ขณะยืนอยู่กลางสายลมอันเย็นเฉียบ ลูน่ามองไปยังสมาชิกสามคนของครอบครัวกิบสันขึ้นรถแล้วขับจากไปตั้งแต่เด็ก ความรักของพ่อแม่ของพวกเธอก็มีให้ออร่าเพียงคนเดียว เธอไม่เคยได้รับแม้เศษเสี้ยวเดียว“ลูน่า!”ขณะที่กำลังเหม่ออยู่นั้น แอนน์ก็ได้เข้ามาหาเธอ“เป็นอะไรไหม?”“ฉันไม่เป็นไร”แอนน์คล้องแขนเธอไว้ในทันทีและพูดว่า “มาเถอะ กลับบ้านไปกินซุปกันดีกว่า!”พวกเขาทั้งสามขึ้นรถของจอห์นไป ระหว่างทาง แอนน์พูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนั้นไม่หยุดวันนั้น คือตอนที่ที่ตรวจครรภ์ของลูน่าทำให้เกิดความเข้าใจผิดระหว่างแอนน์และจอห์นจนนำไปสู่เรื่องที่เขาได้รับการเลื่อนตำแหน่งหลังจากนั้นลูน่ามองไปนอกหน้าต่าง ภาพวันนั้นปรากฏขึ้นในตาของเธอคืนก่อนหน้านั้น เธอกับโจชัวหลับนอนด้วยกันเป็นครั้งแรกหลังจากที่ผ่านมาหกปีแต่เป็นเรื่องน่าเศร้าที่เธอไม่ได้ท้อง ความเศร้าโศกเหล่านั้นไหลบ่าเข้ามาในอกของเธอตอนนี้ ‘ลูน่า กิบสัน’ คนใหม่ปรากฏตัวขึ้นแล้ว จึงแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่เธอจะตั้งท้องลูกของโจชัวได้อีกครั้งไม่นานหลังจากนั้นพวกเขาก็มาถึงบ้านของแอนน์จอห์นช่วยแอนน์ยกหม้อซุปมาวางไว้ให้แล้วหยิบเสื้อคลุมก่อนจะออกไป
“เธออารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ตอนนี้เมาจนหลับไปแล้วค่ะ”ดวงตาของโจชัวมืดลงหลังจากนั้นครู่เดียวเขาก็ถอนหายใจแล้วพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำ “ก็เข้าใจได้”เด็กสองคนที่เธอใช้เวลาและความพยายามในการเลี้ยงดูมาตลอดหกปี ตอนนี้ได้กลับไปอยู่ในอ้อมอกของพ่อกับแม่แล้ว บางทีเธออาจจะทำใจยอมรับความจริงนี้ได้ยากหรือเปล่า“คุณลินช์” แอนน์ขมวดคิ้ว “ฉันมีคำถามค่ะ”“ว่ามาสิ”“คุณพูดในที่สาธารณะมาตลอดว่าคุณรักภรรยาของคุณมาก คุณอยากให้เธอกลับบ้านมาและจะได้ทำดีกับเธอไปชั่วชีวิต แต่ตอนนี้เธอกลับมาแล้วจริง ๆ คุณกลับออกมาที่นี่ในเวลากลางค่ำกลางคืน หรือว่าคุณจะ...ตกหลุมรักลูน่าคะ”“คุณซิมเมอร์ คุณเล่าเรื่องตลกได้ดีนะ” โจชัวปฏิเสธโดยไม่มีการลังเลแม้แต่เสี้ยววินาที “ผมแค่แสดงความห่วงใยน่ะ” ริมฝีปากของเขายกขึ้นเป็นรอยยิ้มบาง ๆ “ยังไงเธอก็เคยเสียสละเวลาและความพยายามเลี้ยงดูลูกของผมมา”แอนน์หัวเราะ“ก็ได้ค่ะ ถ้าคุณไม่อยากยอมรับ ฉันกลับล่ะ คุณก็ควรกลับบ้านไว ๆ นะคะ เดี๋ยวใครจะเข้าใจผิดเอา”เมื่อกลับไปในห้องของเธอ แอนน์ก็แอบมองชั้นล่างก่อนที่จะปีนขึ้นเตียงไปนอนชายคนนั้นยังคงอยู่ที่เดิมและจุดบุหรี่ขึ้นอีกมวนเธอกลอกต
