เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 641
บทที่เกี่ยวข้อง
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 642
เมื่อมาถึงโรงแรมเพนนินซูล่า หานเหยียนก็รู้สึกขยะแขยงอีกครั้ง โรงแรมที่ดีที่สุดนั้นอยู่ในสภาพเส็งเคร็ง ยิ่งทำให้เธอเกลียดผู้ชายที่ชื่อหานซานเฉียนมากขึ้น ถ้าไม่ใช่เพราะเขาไร้ประโยชน์ เธอคงไม่ต้องเดินทางไกล เพื่อมาสถานที่ขยะในหยุนเฉิงแบบนี้งั้นเหรอ เมื่อหานซานเฉียนมาถึงสถาบันศิลปะการต่อสู้ สีหน้าบูดบึ้งของเทียนหลิงเอ๋อร์ก็ชัดเจนขึ้นทันที เธอวิ่งเหยาะ ๆ มาหาหานซานเฉียน “พี่ไม่เหมาะจะเป็นพี่ชายเลย เพิ่งมาถึงตอนนี้เนี่ยนะ” เทียนหลิงเอ๋อร์กล่าว หลังจากที่หานซานเฉียนวางสาย เธอก็รีบลุกลนไม่หยุด “รอพี่มีเงินก่อนนะ พี่จะสร้างจรวด ต่อไปเร็วกว่านี้แน่ ๆ” หานซานเฉียนกล่าว เทียนหลิงเอ๋อร์เม้มริมฝีปาก แม้ว่าเธอจะยังเด็ก แต่เธอก็เข้าใจคำพูดเสียดสีของหานซานเฉียน จู่ ๆ เตาสือเอ้อร์ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ หานซานเฉียนก็เครียดขึ้นมาทันที หรือเขาเจอกับศัตรูที่แข็งแกร่งแล้ว? จากสายตาของเตาสือเอ้อร์ หานซานเฉียนเห็นชายวัยกลางคนยืนเคร่งขรึมอยู่ข้างหลัวปิน เขาดูไม่ธรรมดา แต่ถึงกับทำให้เตาสือเอ้อร์มีปฏิกิริยาที่รุนแรงขนาดนี้เลยเหรอ? เมื่อหลัวปินเห็นหานซานเฉียน เขาก็รู้สึกพึงพอใจอย่างมาก เพราะครั้งที่แล้วเ
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 643
เจตนาฆ่าในสายตาของโจวป๋อทำให้หลัวปินเย็นวูบถึงกระดูกสันหลัง แม้ว่าเขาจะไม่รู้รายละเอียดของโจวป๋อ แต่เขาก็พอเดาตัวตนของโจวป๋อได้ เขาน่าจะเป็นพวกอันธพาลไม่กลัวตาย เขาดูอันตรายมาก หลัวปินถอยหลังไปหนึ่งก้าวโดยไม่รู้ตัว แม้ว่าเงินจะสำคัญ แต่ชีวิตก็สำคัญยิ่งกว่า “เขาเอาเงินจากคุณไปเท่าไหร่ ผมจะคืนให้” หานซานเฉียนพูดเบา ๆ โจวป๋อชำเลืองมองหานวานเฉียนด้วยสายตาดูถูกเหยียดหยามอย่างเห็นได้ชัด เขาไม่ต้องการให้ใครช่วยเรื่องคืนเงิน และหลัวปินก็ไม่กล้าขอเงินเขาคืน “หานซานเฉียน เขาเอาเงินของฉันไป นายควรช่วยฉันทำอะไรสักอย่าง แต่ตอนนี้เขาผิดสัญญา แก้ปัญหาด้วยเงินได้ไหม?” ในฐานะนักธุรกิจ แวบแรกหลัวปินคิดถึงการชดเชยค่าเสียหาย โดยจิตใต้สำนึกต้องการรีดไถหานซานเฉียน หานซานเฉียนยิ้มเบา ๆ หลัวปินเต็มไปด้วยความโลภของนักธุรกิจ ตอนนี้เขายังต้องการเพิ่มผลประโยชน์สูงสุด “ผมขอถอนคำพูด ไม่คืนให้แล้ว ถ้าคุณมีความสามารถก็ไปขอเขาเองสิ” หานซานเฉียนกล่าว หลัวปินสีหน้าประหลาดใจ จู่ ๆ หานซานเฉียนก็ยื่นข้อเสนอที่เขาไม่คาดคิด แต่ตอนนี้นอกจากรีดไถไม่สำเร็จ เขากลับสูญเสียทุกอย่าง แต่ไม่กล้าบ่นสักคำ เพราะเจตนาฆ่าในส
