LOGINShare
บทที่ 622
Related chapters
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 623
“สวยไหม?” ที่โรงแรมเพนนินซูล่า ฉี๋อีหยุนสวมชุดสีแดงยืนอยู่ตรงหน้าตงฮ้าว สีแดงสดที่สะดุดตาทำให้ฉี๋อีหยุนเหมือนดอกกุหลาบที่ละเอียดอ่อน ดูมีเสน่ห์ และดึงดูดใจผู้คน ผิวขาวตัดกับกระโปรงสีแดงเด่นชัด ทำให้ผู้คนรู้สึกประทับใจเป็นอย่างมาก ตอนนี้ฉี๋อีหยุนเรียกได้ว่าหญิงงามที่สวยมาก แทบทำให้บ้านเมืองล่มสลาย ในสมัยโบราณ เธอต้องเป็นสาวงามที่สามารถทำให้ประเทศสั่นคลอนได้ ตงฮ้าวไม่สามารถละสายตาจากฉี๋อีหยุนที่อยู่ตรงหน้าได้ เขาใช้สมองอย่างหนัก แต่ก็ไม่สามารถหาคำเปรียบฉี๋อีหยุนในตอนนี้ได้เลย มีคำนับหมื่นในโลก และไม่มีคำใดที่คู่ควรกับเธอในขณะนี้ “คุณหนูครับ ถ้าความงามสามารถพิชิตโลกได้ แค่คุณยกนิ้ว โลกทั้งใบก็เป็นของคุณแล้วครับ” ดงฮ้าวกล่าว ฉี๋อีหยุนยิ้มเบา ๆ และพูดว่า “ถ้าเขาพูดแบบนี้กับฉัน ฉันคงมีความสุขมาก แต่น่าเสียดายที่นายไม่ใช่เขา” ดงฮ้าวก้มหน้าลงด้วยเจตนาฆ่าที่ไม่อาจซ่อนเร้นในสายตาของเขา ตงฮ้าวรู้ตัวว่าเขาเป็นใครในสายตาของฉี๋อีหยุน และฉี๋อีหยุนก็แสดงด้านที่สวยงามให้เขาเห็น ซึ่งทำให้ตงฮ้าวอิจฉามาก และอยากจะหั่นหานซานเฉียนออกเป็นชิ้น ๆ “คุณหนู เขาไม่คู่ควรกับคุณเลย” ตงฮ้าวกัดฟันพ
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 624
“พวกคุณคุยอะไรกันเหรอคะ?” เมื่อเห็นทั้งสองกระซิบกัน ซูหยิงเซี่ยจึงถามด้วยความสงสัย “ไม่มีอะไรหรอก ก็แค่เมื่อคืนฉันแย่งห้องของเขา ฉันก็เลยขอโทษเขาน่ะ” เฉินหลิงเหยากล่าว ซูหยิงเซี่ยยิ้มเจื่อนและพูดว่า “ขอโทษทำไม นี่ไม่ใช่ครั้งแรกสักหน่อยที่พี่สาวน้องสาวนอนด้วยกัน” เฉินหลิงเหยามองไปที่หานซานเฉียนด้วยสายตาภาคภูมิใจ และพูดด้วยเสียงทุ้ม “ได้ยินหรือยัง นี่มันไม่ใช่ครั้งแรก” หานซานเฉียนโกรธมาก จนแทบจะอาเจียนเป็นเลือด พลันปลอบตัวเองในใจ เฉินหลิงเหยาเป็นผู้หญิง แม้ว่าพวกเขาจะนอนด้วยกันก็ไม่สำคัญอะไร หลังทานอาหารเช้าเสร็จ พวกเขาทั้งสามก็เปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วหานซานเฉียนก็ขับรถออกไป งานการกุศลจัดขึ้นในสโมสรส่วนตัวของตระกูลเทียน ซึ่งโดยปกติจะไม่เปิดให้สาธารณชนเข้าชม และใช้เฉพาะในช่วงงานสำคัญเท่านั้น แต่ครั้งนี้ตระกูลเทียนสามารถจัดการประชุมการกุศลที่นี่ได้ แสดงว่าพวกเขาให้ความสำคัญกับเรื่องนี้มากจริง ๆ นี่คือสิ่งที่เทียนฉางเฉิงและเทียนหงฮุยคิด หานซานเฉียนกลายเป็นพี่ชายของเทียนหลิงเอ๋อร์ แม้ว่าบ้านแห่งรักจะไม่ก่อให้เกิดประโยชน์มากมายต่อชื่อเสียงของตระกูลเทียน แต่พวกเขาก็ยินดีที่จะทำเรื่อง
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 625
