บทที่ 464

"ผู้ใดหรือ?" ในใจเจียงอวี่มีความหวังผุดขึ้น รีบกล่าวว่า ท่านแม่ โปรดบอกข้าว่าผู้นั้นคือใคร ข้าจะไปเชิญมาทันที"

ฮูหยินอ๋องอ้าปากแล้วหุบ ดูเหมือนพูดออกมายาก แล้วถอนหายใจหนักอีกครั้ง

เจียงอวี่รู้สึกร้อนใจ "ท่านแม่ โปรดพูดมาเร็ว ๆ ผู้ใดกันแน่ที่ช่วยบิดาได้?"

"แม้ต้องขึ้นภูเขาสูงชัน ข้ามผ่านทะเลเพลิง ข้าก็จะนำตัวมาดูแลอาการท่านพ่อให้จงได้"

ฮูหยินอ๋องจนปัญญาจึงกล่าวว่า "ผู้นั้นก็คือน้องสาวแท้ ๆ ของเจ้า เจียงซุ่ยฮวน"

"อะไรนะ?" เจียงอวี่ผุดลุกจากเก้าอี้ ในสมองนึกถึงคำพูดของเจียงซุ่ยฮวนยามค่ำคืน นางบอกว่าตนเป็นหมอหลวง

หมอหลวง!

ในใต้หล้านี้ หากหญิงใดก็ตามได้เป็นหมอหลวง เจียงอวี่คงไม่รู้สึกประหลาดใจมากนัก แต่มีเพียงเจียงซุ่ยฮวนเท่านั้นที่ได้เป็นหมอหลวง ทำให้เขาตกตะลึงสุดจะพรรณนา

เพราะเขาไม่เคยรู้เลยว่าเจียงซุ่ยฮวนรู้วิชาแพทย์ และวิทยาการของหมอหลวงนั้นลึกซึ้งเกินหยั่งถึง

ชั่วขณะหนึ่ง เขารู้สึกสับสนเลือนราง

ฮูหยินอ๋องเห็นสีหน้าของเจียงอวี่เช่นนั้น จึงขมวดคิ้วกล่าว "อวี่เอ๋อร์ แม่รู้ว่าในใจเจ้าต้องประหลาดใจมาก ตอนแรกแม่ก็เช่นกัน"

"หลังจากซุ่ยฮวนออกจากจวนอ๋อง นางเปิดร้านยา แม่ไม