LOGINShare
บทที่ 333
Related chapters
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 334
"ท่านพี่ตาสว่างใจสะอาด มองออกว่าปีศาจนั่นไม่ใช่ดาวมงคล แต่ขุนนางคนอื่นมองไม่ออก ข้าได้ยินว่าพวกเขาเพิ่งแห่กันไปมอบของขวัญให้เจียงเม่ยเอ๋อร์" นางถอนหายใจลึก "ฮือ แต่เดิมฉู่เจวี๋ยก็ไม่ได้แย่งชิงเรื่องในราชสำนักแล้ว มาเจอเรื่องเช่นนี้อีก พวกขุนนางต้องประจบเขาแน่ บางทีสักวันฝ่าบาทอาจจะกลับมาใช้งานเขาอีก" อัครเสนาบดีไม่รู้เรื่องที่จีกุ้ยเฟยสลับตัวเด็กเมื่อก่อน ยังคิดว่าความกังวลของจีกุ้ยเฟยมาจากฉู่เจวี๋ย กลัวฉู่เจวี๋ยจะแย่งราชบัลลังก์กับฉู่อี้ เขาปลอบว่า "เจ้าไม่ต้องกังวลเรื่องพวกนี้ ฝ่าบาทสถาปนาฉู่เจวี๋ยเป็นองค์ชายหนานหมิงแล้ว ไม่มีทางให้ฉู่เจวี๋ยเป็นรัชทายาทอีกหรอก" "ข้าไม่ได้กังวลเรื่องนั้น" จีกุ้ยเฟยเห็นอัครเสนาบดีไม่เข้าใจนัยแฝงในคำพูดของนาง จึงพูดตรงไปตรงมาขึ้น "ข้ากังวลเรื่องท่านพี่ต่างหาก" อัครเสนาบดีไม่เข้าใจ "เจ้ากังวลเรื่องข้าทำไม?" จีกุ้ยเฟยพูด "ท่านพี่ลืมไปหรือ? อำนาจทางทหารอีกครึ่งของฉู่เจวี๋ยยังอยู่ในมือท่านนะ" มืออัครเสนาบดีที่กำลังรินชาชะงักค้างกลางอากาศ คางกระตุกสองที ดูเหมือนกำลังขบกราม จีกุ้ยเฟยหัวเราะในใจ นางรู้จักอัครเสนาบดีดีเกินไป เขาจะสนใจก็ต่อเมื่อเ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 335
หลุมโคลนลื่น เจียงซุ่ยฮวนเกือบจะล้มลง โชคดีที่ยึดต้นไม้ใหญ่ข้างตัวไว้ทัน แม้ตัวจะไม่เป็นไร แต่ถุงเงินในแขนเสื้อกลับกระเด็นออกไป ตกลงในหลุมโคลนพอดี เปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำโคลน "อ๊า!" นางอุทานเสียงดัง รีบเก็บถุงเงินขึ้นจากหลุมโคลน เปิดดู ตั๋วเงินหนึ่งพันตำลึงข้างในเปียกไปครึ่งหนึ่ง นางรีบนำตั๋วเงินออกมาเช็ด แล้วเก็บไว้ที่อก ทั้งกังวลทั้งโล่งใจ โชคดีที่เมื่อคืนนางเอาตั๋วเงินห้าหมื่นตำลึงไปซ่อนไว้ใต้หมอนของกู้จิ่น ไม่เช่นนั้นคงยุ่งใหญ่ ทั้งไม่ได้อยู่กับกู้จิ่น แถมยังเอาตั๋วเงินห้าหมื่นตำลึงของเขามา สุดท้ายตั๋วเงินยังตกน้ำ คิดแล้วช่างน่าสมเพช โชคดีที่นางไม่ได้โชคร้ายถึงเพียงนั้น หมอหลวงเมิ่งเดินมาถาม "เจียงเอ๋อร์ เจ้าไม่เป็นไรหรือ?" เจียงซุ่ยฮวนเทเงินก้อนเล็กๆ ออกจากถุง "แค่เหยียบหลุมโคลน ไม่เป็นไรค่ะ" หมอหลวงเมิ่งจ้องมองนางครู่ใหญ่ ถามอย่างสงสัย "เจียงเอ๋อร์ เจ้าอ้วนขึ้นกว่าแต่ก่อนมากใช่หรือไม่?" นางเก็บเงินก้อนใส่แขนเสื้อ สีหน้าดูเก้อเขิน "ใช่ค่ะ อาหารในคฤหาสน์อร่อยเหลือเกิน ช่วงนี้ข้ากินมากไปหน่อย" แม้นางจะอ้วนขึ้นกว่าตอนมาอยู่ที่นี่แรกๆ แต่ก็ไม่เห็นชัด ที่ดูอ้วนท้วนเพราะท
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 336
