เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 519
บทที่เกี่ยวข้อง
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 520
พันล้านเซินเวิงช่างเชื่อมั่นในตัวซูไห่เฉามากจริง ๆ ถึงกลับกล้าออกเงินลงทุนตั้งพันล้าน แต่ขยะอย่างซูไห่เฉา ต่อให้เขามีเงินเป็นพันล้านแล้วอย่างไร จะสามารถสร้างคลื่นพายุอะไรในหยุนเฉิงได้งั้นเหรอ?“พันล้านไม่นานเดี๋ยวก็ถูกซูไห่เฉาทำลายจนหมดเองไม่มีอะไรให้ต้องกังวล ส่วนเรื่องพนักงานบริษัท ผมจะหาคนกลุ่มหนึ่งเข้ามาเอง” หานซานเฉียนพูด“คุณรู้จักคนที่หาบุคลากรให้บริษัทเหรอคะ” ซูหยิงเซี่ยถามอย่างสงสัย หานซานเฉียนรู้จักคนแทบทุกสาขาอาชีพ ช่างเป็นสามีที่ทำได้ทุกอย่างจริง ๆ“ผมมีเพื่อนสองสามคนในด้านนี้ แต่คุณต้องรับปากผมว่าหลังจากจบเรื่องนี้แล้ว พวกเราต้องไปถ่ายพรีเวดดิ้งกัน ไม่อย่างนั้นผนังห้องในบ้านมันคงว่างเปล่า” หานซานเฉียนหัวเราะซูหยิงเซี่ยไม่ติดใจกับเงื่อนไขนี้ของหานซานเฉียน เพราะเธอก็อยากไปทำเรื่องนี้ตั้งนานแล้ว เพียงแต่ยังหาเวลาว่างไม่ได้เท่านั้น“ได้สิคะ แต่สองสามวันนี้ คุณต้องพักผ่อนอยู่ที่โรงพยาบาล ในเมื่อคุณเก่งขนาดนี้ เสียเวลาสักสองสามวันคงไม่เป็นไรใช่ไหมคะ” ซูหยิงเซี่ยพูดหานซานเฉียนหัวเราะ “ไม่มีปัญหาแน่นอน ให้ตัวตลกพวกนั้นได้ใจไปสองสามวันก็แล้วกัน”คฤหาสน์ตระกูลเทียนเทีย
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 521
เทียนฉางเฉิงรีบปิดปากหวางเม่าด้วยความตื่นตระหนก และพูดอย่าโกรธเคืองว่า “นายจะทำเสียงดังขนาดนี้ทำไม กลัวคนอื่นไม่ได้ยินหรือไง?”หวางเม่ารู้สึกว่าตับไตไส้พุงของเขากำลังสั่นสะท้าน สำหรับคนส่วนใหญ่แล้วตระกูลหานนั้นแทบจะอยู่เหนือสุด แม้ว่าการตายของหานเฉิงจะทำให้สถานะผันผวนมาก่อน แต่ตระกูลหานก็หยั่งรากลึกจนผลกระทบใด ๆ ก็ไม่สามารถทำให้สะทกสะท้านได้คนที่ถูกคนในหยุนเฉิงประนามว่าไร้ประโยชน์ ทำไมถึงกลายเป็นคนของตระกูลหานไปได้?ความแตกต่างที่มากขนาดนี้ทำให้หวางเม่าไม่สามารถเชื่อได้ และเขาก็ไม่อยากจะเชื่อด้วยเป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อที่คนที่เกิดมาในตระกูลที่ร่ำรวยเช่นนี้จะทนถูกดูหมิ่นมาได้ถึงสามปี “เขา...ทำไมเขาถึงทำแบบนี้? พูดตรง ๆ เลยนะ ด้วยสถานะของเขาสามารถให้ตระกูลเทียนเป็นลูกน้องของเขายังได้เลย และนายเองก็คงจะเต็มใจทำด้วยซ้ำ” หวางเม่ากล่าวเทียนฉางเฉิงจ้องไปที่หวางเม่าอย่างไม่พอใจ แต่ก็ไม่ได้โต้แย้งอะไรเพราะนั่นเป็นความจริง ตระกูลเทียนอยู่ในจุดสูงสุดของหยุนเฉิง แต่นี่ก็แปลว่าตระกูลเทียนไม่สามารถก้าวหน้าได้อีก แต่หากได้รับใช้ตระกูลหาน แม้ว่าอาจจะมีข้อผูกมัดบางประการ แต่นั่นก็สามารถนำผ
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 522
