เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 217
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก บทที่ 218
“โจชัว ฉันชอบคุณมานานแล้ว! นานกว่าลูน่าด้วยซ้ำ!”ออร่ามองโจชัวอย่างหลงไหลราวกับขอทานที่มองอาหารมื้อหรูแล้วน้ำลายสอคลั่งไคล้ อยากได้และใจร้อนเธอมองโจชัวไม่วางตา “ถ้าคุณชอบลูน่าได้ แล้วทำไมคุณชอบฉันไม่ได้? ยังไงคุณก็หักหลังลูน่า กิบสันแล้ว จะหักหลังเธอหนึ่งหรือสองครั้งจะไปสำคัญอะไร”เธอพูดพลางขยับมือและเท้าไปด้วยทั้งห้องเต็มไปด้วยเสียงคุ้มคลั่งของเธอผสมรวมกับเสียงโซ่ที่กระทบไปมาโจชัวขมวดคิ้วแน่น“ที่นี่ดูเหมาะกับเธอมากเลยนะ”เขาลุกขึ้นยืนและมองออร่าโดยไม่มีความอบอุ่นใดเหลืออยู่ในแววตา “แต่ฉันก็คงต้องบอกให้เธอรู้ไว้ อย่างแรก เธอเอาแต่บอกว่าลูน่า กิบสันตายไปแล้ว แต่เธอยังไม่ตาย อย่างที่สอง ฉันจะรอลูน่า กิบสันกลับมา อย่างสุดท้าย...”โจชัวมองออร่าอย่างเย็นชา “ฉันไม่เคยหักหลังลูน่า กิบสัน”เขาจะยอมรับว่าเขารู้สึกอะไรบางอย่างกับลูน่าก็ได้ แต่เขารู้สึกว่านั่นเป็นเพราะลูน่าดูเหมือนลูน่า กิบสันมากก็เท่านั้นเอง“ก่อนหน้านี้ฉันคิดมาตลอดว่าเธอเป็นน้องสาวที่ลูน่ารักมากที่สุด ฉันก็เลยปล่อยให้เธอทำตามใจตัวเอง แต่ฉันลืมสนใจเจตนาลึก ๆ ของเธอไป”โจชัวกล่าวเย้ยหยัน “ถ้าฉันรู้ว่าเธอคิดกับฉัน
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก บทที่ 219
ถึงอย่างนั้น ถ้าเรื่องความเข้าใจผิดทั้งหมดนี้มาจากลูน่า กิบสัน เขาก็ได้อธิบายกับเธอชัดเจนแล้วในตอนนี้เขาไม่สามารถติดต่อกับลูน่า กิบสันได้โดยตรง ดังนั้นเขาจึงได้แต่ฝากให้ลูน่าเป็นคนส่งข้อความไปลูน่าเยาะเย้ย “คุณคิดว่าเธอจะเชื่อคุณเหรอ?”โจชัวเย้ยหยัน “ถ้าไม่เชื่อ ก็ให้เธอมาคุยกับฉันเองสิ”ลูน่าถึงกับกลืนคำพูดของตัวเองลงคอไปในทันทีเธอเงียบไปสักพัก หลังจากนั้นครู่หนึ่งเธอก็กล่าวอย่างเยาะเย้ย “ ฉันจะบอกเธอให้”โจชัวมั่นใจมากว่าลูน่า กิบสันจะไม่ปรากฏตัวต่อหน้าเขา นั่นคือเหตุผลว่าทำไมเขาถึงเย่อหยิ่งกับเรื่องนี้ได้ คุยกับเขาเองงั้นเหรอ? ถ้าเธอยังเป็นลูน่า กิบสันแล้วมาเจอเขา เธอไม่รู้เลยว่าตัวเธอจะยังคงมีชีวิตรอดอยู่หรือเปล่า!บรรยากาศในรถเงียบลงเมื่อทั้งสองคนเงียบไปในไม่ช้าพวกเขาก็มาถึงบลูเบย์วิลล่าเมื่อรถจอด โจชัวก็ลงจากรถทันทีลูน่าถอนหายใจและเปิดประตูรถด้วยเช่นกัน เธอตามหลังโจชัวไปปิ๊บ! ปิ๊บ! ปิ๊บ! ปิ๊บ!ปิ๊บ!ปิ๊บ! ปิ๊บ! ปิ๊บ! ปิ๊บ!ปิ๊บ!ในตอนที่ลูน่าเดินเข้าไปในวิลล่า เสียงเตือนก็ดังไปทั่วทั้งวิลล่าไม่หยุดโจชัวขมวดคิ้วแล้วมองไปที่เธอลูน่าเองก็สับสนเช่นกัน เธอเดินถ
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก บทที่ 220
