เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 92
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก บทที่ 93
เมื่อคุณย่าลินช์จากไป เนลลี่ก็รีบวิ่งไปที่ห้องพักผู้ป่วยของลูน่า เธอล็อกประตูและฝังตัวเองไว้ในอ้อมแขนของลูน่าพลางร้องไห้อย่างเศร้าโศก“คุณแม่ หนูไม่อยากแยกจากคุณแม่เลยค่ะ อย่ายอมตกลงกับคุณย่าทวดนะคะ หนูจะหาทางให้คุณแม่อยู่ต่อให้ได้!”ลูน่าส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ “อย่าเสียแรงเปล่าเลย”เธอลูบแก้มของเนลลี่เบา ๆ “สุดท้ายลูกก็ต้องโตขึ้นใช่ไหม?”เนลลี่ร้องไห้โดยไม่พูดอะไร“ไม่ต้องห่วง แม่จะไม่ยอมให้ลูกตกอยู่ในอันตราย อีกไม่กี่วันหลังจากนี้พอเรื่องต่าง ๆ เข้ารูปเข้ารอย ลูกจะได้อยู่กับตระกูลลินช์ได้อย่างปลอดภัย ถึงพ่อของลูกจะมีข้อเสียเยอะ แต่เขาก็ทำดีกับลูก คุณย่าทวดของลูกก็เหมือนกัน แม่เห็นนะว่าท่านรักลูกมาก”เนลลี่กัดปากอย่างไม่พอใจ “ท่านไม่ได้รักหนู! ถ้าท่านรัก ทำไมท่านถึงไม่ยอมให้แม่อยู่กับหนู”“เพราะว่าท่านเป็นผู้ใหญ่ เพราะอย่างนั้นท่านเลยมีเรื่องให้เป็นห่วงเยอะ”ที่จริงลูน่าเข้าใจว่าคุณย่าลินช์คิดอย่างไร ยังไงเนลลี่ก็เป็นลูกรักตระกูลลินช์ ถ้าเธอมายึดติดกับสาวใช้เอามาก ๆ เข้า คนในตระกูลลินช์คงไม่มีใครรับได้“หนูไม่สน หนูแค่ไม่ชอบ” เนลลี่เบ้ปากอย่างไม่พอใจ “ถ้าคุณย่าจะกำจัดแม่ คราว
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก บทที่ 94
นีลอายุเพียงหกขวบ แต่เขาพูดจาราวกับคนอายุ 26 ปีลูน่าถอนหายใจแผ่วเบาและตอบกลับ ‘แม่ตัดสินใจจะออกจากบลูเบย์วิลล่า หลังจากงานวันเกิดคุณย่าลินช์นะ’‘จะทิ้งเนลลี่ไว้คนเดียวเหรอครับ’‘ใช่’‘งั้นเราต้องจัดการกับออร่า กิบสันก่อน’นีลรีบตอบกลับไปว่า ‘ผมให้แซครวบรวมหลักฐานสำคัญ ถึงคนเลวนั่นจะไม่ทำอะไร แต่ผมจะเอาหลักฐานพวกนี้ไปให้ตำรวจ ออร่าต้องติดคุกอย่างน้อยสองถึงสามปี’ลูน่าถอนหายใจ ลูกชายของเธอเป็นผู้ใหญ่และเข้าใจทุกอย่างมาเสมอ ‘ช่วงสองสามวันนี้ลูกต้องปลอบเนลลี่ เธอไม่อยากให้แม่ไป ในเมื่อลูกเป็นคนแนะนำให้เธอกลับไปหาโจชัว ลูกก็ควรรับผิดชอบเรื่องนี้’นีลเงียบอยู่นานก่อนที่สุดท้ายเขาจะพูดว่าแอนน์กลับบ้านมาแล้วเพื่อยุติบทสนทนาหลังจากผ่านไปนาน โทรศัพท์ของลูน่าก็ดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้เป็นข้อความจากไนเจล‘แม่ครับ ผมจะจัดการเรื่องเนลลี่เอง ยังไงเธอก็ฟังผมมากที่สุด แม่จัดการเรื่องออร่ากับนีลไปเถอะครับ’ไนเจลแทบจะไม่เคยส่งข้อความหาลูน่าเลย เมื่อเห็นข้อความเธอก็ถอนหายใจออกมา‘ขอบคุณนะ’‘ไม่เป็นไรครับ’ไนเจลถอนหายใจ‘แม่ครับ ผมไม่สนใจหรอกว่าตัวเองจะอยู่ได้อีกกี่ปี แต่ผมเป็นห่วงแม่นะ แล
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก บทที่ 95
