เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 33 หมิงเฟยร้องไห้
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-22 10:00:06เช้าวันต่อมา
เยี่ยนฟางมาหาหมิงเฟยที่ห้องเพราะทั้งสองต้องไปเก็บน้ำค้างยามเช้ามาให้หลินเซิน ปกติแล้วหมิงเฟยจะต้องออกไปรอนางที่หน้าห้อง เพียงแต่ว่าวันนี้เขากลับตื่นสายจนนางต้องมาตาม
“หมิงเฟย ตื่นได้แล้ว” เยี่ยนฟางคิดว่าเขาคงจะเมาค้างจากฤทธิ์สุรา นางตั้งใจเดินมาปลุกเขาใกล้ ๆ แต่เมื่อเห็นเหงื่อผุดเต็มใบหน้า ทั้งยังสีหน้าของหมิงเฟยดูเจ็บปวด นางก็รีบปลุกเขาให้ตื่น “หมิงเฟย หมิงเฟย” กระนั้นเขาก็ยังไม่รู้สึกตัว เยี่ยนฟางจึงรีบวิ่งไปหาหลินเซินที่ห้องข้าง ๆ
“ท่านพี่ หมิงเฟยเป็นอะไรไม่รู้” น้ำเสียงกังวลของนางทำให้หลินเซินรีบวิ่งไปดูเขา
“ท่านพี่ หมิงเฟยเป็นอะไรหรือ” เยี่ยนฟางถามเขาด้วยความเป็นห่วง นางไม่เคยเห็นเขาเป็นเช่นนี้ เจียลี่จึงกอดนางเอาไว้รอฟังคำตอบของเขา
“พวกเจ้าไม่ต้องกังวล ข้าพอจะรู้สาเหตุ ออกไปรอข้าข้างนอกเถิด จะได้ไม่กระวนกระวายใจมากนัก” เจียลี่พยักหน้าให้เขาแล้วพาเยี่ยนฟางออกไปรอที่ห้องของนาง
“เจ้าทำให้เขาเป็นเช่นนี้หรือ” หลินเซินโพล่งออกมา เขา
บทที่เกี่ยวข้อง
วสันตกาลพานพบ ตอนที่ 34 กำลังใจจากคนรอบข้าง
“หลินเซิน ตื่นได้แล้ว” เสียงคุ้นเคยเรียกเขาดังขึ้น หลินเซินที่ยืนมองบุรุษหน้าเหมือนตนเองจึงรู้สึกตัวว่ายังอยู่ในความฝัน หากแต่เขาหาประตูทางออกไม่เจอ ทันใดนั้นหิ่งห้อยที่วนเวียนเมื่อครู่ก็บินมาอยู่ด้านหน้าของเขาเฉกเช่นเดียวกัน หิ่งห้อยตัวนั้นพาเขามาส่งที่ประตูความฝันก่อนจะหายลับไป“หลินเซิน ตื่นได้แล้ว” เจียลี่ยังคงเรียกเขาไม่หยุด นางเห็นว่าหมิงเฟยกลับมาแล้วแต่เขายังคงนอนไม่ตื่นจึงเป็นห่วงกลัวจะเจอเรื่องร้ายแรงครั้นเมื่อลืมตาขึ้นได้พบหน้าเจียลี่จึงบอกนางให้โล่งใจ “หมิงเฟยเล่า เป็นอย่างไรบ้าง”“ยังน่าเป็นห่วง อย่างไรก็ต้องช่วยให้เขาผ่านพ้นไปให้ได้” เจียลี่ถอนหายใจเมื่อได้เห็นอาการของเขา “เจอเรื่องอะไรมาหรือ ถึงได้เป็นเช่นนั้น” ตั้งแต่หมิงเฟยตื่นขึ้น เขายังไม่ได้เล่าเรื่องทุกอย่างให้ใครฟัง เอาแต่นั่งซึมน้ำตาคลออยู่คนเดียว เยี่ยนฟางจึงคอยอยู่ข้าง ๆ“เรื่องในอดีตของเขา เพียงแต่วนไปซ้ำมาจนจำรายละเอียดทุกอย่างได้ คงจะคิดว่าเป็นความผิดของตนเองที่ทำให้คนรอบข้างต้องเจอเรื่อ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-24วสันตกาลพานพบ ตอนที่ 35 อันตรายคืบคลาน