มาเซราติสีดำจอดลงตรงหน้าประตูทางเข้าโรงพยาบาลจิตเวชอีกครั้งลูน่าลงจากรถอย่างรีบร้อนและวิ่งตรงไปยังโรงพยาบาลจิตเวช!เธอรู้สึกไม่ดี ลิฟต์ที่อยู่บนชั้นสูงสุดไม่ลงมาสักที ลูน่าขมวดคิ้วและเลือกใช้บันไดในทันทีห้องของออร่าอยู่ที่ชั้นแปด เธอวิ่งขึ้นไปตลอดทาง ขณะใช้มือยันกำแพงหายใจเหนื่อยหอบ เธอก็มองหาคนที่ดูแลที่นี่ไปด้วยเธอแทบจะยังไม่ได้ก้าวไปไหนเลยสักก้าวในตอนที่ประตูลิฟต์เปิดออก ชายร่างสูงสง่างามเดินออกมาจากลิฟต์เขามองเธออย่างสงบ “เธอมาผิดทางแล้ว”จากนั้นเขาก็หันหลังเดินไปอีกทางลูน่าเหนื่อยมากจนต้องหยุดพัก เธอกลอกตาและตามเขาไปในทันทีโจชัวพาลูน่าไปยังห้องทำงานของหมอที่ดูแลออร่าเมื่อเห็นโจชัวและลูน่า หมอก็ขมวดคิ้ว “ทำไมพวกคุณกลับมาอีกล่ะครับ?”“มีผู้หญิงน่ารัก ๆ มาเยี่ยมออร่า กิบสันไหม?”คุณหมอพยักหน้า “มีนะ”“เธอบอกว่ามาจากบริษัทของคุณลินช์ เธอเปิดรูปคุณให้ดูแล้วบอกว่าเป็นเพื่อนกับคุณ แล้วคุณก็ลืมถามอะไรบางอย่างกับออร่า คุณเลยส่งเธอมา”จากนั้นคุณหมอก็เกาหัวตัวเองอย่างสับสน “เธอเพิ่งคุยเสร็จเมื่อกี้นี่เอง ทำไมพวกคุณถึงกลับมากันแล้วล่ะ มีอะไรที่ต้องถามอีกเหรอ?”ลูน่าเคาะหั
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก บทที่ 221
ลูน่าสูดลมหายใจเข้าลึกและเปิดประตูด้วยกุญแจภายในห้องเงียบสงัดแสงแดดยามบ่ายส่องผ่านช่องเล็ก ๆ บนหน้าต่างติดเพดานทำให้เกิดเป็นลำแสงตกกระทบในห้องผู้หญิงในชุดโรงพยาบาลด้วยผมเผ้ากระเซอะกระเซิงนั่งอยู่ตรงมุมห้องในท่าที่กอดเข่าเอาหน้าซุกอยู่ตรงขาตัวเอง เธอเงียบมากเสียจนเหมือนไม่ได้อยู่ในห้องลูน่าหลับตาลงอย่างสิ้นหวังคนคนนั้นไม่ใช่ออร่า ออร่าไม่มีทางเงียบและเชื่อฟังใครหลังจากนั้นเธอก็ถอนหายใจและพูดว่า “บอนนี่”ผู้หญิงที่อยู่ข้างเตียงสะดุ้งเล็กน้อย จากนั้นก็ค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นภายใต้ผมเผ้ารกรุงรังเป็นใบหน้าสะอาดตาของบอนนี่นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นบอนนี่ไม่สวมแว่น และเธอก็ไม่คาดคิดว่าจะเป็นในสถานการณ์แบบนี้ด้วย“เป็นคุณจริง ๆ ด้วย” บอนนี่มองไปที่ลูน่าและยิ้มอย่างขมขื่น แต่ก็ทำอะไรไม่ถูกอยู่ดี “ฉันคิดว่าฉันจะผ่านวันนี้ไปได้แล้วเชียว”เธอไม่คาดคิดว่าจะถูกเปิดเผยตัวอย่างรวดเร็วภายในเวลาไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงแบบนี้เมื่อเห็นท่าทางสงบของบอนนี่ ลูน่าก็รู้สึกถึงค้อนขนาดใหญ่ที่ทุบลงบนหัวใจของเธอ ทั้งเจ็บปวดและทนไม่ได้เธอไม่เคยสงสัยบอนนี่เลยสักครั้ง เพราะทันทีที่เธอมาทำงานที่ลินช์กรุ๊ป บอ
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก บทที่ 222