“พี่เผิง เรื่องทั้งหมดเป็นเรื่องโกหก พี่หลงเชื่อได้ยังไงคะ” ซูหยิงเซี่ยพูดด้วยรอยยิ้ม ข่าวลือเกี่ยวกับหานซานเฉียนในหยุนเฉิงล้วนเป็นฝีมือของซูไห่เฉา เขาจงใจจะบิดเบือนความจริง แม้ว่าจะมีข้อเท็จจริงอยู่บ้าง แต่ส่วนใหญ่ซูไห่เฉาใส่ร้ายป้ายสี ถ้าไม่ใช่เพราะซูไห่เฉา คนทั้งหยุนเฉิงจะหาว่าหานซานเฉียนเป็นสวะได้อย่างไร เผิงฟางดูเคอะเขิน ก่อนหน้านั้นเธอคิดเหมือนคนส่วนใหญ่ และเชื่อข่าวลือเพราะมีคนพูดมากเกินไป และเธอก็ได้ยินมากเกินไป แม้ว่ามันจะเป็นเท็จ แต่ก็ง่ายที่จะเชื่อว่ามันเป็นความจริง “ใช่ ข่าวลือนี่มันน่ากลัวจริง ๆ” เผิงฟางมองซูหยิงเซี่ย เธอจับมือหานซานเฉียน ดูสนิทแนบแน่นมาก ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองไม่เหมือนกับที่โลกภายนอกพูดกัน จากจุดนี้เห็นได้ชัดว่าข่าวลือเชื่อถือไม่ได้เลย “พี่เผิง เราเข้าไปข้างในกันก่อนเถอะครับ” หานซานเฉียนพูด “ฉันต้องรอต่งซานก่อน” เผิงฟางกล่าว “ต่งซานมาด้วยเหรอครับ?” หานซานเฉียนถามด้วยความประหลาดใจ เผิงฟางพยักหน้าและอธิบาย “ฉันรู้สึกประหม่าเล็กน้อย ฉันก็เลยโทรหาเธอ และขอให้เธอเข้าร่วมในฐานะพนักงาน ถ้าฉันรู้ว่าเธอมาด้วย ฉันคงไม่ต้องรบกวนต่งซาน” หลังจากนั้นไ
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 626
ทันใดนั้นห้องโถงที่เสียงดังก็เงียบลง มันเงียบมากจนแทบได้ยินเสียงเข็มตก เพียงเพราะมีเงาสีแดงปรากฏขึ้นที่ประตู ดูเหมือนว่าเธอจะสามารถครอบงำผู้คนที่ได้เห็นตอนเธอออกมา สายตาของทุกคนต่างจับจ้องไปที่เธอ มีผู้หญิงที่แต่งตัวหรูหรามากมายในที่แห่งนั้น สังคมชนชั้นสูงทำให้พวกเธอดูแตกต่างจากคนทั่วไป แต่เมื่อเทียบกับเงาสีแดงนี้ พวกเธอทั้งหมดกลับถูกบดบัง และทำให้คนอื่น ๆ ละอายใจ “นี่...นี่ใครกัน สวยเกินบรรยายจริง ๆ” “สวยมาก ออร่าอย่างกับคนชนชั้นสูง” “หยุนเฉิงมีคนสวยขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย” ท่ามกลางเสียงถอนหายใจของผู้คนนับไม่ถ้วน ฉี๋อีหยุนกลายเป็นจุดสนใจของผู้คน ตอนนี้งานการกุศลไม่ใช่เรื่องสำคัญอีกต่อไป ผู้ชายในที่นั้นอยากรู้มากว่าเธอเป็นใคร มาจากตระกูลไหน และเธอมีแฟนหรือสามีหรือยัง “หยิงเซี่ย ฉัน...ฉันไม่ได้ตาลายใช่ไหม เธอ เธอคืออีหยุนเหรอ?” เฉินหลิงเหยาตกตะลึง แม้ว่าเธอจะรู้จักฉี๋อีหยุนมาหลายปี แต่เฉินหลิงเหยาก็ไม่เคยเห็นด้านนี้ของฉี๋อีหยุนเลย ทำให้วินาทีนั้นเธอเหลือเชื่อมาก ซูหยิงเซี่ยก็ตกตะลึงเช่นกัน ความประทับใจที่ฉี๋อีหยุนมอบให้เธอนั้นอ่อนโยน แต่ตอนนี้เธอกลั
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 627