หลินเซินและหมิงเฟยเลือกเดินทางไปยังสถานที่เมื่อตอนเป็นเด็กเพื่อจะเริ่มสืบหาเบาะแสตั้งแต่ต้น พวกเขาร่ายเวทเพื่อย่นระยะเวลาในการเดินทางจนมาถึงหมู่บ้านแรกที่บิดาของหมิงเฟยลงหลักปักฐานสภาพบ้านหลังเล็กถูกปล่อยทิ้งร้างมามากกว่าสามร้อยปีแล้ว เหลือเพียงซากปรักหักพังไว้เป็นของต่างหน้า หมิงเฟยเดินผ่านประตูรั้วเข้าไปด้านใน ความทรงจำในวันที่แสนธรรมดาเริ่มปรากฏขึ้น หลินเซินเห็นเช่นนั้นจึงเดินมาแตะไหล่ ก่อนจะเริ่มค้นหาสิ่งที่หลงเหลืออยู่ทว่าบ้านนี้กลับเป็นแค่สถานที่ธรรมดา ไม่มีสิ่งที่เชื่อมโยงกับเรื่องราวใด ๆ แม้แต่น้อย ทั้งคู่จึงมุ่งหน้าไปยังหมู่บ้านที่สองที่มารดาของเขาพาไปหลบซ่อนตัวด้านเฉิงซานและน้องชายวางแผนปลอมตัวเป็นทหารแทรกซึมเข้าไปในค่าย ชีวิตของจิ้งจอกแดงในที่กักกันแห่งนี้ดูไม่เข้มงวดเท่ากับที่กักกันของเขา หากทำตามกฎแล้วก็จะไม่ถูกลงโทษ แต่การที่ต้องอยู่ในค่ายกักกันนี้หลายร้อยปีไม่ใช่เรื่องที่จะยอมรับได้ พวกเขาไม่ได้ทำชั่วร้าย เป็นเพียงแค่ชาวบ้านธรรมดา ทำไมถึงไม่มีสิทธิ์เลือกจะใช้ชีวิตพวกเขาทำทีเดินสอดส่องตามกระโจมในค่ายเหมือนทหารคน
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-26วสันตกาลพานพบ ตอนที่ 36 โกรธจนห้ามไม่อยู่
ในขณะนั้น หลินเซินกำลังตรวจสอบหมู่บ้านที่สามกับหมิงเฟยได้รับสารด่วนจากเยี่ยนฟาง เขารีบร่ายเวทย่นระยะทางกลับมาที่เมืองหลวงแคว้นเป่ยในทันที เวลานั้นจึงได้พบกับเฉิงซานที่มาถึงก่อนหน้าไม่นานนัก“ไม่ทันเสียแล้ว พวกทหารบุกจับนางไป” เฉิงซานค้นหาพรรคพวกของเขาที่รอดชีวิตแต่พบเพียงแค่หลิวอิงที่บาดเจ็บสาหัส“ดินแดนจิ้งจอกใช่หรือไม่” หลินเซินถามเสียงเย็นชา เขากำลังสะกดอารมณ์เดือดพลุ่งพล่านของตนเอง สายตาจ้องมองไปยังหยดเลือดที่อยู่บนพื้นห้อง โดยเฉพาะรอยเลือดของเจียลี่และเยี่ยนฟาง“อื้ม” เฉิงเซียวพยักหน้า“ระบุเจาะจงได้หรือไม่” หลินเซินถามให้แน่ชัด ดินแดนจิ้งจอกกว้างขวางสุดลูกหูลูกตา เขาไม่อยากเสียเวลากับสิ่งไม่จำเป็น ในใจคิดว่าจะต้องไปช่วยพวกนางให้เร็วที่สุด“ข้าคิดว่าอยู่ทางปีกตะวันตกของวังหลวง คนที่สั่งการคือจักรพรรดิจิ้งจอก” เฉิงซานบอกเขา ไม่คิดว่าเขาจะใจร้อนถึงขนาดไม่วางแผน“เช่นนั้นรีบไปเถอะ” หลินเซินร่ายเวทย่นระยะเวลาเดินทางอีกรอบเตรียมจะพุ่งตัวผ่านเขตแดน แต่เฉิงซานห้ามเขาเอาไว้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-28วสันตกาลพานพบ ตอนที่ 37 ศัตรูที่แข็งแกร่ง
ด้านเฉิงซานได้ยินเสียงระเบิดดังมาจากวังหลวงเข้าใจได้ในทันทีว่าเกิดเรื่องไม่เป็นไปตามคาด ทหารที่รักษาการณ์คุมค่ายถูกเรียกตัวให้ป้องกันเมืองหลวงและเชื้อพระวงศ์จากการลอบโจมตีจนรอบนอกค่ายเหลือทหารยามไม่กี่คน พรรคพวกของเขาที่หนีมาพร้อมกับหมิงเฟยเข้ามาเสริมกำลังกับพวกเขาที่ค่ายกักกัน“ข้าคิดว่า เราต้องเร่งอพยพกันให้เร็วที่สุด” เฉิงซานคิดฉวยโอกาสนี้ หากวังหลวงเกิดวิกฤต