ลูน่ายิ้มอย่างขมขื่น“เธอเชื่อเหรอ?”“ก็ไม่เชิง แต่...”บอนนี่ก้มหน้า “เธอเอามือถือฉันไปแล้วกดโทรเบอร์ปัจจุบันของพี่ ฉันได้ยิน มันเป็นเสียงเขา“ออร่าบอกว่า ตอนที่พี่ไปส่งของให้เธอ เขาชนใครคนหนึ่งเข้า เพราะว่ากลัวจะต้องโทษตามกฎหมาย เขาก็เลยรับเงินแล้วหนีไป เขาอยู่อย่างสบายดีที่ต่างประเทศ แต่เขาก็กลัวว่าใครจะมาหลอกให้เขากลับมาชดใช้โทษ เพราะอย่างนั้นเขาเลยไม่ฟังใครนอกจากออร่า”บอนนี่กล่าวพลางน้ำตาร่วงเธอสะอื้นไห้ “ฉันคิดถึงพี่ ฉันเป็นนักข่าวสายสืบสวนสอบสวน ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ฉันใช้ทุกวิถีทางเพื่อสืบหาข่าวเกี่ยวกับเขา แต่เพราะว่าฉันหาเขาไม่เจอ ฉันเลยมุ่งเป้ามาที่ออร่า ฉันเริ่มเขียนข่าวเสีย ๆ หาย ๆ เรื่องออร่า แต่ในตอนนี้ฉันได้ยินเสียงของพี่แล้ว ฉันก็มั่นใจแล้วว่าเขายังไม่ตาย...”“เพราะงั้นเธอก็เลยเต็มใจเสียสละอิสรภาพของตัวเองแลกกับออร่างั้นเหรอ?”ลูน่ามองบอนที่ที่กำลังร้องไห้ แล้วกล้าวเย้ยหยัน “เด็กโง่เอ้ย”บอนนี่หลับตาลง “จะเรียกฉันว่ายังไงก็ได้ค่ะ คุณคบกับโจชัวเพราะเงินนี่คะ คุณไม่มีทางรู้หรอกค่ะว่าความสัมพันธ์จริง ๆ มันเป็นยังไง!”“ฉันไม่รู้ว่าความสัมพันธ์จริง ๆ เป็นยังไงงั้
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก บทที่ 223
โจชัวมองเธอด้วยสายตาเย็นชา “หมกมุ่นหวาดระแวง”เขายิ้มอย่างประชดประชัน “เธอพูดถึงเขาหรือฉัน?”ลูน่าเงียบไปเล็กน้อยก่อนจะตระหนักได้ว่าคำที่เธอพูดกับบอนนี่คงจะไปเข้าหูโจชัวด้วยเช่นกันลูน่ายักไหล่ เธอยิ้มอ่อนให้เขา “คุณลินช์คิดมากไปแล้วค่ะ ฉันจะไปพูดถึงคุณอย่างนั้นได้ยังไง? ฉันยังหวังว่าคุณจะช่วยฉันหาว่าออร่าไปไหนอยู่นะคะ”โจชัวขมวดคิ้วเมื่อได้ยินคำพูดของเธอ เขาถอนหายใจ “เราหาเธอไม่เจอ หลังจากเธอออกจากโรงพยาบาลจิตเวชไปเธอก็เรียกรถแท็กซี่ออกไป”ลูคัสซึ่งยืนอยู่ข้างหลังโจชัวถอนหายใจ เขาพูดถึงสิ่งที่เขาพูดกับโจชัวก่อนหน้านี้กับลูน่าอีกครั้ง“เธอลงรถไปในย่านชานเมืองที่ไม่มีกล้องวงจรปิด หลังจากนั้นไม่ว่าจะเป็นกล้องวงจรปิดของการจราจรหรือกล้องวงจรปิดของขนส่งสาธารณะ เราก็หาเธอไม่เจออีก”ลูคัสถอนหายใจ “เธอน่าจะอยู่ที่เมืองบันยัน ส่วนเธอไปไหนเราไม่รู้”“ต้องโทษฉันเรื่องนี้” ลูน่าหลับตาลง “ฉันสะเพร่าเอง”จากนั้นเธอก็โค้งตัวลงตรงหน้าลูคัส “ขอบคุณที่ทำงานหนักนะคะ”ลูคัสค่อนข้างชื่นชม เขารีบช่วยเธอให้ยืดตัวขึ้น “ทำไมคุณถึงสุภาพกับผมขนาดนี้?”“เราโทษเธอเรื่องนี้ไม่ได้หรอก” โจชัวขมวดคิ้ว “บอนน
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก บทที่ 224
