Mag-log inShare
บทที่ 139
Kaugnay na kabanata
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 140
"ตำหนักหมอหลวงล้วนมีแต่บุรุษ นางเป็นสตรีจะเป็นหมอหลวงได้อย่างไร?" จิ่นซิ่วพูดอย่างดูแคลน "ข้าว่านางแกล้งทำเป็นรู้วิชาแพทย์ เพื่อหาโอกาสเข้าใกล้เสด็จอาเท่านั้นแหละ!"เจียงซุ่ยฮวนหัวเราะเบาๆ เสียงหัวเราะแฝงแววเยาะหยัน "เหตุใดสตรีจึงเป็นหมอหลวงไม่ได้? เจ้าเป็นสตรี แต่กลับดูแคลนสตรี เช่นนั้นเจ้าก็ดูแคลนตัวเองด้วยกระมัง?""บังอาจนัก! ข้าเป็นถึงองค์หญิง เจ้ากล้าพูดกับข้าเช่นนี้ อยากให้มารดาหลวงจับเจ้าขังคุกหรือไม่!" จิ่นซิ่วโกรธจัด ชี้หน้าเจียงซุ่ยฮวนเจียงซุ่ยฮวนหรี่ตา จิ่นซิ่ว? องค์หญิง? ที่แท้ก็ไม่ใช่คนรักของกู้จิ่นนี่เองแต่ชื่อนี้ช่างคุ้นหู นางนึกทบทวนอยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุดก็นึกออก นี่มิใช่องค์หญิงจิ่นซิ่วที่ราษฎรแย่งกันชมในงานโคมไฟชีซีหรอกหรือ? หน้าตางดงามจริง เพียงแต่ดูนิสัยจะไม่ค่อยดีนักจิ่นซิ่วเห็นเจียงซุ่ยฮวนไม่เกรงกลัวแม้แต่น้อย จึงเบ้ปากมองกู้จิ่นด้วยดวงตาคลอน้ำตา ฟ้อง "เสด็จอา ท่านดูนางสิ เป็นแค่หมอหลวงต่ำต้อย แต่กลับไม่มีมารยาทกับข้าถึงเพียงนี้!"กู้จิ่นไม่หวั่นไหว กล่าวว่า "ข้าจะบอกอีกครั้ง หมอเจียงเป็นผู้ที่ข้าเชิญมาเอง"เขาเน้นเสียงคำว่า "เชิญ" เป็นพิเศษความหงุดหงิ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 141
กู้จิ่นพูดอย่างไม่ร้อนรน "ในคฤหาสน์มีแต่อารักขาลับที่ข้าจัดวางไว้ นอกจากพวกเขาแล้วจะไม่มีผู้ใดเห็น"ด้วยเหตุนี้เอง เขาจึงสามารถเข้าห้องเจียงซุ่ยฮวนในยามกลางวันได้กู้จิ่นเข้าใจดีว่าผู้ที่สังหารพระมารดาของเขานั้น ตลอดมาซุ่มซ่อนอยู่ในความมืดคอยสังเกตเขา รอจังหวะลงมือสังหารทั้งตัวเขาและผู้ใกล้ชิดศัตรูอยู่ในที่ลับ เขาอยู่ในที่แจ้ง ทุกย่างก้าวของเขาล้วนอันตรายแต่คฤหาสน์ซานชิงนั้นปลอดภัยสำหรับเขา เพราะที่นี่ต่างจากวังหลวง อารักขาของเขาแทรกซึมอยู่ทั่วคฤหาสน์ ทุกความเคลื่อนไหวของผู้คนที่นี่ล้วนอยู่ในสายตาเขาแม้ผู้นั้นจะอยู่ในคฤหาสน์ ก็ไม่กล้าส่งคนมาสอดแนมก่อนหน้านี้กู้จิ่นเกือบจะใจร้อนเผยความในใจต่อเจียงซุ่ยฮวน แต่หลังจากอยู่เป็นเพื่อนพี่ชายในวังหลวงหลายวัน เขาก็คิดได้ว่ายังไม่ใช่เวลาที่เหมาะสม จะนำอันตรายมาสู่เจียงซุ่ยฮวนกู้จิ่นไม่อยากเสี่ยงชีวิตเจียงซุ่ยฮวน เขาตั้งใจว่าจะจับฆาตกรที่ซุ่มซ่อนในความมืดให้ได้เสียก่อน แล้วค่อยเผยความในใจต่อเจียงซุ่ยฮวนเจียงซุ่ยฮวนไม่รู้ความคิดของกู้จิ่น นางสงสัยจึงถาม "แต่หม่อมฉันได้ยินว่าในงานล่าสัตว์ อารักขาลับไม่สามารถขึ้นเขาได้""เป็นเช่นนั้นจร
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 142