“จริงสิ พวกคุณได้ดูวีดีโอการแข่งขันหรือยัง” คนในกลุ่มถามขึ้นทันทีที่พูดเรื่องนี้ขึ้นมาการพูดคุยก็ดุเดือดมากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด หลังจากที่หานซานเฉียนแพ้การแข่งขัน พวกเขาก็ได้เห็นคลิปวีดีโอการแข่งขันผ่านช่องทางต่าง ๆ แล้ว เพียงแต่ไม่มีใครอยากพูดถึงเรื่องอัปยศนี้“แต่จะว่าไปมันก็แปลกนะ หานซานเฉียนได้เปรียบมากแต่หลังจากที่เขาไปเข้าห้องน้ำอยู่ ๆ ก็เปลี่ยนไปราวกับคนละคน”“ฉันเองก็ลองคำนวณดูแล้ว สถานการณ์ในช่วงกลางเกมนั้นต่อให้เป็นฉันเล่นก็สามารถเอาชนะได้ ทำไมเขาถึงแพ้กัน”“เป็นไปได้ไหมว่าตอนที่เขาไปเข้าห้องน้ำจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น?”“นายจะบอกว่าซ่างกวนเฮยไป๋แอบทำอะไรบางอย่างงั้นเหรอ?”เมื่อทุกคนกำลังพูดคุยกัน เจียงฟู่ก็ตบโต๊ะอย่างทนไม่ไหวและพูดว่า “แม้ว่าจะมีเรื่องบางอย่างที่ไม่โปร่งใสเกิดขึ้นจริง ๆ แต่เจ้าขยะนั่นก็ไร้ประโยชน์เกินไป ถูกข่มขู่นิดหน่อยก็ยอมแพ้แล้ว เขาไม่คำนึงถึงศักดิ์ศรีของพวกเราเลยสักนิด”ในความคิดของเจียงฟู่ เนื่องจากหานซานเฉียนถูกพวกเขาบังคับให้เข้าร่วมการแข่งขัน ดังนั้นเขาก็ควรจะคำนึงถึงการรักษาหน้าให้พวกตนเป็นอันดับแรก ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเขาควรจะคว้าชัยชนะกลับมาแล
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 523
อันที่จริงซูอี้หานรู้ดีเกี่ยวกับความสามารถของซูไห่เฉา นอกจากจะใช้เงินเพื่อยกสถานะของซูไห่เฉาแล้ว เธอก็ยังหวังให้เขาใช้เงินพันล้านนี้ไปพัฒนาตระกูล ดังนั้นการที่จะอยู่เหนือตระกูลเทียนได้นั้นเป็นเรื่องที่ไม่มีทางเป็นไปได้ แต่เนื่องจากเธอเกลียดซูหยิงเซี่ยมาก ซูอี้หานจึงยอมเชื่อใจซูไห่เฉา“แน่นอนขอแค่อยู่ในมือนายตระกูลซูก็จะสามารถพัฒนาไปได้ไกลยิ่งขึ้น ถ้าไม่ใช่เพราะอุบายของยัยสารเลวนั่น นายจะเสียตำแหน่งประธานไปได้ยังไง แต่ตอนนี้ยัยนั่นก็ได้รับบทเรียนแล้ว บริษัทตระกูลซูกำลังจะจบเห่ในเร็ว ๆ นี้ และเธอจะกลายเป็นเพียงสุนัขจนตรอกตัวหนึ่งเท่านั้น พอถึงตอนนั้นพวกเราก็รอดูเรื่องตลกได้เลย” ซูอี้หานพูดด้วยรอยยิ้มร่าเริง ความปรารถนาสูงสุดในชีวิตของเธอก็คือการได้เห็นซูหยิงเซี่ยตกระกำลำบาก เพราะซูหยิงเซี่ยไม่เพียงแต่เอาสินสอดไปจากเธอ แถมยังมีตำแหน่งหน้าที่การงานในบริษัทที่สูงกว่าเธอด้วย นี่เป็นเรื่องที่เธอทนไม่ได้มานานแล้วหลายปีมานี้แม้ว่าตำแหน่งของซูอี้หานจะไม่สูงไม่ต่ำ แต่อย่างน้อยเธอก็มีหน้าที่การงานที่สูงกว่าซูหยิงเซี่ย สามารถทำตัวเหนือกว่าเธอได้ แต่ตอนนี้ซูหยิงเซี่ยเลื่อนตำแหน่งเร็วมากจากการเป็น
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 524