ในตอนนั้นเองที่ลูน่าเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าเธอส่งข้อความหานาตาชาตอนที่เธอออกมาจากโรงพยาบาลจิตเวชพวกเธอตกลงกันว่าจะเจอกันที่บ้านเก่าของลูน่า เธออยากจะบอกนาตาชาถึงเรื่องโหดร้ายทั้งหมดที่ออร่าทำไว้ถึงอย่างนั้น ลูน่ามัวยุ่งอยู่กับเรื่องบอนนี่จนเกือบลืมเรื่องนี้ไปเลยเธอสูดลมหายใจเข้าลึก ลูน่ามองท้องฟ้าอันมืดมิด “ฉันจะไปเดี๋ยวนี้ค่ะ”จากนั้นเธอก็วางสาย เธอลงจากเตียงและเปลี่ยนเสื้อผ้า“คุณแม่จะไปจริง ๆ เหรอครับ?”เสียงของไนเจลดังมาจากสร้อยคอ “คุณแม่ว่าออร่าจะไปหาคุณยายไหมครับ? คุณยายเชื่อใจออร่ามาก แม้แต่ตอนที่ออร่าโดนขัง เธอก็ไปขอให้คุณยายช่วยนะครับ”ตอนที่ลูน่าเปลี่ยนเสื้อผ้าไปได้ครึ่งหนึ่งเธอก็ชะงักขึ้นมาถ้านาตาชาและออร่ารวมหัวกันหลอกเธอล่ะ...แต่ถ้าออร่าไม่ได้ไปหานาตาชาล่ะ?นาตาชาไม่ได้เชื่อใจลูน่ามากนัก ลูน่าอัดเสียงมาอย่างยากลำบาก เธออยากจะเปิดเผยธาตุแท้ของออร่าให้นาตาชารู้ เธอไม่อยากเสียโอกาสดี ๆ แบบนี้ไปไนเจลถอนหายใจ “ให้ผมติดต่อนีลดูไหมว่าส่งแซคกับยูริไปหาคุณยายเป็นเพื่อนแม่ได้หรือเปล่า”ลูน่าลังเลเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้า “โอเคจ้ะ”ครึ่งชั่วโมงหลังจากนั้นแซคก็โทรมา“พวกเร
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก บทที่ 225
“ฉันแค่ลองเดาดูค่ะ”เธอพิงเบาะที่นั่งมองทิวทัศน์ท้องฟ้ายามค่ำคืนผ่านหน้าต่างท่าทางต่อต้านของบอนนี่ปรากฏเข้ามาในความคิดของเธออย่างอธิบายไม่ได้“พี่เขารักฉัน! เขารักฉันที่สุดในชีวิต! ถ้าเขาไม่ได้รักฉันแล้วเขาจะยอมเสียสละทุกอย่างให้ฉันทำไม?”ลูน่ายิ้มเยาะเป็นอย่างที่คิด ความสัมพันธ์เป็นเรื่องที่ไร้ประโยชน์ที่สุดแล้วในตอนนี้บอนนี่ไม่ต่างจากลูน่า กิบสันในตอนนั้นเลย เธอโง่จนทำให้หัวใจของตัวเองสลายไม่นานรถตู้ก็มาถึงที่หมายแซคและยูริขึ้นชั้นบนมาเป็นเพื่อนลูน่า เมื่อมาถึงชั้นบน ลูน่าก็เปิดประตูห้องอพาร์ตเมนต์ที่เธอเช่าไว้ข้างในไม่ได้เปิดไฟ ภายใต้แสงจันทร์เธอเห็นร่างผอมบางอ่อนแรงนั่งอยู่บนโซฟาลูน่าขมวดคิ้วและเปิดไฟนาตาชานอนขดตัวอยู่บนโซฟาและกำลังหลับสนิทเมื่อไฟเปิดขึ้น เธอก็ขมวดคิ้วและตื่นจากฝันเมื่อเธอตื่นขึ้น เธอก็มองลูน่าแล้วยิ้มห่างเหิน “คุณลูน่า ในที่สุดคุณก็มา คุณบอกว่าวันนี้ไปเจอออร่ามาใช่ไหม?”“ค่ะ”ลูน่าสูดลมหายใจเข้าลึก เมื่อเธอแน่ใจแล้วว่านาตาชาอยู่ในห้องนี้คนเดียว เธอก็ปิดประตูเธอนั่งลงตรงข้ามนาตาชา “ฉันอยากจะเล่นเทปบันทึกเสียงให้คุณฟัง”ลูน่าหยิบแก้วชาขึ้
บทล่าสุด
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก บทที่ 450
“งั้นคุณพ่อก็ควรรู้นะครับว่าลูน่าเลี้ยงพวกเขามาหกปี ผมแนะนำว่าคุณพ่อควรดีกับลูน่าให้มากกว่านี้ ไม่อย่างนั้นเด็ก ๆ อาจจะไม่ยอมรับคุณเป็นคุณปู่ของพวกเขาอีกต่อไปได้”ใบหน้าของเอเดรียนเปลี่ยนเป็นสีม่วงจากมุมนี้ ลูน่าเหลือบมองสีหน้าของเขาด้วยรูปลักษณ์ที่สง่างามแต่ไร้อารมณ์ พร้อมกับยกยิ้มไม่ใส่ใจบนริมฝีปากของเธอ “คุณท่านลินช์ คุณบอกว่าฉันฆ่าเฮลีย์ คุณมีหลักฐานไหม? การตัดสินใจว่ามีคนฆ่าคนอื่นหรือไม่ คุณไม่จำเป็นต้องพูดตามหลักฐานที่มีอยู่หรอกเหรอคะ?” เธอวางข้อเท้าบนเข่า น้ำเสียงของเธอเย็นชาและห่างไกล “เฮลีย์ฆ่าตัวตายด้วยการกระโดดลงมาจากตึก ฉันไปชี้มีดใส่เธอแล้วบังคับให้เธอกระโดดหรือว่าฉันผลักเธอเหรอ? ถ้าฉันจำไม่ผิด ตอนที่เฮลีย์ฆ่าตัวตาย ฉันไปเยี่ยมสามีเก่าของเพื่อนที่โรงพยาบาลกับเพื่อนนะ มีกล้องวงจรปิดที่โถงทางเดินและลิฟต์ในโรงพยาบาลอยู่ ฉันมีหลักฐานชัดเจนสมบูรณ์”เอเดรียนเปล่งเสียงในจมูก “อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ ก่อนที่เฮลีย์จะกระโดดก็เป็นเพราะเธอ เฮลีย์ถูกบังคับให้ออกจากเมืองซีและย้ายไปอยู่ต่างประเทศ! เฮลีย์เติบโตมากับความมั่งคั่งและความฟุ่มเฟือยด้วยความกรุณาของพระเจ้า และเพราะผู้หญิงเช่นเธอ
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก บทที่ 449
“เพียะ!”ก่อนที่ทุกคนจะทันได้โต้ตอบ เสียงตบก็ดังก้องไปทั่วห้องนั่งเล่นศีรษะของลูน่าหันไปด้านข้างจากแรงกระแทก รสหวานราวกับเหล็กของเลือดเต็มปาก และเลือดก็หยดลงมาตามมุมปากของเธอ“คุณแม่!”“คุณแม่…!”เด็กสองคนที่นั่งอยู่ทั้งสองด้านของหญิงชรา กระโดดขึ้นจากโซฟาตามสัญชาตญาณแล้วพุ่งไปหาลูน่าทันทีหนึ่งในนั้นจับมือเธออย่างระมัดระวัง เขาก้าวไปข้างหน้าพยายามปกป้องเธอ ในขณะที่อีกคนหยิบกระดาษทิชชูจากโต๊ะข้าง ๆ อย่างใจเย็น แล้วยื่นให้ลูน่าการเห็นเด็กสองคนปกป้องเธอทำให้โจชัวขมวดคิ้ว ข้าง ๆ เขา อลิซส่งเสียงเย้ยหยันอยู่ในอก แต่ภายนอกนั้นเธอกำลังทำสีหน้ากังวล “นีล รีบพาน้องสาวของหนูมานี่เร็วเข้า” จากนั้นเธอก็ชำเลืองมองสุภาพบุรุษตัวน้อยที่กำลังยื่นทิชชู่ให้ลูน่า“นี่เป็นเรื่องระหว่างคุณปู่ของหนูกับน้าลูน่านะ มันเป็นเรื่องของผู้ใหญ่ อย่ายื่นจมูกเข้าไปในที่ที่ไม่เกี่ยวกับเราสิ”นีลจ้องมองเธออย่างเย็นชา จากนั้นก็หันกลับมาดูแลแม่ของพวกเขาพร้อมกับเนลลี่ในทันทีจากนั้น อลิซก็แสดงท่าทีสงบนิ่งอย่างคนมีอารมณ์มั่นคงและพูดว่า “เอเดรียน คุณกำลังทำอะไรอยู่คะ คุณกำลังทำให้เด็ก ๆ กลัวนะ”เอเดรียนส่งเสียงเย
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก บทที่ 448
ในขณะเดียวกัน เขาก็คิดถึงพวกเขามาก ผ่านไปนานแล้วเหมือนกันหลังจากที่พวกเขาได้เจอกันครั้งสุดท้าย จึงเป็นเหตุผลที่ทำไมเขาถึงเสนอให้พาทุกคนมารวมตัวกันที่บลูเบย์วิลล่าแต่ดูเหมือนว่า...เขาทำให้ทั้งเด็ก ๆ และลูน่าโกรธเขาได้สำเร็จเท่านั้นหรอกเหรอ?รถขับต่อไปไม่นานรถก็มาจอดหน้าบลูเบย์วิลล่า เมื่อลูน่าก้าวลงจากรถที่ยูริและแซคขนสัมภาระมา อลิซก็ก้าวลงมาเช่นกันขณะยืนอยู่นอกรถของโจชัว รอยยิ้มปลอม ๆ ก็ปรากฏบนใบหน้าของเธอ “ เนลลี่มานี่เร็ว แม่จะอุ้มหนูเข้าบ้าน!”