ย่อมไม่มีผู้ใดสนใจค่ายเชลยแห่งนี้ “เร็วเข้า” ทุกคนช่วยกันทยอยพาคนในค่ายหนีเริ่มจากผู้อาวุโส ผู้หญิง ปิดท้ายด้วยพรรคพวกของเขาเวลานั้นที่หลินเซินหายตัวไป จักรพรรดิจิ้งจอกปรากฏตัวขึ้นที่ปีกตะวันตกด้วยความเดือดดาล “มันผู้ใดกล้าทำลายของของข้า” เสียงเกรี้ยวกราดของเขาทำให้ทหารรายงานเหตุการณ์เสียงตะกุกตะกัก“พรรคพวกของเฉิงซานพ่ะย่ะค่ะ” เขารีบถอยหลังรักษาชีวิตของตนเองเอาไว้ ในเวลานั้นแม่ทัพใหญ่ของดินแดนจิ้งจอกรอรับคำสั่งของเขาอยู่ ครั้นได้ยินว่าเป็นพรรคพวกของนักโทษจึงรีบบึ่งไปที่ค่ายกักกันในพริบตาทันทีที่มาถึงทหารในกองทัพต่างบุกประชิดตัวพรรคพวกเฉิงซานไม่ให้
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-30วสันตกาลพานพบ ตอนที่ 38 สูญเสีย
หลินเซินร่ายเวททำลายร่างของจักรพรรดิจิ้งจอกและหยุดการดูดกลืนพลังชีวิตของชาวบ้านเอาไว้ได้ แต่ในม่านหมอกกลับไร้การเคลื่อนไหวใด ๆ หมิงเฟยใจไม่ดีมองไม่เห็นแม้แต่เงาของเขา จึงวิ่งเข้าไปหาใกล้ ๆ พลันได้เห็นร่างของคนผู้หนึ่งนอนอยู่บนพื้น“ท่านพี่...” หมิงเฟยร้องเรียกเขาแล้วรีบเข้าไปประคอง เพียงแต่ว่าร่างนั้นกลับไม่ใช่หลินเซินที่เขารู้จัก “ท่านพี่ เกิดอะไรขึ้น ทำไม...” แม้จะสวมเสื้อผ้าอาภรณ์ สีผมเทาชมพู หน้าตาที่คลับคล้ายคลับคลาแต่มีบางอย่างเปลี่ยนไปเฉิงซานที่เดินตามเข้ามาพูดกับหมิงเฟยว่า “เมื่อครู่เขาใช้พลังไปมากนัก รีบพาเขาไปรักษาตัวดีกว่า” หลังจากพูดจบ หมิงเฟยช้อนมืออุ้มร่างของหลินเซินเดินข้ามผ่านประตูเวทด้านหน้าห้อง หยางมี่ยืนพูดคุยเรื่องอาการของหลินเซินกับทุกคนเพื่อให้คลายกังวลใจ“อีกนานแค่ไหนถึงจะหายหรือเจ้าคะ” เยี่ยนฟางถามนางด้วยความเป็นห่วง“อย่างที่เฉิงซานบอก เขาใช้พลังเซียนมากเกินไปเพื่อกำจัดสิ่งชั่วร้าย ข้าบอกไม่ได้ว่าเขาจะกลับมาเป็นดังเดิมเมื่อใด แต่อาการตอนนี้ไม่มีอะไรต้องกังวล เพียงแค่ว่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-01วสันตกาลพานพบ ตอนที่ 39 วันมงคลของหมิงเฟย
หมิงเฟยเงยหน้ามองท้องฟ้าสีครามไร้ก้อนเมฆบดบัง รอยยิ้มสดใสของเขาทำให้ถังลี่ฮวานึกสงสัยว่าเขากำลังคิดสิ่งใดอยู่ เวลานี้ความรักของทั้งคู่ราวกับดอกไม้ผลิบานในหัวใจ แววตาแห่งความสุขเอ่อล้น หมิงเฟยหันมาหาถังลี่ฮวาแล้วกุมมือทั้งสองข้างของนางเอาไว้“ถังลี่ฮวา เจ้ายินดีแต่งงานกับข้าหรือไม่” หมิงเฟยไม่อ้อมค้อม เขาคิดเรื่องนี้มาพักหนึ่งแล้ว“จู่ ๆ ก็ถามเช่นนี้เลยหรือ” ถังลี่ฮวาคาดไม่ถึง เช้าวันนี้เขาแค่ชวนนางออกมาเก็บผลไม้ป่าตามปกติ ก่อนกลับบ้านจึงแวะนั่งเล่นที่ประจำเท่านั้น“ข้าอยากใช้ชีวิตที่เหลือร่วมกับเจ้า” หมิงเฟยสบตานาง ท่าทางจริงจังรอฟังคำตอบ“อื้ม” ถังลี่ฮวาพยักหน้าตกลง เพียงเท่านี้ก็ทำให้เขายิ้มจนตาหยีด้วยความดีใจ“เช่นนั้น รีบไปบอกพวกเขาดีกว่าเนอะ เจ้าว่าเราจัดงานอาทิตย์หน้ากันเลยดีหรือไม่” หมิงเฟยที่อยู่อย่างโดดเดี่ยวมาตลอดนึกไม่ออกว่าการจัดงานแต่งงานครั้งหนึ่งจะต้องทำอะไรบ้าง เขาขมวดคิ้วนึกถึงสิ่งที่ต้องทำ“หมิงเฟย เจ้าไม่ต้องรีบร้อน ข้าไม่หนีเจ้าไปท