ในโรงพยาบาล หานซานเฉียนและซูหยิงเซี่ยไม่ได้สนใจเรื่องร้ายแรงจากภายนอกเลยว่าเป็นยังไงบ้าง พวกเขาไม่ได้รับผลกระทบจากอิทธิพลภายนอกเลยแม้แต่น้อย แม้ว่าตอนนี้โลกภายนอกจะมีข่าวลือออกมาว่าตระกูลซูกำลังจะล้มละลาย ซูหยิงเซี่ยที่เป็นประธานคนใหม่ทำลายรากฐานทางธุกิจของตระกูลซูที่สั่งสมมาหลายสิบปี ซึ่งเรื่องนี้ทำให้ซูหยิงเซี่ยถูกตำหนิว่าไร้ค่า และหานซานเฉียนก็เป็นตัวอันตราย เพราะหากไม่ใช่เพราะเขาตระกูลซูก็คงไม่มีจุดจบแบบนี้ทันใดนั้น ชื่อของหานซานเฉียนก็ถูกดันกลับขึ้นมาอีกครั้ง เพราะทุกคนรู้ว่าที่บริษัทตระกูลซูตกอยู่วิกฤตเป็นเพราะหานซานเฉียน และซูหยิงเซี่ยปกป้องคนไร้ค่านี้จนทำลายบริษัทของตระกูลซู“ซูหยิงเซี่ยเสียสติไปแล้วแน่ ๆ ถึงได้ยอมแลกบริษัทเพื่อคนไร้ประโยชน์แบบนั้น”“ไม่รู้ว่าคนไร้ค่าอย่างนี้ทำยังไงให้ซูหยิงเซี่ยหลงใหลจนต้องช่วยเขาขนาดนี้”“ดูเหมือนว่าการเกาะผู้หญิงกินนี่ก็ต้องอาศัยความสามารถเหมือนกัน ทักษะของหานซานเฉียนน่าจะสามารถเปิดหลักสูตรฝึกอบรมได้เลย”“ช่วงเวลาแห่งการเกาะผู้หญิงกินกำลังจะหมดลงแล้วล่ะ ตอนนี้บริษัทตระกูลซูตกเป็นเป้าหมายของเจียงฟู่ จะยังยืนหยัดได้อีกนานแค่ไหนกัน”ข้อว
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 525
“ถ้าเขาเก่งขนาดนั้น ทำไมยังไม่แก้ปัญหานี้อีกล่ะ ตอนนี้แม้แต่ซูหยิงเซี่ยก็ยังต้องเข้าไปพัวพันจนถูกคนทั้งเมืองรังเกียจ เขายังทนกับเสียงดูถูกนินทาพวกนี้ได้ แล้วยังจะกล้ามาพูดว่ารักซูหยิงเซี่ยได้อีก นี่น่ะเหรอที่เรียกว่ารัก?” เจี่ยงหลานเกล่าวซูกั๋วเย่าส่ายหัว เขาเองก็เดาไม่ออกเหมือนกันว่าหานซานเฉียนคิดจะทำอะไร ถ้าเป็นเขาล่ะก็ หากมีความสามารถขนาดนั้นก็คงออกมาแก้ปัญหาไปนานแล้ว จะมามัวอยู่ในโรงพยาบาลอย่างสบายอกสบายใจได้อย่างไรกัน“ผมคิดว่าเราเลิกสนใจเรื่องนี้กันเถอะ แม้ว่าคุณจะคิดว่าหานซานเฉียนรักหยิงเซี่ย เลยไม่เกรงกลัวที่จะล่วงเกินเขา แต่คุณคิดดูสิ ครอบครัวของเราต้องพึ่งเขาเราถึงจะมีชีวิตที่สุขสบายในวันข้างหน้า แล้วทำไมเราจะต้องไปผิดใจกับเขาด้วยล่ะ” ซูกั๋วเยาเกลี้ยกล่อม“ต้องพึ่งพาเขาแล้วมันยังไงล่ะ ฉันป็นแม่เขานะ แค่สั่งสอนเขายังไม่ได้งั้นเหรอ?” เจี่ยงหลานกล่าวอย่างเย่อหยิ่งซูกั๋วเย่าถอนหายใจ นี่แหละคือนิสัยของเจี่ยงหลาน เธอมักจะหาเหตุผลที่เหนือกว่าได้เสมอ แต่เธอไม่กังวลหรือไงว่าหากซานเฉียนโดนกดจนถึงขีดสุดแล้วมันจะมีจุดจบอย่างไร?การถอยหนึ่งก้าวสามารถเห็นถึงมุมมองที่กว้างไกลได้ แต่ห
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 526
แม้ว่าหยินหย่งจะรู้ความจริงของหานซานเฉียนเพียงเล็กน้อยเท่านั้น แต่เขาก็รู้ดีว่าการเงียบหายไปของหานซานเฉียนนั้นน่ากลัวมากขนาดไหนเดิมทีเขาเป็นคนมีชื่อเสียงด้านการรับมือกับอุปสรรคของหยุนเฉิง ทว่าตั้งแต่แต่งงานเมื่อสามปีก่อน เขาก็ยอมรับความอัปยศมาโดยตลอด ในมุมมองของหลินหย่ง นี่เป็นสิ่งที่ไม่มีใครทำได้ ดังนั้นเขาและเตาสือเอ้อร์ต่างกันตรงที่คิดว่าเรื่องนี้นั้นสมเหตุสมผลแล้วไม่ว่าคนจะด่าประนามเขามากแค่ไหน แต่ภายในใจของเขานั้นไม่ไม่เคยสนใจ หรือแม้กระทั่งหยิ่งยโส เพราะคนอย่างหานซานเฉียนมีความสามารถในการเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ได้ในชั่วพริบตา ขอแค่เขาต้องการ เขาก็จะทำมันได้ในเมื่อแค่คิดเขาก็สามารถแก้ไขปัญหาได้ แล้วเขาจะต้องสนใจอะไรอีกล่ะ？