เมื่อเจอกับนักข่าวพร้อมกล้องมากหน้าหลายตา ลูน่าก็ขมวดคิ้วทำไมนักข่าวพวกนี้ถึงได้มาที่อพาร์ตเมนต์ของแอนน์?มีแค่ครอบครัวกิบสัน โจชัว แอนน์และแฟนของแอนน์ที่รู้เรื่องที่เธอนอนอยู่บ้านแอนน์โจชัวไม่จำเป็นต้องทำให้เธอขายหน้าด้วยแผนการแบบนี้เพราะฉะนั้นนี่คงเป็นแผนการของออร่าเธอยิ้มเยาะ ตัวปัญหามันก็สร้างปัญหาให้เธอในทันทีที่ออกมาจากคุกเลยสินะ น้องสาวของเธอช่างทุ่มเทจริง ๆเมื่อคิดได้อย่างนั้น เธอก็หัวเราะเสียงดัง สะบัดผมไปข้างหลังอย่างสง่างามแล้วกล่าวว่า “ขอโทษทีค่ะ แต่คุณน่าจะไปถามคุณลินช์เรื่องนี้แทนนะคะ ฉันประกาศความสัมพันธ์กับคุณลินช์ไปแล้วภรรยาเก่าของเขาก็กลับมา ไม่ว่าเราจะเลิกกันหรือไม่ และไม่ว่าฉันจะทำงานที่ลินช์กรุ๊ปต่อหรือไม่ ทั้งหมดนี้ก็เป็นการตัดสินใจของคุณลินช์ใช่ไหมคะ? ฉันต้องบอกที่อยู่ของเขากับพวกคุณด้วยไหมคะ?”ท่าทางใจเย็นและสงบของเธอ รวมถึงการที่เธอเปลี่ยนคำถามเพื่อตอบโต้ทำให้เหล่านักข่าวถึงกับเงียบไป“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ”พูดจบเธอก็จับสายกระเป๋าไว้แล้วเดินผ่านฝูงนักข่าวไปอย่างสง่างามเมื่อเธอออกมาจากละแวกบ้าน เธอก็ขึ้นรถแท็กซี่แล้วโทรศัพท์ขอ
“ไม่สนใจเหรอ? ถึงแม้จะเป็นเรื่องชีวิตและการเกิดของเธอก็ตามเหรอ?”“เรื่องชีวิตและการเกิดอะไรของเธอ?”“ฉันรู้ว่าเธอต้องสนใจ”ออร่าคลี่ยิ้ม “ขึ้นมาสิ ฉันไม่กินเธอหรอกน่า” …ออร่าพาลูน่าไปยังร้านกาแฟใกล้ ๆ“ว่ามาสิ”ขณะที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ ลูน่าสูดลมหายใจเข้าลึกและมองผู้หญิงตรงหน้าเธอด้วยสายตาเย็นชาออร่าจิบกาแฟ “ฉันก็ต้องใช้เวลาประมวลผลข้อมูลนิดหนึ่ง...”จากนั้นเธอก็วางแก้วกาแฟในมือลง “พอได้ยินฉันบอกว่าอยากคุณเรื่องชีวิตและการเกิดของเธอขึ้นมา เธอเคยคิดไหมว่า บางทีอาจจะเป็นไปได้มาก ๆ นะว่าเธออาจไม่ใช่ลูกของพ่อกับแม่น่ะ”ลูน่าขมวดคิ้วและไม่ได้พูดอะไร“ถ้าเธอคิดอย่างนั้นมันก็เข้าใจได้นะ ยังไงซะ ตลอดหลายปีที่ผ่านมา พ่อกับแม่ก็ทำกับเธอเหมือนเป็นลูกบุญธรรมอยู่แล้ว แต่ความจริงน่ะตรงกันข้ามเลย”ออร่าเปลี่ยนท่าเพื่อให้สบายตัว แล้วเอนหลังพิงโซฟา “ฉันไม่ใช่ลูกแท้ ๆ ของพวกเขาหรอก”มือของลูน่าที่จับแก้วไว้ยกค้างกลางอากาศหลังจากนั้นครู่ใหญ่เธอจึงเปล่งเสียงอะไรออกมา “เป็นไปได้ยังไง...”พ่อแม่ของเธอ รักออร่าจับจิตจับใจ พวกเขาซื้อของแพง ๆ ดี ๆ ให้เธอ ในขณะที่เธอ ในฐานะพี่สาว ลูน่าได้แต่ใช
