เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 795
บทที่เกี่ยวข้อง
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 796
“ฉินโหรว เธอสับสนหรือเปล่า เขาแค่ต้องการจะทำร้ายคนด้วยมีด” เฉินเหมี่ยวกล่าว ฉินโหรวพูดคำเหล่านี้ล่วนแต่ถูกหานซานเฉียน แต่หลังจากโพล่งออกมา เธอรู้ว่าเธอได้เผลอหลุดปากไป แต่เธอไม่สามารถกลืนน้ำลายตัวเองได้กัดฟัดและพูดต่อ "ถ้ามีความสามารถ ก็ออกมาสู้กันซึ่ง ๆ หน้า พากเราก็อยากเห็นความตื่นเต้นนี้ด้วยเหมือนกัน" หานซานเฉียนยิ้มจาง ๆ ผู้หญิงคนนี้มีท่าทีเป็นศัตรูกับเขา เช่นเดียวกับมี่เฟยเอ๋อร์อย่างไม่มีสาเหตุหานซานเฉียนรู้สึกแบบนั้น แต่สองคนนี้แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ความรู้สึกที่ถูกมี่เฟยเอ๋อร์นั้นไม่ชอบนั้นเป็นความรู้สึกแบบธรรมดาทั่วไป ในขณะที่ของฉินโหรวนั้นแตกต่างออกไป มันเต็มไปด้วยความขุ่นเคืองบางอย่าง อย่างไรก็ตาม เธอก็เคยหลงเสน่ห์ของหานซานเฉียนมาก่อน หลังจากที่รู้ว่าเขาเป็นเด็กเลี้ยง จึงรู้สึกรังเกียจแบบนี้ แต่เพราะความรักของเธอที่มีต่อหานซานเฉียน ดังนั้นโดยพื้นฐานแล้วก็ยังมีความแตกต่างอย่างมาก หานซานเฉียนปล่อยมือของคนนั้นและพูดเรียบ ๆ ว่า "เรียกพวกทั้งหมดของแกมาจะดีกว่า แกคนเดียวอาจไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฉัน" ชายคนนั้นรู้ว่าหานซานเฉียนต้องการจัดการพวกเขาทั้งหมดไปด้วยกัน แน่นอนว่าเข
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 797
“ผมไม่อยากทำลายความมั่นใจในตัวเองของคุณ ออกไปเถอะ” หานซานเฉียนพูดเบา ๆ ฉินโหรวไม่คิดที่จะออกไปจึงพูดต่อ "คุณจงใจแสดงต่อหน้าฉัน คุณไม่ได้ต้องการเรียกร้องความสนใจจากฉันหรอกหรือ? แต่ให้ฉันบอกคุณว่า ฉันจะไม่มีวันชอบเด็กเลี้ยงอย่างคุณ ฉันหวังว่าคุณจะไม่แสดงตัวต่อหน้าฉันอีก อย่ามาทำให้ฉันขัดลูกหูลูกตา" ม่อหยางที่อยู่ด้านข้างมองไปที่หานซานเฉียนด้วยความประหลาดใจ เด็กที่ถูกเลี้ยงไว้! หานซานเฉียนกลายเป็นคนไม่ดีตั้งแต่เมื่อไหร่? ด้วยเงินจำนวนมาก เขายังต้องการการเลี้ยงดูหรือ? "ฉินโหรว เพื่อเห็นแก่ฉินหลิน ฉันไม่เอามันมาใส่ใจ เธอควรไปถามฉินหลินว่าฉันเป็นใคร" หานซานเฉียนพูดอย่างเย็นชา และผลักฉินโหรวออกไป ระหว่างทางไปห้อง ม่อหยางอดไม่ได้ที่จะถามหานซานเฉียนด้วยความอยากรู้อยากเห็น "ซานเฉียนเกิดอะไรขึ้น เธอบอกว่ามีคนเลี้ยงดูนายคืออะไร" “นอกจากความเข้าใจผิดแล้ว นายคิดว่ามีความเป็นไปได้อื่นอีกไหม?” หานซานเฉียนพูดเบา ๆ ม่อหยางรู้ว่านี่เป็นความเข้าใจผิด ด้วยนิสัยของหานซานเฉียน จะมีคนมาเลี้ยงดูเขาได้อย่างไร และเขาไม่ใช่คนที่จะขัดสนเรื่องเงินทอง ก็แค่อยากรู้ว่าความเข้าใจผิดนี้เกิดขึ้นได้อย่างไรเท