เนื่องจากท่าทางของฉี๋อีหยุน งานการกุศลจึงกลายเป็นงานเฟ้นหาสาวงาม ผู้ชายที่มาร่วมงานไม่ว่าจะอายุมากหรือน้อย ทุกคนต่างมีความปรารถนาที่จะเก็บฉี๋อีหยุนไว้ในสต็อกของตัวเอง บางคนอยากเลี้ยงดู บางคนรู้สึกตกหลุมรักตั้งแต่แรกเห็น ถ้าไม่ใช่ฉี๋อีหยุนในชีวิตนี้ก็จะไม่แต่งงาน โชคดีที่มีเทียนฉางเฉิงอยู่ที่นั่นด้วย เหตุการณ์จึงไม่วุ่นวาย เมื่อเขาออกมาควบคุมสถานการณ์ งานการกุศลก็ดำเนินไปอย่างเป็นเรียบร้อย ในขณะที่เทียนฉางเฉิงและเผิงฟางกำลังพูด ในความเป็นจริงแล้วผู้คนที่อยู่ตรงนั้นไม่สนใจฟังเลย สายตาของทุกคนต่างจับจ้องไปที่ฉี๋อีหยุน พวกเขาต้องการข้อมูลติดต่อของฉี๋อีหยุนโดยเร็วที่สุด เพื่อที่จะได้ชวนฉี๋อีหยุนไปทานข้าวคืนนี้ ไม่อย่างนั้นคู่แข่งที่มากเกินไปจะทำให้ตัวแปรเรื่องนี้เปลี่ยน สำหรับฉี๋อีหยุน สายตาของเธอจับจ้องไปที่หานซานเฉียนไม่เปลี่ยนเลย แม้ว่าเธอจะสามารถทำให้ซูหยิงเซี่ยหายไป เพื่อให้ได้หานซานเฉียนมา แต่ซูหยิงเซี่ยก็เป็นเพื่อนสนิทของเธอ และเธอก็ไม่แน่ใจว่าผลที่ตามมาจะเป็นอย่างไรถ้าเธอทำแบบนั้น ดังนั้นฉี๋อีหยุนจึงไม่ทำแบบนี้นอกจากเธอจะโดนบังคับ แต่เธอที่เป็นจุดสนใจของคนอื่น ๆ มีเพียงหานซ
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 628
“นี่…นี่คือฉี๋อีหยุนที่เรารู้จักจริง ๆ เหรอ?” เฉินหลิงเหยาพูดด้วยความตกใจ ซูหยิงเซี่ยส่ายหน้า เธอไม่แน่ใจ เพราะเธอก็รู้สึกเหมือนกับเฉินหลิงเหยา “จู่ ๆ อีหยุนก็แปลกไป” ซูหยิงเซี่ยหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพูด ใบหน้าของหานซานเฉียนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ซูหยิงเซี่ยเย็นชาเหมือนน้ำแข็ง ความไม่คุ้นเคยของซูหยิงเซี่ยที่มีต่อฉี๋อีหยุนไม่ได้มาจากการเปลี่ยนแปลงของฉี๋อีหยุน แต่เป็นเพราะเธอแสดงด้านที่แท้จริงของเธอ เธอไม่เคยเปลี่ยน ฉี๋อีหยุนที่ซูหยิงเซี่ยและเฉินหลิงเหยารู้จัก คือด้านที่เธอสวมหน้ากาก และหน้ากากนี้เธอสวมมันมานานเกินไป นานกว่าหานซานเฉียนด้วยซ้ำ ผู้หญิงแบบนี้สร้างภาพลวงตาให้หานซานเฉียนกลัว แน่นอนว่าเขาไม่กลัวหรอก แต่รู้สึกว่าเมื่อผู้หญิงที่อดทนมาตลอดเผยตัวตนที่แท้จริง จะต้องทำให้เกิดเรื่องใหญ่แน่ ๆ ที่น่ากลัวยิ่งกว่าคือ เหตุผลที่เป็นแบบนี้เป็นเพราะเขา! “เธอ...เธอคิดว่าเธอจะทำอะไรก็ได้เพราะเธอสวยหรอ” “รู้ไหมว่าเราเป็นใคร? กล้าดียังไงมาเมินเรา” “ฮึ่ม เธอทำให้ทุกคนไม่พอใจด้วยประโยคเดียว เธอเคยคิดไหมว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น?” ความงามของฉี๋อีหยุนเอาชนะใจคนจำนวนมาก แต่คำพูดของเธอก็ทำให้หลาย
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 629
ในงานการกุศลเงียบสนิท ออร่าของฉี๋อีหยุนเหมือนราชินีระดับสูงที่ครอบงำผู้นำทางธุรกิจเหล่านั้น ในเวลานี้ เทียนฉางเฉิงค้นพบเรื่องน่าสนุกทำให้ใบหน้าของเขามีรอยยิ้มย่น เขาพบว่าดวงตาของฉี๋อีหยุนเต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยาม เมื่อมองไปที่พวกผู้ชาย แต่เมื่อเธอมองไปที่หานซานเฉียน กลับแตกต่างโดยสิ้นเชิง สายตานั้นมีเสน่ห์ ดูเหมือนจะพิสูจน์อะไรบางอย่างให้หานซานเฉียนเห็น “น่าสนใจ น่าสนใจมาก”เทียนฉางเฉิงอดหัวเราะไม่ได้ โชคดีที่เทียนหลิงเอ๋อร์รอดพ้นจากอันตราย และกลายเป็นน้องสาวของหานซานเฉียน มิฉะนั้นเธอจะมีคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งอีกคนแน่นอน “คุณปู่ มีอะไรน่าสนใจเหรอคะ?”