พระจันทร์ถูกเมฆบดบัง รอบด้านมืดสนิท ใบไม้เหลืองแห้งค่อยๆ ร่วงหล่นจากต้นไม้ ตกลงข้างเท้าเจียงซุ่ยฮวนนางไม่กล้าขยับตัวแม้แต่น้อย กลัวว่าจะมีเสียงรบกวนคนทั้งสองในกำแพงจากเสียงสนทนา คงเป็นองค์ชายองค์หนึ่งกับผู้ติดตามที่ต้องการโกงในพิธีล่าสัตว์ องค์ชายสั่งให้ผู้ติดตามวางกับดักไว้ทั่วสนามล่าสัตว์บนเขาซานชิง เพื่อจะได้ล่าสัตว์ได้มากที่สุดแต่จริงๆ แล้ว เป็นเพียงเพื่อแสดงความเก่งกาจเท่านั้นหรือ?หรือเพื่อจะได้รำระบำอวยพรในพิธีบวงสรวงกันแน่?แบบแรกเป็นเพราะความไร้สาระ แบบที่สองเป็นเพื่อช่วงชิงบัลลังก์ในกำแพงเงียบไปนาน เจียงซุ่ยฮวนคิดว่าคนทั้งสองคงไปแล้ว จึงสามารถจากไปได้อย่างวางใจนางลุกขึ้น คิดจะย่องกลับไป แต่ไม่ทันสังเกตใบไม้แห้งข้างเท้า จึงเหยียบลงไปเสียงใบไม้แห้งแตกดังขึ้น ในราตรีอันเงียบสงัดได้ยินชัดเจนยิ่งเสียงดุดันดังจากในกำแพง "ใครอยู่ข้างนอก?"เจียงซุ่ยฮวนสูดลมหายใจ รีบทำเสียงแหลมเลียนเสียงแมว "เมี้ยวๆ~ เมี้ยวๆ~"ผู้ติดตามในกำแพงกล่าว "องค์ชายอย่าตกพระทัย เป็นเพียงแมวจรจัดเท่านั้นพ่ะย่ะค่ะ"จากนั้นก็เงียบไปเจียงซุ่ยฮวนกลอกตาไปมา ไม่กล้าเดินกลับทางเดิม หันตัวคิดจะหาต้
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 143
บ่าวยืนตะลึงอยู่กับที่ สายลมเย็นพัดผ่านต้นคอ เขาไม่กล้าแม้แต่จะหันหลังกลับ ตกใจจนวิ่งหนี "องค์ชายโปรดรอกระหม่อมด้วย!"เจียงซุ่ยฮวนเอามือปิดปาก หัวเราะคิกคัก ฉู่เลี่ยนผู้นี้ช่างขี้ขลาดเหลือเกิน เพียงผ้าคลุมสีแดงผืนเดียวเท่านั้น ถึงกับคิดว่าเป็นผี วิ่งเร็วถึงเพียงนั้น ถึงกับทิ้งของไว้นางเดินไปหยิบของที่ฉู่เลี่ยนทำตก เป็นแผนที่ใบหนึ่ง บนนั้นมีลูกศรชี้ไว้สิบกว่าจุด คงเป็นกับดักที่พวกเขาพูดถึง"โกงนั้นไม่ใช่พฤติกรรมที่ดี แผนที่นี้ข้าขอยึดไว้แล้วกัน"เจียงซุ่ยฮวนพูดกับตัวเองเบาๆ ยัดแผนที่เข้าแขนเสื้อ จากนั้นเดินไปที่ใต้ต้นไม้ ออกแรงดึงผ้าคลุมลง สวมกลับบนตัว"เจ้ามาทำอะไรที่นี่?"ขณะที่นางก้มหน้าผูกเชือกผ้าคลุมอย่างตั้งใจ จู่ๆ ก็มีเสียงดังขึ้นข้างกาย ตกใจจนแทบกระโดดเมื่อเห็นว่าคนพูดคือกู้จิ่น นางตบอกพลางพูดอย่างไม่พอใจ "องค์ชายทำไมทุกครั้งถึงได้เงียบกริบ ทำให้ผู้คนตกใจได้ง่ายเหลือเกิน!"กู้จิ่นก้มตัวลง ใบหน้างดงามปรากฏรอยยิ้มบาง "อย่างนั้นหรือ? หรือว่าเจ้ากำลังทำผิดจึงรู้สึกผิด?"คำพูดนี้เจียงซุ่ยฮวนไม่พอใจที่จะฟัง นางเอามือเท้าสะเอวพูด "พูดเหลวไหล ข้าบังเอิญพบว่าคนอื่นกำลังทำผิดต่
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 144
