบนักกล้ามมืออาชีพ แค่ดูลีนคล้ายคนออกกำลังกายเป็นนิจ ใบหน้าสวยแดงก่ำตั้งแต่ลำคอไปถึงใบหูฟากโจเซฟก็คอยสนับสนุนอยู่ด้านหลัง ป้องกันไม่ให้หญิงสาวถูกลอบทำร้าย แม้ส่วนมากเฉินเฟิงกับนิโคลัสจะคอยสกัดไว้ก่อน แต่เขาก็ไม่ประมาทเปรี๊ยะ…เพียงเสี้ยววินาทีเนื้อไม้ก็ส่งเสียงแตกหักเพียงบางเบา วินาทีนั้นเลือดในกายของหญิงสาวก็ยิ่งสูบฉีด รีดเค้นพลังทุกหยาดหยดที่ซุกซ่อนตามส่วนต่าง ๆ ของร่างกายออกมาให้มากกว่านี้…มากกว่านี้อีก!!“อ๊าาาา!!!!” ฝ่ามือดาริณีจมเข้าไปในเนื้อไม้ เส้นเลือดหลังฝ่ามือขึ้นนูนแสดงให้เห็นว่าหญิงสาวใช้ออกแรงไปมากเพียงใดสุดแรงแล้ว... นี่คือสุดแรงที่เธอมีทั้งหมดแล้ว!เปรี๊ยะ!คราวนี้เสียงไม้ลั่นได้ยินชัดทุกคน แม้ไม่มีพลังพิเศษโจเซฟก็ยังได้ยินเต็มสองหู“อ๊าาาาาาาา!!!”“กี๊ซซซซ!!” เสียงดาริณีประสานกับเสียงต้นไม้ปิศาจ มันไม่ยินยอมหักโค่นทั้งอ

  • วันสิ้นโลกของผม   45 หมีพ่นไฟ (2) [4/5]

    ต้นจามจุรีหรือต้นก้ามปู ถือเป็นต้นไม้ยืนต้นที่อยู่ในวงศ์เดียวกับพืชตระกูลถั่ว ใบของมันจึงมีธาตุไนโตรเจนที่สูงกว่าใบไม้ชนิดอื่น สามารถช่วยเพิ่มธาตุอาหารที่มีประโยชน์ในดินได้ ชาวบ้านบางคนในหมู่บ้านก็ใช้ใบจามจุรีนำไปผสมคลุกเคล้ากับดินหรือแกลบเพื่อนำไปเป็นส่วนผสมหลักในการเพาะปลูกต้นกล้า ก่อนจะนำพวกมันไปลงแปลงต่อไปลืมไปได้ยังไงกัน!เขาลืมเรื่องสำคัญอย่างนี้ไปได้ยังไงกัน!ตูม!“รับทราบ!” นิโคลัสวิ่งฝ่าเข้าไปในคลื่นรากไม้ ใช้พลังทำลายรากที่อยู่ใกล้ตัวให้มากที่สุด หากสร้างความเสียหายให้มันได้มากเท่าไร การซ่อมแซมตัวมันเองก็ต้องใช้สารอาหารมากเท่านั้น มาดูกันว่าใบที่มันสลัดหลุดจนหมดจะเพียงพอให้มันใช้ได้ตลอดรอดฝั่ง หรือจะเป็นตัวเขาที่หมดแรงก่อนต้นจามจุรียามไร้ใบนั้นดูน่ากลัวยิ่งกว่าตอนที่มันยังคงมีใบปกคลุมเสียอีก เมื่อใดที่มันสะบัดกิ่งสีน้ำตาลเข้มสวนทางลม ยิ่งเสริมให้ดูเหมือนหลุดออกมาจากกราฟิกซีจีขั้นสูงในภาพยนตร์แฟนตาซีคราวนี้เฉินเฟิงเองก็ไม่ได้รอซัพพอร์ตอยู่รอบนอกอีก เขากระชับมีดในมือ คอยหาโอกาสตัดกิ่งใกล้ตัวโดยหวังว่าจะสามารถลดจำนวนกิ่งที่เป็นอันตรายให้กับคนรักที่อยู่ใกล้ต้นจามจุรีมากที่สุด

  • วันสิ้นโลกของผม   45 หมีพ่นไฟ (2) [3/5]

