“เมื่อกี้คุณก็ทำตัวเย่อหยิ่งเหมือนกัน!”ลูน่ากัดฟันมองเขา “คุณบุกรุกเข้ามาในบ้านของฉันในตอนที่ฉันไม่สนใจ คุณมีสิทธิอะไรมาบอกว่าฉันหยิ่ง”ความเกลียดชังและต่อต้านเขาเขียนชัดอยู่บนใบหน้าของเธอโจชัวเกลียดที่ลูน่าเป็นอย่างนี้เขาเกลียดความเย้ยหยันและเฉยเมยในดวงตาของเธอ เขาเกลียดที่เธอไม่เอาใจใส่เขาเลยเขาอดไม่ได้ที่จะบีบคอเธอแน่นขึ้น“วันนี้ฉันอยากมาขอโทษเธอให้ถูกต้องแล้วก็อยากคุยเรื่องนีลกับเนลลี่”นีลกับเนลลี่ หัวใจของลูน่าเจ็บแปลบเมื่อโจชัวพูดถึงสองชื่อนี้เธอหลับตาลงพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “คุณกล้าพูดถึงนีลกับเนลลี่ได้ยังไง คุณไม่มีค่าคู่ควรกับพวกเขา”เขากำรอบคอลูน่าแน่นขึ้นกว่าเดิมโจชัวแข็งแรงมากเสียจนสามารถหักคอลูน่าเป็นสองท่อนได้ลูน่าฝืนทนต่อความเจ็บปวด เธอพยายามหายใจและพูดต่อ “ก่อนหน้านี้ ฉันได้รับสายที่โทรมาจากเนลลี่ ในสายเธอร้องไห้และบ่นว่าเธอปวดท้องแค่ไหน”โจชัวสะดุ้งเล็กน้อยจากนั้นเขาก็ปล่อยลูน่าแล้วเบือนสายตาอย่างเย็นชา “อาจเป็นเพราะว่าเธอไม่ได้กินข้าวเย็นก็เลยปวดท้อง”ในตอนที่เขาปล่อยเธอ ลูน่าก็ล้มฟุบไปบนพื้นพลางพิงประตูไว้อย่างอ่อนแรงในท้ายที่สุด เธอก็นั่
ลูน่าเงยหน้าขึ้นมองโจชัว เธอกล่าวเย้ย “งั้นเหรอคะ? พวกเขากินยาแล้วเข้านอนไปแล้ว คุณกลับไปตอนนี้จะมีประโยชน์อะไร คุณจะกลับไปปลุกเขาให้ตื่นขึ้นมาเพื่อตำหนิที่พวกเขาบอกฉันเรื่องนี้เหรอ? ก็จริง คุณพูดมาตลอดว่าไม่ให้นีลกับเนลลี่ติดต่อฉัน คุณไม่อยากให้ฉันติดต่อพวกเขา! แต่คุณก็บอกเองว่าจะดูแลพวกเขาเป็นอย่างดี แล้วนี้เหรอคือวิธีที่คุณดูแลพวกเขา?”ทุกคำเหมือนดาบคมกริบที่แทงเข้าไปในร่างของโจชัวเขาขมวดคิ้วแล้วพยายามอธิบายตัวเอง “ฉันไม่รู้เรื่องนี้ ตอนที่ฉันกลับไปถึงบ้าน พวกเขาบอกว่าไม่อยากกินข้าวเย็น ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขา” เขาพูดอย่างอับจนหนทางและโกรธเคือง “เธอจะมาโทษฉันทุกอย่างและโกรธฉันไม่ได้!”จากนั้นเขาก็ก้มหน้าและมองลูน่าที่พยายามจะสงบสิตอารมณ์ลง “อย่างแรก ฉันไม่รู้ว่าเรื่องนี้จริงหรือไม่ เด็ก ๆ อาจจะแค่เล่นใหญ่ อลิซเป็นแม่ของพวกเขา เธอคงไม่ทำกับพวกเขาแบบนั้น แต่ถึงเธอจะทำ ก็ต้องเป็นเพราะสภาวะทางจิตใจของเธอและการศึกษาที่แตกต่างออกไป ไม่มีใครทรมานลูกของตัวเองโดยไม่มีเหตุผลหรอก” ลูน่าเงยหน้าขึ้นมองโจชัวอย่างรังเกียจ “ไม่มีใครงั้นเหรอ? คุณยังไงล่ะ!”ท่าทางที่ท้าทายของเธอทำให้