คนขับรถม้าพยักหน้า "ใช่ขอรับ" "ชางอี้ล่ะ?" "เขาไปปฏิบัติภารกิจแล้วขอรับ" เจียงซุ่ยฮวนลังเลอยู่หลายครั้ง สุดท้ายก็เลือกที่จะปฏิเสธ "ข้าไม่นั่งรถม้าแล้ว เจ้ากลับไปบอกท่านอ๋องว่า หลังการล่าสัตว์ฤดูใบไม้ร่วงสิ้นสุด ข้อตกลงระหว่างข้ากับเขาก็จบลงแล้ว ขอบคุณที่ช่วยเหลือข้ามาตลอดหลายวันนี้" "ต่อไปพวกเจ้าก็ไม่ต้องคอยคุ้มครองข้าอีก" เจียงซุ่ยฮวนพูดจบก็ลากกระเป๋าเดินจากไป ชุนเถาที่ไม่เข้าใจวิ่งตามไป ถามเสียงเบา "อาจารย์ ท่านกับองค์ชายเป่ยโม่เป็นอะไรกันหรือเจ้าคะ?" "ข้าเคยช่วยเขา เขาก็เคยช่วยข้า พวกเราหักลบกันแล้ว" เจียงซุ่ยฮวนพูดเสียงทุ้ม ชุนเถาก้มหน้าพึมพำ "องค์ชายเป่ยโม่เป็นคนดี หากท่านเป็นเพื่อนกับเขาได้ก็คงดี" เจียงซุ่ยฮวนหยุดเดิน ชุนเถาไม่ทันระวังชนหลังนาง นางหันมาถาม "ในวังทุกคนกลัวองค์ชายเป่ยโม่ เหตุใดเจ้าจึงไม่กลัว กลับบอกว่าเขาเป็นคนดี?" ชุนเถาเกาศีรษะ "เมื่อหลายปีก่อน คืนหนึ่งข้าเดินผ่านอุทยานหลวง เห็นองค์ชายเป่ยโม่อยู่ที่ศาลาเย็น กำลังเผากระดาษให้ฮองเฮาไท่ชิง" "ผู้คนต่างพูดว่าองค์ชายเป่ยโม่เลือดเย็นไร้ความรู้สึก แต่ข้ากลับเห็นว่าองค์ชายเป่ยโม่เป็นคนรักความรู้สึกมา
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 337
หยิ่งเถาและหงหลัวมองเจียงซุ่ยฮวนอย่างงุนงง เจียงซุ่ยฮวนหัวเราะจนตัวงอ แนะนำว่า "หญิงสาวคนนี้ชื่อชุนเถา เป็นศิษย์ที่ข้ารับไว้ระหว่างการล่าสัตว์ฤดูใบไม้ร่วง พวกเจ้าเรียกนางว่าพี่ชุนเถาได้" ขณะที่สองคนกำลังประหลาดใจกับอายุของชุนเถา ร่างมหึมาก็พุ่งออกมาจากซุ้มประตูที่เชื่อมไปลานหลัง วิ่งตรงมาที่เจียงซุ่ยฮวน สีหน้าเจียงซุ่ยฮวนเปลี่ยนไป หากนางเดาไม่ผิด ร่างมหึมานั้นคือหมาป่าที่นางเลี้ยงไว้ สี่จือ ไม่ได้เจอกันหลายวัน สี่จือโตเต็มที่แล้ว หากกระโจนใส่นาง พลังทำลายล้างยังจะแรงกว่าหยิ่งเถาและหงหลัวรวมกันเสียอีก นางรีบหลบไปหลังประตู สี่จือวิ่งออกมามองซ้ายขวา เห็นนางอย่างรวดเร็ว วิ่งมาข้างกายนางเอาหัวขนฟูๆ มาถูไถ นางลูบหัวสี่จือ ดีที่มันรู้จักประมาณ ไม่ได้กระโจนใส่นาง ตอนนั้น จางอวิ๋นถือทัพพีวิ่งออกมาจากครัว "ลุงยวี่ มาเร็วเข้า ไอ้หนูนั่นหนีเข้าไปในห้องใต้ดินอีกแล้ว ดึงยังไงก็ไม่ออก" เจียงซุ่ยฮวนเงยหน้า "ใครหนีเข้าห้องใต้ดินไม่ยอมออก?" จางอวิ๋นเพิ่งเห็นว่าเจียงซุ่ยฮวนกลับมา พูดอย่างดีใจ "คุณหนูกลับมาเสียที คุณชายน้อยที่คุณหนูพากลับมาก่อนออกจากบ้าน คนที่สลบไม่ได้สติน่ะ ตอนนี้เขาหลบอย
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 338