ลูน่าตามลูคัสเข้าไปในห้องโจชัวกำลังนั่งพิงหัวเตียง เขาวางเอกสารไว้ด้านข้างด้วยท่าทางอันสง่างามก่อนจะเลิกคิ้วมองลูน่า “เธอยืนข้างนอกมองฉันมาตั้ง 12 นาที”ลูน่ายิ้มเล็กน้อย “คุณลินช์ คุณหล่อมากเสียจนฉันอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตกตะลึงยังไงล่ะคะ”โจชัวไม่ได้ตอบรับหรือปฏิเสธคำชมของเธอโจชัวค่อย ๆ ใช้มือใหญ่ของเขาหยิบแก้วน้ำอุ่นที่ตั้งอยู่ข้างเตียงขึ้นมาจิบ“หล่อขนาดที่เธอต้องมาแอบมองเวลานี้เลยเหรอ?”จากนั้นเขาก็มองลูน่า “อยากได้สักหน่อยไหม?” โจชัวถามด้วยริมฝีปากที่เปื้อนน้ำเธอเดินไปหาเขาด้วยรอยยิ้มห่างเหินและรับแก้วมา เธอดื่มมันหมดในรวดเดียว “ขอบคุณค่ะ คุณลินช์”น้ำอุ่นไหลผ่านลำคอของเธอ อบอุ่นร่างกายของเธอ แต่หัวใจของเธอก็ยังคงเย็นเยียบ“ฉันได้ยินมาว่าเธอสัญญากับคุณย่าว่าจะไปจากบลูเบย์วิลล่าเหรอ?” โจชัวหรี่ตา ดวงตาของเขาลึกล้ำเสียจนยากจะเข้าใจ“เธอได้สิ่งที่เธอต้องการจากการอยู่ข้าง ๆ ฉันหรือยัง?”“ยังค่ะ” ลูน่าพาตัวเองไปนั่งลงบนเก้าอี้ และขยับเป็นท่าที่สบายตัว“ไม่ใกล้เลย”“แต่ก็ยังวางแผนจะไปงั้นเหรอ?”“ค่ะ” ลูน่าหัวเราะเบา ๆ “ฉันคิดว่าคุณจะอยากกำจัดฉันมาตลอดเสียอีก หลังงานวันเกิ
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก บทที่ 96
เมื่อเปิดไปยังภาพถัดไปก็เป็นรูปภาพและวิดีโอของเหตุการณ์อุบัติเหตุที่สวนสนุก โดยมีออร่าอยู่ในทุกรูปคิ้วของโจชัวขมวดเข้าหากันเล็กน้อยพลางความตกใจเล็ก ๆ ฉายวาบในแววตาเขา “นายเป็นคนรวบรวมรูปพวกนี้มาเองเหรอ?” นีลเป็นแค่เด็กอายุหกขวบเด็กธรรมดาในวัยนี้ยังร้องไห้ด้วยความโกรธเกรี้ยวในโรงเรียนอนุบาลอยู่เลย แต่เด็กคนนี้กลับสามารถแสดงความต้องการออกมาได้อย่างชัดเจน ทั้งยังสามารถรวบรวมหลักฐานมามากขนาดนี้เลยเหรอแม้แต่ผู้ใหญ่ก็ยังทำการสืบได้ไม่ถึงขนาดนี้ แล้วเด็กอายุเพียงเท่านี้ทำถึงขนาดนี้ได้อย่างไร“แซคกับยูริช่วยผมครับ แต่พวกเขาก็มีข้อจำกัด เลยได้มามากเท่านี้”นีลมองโจชัวออกจนเกือบทะลุปรุโปร่ง เขายักไหล่อย่างใจเย็น “ถ้าแค่ผมคนเดียว คงหาหลักฐานไม่ได้มากขนาดนี้แน่ แต่...”นีลมองโจชัวด้วยดวงตาเรียวที่หรี่ลง “ผมเป็นแค่เด็ก และแซคกับยูริก็เป็นแค่บอดีการ์ด พวกเราสามคนทำได้มากก็เท่านี้ ผมเชื่อว่าถ้าคุณลินช์สืบเรื่องนี้จริง ๆ ก็คงจะรู้ว่าใครเป็นคนร้ายตัวจริง เหตุการณ์ชิงช้าสวรรค์ผ่านมาก็ตั้งนานแล้ว แต่คุณก็ยังทำอะไรไม่ได้ เท่านี้ก็น่าตกใจมากแล้วนะครับ”นีลยิ้มเย้ยหยัน “ความจริงแล้วคุณลินช์ไม่ได
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก บทที่ 97