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-03วสันตกาลพานพบ ตอนที่ 40 เหตุการณ์ไม่คาดฝัน
ในช่วงเวลาที่ทุกคนไม่คาดคิด หลินเซินพาตัวเจียลี่และเยี่ยนฟางที่ยืนอยู่ข้าง ๆ หนีมาจากที่ตรงนั้นได้ทันท่วงทีจึงไม่ได้รับอันตราย จากนั้นจึงรีบกลับไปช่วยคนอื่นที่อยู่ในงาน เฉิงซานร่ายเวทป้องกันหยางมี่และหลิวอิง แขนของเขาบาดเจ็บจากคมฝนจนแทบจะยกไม่ขึ้น เฉิงเซียวจึงรับช่วงต่อพาทั้งหมดหนีออกจากใจกลางความวุ่นวายหลินเซินกลับเข้ามาในงาน เขาร่ายม่านเขตแดนปกป้องหมิงเฟยและร่างของถังลี่ฮวาเอาไว้ ทันทีที่หลินเซินปรากฏตัว ร่างดำทะมึนจึงค่อย ๆ เผยโฉมของตน“จักรพรรดิจิ้งจอก” เฉิงเซียวตะโกนเสียงดังจากด้านหลัง สิ้นเสียงของเขา คนผู้นั้นระเบิดเวทสายสีดำรัดตัวเฉิงเซียวแน่น ค่อย ๆ บีบที่ลำคอจนเส้นเลือดปูดโปน พลังของจักรพรรดิจิ้งจอกเปลี่ยนไปมาก ทั้งรุนแรงและชั่วร้ายบีบอัดคนที่ตกอยู่ในเงื้อมมือจนร่างแทบจะแหลกเหลวไปตามแรง เยี่ยนฟางโผล่ออกมาจากที่ซ่อนตัวเพื่อตามหาหมิงเฟยเห็นเฉิงเซียวไม่อาจหนีได้จึงร่ายเวทตัดพลังช่วยเฉิงเซียวได้อย่างหวุดหวิดทันใดนั้น ทหารจิ้งจอกหลายสิบคนโผล่ออกมาจากหลุมดำ รัศมีความชั่วร้ายปกคลุมร่างพวกเขา ดวงตาสีขาวโพลนสร้างความหวาดกลัวให้ผู้พบเห็น พวกมันเริ่ม
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-05วสันตกาลพานพบ ตอนที่ 41 อดีตของลู่ฟางหรง
เช้าวันรุ่งขึ้น พิธีศพของผู้วายชนม์ได้จัดขึ้นอย่างเรียบง่าย ผู้คนพยายามตั้งสติของตนเพื่อรับมือกับการสูญเสียคนรัก บรรยากาศรอบตัวอึมครึม เสียงร้องไห้คร่ำครวญสลับกับเสียงปลอบใจดังมาเป็นระยะ แม้กระทั่งท้องฟ้ายังมืดมัวมีเมฆครึ้มส่อเค้าฝนหมิงเฟยมองดูร่างของถังลี่ฮวาบนแท่นไม้ที่ก่อเอาไว้ด้วยใจที่แตกสลาย คนที่เขาเพิ่งจะจูงมือเข้าพิธีแต่งงาน ก้มลงคำนับฟ้าดินเพื่ออยู่ด้วยกันจนแก่ชราจากเขาไปแล้ว น้ำตาเอ่อคลอนึกถึงวันวานที่เคยหัวเราะด้วยกันยามที่ได้ฟังนางบรรเลงเพลงพิณ รอยยิ้มสดใสของนางยังคงชัดเจนในใจของเขาเสมอ บัดนี้กลายเป็นเพียงความทรงจำที่หลงเหลืออยู่ เขาบอกลานางเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะวางของแทนใจไว้ข้าง ๆ หวังว่าเกิดชาติหน้าจะมีวาสนาได้พบกันอีกครั้นเสร็จสิ้นพิธีส่งดวงวิญญาณ คนที่เหลืออยู่ก็เริ่มหันมารักษาบาดแผลของตนเองที่ยังไม่หายดี ต่างคนต่างคอยให้กำลังใจกันเพื่อที่จะผ่านพ้นช่วงเวลาแห่งความสูญเสียไปให้ได้ นอกจากนั้นยังมีเรื่องหนึ่งที่พวกเขายังคงหนักใจ การกลับมาของจักรพรรดิจิ้งจอกทำให้พวกเขาอกสั่นขวัญหนีต้องรีบฟื้นพลังของตนเตรียมรับมือหากต้องเผ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-07