เนลลี่กลอกตา เดินผ่านเธอ และมุ่งหน้าไปที่ประตูด้วยขาที่สั้นและแข็งแรงของเธอในทางกลับกัน นีลกลับรีบวิ่งเข้าไปในอ้อมแขนของเธอพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า “ถ้าเนลลี่ไม่ต้องการให้คุณอุ้ม ก็อุ้มผมแทนสิครับ! ผมก็ไม่ได้หนักมากเหมือนกัน แค่หนักกว่าเนลลี่นิดหน่อยเอง”อลิซอุ้มเขาไว้ในอ้อมแขนของเธอ สีหน้าของเธอดูน่าเกลียด และก้าวไปข้างหน้าด้วยความพยายามสุด ๆ นีลเอาแขนของเขาคล้องคอเธอตามสะดวก “คุณอลิซ เร็วสิครับ ผมเป็นเด็กน้อยสุดที่รักของคุณไงครับ มันคงจะแย่ถ้าเราล้มกันทั้งคู่แล้วได้รับบาดเจ็บนะ!”สีหน้าของอลิซดูน่าเกลียดและยิ่งน่าเกลียดมากขึ้น
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก บทที่ 447
โจชัวเลิกคิ้วเขาไม่คาดคิดเลยว่านี่จะเป็นคำถามแรกที่ลูกชายของเขาถามหลังจากที่แยกจากกันหลายวันเขามองลูกชายของเขาจากหางตา “นายดูไม่เต็มใจที่จะเห็นแม่นายกับฉันคืนดีกันนะ”นีลหยุดนิ่งไป เขาหันไปมองโจชัวอย่างเคร่งขรึมแล้วยกสองนิ้ว“อย่างแรกนะครับ ผมไม่เคยยอมรับคุณอลิซ กิบสันเลย สำหรับผมแล้ว เธอไม่เคยเป็นแม่ของผมเลย แม่ของผมคือลูน่า อย่างที่สอง ความชอบหรือไม่ชอบของผม มันสำคัญสำหรับคุณหรือเปล่าครับ คุณลินช์ ถ้าคุณพิจารณาถึงความคิดและความรู้สึกของเราจริง ๆ คุณก็คงไม่บังคับน้องสาวของผมและผมให้ทำในสิ่งที่เราไม่อยากทำ เช่น การพาเรากลับไปที่บลูเบย์วิลล่าตอนนี้ สุดท้ายนะครับ ผมไม่สนใจคุณและอลิซเลย ผมแค่อยากจะรู้ว่าทำไมท่าทีของคุณที่มีต่อเธอถึงเปลี่ยนไปแบบ 180 องศา หลังจากกลับมาจากเมืองซีก็เท่านั้น”ก่อนที่พวกเขาจะจากไป พวกเขาก็ได้แยกทางกันไปแล้ว และยังประกาศว่าพวกเขาจะกำหนดวันเซ็นใบหย่าด้วยซ้ำ แต่ไม่นานหลังจากที่พวกเขาไปถึงเมืองซี พวกเขาก็กลับมาคืนดีและรักกันเหมือนเดิม และเมื่อดูจากภายนอกแล้ว พวกเขาดูยิ่งสนิทสนมกันมากขึ้นกว่าเดิมด้วยโจชัวหรี่ตาลงเล็กน้อย อะไรทำให้ท่าทีของเขาที่มีต่ออลิซเปลี
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก บทที่ 446
“คุณแม่คะ! หนูคิดถึงคุณแม่มากเลย!” เนลลี่กล่าวเธอหยิบกุญแจออกมาและทันทีที่เธอเปิดประตูอพาร์ตเมนต์ เด็กทั้งสองก็รีบวิ่งออกมาราวกับพายุทอร์นาโดลูกเล็กสองลูกนีลและเนลลี่ต่างกอดขาข้างหนึ่งของเธอไว้ และพูดด้วยความตื่นเต้น“คุณแม่ หนูรู้ว่าคุณแม่จะกลับมาในเวลานี้ แต่นีลเอาแต่ยืนกรานว่าแม่จะกลับมาทีหลัง!”“คุณแม่ครับ เมื่อหลายวันที่คุณแม่ไม่อยู่บ้าน ผมขอให้ลิลลี่สอนวิธีชงกาแฟด้วยล่ะ! ผมทำกาแฟอาราบิก้าแก้วโปรดของคุณแม่ด้วย!”“คุณแม่คะ หนูวางแผนไว้หมดแล้ว บ่ายวันนี้คุณแม่จะไปไหนไม่ได้เลยนะ คุณแม่ต้องอยู่บ้าน อ่านนิทานให้หนูฟังและต่อเลโก้กับนีลด้วย!”“แม่…”ลูน่าลดสายตาลงมองดูหัวเล็ก ๆ สีดำสองหัวที่อยู่ตรงหน้าเธอ คำพูดติดอยู่ที่ปลายลิ้นของเธอ แต่เธอก็ไม่สามารถคายมันออกมาได้ข้างหลังเธอ ลิลลี่ยืนอยู่ในห้องนั่งเล่น มองเธอด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า “คุณ ลูน่า พวกเขาตั้งใจหยุดเรียนหนึ่งวันเพื่อรอคุณเลยนะคะ ตั้งแต่เช้านี้พวกเขาตื่นเต้นเป็นพิเศษแล้วก็ตกแต่งบ้านราวกับว่าเป็นช่วงเทศกาลวันหยุดด้วย”ตอนนั้นเองที่ลูน่าสังเกตเห็นของประดับตกแต่งที่แขวนอยู่ในห้องนั่งเล่น ป้ายหลากสีสันแขวนอยู่ตามผนัง ความค