นีลมองไปยังโจชัวด้วยสีหน้าจริงจัง “ผมหวังว่าคุณจะไม่ทำให้ผมผิดหวังนะครับ คุณลินช์”นีลหยิบมือถือออกมาและกดลบหลักฐานที่เก็บไว้ในข้อมูลสำรองบนคลาวด์ทิ้งไปเขากำลังวางเดิมพันพนันว่าโจชัวจะกำจัดออร่าเพื่อเนลลี่และแม่ของเขาสิ่งที่เขาเห็นในคอมพิวเตอร์ของโจชัวเมื่อครั้งก่อนส่งผลรบกวนเขาเช่นกันบางทีครั้งนี้เขาอาจจะได้เห็นด้วยว่าโจชัวรักลูน่าจริง ๆ หรือแค่โกหกตัวเองไปวัน ๆเมื่อเห็นว่านีลลบหลักฐานแล้ว โจชัวก็ยิ้มออกมาบาง ๆ “นายเชื่อใจฉันจริง ๆ เหรอ?”นีลมองโจชัวอย่างเจ้าเล่ห์ “จะบอกว่าคุณไม่ควรค่ากับความเชื่อใจเหรอครับ คุณลินช์?”“ฉันแค่สงสัย ถ้าเมื่อกี้ฉันโกหกนายและไม่ทำอะไรเรื่องออร่า นายจะทำยังไง?”นีลหยิบน้ำผลไม้ขึ้นมาจิบ “ถ้าเป็นอย่างนั้น ผมเชื่อว่าคุณคงต้องเสียหายหลายอย่างแน่ คุณลินช์”นีลวางแก้วที่ว่างเปล่าลงและกระโดดออกจากเก้าอี้ “ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ตอนนี้ผมคงต้องกลับแล้ว”จากนั้นนีลก็หันหลังและโบกมือทั้งที่หันหลังให้โจชัว เขาเดินออกไปโดยไม่หันกลับมามองอีกลูคัสซึ่งยืนอยู่หลังโจชัวมองนีลด้วยความตกตะลึง “เด็ก... หกขวบเป็นอย่างนี้เหรอ?”เขารู้สึกว่าเด็กคนนี้โตกว่าเขาเสียอีก เข
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก บทที่ 98
เรื่องที่ชวนสับสนคือออร่าหายเข้ากลีบเมฆไปตั้งแต่หลายวันก่อน และไม่มีข่าวคราวของเธอออกมาเลยข่าวบอกว่าออร่าไม่สบาย ดังนั้นเธอจึงเลื่อนงานที่นัดหมายไว้ไปและพักผ่อนอยู่บ้านเธอไม่เข้าร่วมงานมอบรางวัลที่เธอให้ความสำคัญที่สุดด้วยซ้ำข่าวจากคนของมัลคอล์มคือออร่าอยู่แต่ในบ้านไม่ได้ออกไปไหน และมีคนของโจชัวคอยปกป้องเธออยู่ลูน่ามึนงงไปชั่วครู่เมื่อได้ยินข่าวนี้ คนของโจชัวคอยปกป้องออร่าเหรอ ทำไมล่ะ พวกเขากลัวว่าจะมีใครทำอะไรพวกเขาเหรอ?ขอร้องล่ะ นี่มันดูเหมือนกับว่าไม่ได้มีแค่ออร่าที่ทำเรื่องนี้คนเดียวเมื่อคิดอย่างนั้น ลูน่าก็ยิ้มขมขื่นออกมา แล้วความขมขื่นนั้นก็กลายเป็นความเย้ยหยันดูเหมือนว่าโจชัวจะดูแลคนที่เขาชอบอย่างใส่ใจแม้ว่าออร่าจะพยายามฆ่าลูกสาวของเขาหลายครั้ง แต่เขาก็ยังคงเป็นห่วงออร่า ยิ่งไปกว่านั้นเขายังยกเลิกงานของเธอและส่งคนไปปกป้องเธอด้วยพฤติกรรมของเขาสมกับเป็นชายที่เคยฆ่าเธอเพื่อปกป้องออร่าใช่สิ พวกเขาจะไม่เหมือนกับเมื่อหกปีก่อนได้ยังไง ทำไมเธอต้องแปลกใจอีกล่ะ “ลูน่า”จู่ ๆ ก็มีเสียงเคาะประตูห้องพักคนไข้ ลูน่ารีบเก็บมือถือของเธอลงและเงยหน้าขึ้นทันทีลูคัสยืนอยู่
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก บทที่ 99