บทล่าสุด
วสันตกาลพานพบ ตอนที่ 56 จบบริบูรณ์
ณ ตำหนักโคมดวงจิตเจียลี่นั่งรำลึกความหลังตอนที่นางเป็นเซียนน้อยดูแลตำหนัก แล้วชี้ให้หลินเซินดูว่าโคมดวงจิตของเขาเคยตั้งอยู่ตรงนี้“ข้าไม่นึกเลยว่าจะเป็นเจ้า” เจียลี่หันมามองหลินเซิน “ผู้เฒ่าหยางคงจะหมดห่วงแล้วล่ะ”“ข้าติดหนี้เจ้าแล้ว มากมายจนนับไม่ถ้วน หากไม่มีเจ้า จิตวิญญาณของข้าคงแตกสลายไป” น้ำเสียงของหลินเซินแผ่วเบา“ไม่มีทางยอมให้เป็นเช่นนั้นหรอก” เจียลี่ส่ายหน้า นางกุมมือเขาเอาไว้ ทำสีหน้าจริงจัง “ข้าจะปกป้องเจ้าเอง ไม่ว่าใครหน้าไหนกล้าทำร้ายเจ้าอีก ข้าไม่ปล่อยไว้แน่”หลินเซินเลิกคิ้วแล้วยิ้มให้นาง “เจ้าลืมไปแล้วหรือว่าข้าเป็นถึงอดีตเทพสงคราม จะมีใครกล้าทำอะไรข้า”“นั่นสิเนอะ” เจียลี่หัวเราะกับคำตอบของเขา “หลินเซิน ไปดูก้อนเมฆสีรุ้งกันเถอะ ข้าไม่ได้เห็นนานแล้ว” นางเอ่ยปากชวนเขาไปที่ผาน้ำตกทั้งสองนั่งเล่นชมทิวทัศน์อยู่นานจนถึงเวลาพลบค่ำที่ตะวันเริ่มลาลับขอบฟ้า จู่ ๆ เจียลี่ก็นึกได้ว่าเวลาบนดินแดนสวรรค์กับดินแดนมนุษย์ไม่เหมือนกัน“ข้าว่ารีบกลับลงไปที่บ้านเถอะ ไม่รู้ป่านนี้เยี่ยนฟางกับหมิงเฟยจะเป็น
วสันตกาลพานพบ ตอนที่ 55 สลาย
ช่วงสายของวันหนึ่งที่อากาศแจ่มใส หลินเซินนั่งกินถังหูลู่อยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ริมบ่อน้ำ เขาหันมามองเจียลี่ที่กำลังหัดร่ายเวทด้วยความจริงจังนึกขำในใจ“เจียลี่ ค่อย ๆ เป็นค่อย ๆ ไปเถิด เจ้าทำหน้าเครียดเกินไปแล้ว” นับตั้งแต่ที่เขาคืนพลังเซียนเพื่อฟื้นชีวิตนาง หลินเซินก็กลายเป็นชนเผ่าหมาป่าธรรมดาที่มีพลังเวทนิดหน่อย กระนั้นยังคงเป็นหมาป่ากินพืชเช่นเดิม“ข้าอยากเป็นเร็ว ๆ นี่ ถ้าเกิดอะไรขึ้น ข้าจะได้ช่วยพวกเจ้าได้” เจียลี่ยังคงพยายามจ้องไปที่มือข้างหนึ่งของนางที่มีพลังเซียนส่องแสงวิบวับ“เจ้าต้องผ่อนคลายให้มากกว่านี้แล้วเจ้าจะเข้าใจว่าต้องทำเช่นไร” หลินเซินให้กำลังใจ เขารินน้ำชาดอกท้อให้นาง “ดื่มก่อน”“อื้ม” เจียลี่พยักหน้า แล้วนึกถึงเรื่องที่นางมีความสุข พลันกลีบดอกท้อปรากฏขึ้นอยู่รอบตัวทั้งคู่ นางโบกมือไปทางซ้ายขวาบังคับสายลมพัดกลีบดอกท้อปลิวไสวไปทั่วทั้งป่า “ข้าเข้าใจแล้วหลินเซิน” นางยิ้มดีใจทั้งคู่พูดคุยกันกระหนุงกระหนิงทั้งวันจนตะวันลับฟ้าจึงพากันเดินกลับบ
วสันตกาลพานพบ ตอนที่ 54 สัญญา