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก บทที่ 445
บรรยากาศในรถเปลี่ยนเป็นเงียบเชียบร่างกายของลูน่าแข็งทื่อไปหมดเธอไม่ได้เจอทั้งนีลและเนลลี่มาหลายวันแล้ว นี่เป็นช่วงเวลาที่ยาวนานที่สุดที่เธอเคยห่างจากพวกเขานับตั้งแต่ที่เธอให้กำเนิดพวกเขามาเมื่อหกปีที่แล้วเธอคิดถึงพวกเขาอย่างสุดซึ้งจากการโทรหาและคุยกับพวกเขาเมื่อเช้านี้และเมื่อวานตอนบ่าย เธอก็รู้ว่าเด็ก ๆ เองก็คิดถึงเธออย่างสุดซึ้งเช่นกันไฟในใจเธอที่ลุกโชนด้วยความตื่นเต้นเมื่อนึกถึงการพบปะกับลูก ๆ ของเธอถูกดับลงอย่างโหดร้ายด้วยคำพูดเย็นชาของอลิซ และได้กลับกลายเป็นความหนาวเย็นจนจับไปถึงขั้วหัวใจอลิซจงใจทำแบบนี้ เธอไม่ได้มีความรู้สึกใด ๆ ต่อนีลและเนลลี่ เธอแค่พยายามจะก่อกวนเธอและลูก ๆ ให้อารมณ์เสีย“โจชัวคะ” เมื่อสังเกตเห็นความเงียบอย่างต่อเนื่องของโจชัว อลิซถึงกับร้องเรียกเขาเบา ๆจากนั้นเขาก็กะพริบตาและฟื้นคืนสติของตัวเอง เขากระแอมไอเล็กน้อยแล้วเงยหน้าขึ้นมองลูน่าจากด้านหลังขณะที่เธอนั่งอยู่ในที่นั่งผู้โดยสาร “เราจะทำตามที่อลิซบอก”ไม่ว่ายังไงก็ตาม อลิซยังคงเป็นแม่ของพวกเขา แม้ว่าเธอจะไม่ได้อาศัยอยู่กับเด็กๆ ตลอดหกปีของชีวิต แต่ท้ายที่สุดแล้วเลือดก็ข้นกว่าน้ำ นอกจากนี้ อล
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก บทที่ 444
วิทยุยังคงเล่นซ้ำข่าวเรื่องที่เกิดกับตระกูลวอลเตอร์ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา “ก่อนที่การกล่าวหาคุณเดนนิส วอลเตอร์จะถูกหยิบยกมาพูดถึง ทายาทคนเดียวของวอลเตอร์กรุ๊ป เฮลีย์ วอลเตอร์ได้กระโดดตึกฆ่าตัวตายไปแล้ว ตอนนี้วอลเตอร์กรุ๊ปกลายเป็นอาณาจักรที่กำลังขาดกษัตริย์และกำลังจะล่มสลาย...”ลูน่าหลับตาลง เธอสงสัยว่าเกว็นจะได้ยินข่าวนี้หรือยัง ถ้าเธอได้ยิน อย่างน้อยเธอก็จะรู้สึกสบายใจเล็กน้อยใช่ไหม?เมื่อคิดเช่นนี้ เธอก็หยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อจะตรวจสอบว่าเกว็นส่งข้อความใหม่ให้เธอหรือไม่ แต่กลับเห็นการอัปเดตสถานะใหม่ที่โพสต์โดยเบ็นแทน'ตรวจสอบอาการบาดเจ็บของฉันที่สถานีตำรวจ ตระกูลลาร์สัน ระวังตัวไว้! ฉันจะเรียกร้องค่าเสียหาย!'รูปภาพประกอบเป็นแขนที่ได้รับบาดเจ็บและแก้มบวมฉึ่งอันเป็นผลมาจากการทะเลาะกันเมื่อวันก่อนลูน่ารู้ว่าอาการบาดเจ็บของเขาต้องเป็นฝีมือของแซคและยูริ เธอจ้องโทรศัพท์อยู่นาน ในที่สุดเธอก็กดไลค์สองภาพที่เบ็นโพสต์“ลูคัส ปิดวิทยุที” ทันใดนั้นเสียงอันแผ่วเบาอ่อนแอของอลิซก็ดังมาจากเบาะหลัง “ฉันอยากนอนพัก”จากนั้น โจชัวก็มีสีหน้ากังวลขณะพูดว่า “ทำไมหน้าคุณดูซีดจัง ไม่สบายเหรอ?”ลูน