ลืมเรื่องนั้นไปลูน่าหลับตาลงและบอกตัวเองว่าทั้งหมดนี้ก็แค่ฝันในฝันของเธอ เขายังคงเป็นโจชัวที่เธอเคยรักจนหัวปักหัวปำเธอบอกตัวเองให้ยอมเผชิญกับโชคร้ายนี้เพื่อไนเจลลูน่ากล่าวเย้ย “คุณมีคุณนายลินช์แล้วยังไม่พออีกเหรอคะ?”ดวงตาของโจชัวมืดดำด้วยความสับสนและโกรธเคือง เขากัดริมฝีปากล่างของเธออย่างรุนแรง “ช่วงหลายวันที่ผ่านมาฉันไม่ว่าง และช่วงนี้เธอก็ไม่พร้อมใช้งานด้วย พอใจกับคำตอบไหม?”ลูน่าหัวเราะเบา ๆ “ถ้างั้นที่คุณมาหาฉันเพราะว่าเธอไม่พร้อมใช้งานเหรอคะ?”ดวงตาของโจชัวมืดลง เขากอดเธอแน่นโดยไม่พูดอะไรและซุกหน้าไปที่คอเธออย่างเหนื่อยหน่ายเขาไม่มีคำตอบให้กับคำถามนี้บางทีเขาอาจจะไม่ได้ใกล้ชิดสนิทสนมกับอลิซอีกต่อไปแล้วหลังจากห่างกันไปหกปี บางทีเขาอาจจะรักแค่เพียงลูน่า กิบสันเมื่อหกปีก่อนเท่านั้น ไม่ใช่อลิซในปัจจุบันไม่ว่ายังไง เหตุผลบอกเขาว่า เขาควรเข้าหาและใกล้ชิดกับอลิซด้วยเรื่องทางเพศ แต่ร่างกายของเขากลับเอาแต่ต่อต้านอย่างไม่รู้ตัวในขณะที่ลูน่า...เหตุผลบอกว่าเขาไม่ควรเข้าใกล้เธอหรือมีความสัมพันธ์ทางกายกับเธอ แต่เขาก็ควบคุมร่างกายตัวเองไม่ได้เลยหลังจากเงียบไปนาน ลูน่าก็สู
โจชัวลูบระหว่างคิ้วขณะที่อาการปวดหัวจนรู้สึกเหมือนจะระเบิดได้ทรมานเขาเมื่อคืนเขาไม่ได้ดื่มแอลกอฮอล์ แต่กลับรู้สึกวิงเวียนเหมือนกับคนเมาค้างอลิซตื่นตระหนกเมื่อโจชัวไม่พูดอะไรกับเธอสักคำ “โจชัว คุณยังโกรธฉันอยู่เหรอคะ? ฉันรู้ว่าสิ่งที่ฉันทำมันผิด ความหึงหวงทำให้ฉันตาบอด ฉันเห็นลูน่าทำงานกับคุณที่ลินช์กรุ๊ป ฉันก็เลยไม่พอใจและหึงมาก ฉันทบทวนตัวเองแล้วหลังจากที่แยกจากคุณเมื่อคืน ฉันผิดเอง ฉันไม่ควรจ้างบริษัทพีอาร์มาทำการโปรโมตเพื่อเพิ่มการเข้าถึงของข่าวแค่เพราะมีคนสร้างข่าวขึ้นมา ฉันบอกให้พวกเขาหยุดตั้งแต่สองทุ่ม คุณต้องเห็นแล้วแน่ ๆ แต่พอสี่ทุ่มก็มีคนโพสต์คลิปกล้องวงจรปิดนั่นโดยไม่ระบุชื่อ แล้วตอนนี้คลิปนั่นก็กระจายไปทั่วและมีแต่คนตำหนิฉันมากขึ้นเรื่อย ๆ ฉันควรทำยังไงดีคะ?”โจชัวขมวดคิ้ว “ผมจะไปตรวจสอบดู”“ค่ะ” อลิซสูดลมหายใจสั้น ๆ คล้ายคนจะหมดลม “เป็นยังไงก็บอกฉันด้วยนะคะ ถ้าหากเป็นลูน่า ฉันก็เต็มใจจะไปขอโทษเธอด้วยตัวเอง”“อืม” โจชัวเงียบไปพักหนึ่ง ในตอนที่อลิซกำลังจะวางสาย เขาก็เรียกเธอไว้ “แล้วนีลกับเนลลี่ล่ะ?”อลิซประหลาดใจกับเรื่องนี้เล็กน้อย“พะ พวกเขาคง...คงอยู่ที่โรงเรียนอ