"ไม่จำเป็น ข้ารู้เรื่องนี้มานานแล้ว" กู้จิ่นกล่าวเรียบๆ "ฉู่เลี่ยนส่งคนมาวางกับดักในสนามล่าสัตว์บนเขาซานชิงมากมายเช่นนี้ หากข้าถึงกับไม่รู้ ก็คงน่าละอายเกินไป"ที่แท้เขาก็รู้มานานแล้ว เจียงซุ่ยฮวนถามอย่างประหลาดใจ "คืนนี้ท่านออกไปจัดการเรื่องนี้หรือ?""อืม เพิ่งพาคนไปกำจัดกับดักพวกนั้นทั้งหมด" ดวงตาของกู้จิ่นวาบขึ้นด้วยแววดูแคลน "ฉู่เลี่ยนชอบใช้เล่ห์เหลี่ยมพวกนี้เสมอ น่าเสียดายที่ปัญญาไม่พอ หากผู้อื่นพลาดพลั้งติดกับดักพวกนี้ได้รับบาดเจ็บ เขาย่อมหนีความผิดไม่พ้น"เจียงซุ่ยฮวนกล่าว "เขาพูดว่าอยากโดดเด่น แต่จริงๆ แล้วจะเป็นเพราะต้องการรำระบำอวยพรในพิธีบวงสรวงหรือไม่?""ในต้าเหยียนมีตำนานว่า ผู้ใดรำระบำอวยพรในพิธีบวงสรวงแล้วฝนตกหนัก ผู้นั้นจะได้เป็นฮ่องเต้ในอนาคต""ไม่ใช่" กู้จิ่นส่ายหน้าอย่างเด็ดขาด "คนอื่นอาจเป็นไปได้ แต่ฉู่เลี่ยนผู้นี้ เป็นคนรักการโอ้อวดจริงๆ""อ้อ" เจียงซุ่ยฮวนเงยหน้ามองท้องฟ้ายามราตรี "ดึกแล้ว องค์ชายรีบไปพักผ่อนเถิด"ทั้งสองกล่าวราตรีสวัสดิ์ แล้วกลับห้องของตนคืนนั้นเจียงซุ่ยฮวนหลับสบาย ตื่นเช้าเปิดประตู เห็นกู้จิ่นแต่งตัวพร้อมกำลังเดินออกนอกประตูนางยังง่วง
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 145
ชุนหลิวและชุนหยางไม่ยอมคำนับ ทั้งไม่ยอมทำงาน เพียงยืนอยู่ข้างๆ ราวกับว่าเจียงซุ่ยฮวนเป็นอากาศธาตุในใจพวกนางไม่พอใจยิ่ง นางกำนัลคนอื่นล้วนได้อยู่ข้างกายฮองเฮา พำนักในหอเฟิ่งหมิง เครื่องอุปโภคบริโภคล้วนดีเลิศแต่พวกนางสองคนกลับต้องมาดูแลหมอหลวงหญิงผู้หนึ่ง ต้องอยู่ในเรือนด้านข้างทุกวัน ซ้ำยังมีองค์ชายเป่ยโม่พักอยู่ฝั่งตรงข้าม ทำให้พวกนางหวาดกลัวไม่เป็นสุขด้วยเหตุนี้พวกนางจึงไม่แสดงสีหน้าดีต่อเจียงซุ่ยฮวนแม้แต่น้อยเจียงซุ่ยฮวนสั่งให้ชุนหลิวไปรินชา ชุนหลิวทำเป็นไม่ได้ยิน ยืนนิ่งอยู่กับที่เจียงซุ่ยฮวนพูดอีกครั้ง ชุนหลิวจึงพูดเสียงประชดประชัน "หมอหลวงเจียง พวกเราปกติรับใช้แต่ฮองเฮาเท่านั้น วันนี้เพิ่งมาที่เช่นนี้เป็นครั้งแรก ไม่รู้ว่าชาอยู่ที่ใด ท่านคงต้องไปรินเอง"เจียงซุ่ยฮวนโกรธจนหัวเราะ นางกำนัลน้อยผู้นี้อาศัยอำนาจผู้อื่น หวังจะใช้อำนาจฮองเฮากดข่มนาง จะทนได้อย่างไร?นางยิ้มมุมปาก เอ่ยว่า "เจ้าพูดมีเหตุผล พวกเจ้าเป็นนางกำนัลข้างกายฮองเฮา ข้าควรต้อนรับให้ดี จะให้พวกเจ้ามาทำงานได้อย่างไร"นางโบกมือให้ชุนหลิว "คงเหนื่อยที่ยืนแล้วกระมัง เจ้ามานั่งตรงนี้สิ ข้าจะไปรินชาให้เจ้าดื่ม แ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 146
ชุนหลิวถูกบารมีของเจียงซุ่ยฮวนข่ม มือสั่นรับชามะลิมา ดื่มลงไปด้วยสีหน้าทุกข์ทรมาน แววรังเกียจในดวงตาเห็นได้ชัด"ชามะลิที่ผสมใบระบายและน้ำลายรสชาติเป็นอย่างไร?" เจียงซุ่ยฮวนเอ่ยพร้อมเสียงหัวเราะเยาะ รอยยิ้มแฝงแววเยาะหยันเจียงซุ่ยฮวนเกิดในตระกูลแพทย์ ตั้งแต่อายุสามขวบก็เริ่มแยกแยะสมุนไพรนานาชนิด ไม่ว่าสมุนไพรใด เพียงได้กลิ่นนางก็รู้แม้ชานี้จะใส่ดอกมะลิมากมาย