    ต้นจามจุรีส่งเสียงร้องอย่างเจ็บปวด หากเป็นกิ่งเล็กกิ่งน้อยมันคงแค่รู้สึกโกรธ แต่กิ่งที่ถูกทำลายไปนั้นอยู่กับมันมาเนิ่นนาน การสูญเสียไปก็ไม่ต่างจากเสียอวัยวะสำคัญ มันเร่งดูดสารอาหารในดินหวังจะซ่อมแซมและงอกกิ่งก้านนั้นขึ้นมาใหม่!!!กิ่งไม่งอก!เพราะอะไรกัน!!นิโคลัสไม่รู้ว่าทำไมอยู่ ๆ เจ้าต้นไม้ปิศาจถึงนิ่งไป เขาจึงใช้โอกาสนี้สาดลูกไฟใส่ไม่ยั้ง ไม่ใช่แค่ด้านหน้า แต่วิ่งวนล้อมเป็นวงกลมให้มันติดไฟทุกทิศทาง!พอสังเกตดี ๆ ใบที่เคยเขียวชอุ่มเองก็เริ่มแห้งกรอบ ติดไฟง่ายกว่าเดิมอีกต้องมีบางอย่างเกิดขึ้นแน่ ๆ แต่จะอะไรก็ช่างนี่เป็นโอกาสที่ดี!เฉินเฟิงมองภาพต้นจามจุรีลุกเป็นไฟ ในสมองราวกับได้ยินเสียงกรีดร้องไม่ยินยอม คล้ายไม่เข้าใจในสิ่งที่เกิดขึ้น ซึ่งตัวเขาเป็นผู้ใช้พลังพฤกษาย่อมพอรู้ว่ามันกำลังคับข้องใจในเรื่องใดตั้งแต่เริ่มเปิดฉากต่อสู้ เจ้ากระต่ายก็ปลูกต้นลิ้นมังกรยักษ์ไว้มากมาย มองผิวเผินอาจจะทำไปเพื่อฟอกอากาศให้พวกเขาสองคนยังสามารถต่อสู้ได้ท่ามกลางฝุ่นควัน นั่นคือจุดประสงค์หลัก…ส่วนจุดประสงค์แอบแฝงแย่งสารอาหารในดินกับต้นจามจุรียังไงล่ะ!! …กิ่งของมันไม่งอก!พลังงานขอ

  • วันสิ้นโลกของผม   45 หมีพ่นไฟ (2) [2/5]

    ตูม!ไม่รอให้ทั้งสองคนปรึกษากัน ต้นจามจุรียักษ์ก็ฟาดกิ่งลงมาบริเวณที่พวกเขายืนอยู่พอดีเฉินเฟิงกระโดดหลบออกไปอยู่วงนอก เขาหยิบต้นลิ้นมังกรขึ้นมาปลูกทันที แม้ดินแถวนี้จะไม่อุดมสมบูรณ์นัก แต่ก็ต้องปลูกให้เยอะเข้าไว้ เพราะนอกจากจะช่วยฟอกอากาศแล้ว ยังเป็นการช่วยคุณหมีสู้อีกทางหนึ่งเช่นกัน แค่อาจจะยังไม่เห็นผลในตอนนี้และคิดว่าในไม่ช้าต้นไม้ปิศาจเองก็ต้องรู้ว่าเขาได้วางกับดักบางอย่างลงไปแล้ว... หึหึฟากนิโคลัสก็ไม่ปล่อยให้มันเพ่งเล็งคนรัก ยินดีรับบทตัวแท็งก์สร้างลูกบอลไฟในมือจำนวนหนึ่ง ครึ่งหนึ่งปาใส่ลำต้น และอีกครึ่งปาใส่กิ่งก้านสาขา น่าเสียดายที่เป็นใบไม้สดทำให้ติดไฟยากไปสักหน่อยซึ่งบริเวณลำต้นนั้นก็เข้าถึงยากเช่นกัน เมื่อใดก็ตามที่ชายหนุ่มจงใจโจมตีใส่กลางต้นก็มักจะมีรากโผล่ขึ้นมาจากดิน คอยปัดป้องการโจมตีนั้นเสมอ ทำให้ต้องเบี่ยงไปโจมตีกิ่งก้านด้านบนแทนทั้งเจ้ากระต่ายและคุณหมีต่างก็พยายามทำหน้าที่ของตนเองอย่างสุดความสามารถ แต่ต้นไม้ยักษ์ใหญ่เองก็ตระหนักดีว่านี่คือศัตรูที่ยากจะต่อกร มันเองก็ทุ่มสุดตัวเช่นกันกิ่งก้านกวัดแกว่งฉวัดเฉวียน แพทย์ทหารหนุ่มต้องกระโดดโยกหลบเป็นพัลวัน หรือแม้แต่เ

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status