แล้วโจชัวจะหาข้ออ้างใหม่อะไรได้อีก?เขาไม่ได้เมาเขารู้ตัวดีอยู่ตลอดเวลาว่าเธอคือลูน่า ไม่ใช่ลูน่า กิบสันถึงอย่างนั้น...ติ่ง ต๊อง! อยู่ ๆ ก็มีเสียงกริ่งประตูห้องดังขึ้นหลังจากเสียงกริ่งประตูก็เป็นน้ำเสียงแฝงความห่วงใยของธีโอ “เป็นยังไงบ้างครับ? คุณดีขึ้นหรือยัง?ผมซื้ออาหารเช้ามานิดหน่อย มากินด้วยกันสิครับ”ธีโอยังจำได้ว่าลูน่ารู้สึกเศร้าซึมไปอย่างไรจากสายของเนลลี่“ลูน่า”โจชัวขมวดคิ้ว เขากำลังจะเดินไปเปิดประตู แต่ลูน่าจับเขาไว้“อย่ามาทำให้ฉันต้องขายหน้านะ คุณอาจจะไม่อาย แต่ฉันอาย!”เธอกัดปปากและผลักโจชัวเข้าห้องนอนไป“ถ้ากล้าออกมา ฉันจะปล่อยคลิปอลิซที่หอศิลป์ทันที!”จากนั้นลูน่าก็ปิดประตูห้องนอน เธอยังวางรองเท้าของโจชัวไว้หลังกระเป๋าเดินทางของเธอด้วยเมื่อทำทั้งหมดนั้นเสร็จ ลูน่าก็สูดลมหายใจเข้าลึกแล้วเปิดประตู“ตื่นแล้วเหรอครับ?” ธีโอหัวเราะเบา ๆ พร้อมก้าวเข้ามาในบ้านของเธอลูน่าหยุดเขาไว้ไม่ทัน เธอจึงทำได้แค่ตามเขาไปด้วยสีหน้าเจื่อน ๆ“คุณตื่นไวนะคะ”“ผมตื่นเช้าทุกวันอยู่แล้ว ดังนั้นต่อไปผมก็สามารถนำอาหารเช้ามาให้คุณได้”ธีโอหัวเราะคิกคักเบา ๆ เขาสังเกตเห็นผ้าห
“วางลงนะ!”ในตอนที่โจชัวกำลังมองภาพในอัลบั้มอย่างเหม่อลอย จู่ ๆ เขาก็ได้ยินเสียงของผู้หญิงคนหนึ่งดังมาจากด้านหลังจากนั้นลูน่าก็เข้ามาฉกอัลบั้มภาพในอ้อมแขนของโจชัวไปในทันที “ใครอนุญาตให้คุณแตะต้องของของฉัน!”อัลบั้มภาพนี้เป็นของขวัญวันเกิดจากไนเจล เขาใช้เวลาหลายวันไปกับการอยู่ในโรงพยาบาลตั้งแต่ที่พวกเขาพบว่าเขาเป็นมะเร็งเม็ดเลือดขาวแม้ว่าไนเจลจะยังเด็ก แต่เขาก็รับรู้ได้ถึงเรื่องของชีวิตและความเป็นความตาย เขากลัวว่าวันใดวันหนึ่งเขาอาจจากไปโดยไม่มีวันกลับแล้วลูน่าจะคิดถึงเขา ดังนั้นเขาจึงแอบทำอัลบั้มภาพพวกนี้ไว้ให้เธอ“ในรูปอัลบั้มนี้ไม่มีรูปผมคู่กับนีล ถ้าวันไหนผมตายไป ให้คิดว่าผมกับนีลเป็นคนคนเดียวกันนะครับ”คำพูดของไนเจลในตอนนั้นยังคงดังก้องในหูของเธอเมื่อเห็นความตระหนกของเธอ โจชัวก็ขมวดคิ้ว “นีลป่วยหนักเหรอ?”“เปล่า” ลูน่าหันหลังและเก็บอัลบั้มภาพไว้อย่างดี “ก็แค่ไข้หวัดน่ะ” “เขาอยู่ในโรงพยาบาลหลายเดือนแค่เพราะไข้หวัดเหรอ?” น้ำเสียงของโจชัวเย็นชาขึ้นกว่าเดิม “ฉันเห็นวันที่บนเตียงนะ อย่างน้อยก็สามถึงสี่เดือน”โจชัวมองเธออย่างเย็นชา “ทำไมเขาถึงต้องอยู่ในโรงพยาบาลนานขนาดนั้น
คนเดียวที่ลูน่าเอาวิดีโอให้ดูคือไนเจลไนเจลเป็นเด็กมีวุฒิภาวะ และเขาไม่มีทางโพสต์วิดีโอง่าย ๆ แบบนี้ นอกจากเขาแล้ว ก็ไม่มีใครอีกที่เธอจะนึกออก“ฉันจะให้เวลาเธอไปคิดหนึ่งวัน จะดีที่สุดถ้าเธอส่งรายชื่อคนที่มีคลิปนี้มา ฉันอยากจะไปสอบถามทีละคน”ลูน่ารู้สึกแปลกประหลาด “ถ้าคุณว่าข่าวนี้มันไม่ดี แล้วทำไมคุณไม่บล็อกมันล่ะคะ?”โจชัวมองเธออย่างเย็นชา “คลิปนี้จะส่งผลกระทบกับอลิซ ฉันต้องเช็กแหล่งที่มาและป้องกันไม่ให้คนนั้นโพสต์ซ้ำอีก แบบนั้นอลิซจะได้ไม่ต้องทุกข์ใจ”ลูน่ารู้สึกขบขันเมื่อเขาแสร้งทำเป็นห่วงอลิซเขานอนกับเธอเมื่อคืนก่อนหน้านี้ แต่เขาก็ยังเป็นห่วงอลิซตอนที่นอนอยู่บนเตียงของเธอในตอนนี้ ทั้งยังคิดจัดการปัญหาแทนอลิซอีกด้วย เป็นคนที่เก่งจริง ๆในทันใดนั้นเสียงกริ่งประตูก็ดังขึ้นอีกครั้งเสียงสดใสและอ่อนโยนของธีโอดังเข้ามา “ลูน่า คุณพร้อมหรือยัง เราควรไปได้แล้วนะ”“กำลังไปค่ะ” ลูน่าตอบกลับง่าย ๆ ก่อนจะมองโจชัวอีกครั้ง จากนั้นเธอก็ยอมแพ้และหยิบกุญแจสำรองโยนให้เขา “รออีกห้านาทีแล้วค่อยไป ตอนออกไปก็กรุณาล็อคประตูด้วยล่ะคะ”หลังจากสั่งโจชัวแล้ว เธอก็สูดลมหายใจเข้าลึกแล้วหยิบเสื้อโ
“ลูน่า”หลังจากบอกลาธีโอแล้ว ลูน่าก็กำลังจะเข้าไปในตึกลินช์กรุ๊ปทาวเวอร์ จนกระทั่งมีใครบางคนเรียกเธอไว้ไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นคนที่มีหน้าตาเหมือนเธอก่อนหน้านี้ คุณนายลินช์ล็อบบี้สำนักงานเต็มไปด้วยผู้คนเนื่องจากข่าวก่อนหน้านี้ รวมถึงวิดีโอเหตุการณ์วันนั้น ทุกคนในสำนักงานจึงดูเหมือนจะรู้เรื่องราวระหว่างลูน่าและอลิซแล้วทุกคนซุ่มดูอยู่ บางคนแอบมอง ในขณะที่บางคนถึงกับเอามือถือขึ้นมาถ่ายไว้ในทันทีลูน่าไม่ชอบความรู้สึกเวลาที่อยู่ใต้แสงสปอตไลต์เท่าไหร่เธอขมวดคิ้วและมองอลิซอย่างเย็นชา “อยากพูดอะไรก็พูดมา”ตุบ!อลิซคุกเข่าลงตรงหน้าลูน่าในทันทีโดยไม่มีคำเตือน เสียงร้องของเธอดังก้องไปทั่วที่สำคัญ อลิซเป็นภรรยาของโจชัว!ภรรยาของเจ้านายกำลังคุกเข่าลงตรงหน้าลูน่า ซึ่งเป็นแค่พนักงานในบริษัท!ลูน่าเดินถอยหลังและลูบหว่างคิ้วของเธอ สิ่งที่เธอพูดในรถก่อนหน้านี้ถูกต้อง อลิซเป็นคนประหลาด อลิซโพสต์วิดีโอด้วยตัวเองและจงใจทำให้คนในอินเทอร์เน็ตหัวเราะเยาะเธอแต่ตอนนี้ เธอมาหาลูน่าที่ล็อบบี้ของสำนักงานแล้วยังคุกเข่าลงตรงหน้างั้นเหรอ?ลูน่าอยากจะก้าวถอยหลังไปหลาย ๆ ก้าว แต่ที่นี่มีคนมากเกินไป เ
“งั้นคุณพ่อก็ควรรู้นะครับว่าลูน่าเลี้ยงพวกเขามาหกปี ผมแนะนำว่าคุณพ่อควรดีกับลูน่าให้มากกว่านี้ ไม่อย่างนั้นเด็ก ๆ อาจจะไม่ยอมรับคุณเป็นคุณปู่ของพวกเขาอีกต่อไปได้”ใบหน้าของเอเดรียนเปลี่ยนเป็นสีม่วงจากมุมนี้ ลูน่าเหลือบมองสีหน้าของเขาด้วยรูปลักษณ์ที่สง่างามแต่ไร้อารมณ์ พร้อมกับยกยิ้มไม่ใส่ใจบนริมฝีปากของเธอ “คุณท่านลินช์ คุณบอกว่าฉันฆ่าเฮลีย์ คุณมีหลักฐานไหม? การตัดสินใจว่ามีคนฆ่าคนอื่นหรือไม่ คุณไม่จำเป็นต้องพูดตามหลักฐานที่มีอยู่หรอกเหรอคะ?” เธอวางข้อเท้าบนเข่า น้ำเสียงของเธอเย็นชาและห่างไกล “เฮลีย์ฆ่าตัวตายด้วยการกระโดดลงมาจากตึก