เทียนหลิงเอ๋อร์ถามด้วยความสงสัย เทียนฉางเฉิงลูบเคราและพูดว่า “ผู้หญิงคนนี้ชอบอาจารย์ของฉัน” “หานซานเฉียน!” เทียนหลิงเอ๋อร์มองไปที่ฉี๋อีหยุนด้วยความประหลาดใจ และพูดว่า “เธอชอบหานซานเฉียน คุณปู่ดูผิดหรือเปล่าคะ” “ปู่อยู่มาหลายสิบปีแล้วดูไม่ผิดหรอก สายตาแบบนี้ ถ้าไม่ใช่ชอบแล้วจะเรียกว่าอะไรได้อีก?” เทียนฉางเฉิงกล่าวอย่างหนักแน่น เทียนหลิงเอ๋อร์อดไม่ได้ที่จะแลบลิ้นออกมาอย่างสนุกสนาน เธอคือผู้หญิงอีกคนที่ถูกหานซานเฉียนพิชิต แม้ว่
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 630
“ปู่ก็ไม่ค่อยแน่ใจ” เทียนฉางเฉิงกล่าว“ถ้าเขาจะเปลี่ยนใจ หนูจะไม่เชื่อในความรักอีกเลย” เทียนหลิงเอ๋อร์ถอนหายใจและพูดเสียงแผ่วเบาในเวลานี้ฉี๋อีหยุนเดินจากเวทีกลับมาหาซูหยิงเซี่ย คนเหล่านั้นคิดว่าเธอมีความสัมพันธ์ที่ดีกับซูหยิงเซี่ยและบริษัทของเหล่าพวกเจียงฟู่ต่างก็ถูกตระกูลซูโค่นล้ม ประเด็นนี้พวกเขาจึงไม่กล้ามีปัญหากับฉี๋อีหยุนต่อหานซานเฉียนขนลุกไปทั้งตัว ภูมิหลังตระกูลของฉี๋อีหยุนไม่ได้อยู่ในหยุนเฉิง นี่เป็นผลจากการสอบสวนของเขา และแน่นอนเพราะสถานการณ์ในหยุนเฉิงนั้นชัดเจนมาก และเป็นไปไม่ได้ที่ฉี๋อีหยุนจะซ่อนตัวได้อย่างแยบยลกล่าวคือ เธอกล้าแสดงความโกรธเคืองต่อหน้าสาธารณชน แต่เธอวางแผนไว้แล้วว่าจะใช้ซูหยิงเซี่ยเพื่อทำให้คนเหล่านั้นรู้จักถอย เพื่อที่พวกเขาจะได้ไม่กล้าตอบโต้เมืองนี้ดูเหมือนเป็นเรื่องธรรมดา แต่ในความเป็นจริงแล้ว มันเป็นแผนที่น่ากลัวทุกย่างก้าว ดูไร้ร่องรอย และจะไม่ปล่อยให้ซูหยิงเซี่ยรู้ตัวว่าเธอถูกหลอกใช้ยิ่งเป็นแบบนี้ หานซานเฉียนก็ยิ่งรู้สึกกลัวเธอมากขึ้นเท่านั้นก่อนหน้านี้ เขาไม่ได้ตั้งใจที่จะยุ่งเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนซี้ แต่ตอนนี้หานซานเฉียนคิดว่า
Latest chapter
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1455
เมื่อเผชิญกับทัศนคติเช่นนี้ของเฟยหลิงเอ๋อร์ หานซานเฉียนก็ไม่รู้ว่าจะจัดการกับนางอย่างไรขอทานตัวน้อยคนนี้จงใจปกปิดตัวตน การเก็บนางไว้จะเป็นเรื่องดีหรือร้ายกันนะ?แต่นางรู้ข่าวเกี่ยวของเจียงหยิงหยิงและรู้ตัวตนของไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ด้วย ดังนั้นหานซานเฉียนจึงไม่สามารถขับไล่นางไปได้แต่ถ้าอยากรู้ตัวตนของนาง นางก็พูดเอาไว้อย่างชัดเจนแล้วว่าต้องเก็บนางเอาไว้ถึงจะรู้ได้ว่านางเป็นใคร“เจ้ามาหาข้าเพราะเหตุใด” หานซานเฉียนถาม และหลังจากถามคำถามนี้ เขาก็เตือนอีกว่า “ข้าจำเป็นต้องรู้ หากเจ้าไม่เต็มใจที่จะตอบข้าอย่างตรงไปตรงมา ข้าจะไม่ยอมให้เจ้าอยู่ด้วย”“ข้าคิดว่าท่านมีพลังมาก เหตุผลนี้เพียงพอหรือไม่” เฟยหลิงเอ๋อร์กล่าวนี่...