แต่ก็ไม่อาจกลบกลิ่นใบระบาย อีกทั้งยังมีกลิ่นประหลาด คิดนิดหน่อยก็รู้ว่านางกำนัลถ่มน้ำลายลงไปในตำราแพทย์จีน ใบระบายมีฤทธิ์เย็น ใช้รักษาอาการท้องผูก หากกินมากเกินไปอาจท้องเสีย สตรีมีครรภ์กินเข้าไปอาจทำให้มดลูกบีบตัว ร้ายแรงถึงขั้นแท้งได้ชุนหลิวได้ยินคำพูดของเจียงซุ่ยฮวน ตกใจจนทำถ้วยชาในมือตกแตก เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยนับสิบชิ้นที่พวกนางทำเช่นนี้เพราะเมื่อครู่เจียงซุ่ยฮวนตบชุนหลิว และขู่ว่าจะฟ้องฮองเฮาชุนหลิวและชุนหยางเคยชินกับการได้หน้าในวัง ไม่เคยถูกดูถูกเช่นนี้ จึงแค้นเคืองเจียงซุ่ยฮวน คิดจะแอบสั่งสอนนางสักหน่อย แต่ไม่คิดว่านางจะเก่งกาจ รู้ทันในทันทีแต่ถึงเจียงซุ่ยฮวนจะจับได้ ทั้งสองก็ไม่รีบคุกเข่า เห็นชัดว่าคิดว่าเจียงซุ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 147
นางกำนัลน้อยทั้งสองจึงตระหนักถึงความร้ายแรงของปัญหา ขาอ่อนทรุดลงกับพื้น ตกใจจนลุกไม่ขึ้นชุนหยางถึงกับร้องไห้ด้วยความกลัว "หมอหลวงเจียง บ่าวผิดไปแล้ว บ่าวไม่กล้าอีกแล้วฮือๆๆ"เจียงซุ่ยฮวนพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย "ข้าจะไม่นำเรื่องนี้ไปทูลฮองเฮา พวกเจ้าสองคนไปชงชามะลิมาอีก ต้องเหมือนเมื่อครู่ทุกประการ คนละกาดื่มให้หมด ข้าจึงจะไม่เอาความ"ชุนหลิวดื่มชามะลิไปหนึ่งถ้วย ท้องก็เริ่มปวดแล้ว นางไม่กล้าคิดว่าหากต้องดื่มอีกหนึ่งกาจะเป็นอย่างไรนางหน้าซีดเผือด กลับเข้าห้องไปชงชากับชุนหยาง เสียงเจียงซุ่ยฮวนดังมาจากลาน "จำที่ข้าพูดไว้ ต้องเหมือนชามะลิถ้วยเมื่อครู่ทุกประการ ขาดส่วนผสมแม้แต่น้อยไม่ได้"ชุนหลิวและชุนหยางแม้จะเสียใจภายหลังก็ไร้ประโยชน์ ได้แต่ฝืนทนความคลื่นไส้ชงชามะลิใหม่สองกา แล้วดื่มต่อหน้าเจียงซุ่ยฮวนไม่ถึงหนึ่งชั่วยาม ทั้งสองก็กุมท้องวิ่งไปส้วม เพื่อแย่งส้วมถึงกับต่อยตีกัน ชุนหยางแย่งชุนหลิวไม่ได้ จึงต้องวิ่งออกไปจัดการข้างนอกพอถึงยามบ่าย ชุนหลิวและชุนหยางถ่ายจนแทบหมดแรง หน้าซีดจนยืนไม่มั่นเจียงซุ่ยฮวนมองทั้งสองอย่างสงบนิ่ง ถามว่า "ยังกล้าทำอีกหรือไม่?"ทั้งสองรีบส่ายหน้า "ไ
Pinakabagong kabanata
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 546
จางรั่วรั่วเพิ่งสังเกตเห็นกู้จิ่น นางยืดตัวตรงทันที ค้อมกายคำนับเล็กน้อย แล้วเอ่ยด้วยความประหม่าว่า "หม่อมฉันเรียนวิชายุทธ์จากสำนักในเมืองหลวงเพคะ" "เจ้าไม่ต้องไปอีกแล้ว" "เหตุใดเล่าเพคะ?" "สิ้นเปลืองเงินทองเปล่า ๆ" จางรั่วรั่วยักไหล่ ก่อนเอ่ยเสียงเบา "เพคะ" เจียงซุ่ยฮวนกลั้นยิ้มที่มุมปาก กล่าวว่า "รั่วรั่ว ครั้งนี้ข้ามาเพราะมีเรื่องจะถาม มารดาของเจ้าอยู่ที่ใดหรือ?" "มารดาของหม่อมฉันกำลังพักผ่อนอยู่ในห้องเพคะ" จางรั่วรั่วเก็บดาบในมือ เดินมาใกล้เจียงซุ่ยฮวนแล้วกระซิบว่า "ตำรับยาที่ท่านจัดให้บิดามารดาของหม่อมฉันได้ผลยิ่งนัก บิดาของหม่อมฉันเพิ่งรับประทานได้ไม่กี่วัน มารดาก็ตั้งครรภ์เสียแล้ว" เจียงซุ่ยฮวนหัวเราะ "ช่างเป็นเรื่องน่ายินดียิ่งนัก" "มารดาของหม่อมฉันพูดเสมอว่าอีกไม่กี่วันจะไปเยี่ยมท่าน แต่ไม่คิดว่าท่านจะมาก่อน" จางรั่วรั่วนำทาง พลางหันมาถามด้วยความอยากรู้ "ท่านมาหามารดาของหม่อมฉันเพื่อถามเรื่องใดหรือเพคะ?" "เจ้าเคยบอกข้าว่า เมื่อแรกเกิดของเจ้า มีนักพรตผู้หนึ่งนามว่าเหยียนซวีมาที่จวนของเจ้า เจ้ายังจำได้หรือไม่?" เจียงซุ่ยฮวนถาม "แน่นอนว่าจำได้เพคะ" "ข้ามีภาพ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 545
ผ่านไปราวหนึ่งกาน้ำชา ฮั่วเซิงวาดภาพเสร็จหนึ่งภาพ เจียงซุ่ยฮวนยกกระดาษขึ้นดู ในภาพเป็นชายวัยกลางคน ดูมีเมตตาและใจดี นางส่งภาพวาดให้กู้จิ่น "ฮั่วเซิงเคยบอกว่านักพรตเหยียนซวีดูมีอายุเจ็ดสิบกว่าปี คนในภาพวาดนี้หนุ่มเช่นนี้ น่าจะเป็นอาจารย์ของเขา" เพื่อไม่ให้ผิดพลาด นางก็ถามฮั่วเซิงอีกหนึ่งประโยค "คนในภาพวาดนี้คือใคร?" "อาจารย์ของข้า" "อืม วาดต่อไปเถิด" เจียงซุ่ยฮวนพยักหน้า ภาพวาดนี้แม้จะไม่ถึงขั้นเหมือนจริง แต่ก็ถือว่าใช้ได้ น่าจะตามหาคนจากภาพวาดได้ เมื่อวาดนักพรตเหยียนซวี การเคลื่อนไหวของฮั่วเซิงช้าลงมาก คงจำใบหน้าของนักพรตเหยียนซวีไม่ชัด จึงวาดได้ช้า เจียงซุ่ยฮวนหาวข้าง ๆ กู้จิ่นเห็นแล้วกล่าว "อาฮวน ข้าส่งคนไปส่งเจ้ากลับก่อนดีหรือไม่?" "ไม่รีบเพคะ" เจียงซุ่ยฮวนโบกมือ ชี้ไปที่ฮั่วเซิงบนพื้น "หม่อมฉันอยากดูว่านักพรตเหยียนซวีหน้าตาเป็นอย่างไรกันแน่" "รอเขาวาดเสร็จหม่อมฉันค่อยกลับ" "ได้" ผ่านไปอีกหนึ่งกาน้ำชา ในที่สุดฮั่วเซิงก็วางพู่กันยืดตัวขึ้น คราวนี้กู้จิ่นเป็นคนเก็บภาพจากพื้น แล้วดูพร้อมกับเจียงซุ่ยฮวน ในภาพเป็นชายชราอายุเจ็ดสิบกว่าปีจริง ๆ ชายชราผู้นี้มีตาเล็กเ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 544
ในคุกใต้ดินที่มืดสลัว ดวงตาของเจียงซุ่ยฮวนเป็นประกายวาววับ ราวกับดวงดาวที่ส่องแสงระยิบระยับในท้องฟ้ายามค่ำคืน กู้จิ่นถาม "วิธีอะไรหรือ?" "หม่อมฉันมีน้ำยาชนิดหนึ่ง ที่จะทำให้ฮั่วเซิงพูดความจริงออกมาได้" เจียงซุ่ยฮวนยื่นมือเข้าไปในแขนเสื้ออีกครั้ง หยิบขวดน้ำยาบังคับให้พูดความจริงออกมา "มีของเช่นนี้ด้วยหรือ" กู้จิ่นดูประหลาดใจ มองนางด้วยสายตาเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ "อาฮวนของข้าช่างเก่งจริง ๆ" นางรู้สึกเขินเล็กน้อย ลูบจมูก "ก็พอได้" นางรู้สึกสงสัย หากกู้จิ่นรู้ว่านางมีห้องทดลอง เขาจะมีปฏิกิริยาอย่างไร? แต่เรื่องเช่นนี้ ยังไม่อาจพูดออกมาก่อน ในระหว่างรอฮั่วเซิงฟื้น