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 644
หลัวปินพาหลัวสวี้เหยากลับไปโดยไม่เต็มใจ วันนี้ไม่เพียงแต่เขาจะไม่ได้แก้แค้น แต่เขายังอับอายมากขึ้น และยังอยู่ต่อหน้าเทียนฉางเฉิงอีก เขาจะไปป่าวประกาศความอับอายนี้ได้อย่างไร! “คุณปู่ อย่าเลยครับ ช่างมันเถอะ?” หลัวสวี้เหยากล่าวหลังจากออกจากสถาบันศิลปะการต่อสู้ คำพูดของเทียนฉางเฉิงทำให้เขากังวลมาก และเขาไม่อยากร้ายตัวเองเพราะความหุนหันพลันแล่นของหลัวปิน “แกนี่ขี้ขลาดจริง ๆ ฉันจะหวังให้แกทำให้ตระกูลหลัวเจริญได้ยังไง?” หลัวปินพูดน้ำเสียงเย็นชา หลัวสวี้เหยาถอนหายใจ เขาไม่สามารถเปลี่ยนใจหลัวปินได้ เขาได้แต่หวังว่าคำพูดของเทียนฉางเฉิงเป็นแค่การข่มขู่ ไม่อย่างนั้นตระกูลหลัวอาจจบลงจริง ๆ หานซานเฉียนและคนอื่น ๆ สามคนมาที่เวทีมวย ที่นี่ปิดไม่มีคน และเป็นสถานที่ที่เหมาะสมสำหรับการสนทนา เตาสือเอ้อร์ก็รู้ว่าในสถานการณ์แบบนี้ เขาควรสารภาพบางอย่างกับหานซานเฉียน “พี่ซานเฉียน พี่อยากรู้อะไร ผมจะบอกพี่ทุกอย่างครับ” เตาสือเอ้อร์กล่าว เมื่อเห็นท่าทางของเตาสือเอ้อร์ที่มีต่อหานซานเฉียน โจวป๋อก็รู้สึกไม่พอใจมาก ผู้ชายคนนี้ เขามีสิทธิ์อะไรที่สามารถทำให้พี่เตาถ่อมตนได้? หลังจากที่หานซานเฉียนชำเ
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 645
“ยังไม่ขอบคุณพี่ซานเฉียนอีก” หลังจากที่หานซานเฉียนพูดจบ เตาสือเอ้อร์ก็เตะโจวป๋อเบา ๆ โจวป๋อคุกเข่าเหมือนสุนัข เขาไม่เข้าใจว่าทำไมเตาสือเอ้อร์ถึงมีท่าทางแบบนี้กับหานวานเฉียน ชายหนุ่มคนนี้มีความสามารถแค่ไหนกัน? แม้ว่าเขาจะไม่แน่ใจ แต่โจวป๋อก็ยังไม่กล้าขัดเตาสือเอ้อร์ จึงรีบพูดว่า "ขอบคุณครับพี่ซานเฉียน” “พวกนายทั้งสองไม่ได้เจอกันมากว่าสองปีแล้ว งั้นฉันไม่รบกวนแล้วกัน ระลึกถึงวันเก่า ๆ กันตามสบาย” หลังจากที่หานซานเฉียนพูดจบ เขาก็เดินออกจากเวทีมวย โจวป๋อยืนขึ้นตบฝุ่น และพูดกับเตาสือเอ้อร์ว่า “พี่เตา ผู้ชายคนนี้คือใครเหรอครับ ทำไมพี่ถึงทำเหมือนเป็นลูกน้องเขา? แค่หมัดเดียวผมก็ฆ่าเขาได้แล้ว” เตาสือเอ้อร์มองโจวป๋อด้วยสายตาเย็นชาและดุว่า “เขาเป็นเจ้านายของฉัน ถ้านายอยากอยู่เคียงข้างฉัน นายก็ควรปฏิบัติต่อเขาด้วยความเคารพ ไม่อย่างนั้นก็ออกไปให้พ้น อีกอย่างการที่นายจะเอาชนะเขาได้มันไม่ง่ายขนาดนั้น เขาเคยเอาฉันอยู่หมัด ถึงฉันจะไม่ได้ใช้แรงอย่างเต็มที่ แต่มันก็ไม่ง่ายเลย ดวงตาของโจวป๋อเบิกกว้าง ผู้ชายคนนี้เคยต่อสู้กับเตาสือเอ้อร์มาก่อน แถมยังเสมอกัน เป็นไปได้อย่างไร! เตาสือเอ้อร์เคยเป็