หานซานเฉียนพูดไม่ออก และทันใดนั้นก็รู้สึกว่าคำถามของเขาไม่จำเป็นเลย และเขาก็ไม่สามารถได้รับคำตอบที่ลึกกว่านี้ได้แต่สิ่งหนึ่งที่หานซานเฉียนแน่ใจก็คือ เฟยหลิงเอ๋อร์ต้องซ่อนความลับบางอย่างไว้ สำหรับสิ่งที่นางต้องการนั้น บางทีอาจต้องรู้จักกันสักพักถึงจะสามารถรู้ได้“ท่านคงไม่คิดที่จะเก็บนางไว้จริง ๆ หรอกใช่หรือไม่?” ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์มองหานซานเฉียนด้วยท่าทางเป็นกังวล นาง
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1454
“เจ้าเป็นใครกันแน่ ข้าไม่คิดว่าเจ้าเป็นขอทาน” หานซานเฉียนถามเฟยหลิงเอ๋อร์อย่างตรงไปตรงมาเฟยหลิงเอ๋อร์ยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า "ถ้าอยากรู้ว่าข้าเป็นใคร ก็เก็บข้าไว้ แล้วท่านจะได้รู้ในภายหลัง"หานซานเฉียนขมวดคิ้วเล็กน้อย สิ่งที่เด็กหญิงตัวน้อยพูดมันชัดเจนมาก นางยอมรับว่าตัวเองไม่ใช่ขอทาน แต่ถ้าหานซานเฉียนอยากรู้ เขาก็ต้องเก็บนางไว้ข้างกาย“นี่เป็นข้อตกลงอย่างนั้นหรือ?” หานซานเฉียนถามพลางขมวดคิ้วเฟยหลิงเอ๋อร์ยิ้มและพยักหน้า“หากข้าไม่สงสัยเกี่ยวกับตัวตนของเจ้า ข้าก็ไล่เจ้าไปได้ใช่หรือไม่?” หานซานเฉียนกล่าวต่อราวกับว่านางไม่คิดว่าหานซานเฉียนจะพูดแบบนั้น เฟยหลิงเอ๋อร์ย่นจมูกและดูครุ่นคิด เห็นได้ชัดว่ากำลังคิดอะไรบางอย่างเพื่อตอบโต้หานซานเฉียน“เราไม่อยากรู้เกี่ยวกับเจ้า รีบออกไปซะ” ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้น“ไม่ ท่านต้องสงสัยเกี่ยวกับตัวข้าแน่” เฟยหลิงเอ๋อร์กล่าวหานซานเฉียนยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ เขาไม่ได้คาดหวังว่าสาวน้อยคนนี้จะผยองเช่นนี้ แต่เขาได้รับไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์เอาไว้แล้วหนึ่งคน และตัวตนของนางก็พิเศษมากด้วย เขาจะยอมให้เฟยหลิงเอ๋อร์อยู่ด้วยได้อย่างไร?หานซานเฉีย
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1453
เมื่อหานซานเฉียนกลับมาที่ลานบ้าน ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์กำลังนั่งอยู่บนบันไดศาลาลานด้วยความงุนงงราวกับว่านางเสียสติไปแล้ว“เป็นอะไรไป?” หานซานเฉียนเดินเข้ามาก่อนจะถามขึ้นไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ชี้ไปข้างหน้าและไม่พูดอะไรเมื่อมองไปทางนิ้วของไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ หานซานเฉียนก็พบแผ่นหลังของหญิงสาวผมหางม้า นางดูตัวเล็กมาก แต่เมื่อมองจากด้านหลังก็เดาได้ว่านางเป็นคนที่สวยงาม“นางเป็นใคร?” หานซานเฉียนถามอย่างสงสัยไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ได้สติ นางเงยหน้าขึ้นมองหานซานเฉียนแล้วพูดว่า “นางคือขอทานตัวน้อยคนนั้นไงเจ้าคะ”ขอทานตัวน้อย!