เจียงซุ่ยฮวนมองกงซุนซวี ราวกับมองของร้อนที่จับถือไม่ได้ การให้กงซุนซวีอยู่ที่นี่เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด หากครอบครัวของเขารู้เข้า แล้วแจ้งทางการว่านางลักพาตัวคุณชายบุตรขุนนาง นางจะทำอย่างไร? นางไม่อยากมีเรื่องยุ่งยากเช่นนี้เลย เห็นสีหน้าดื้อรั้นของกงซุนซวี เจียงซุ่ยฮวนจึงถามอย่างหมดปัญญา "ต่อจากนี้เจ้าจะไปไหน?" กงซุนซวีกำมือแน่น ถาม "พี่เจียง พี่จะรับข้าไว้สักไม่กี่วันได้ไหม?" เจียงซุ่ยฮวนกำลังจะปฏิเสธ กงซุนซวีก็รีบพูด "มากสุดสิบวัน อีกสิบวันแม่ทัพฉีหยวนจะกลับจากชายแดน ตอนนั้นทหารของเขาจะรับสมัครทหารที่ประตูเมือง ข้าจะปลอมตัวไปสมัคร ไม่สร้างความยุ่งยากให้พี่แน่นอน" "แม่ทัพฉีหยวนจะกลับมาในอีกสิบวัน?" เจียงซุ่ยฮวนทวนเบาๆ ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว แม่ทัพฉีหยวนไม่ใช่คนอื่น คือเจียงอวี๋ พี่ชายแท้ๆ ของร่างเดิม บุตรชายคนเดียวของอ๋องหย่งหนิง เจียงอวี๋เก่งกาจในการรบ ได้รับพระราชทานตำแหน่งแม่ทัพฉีหยวน คอยรักษาการณ์ที่ชายแดนตลอด แทบไม่ค่อยกลับเมืองหลวง หากเจียงซุ่ยฮวนไม่มีความเกี่ยวข้องกับเขา คงจะคิดว่าเขาเป็นวีรบุรุษ แต่เจียงซุ่ยฮวนมีความทรงจำของร่างเดิม จึงไม่ได้ชื่นชมเขา กลับรู้สึกดูแคลน
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 339
"แม้เจ้าจะปิดบังอายุแอบเข้าไปได้ แต่การฝึกในค่ายทหารหนักหนา สภาพความเป็นอยู่ก็ลำบาก เจ้าจะทนความยากลำบากได้หรือ?" เมื่อกงซุนซวีฟังจบ ดวงตาราวกับลุกโชนด้วยไฟแรงกล้า พยักหน้าแรงๆ พูดว่า "ข้าทนได้!" "..." เจียงซุ่ยฮวนตั้งใจจะพูดให้เขาถอย แต่ไม่คิดว่าพูดไปมากมาย กลับยิ่งทำให้เขามุ่งมั่นขึ้น "ไม่ใช่ ข้าไม่เข้าใจจริงๆ เจ้าเป็นถึงบุตรชายท่านไท่เว่ย การสร้างความดีความชอบสำหรับเจ้าง่ายดายที่สุด เหตุใดต้องไปสมัครทหารด้วย?" ที่เจียงซุ่ยฮวนไม่อยากให้เขาสมัครทหาร เพราะในสนามรบเต็มไปด้วยอันตราย และเขายังอายุน้อยนัก หากเกิดเรื่องขึ้น บิดามารดาของเขาจะเจ็บปวดเพียงใด น้องชายของเขา กงซุนหลานชิง เพียงแค่เป็นลมแดด ฮูหยินหลี่ผู้เป็นมารดาก็เป็นห่วงจนทำอะไรไม่ถูก หากเขาตายในสนามรบ ฮูหยินหลี่คงร้องไห้ตายแน่ ยิ่งกว่านั้น เขายังเป็นหลานชายของกู้จิ่น หากเขาตาย กู้จิ่นก็คงเจ็บปวดใจเช่นกัน เมื่อได้ยินคำว่าไท่เว่ย สีหน้ากงซุนซวีก็เปลี่ยนไปมาก เขาคำรามเสียงต่ำ "อย่าพูดอีกว่าข้าเป็นบุตรชายไท่เว่ย ข้าตัดขาดความสัมพันธ์กับเขาแล้ว!" เสียงของเขาแหบแห้ง หากฟังดีๆ จะได้ยินเสียงสะอื้นเบาๆ เจียงซุ่ยฮวนตกใจใ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 340