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 798
"ฉินโหรว เธอไปทำอะไรมา บอกลุงมาเดี๋ยวนี้ ลุงอยากรู้ทุกอย่าง" ฉินหลินกัดฟันพูด เมื่อรู้สึกถึงความโกรธของฉินหลิน ฉินโหรวรู้สึกกลัวเล็กน้อย ดังนั้นเธอจึงบอกฉินหลินทุกอย่างที่เกิดขึ้นตั้งแต่รู้จักหานซานเฉียนจนถึงทุกวันนี้ หลังจากได้ยินสิ่งนี้ ฉินหลินรู้สึกเวียนหัวและหัวหมุนเป็นอย่างมาก ไม่สำคัญว่าฉินโหรวจะปฏิบัติต่อหานซานเฉียนเหมือนเป็นไก่อ่อน แต่เธอก็พูดต่อหน้าเขา! สิ่งนี้ทำให้หานซานเฉียนโกรธอย่างไม่ต้องสงสัย มิฉะนั้นเขาจะไม่พูดถึงตัวเองกับฉินโหรว "ฉินโหรว ลุงต้องการให้เธอขอโทษเขาเดี๋ยวนี้ และขอให้เขาให้อภัย" ฉินหลินพูดอย่างเฉียบขาด ขอโทษ? ขออภัย! ฉินโหรวรู้สึกอธิบายไม่ถูก ทำไมเธอถึงต้องขอโทษไก่อ่อนนั่น และขออภัยนั่นอีกก็ยิ่งไร้สาระ เธอทำอะไรผิดหรือ? “คุณลุงรอง หนูไม่ได้ทำอะไรผิด ทำไมหนูต้องขอโทษเขาด้วย” ฉินโหรวพูดอย่างไม่พอใจ ฉินหลินหายใจเข้าลึก ถ้าฉินโหรวยืนอยู่ข้างหน้าเขาตอนนี้ เขาจะตบฉินโหรวสักทีสองทีโดยไม่ลังเล แม้ว่าเขาจะรักหลานสาวคนนี้มาก แต่เนื่องจากงานปัจจุบันของฉินโหรวนั้น เะอทำมันด้วยตนเองเพียงคนเดียว แม้ว่าเขาต้องการช่วย ฉินโหรวก็ไม่ยอมให้เขาช่วย ซึ่งทำให้
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 799
คนเหล่านี้ออกมาเร็วเพราะไม่มีเหยื่อที่จะได้ในคืนนี้ และพวกเขาก็ไม่กล้าสร้างปัญหาในไนท์คลับเมจิกซิตี้ ดังนั้นพวกเขาจึงออกมาข้างนอก พวกเขาไม่คิดว่าจะเจอสาวสวยที่หน้าประตู พวกเขาจึงมีความคิดที่ชั่วร้ายแวบเข้ามา เมื่ออยู่บนถนนพวกเขาจึงไม่กลัวว่าจะต้องมารับผิดชอบเกี่ยวข้องกับไนท์คลับเมจิกซิตี้ เมื่อมองไปที่สายตาที่มุ่งร้ายของคนหลายคน ฉินโหรวเริ่มรู้สึกกลัวเล็กน้อย เพราะตอนนี้เธอไม่มีเพื่อนอยู่ข้างกาย และในฐานะผู้หญิง เมื่อเธอพบคนเหล่านี้เมื่ออยู่ตัวคนเดียว ก็ต้องกังวลโดยไม่รู้ตัว "ขอโทษ ฉันไม่สนใจ" หลังจากพูดจบฉินโหรว และกำลังจะเข้าไปในไนท์คลับเมจิกซิตี้ เธอรู้ว่าข้างในนั้นปลอดภัย และคนเหล่านี้จะไม่กล้าทำให้เธออับอายในไนท์คลับเมจิกซิตี้ แต่ทันทีที่เธอก้าวออกไป คนเหล่านั้นก็ยืนขวางหน้าเธอไว้ ไม่เปิดโอกาสให้เธอได้ออกไป “สาวสวย แสดงสีหน้าท่าทางแบบนี้ ก็เพราะดูถูกพวกเราไม่ใช่เหรอ” “ใช่ เราเชิญด้วยความจริงใจ เธอไม่ไว้หน้าเช่นนี้ ไม่ละอายใจหน่อยหรือ?” "เรามีสถานที่ที่ดีกว่าที่จะแนะนำให้เธอ รับประกันเลยว่าเธอจะพอใจ มากับเราเถอะ" หลังจากหลายคนพูดจบลง มีคนสองคนเดินไปที่ด้านข้างของฉินโห
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 800