ฉันไปชี้มีดใส่เธอแล้วบังคับให้เธอกระโดดหรือว่าฉันผลักเธอเหรอ? ถ้าฉันจำไม่ผิด ตอนที่เฮลีย์ฆ่าตัวตาย ฉันไปเยี่ยมสามีเก่าของเพื่อนที่โรงพยาบาลกับเพื่อนนะ มีกล้องวงจรปิดที่โถงทางเดินและลิฟต์ในโรงพยาบาลอยู่ ฉันมีหลักฐานชัดเจนสมบูรณ์”เอเดรียนเปล่งเสียงในจมูก “อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ ก่อนที่เฮลีย์จะกระโดดก็เป็นเพราะเธอ เฮลีย์ถูกบังคับให้ออกจากเมืองซีและย้ายไปอยู่ต่างประเทศ! เฮลีย์เติบโตมากับความมั่งคั่งและความฟุ่มเฟือยด้วยความกรุณาของพระเจ้า และเพราะผู้หญิงเช่นเธอ
“เพียะ!”ก่อนที่ทุกคนจะทันได้โต้ตอบ เสียงตบก็ดังก้องไปทั่วห้องนั่งเล่นศีรษะของลูน่าหันไปด้านข้างจากแรงกระแทก รสหวานราวกับเหล็กของเลือดเต็มปาก และเลือดก็หยดลงมาตามมุมปากของเธอ“คุณแม่!”“คุณแม่…!”เด็กสองคนที่นั่งอยู่ทั้งสองด้านของหญิงชรา กระโดดขึ้นจากโซฟาตามสัญชาตญาณแล้วพุ่งไปหาลูน่าทันทีหนึ่งในนั้นจับมือเธออย่างระมัดระวัง เขาก้าวไปข้างหน้าพยายามปกป้องเธอ ในขณะที่อีกคนหยิบกระดาษทิชชูจากโต๊ะข้าง ๆ อย่างใจเย็น แล้วยื่นให้ลูน่าการเห็นเด็กสองคนปกป้องเธอทำให้โจชัวขมวดคิ้ว ข้าง ๆ เขา อลิซส่งเสียงเย้ยหยันอยู่ในอก แต่ภายนอกนั้นเธอกำลังทำสีหน้ากังวล “นีล รีบพาน้องสาวของหนูมานี่เร็วเข้า” จากนั้นเธอก็ชำเลืองมองสุภาพบุรุษตัวน้อยที่กำลังยื่นทิชชู่ให้ลูน่า“นี่เป็นเรื่องระหว่างคุณปู่ของหนูกับน้าลูน่านะ มันเป็นเรื่องของผู้ใหญ่ อย่ายื่นจมูกเข้าไปในที่ที่ไม่เกี่ยวกับเราสิ”นีลจ้องมองเธออย่างเย็นชา จากนั้นก็หันกลับมาดูแลแม่ของพวกเขาพร้อมกับเนลลี่ในทันทีจากนั้น อลิซก็แสดงท่าทีสงบนิ่งอย่างคนมีอารมณ์มั่นคงและพูดว่า “เอเดรียน คุณกำลังทำอะไรอยู่คะ คุณกำลังทำให้เด็ก ๆ กลัวนะ”เอเดรียนส่งเสียงเย
ในขณะเดียวกัน เขาก็คิดถึงพวกเขามาก ผ่านไปนานแล้วเหมือนกันหลังจากที่พวกเขาได้เจอกันครั้งสุดท้าย จึงเป็นเหตุผลที่ทำไมเขาถึงเสนอให้พาทุกคนมารวมตัวกันที่บลูเบย์วิลล่าแต่ดูเหมือนว่า...เขาทำให้ทั้งเด็ก ๆ และลูน่าโกรธเขาได้สำเร็จเท่านั้นหรอกเหรอ?รถขับต่อไปไม่นานรถก็มาจอดหน้าบลูเบย์วิลล่า เมื่อลูน่าก้าวลงจากรถที่ยูริและแซคขนสัมภาระมา อลิซก็ก้าวลงมาเช่นกันขณะยืนอยู่นอกรถของโจชัว รอยยิ้มปลอม ๆ ก็ปรากฏบนใบหน้าของเธอ “ เนลลี่มานี่เร็ว แม่จะอุ้มหนูเข้าบ้าน!”