นาตาชารีบตอบกลับเสียงดัง “ฉันอยู่นี่”ลูน่ารู้ว่าเธอควรอุ้มเนลลี่แล้วเดินจากไป เธอไม่ควรปะทะฝีปากกับออร่าต่อหน้านาตาชา แต่ขาของเธอกลับหนักราวกับตะกั่วจนเธอขยับไม่ได้ตั้งหกปีแล้ว ผู้หญิงวัยกลางคนตรงหน้าเธอเป็นแม่ที่เธอไม่ได้พบหน้ามาเป็นเวลาถึงหกปีลูน่ารู้สึกราวกับว่าลำคอของเธอตีบตันและแห้งผง เธออยากจะพูดอะไรสักอย่าง แต่กลับไม่สามารถออกเสียงได้สักคำ“เกิดอะไรขึ้น?” ในตอนนั้นเองที่ออร่ามาถึงจุดที่พวกเธอยืนอยู่ เธอเห็นลูน่าและเนลลี่ที่ยืนอยู่ต่อหน้านาตาชาในทันทีออร่ายิ้มเยาะ “บังเอิญจัง”โจชัวจับเธอขังในบ้านมาสองสามวันแล้วจนสุดท้ายเธอก็ใช้นาตาชาเป็นข้ออ้างเพื่อออกมาช้อปปิ้งสิ่งสุดท้ายที่เธอจะคาดคิดคือการบังเอิญเจอลูน่ากับเนลลี่ตั้งแต่ที่เพิ่งเริ่มช้อปปิ้งนาตาชาแปลกใจ “ออร่า รู้จักกันเหรอ?”“ยิ่งกว่ารู้จักอีกค่ะ” ออร่าเค้นเสียงในลำคอ “แม่คะ นี่เด็กที่หนูเล่าให้ฟังไงคะ เนลลี่”ดวงตาของนาตาชาเป็นประกายในทันที เธอรีบย่อตัวลงและดึงตัวเนลลี่ที่อยู่หลังลูน่าออกมา “นี่ลูกของลูลู่งั้นเหรอ?”นาตาชาสังเกตเห็นว่าเนลลี่หวาดกลัวเช่นไร ดังนั้นเธอจึงยิ้มให้เนลลี่อย่างอ่อนหวาน “ไม่ต้องกลัวน
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก บทที่ 100
นาตาชาก้มลงมอง “เนลลี่เป็นลูกของลูกสาวคนโตของฉัน ฉันไม่รู้หรอกว่าลูกสาวคนโตของฉันยังมีชีวิตอยู่หรือเปล่า แต่ฉันอยากใช้เวลากับหลานจะได้ไหม?”ลูน่าเม้มปาก “ค่ะ” เธอควรจะปฏิเสธ แต่เธอไม่กล้าที่จะทำแบบนั้นกับแม่ของตัวเอง“ทำไมแม่ต้องคุยกับเธอด้วย?” ออร่ากลอกตา “เธอเป็นแค่คนรับใช้ และแม่เป็นยายนะ ทำไมต้องขออนุญาตพาหลานตัวเองไปกินข้าวด้วย?”นาตาชาหันหลังไปมองด้วยสายตาขุ่นเคือง “ก็เพราะว่ามันคือหน้าที่ของเธอ จึงเป็นเรื่องที่ฉันต้องถามก่อน!”จากนั้นเธอก็มองลูน่าอย่างขอโทษ “ขอโทษด้วยนะ ฉันเลี้ยงลูกคนนี้แบบตามใจมาตั้งแต่เด็ก...”ลูน่ามองนาตาชาอย่างเป็นกังวลขณะที่ยืนนิ่งอยู่ที่เดิมไม่ขยับเขยื้อนนาตาชาเคยรักและตามใจลูน่าด้วยเช่นกัน แต่ตอนนี้เธอเป็นคนนอกไปแล้วหลังจากได้รับคำอนุญาตจากลูน่า นาตาชาก็กอดเนลลี่และพาไปยังร้านอาหารที่อยู่ชั้นล่างลูน่าและออร่าตามหลังไป“เธอเกี่ยวอะไรด้วย?” ออร่ากอดอกและจ้องไปยังแผ่นหลังของเนลลี่ เธอกล่าวอย่างเย็นชา “เธอเกือบตายตั้งสองครั้งเพราะเด็กคนนี้นะ ยังไงเด็กนั่นก็เป็นลูกของพี่สาวฉันและหลานของแม่ฉัน เราเป็นครอบครัวเดียวกัน แต่ว่าเธอน่ะ ไม่เกี่ยวอะไรด้วยเล
บทล่าสุด
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก บทที่ 450
“งั้นคุณพ่อก็ควรรู้นะครับว่าลูน่าเลี้ยงพวกเขามาหกปี ผมแนะนำว่าคุณพ่อควรดีกับลูน่าให้มากกว่านี้ ไม่อย่างนั้นเด็ก ๆ อาจจะไม่ยอมรับคุณเป็นคุณปู่ของพวกเขาอีกต่อไปได้”ใบหน้าของเอเดรียนเปลี่ยนเป็นสีม่วงจากมุมนี้ ลูน่าเหลือบมองสีหน้าของเขาด้วยรูปลักษณ์ที่สง่างามแต่ไร้อารมณ์ พร้อมกับยกยิ้มไม่ใส่ใจบนริมฝีปากของเธอ “คุณท่านลินช์ คุณบอกว่าฉันฆ่าเฮลีย์ คุณมีหลักฐานไหม? การตัดสินใจว่ามีคนฆ่าคนอื่นหรือไม่ คุณไม่จำเป็นต้องพูดตามหลักฐานที่มีอยู่หรอกเหรอคะ?” เธอวางข้อเท้าบนเข่า น้ำเสียงของเธอเย็นชาและห่างไกล “เฮลีย์ฆ่าตัวตายด้วยการกระโดดลงมาจากตึก ฉันไปชี้มีดใส่เธอแล้วบังคับให้เธอกระโดดหรือว่าฉันผลักเธอเหรอ? ถ้าฉันจำไม่ผิด ตอนที่เฮลีย์ฆ่าตัวตาย ฉันไปเยี่ยมสามีเก่าของเพื่อนที่โรงพยาบาลกับเพื่อนนะ มีกล้องวงจรปิดที่โถงทางเดินและลิฟต์ในโรงพยาบาลอยู่ ฉันมีหลักฐานชัดเจนสมบูรณ์”เอเดรียนเปล่งเสียงในจมูก “อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ ก่อนที่เฮลีย์จะกระโดดก็เป็นเพราะเธอ เฮลีย์ถูกบังคับให้ออกจากเมืองซีและย้ายไปอยู่ต่างประเทศ! เฮลีย์เติบโตมากับความมั่งคั่งและความฟุ่มเฟือยด้วยความกรุณาของพระเจ้า และเพราะผู้หญิงเช่นเธอ
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก บทที่ 449
“เพียะ!”ก่อนที่ทุกคนจะทันได้โต้ตอบ เสียงตบก็ดังก้องไปทั่วห้องนั่งเล่นศีรษะของลูน่าหันไปด้านข้างจากแรงกระแทก รสหวานราวกับเหล็กของเลือดเต็มปาก และเลือดก็หยดลงมาตามมุมปากของเธอ“คุณแม่!”“คุณแม่…!”เด็กสองคนที่นั่งอยู่ทั้งสองด้านของหญิงชรา กระโดดขึ้นจากโซฟาตามสัญชาตญาณแล้วพุ่งไปหาลูน่าทันทีหนึ่งในนั้นจับมือเธออย่างระมัดระวัง เขาก้าวไปข้างหน้าพยายามปกป้องเธอ ในขณะที่อีกคนหยิบกระดาษทิชชูจากโต๊ะข้าง ๆ อย่างใจเย็น แล้วยื่นให้ลูน่าการเห็นเด็กสองคนปกป้องเธอทำให้โจชัวขมวดคิ้ว ข้าง ๆ เขา อลิซส่งเสียงเย้ยหยันอยู่ในอก แต่ภายนอกนั้นเธอกำลังทำสีหน้ากังวล “นีล รีบพาน้องสาวของหนูมานี่เร็วเข้า” จากนั้นเธอก็ชำเลืองมองสุภาพบุรุษตัวน้อยที่กำลังยื่นทิชชู่ให้ลูน่า“นี่เป็นเรื่องระหว่างคุณปู่ของหนูกับน้าลูน่านะ มันเป็นเรื่องของผู้ใหญ่ อย่ายื่นจมูกเข้าไปในที่ที่ไม่เกี่ยวกับเราสิ”นีลจ้องมองเธออย่างเย็นชา จากนั้นก็หันกลับมาดูแลแม่ของพวกเขาพร้อมกับเนลลี่ในทันทีจากนั้น อลิซก็แสดงท่าทีสงบนิ่งอย่างคนมีอารมณ์มั่นคงและพูดว่า “เอเดรียน คุณกำลังทำอะไรอยู่คะ คุณกำลังทำให้เด็ก ๆ กลัวนะ”เอเดรียนส่งเสียงเย
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก บทที่ 448
ในขณะเดียวกัน เขาก็คิดถึงพวกเขามาก ผ่านไปนานแล้วเหมือนกันหลังจากที่พวกเขาได้เจอกันครั้งสุดท้าย จึงเป็นเหตุผลที่ทำไมเขาถึงเสนอให้พาทุกคนมารวมตัวกันที่บลูเบย์วิลล่าแต่ดูเหมือนว่า...เขาทำให้ทั้งเด็ก ๆ และลูน่าโกรธเขาได้สำเร็จเท่านั้นหรอกเหรอ?รถขับต่อไปไม่นานรถก็มาจอดหน้าบลูเบย์วิลล่า เมื่อลูน่าก้าวลงจากรถที่ยูริและแซคขนสัมภาระมา อลิซก็ก้าวลงมาเช่นกันขณะยืนอยู่นอกรถของโจชัว รอยยิ้มปลอม ๆ ก็ปรากฏบนใบหน้าของเธอ “ เนลลี่มานี่เร็ว แม่จะอุ้มหนูเข้าบ้าน!”