หลังออกจากร้านกาแฟ ลูน่าก็ไปตลาดสดเพื่อซื้อของกินของใช้แอนน์ทำอาหารไม่เก่ง ดังนั้นพอพวกเธออยู่ด้วยกัน ลูน่าจึงกลายเป็นคนทำอาหารและซื้อของเข้าบ้านไปขณะที่ถือของที่ซื้อมาไว้ในมือ ลูน่าก็ยืนอยู่ตรงหน้าประตู เธอคว้ากุญแจไว้ในตอนที่ได้ยินเสียงเขินอายของแอนน์ดังมาจากในบ้าน“เดี๋ยวลูน่าก็กลับบ้านมาแล้วนะจอห์น อย่าสิคะ...”“จะว่าไปเธอก็แทบเรียกได้ว่าเป็นกามเทพสื่อรักของเรานะ เธอไม่ว่าอะไรหรอก...”“ช่วงนี้เธออารมณ์ไม่ดีนะคะ ทุกอย่างยากลำบากไปหมดสำหรับเธอ เราไม่ควรไปกวนใจเธอนะคะ”“งั้นเราทำเร็ว ๆ ดีไหม ก่อนที่เธอจะกลับมา...”ลูน่าขมวดคิ้วจังหวะแย่ชะมัดเธอวางของที่ซื้อมาไว้หน้าประตูทางเข้า พ่นลมหายใจออกมาอย่างขุ่นเคืองแล้วหันหลังจากไปท้องฟ้ามืดสนิท และเมืองบันยันก็สว่างไสวไปด้วยแสงไฟนีออนที่ตกแต่งเป็นทิวแถวลูน่าเดินไปตามถนนตามลำพังเป็นเวลานานเธอเดินมาถึงทางเข้าหอศิลป์โดยไม่รู้ตัว เธอเหลือบมองป้ายหน้าทางเข้าที่แสดงว่า เมืองบันยันกำลังจัดแสดงงานของศิลปินชื่อดังธีโอ อัลเลนอยู่ธีโอ อัลเลนเป็นศิลปินที่เธอชื่นชอบมาตั้งแต่สมัยเรียนแล้วตอนเด็ก ๆ ลูน่าเคยเขียนไว้ในไดอารี่ของเธอถึงสิ
เมื่อพูดจบ เธอก็ชี้ไปที่รูปที่อยู่ข้างหลังอีกฝ่าย “คุณนายลินช์รู้ไหมคะว่าภาพนี้ชื่ออะไร?”อลิซกลอกตาผู้หญิงคนนี้พยายามจะทำอะไร ทดสอบเธอเหรอ?เธอตอบส่ง ๆ “รูปนี้ชื่อ ‘การแสดง’ มันใช้เพื่อวิจารณ์คนที่จงใจแสดงตัวโอ้อวดคนอื่นซึ่ง ๆ หน้า”ลูน่ายิ้ม “รูปนี้เหมาะกับคุณดีนะคะ”อลิซชะงักไป จากนั้นก็คิดได้ว่าลูน่าใช้รูปภาพนี้เพื่อเสียดสีเธอ!อีกฝ่ายกำลังบอกว่าเธอกำลังแสดงอยู่!ความโกรธเดือดปุด ๆ อยู่ในอกของเธอ เธอดึงแขนโจชัว “ที่รักคะ เธอบอกว่าเราไม่ได้รักกัน จูบฉันเพื่อพิสูจน์ให้เธอดูเลยค่ะ!”โจชัวชะงักไปเล็กน้อย แขนของเขายังคงอยู่ในมือของเธอการเจอลูน่าในสถานการณ์แบบนี้ทำให้เขารู้สึกอึดอัดใจมาก แล้วตอนนี้อลิซยังมาขอให้เขาแสดงความรักต่อหน้าเธออีกแล้วจะให้เขา...จูบเธองั้นเหรอ?เขาขมวดคิ้ว “เลิกโวยวายเถอะครับ”เพราะอลิซกลับมาหาเขาแล้ว เขาก็คิดว่าอยากจะจูบเธอแต่ทุกครั้งที่เขาเกือบจะได้ทำ ร่างกายของเขาก็ปฏิเสธเองโดยไม่รู้ตัวเขาถึงกับไปหาจิตแพทย์เพื่อปรึกษาเรื่องนี้ด้วยซ้ำจิตแพทย์บอกว่าอาจเป็นเพราะพวกเขาห่างกันมานานเกินไป ถึงแม้จิตใจจะรักกันดี แต่ร่างกายของพวกเขาก็รู้สึกเป็นคนแปล
“พระเจ้าช่วย...”ในทันทีที่นิ้วของลูน่าเจาะเข้าไปในรูปวาด อลิซก็อุทานออกมาอย่างตกใจ “นี่เป็นรูปที่คุณอัลเลนชอบที่สุดนะ! ลูน่า ถึงเธอจะเกลียดฉัน แต่เธอไม่ควรจะทำลายรูปวาดนี้แค่เพียงเพราะฉันชอบก็ได้นี่”โถงแสดงผลงานในตอนกลางคืนมีคนอยู่ไม่มาก และจุดที่พวกเธอยืนอยู่เป็นจุดที่ไฟค่อนข้างมืดสลัว จึงไม่มีใครเห็นความวุ่นวายที่เกิดขึ้นระหว่างพวกเธอในตอนแรก แต่ด้วยเสียงร้องของอลิซทำให้ทุกคนหันมามองพวกเธอก่อนที่ลูน่าจะได้ยืนตัวตรง กลุ่มคนก็จ้องมองมาอย่างวิพากษ์วิจารณ์และตำหนิออกมา“เธอจะมางานนิทรรศการศิลปะทำไมถ้าไม่ได้ชอบงานศิลปะน่ะ”“เท่าที่รู้มามีคนเคยเสนอขอซื้อรูปนี้จากอาจารย์อัลเลนถึงร้อยล้านเลยนะ แต่เขาก็ปฏิเสธไป!”