มีไนท์คลับมากมายบนถนนสายนี้ แต่เนื่องจากพวกเขาพาฉินโหรวออกไป พวกเขาจึงไม่ไปดื่มต่ออย่างแน่นอน ตามปกติแล้วพวกเขาจะต้องไปที่โรงแรมแห่งใดแห่งหนึ่ง หานซานเฉียนมาที่โรงแรมที่ใกล้ที่สุด เมื่อเขาถามแผนกต้อนรับว่าเห็นผู้ชายสองสามคนพาผู้หญิงมาเปิดห้องหรือไม่ แผนกต้อนรับพูดอย่างกระวนกระวาย "นี่เป็นเรื่องส่วนตัวของลูกค้า ฉันจะบอกคุณได้อย่างไร?” หานซานเฉียนมีสีหม่นลง เฉินเหมียวทนรอแทบไม่ไหวจึงพูดว่า "เพื่อนของฉันถูกพวกเขาบังคับมา โปรดบอกเราด้วยเถอะนะคะ ไม่อย่างนั้นจะต้องเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นแน่" เกือบทุกวันที่แผนกต้อนรับจะเห็นผู้หญิงขี้เมาถูกผู้ชายพามาเปิดห้อง สำหรับเธอเป็นเรื่องปกติ และผู้หญิงเหล่านั้นเองก็สกปรกพอสมควร "ขออภัยค่ะ ฉันไม่สามารถบอกได้ค่ะ" แผนกต้อนรับส่วนหน้ากล่าว ในเวลานี้ผู้จัดการได้เข้ามาและมองไปที่เฉินเหมี่ยว ที่สวมเครื่องแบบพนักงานต้อนรับบนเครื่องบิน ซึ่งค่อนข้างคล้ายกับผู้หญิงที่ขึ้นไปชั้นบน เขาอดไม่ได้ที่จะคิดว่าคนเหล่านี้เก่งขึ้นเรื่อย ๆ กับการเล่น และแม้กระทั่งการจัดฉากของเครื่องแบบ “พวกคุณทำอะไร ถ้าไม่เข้าพักก็ออกไป อย่ามารบกวนธุรกิจของเรา” ผู้จัดการพูดด้วยน้ำเสีย
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 801
ม่อหยางเดินไปหาหานซานเฉียนทีละสองก้าว โดยไม่แม้แต่จะชายตามองผู้จัดการและถามว่า "ซานเฉียนเกิดอะไรขึ้น?" "ฉินโหรวอาจจะอยู่ที่นี่" หานซานเฉียนพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ เมื่อผู้จัดการได้ยินม่อหยางพูดกับหานซานเฉียน สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปจากความพึงพอใจเป็นความสิ้นหวังทันที เห็นได้ชัดว่าม่อหยางมีความสัมพันธ์ที่ดีกับชายหนุ่มคนนี้ และม่อหยางดูเหมือนว่าจะเพ่งเล็งมาที่เขา แต่เขาต้องการม่อหยางเพื่อให้ช่วยเขาล้างแค้น นั่นไม่ใช่เรื่องตลกเหรอ? ม่อหยางมองไปที่ผู้จัดการอย่างเย็นชาและพูดว่า "คนอยู่ที่ไหน? ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น วันพรุ่งนี้แกก็ไม่ต้องหวังว่าจะได้เห็นดวงอาทิตย์อีก" ผู้จัดการรู้สึกหวาดกลัวกับประโยคนี้ ม่อหยางบอกเขาว่าไม่ต้องหวังจะได้เห็นดวงอาทิตย์ของวันพรุ่งนี้ และเขาจะไม่มีโอกาสได้เห็นมันอย่างแน่นอน ในพื้นที่นี้ สถานะของม่อหยางทียบเท่ากับพระราชา ใครก็ตามที่เขาอยากให้ตาย ก็ต้องตาย!"อยู่ อยู่ 302 ที่ 302 พี่ใหญ่ม่อ ฉันไม่รู้ว่าเขาเป็นเพื่อนของคุณ ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ" ผู้จัดการคุกเข่าลงในทันที และรีบทำความเคารพหานซานเฉียนอย่างต่อเนื่อง ใบหน้าของพนักงานที่แผนกต้อนรับตอนนี้ถึงกับซีดเซียว เ