กงซุนซวีจ้องพื้นด้วยดวงตาไร้ประกาย พึมพำ "ข้าบังเอิญได้ยินเขาคุยกับมารดาข้า ที่แท้พิษในร่างข้า เป็นเขาป้อนให้ข้าตั้งแต่เพิ่งเกิด" เจียงซุ่ยฮวนตกตะลึง ท่านไท่เว่ยเป็นบิดาแท้ๆ ของกงซุนซวี จะทำเช่นนั้นได้อย่างไร? กงซุนซวีหัวเราะเยาะตัวเอง "แปลกประหลาดใช่ไหม? ข้าก็คิดเช่นกัน หลายปีมานี้เขาดีกับข้ามาตลอด ข้าไม่เคยคิดเลยว่าพิษที่ข้าได้รับกลับเป็นเขาเป็นคนวาง!" "ทุกครั้งที่ข้าปวดหัวจนทนไม่ไหว เขาก็ดูทรมานมาก ข้าคิดว่าเขาสงสารข้า คิดดูตอนนี้คงแค่รู้สึกผิดเท่านั้น" กงซุนซวีพูดพลางส่ายหน้า "ไม่ เขาคงไม่รู้สึกผิดหรอก มิเช่นนั้นทำไมไม่บอกความจริงกับข้า? แม้แต่มารดาข้า ก็โกหกว่าคนวางยาพิษฆ่าตัวตายแล้ว ที่แท้นางรู้มาตลอดว่าคนวางยาพิษเป็นใคร!" เห็นกงซุนซวีท่าทางสิ้นหวัง เจียงซุ่ยฮวนยังไม่กล้าเชื่อ คาดเดาว่า "เจ้าอาจจะฟังผิดหรือไม่?" "ไม่ใช่" กงซุนซวีส่ายหน้า "ข้ายืนฟังที่หน้าประตูชัดเจน จึงผลักประตูเข้าไปถามพวกเขา พวกเขาไม่เพียงยอมรับ ยังบอกเหตุผลด้วย" "เหตุผลคืออะไร?" เจียงซุ่ยฮวนคิดไม่ออกจริงๆ ว่าอะไรจะทำให้ท่านไท่เว่ยวางยาพิษบุตรแท้ๆ รอยยิ้มของกงซุนซวียิ่งขมขื่น "ท่านไท่เว่ยบอกว่าว
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 341
จางรั่วรั่วยิ้มแย้มพลางเอ่ยว่า "หม่อมฉันสนุกสนานกับการแข่งขันล่าสัตว์เสียจนลืมตัว จับสัตว์ได้เพียงไม่กี่ตัว ท่านพ่อจึงลงโทษให้กวาดลานเป็นเวลาหนึ่งเดือน เพื่อขัดเกลาจิตใจ" วิธีสั่งสอนของท่านอาจารย์จางช่างแปลกประหลาดนัก เจียงซุ่ยฮวนมองไม้กวาดในมือนาง ก่อนเอ่ยอย่างลังเล "เจ้าจะกวาดให้เสร็จก่อนหรือไม่ แล้วข้าค่อยบอกจุดประสงค์ที่มา" "ไม่ต้องหรอก เจ้าบอกมาเถิด" นางพิงแขนบนด้ามไม้กวาด "อีกอย่าง ท่านพ่อก็มิได้บอกว่าต้องกวาดนานเท่าใด ข้ากวาดมาหนึ่งชั่วยามแล้ว พักได้แล้ว" เจียงซุ่ยฮวนจึงเอ่ยถาม "วันที่เจ้าลืมตาดูโลก มีพรตเต๋าผู้หนึ่งนามว่าเหยียนซวีมาที่จวนท่านอาจารย์หรือไม่" "พรตเต๋าเหยียนซวี?" จางรั่วรั่วเกาศีรษะ "ฟังดูคุ้นหูอยู่" เจียงซุ่ยฮวนกระซิบเตือน "เขาเป็นเต๋าที่ปากร้ายนัก ไม่เคยมีคำดีสักคำ" "อ๋อ! นึกออกแล้ว!" จางรั่วรั่วตบมือหนึ่งที ไม้กวาดเอียงไปด้านข้าง นางรีบยื่นมือประคองไม้กวาดให้ตั้งตรง แล้วเอ่ยว่า "ท่านแม่เคยเล่าให้ฟัง วันที่ข้าเกิด มีเต๋าผู้หนึ่งวิ่งมาที่จวน บอกว่าชะตาข้าต่ำช้า นอกจากตัวเองจะไม่เป็นสุขแล้ว ยังจะนำความเดือดร้อนมาสู่ครอบครัวอีกด้วย" "ยิ่งไปกว่านั้น
Latest chapter
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 546
จางรั่วรั่วเพิ่งสังเกตเห็นกู้จิ่น นางยืดตัวตรงทันที ค้อมกายคำนับเล็กน้อย แล้วเอ่ยด้วยความประหม่าว่า "หม่อมฉันเรียนวิชายุทธ์จากสำนักในเมืองหลวงเพคะ" "เจ้าไม่ต้องไปอีกแล้ว" "เหตุใดเล่าเพคะ?" "สิ้นเปลืองเงินทองเปล่า ๆ" จางรั่วรั่วยักไหล่ ก่อนเอ่ยเสียงเบา "เพคะ" เจียงซุ่ยฮวนกลั้นยิ้มที่มุมปาก กล่าวว่า "รั่วรั่ว ครั้งนี้ข้ามาเพราะมีเรื่องจะถาม มารดาของเจ้าอยู่ที่ใดหรือ?" "มารดาของหม่อมฉันกำลังพักผ่อนอยู่ในห้องเพคะ" จางรั่วรั่วเก็บดาบในมือ เดินมาใกล้เจียงซุ่ยฮวนแล้วกระซิบว่า "ตำรับยาที่ท่านจัดให้บิดามารดาของหม่อมฉันได้ผลยิ่งนัก บิดาของหม่อมฉันเพิ่งรับประทานได้ไม่กี่วัน มารดาก็ตั้งครรภ์เสียแล้ว" เจียงซุ่ยฮวนหัวเราะ "ช่างเป็นเรื่องน่ายินดียิ่งนัก" "มารดาของหม่อมฉันพูดเสมอว่าอีกไม่กี่วันจะไปเยี่ยมท่าน แต่ไม่คิดว่าท่านจะมาก่อน" จางรั่วรั่วนำทาง พลางหันมาถามด้วยความอยากรู้ "ท่านมาหามารดาของหม่อมฉันเพื่อถามเรื่องใดหรือเพคะ?" "เจ้าเคยบอกข้าว่า เมื่อแรกเกิดของเจ้า มีนักพรตผู้หนึ่งนามว่าเหยียนซวีมาที่จวนของเจ้า เจ้ายังจำได้หรือไม่?" เจียงซุ่ยฮวนถาม "แน่นอนว่าจำได้เพคะ" "ข้ามีภาพ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 545
ผ่านไปราวหนึ่งกาน้ำชา ฮั่วเซิงวาดภาพเสร็จหนึ่งภาพ เจียงซุ่ยฮวนยกกระดาษขึ้นดู ในภาพเป็นชายวัยกลางคน ดูมีเมตตาและใจดี นางส่งภาพวาดให้กู้จิ่น "ฮั่วเซิงเคยบอกว่านักพรตเหยียนซวีดูมีอายุเจ็ดสิบกว่าปี คนในภาพวาดนี้หนุ่มเช่นนี้ น่าจะเป็นอาจารย์ของเขา" เพื่อไม่ให้ผิดพลาด นางก็ถามฮั่วเซิงอีกหนึ่งประโยค "คนในภาพวาดนี้คือใคร?" "อาจารย์ของข้า" "อืม วาดต่อไปเถิด" เจียงซุ่ยฮวนพยักหน้า ภาพวาดนี้แม้จะไม่ถึงขั้นเหมือนจริง แต่ก็ถือว่าใช้ได้ น่าจะตามหาคนจากภาพวาดได้ เมื่อวาดนักพรตเหยียนซวี การเคลื่อนไหวของฮั่วเซิงช้าลงมาก คงจำใบหน้าของนักพรตเหยียนซวีไม่ชัด จึงวาดได้ช้า เจียงซุ่ยฮวนหาวข้าง ๆ กู้จิ่นเห็นแล้วกล่าว "อาฮวน ข้าส่งคนไปส่งเจ้ากลับก่อนดีหรือไม่?" "ไม่รีบเพคะ" เจียงซุ่ยฮวนโบกมือ ชี้ไปที่ฮั่วเซิงบนพื้น "หม่อมฉันอยากดูว่านักพรตเหยียนซวีหน้าตาเป็นอย่างไรกันแน่" "รอเขาวาดเสร็จหม่อมฉันค่อยกลับ" "ได้" ผ่านไปอีกหนึ่งกาน้ำชา ในที่สุดฮั่วเซิงก็วางพู่กันยืดตัวขึ้น คราวนี้กู้จิ่นเป็นคนเก็บภาพจากพื้น แล้วดูพร้อมกับเจียงซุ่ยฮวน ในภาพเป็นชายชราอายุเจ็ดสิบกว่าปีจริง ๆ ชายชราผู้นี้มีตาเล็กเ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 544
ในคุกใต้ดินที่มืดสลัว ดวงตาของเจียงซุ่ยฮวนเป็นประกายวาววับ ราวกับดวงดาวที่ส่องแสงระยิบระยับในท้องฟ้ายามค่ำคืน กู้จิ่นถาม "วิธีอะไรหรือ?" "หม่อมฉันมีน้ำยาชนิดหนึ่ง ที่จะทำให้ฮั่วเซิงพูดความจริงออกมาได้" เจียงซุ่ยฮวนยื่นมือเข้าไปในแขนเสื้ออีกครั้ง หยิบขวดน้ำยาบังคับให้พูดความจริงออกมา "มีของเช่นนี้ด้วยหรือ" กู้จิ่นดูประหลาดใจ มองนางด้วยสายตาเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ "อาฮวนของข้าช่างเก่งจริง ๆ" นางรู้สึกเขินเล็กน้อย ลูบจมูก "ก็พอได้" นางรู้สึกสงสัย หากกู้จิ่นรู้ว่านางมีห้องทดลอง เขาจะมีปฏิกิริยาอย่างไร? แต่เรื่องเช่นนี้ ยังไม่อาจพูดออกมาก่อน ในระหว่างรอฮั่วเซิงฟื้น