“ว้าวตายแล้ว เธอจะชดใช้ไหวไหมเนี่ย!”“ผู้หญิงขี้อิจฉานี่เสียสติกันไปหมดเลยหรือไง ทำลายของสวย ๆ งาม ๆ เพียงเพราะคนอื่นชอบเนี่ยนะ” …เสียงฝูงชนถกเถียงกันชัดเจนเต็มสองรูหูลูน่ายิ้มเล็กน้อยเธอไม่สนใจเสียงเหล่านั้นแล้วหันไปมองรูในรูปวาดที่เธอบังเอิญใช้นิ้วจิ้มลงไปตลอดมา เธอคิดว่าอลิซเป็นคนที่ฉวยโอกาสเงียบ ๆ และไม่เคยแสดงออกทางสีหน้าเลยยังไงซะการใช้เวลาและความพยายามเ
ที่มุมหนึ่งของชั้นสอง เขากำลังคุยโทรศัพท์และทิศทางที่เขากำลังมอง...ก็เป็นทางที่เธอกำลังผลักลูน่า!ใบหน้าของอลิซขาวซีดราวกับเห็นผีในทันที“คุณลินช์เป็นผู้สนับสนุนหลักของเราและเป็นสามีของคุณ เขาต้องยุติธรรมและเที่ยงตรงแน่นอน”พูดจบผู้จัดการก็รีบสั่งลูกน้องทันที “ไปเชิญคุณลินช์มาที่นี่!”สีหน้าของอลิซดูไม่ได้เลยเธอเสียใจกับการตัดสินใจของตัวเองอย่างสุดซึ้งโจชัวเห็นตอนที่เธอยื่นมือออกไปผลักลูน่าเธอเพิ่งกลับมาหาเขา เขายังไว้ตัวเรื่องเธอ ถ้าเขารู้ว่าเธอไม่ได้ใจดีและอ่อนโยนอย่างที่แสร้งทำละก็...เขาจะสงสัยเธอขึ้นมาไหม“คุณลูน่า”ผู้จัดการมองเธออย่างใจเย็น “ไม่ว่าคุณจะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจทำลายรูปวาดนี้หรือว่าคุณถูกใส่ความ เดี๋ยวเราก็จะได้รู้กันในตอนที่คุณลินช์มาถึง”ลูน่ายืนอยู่ตรงที่เดิม มือของเธอกำแน่นอยู่ข้างตัว อลิซใส่ความว่าเธอทำลายภาพของคุณอัลเลน และตั้งใจพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของเธอผ่านคลิปบันทึกภาพกล้องวงจรปิดรวมถึงพยานรู้เห็นด้วยแต่เธอไม่คิดเลยว่าภาพถูกจัดวางไว้ตรงจุดบอดและที่มากไปกว่านั้นคือ เธอไม่คิดเลยว่าโจชัวจะเป็นคนเดียวที่เป็นพยานรู้เห็นเธอหลับตาลงเขาจะ...บอก
“งั้นคุณพ่อก็ควรรู้นะครับว่าลูน่าเลี้ยงพวกเขามาหกปี ผมแนะนำว่าคุณพ่อควรดีกับลูน่าให้มากกว่านี้ ไม่อย่างนั้นเด็ก ๆ อาจจะไม่ยอมรับคุณเป็นคุณปู่ของพวกเขาอีกต่อไปได้”ใบหน้าของเอเดรียนเปลี่ยนเป็นสีม่วงจากมุมนี้ ลูน่าเหลือบมองสีหน้าของเขาด้วยรูปลักษณ์ที่สง่างามแต่ไร้อารมณ์ พร้อมกับยกยิ้มไม่ใส่ใจบนริมฝีปากของเธอ “คุณท่านลินช์ คุณบอกว่าฉันฆ่าเฮลีย์ คุณมีหลักฐานไหม? การตัดสินใจว่ามีคนฆ่าคนอื่นหรือไม่ คุณไม่จำเป็นต้องพูดตามหลักฐานที่มีอยู่หรอกเหรอคะ?” เธอวางข้อเท้าบนเข่า น้ำเสียงของเธอเย็นชาและห่างไกล “เฮลีย์ฆ่าตัวตายด้วยการกระโดดลงมาจากตึก ฉันไปชี้มีดใส่เธอแล้วบังคับให้เธอกระโดดหรือว่าฉันผลักเธอเหรอ? ถ้าฉันจำไม่ผิด ตอนที่เฮลีย์ฆ่าตัวตาย ฉันไปเยี่ยมสามีเก่าของเพื่อนที่โรงพยาบาลกับเพื่อนนะ มีกล้องวงจรปิดที่โถงทางเดินและลิฟต์ในโรงพยาบาลอยู่ ฉันมีหลักฐานชัดเจนสมบูรณ์”เอเดรียนเปล่งเสียงในจมูก “อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ ก่อนที่เฮลีย์จะกระโดดก็เป็นเพราะเธอ เฮลีย์ถูกบังคับให้ออกจากเมืองซีและย้ายไปอยู่ต่างประเทศ! เฮลีย์เติบโตมากับความมั่งคั่งและความฟุ่มเฟือยด้วยความกรุณาของพระเจ้า และเพราะผู้หญิงเช่นเธอ
“เพียะ!”ก่อนที่ทุกคนจะทันได้โต้ตอบ เสียงตบก็ดังก้องไปทั่วห้องนั่งเล่นศีรษะของลูน่าหันไปด้านข้างจากแรงกระแทก รสหวานราวกับเหล็กของเลือดเต็มปาก และเลือดก็หยดลงมาตามมุมปากของเธอ“คุณแม่!”“คุณแม่…!”เด็กสองคนที่นั่งอยู่ทั้งสองด้านของหญิงชรา กระโดดขึ้นจากโซฟาตามสัญชาตญาณแล้วพุ่งไปหาลูน่าทันทีหนึ่งในนั้นจับมือเธออย่างระมัดระวัง เขาก้าวไปข้างหน้าพยายามปกป้องเธอ ในขณะที่อีกคนหยิบกระดาษทิชชูจากโต๊ะข้าง ๆ อย่างใจเย็น แล้วยื่นให้ลูน่าการเห็นเด็กสองคนปกป้องเธอทำให้โจชัวขมวดคิ้ว ข้าง ๆ เขา อลิซส่งเสียงเย้ยหยันอยู่ในอก แต่ภายนอกนั้นเธอกำลังทำสีหน้ากังวล “นีล รีบพาน้องสาวของหนูมานี่เร็วเข้า” จากนั้นเธอก็ชำเลืองมองสุภาพบุรุษตัวน้อยที่กำลังยื่นทิชชู่ให้ลูน่า“นี่เป็นเรื่องระหว่างคุณปู่ของหนูกับน้าลูน่านะ มันเป็นเรื่องของผู้ใหญ่ อย่ายื่นจมูกเข้าไปในที่ที่ไม่เกี่ยวกับเราสิ”นีลจ้องมองเธออย่างเย็นชา จากนั้นก็หันกลับมาดูแลแม่ของพวกเขาพร้อมกับเนลลี่ในทันทีจากนั้น อลิซก็แสดงท่าทีสงบนิ่งอย่างคนมีอารมณ์มั่นคงและพูดว่า “เอเดรียน คุณกำลังทำอะไรอยู่คะ คุณกำลังทำให้เด็ก ๆ กลัวนะ”เอเดรียนส่งเสียงเย
ในขณะเดียวกัน เขาก็คิดถึงพวกเขามาก ผ่านไปนานแล้วเหมือนกันหลังจากที่พวกเขาได้เจอกันครั้งสุดท้าย จึงเป็นเหตุผลที่ทำไมเขาถึงเสนอให้พาทุกคนมารวมตัวกันที่บลูเบย์วิลล่าแต่ดูเหมือนว่า...เขาทำให้ทั้งเด็ก ๆ และลูน่าโกรธเขาได้สำเร็จเท่านั้นหรอกเหรอ?รถขับต่อไปไม่นานรถก็มาจอดหน้าบลูเบย์วิลล่า เมื่อลูน่าก้าวลงจากรถที่ยูริและแซคขนสัมภาระมา อลิซก็ก้าวลงมาเช่นกันขณะยืนอยู่นอกรถของโจชัว รอยยิ้มปลอม ๆ ก็ปรากฏบนใบหน้าของเธอ “ เนลลี่มานี่เร็ว แม่จะอุ้มหนูเข้าบ้าน!”