เจียลี่ลุกขึ้นมานั่งร้องไห้เป็นเผาเต่าทันทีที่ฟื้นขึ้นมา นางไม่อยากให้หลินเซินต้องทำเช่นนี้ จนหมิงเฟยต้องเข้ามาปลอบใจ“ท่านพี่ ทำใจดี ๆ ไว้เถิด ถ้าเขาเห็นว่าท่านเป็นเช่นนี้ วิญญาณคงจะไม่สงบสุข” หมิงเฟยยื่นผ้าเช็ดหน้าให้นางซับน้ำตา“ข้าขออยู่คนเดียวได้หรือไม่” นางคงยังไม่อยากพูดกับใคร ในใจเศร้าสร้อยเกินจะคิดอะไร“ขอรับ” หมิงเฟยพยักหน้าแล้วเดินออกมานอกห้องในป่าลึกท้ายหมู่บ้าน เยี่ยนฟางกำลังนั่งกอดเข่าอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ น้ำตานองหน้าเพราะนึกถึงสิ่งที่นางทำ ทั้งยังไม่กล้าสู้หน้าหมิงเฟยจึงหลบออกมานั่งคนเดียวครั้นเสียงฝีเท้าเดินเข้ามาใกล้ นางจึงเงยหน้ามองผู้มาเยือน“หลินเซินนนน” เยี่ยนฟางกลั้นใจไม่ไหว ร้องไห้โฮจนตัวโยนหลินเซินจึงนั่งลงข้าง ๆ ลูบหัวของนางเหมือนอย่างเคย “จำได้หรือไม่ วันแรกที่ข้าเจอเจ้า”“อื้ม”“ข้ารู้ว่าเจ้าไม่ได้ตั้งใจ อย่าโทษตัวเองนักเลย” หลินเซินยื่นขนมหวานให้นาง “หมิงเฟยตามหาเจ้าอยู่ ไม่อยากเ
วสันตกาลพานพบ ตอนที่ 53 ไม่มีทางเลือก
เวลานี้ หลินเซินจำเรื่องราวในอดีตได้หมดทุกอย่างแล้ว พลังตบะเซียนและร่างกายของเขากลับมาเป็นเช่นเดิม เขาร่ายเวทก้าวเข้าสู่หุบเขากองกระดูกในทันทีการปรากฏตัวของเขาทำให้หมิงเฟยและพรรคพวกรู้สึกโล่งใจ ยามนี้เขาแทบจะทนแรงฟาดฟันของเยี่ยนฟางไม่ไหวแล้ว หลินเซินมองเห็นความโกลาหลที่พื้นเบื้องล่าง เขามองหาเยี่ยนฟางและหมิงเฟยเป็นลำดับแรก จากนั้นก็เคลื่อนที่มาหยุดตรงหน้านางในพริบตา“จงหลับ!” นิ้วชี้ของเขาจิ้มไปหว่างกลางหน้าผากของเยี่ยนฟาง เขาเอื้อมมือคว้าตัวนางเอาไว้ แล้วส่งให้หมิงเฟย จากนั้นตรงดิ่งไปที่ร่างของเจียลี่พูดกับหมิงเฟยว่า “พาคนออกไปจากที่นี่แล้วร่ายเวทหล่อเลี้ยงร่างของนางเอาไว้”หมิงเฟยพยักหน้ารับคำ ครั้นหลินเซินร่ายม่านเขตแดนของตนขึ้นมา หุบเขากองกระดูกที่แสนอึมครึมจึงมีโพรงแห่งแสงสว่างเล็ก ๆ ปรากฏขึ้น“เฉิงซาน ทางนี้” หมิงเฟยตะโกนบอกพรรคพวกเมื่อทุกคนในที่แห่งนี้มองเห็นทางออกต่างพยายามสลัดให้หลุดจากคู่ต่อสู้ของตนเองหลินเซินมองเห็นเทพมารลอยอยู่เหนือเทพอาวุโส กำลังจะร่ายเวทใส่ร่างของเขา เพียงแต่ได้ยินเสียงร้อ
วสันตกาลพานพบ ตอนที่ 52 ซ่งเทียนเย่
“เทียนจวิน วันนี้มีเรื่องอะไรหรือถึงได้อารมณ์ดี” ซ่งเสวี่ยหยางถามเขา“แค่วันธรรมดาหนึ่งวันบนดินแดนสวรรค์ เห็นเจ้าเพิ่งกลับมาเลยอยากทวงของฝาก” ซ่งเทียนเย่ยิ้มแป้นให้เขา“ท่านก็รู้ว่าข้าไม่ได้ไปเที่ยวเล่น ปราบปีศาจที่มีพลังมารก็ทำให้ข้าเหนื่อยไม่น้อย” เขาส่ายหน้าพลางเดินไปที่มุมหนึ่งของตำหนัก “แต่ก็เอาเถอะ ข้าได้ยินมนุษย์พูดกันว่าสุราแคว้นเป่ยรสชาติดีจึงได้ถือติดมือมาด้วย” เขายื่นสิ่งที่พอจะเรียกว่าของฝากให้ซ่งเทียนเย่“เจ้าช่างรู้ใจ ดื่มเป็นเพื่อนกันสักหน่อยดีหรือไม่”หลังจากนั้นทั้งคู่ก็ออกไปนั่งอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่บนเกาะลอยฟ้าของตำหนักเทพสงคราม ดื่มสุรากันคนละจอกสองจอกพลางพูดคุยเรื่องที่ได้พบเจอในแต่ละวัน“ท่านอา” เสียงเจื้อยแจ้วของเด็กน้อยสองคนเรียกซ่งเสวี่ยหยาง เขาหันไปมองต้นเสียงแล้วพูดว่า “พวกเจ้าสองคน ช้า ๆ หน่อย” แต่เด็กทั้งสองกลับวิ่งเร็วขึ้นกว่าเดิมเพราะคิดถึงเขา“เฮ้อ ดูสิ บิดาของเขานั่งอยู่ตรงนี้แท้ ๆ” ซ่งเทียนเย่พูดหยอกผู้เป็นน้องชาย“ช่วยไม่ได้ ข้าไม่อยู่ตำหนักตั้งนาน เอ้า! นี่ของฝากพวกเจ้า” เขาร่ายเวทเรียกไข่ของวิหคเพลิงออก
วสันตกาลพานพบ ตอนที่ 51 ด้ายสีทอง
TW: ความรุนแรง อดีตของหลินเซินและเจียลี่ราวกับเรื่องราวของเยว่เล่อกับนางยังไม่หนักหนาพอ ใต้เท้าหนุ่มเปิดประตูเข้ามาเห็นภาพที่นางกำลังนั่งกอดเขาอยู่บนเตียงจึงเกิดความเดือดดาล ปรี่เข้ามากระชากคอเสื้อของเยว่เล่อแล้วออกหมัดใส่หน้าเขาไปหนึ่งทีนางรีบวิ่งเข้ามาประคองเขาพยายามห้ามไม่ให้เยว่เล่อโต้ตอบแต่กลับกลายเป็นว่าใต้เท้าหนุ่มยิ่งไม่พอใจที่ผู้หญิงของเขาทำเช่นนั้น“มันเป็นชู้รักของเจ้างั้นรึ” เขาตวาดเสียงดังก้องแล้วเข้าไปกระชากตัวนางจากเยว่เล่อ บีบข้อมือของนางแรงจนช้ำแดงเถือกเยว่เล่อไม่อาจทนเห็นใครทำร้ายนางได้อีก เขาขัดคำสัญญาของนางแล้วพุ่งตรงมาบีบคอของใต้เท้าหนุ่มในทันที เยว่เล่อกัดคอของเขาแล้วสูบเลือดที่มีจนหมดตัว ทิ้งร่างเหี่ยว ๆ กองไว้บนพื้นนางไม่เคยเห็นเขาในสภาพเช่นนี้มาก่อนจึงตกตะลึงไปชั่วขณะแต่แล้วก็เดินมากอดเขาเอาไว้“ไปจากที่นี่กันเถิดนะเยว่เล่อ” นางมองหน้าเขาสายตาอ้อนวอนทั้ง ๆ ที่บริเวณบ้านเงียบงันแต่กลับมีเสียงหนึ่งคล้ายเสียงของใต้เท้าหนุ่มตะโกนโวยวายไม่เป็นเรื่อง คนใช้ในจวนจึงรีบวิ่งตาลีตาเหลือกเข้ามาในห้อง ครั้นได้เห็นภาพเ
วสันตกาลพานพบ ตอนที่ 50 โดดเดี่ยว
TW : ความรุนแรง วัยเด็กในอดีตชาติเมื่อเซี่ยวอวี้เทียนถอนดาบครั้งที่สามจากร่างของเจียลี่ นางกระอักเลือดออกมาไม่หยุด ล้มลงไปตามแรงนอนแน่นิ่งกับพื้น น้ำตาไหลด้วยความเจ็บปวด จากนั้นภาพตรงหน้าก็ดับลงหลินเซินที่อยู่ในความฝันรู้สึกได้ว่าเกิดเรื่องกับเจียลี่ เขาเจ็บแปลบที่หน้าอกอยู่ครู่หนึ่ง ลุกขึ้นเดินกระวนกระวาย ในใจเศร้าระทมไม่รู้ตัวแต่ไม่อาจทำอะไรได้มากจู่ ๆ แสงจากหิ่งห้อยตัวหนึ่งก็ลอยเข้ามาท่ามกลางความมืดมิด พลันภาพอดีตของหลินเซินฉายซ้ำอีกครั้ง แต่ครั้งนี้กลับกลายเป็นอดีตชาติอื่น ๆ ที่ไม่ใช่เสิ่นชิวหมู่บ้านเล็ก ๆ บนที่ราบอันเขียวขจี เขาเห็นเด็กชายตัวน้อยที่หน้าเหมือนกันราวกับแกะกำลังวิ่งเล่นอยู่ในบริเวณบ้าน