เนลลี่กลอกตา เดินผ่านเธอ และมุ่งหน้าไปที่ประตูด้วยขาที่สั้นและแข็งแรงของเธอในทางกลับกัน นีลกลับรีบวิ่งเข้าไปในอ้อมแขนของเธอพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า “ถ้าเนลลี่ไม่ต้องการให้คุณอุ้ม ก็อุ้มผมแทนสิครับ! ผมก็ไม่ได้หนักมากเหมือนกัน แค่หนักกว่าเนลลี่นิดหน่อยเอง”อลิซอุ้มเขาไว้ในอ้อมแขนของเธอ สีหน้าของเธอดูน่าเกลียด และก้าวไปข้างหน้าด้วยความพยายามสุด ๆ นีลเอาแขนของเขาคล้องคอเธอตามสะดวก “คุณอลิซ เร็วสิครับ ผมเป็นเด็กน้อยสุดที่รักของคุณไงครับ มันคงจะแย่ถ้าเราล้มกันทั้งคู่แล้วได้รับบาดเจ็บนะ!”สีหน้าของอลิซดูน่าเกลียดและยิ่งน่าเกลียดมากขึ้น
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก บทที่ 447
โจชัวเลิกคิ้วเขาไม่คาดคิดเลยว่านี่จะเป็นคำถามแรกที่ลูกชายของเขาถามหลังจากที่แยกจากกันหลายวันเขามองลูกชายของเขาจากหางตา “นายดูไม่เต็มใจที่จะเห็นแม่นายกับฉันคืนดีกันนะ”นีลหยุดนิ่งไป เขาหันไปมองโจชัวอย่างเคร่งขรึมแล้วยกสองนิ้ว“อย่างแรกนะครับ ผมไม่เคยยอมรับคุณอลิซ กิบสันเลย สำหรับผมแล้ว เธอไม่เคยเป็นแม่ของผมเลย แม่ของผมคือลูน่า อย่างที่สอง ความชอบหรือไม่ชอบของผม มันสำคัญสำหรับคุณหรือเปล่าครับ คุณลินช์ ถ้าคุณพิจารณาถึงความคิดและความรู้สึกของเราจริง ๆ คุณก็คงไม่บังคับน้องสาวของผมและผมให้ทำในสิ่งที่เราไม่อยากทำ เช่น การพาเรากลับไปที่บลูเบย์วิลล่าตอนนี้ สุดท้ายนะครับ ผมไม่สนใจคุณและอลิซเลย ผมแค่อยากจะรู้ว่าทำไมท่าทีของคุณที่มีต่อเธอถึงเปลี่ยนไปแบบ 180 องศา หลังจากกลับมาจากเมืองซีก็เท่านั้น”ก่อนที่พวกเขาจะจากไป พวกเขาก็ได้แยกทางกันไปแล้ว และยังประกาศว่าพวกเขาจะกำหนดวันเซ็นใบหย่าด้วยซ้ำ แต่ไม่นานหลังจากที่พวกเขาไปถึงเมืองซี พวกเขาก็กลับมาคืนดีและรักกันเหมือนเดิม และเมื่อดูจากภายนอกแล้ว พวกเขาดูยิ่งสนิทสนมกันมากขึ้นกว่าเดิมด้วยโจชัวหรี่ตาลงเล็กน้อย อะไรทำให้ท่าทีของเขาที่มีต่ออลิซเปลี
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก บทที่ 446
“คุณแม่คะ! หนูคิดถึงคุณแม่มากเลย!” เนลลี่กล่าวเธอหยิบกุญแจออกมาและทันทีที่เธอเปิดประตูอพาร์ตเมนต์ เด็กทั้งสองก็รีบวิ่งออกมาราวกับพายุทอร์นาโดลูกเล็กสองลูกนีลและเนลลี่ต่างกอดขาข้างหนึ่งของเธอไว้ และพูดด้วยความตื่นเต้น“คุณแม่ หนูรู้ว่าคุณแม่จะกลับมาในเวลานี้ แต่นีลเอาแต่ยืนกรานว่าแม่จะกลับมาทีหลัง!”“คุณแม่ครับ เมื่อหลายวันที่คุณแม่ไม่อยู่บ้าน ผมขอให้ลิลลี่สอนวิธีชงกาแฟด้วยล่ะ! ผมทำกาแฟอาราบิก้าแก้วโปรดของคุณแม่ด้วย!”“คุณแม่คะ หนูวางแผนไว้หมดแล้ว บ่ายวันนี้คุณแม่จะไปไหนไม่ได้เลยนะ คุณแม่ต้องอยู่บ้าน อ่านนิทานให้หนูฟังและต่อเลโก้กับนีลด้วย!”“แม่…”ลูน่าลดสายตาลงมองดูหัวเล็ก ๆ สีดำสองหัวที่อยู่ตรงหน้าเธอ คำพูดติดอยู่ที่ปลายลิ้นของเธอ แต่เธอก็ไม่สามารถคายมันออกมาได้ข้างหลังเธอ ลิลลี่ยืนอยู่ในห้องนั่งเล่น มองเธอด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า “คุณ ลูน่า พวกเขาตั้งใจหยุดเรียนหนึ่งวันเพื่อรอคุณเลยนะคะ ตั้งแต่เช้านี้พวกเขาตื่นเต้นเป็นพิเศษแล้วก็ตกแต่งบ้านราวกับว่าเป็นช่วงเทศกาลวันหยุดด้วย”ตอนนั้นเองที่ลูน่าสังเกตเห็นของประดับตกแต่งที่แขวนอยู่ในห้องนั่งเล่น ป้ายหลากสีสันแขวนอยู่ตามผนัง ความค