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก บทที่ 443
มือของโจชัวที่กำช้อนและส้อมไว้หยุดชะงักไปเล็กน้อย สุดท้ายเขาก็หัวเราะเบา ๆ “เพราะว่าเธอเคยหย่าและสามีเก่าเธอมันนิสัยไม่ดี เธอก็เลยแอบลักพาตัวนีลกับเนลลี่ไปแล้วเลี้ยงเหมือนเป็นลูกตัวเองเหรอ?”ลูน่ายกแก้วขึ้นแล้วกลืนน้ำอุ่นในปากลงคออย่างแรง จากนั้นเธอจึงมองไปทางโจชัว “คุณจะพูดแบบนั้นก็ได้”โจชัวยกแก้วของเขาขึ้นเช่นกัน “ทำไมเธอถึงไม่มีลูกกับสามีเก่าล่ะ?”“เขาไม่สมควรมีลูก” ลูน่าวางแก้วลงแล้วยกช้อนส้อมเพื่อกินต่อ “เขามีชู้ในตอนที่ฉันต้องการเขามากที่สุด และถึงกับอยากจะฆ่าฉันเพื่อเอาใจอีกฝ่ายด้วยซ้ำ คุณคิดว่าเขาสมควรมีลูกไหม?”ถ้าตอนนั้นเธอยังไม่ท้อง เธอก็ไม่อยากมีลูกของเขาจริง ๆเขาไม่สมควรได้รับพวกเขาแม้ว่าเธอจะให้กำเนิดพวกเขาแล้ว แต่ลูน่าก็ยังเชื่อเช่นเดิมว่าเด็กทั้งสามคนเป็นของเธอและเป็นของเธอเพียงคนเดียวพวกเขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับโจชัวเมื่อพูดคำเหล่านี้ ดวงตาของเธอก็จับจ้องไปที่โจชัวการจ้องมองของเธอทำให้เขารู้สึกสับสน ราวกับว่าเขาเป็นคนที่ทิ้งและทำร้ายเธอเองเขาขมวดคิ้วและหันหน้าหนีจากเธอ “แล้ว เธอก็ปล่อยเขาไปทั้งอย่างนั้นเหรอ?”ลูน่าคลี่ยิ้มเย็นชา “ฉันไม่ได้ตั้งใจจะปล่อ
ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก บทที่ 442
“คุณหย่ากับฉันเมื่อเช้านี้ พอตอนบ่าย คุณก็หาแฟนได้ แล้วตอนนี้พอตกกลางคืนคุณก็พาแฟนใหม่ของคุณมาบ้านเก่าของคุณ เบ็น เซลเลอร์ คุณมันไม่คู่ควรกับเวลาที่ฉันตกหลุมรักไปเลย”จากนั้นเธอก็สูดลมหายใจเข้าลึก และหันกลับไปมองลุคที่กำลังถือไฟแช็กไว้สำหรับเตรียมจุดบุหรี่ให้ตัวเองขณะดูการแสดง “ฉันขอยืมไฟแช็กหน่อยได้ไหม?”ลุคยักไหล่ เขาเดินเข้ามาและก้มลงขณะถือไฟแช็คของเขา เขาฉีกภาพเดี่ยวที่สวยที่สุดของเกว็นออกมา จากนั้นก็จุดไฟเผาภาพถ่ายที่เหลือไปสุดท้ายเขาก็ส่งรูปถ่ายที่เขาฉีกออกมาให้เกว็น “เอาไว้นึกถึง”เกว็นส่ายหน้า “เผาไปเถอะค่ะ”เธอไม่จำเป็นต้องนึกถึงอะไรแบบนี้ลุคยกยิ้มจาง ๆ เขามองไปที่เกว็นด้วยความสนใจเล็กน้อยที่ปรากฏในดวงตาแล้วสอดรูปถ่ายใบนั้นใส่กระเป๋าเสื้อของตัวเองภาพถ่ายทั้งหมดถูกจุดไฟเผาท่ามกลางแสงไฟโหมกระหน่ำ เบ็นหัวเราะอย่างเย็นชา “ถึงคุณจะไม่เผามัน ผมก็จะเป็นคนเผาอยู่ดี”เกว็นหลับตาแน่น แต่ยังคงเงียบเมื่อรูปถ่ายไม่เหลืออะไรนอกจากกลายเป็นกองขี้เถ้า เธอก็จับมือของลูน่าไว้ “ไปกันเถอะ”ลูน่าพยักหน้าและช่วยพยุงเธอนั่งบนที่นั่งโดยมีลุคช่วยอีกแรง ส่วนข้าง ๆ พวกเขา เบ็นพ่นเสียงฮึ เ