กู้จิ่นและเจียงซุ่ยฮวนสนทนากันเสียงเบา ร่างกายของทั้งสองใกล้ชิดกัน รอบข้างแผ่ซ่านไออุ่นบาง ๆ ผู้คุมมองดูทั้งสอง คิดว่าตัวเองคงง่วง ถึงได้รู้สึกอบอุ่นในคุกใต้ดินที่เย็นยะเยือกและมืดมิดเช่นนี้ ผ่านไปประมาณครึ่งชั่วยาม ร่างของฮั่วเซิงสะดุ้งอย่างแรง เขาค่อย ๆ ลืมตาขึ้น เจียงซุ่ยฮวนกำลังคุยกับกู้จิ่น หางตาสังเกตเห็นฮั่วเซิงฟื้นแล้ว นางจึงก้มลงมอง ฮั่วเซิงจำพวกเขาได้ในทันที ดิ้นรนถอยหลังไป ปากส่งเสียง "อ่า ๆ" แว
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 543
"ฮั่วเซิง! ฮั่วเซิง!" ผู้คุมตะโกนเรียกสองครั้งผ่านซี่กรง ฮั่วเซิงที่นอนอยู่บนพื้นไม่มีการตอบสนองใด ๆ ผู้คุมกล่าว "ครึ่งชั่วยามก่อน จู่ ๆ เขาก็อาเจียนเป็นฟองขาวออกมา ชักกระตุกไปทั้งตัว ตอนแรกบ่าวคิดว่าเขาแกล้ง พอผ่านไปหนึ่งก้านธูป เขาก็เริ่มอาเจียนเป็นเลือด" "บ่าวไม่รู้วิชาการแพทย์ จึงรีบไปแจ้งชางอี้ เมื่อบ่าวกลับมา ฮั่วเซิงก็เป็นเช่นนี้แล้วพ่ะย่ะค่ะ" กู้จิ่นให้เจียงซุ่ยฮวนยืนอยู่ด้านหลัง แล้วสั่งผู้คุม "เปิดประตูคุก ลากฮั่วเซิงออกมา" ฮั่วเซิงอาจจะแกล้ง กู้จิ่นต้องตรวจสอบก่อน จึงจะให้เจียงซุ่ยฮวนลงมือได้ ผู้คุมลากฮั่วเซิงมาตรงหน้ากู้จิ่น ซึ่งไม่แสดงสีหน้าใด ๆ ก้มลงจับคอฮั่วเซิงพลิกตัว แล้ววางมือไว้ใต้จมูกเขา ลมหายใจที่เขาหายใจออกมาอ่อนมาก แทบจะหายใจออกแต่หายใจเข้าไม่ได้ ร่างกายก็เย็นเฉียบ "ใกล้ตายจริง ๆ" กู้จิ่นลุกขึ้น พูดกับเจียงซุ่ยฮวน "เจ้าลองดู ช่วยได้ก็ช่วย ช่วยไม่ได้ก็แล้วไป" "ได้" เจียงซุ่ยฮวนเดินเข้าไปใกล้ เริ่มตรวจร่างกายฮั่วเซิงอย่างละเอียด เพื่อให้เจียงซุ่ยฮวนเห็นชัดขึ้น กู้จิ่นนำตะเกียงน้ำมันมาวางใกล้เท้านาง ได้ยินนางพึมพำ "ตับถูกทำลาย คล้ายเป็นพิษจากยา"
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 542
"เข้ามาพูด" ชางอี้ผลักประตูเข้ามา "ฮั่วเซิงที่ถูกขังในคุกใต้ดินเมื่อไม่กี่วันก่อน ดูเหมือนจะไม่ไหวแล้วพ่ะย่ะค่ะ" ฮั่วเซิง? เจียงซุ่ยฮวนได้ยินชื่อนี้ก็โกรธจนฟันคัน ฮั่วเซิงผู้นี้ไม่เพียงขโมยเสี่ยวถังหยวนที่เพิ่งเกิด ยังจะเอาเสี่ยวถังหยวนไปเป็นเครื่องสังเวย คนเช่นนี้ตายก็ยังไม่พอ! กู้จิ่นกล่าวเสียงเย็น "เกิดอะไรขึ้น?" ชางอี้พูดเสียงเบา "ได้ยินว่าเป็นโรคร้ายกำเริบ บ่าวยังไม่ทันไปตรวจดูพ่ะย่ะค่ะ" กู้จิ่นนวดขมับ พูดกับเจียงซุ่ยฮวน "อาฮวน เรื่องนี้ข้าจะบอกเจ้าทีหลัง ตอนนี้ข้าต้องไปที่คุกใต้ดินก่อน" เจียงซุ่ยฮวนรั้งเขาไว้ "ฮั่วเซิงผู้นั้นยังมีประโยชน์อยู่หรือไม่?" "อืม" กู้จิ่นพยักหน้า "ยังมีความลับที่เขาไม่ได้บอก ยังตายไม่ได้" "เช่นนั้นหม่อมฉันไปกับท่านด้วย" เจียงซุ่ยฮวนสวมรองเท้ายืนขึ้น "ไปกันเถิด" กู้จิ่นกล่าวเสียงทุ้ม "อาฮวน เจ้าควรพักผ่อนให้ดี" "วันนี้หลังจากกลับจากวังแล้ว หม่อมฉันพักผ่อนมานานแล้ว" เจียงซุ่ยฮวนกล่าว นางคลอดบุตรมาหลายวันแล้ว อีกทั้งของบำรุงที่กู้จิ่นส่งมาล้วนเข้าท้องนางไปหมด ร่างกายของนางฟื้นฟูเกือบเป็นปกติแล้ว กู้จิ่นก้าวไปกอดนาง พูดเสียงเบา "อาฮว