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก บทที่ 445
บรรยากาศในรถเปลี่ยนเป็นเงียบเชียบร่างกายของลูน่าแข็งทื่อไปหมดเธอไม่ได้เจอทั้งนีลและเนลลี่มาหลายวันแล้ว นี่เป็นช่วงเวลาที่ยาวนานที่สุดที่เธอเคยห่างจากพวกเขานับตั้งแต่ที่เธอให้กำเนิดพวกเขามาเมื่อหกปีที่แล้วเธอคิดถึงพวกเขาอย่างสุดซึ้งจากการโทรหาและคุยกับพวกเขาเมื่อเช้านี้และเมื่อวานตอนบ่าย เธอก็รู้ว่าเด็ก ๆ เองก็คิดถึงเธออย่างสุดซึ้งเช่นกันไฟในใจเธอที่ลุกโชนด้วยความตื่นเต้นเมื่อนึกถึงการพบปะกับลูก ๆ ของเธอถูกดับลงอย่างโหดร้ายด้วยคำพูดเย็นชาของอลิซ และได้กลับกลายเป็นความหนาวเย็นจนจับไปถึงขั้วหัวใจอลิซจงใจทำแบบนี้ เธอไม่ได้มีความรู้สึกใด ๆ ต่อนีลและเนลลี่ เธอแค่พยายามจะก่อกวนเธอและลูก ๆ ให้อารมณ์เสีย“โจชัวคะ” เมื่อสังเกตเห็นความเงียบอย่างต่อเนื่องของโจชัว อลิซถึงกับร้องเรียกเขาเบา ๆจากนั้นเขาก็กะพริบตาและฟื้นคืนสติของตัวเอง เขากระแอมไอเล็กน้อยแล้วเงยหน้าขึ้นมองลูน่าจากด้านหลังขณะที่เธอนั่งอยู่ในที่นั่งผู้โดยสาร “เราจะทำตามที่อลิซบอก”ไม่ว่ายังไงก็ตาม อลิซยังคงเป็นแม่ของพวกเขา แม้ว่าเธอจะไม่ได้อาศัยอยู่กับเด็กๆ ตลอดหกปีของชีวิต แต่ท้ายที่สุดแล้วเลือดก็ข้นกว่าน้ำ นอกจากนี้ อล
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก บทที่ 444
วิทยุยังคงเล่นซ้ำข่าวเรื่องที่เกิดกับตระกูลวอลเตอร์ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา “ก่อนที่การกล่าวหาคุณเดนนิส วอลเตอร์จะถูกหยิบยกมาพูดถึง ทายาทคนเดียวของวอลเตอร์กรุ๊ป เฮลีย์ วอลเตอร์ได้กระโดดตึกฆ่าตัวตายไปแล้ว ตอนนี้วอลเตอร์กรุ๊ปกลายเป็นอาณาจักรที่กำลังขาดกษัตริย์และกำลังจะล่มสลาย...”ลูน่าหลับตาลง เธอสงสัยว่าเกว็นจะได้ยินข่าวนี้หรือยัง ถ้าเธอได้ยิน อย่างน้อยเธอก็จะรู้สึกสบายใจเล็กน้อยใช่ไหม?เมื่อคิดเช่นนี้ เธอก็หยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อจะตรวจสอบว่าเกว็นส่งข้อความใหม่ให้เธอหรือไม่ แต่กลับเห็นการอัปเดตสถานะใหม่ที่โพสต์โดยเบ็นแทน'ตรวจสอบอาการบาดเจ็บของฉันที่สถานีตำรวจ ตระกูลลาร์สัน ระวังตัวไว้! ฉันจะเรียกร้องค่าเสียหาย!'รูปภาพประกอบเป็นแขนที่ได้รับบาดเจ็บและแก้มบวมฉึ่งอันเป็นผลมาจากการทะเลาะกันเมื่อวันก่อนลูน่ารู้ว่าอาการบาดเจ็บของเขาต้องเป็นฝีมือของแซคและยูริ เธอจ้องโทรศัพท์อยู่นาน ในที่สุดเธอก็กดไลค์สองภาพที่เบ็นโพสต์“ลูคัส ปิดวิทยุที” ทันใดนั้นเสียงอันแผ่วเบาอ่อนแอของอลิซก็ดังมาจากเบาะหลัง “ฉันอยากนอนพัก”จากนั้น โจชัวก็มีสีหน้ากังวลขณะพูดว่า “ทำไมหน้าคุณดูซีดจัง ไม่สบายเหรอ?”ลูน