เนลลี่กลอกตา เดินผ่านเธอ และมุ่งหน้าไปที่ประตูด้วยขาที่สั้นและแข็งแรงของเธอในทางกลับกัน นีลกลับรีบวิ่งเข้าไปในอ้อมแขนของเธอพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า “ถ้าเนลลี่ไม่ต้องการให้คุณอุ้ม ก็อุ้มผมแทนสิครับ! ผมก็ไม่ได้หนักมากเหมือนกัน แค่หนักกว่าเนลลี่นิดหน่อยเอง”อลิซอุ้มเขาไว้ในอ้อมแขนของเธอ สีหน้าของเธอดูน่าเกลียด และก้าวไปข้างหน้าด้วยความพยายามสุด ๆ นีลเอาแขนของเขาคล้องคอเธอตามสะดวก “คุณอลิซ เร็วสิครับ ผมเป็นเด็กน้อยสุดที่รักของคุณไงครับ มันคงจะแย่ถ้าเราล้มกันทั้งคู่แล้วได้รับบาดเจ็บนะ!”สีหน้าของอลิซดูน่าเกลียดและยิ่งน่าเกลียดมากขึ้น
โจชัวเลิกคิ้วเขาไม่คาดคิดเลยว่านี่จะเป็นคำถามแรกที่ลูกชายของเขาถามหลังจากที่แยกจากกันหลายวันเขามองลูกชายของเขาจากหางตา “นายดูไม่เต็มใจที่จะเห็นแม่นายกับฉันคืนดีกันนะ”นีลหยุดนิ่งไป เขาหันไปมองโจชัวอย่างเคร่งขรึมแล้วยกสองนิ้ว“อย่างแรกนะครับ ผมไม่เคยยอมรับคุณอลิซ กิบสันเลย สำหรับผมแล้ว เธอไม่เคยเป็นแม่ของผมเลย แม่ของผมคือลูน่า อย่างที่สอง ความชอบหรือไม่ชอบของผม มันสำคัญสำหรับคุณหรือเปล่าครับ คุณลินช์ ถ้าคุณพิจารณาถึงความคิดและความรู้สึกของเราจริง ๆ คุณก็คงไม่บังคับน้องสาวของผมและผมให้ทำในสิ่งที่เราไม่อยากทำ เช่น การพาเรากลับไปที่บลูเบย์วิลล่าตอนนี้ สุดท้ายนะครับ ผมไม่สนใจคุณและอลิซเลย ผมแค่อยากจะรู้ว่าทำไมท่าทีของคุณที่มีต่อเธอถึงเปลี่ยนไปแบบ 180 องศา หลังจากกลับมาจากเมืองซีก็เท่านั้น”ก่อนที่พวกเขาจะจากไป พวกเขาก็ได้แยกทางกันไปแล้ว และยังประกาศว่าพวกเขาจะกำหนดวันเซ็นใบหย่าด้วยซ้ำ แต่ไม่นานหลังจากที่พวกเขาไปถึงเมืองซี พวกเขาก็กลับมาคืนดีและรักกันเหมือนเดิม และเมื่อดูจากภายนอกแล้ว พวกเขาดูยิ่งสนิทสนมกันมากขึ้นกว่าเดิมด้วยโจชัวหรี่ตาลงเล็กน้อย อะไรทำให้ท่าทีของเขาที่มีต่ออลิซเปลี
“คุณแม่คะ! หนูคิดถึงคุณแม่มากเลย!” เนลลี่กล่าวเธอหยิบกุญแจออกมาและทันทีที่เธอเปิดประตูอพาร์ตเมนต์ เด็กทั้งสองก็รีบวิ่งออกมาราวกับพายุทอร์นาโดลูกเล็กสองลูกนีลและเนลลี่ต่างกอดขาข้างหนึ่งของเธอไว้ และพูดด้วยความตื่นเต้น“คุณแม่ หนูรู้ว่าคุณแม่จะกลับมาในเวลานี้ แต่นีลเอาแต่ยืนกรานว่าแม่จะกลับมาทีหลัง!”“คุณแม่ครับ เมื่อหลายวันที่คุณแม่ไม่อยู่บ้าน ผมขอให้ลิลลี่สอนวิธีชงกาแฟด้วยล่ะ! ผมทำกาแฟอาราบิก้าแก้วโปรดของคุณแม่ด้วย!”“คุณแม่คะ หนูวางแผนไว้หมดแล้ว บ่ายวันนี้คุณแม่จะไปไหนไม่ได้เลยนะ คุณแม่ต้องอยู่บ้าน อ่านนิทานให้หนูฟังและต่อเลโก้กับนีลด้วย!”“แม่…”ลูน่าลดสายตาลงมองดูหัวเล็ก ๆ สีดำสองหัวที่อยู่ตรงหน้าเธอ คำพูดติดอยู่ที่ปลายลิ้นของเธอ แต่เธอก็ไม่สามารถคายมันออกมาได้ข้างหลังเธอ ลิลลี่ยืนอยู่ในห้องนั่งเล่น มองเธอด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า “คุณ ลูน่า พวกเขาตั้งใจหยุดเรียนหนึ่งวันเพื่อรอคุณเลยนะคะ ตั้งแต่เช้านี้พวกเขาตื่นเต้นเป็นพิเศษแล้วก็ตกแต่งบ้านราวกับว่าเป็นช่วงเทศกาลวันหยุดด้วย”ตอนนั้นเองที่ลูน่าสังเกตเห็นของประดับตกแต่งที่แขวนอยู่ในห้องนั่งเล่น ป้ายหลากสีสันแขวนอยู่ตามผนัง ความค