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 802
"งั้นเธอก็อยู่พักผ่อนที่นี่สักครู่ก็แล้วกัน เดี๋ยวฉันจะไล่พวกนี้ออกไป" หานซานเฉียนกล่าว เมื่อได้ยินเช่นนี้ ฉินโหรวก็เงยหน้าขึ้นด้วยท่าทางลุกลี้ลุกลน เธอมีภาพที่ค้างคาจิตใจกับสถานที่แห่งนี้ เธอจะกล้าพักผ่อนได้อย่างไร "ฉันไม่พักแล้ว ฉันเดินได้" ฉินโหรวประคองร่างของเธอ แต่พอลงจากเตียง ขาของเธอก็อ่อนลงและนั่งลงบนพื้น หานซานเฉียนถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ หยิบผ้าเช็ดตัวออกมาจากห้องน้ำแล้วสวมให้ฉินโหรว จากนั้นจึงโอบฉินโหรวด้วยมือทั้งสองข้าง แล้วเดินออกจากห้อง ในอ้อมแขนของหานซานเฉียน ฉินโหรวรู้สึกถึงความปลอดภัยที่แข็งแกร่งมาก เธอเคยประทับใจหานซานเฉียนบนเครื่องบินมาก่อน แต่พราะเธอเชื่อคำพูดของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย ดังนั้นเธอจึงเกลียดหานซานเฉียน แต่ตอนนี้เธอรู้ตัวตนของหานซานเฉียนแล้ว และหานซานเฉียนก็ช่วยชีวิตเธอ อารมณ์ที่ไม่คงที่เช่นนี้ทำให้เธอชอบหานซานเฉียนมากขึ้น "ฉันขอโทษที่ก่อนหน้านี้ฉันเข้าใจคุณผิด" ฉินโหรวกล่าวพร้อมกับก้มหน้าลง “ฉันไม่ต้องการคำขอโทษจากเธอ” หานซานเฉียนพูดเบา ๆ ด้วยน้ำเสียงของหานซานเฉียน ฉินโหรวได้ยินถึงความเฉยเมยอย่างเห็นได้ชัด ซึ่งทำให้เธอเจ็บปวดอย่างอธ
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 803
หลังจากที่ผู้จัดการพูดจบ เขาก็มองไปที่หานซานเฉียนอย่างระมัดระวัง และพบว่าเขาไม่ได้โกรธแต่อย่างใด ดังนั้นเขาจึงผ่อนคลายเล็กน้อย แต่ในขณะเดียวกันก็มีคำถามเกิดขึ้นในใจของผู้จัดการ เขามีความสัมพันธ์ที่ดีกับม่อหยาง และดูเหมือนว่าสถานะของเขาก็ไม่ต่ำต้อยเลย เขาจะทนให้คนอื่นเรียกเขาว่าคนไร้ค่าได้อย่างไร? และเป็นเวลากว่าสามปีที่แม้แต่ขอทานข้างถนนยังหัวเราะเยาะเขาได้ ในสายตาของผู้จัดการ แม้แต่เขาก็ยังทนความอับอายแบบนี้ไม่ได้ เมื่อฉินโหรวและเฉินเหมี่ยวได้ยินคำว่าแต่งออก พวกเธอแสดงสีหน้าตกใจเป็นอย่างมาก เขาไม่เพียงแต่แต่งงานแล้ว แต่ยังแต่งออกอีกด้วย! แม้ว่าปรากฏการณ์แบบนี้จะไม่ใช่เรื่องแปลกในสังคมปัจจุบัน แต่ในสายตาของคนส่วนใหญ่ การแต่งออกหมายถึงคนที่ไร้ความสามารถ และหมายความว่าผู้ชายไม่มีความสามารถซึ่งเป็นเรื่องของศักดิ์ศรีของผู้ชายเอง และหลายคนก็ไม่ยอมรับสภาพนี้ เขาดีขนาดนี้ ทำไมถึงอยากแต่งออก? เมื่อเทียบกับเฉินเหมี่ยว ฉินโหรวรู้สึกตกใจมากยิ่งกว่าเพราะเธอรู้จักตัวตนของหานซานเฉียนจากฉินหลิน นี่คือนายน้อยของตระกูลหานในเหยียนจิง มาถึงเมืองหยุนเฉิงแล้วกลับเลือกที่จะแต่งงานออกไป? "ตอนนี
บทล่าสุด