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 646
เหยียนจุนเผชิญหน้ากับหานซานเฉียนยังยิ้มได้แบบนั้น “ช่วงนี้ยังขี้เกียจอยู่หรือเปล่า?” เหยียนจุนถาม หานซานเฉียนจะแสดงท่าทางถ่อมตัวเฉพาะต่อหน้าเหยียนจุนเท่านั้น เมื่อได้ยินสิ่งที่เหยียนจุนพูด หานซานเฉียนก็เกาหัวพลางพูดช้า ๆ “ฝึกน้อยลงนิดหน่อยครับ แต่ก็ยังมีการฝึกขั้นพื้นฐานอยู่ครับ” เหยียนจุนเขกหัวหานซานเฉียนแล้วพูดว่า “ฉันรู้ว่าแกต้องขี้เกียจแน่นอน หรือแกลืมสิ่งที่ปู่เหยียนเคยบอกเหรอ?” หานซานเฉียนส่ายหัวไม่หยุด “ไม่ลืมแน่นอนครับ ผมจะลืมได้ยังไงล่ะ” “เงินเป็นสิ่งนอกกาย เงินจำนวนมากไม่สามารถช่วยในยามวิกฤตได้ มีเพียงกำปั้นที่แข็งแกร่งเท่านั้นที่สามารถฝ่าฟันอุปสรรคทั้งหมดไปได้ นี่คือสิ่งที่ปู่เหยียนเตือนแกครั้งสุดท้าย” เหยียนจุนกล่าว คำพูดเหล่านี้ทำให้หานานเฉียนเคร่งเครียดทันที ครั้งสุดท้าย หรือเขาจะไม่ปรากฏตัวอีกแล้ว? “คุณปู่เหยียน ปู่จะไปไหนครับ?” หานซานเฉียนถามด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “ฉันไม่ได้ไปไหน แค่แกโตแล้ว ไม่ต้องให้คนนอกคอยเตือนว่าควรทำอะไร” เหยียนจุนกล่าว หานซานเฉียนถอนหายใจด้วยความโล่งอกและพูดด้วยรอยยิ้ม “คุณปู่เหยียนไม่ใช่คนนอก ถ้าผมไม่มีปู่คอยสอน ผมจะยืนหยัดได้ยั
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 647
เมื่อเหอถิงเปิดประตูก็ได้กลิ่นแอลกอฮอล์แรงมาก ทำให้เธออดปิดจมูกไม่ได้ สายตามองไม่เห็นใครแต่พอก้มศีรษะลง ก็เห็นหานซานเฉียนทรุดอยู่กับพื้น “ซานเฉียน ทำไมเธอดื่มมาเยอะจัง” เหอถิงย่อตัวลงอย่างรวดเร็ว โชคดีที่เธอออกกำลังกายมามาก ทำให้เธอพาหานซานเฉียนเข้าไปห้องรับแขก จนแทบจะรับน้ำหนักของหานซานเฉียนไม่ไหว กลิ่นฉุนของแอลกอฮอล์กระจายไปทั่วห้องรับแขกทันที เหอถิงรีบไปต้มน้ำน้ำผึ้งในครัว เพื่อให้หานซานเฉียนดื่มแก้เมาค้าง เจี่ยงเชิงบังเอิญมาที่ห้องรับแขก และเห็นหานซานเฉียนเมามาก ดวงตาของเขาพลันเปล่งประกายทันที เจี่ยงเชิงเดินไปที่โซฟาแล้วพูดเบา ๆ ว่า “หานซานเฉียน นายเป็นยังไงบ้าง?” เมื่อเห็นว่าหานซานเฉียนไม่ตอบสนอง ใบหน้าของเจี่ยงเชิงก็ดูเคร่งขรึมทันที นี่เป็นโอกาสดีที่จะแก้แค้นถ้าเขาเมาและไม่รู้เรื่องอะไรเลย เขาอาจจะไม่สามารถตอบโต้ได้ถ้าถูกทุบตี เจี่ยงเชิงตบหน้าหานซานเฉียนเพื่อหยั่งเชิงอย่างระมัดระวัง เขาไม่กล้าใช้กำลังมากเกินไป เมื่อเห็นว่าหานซานเฉียนยังไม่ตอบสนอง เขาจึงเพิ่มแรงขึ้นเล็กน้อย “แม่งเอ้ย ในที่สุดฉันก็ได้โอกาสแล้ว ผู้ชายเกาะผู้หญิงกินอย่างแกจนถึงทุวันนี้ก็ยังไม่ได้หยิงเซ