เนลลี่กลอกตา เดินผ่านเธอ และมุ่งหน้าไปที่ประตูด้วยขาที่สั้นและแข็งแรงของเธอในทางกลับกัน นีลกลับรีบวิ่งเข้าไปในอ้อมแขนของเธอพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า “ถ้าเนลลี่ไม่ต้องการให้คุณอุ้ม ก็อุ้มผมแทนสิครับ! ผมก็ไม่ได้หนักมากเหมือนกัน แค่หนักกว่าเนลลี่นิดหน่อยเอง”อลิซอุ้มเขาไว้ในอ้อมแขนของเธอ สีหน้าของเธอดูน่าเกลียด และก้าวไปข้างหน้าด้วยความพยายามสุด ๆ นีลเอาแขนของเขาคล้องคอเธอตามสะดวก “คุณอลิซ เร็วสิครับ ผมเป็นเด็กน้อยสุดที่รักของคุณไงครับ มันคงจะแย่ถ้าเราล้มกันทั้งคู่แล้วได้รับบาดเจ็บนะ!”สีหน้าของอลิซดูน่าเกลียดและยิ่งน่าเกลียดมากขึ้น
โจชัวเลิกคิ้วเขาไม่คาดคิดเลยว่านี่จะเป็นคำถามแรกที่ลูกชายของเขาถามหลังจากที่แยกจากกันหลายวันเขามองลูกชายของเขาจากหางตา “นายดูไม่เต็มใจที่จะเห็นแม่นายกับฉันคืนดีกันนะ”นีลหยุดนิ่งไป เขาหันไปมองโจชัวอย่างเคร่งขรึมแล้วยกสองนิ้ว“อย่างแรกนะครับ ผมไม่เคยยอมรับคุณอลิซ กิบสันเลย สำหรับผมแล้ว เธอไม่เคยเป็นแม่ของผมเลย แม่ของผมคือลูน่า อย่างที่สอง ความชอบหรือไม่ชอบของผม มันสำคัญสำหรับคุณหรือเปล่าครับ คุณลินช์ ถ้าคุณพิจารณาถึงความคิดและความรู้สึกของเราจริง ๆ คุณก็คงไม่บังคับน้องสาวของผมและผมให้ทำในสิ่งที่เราไม่อยากทำ เช่น การพาเรากลับไปที่บลูเบย์วิลล่าตอนนี้ สุดท้ายนะครับ ผมไม่สนใจคุณและอลิซเลย ผมแค่อยากจะรู้ว่าทำไมท่าทีของคุณที่มีต่อเธอถึงเปลี่ยนไปแบบ 180 องศา หลังจากกลับมาจากเมืองซีก็เท่านั้น”ก่อนที่พวกเขาจะจากไป พวกเขาก็ได้แยกทางกันไปแล้ว และยังประกาศว่าพวกเขาจะกำหนดวันเซ็นใบหย่าด้วยซ้ำ แต่ไม่นานหลังจากที่พวกเขาไปถึงเมืองซี พวกเขาก็กลับมาคืนดีและรักกันเหมือนเดิม และเมื่อดูจากภายนอกแล้ว พวกเขาดูยิ่งสนิทสนมกันมากขึ้นกว่าเดิมด้วยโจชัวหรี่ตาลงเล็กน้อย อะไรทำให้ท่าทีของเขาที่มีต่ออลิซเปลี
“คุณแม่คะ! หนูคิดถึงคุณแม่มากเลย!” เนลลี่กล่าวเธอหยิบกุญแจออกมาและทันทีที่เธอเปิดประตูอพาร์ตเมนต์ เด็กทั้งสองก็รีบวิ่งออกมาราวกับพายุทอร์นาโดลูกเล็กสองลูกนีลและเนลลี่ต่างกอดขาข้างหนึ่งของเธอไว้ และพูดด้วยความตื่นเต้น“คุณแม่ หนูรู้ว่าคุณแม่จะกลับมาในเวลานี้ แต่นีลเอาแต่ยืนกรานว่าแม่จะกลับมาทีหลัง!”“คุณแม่ครับ เมื่อหลายวันที่คุณแม่ไม่อยู่บ้าน ผมขอให้ลิลลี่สอนวิธีชงกาแฟด้วยล่ะ! ผมทำกาแฟอาราบิก้าแก้วโปรดของคุณแม่ด้วย!”“คุณแม่คะ หนูวางแผนไว้หมดแล้ว บ่ายวันนี้คุณแม่จะไปไหนไม่ได้เลยนะ คุณแม่ต้องอยู่บ้าน อ่านนิทานให้หนูฟังและต่อเลโก้กับนีลด้วย!”“แม่…”ลูน่าลดสายตาลงมองดูหัวเล็ก ๆ สีดำสองหัวที่อยู่ตรงหน้าเธอ คำพูดติดอยู่ที่ปลายลิ้นของเธอ แต่เธอก็ไม่สามารถคายมันออกมาได้ข้างหลังเธอ ลิลลี่ยืนอยู่ในห้องนั่งเล่น มองเธอด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า “คุณ ลูน่า พวกเขาตั้งใจหยุดเรียนหนึ่งวันเพื่อรอคุณเลยนะคะ ตั้งแต่เช้านี้พวกเขาตื่นเต้นเป็นพิเศษแล้วก็ตกแต่งบ้านราวกับว่าเป็นช่วงเทศกาลวันหยุดด้วย”ตอนนั้นเองที่ลูน่าสังเกตเห็นของประดับตกแต่งที่แขวนอยู่ในห้องนั่งเล่น ป้ายหลากสีสันแขวนอยู่ตามผนัง ความค