กู้จิ่นและเจียงซุ่ยฮวนสนทนากันเสียงเบา ร่างกายของทั้งสองใกล้ชิดกัน รอบข้างแผ่ซ่านไออุ่นบาง ๆ ผู้คุมมองดูทั้งสอง คิดว่าตัวเองคงง่วง ถึงได้รู้สึกอบอุ่นในคุกใต้ดินที่เย็นยะเยือกและมืดมิดเช่นนี้ ผ่านไปประมาณครึ่งชั่วยาม ร่างของฮั่วเซิงสะดุ้งอย่างแรง เขาค่อย ๆ ลืมตาขึ้น เจียงซุ่ยฮวนกำลังคุยกับกู้จิ่น หางตาสังเกตเห็นฮั่วเซิงฟื้นแล้ว นางจึงก้มลงมอง ฮั่วเซิงจำพวกเขาได้ในทันที ดิ้นรนถอยหลังไป ปากส่งเสียง "อ่า ๆ" แว
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 543
"ฮั่วเซิง! ฮั่วเซิง!" ผู้คุมตะโกนเรียกสองครั้งผ่านซี่กรง ฮั่วเซิงที่นอนอยู่บนพื้นไม่มีการตอบสนองใด ๆ ผู้คุมกล่าว "ครึ่งชั่วยามก่อน จู่ ๆ เขาก็อาเจียนเป็นฟองขาวออกมา ชักกระตุกไปทั้งตัว ตอนแรกบ่าวคิดว่าเขาแกล้ง พอผ่านไปหนึ่งก้านธูป เขาก็เริ่มอาเจียนเป็นเลือด" "บ่าวไม่รู้วิชาการแพทย์ จึงรีบไปแจ้งชางอี้ เมื่อบ่าวกลับมา ฮั่วเซิงก็เป็นเช่นนี้แล้วพ่ะย่ะค่ะ" กู้จิ่นให้เจียงซุ่ยฮวนยืนอยู่ด้านหลัง แล้วสั่งผู้คุม "เปิดประตูคุก ลากฮั่วเซิงออกมา" ฮั่วเซิงอาจจะแกล้ง กู้จิ่นต้องตรวจสอบก่อน จึงจะให้เจียงซุ่ยฮวนลงมือได้ ผู้คุมลากฮั่วเซิงมาตรงหน้ากู้จิ่น ซึ่งไม่แสดงสีหน้าใด ๆ ก้มลงจับคอฮั่วเซิงพลิกตัว แล้ววางมือไว้ใต้จมูกเขา ลมหายใจที่เขาหายใจออกมาอ่อนมาก แทบจะหายใจออกแต่หายใจเข้าไม่ได้ ร่างกายก็เย็นเฉียบ "ใกล้ตายจริง ๆ" กู้จิ่นลุกขึ้น พูดกับเจียงซุ่ยฮวน "เจ้าลองดู ช่วยได้ก็ช่วย ช่วยไม่ได้ก็แล้วไป" "ได้" เจียงซุ่ยฮวนเดินเข้าไปใกล้ เริ่มตรวจร่างกายฮั่วเซิงอย่างละเอียด เพื่อให้เจียงซุ่ยฮวนเห็นชัดขึ้น กู้จิ่นนำตะเกียงน้ำมันมาวางใกล้เท้านาง ได้ยินนางพึมพำ "ตับถูกทำลาย คล้ายเป็นพิษจากยา"
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 542
"เข้ามาพูด" ชางอี้ผลักประตูเข้ามา "ฮั่วเซิงที่ถูกขังในคุกใต้ดินเมื่อไม่กี่วันก่อน ดูเหมือนจะไม่ไหวแล้วพ่ะย่ะค่ะ" ฮั่วเซิง? เจียงซุ่ยฮวนได้ยินชื่อนี้ก็โกรธจนฟันคัน ฮั่วเซิงผู้นี้ไม่เพียงขโมยเสี่ยวถังหยวนที่เพิ่งเกิด ยังจะเอาเสี่ยวถังหยวนไปเป็นเครื่องสังเวย คนเช่นนี้ตายก็ยังไม่พอ! กู้จิ่นกล่าวเสียงเย็น "เกิดอะไรขึ้น?" ชางอี้พูดเสียงเบา "ได้ยินว่าเป็นโรคร้ายกำเริบ บ่าวยังไม่ทันไปตรวจดูพ่ะย่ะค่ะ" กู้จิ่นนวดขมับ พูดกับเจียงซุ่ยฮวน "อาฮวน เรื่องนี้ข้าจะบอกเจ้าทีหลัง ตอนนี้ข้าต้องไปที่คุกใต้ดินก่อน" เจียงซุ่ยฮวนรั้งเขาไว้ "ฮั่วเซิงผู้นั้นยังมีประโยชน์อยู่หรือไม่?" "อืม" กู้จิ่นพยักหน้า "ยังมีความลับที่เขาไม่ได้บอก ยังตายไม่ได้" "เช่นนั้นหม่อมฉันไปกับท่านด้วย" เจียงซุ่ยฮวนสวมรองเท้ายืนขึ้น "ไปกันเถิด" กู้จิ่นกล่าวเสียงทุ้ม "อาฮวน เจ้าควรพักผ่อนให้ดี" "วันนี้หลังจากกลับจากวังแล้ว หม่อมฉันพักผ่อนมานานแล้ว" เจียงซุ่ยฮวนกล่าว นางคลอดบุตรมาหลายวันแล้ว อีกทั้งของบำรุงที่กู้จิ่นส่งมาล้วนเข้าท้องนางไปหมด ร่างกายของนางฟื้นฟูเกือบเป็นปกติแล้ว กู้จิ่นก้าวไปกอดนาง พูดเสียงเบา "อาฮว