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 541
เจ้าถังหยวนกู้จิ่นกล่าวเสียงต่ำ "ข้าก็คิดไม่ออก ดังนั้นช่วงนี้ข้าจึงสืบเรื่อยมา แต่กลับพบความลับเมื่อยี่สิบกว่าปีก่อน" "เปรี๊ยะ" ขณะที่กู้จิ่นกำลังจะพูดต่อ จู่ ๆ นอกหน้าต่างก็มีเสียงเล็ก ๆ ดังขึ้น คล้ายเสียงกิ่งไม้หัก กู้จิ่นเงยหน้าขึ้นทันที สายตาคมกริบราวกับมีดมองไปที่หน้าต่าง เอ่ยเสียงกร้าว "ใคร?" เจียงซุ่ยฮวนวางมือไว้ข้างหลัง หยิบกริชออกมาจากห้องทดลอง กำไว้แน่น "ฮิ ๆ ข้าเอง" หน้าต่างถูกเปิดออก ฉู่เฉินโผล่หัวเข้ามากล่าว "ข้าเดินผ่านมาทางนี้พอดี ไม่ระวังเหยียบกิ่งไม้เข้า" "ขออภัยจริง ๆ ข้าจะไม่รบกวนพวกเจ้าแล้ว" ฉู่เฉินพูดพลางจะปิดหน้าต่าง "อาจารย์รอก่อน" เจียงซุ่ยฮวนเรียกเขาไว้ ถามว่า "กลางวันท่านไปไหนมา?" ฉู่เฉินหยุดการเคลื่อนไหว กล่าวว่า "ข้าแค่ไปเดินเล่นแถวนี้ นอกจากนั้นก็ไม่ได้ไปไหนเลย" "เช่นนั้นหรือ?" กู้จิ่นเอ่ยเสียงเย็น "ท่านไม่ได้ไปบ่อนพนันหรือ?" เจียงซุ่ยฮวนได้ยินคำว่าบ่อนพนัน ก็ขมวดคิ้วทันที "เอ๋? บ่อนพนันอะไร?" ฉู่เฉินดูกระวนกระวายใจ สายตาไม่อยู่นิ่ง "ข้าจะไปสถานที่เช่นนั้นได้อย่างไร?" กู้จิ่นกล่าว "ที่ข้อมือของท่านผูกเชือกแดงสามเส้น หากข้าจำไม่ผิด เ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 540
กู้จิ่นนั่งข้างเจียงซุ่ยฮวน ถามว่า "อาฮวน เจ้าจะบอกอะไรข้า?" เจียงซุ่ยฮวนเล่าเรื่องที่นางเห็นที่หน้าประตูวังในตอนกลางวัน รวมทั้งเรื่องที่จีกุ้ยเฟยปลอมตัวเป็นเมิ่งเซียวเขียนจดหมายถึงเมิ่งชิงให้กู้จิ่นฟังด้วย หลังจากเล่าทั้งหมดแล้ว เจียงซุ่ยฮวนกล่าวด้วยสีหน้ากังวลเล็กน้อย "จีกุ้ยเฟยช่างมีเล่ห์เหลี่ยมลึกล้ำ หากท่านไม่เปิดโปงนาง สุดท้ายคนที่จะสืบราชบัลลังก์อาจเป็นฉู่อี้" ตอนแรกที่กู้จิ่นรู้ว่าจีกุ้ยเฟยนอกใจฮ่องเต้ เขาโกรธมาก แต่บัดนี้กลับดูสงบมาก เขาถามเสียงเรียบ ๆ "อาฮวน เจ้ายังต้องการใช้มือของจีกุ้ยเฟยจัดการเจียงเม่ยเอ๋อร์ไม่ใช่หรือ?" "อีกอย่าง จีกุ้ยเฟยยังติดค้างเจ้าสองบุญคุณ หากเปิดโปงนางตอนนี้ เจ้าก็จะเสียเปรียบไม่ใช่หรือ?" เจียงซุ่ยฮวนลูบคาง กล่าวว่า "ท่านพูดมีเหตุผล" "แต่เมื่อเทียบกับเรื่องของหม่อมฉัน เรื่องราชบัลลังก์สำคัญกว่า" นางจ้องกู้จิ่นอย่างจริงจัง พูดอย่างมีนัยสำคัญ "ท่านสนิทกับฮ่องเต้มาก คงไม่อยากเห็นพระองค์ถูกหลอกอยู่ตลอดไป" กู้จิ่นมองเข้าไปในดวงตานาง จู่ ๆ ก็หัวเราะขื่น ๆ "อาฮวน เจ้าทายใจข้าได้แล้วใช่หรือไม่?" "ท่านบอกมาได้ หม่อมฉันจะได้รู้ว่าตนเองทายถูกหร