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 648
“เจี่ยงเชิง แกกำลังทำอะไรอยู่?” จู่ ๆ เสียงดุของเจี่ยงหงก็ดังมาจากด้านหลัง ตอนนี้อาศัยอยู่ใต้ชายคาของคนอื่น เจี่ยงหงไม่อยากให้เจี่ยงเชิงมาทำตัววุ่นวายที่นี่ แม้ว่าเหอถิงจะเป็นแค่คนรับใช้ก็ตาม “คุณปู่” เจี่ยงเชิงหดคอและรีบปล่อยเหอถิง “เกิดอะไรขึ้น?” เจียงหงถาม จู่ ๆ เจี่ยงเชิงแค่มีความคิดที่อยากแก้แค้น เขาจึงต่อยหานซานเฉียน ถ้าเขารู้ว่าเหอถิงจะมาเห็นเข้า เขาคงไม่ทำแบบนั้น “คุณปู่ ผมเห็นว่าหานซานเฉียนเมา ผมก็เลยต่อยหานซานเฉียน แต่ไม่คิดว่าเธอจะมาเจอ” เจี่ยงเชิงกล่าว เจี่ยงหงมองไปที่เจี่ยงเชิงด้วยสายตาโกรธเคือง การทุบตีเขาเพื่อแก้แค้นจะไปมีประโยชน์อะไร ในเมื่อตอนนี้พวกเขาต้องพึ่งพาซูหยิงเซี่ย เพื่อให้เธอช่วยจัดการเรื่องงาน และพวกเขาจะได้มีโอกาสอยู่ในหยุนเฉิง เพื่อปักหลักอยู่ที่หยุนเฉิง เมื่อมีเงินก็ยังไม่สายที่จะแก้แค้น “ฉันเตือนแกก่อนจะมาที่นี่แล้วว่าอย่าสร้างปัญหา ไม่เข้าใจภาษาคนหรือไง?” เจี่ยงหงโกรธมาก เจี่ยงเชิงไม่เคยมีความคิดที่จะแก้แค้นและก็ไม่กล้าขนาดนั้น แต่พอมีโอกาสเข้ามา เข้าก็อดทำไม่ได้ “คุณปู่ ผมขอโทษ ผมอดไม่ไหวจริง ๆ แต่...แต่ตอนนี้เขาโดนต่อยไปแล้ว ผมจะทำย
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 649
เมื่อซูหยิงเซี่ยกลับถึงบ้าน เหอถิงก็ถูกไล่ออกไปแล้ว เธอเห็นเพียงหานซานเฉียนที่นอนอยู่บนโซฟาและเจี่ยงหลานที่แสร้งทำเป็นดูแลหานซานเฉียน “กลับมาแล้วเหรอลูก ลูกดูแลเขาให้ดี ๆ นะ กลางวันแสก ๆ ทำไมถึงได้ดื่มเยอะขนาดนี้ เหลวไหลขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว” เจี่ยงหลานกล่าวด้วยสีหน้าสะอิดสะเอียน ซูหยิงเซี่ยได้กลิ่นแอลกอฮอล์ทั่วร่างกายของหานซานเฉียนจึงกล่าวด้วยสีหน้างุนงง “ทำไมเขาถึงดื่มมากขนาดนี้” ตั้งแต่รู้จักกับหานซานเฉียนมานานกว่าสามปี แม้ว่าเขาจะดื่มบ้างเป็นบางครั้ง แต่เขาก็เพียงแค่จิบเท่านั้น เขาไม่เคยเมาเลย ยิ่งเมาเละเทะยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลย “เธอถามฉัน ฉันจะไปรู้ได้ยังไงล่ะ พาเขากลับไปที่ห้องเถอะ บ้านเหม็นหมดแล้ว” เจี่ยงหลานกล่าว ซูหยิงเซี่ยพยายามที่จะแบกหานซานเฉียนด้วยตัวเอง เจี่ยงหลานไม่ยอมช่วย เธอแค่ยืนมองด้วยสายตาเย็นชา แม้ว่าเหอถิงจะถูกไล่ออกไปแล้ว แต่เจี่ยงหลานก็ยังกังวลว่าเรื่องนี้จะถูกเปิดเผย ซูหยิงเซี่ยคงโกรธมากจนเจี่ยงหลานคิดวิธีแก้ปัญหาไม่ออก ตอนนี้เธอมีความรู้สึกลึกซึ้งต่อหานซานเฉียน ซึ่งเจี่ยงหลานสามารถรู้สึกได้อย่างชัดเจน ทันทีที่กลับเข้ามาในห้อง หลังจากที่ซูหยิงเซี่ยวางหา
บทล่าสุด