หานซานเฉียนก้าวไปข้างหน้าและตะโกนเรียกขอทานตัวน้อย “หันกลับมาให้ข้าดูหน่อยสิ”ขอทานตัวน้อยตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงหันกลับมาอย่างเขินอาย ใบหน้าของนางแดงราวกับแอปเปิลประณีต ไร้ที่ติ นี่เป็นคำจำกัดความที่สมบูรณ์แบบที่สุดที่หานซานเฉียนนึกถึงได้เด็กผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาเหมือนกับตุ๊กตา ไม่เพียงแต่ผิวพันของนางจะเนียนสวยไร้ที่ติเท่านั้น แต่หน้าตาของนางก็ปราณีตมาก ในชีวิตของหานซานเฉียน ไม่มีใครเทียบความงามของฉี๋อีหยุนได้ แต่ด้วยการปรากฏตัวของขอทานตัวน้อยคนนี้ ดูเห
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1452
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ฮวงเซียวหย่งก็รู้สึกเป็นกังวล ท่านอาจารย์มาหาเขาที่จวนของเจ้าเมืองเป็นครั้งแรก แต่ถูกขัดขวางโดยคนโง่เหล่านี้!“เจ้าพวกโง่ กล้าดียังไงมาขวางอาจารย์ของข้า!” ฮวงเซียวหย่งตะโกนยามดูเสียใจและพูดว่า “คุณชายฮวง พวกเราแค่กลัวว่าเขาจะโกหกน่ะขอรับ”ฮวงเซียวหย่งตบหัวยามคนนั้นแล้วพูดว่า “เจ้านี่ช่างโง่เขลาจริง ๆ ใครจะกล้ามาแสร้งทำเป็นอาจารย์ของข้าที่จวนเจ้าเมืองอีก เว้นเสียแต่ต้องการตาย”เมื่อยามได้ยินสิ่งนี้ เขาก็รู้สึกได้ทันทีว่ามันสมเหตุสมผลฮวงเซียวหย่งคือใคร เขาเป็นบุตรชายของเจ้าเมืองเชียวนะ!จะมีใครกล้ามาแกล้งทำเป็นอาจารย์ของเขาได้อย่างไร?ซึ่งหมายความว่าชายหนุ่มที่อยู่นอกประตูนั้นเป็นปรมาจารย์สามอันดับหลังจริง ๆ ทันใดนั้นเหงื่อเย็นก็ไหลลงมาที่หลังของยาม เมื่อนึกถึงสิ่งที่เขาเพิ่งพูดกับหานซานเฉียนไปเมื่อครู่ เป็นไปได้ไหมว่าเขาได้ผ่านประตูนรกไปแล้ว!ถ้าหานซานเฉียนมีนิสัยดุร้าย เกรงว่าพวกเขาคงตายไปนานแล้วฮวงเซียวหย่งวิ่งไปจนสุดทางของจวนเจ้าเมือง ไม่กล้าแม้แต่จะพักหายใจ เมื่อเขาเห็นหานซานเฉียนถูกพวกโง่เขลาขวางไว้ เขาก็โกรธมาก“พวกเจ้ากำลังทำอะไร กล้าดียังไงมา
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1451
“เจ้ากำลังทำอะไร รู้หรือไม่ว่านี่คือที่ไหน นี่คือจวนของเจ้าเมือง เจ้าไม่สามารถเข้าไปได้!”จวนของเจ้าเมืองหานซานเฉียนถูกยามขวางเอาไว้ยามในชุดเกราะหลายคนดูมีพลังราวกับสายรุ้ง โดยมีออร่าที่แม้แต่ราชาแห่งสวรรค์ก็ไม่สามารถหยุดยั้งพวกเขาได้หานซานเฉียนรู้สึกคุ้นเคยกับความรู้สึกนี้มาก และทันใดนั้นเขาก็อดหัวเราะไม่ได้นี่มันเหมือนกับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ประตูของคลับระดับไฮเอนด์ หรือโรงแรมบนโลกปัจจุบันที่พยายามขวางเขาไม่ให้เข้าประตูเลยไม่ใช่เหรอเมื่อนึกถึงความจริงที่ว่าหานซานเฉียนเคยพบกับสิ่งต่าง ๆ มากมายบนโลกมาก่อนแล้ว เขาไม่คิดเลยว่าสถานการณ์เช่นนี้จะเกิดขึ้นกับเขาในโลกเชวียนหยวนด้วย ดูเหมือนว่าธรรมชาติของมนุษย์จะเป็นเช่นนี้ ไม่ว่าโลกไหน ๆ ก็มักจะมีคนที่ดูถูกคนอื่นอยู่เสมอ“ข้ามาหาฮวงเซียวหย่ง ไปบอกเขา แล้วเขาจะมาพบข้าเอง” หานซานเฉียนกล่าวพวกยามดูไม่พอใจ ตอนนี้ฮวงเซียวหย่งคือความภาคภูมิใจของจวนเจ้าเมือง ฮวงเซียวหย่งมีความแข็งแกร่งระดับโคมห้า แม้แต่ยามเหล่านี้ก็ดูเหมือนด้พึ่งบารมีของเขาไปด้วยเมื่อเอ่ยถึงและผู้ชายที่อยู่ข้างหน้ากลับพูดอย่างโจ่งแจ้งว่าต้องการพบฮวงเซียวหย
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1450
ตระกูลเฉินเคยรุ่งโรจน์อย่างยิ่งในเมืองหลงหยุน และเฉินเถี่ยซินซึ่งเป็นบุตรชายคนโตของตระกูลเฉินก็มีสถานะที่ไม่ธรรมดา แต่ตอนนี้เขาได้รับความทุกข์ทรมานจากจุดจบเช่นนี้ แม้ว่ามันจะเป็นความผิดของเขาเอง แต่ก็ยังทำให้หลายคนถอนหายใจด้วยความเสียดาย“แค่มีเงินก็เปล่าประโยชน์ โลกเชวียนหยวนความแข็งแกร่งคือการรับประกันที่ยิ่งใหญ่ที่สุด”“เฉินเถี่ยซิน โอ้อวดมากเกินไป ถึงกับบอกว่าเขาจะสามารถเข้าสู่ราชสำนักได้อย่างแน่นอน แต่กลับต้องมาเสียชีวิตอย่างไม่คาดคิดตั้งแต่ยังเยาว์วัย”“เขาเดินทางจากเมืองหนึ่งไปอีกเมืองหนึ่งเพื่อตามหาอาจารย์ แต่อาจารย์ที่แท้จริงก็อยู่ข้าง ๆ เขา แต่เขากลับทำลายโอกาสนี้เสียเอง ไม่มีที่สำหรับความเห็นอกเห็นใจจริง ๆ”“ใครจะคิดว่าคนไร้ค่าที่ถูกตระกูลเฉินขับไล่ออกไปจะเป็นคนที่มีอำนาจได้ขนาดนี้ ฮวงเซียวหย่งเลื่อนขึ้นสู่ระดับโคมห้าในช่วงเวลาสั้น ๆ ความแข็งแกร่งของเขาจะต้องอยู่ในสามลำดับหลังอย่างแน่นอน”ประโยคนี้ได้รับการยอมรับจากหลาย ๆ คน ไม่มีใครคาดคิดถึงความแข็งแกร่งของหานซานเฉียนจริง ๆ เพราะการแสดงของเขาในตระกูลเฉินนั้นดูไร้ค่าโดยไม่มีความเชี่ยวชาญใด ๆ เลยแต่ตอนนี้พวกเขารู้แล้
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1449
ในการรับรู้ของทุกคน หานซานเฉียนเป็นคนไร้ค่าที่ถูกไล่ออกจากตระกูลเฉิน ตอนนั้นเขาถูกคนนับไม่ถ้วนหัวเราะเยาะแต่ตอนนี้ จู่ ๆ เขาก็เปลี่ยนไป และกลายเป็นอาจารย์ของฮวงเซียวหย่ง!ความสามารถในการทำให้ฮวงเซียวหย่งเลื่อนจากระดับโคมสองทะลวงไปสู่ระดับโคมห้าได้ในช่วงเวลาสั้น ๆ ปรมาจารย์คนนี้จะต้องทรงพลังมากเพียงใดแล้วชายที่แข็งแกร่งเช่นนี้จะกลายเป็นคนไร้ค่าในตระกูลเฉินได้อย่างไร?“คุณ...คุณชายฮวง ล้อเล่นหรือไม่?”“หานซานเฉียน คุณชายกำลังพูดถึงหานซานเฉียนที่เรารู้จักหรือเปล่าขอรับ”“ถ้าเขาเป็นคนที่ทรงพลัง เหตุใด...เขาถึงถูกเฉินเถี่ยซินขับไล่ออกไปล่ะขอรับ?”ทุกคนถามฮวงเซียวหย่งด้วยความไม่เชื่อ เพราะเรื่องนี้อยู่นอกเหนือขอบเขตที่คนธรรมดาจะเข้าใจได้โดยสิ้นเชิงเขาเป็นคนทรงพลัง แต่ถูกเฉินเถี่ยซินที่อยู่เพียงระดับโคมสองรังแก มันช่างไม่มีเหตุผลเอาซะเลย“พวกเจ้าได้ยินไม่ผิด และข้าก็ไม่ได้ล้อเล่น อาจารย์ของข้าคือหานซานเฉียนจริง ๆ สำหรับสาเหตุที่เขาอยู่ในตระกูลเฉิน และเหตุใดถึงถูกเฉินเถี่ยซินขับไล่นั้น เป็นเพราะว่าอาจารย์ของข้าขี้เกียจเกินกว่าจะโต้เถียงด้วย” ฮวงเซียวหย่งกล่าวเมื่อเห็นว่าทุกคนยังค