บรรยากาศในรถเปลี่ยนเป็นเงียบเชียบร่างกายของลูน่าแข็งทื่อไปหมดเธอไม่ได้เจอทั้งนีลและเนลลี่มาหลายวันแล้ว นี่เป็นช่วงเวลาที่ยาวนานที่สุดที่เธอเคยห่างจากพวกเขานับตั้งแต่ที่เธอให้กำเนิดพวกเขามาเมื่อหกปีที่แล้วเธอคิดถึงพวกเขาอย่างสุดซึ้งจากการโทรหาและคุยกับพวกเขาเมื่อเช้านี้และเมื่อวานตอนบ่าย เธอก็รู้ว่าเด็ก ๆ เองก็คิดถึงเธออย่างสุดซึ้งเช่นกันไฟในใจเธอที่ลุกโชนด้วยความตื่นเต้นเมื่อนึกถึงการพบปะกับลูก ๆ ของเธอถูกดับลงอย่างโหดร้ายด้วยคำพูดเย็นชาของอลิซ และได้กลับกลายเป็นความหนาวเย็นจนจับไปถึงขั้วหัวใจอลิซจงใจทำแบบนี้ เธอไม่ได้มีความรู้สึกใด ๆ ต่อนีลและเนลลี่ เธอแค่พยายามจะก่อกวนเธอและลูก ๆ ให้อารมณ์เสีย“โจชัวคะ” เมื่อสังเกตเห็นความเงียบอย่างต่อเนื่องของโจชัว อลิซถึงกับร้องเรียกเขาเบา ๆจากนั้นเขาก็กะพริบตาและฟื้นคืนสติของตัวเอง เขากระแอมไอเล็กน้อยแล้วเงยหน้าขึ้นมองลูน่าจากด้านหลังขณะที่เธอนั่งอยู่ในที่นั่งผู้โดยสาร “เราจะทำตามที่อลิซบอก”ไม่ว่ายังไงก็ตาม อลิซยังคงเป็นแม่ของพวกเขา แม้ว่าเธอจะไม่ได้อาศัยอยู่กับเด็กๆ ตลอดหกปีของชีวิต แต่ท้ายที่สุดแล้วเลือดก็ข้นกว่าน้ำ นอกจากนี้ อล
วิทยุยังคงเล่นซ้ำข่าวเรื่องที่เกิดกับตระกูลวอลเตอร์ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา “ก่อนที่การกล่าวหาคุณเดนนิส วอลเตอร์จะถูกหยิบยกมาพูดถึง ทายาทคนเดียวของวอลเตอร์กรุ๊ป เฮลีย์ วอลเตอร์ได้กระโดดตึกฆ่าตัวตายไปแล้ว ตอนนี้วอลเตอร์กรุ๊ปกลายเป็นอาณาจักรที่กำลังขาดกษัตริย์และกำลังจะล่มสลาย...”ลูน่าหลับตาลง เธอสงสัยว่าเกว็นจะได้ยินข่าวนี้หรือยัง ถ้าเธอได้ยิน อย่างน้อยเธอก็จะรู้สึกสบายใจเล็กน้อยใช่ไหม?เมื่อคิดเช่นนี้ เธอก็หยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อจะตรวจสอบว่าเกว็นส่งข้อความใหม่ให้เธอหรือไม่ แต่กลับเห็นการอัปเดตสถานะใหม่ที่โพสต์โดยเบ็นแทน'ตรวจสอบอาการบาดเจ็บของฉันที่สถานีตำรวจ ตระกูลลาร์สัน ระวังตัวไว้! ฉันจะเรียกร้องค่าเสียหาย!'รูปภาพประกอบเป็นแขนที่ได้รับบาดเจ็บและแก้มบวมฉึ่งอันเป็นผลมาจากการทะเลาะกันเมื่อวันก่อนลูน่ารู้ว่าอาการบาดเจ็บของเขาต้องเป็นฝีมือของแซคและยูริ เธอจ้องโทรศัพท์อยู่นาน ในที่สุดเธอก็กดไลค์สองภาพที่เบ็นโพสต์“ลูคัส ปิดวิทยุที” ทันใดนั้นเสียงอันแผ่วเบาอ่อนแอของอลิซก็ดังมาจากเบาะหลัง “ฉันอยากนอนพัก”จากนั้น โจชัวก็มีสีหน้ากังวลขณะพูดว่า “ทำไมหน้าคุณดูซีดจัง ไม่สบายเหรอ?”ลูน