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 539
แม่ทัพเจิ้นหยวนคุกเข่าอยู่บนพื้น ร่างกายสั่นเล็กน้อย แต่สีหน้ากลับสงบยิ่ง ราวกับผิดหวังในตัวฮ่องเต้อย่างถึงที่สุด "ขอบพระทัยฝ่าบาทที่ทรงเมตตา กระหม่อมขอมอบป้ายอาญาสิทธิ์ในวันนี้ นับจากนี้ไปไม่มีความเกี่ยวข้องกับราชสำนักอีก" เขาค่อย ๆ ล้วงป้ายอาญาสิทธิ์ออกจากอกเสื้อ ประคองด้วยสองมือส่งไปยังพระพักตร์ฮ่องเต้ ฮ่องเต้ทรงรับอาญาสิทธิ์โดยไม่ลังเล "สมกับเป็นแม่ทัพเจิ้นหยวน เด็ดขาดทีเดียว" แม่ทัพเจิ้นหยวนโขกศีรษะแรงลงกับพื้น "กระหม่อมขอทูลลา!" พูดจบ เขาลุกขึ้นเดินจากไปโดยไม่หันหลังกลับมามอง งานมงคลกลายเป็นเช่นนี้ คนรับใช้ที่หามเกี้ยวและสินสอดข้าง ๆ มองหน้ากันไปมา ไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรต่อไป ฉู่เลี่ยนเดิมก็ไม่อยากแต่งงานกับเมิ่งชิง เห็นเหตุการณ์พัฒนามาถึงขั้นนี้ เขาซ่อนรอยยิ้มที่มุมปากไม่อยู่ ดึงดอกไม้สีแดงใหญ่ที่หน้าอกออก กล่าวว่า "เสด็จพ่อ วันนี้งานแต่งนี้คงเป็นไปไม่ได้แล้ว ลูกขอทูลลา" "เจ้าจะลาอะไร ใครบอกว่างานแต่งนี้เป็นไปไม่ได้?" ฮ่องเต้ขมวดพระขนง"เอ๋?" ฉู่เลี่ยนตกตะลึง "เสด็จพ่อ จวนแม่ทัพเจิ้นหยวนก็ไม่มีแล้ว จะแต่งงานกันได้อย่างไร? ไม่ทราบว่าพระองค์จะให้ลูกแต่งกับสามัญชนหรือ
วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี บทที่ 538
ความหมายของจีกุ้ยเฟยชัดเจน แม้เมิ่งชิงจะทำผิด แต่หากสั่งประหารนางตอนนี้ ฉู่เลี่ยนก็จะไม่มีโอกาสได้เป็นพ่อคนอีกตลอดชีวิต ฮ่องเต้ทรงครุ่นคิด ดูเหมือนจะเป็นเช่นนั้นจริง ๆ แม้ฉู่เลี่ยนจะไม่มีความสามารถอะไร ปกติชอบใช้เล่ห์กลเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่ยังดีที่เขาเชื่อฟัง หากเขาไม่มีทายาท ก็จะน่าเสียดายเกินไป "พระสนม ท่านคิดว่าควรจัดการเรื่องนี้อย่างไร?" ฮ่องเต้ทรงโยนปัญหาให้จีกุ้ยเฟย จีกุ้ยเฟยทูลตอบ "หม่อมฉันเห็นว่า เมิ่งชิงก่อเรื่องอุกอาจเช่นนี้ แม่ทัพเจิ้นหยวนย่อมหนีความผิดไม่พ้น ไม่สู้ลงโทษแม่ทัพเจิ้นหยวนก่อน ส่วนเมิ่งชิงนั้น รอให้นางคลอดบุตรแล้วค่อยจัดการก็ไม่สายเพคะ" "วิธีนี้ดี" ฮ่องเต้ทรงพยักหน้า สั่งหลิวกงกงที่อยู่ข้างกาย "ไปเรียกแม่ทัพเจิ้นหยวนมา เราต้องถามเขาดูว่า เขาเลี้ยงดูหลานสาวเช่นนี้มาได้อย่างไร!" แม่ทัพเจิ้นหยวนนั่งอยู่ในรถม้าหน้าประตูวัง หลิวกงกงนำตัวเขามาอย่างรวดเร็ว เขาเดินอย่างรวดเร็ว ใบหน้ามีแววโกรธ เมื่อเดินมาถึงข้างกายเมิ่งชิง เขาตบหน้านางเต็มแรงหนึ่งที "นางชั่ว!" "ข้าใช้ชีวิตในสนามรบมาทั้งชีวิต กลับเลี้ยงหลานสาวเช่นเจ้าที่ไม่รู้จักกาลเทศะ ช่างเป็นความอัปยศของข้า