บรรยากาศในรถเปลี่ยนเป็นเงียบเชียบร่างกายของลูน่าแข็งทื่อไปหมดเธอไม่ได้เจอทั้งนีลและเนลลี่มาหลายวันแล้ว นี่เป็นช่วงเวลาที่ยาวนานที่สุดที่เธอเคยห่างจากพวกเขานับตั้งแต่ที่เธอให้กำเนิดพวกเขามาเมื่อหกปีที่แล้วเธอคิดถึงพวกเขาอย่างสุดซึ้งจากการโทรหาและคุยกับพวกเขาเมื่อเช้านี้และเมื่อวานตอนบ่าย เธอก็รู้ว่าเด็ก ๆ เองก็คิดถึงเธออย่างสุดซึ้งเช่นกันไฟในใจเธอที่ลุกโชนด้วยความตื่นเต้นเมื่อนึกถึงการพบปะกับลูก ๆ ของเธอถูกดับลงอย่างโหดร้ายด้วยคำพูดเย็นชาของอลิซ และได้กลับกลายเป็นความหนาวเย็นจนจับไปถึงขั้วหัวใจอลิซจงใจทำแบบนี้ เธอไม่ได้มีความรู้สึกใด ๆ ต่อนีลและเนลลี่ เธอแค่พยายามจะก่อกวนเธอและลูก ๆ ให้อารมณ์เสีย“โจชัวคะ” เมื่อสังเกตเห็นความเงียบอย่างต่อเนื่องของโจชัว อลิซถึงกับร้องเรียกเขาเบา ๆจากนั้นเขาก็กะพริบตาและฟื้นคืนสติของตัวเอง เขากระแอมไอเล็กน้อยแล้วเงยหน้าขึ้นมองลูน่าจากด้านหลังขณะที่เธอนั่งอยู่ในที่นั่งผู้โดยสาร “เราจะทำตามที่อลิซบอก”ไม่ว่ายังไงก็ตาม อลิซยังคงเป็นแม่ของพวกเขา แม้ว่าเธอจะไม่ได้อาศัยอยู่กับเด็กๆ ตลอดหกปีของชีวิต แต่ท้ายที่สุดแล้วเลือดก็ข้นกว่าน้ำ นอกจากนี้ อล
วิทยุยังคงเล่นซ้ำข่าวเรื่องที่เกิดกับตระกูลวอลเตอร์ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา “ก่อนที่การกล่าวหาคุณเดนนิส วอลเตอร์จะถูกหยิบยกมาพูดถึง ทายาทคนเดียวของวอลเตอร์กรุ๊ป เฮลีย์ วอลเตอร์ได้กระโดดตึกฆ่าตัวตายไปแล้ว ตอนนี้วอลเตอร์กรุ๊ปกลายเป็นอาณาจักรที่กำลังขาดกษัตริย์และกำลังจะล่มสลาย...”ลูน่าหลับตาลง เธอสงสัยว่าเกว็นจะได้ยินข่าวนี้หรือยัง ถ้าเธอได้ยิน อย่างน้อยเธอก็จะรู้สึกสบายใจเล็กน้อยใช่ไหม?เมื่อคิดเช่นนี้ เธอก็หยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อจะตรวจสอบว่าเกว็นส่งข้อความใหม่ให้เธอหรือไม่ แต่กลับเห็นการอัปเดตสถานะใหม่ที่โพสต์โดยเบ็นแทน'ตรวจสอบอาการบาดเจ็บของฉันที่สถานีตำรวจ ตระกูลลาร์สัน ระวังตัวไว้! ฉันจะเรียกร้องค่าเสียหาย!'รูปภาพประกอบเป็นแขนที่ได้รับบาดเจ็บและแก้มบวมฉึ่งอันเป็นผลมาจากการทะเลาะกันเมื่อวันก่อนลูน่ารู้ว่าอาการบาดเจ็บของเขาต้องเป็นฝีมือของแซคและยูริ เธอจ้องโทรศัพท์อยู่นาน ในที่สุดเธอก็กดไลค์สองภาพที่เบ็นโพสต์“ลูคัส ปิดวิทยุที” ทันใดนั้นเสียงอันแผ่วเบาอ่อนแอของอลิซก็ดังมาจากเบาะหลัง “ฉันอยากนอนพัก”จากนั้น โจชัวก็มีสีหน้ากังวลขณะพูดว่า “ทำไมหน้าคุณดูซีดจัง ไม่สบายเหรอ?”ลูน