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1448
หานซานเฉียนยิ้มและไม่พูดอะไร ทำไมเขาต้องจำเฉินเหยียนหรันด้วยล่ะ? ผู้หญิงคนนี้ไม่คู่ควรที่จะมาครอบครองพื้นที่ใดในใจของเขาเลย“ไม่กล้าตอบข้ามาตรง ๆ ท่านกลัวงั้นหรือ” ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ถามอย่างไม่เต็มใจ“อย่าว่าแต่นางเลย แม้แต่เจ้า ข้าก็จะลืมไปในไม่ช้า คำตอบนี้พอใจแล้วหรือไม่” หานซานเฉียนหัวเราะเบา ๆจู่ ๆ ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ก็โกรธ นางถามเกี่ยวกับความคิดของหานซานเฉียนที่มีต่อเฉินเหยียนหรัน แล้วมันจะเกี่ยวอะไรกับนาง แถมยังพูดจาทำร้ายจิตใจคนฟังเช่นนี้อีก“ข้าจะทำให้มันเป็นที่น่าจดจำสำหรับท่านอย่างแน่นอน และทำให้ท่านไม่มีวันลืมข้าไปตลอดชีวิต” ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์พูดผ่านไรฟันหานซานเฉียนขี้เกียจเกินกว่าจะคุยกับไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ จึงกลับไปที่ห้องของเขาตอนนี้ราชสำนักตระหนักถึงการดำรงอยู่ของเขา และแม้แต่จักรพรรดิซุนก็ยังต้องการเอาใจเขา ในสายตาของคนอื่น ๆ นี่เป็นสิ่งที่ดี แต่หานซานเฉียนคิดว่าสิ่งต่าง ๆ กำลังพัฒนาเร็วเกินไป และกำลังจะอยู่เหนือการควบคุมของเขา ราชสำนักเป็นหนึ่งในสามแกนหลักของโลกเชวียนหยวน หานซานเฉียนยังไม่ค่อยมีความรู้เกี่ยวกับ โลกเชวียนหยวนมากนัก การเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องระด
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1447
“ท่านเป็นอะไรไป?”"เกิดอะไรขึ้น!"การเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันของโหยวไห่ทำให้ปี่ยางและฝูซานสับสน เพราะพวกเขาไม่รู้สึกอะไรเลย“ข้า...ข้าไม่รู้” เหงื่อเย็นหยดลงมาราวกับหยดลงมาราวกับเม็ดฝนบนหน้าผากของโหยวไห่ แรงกดเมื่อครู่นี้แทบจะทำให้เขาระเบิดตาย“เมื่อครู่...เมื่อครู่ ข้ารู้สึกถึงแรงกดอย่างรุนแรงจนเกือบจะบดขยี้ข้าได้” โหยวไห่อธิบายให้ทั้งสองคนฟังหลังจากสูดลมหายใจเข้าแรงกด?ทันใดนั้นสีหน้างุนงงของปี่ยางก็แปลเปลี่ยนเป็นความตื่นตระหนก ก่อนจะพูดกับทั้งสองคน “รีบออกไปจากที่นี่เร็วเข้า”เมื่อเผชิญกับความตื่นตระหนกของปี่ยาง แม้ว่าฝูซานและโหยวไห่จะสับสนเล็กน้อย แต่ก็ไม่อยู่ที่นี่นานลานบ้านของหานซานเฉียนเฉินเถี่ยซินยังคงตัวสั่นเทาคุกเข่าอยู่บนพื้นเขาไม่เคยคิดฝันว่าแผนการที่สมบูรณ์แบบของเขาจะจบลงเช่นนี้แม้ว่าศพจะถูกพบแล้ว แต่ปี่ยางก็ยังไม่ตัดสินโทษ แถมยังเป็นความเห็นชอบจากจักรพรรดิซุนอีกด้วย นี่แสดงให้เห็นว่าแม้ว่าหานซานเฉียนจะยังไม่ได้ไปที่ราชสำนัก แต่เขาก็ได้รับความสนใจจากจักรพรรดิซุนเป็นอย่างมากแล้วและเขาก็ไม่มีคุณสมบัติที่จะไปต่อกรกับบุคคลดังกล่าวตอนนี้เมื่อเขาทำให้หานซานเฉ