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 541
เจ้าถังหยวนกู้จิ่นกล่าวเสียงต่ำ "ข้าก็คิดไม่ออก ดังนั้นช่วงนี้ข้าจึงสืบเรื่อยมา แต่กลับพบความลับเมื่อยี่สิบกว่าปีก่อน" "เปรี๊ยะ" ขณะที่กู้จิ่นกำลังจะพูดต่อ จู่ ๆ นอกหน้าต่างก็มีเสียงเล็ก ๆ ดังขึ้น คล้ายเสียงกิ่งไม้หัก กู้จิ่นเงยหน้าขึ้นทันที สายตาคมกริบราวกับมีดมองไปที่หน้าต่าง เอ่ยเสียงกร้าว "ใคร?" เจียงซุ่ยฮวนวางมือไว้ข้างหลัง หยิบกริชออกมาจากห้องทดลอง กำไว้แน่น "ฮิ ๆ ข้าเอง" หน้าต่างถูกเปิดออก ฉู่เฉินโผล่หัวเข้ามากล่าว "ข้าเดินผ่านมาทางนี้พอดี ไม่ระวังเหยียบกิ่งไม้เข้า" "ขออภัยจริง ๆ ข้าจะไม่รบกวนพวกเจ้าแล้ว" ฉู่เฉินพูดพลางจะปิดหน้าต่าง "อาจารย์รอก่อน" เจียงซุ่ยฮวนเรียกเขาไว้ ถามว่า "กลางวันท่านไปไหนมา?" ฉู่เฉินหยุดการเคลื่อนไหว กล่าวว่า "ข้าแค่ไปเดินเล่นแถวนี้ นอกจากนั้นก็ไม่ได้ไปไหนเลย" "เช่นนั้นหรือ?" กู้จิ่นเอ่ยเสียงเย็น "ท่านไม่ได้ไปบ่อนพนันหรือ?" เจียงซุ่ยฮวนได้ยินคำว่าบ่อนพนัน ก็ขมวดคิ้วทันที "เอ๋? บ่อนพนันอะไร?" ฉู่เฉินดูกระวนกระวายใจ สายตาไม่อยู่นิ่ง "ข้าจะไปสถานที่เช่นนั้นได้อย่างไร?" กู้จิ่นกล่าว "ที่ข้อมือของท่านผูกเชือกแดงสามเส้น หากข้าจำไม่ผิด เ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 540
กู้จิ่นนั่งข้างเจียงซุ่ยฮวน ถามว่า "อาฮวน เจ้าจะบอกอะไรข้า?" เจียงซุ่ยฮวนเล่าเรื่องที่นางเห็นที่หน้าประตูวังในตอนกลางวัน รวมทั้งเรื่องที่จีกุ้ยเฟยปลอมตัวเป็นเมิ่งเซียวเขียนจดหมายถึงเมิ่งชิงให้กู้จิ่นฟังด้วย หลังจากเล่าทั้งหมดแล้ว เจียงซุ่ยฮวนกล่าวด้วยสีหน้ากังวลเล็กน้อย "จีกุ้ยเฟยช่างมีเล่ห์เหลี่ยมลึกล้ำ หากท่านไม่เปิดโปงนาง สุดท้ายคนที่จะสืบราชบัลลังก์อาจเป็นฉู่อี้" ตอนแรกที่กู้จิ่นรู้ว่าจีกุ้ยเฟยนอกใจฮ่องเต้ เขาโกรธมาก แต่บัดนี้กลับดูสงบมาก เขาถามเสียงเรียบ ๆ "อาฮวน เจ้ายังต้องการใช้มือของจีกุ้ยเฟยจัดการเจียงเม่ยเอ๋อร์ไม่ใช่หรือ?" "อีกอย่าง จีกุ้ยเฟยยังติดค้างเจ้าสองบุญคุณ หากเปิดโปงนางตอนนี้ เจ้าก็จะเสียเปรียบไม่ใช่หรือ?" เจียงซุ่ยฮวนลูบคาง กล่าวว่า "ท่านพูดมีเหตุผล" "แต่เมื่อเทียบกับเรื่องของหม่อมฉัน เรื่องราชบัลลังก์สำคัญกว่า" นางจ้องกู้จิ่นอย่างจริงจัง พูดอย่างมีนัยสำคัญ "ท่านสนิทกับฮ่องเต้มาก คงไม่อยากเห็นพระองค์ถูกหลอกอยู่ตลอดไป" กู้จิ่นมองเข้าไปในดวงตานาง จู่ ๆ ก็หัวเราะขื่น ๆ "อาฮวน เจ้าทายใจข้าได้แล้วใช่หรือไม่?" "ท่านบอกมาได้ หม่อมฉันจะได้รู้ว่าตนเองทายถูกหร