มือของโจชัวที่กำช้อนและส้อมไว้หยุดชะงักไปเล็กน้อย สุดท้ายเขาก็หัวเราะเบา ๆ “เพราะว่าเธอเคยหย่าและสามีเก่าเธอมันนิสัยไม่ดี เธอก็เลยแอบลักพาตัวนีลกับเนลลี่ไปแล้วเลี้ยงเหมือนเป็นลูกตัวเองเหรอ?”ลูน่ายกแก้วขึ้นแล้วกลืนน้ำอุ่นในปากลงคออย่างแรง จากนั้นเธอจึงมองไปทางโจชัว “คุณจะพูดแบบนั้นก็ได้”โจชัวยกแก้วของเขาขึ้นเช่นกัน “ทำไมเธอถึงไม่มีลูกกับสามีเก่าล่ะ?”“เขาไม่สมควรมีลูก” ลูน่าวางแก้วลงแล้วยกช้อนส้อมเพื่อกินต่อ “เขามีชู้ในตอนที่ฉันต้องการเขามากที่สุด และถึงกับอยากจะฆ่าฉันเพื่อเอาใจอีกฝ่ายด้วยซ้ำ คุณคิดว่าเขาสมควรมีลูกไหม?”ถ้าตอนนั้นเธอยังไม่ท้อง เธอก็ไม่อยากมีลูกของเขาจริง ๆเขาไม่สมควรได้รับพวกเขาแม้ว่าเธอจะให้กำเนิดพวกเขาแล้ว แต่ลูน่าก็ยังเชื่อเช่นเดิมว่าเด็กทั้งสามคนเป็นของเธอและเป็นของเธอเพียงคนเดียวพวกเขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับโจชัวเมื่อพูดคำเหล่านี้ ดวงตาของเธอก็จับจ้องไปที่โจชัวการจ้องมองของเธอทำให้เขารู้สึกสับสน ราวกับว่าเขาเป็นคนที่ทิ้งและทำร้ายเธอเองเขาขมวดคิ้วและหันหน้าหนีจากเธอ “แล้ว เธอก็ปล่อยเขาไปทั้งอย่างนั้นเหรอ?”ลูน่าคลี่ยิ้มเย็นชา “ฉันไม่ได้ตั้งใจจะปล่อ
“คุณหย่ากับฉันเมื่อเช้านี้ พอตอนบ่าย คุณก็หาแฟนได้ แล้วตอนนี้พอตกกลางคืนคุณก็พาแฟนใหม่ของคุณมาบ้านเก่าของคุณ เบ็น เซลเลอร์ คุณมันไม่คู่ควรกับเวลาที่ฉันตกหลุมรักไปเลย”จากนั้นเธอก็สูดลมหายใจเข้าลึก และหันกลับไปมองลุคที่กำลังถือไฟแช็กไว้สำหรับเตรียมจุดบุหรี่ให้ตัวเองขณะดูการแสดง “ฉันขอยืมไฟแช็กหน่อยได้ไหม?”ลุคยักไหล่ เขาเดินเข้ามาและก้มลงขณะถือไฟแช็คของเขา เขาฉีกภาพเดี่ยวที่สวยที่สุดของเกว็นออกมา จากนั้นก็จุดไฟเผาภาพถ่ายที่เหลือไปสุดท้ายเขาก็ส่งรูปถ่ายที่เขาฉีกออกมาให้เกว็น “เอาไว้นึกถึง”เกว็นส่ายหน้า “เผาไปเถอะค่ะ”เธอไม่จำเป็นต้องนึกถึงอะไรแบบนี้ลุคยกยิ้มจาง ๆ เขามองไปที่เกว็นด้วยความสนใจเล็กน้อยที่ปรากฏในดวงตาแล้วสอดรูปถ่ายใบนั้นใส่กระเป๋าเสื้อของตัวเองภาพถ่ายทั้งหมดถูกจุดไฟเผาท่ามกลางแสงไฟโหมกระหน่ำ เบ็นหัวเราะอย่างเย็นชา “ถึงคุณจะไม่เผามัน ผมก็จะเป็นคนเผาอยู่ดี”เกว็นหลับตาแน่น แต่ยังคงเงียบเมื่อรูปถ่ายไม่เหลืออะไรนอกจากกลายเป็นกองขี้เถ้า เธอก็จับมือของลูน่าไว้ “ไปกันเถอะ”ลูน่าพยักหน้าและช่วยพยุงเธอนั่งบนที่นั่งโดยมีลุคช่วยอีกแรง ส่วนข้าง ๆ พวกเขา เบ็นพ่นเสียงฮึ เ