พ่อและแม่ของเขากำลังช่วยกันรดน้ำแปลงผักในสวนข้างบ้าน สีหน้าทุกคนยิ้มแย้มแจ่มใสรับกับสภาพท้องฟ้าสีครามฤดูใบไม้ผลิครั้นตกกลางคืน ครอบครัวนี้กำลังจะนอนหลับใหลต้องตื่นตกใจเพราะเสียงระฆังเตือนภัยดังเหง่งหง่าง ผู้เป็นพ่อเปิดประตูออกมาข้างนอกเห็นภาพของโจรป่านับสิบคนกำลังบุกเข้าไปค้นหาเหยื่อทีละบ้าน ๆเขารีบกลับเข้ามาข
วสันตกาลพานพบ ตอนที่ 49 ฝากที่เหลือด้วย
“น่าเสียดายอีกแล้ว เจ้านี่โชคดีอะไรเช่นนี้” เสียงลึกลับพูดกับเจียลี่ จนทำให้นางนึกในใจ นี่น่ะหรือโชคดี ถ้าโชคร้ายจะขนาดไหน“ทำไมนางถึงเป็นเช่นนั้น” เจียลี่ได้โอกาสถามเขา ไหน ๆ ก็ไม่มีทางหนี อย่างน้อยถ้าจะตายควรได้รู้ความจริงเผื่อจะช่วยใครได้บ้าง“ข้าควรจะบอกเจ้าดีหรือไม่ เมื่อครู่เจ้าบอกว่าข้าน่ารำคาญ”“จะบอกก็บอก ไม่ต้องลีลาให้มากนัก” เจียลี่รู้สึกคิดผิดที่ถามเขาไปเช่นนั้น“เจ้ามนุษย์อ่อนด้อย ถ้าไม่ติดว่าเจ้ามีพันธสัญญาเลือด ข้าไม่ปล่อยให้เจ้ามานั่งว่าข้าเช่นนี้หรอก” น้ำเสียงของเขาโมโหขึ้นมาไม่สบอารมณ์ที่ถูกขัดใจ “เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น เจ้าตั้งใจฟังข้า”สุดท้ายแล้วเขาก็ยอมเล่าให้นางฟัง อารมณ์ขึ้น ๆ ลง ๆ ของเขาทำให้เจียลี่ละเหี่ยใจแต่ก็ต้องกัดฟันนั่งฟังให้จบซิ่วอิงมีทั้งข้อผูกมัดคำสาปและพันธสัญญาเลือดระหว่างนางกับเขา ทางเดียวที่จะช่วยเยี่ยนฟาง รวมถึงเซียวอวี้เทียนก็คือต้องฆ่าเขาเท่านั้น“ต้องทำเช่นไรถึงจะฆ่าเจ้าได้” เจียลี
วสันตกาลพานพบ ตอนที่ 48 คำสาปสะท้อนกลับ
ทันใดนั้นเหล่าลูกสมุนของคนผู้นั้นก็ขึ้นมาจากกองกระดูกด้านล่าง พลังมืดปกคลุมรอบตัวส่งกลิ่นอายความกระหายเลือดเนื้อของคนเป็น เจียลี่บาดเจ็บจากการโจมตีครั้งสุดท้ายมากนัก นางพยายามคลานหนีจากหุ่นเชิดสังหารแต่แรงที่มีกลับถดถอยลงเจียลี่เห็นอาวุธแหลมคมกำลังพุ่งมาทางนาง ทว่ากลับไร้เรี่ยวแรงแม้แต่จะพลิกตัวหลบ คิดในใจว่าสายไปเสียแล้ว ชีวิตของนางคงสิ้นสุดลงเพียงเท่านี้ นางหลับตาพร้อมยอมรับชะตากรรมจู่ ๆ มีดบินสามเล่มก็กระทบกับลูกธนู เยี่ยนฟางเหลือบเห็นเหตุการณ์พอดีจึงช่วยนางไว้ได้ทัน“ท่านพี่!” เมื่อได้ยินเสียงเรียกของเยี่ยนฟาง เจียลี่ลืมตาขึ้นถอนหายใจ แล้วเสียงลึกลับก็ดังขึ้นอีกครั้ง“เฮ้อ น่าเสียดาย ๆ” เขาดูจะพอใจที่ได้เห็นเรื่องราวความเป็นความตายของผู้อื่นยิ่งนักเยี่ยนฟางที่เห็นสภาพของเจียลี่เช่นนั้น พยายามหลบหลีกจากการปะทะกับซิ่วอิงให้เร็วที่สุด แต่นางกลับกัดไม่ปล่อย ซิ่วอิงไม่เปิดจังหวะแม้แต่น้อย นางจึงตะโกนบอกหมิงเฟยให้ร่ายม่านเขตแดนปกป้องเจียลี่เพราะพลังเซียนของนางกำลังถดถอยเมื่อมีม่านเขตแดนของหมิงเฟยเป็นเกราะกำบัง ลูกสม