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 539
แม่ทัพเจิ้นหยวนคุกเข่าอยู่บนพื้น ร่างกายสั่นเล็กน้อย แต่สีหน้ากลับสงบยิ่ง ราวกับผิดหวังในตัวฮ่องเต้อย่างถึงที่สุด "ขอบพระทัยฝ่าบาทที่ทรงเมตตา กระหม่อมขอมอบป้ายอาญาสิทธิ์ในวันนี้ นับจากนี้ไปไม่มีความเกี่ยวข้องกับราชสำนักอีก" เขาค่อย ๆ ล้วงป้ายอาญาสิทธิ์ออกจากอกเสื้อ ประคองด้วยสองมือส่งไปยังพระพักตร์ฮ่องเต้ ฮ่องเต้ทรงรับอาญาสิทธิ์โดยไม่ลังเล "สมกับเป็นแม่ทัพเจิ้นหยวน เด็ดขาดทีเดียว" แม่ทัพเจิ้นหยวนโขกศีรษะแรงลงกับพื้น "กระหม่อมขอทูลลา!" พูดจบ เขาลุกขึ้นเดินจากไปโดยไม่หันหลังกลับมามอง งานมงคลกลายเป็นเช่นนี้ คนรับใช้ที่หามเกี้ยวและสินสอดข้าง ๆ มองหน้ากันไปมา ไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรต่อไป ฉู่เลี่ยนเดิมก็ไม่อยากแต่งงานกับเมิ่งชิง เห็นเหตุการณ์พัฒนามาถึงขั้นนี้ เขาซ่อนรอยยิ้มที่มุมปากไม่อยู่ ดึงดอกไม้สีแดงใหญ่ที่หน้าอกออก กล่าวว่า "เสด็จพ่อ วันนี้งานแต่งนี้คงเป็นไปไม่ได้แล้ว ลูกขอทูลลา" "เจ้าจะลาอะไร ใครบอกว่างานแต่งนี้เป็นไปไม่ได้?" ฮ่องเต้ขมวดพระขนง"เอ๋?" ฉู่เลี่ยนตกตะลึง "เสด็จพ่อ จวนแม่ทัพเจิ้นหยวนก็ไม่มีแล้ว จะแต่งงานกันได้อย่างไร? ไม่ทราบว่าพระองค์จะให้ลูกแต่งกับสามัญชนหรือ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 538
ความหมายของจีกุ้ยเฟยชัดเจน แม้เมิ่งชิงจะทำผิด แต่หากสั่งประหารนางตอนนี้ ฉู่เลี่ยนก็จะไม่มีโอกาสได้เป็นพ่อคนอีกตลอดชีวิต ฮ่องเต้ทรงครุ่นคิด ดูเหมือนจะเป็นเช่นนั้นจริง ๆ แม้ฉู่เลี่ยนจะไม่มีความสามารถอะไร ปกติชอบใช้เล่ห์กลเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่ยังดีที่เขาเชื่อฟัง หากเขาไม่มีทายาท ก็จะน่าเสียดายเกินไป "พระสนม ท่านคิดว่าควรจัดการเรื่องนี้อย่างไร?" ฮ่องเต้ทรงโยนปัญหาให้จีกุ้ยเฟย จีกุ้ยเฟยทูลตอบ "หม่อมฉันเห็นว่า เมิ่งชิงก่อเรื่องอุกอาจเช่นนี้ แม่ทัพเจิ้นหยวนย่อมหนีความผิดไม่พ้น ไม่สู้ลงโทษแม่ทัพเจิ้นหยวนก่อน ส่วนเมิ่งชิงนั้น รอให้นางคลอดบุตรแล้วค่อยจัดการก็ไม่สายเพคะ" "วิธีนี้ดี" ฮ่องเต้ทรงพยักหน้า สั่งหลิวกงกงที่อยู่ข้างกาย "ไปเรียกแม่ทัพเจิ้นหยวนมา เราต้องถามเขาดูว่า เขาเลี้ยงดูหลานสาวเช่นนี้มาได้อย่างไร!" แม่ทัพเจิ้นหยวนนั่งอยู่ในรถม้าหน้าประตูวัง หลิวกงกงนำตัวเขามาอย่างรวดเร็ว เขาเดินอย่างรวดเร็ว ใบหน้ามีแววโกรธ เมื่อเดินมาถึงข้างกายเมิ่งชิง เขาตบหน้านางเต็มแรงหนึ่งที "นางชั่ว!" "ข้าใช้ชีวิตในสนามรบมาทั้งชีวิต กลับเลี้ยงหลานสาวเช่นเจ้าที่ไม่รู้จักกาลเทศะ ช่างเป็นความอัปยศของข้า