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก บทที่ 443
มือของโจชัวที่กำช้อนและส้อมไว้หยุดชะงักไปเล็กน้อย สุดท้ายเขาก็หัวเราะเบา ๆ “เพราะว่าเธอเคยหย่าและสามีเก่าเธอมันนิสัยไม่ดี เธอก็เลยแอบลักพาตัวนีลกับเนลลี่ไปแล้วเลี้ยงเหมือนเป็นลูกตัวเองเหรอ?”ลูน่ายกแก้วขึ้นแล้วกลืนน้ำอุ่นในปากลงคออย่างแรง จากนั้นเธอจึงมองไปทางโจชัว “คุณจะพูดแบบนั้นก็ได้”โจชัวยกแก้วของเขาขึ้นเช่นกัน “ทำไมเธอถึงไม่มีลูกกับสามีเก่าล่ะ?”“เขาไม่สมควรมีลูก” ลูน่าวางแก้วลงแล้วยกช้อนส้อมเพื่อกินต่อ “เขามีชู้ในตอนที่ฉันต้องการเขามากที่สุด และถึงกับอยากจะฆ่าฉันเพื่อเอาใจอีกฝ่ายด้วยซ้ำ คุณคิดว่าเขาสมควรมีลูกไหม?”ถ้าตอนนั้นเธอยังไม่ท้อง เธอก็ไม่อยากมีลูกของเขาจริง ๆเขาไม่สมควรได้รับพวกเขาแม้ว่าเธอจะให้กำเนิดพวกเขาแล้ว แต่ลูน่าก็ยังเชื่อเช่นเดิมว่าเด็กทั้งสามคนเป็นของเธอและเป็นของเธอเพียงคนเดียวพวกเขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับโจชัวเมื่อพูดคำเหล่านี้ ดวงตาของเธอก็จับจ้องไปที่โจชัวการจ้องมองของเธอทำให้เขารู้สึกสับสน ราวกับว่าเขาเป็นคนที่ทิ้งและทำร้ายเธอเองเขาขมวดคิ้วและหันหน้าหนีจากเธอ “แล้ว เธอก็ปล่อยเขาไปทั้งอย่างนั้นเหรอ?”ลูน่าคลี่ยิ้มเย็นชา “ฉันไม่ได้ตั้งใจจะปล่อ
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก บทที่ 442
“คุณหย่ากับฉันเมื่อเช้านี้ พอตอนบ่าย คุณก็หาแฟนได้ แล้วตอนนี้พอตกกลางคืนคุณก็พาแฟนใหม่ของคุณมาบ้านเก่าของคุณ เบ็น เซลเลอร์ คุณมันไม่คู่ควรกับเวลาที่ฉันตกหลุมรักไปเลย”จากนั้นเธอก็สูดลมหายใจเข้าลึก และหันกลับไปมองลุคที่กำลังถือไฟแช็กไว้สำหรับเตรียมจุดบุหรี่ให้ตัวเองขณะดูการแสดง “ฉันขอยืมไฟแช็กหน่อยได้ไหม?”ลุคยักไหล่ เขาเดินเข้ามาและก้มลงขณะถือไฟแช็คของเขา เขาฉีกภาพเดี่ยวที่สวยที่สุดของเกว็นออกมา จากนั้นก็จุดไฟเผาภาพถ่ายที่เหลือไปสุดท้ายเขาก็ส่งรูปถ่ายที่เขาฉีกออกมาให้เกว็น “เอาไว้นึกถึง”เกว็นส่ายหน้า “เผาไปเถอะค่ะ”เธอไม่จำเป็นต้องนึกถึงอะไรแบบนี้ลุคยกยิ้มจาง ๆ เขามองไปที่เกว็นด้วยความสนใจเล็กน้อยที่ปรากฏในดวงตาแล้วสอดรูปถ่ายใบนั้นใส่กระเป๋าเสื้อของตัวเองภาพถ่ายทั้งหมดถูกจุดไฟเผาท่ามกลางแสงไฟโหมกระหน่ำ เบ็นหัวเราะอย่างเย็นชา “ถึงคุณจะไม่เผามัน ผมก็จะเป็นคนเผาอยู่ดี”เกว็นหลับตาแน่น แต่ยังคงเงียบเมื่อรูปถ่ายไม่เหลืออะไรนอกจากกลายเป็นกองขี้เถ้า เธอก็จับมือของลูน่าไว้ “ไปกันเถอะ”ลูน่าพยักหน้าและช่วยพยุงเธอนั่งบนที่นั่งโดยมีลุคช่วยอีกแรง ส่วนข้าง ๆ พวกเขา เบ็นพ่นเสียงฮึ เ