มือของโจชัวที่กำช้อนและส้อมไว้หยุดชะงักไปเล็กน้อย สุดท้ายเขาก็หัวเราะเบา ๆ “เพราะว่าเธอเคยหย่าและสามีเก่าเธอมันนิสัยไม่ดี เธอก็เลยแอบลักพาตัวนีลกับเนลลี่ไปแล้วเลี้ยงเหมือนเป็นลูกตัวเองเหรอ?”ลูน่ายกแก้วขึ้นแล้วกลืนน้ำอุ่นในปากลงคออย่างแรง จากนั้นเธอจึงมองไปทางโจชัว “คุณจะพูดแบบนั้นก็ได้”โจชัวยกแก้วของเขาขึ้นเช่นกัน “ทำไมเธอถึงไม่มีลูกกับสามีเก่าล่ะ?”“เขาไม่สมควรมีลูก” ลูน่าวางแก้วลงแล้วยกช้อนส้อมเพื่อกินต่อ “เขามีชู้ในตอนที่ฉันต้องการเขามากที่สุด และถึงกับอยากจะฆ่าฉันเพื่อเอาใจอีกฝ่ายด้วยซ้ำ คุณคิดว่าเขาสมควรมีลูกไหม?”ถ้าตอนนั้นเธอยังไม่ท้อง เธอก็ไม่อยากมีลูกของเขาจริง ๆเขาไม่สมควรได้รับพวกเขาแม้ว่าเธอจะให้กำเนิดพวกเขาแล้ว แต่ลูน่าก็ยังเชื่อเช่นเดิมว่าเด็กทั้งสามคนเป็นของเธอและเป็นของเธอเพียงคนเดียวพวกเขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับโจชัวเมื่อพูดคำเหล่านี้ ดวงตาของเธอก็จับจ้องไปที่โจชัวการจ้องมองของเธอทำให้เขารู้สึกสับสน ราวกับว่าเขาเป็นคนที่ทิ้งและทำร้ายเธอเองเขาขมวดคิ้วและหันหน้าหนีจากเธอ “แล้ว เธอก็ปล่อยเขาไปทั้งอย่างนั้นเหรอ?”ลูน่าคลี่ยิ้มเย็นชา “ฉันไม่ได้ตั้งใจจะปล่อ
“คุณหย่ากับฉันเมื่อเช้านี้ พอตอนบ่าย คุณก็หาแฟนได้ แล้วตอนนี้พอตกกลางคืนคุณก็พาแฟนใหม่ของคุณมาบ้านเก่าของคุณ เบ็น เซลเลอร์ คุณมันไม่คู่ควรกับเวลาที่ฉันตกหลุมรักไปเลย”จากนั้นเธอก็สูดลมหายใจเข้าลึก และหันกลับไปมองลุคที่กำลังถือไฟแช็กไว้สำหรับเตรียมจุดบุหรี่ให้ตัวเองขณะดูการแสดง “ฉันขอยืมไฟแช็กหน่อยได้ไหม?”ลุคยักไหล่ เขาเดินเข้ามาและก้มลงขณะถือไฟแช็คของเขา เขาฉีกภาพเดี่ยวที่สวยที่สุดของเกว็นออกมา จากนั้นก็จุดไฟเผาภาพถ่ายที่เหลือไปสุดท้ายเขาก็ส่งรูปถ่ายที่เขาฉีกออกมาให้เกว็น “เอาไว้นึกถึง”เกว็นส่ายหน้า “เผาไปเถอะค่ะ”เธอไม่จำเป็นต้องนึกถึงอะไรแบบนี้ลุคยกยิ้มจาง ๆ เขามองไปที่เกว็นด้วยความสนใจเล็กน้อยที่ปรากฏในดวงตาแล้วสอดรูปถ่ายใบนั้นใส่กระเป๋าเสื้อของตัวเองภาพถ่ายทั้งหมดถูกจุดไฟเผาท่ามกลางแสงไฟโหมกระหน่ำ เบ็นหัวเราะอย่างเย็นชา “ถึงคุณจะไม่เผามัน ผมก็จะเป็นคนเผาอยู่ดี”เกว็นหลับตาแน่น แต่ยังคงเงียบเมื่อรูปถ่ายไม่เหลืออะไรนอกจากกลายเป็นกองขี้เถ้า เธอก็จับมือของลูน่าไว้ “ไปกันเถอะ”ลูน่าพยักหน้าและช่วยพยุงเธอนั่งบนที่นั่งโดยมีลุคช่วยอีกแรง ส่วนข้าง ๆ พวกเขา เบ็นพ่นเสียงฮึ เ