บทที่ 166

ครูโรงเรียนอนุบาลตกใจกับท่าทีปุบปับของลูน่า เธอก็ชะงักไปครู่หนึ่งก่อนเธอจะค่อย ๆ ชี้ไปที่ห้องพยาบาล “เมื่อกี้เนลลี่ได้รับบาดเจ็บ ตอนนี้นีลก็เลยไปห้องพยาบาลเป็นเพื่อนเธอค่ะ”

ทันทีที่เธอพูดจบโจชัวก็รีบเดินไปยังทางที่คุณครูคนนั้นชี้ไป ลูน่าไม่มีทางเลือกนอกจากต้องตามหลังเขาไป ผู้ใหญ่สองคนรีบปรี่ไปยังห้องพยาบาลด้วยความตื่นตระหนก

ภายในห้องพยาบาล นีลถามว่า “เธอชอบรสไหนมากกว่ากัน ดั้งเดิมหรือว่ากระเทียม” เขานั่งอยู่บนเตียงสำหรับตรวจคนไข้ขณะที่เคี้ยวน่องไก่ไปด้วย

“อร่อยทั้งสองรสเลย!” เนลลี่ตอบด้วยอาหารเต็มปาก เธอกำน่องไก่ไว้ข้างละน่อง

“โอเค งั้นพรุ่งนี้เราแอบออกไปสั่งมาอีกนะ” นีลยิ้มกว้าง เขาเอื้อมมือเปื้อนน้ำมันออกไปหยิกแก้มเนลลี่ “พรุ่งนี้ ฉันจะแกล้งบาดเจ็บแล้วเธอก็มาเป็นเพื่อนฉันที่ห้องพยาบาลนะ”

“ได้เลย!” เนลลี่พยักหน้าอย่างมีความสุข เธอชะงักไปครู่หนึ่งราวกับนึกอะไรออก “นีล คุณแม่ไม่เคยให้เรากินไก่ทอดเลยนะ แม่บอกว่ามันเป็นอาหารขยะ วันนี้เป็นวันแรกที่หนูได้ลองกินอาหารขยะ แล้วมันก็อร่อยที่สุดเท่าที่เคยกินมาเลย!” เธอร้องบอก

นีลเลิกคิ้วเห็นด้วย “ใช่ อร่อยเนอะ! แต่ไนเจลก็บอกว่าไก่ทอดไม่ดีต่