นี่คือระดับความเข้มแข็งของเขา ซึ่งไม่ควรค่าแก่การประลองกำลังกับมดโดยสิ้นเชิง“ฉันเป็นเดือดเป็นร้อนแทนพี่ซานเฉียนชะมัด ตอนนี้พวกเจียงฟู่เคลื่อนไหวแล้ว ฉันทนดูต่อไปอีกไม่ไหวแล้ว” เตาสือเอ้อร์กล่าว“สือเอ้อร์ นายกับซานเฉียนนี่เป็นคนประเภทเดียวกัน ทำไมนายถึงไม่เข้าใจความรู้สึกของเขาล่ะ?” ม่อหยางยิ้ม และมองไปที่เตาสือเอ้อร์ ตอนแรกเขาและหานซานเฉียนแค่คิดว่าเตาสื
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 527
“คุณคิดจะทำอะไร?” ซูหยิงเซี่ยถาม“วันนี้ผมสามารถออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว ในเมื่อเขาชอบการคุกเข่ามาก ผมก็เลยจะทำให้เขารู้สึกพึงพอใจ” หานซานเฉียนพูดอย่างคลุมเครือ ในขณะทานข้าวเมื่อเผชิญหน้ากับความมั่นใจอย่างแรงกล้าของหานซานเฉียน แม้ว่าจะไม่สงสัยเลยว่าหานซานเฉียนจะทำได้หรือไม่ แต่ในใจของเธอมีร่องรอยของความกังวลอยู่ อย่างไรเสีย กลุ่มคนที่เจียงฟู่รวบรวมล้วนเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงมากอิทธิพลในหยุนเฉิง และตอนนี้ตระกูลเทียนก็ไม่สามารถช่วยเหลือหานซานเฉียนได้ ทำได้เพียงแค่พึ่งพาความสามารถของหานซานเฉียนแต่เพียงผู้เดียวเท่านั้น เขาจะสามารถรับมือกับตระกูลที่มีอิทธิพลเหล่านั้นได้เหรอ？ในตอนนั้นเองโทรศัพท์ของซูหยิงเซี่ยก็ดังขึ้น“หยิงเซี่ย เธอได้ยินหรือยังว่าคนพวกนั้นต้องการให้หานซานเฉียนไปคุกเข่าที่จัตุรัสเหรินหมิน เรื่องนี้แพร่กระจายไปทั่วแล้ว ได้ยินมาว่าคนจำนวนไม่น้อยไปที่จัตุรัสเหรินหมินเพื่อรอดูอย่างใกล้ชิด ตอนนี้มีคนไปจองที่ที่จัตุรัสเหรินหมินแล้วด้วย” เฉินหลิงเหยากล่าว“ฉันได้ยินมาบ้างแล้ว” ซูหยิงเซี่ยพูดด้วยสีหน้าที่ไม่น่ามอง เจียงฟู่จงใจปล่อยข่าวเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาต้องการให้คนทั้งเมือง
บทล่าสุด
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1455
เมื่อเผชิญกับทัศนคติเช่นนี้ของเฟยหลิงเอ๋อร์ หานซานเฉียนก็ไม่รู้ว่าจะจัดการกับนางอย่างไรขอทานตัวน้อยคนนี้จงใจปกปิดตัวตน การเก็บนางไว้จะเป็นเรื่องดีหรือร้ายกันนะ?แต่นางรู้ข่าวเกี่ยวของเจียงหยิงหยิงและรู้ตัวตนของไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ด้วย ดังนั้นหานซานเฉียนจึงไม่สามารถขับไล่นางไปได้แต่ถ้าอยากรู้ตัวตนของนาง นางก็พูดเอาไว้อย่างชัดเจนแล้วว่าต้องเก็บนางเอาไว้ถึงจะรู้ได้ว่านางเป็นใคร“เจ้ามาหาข้าเพราะเหตุใด” หานซานเฉียนถาม และหลังจากถามคำถามนี้ เขาก็เตือนอีกว่า “ข้าจำเป็นต้องรู้ หากเจ้าไม่เต็มใจที่จะตอบข้าอย่างตรงไปตรงมา ข้าจะไม่ยอมให้เจ้าอยู่ด้วย”“ข้าคิดว่าท่านมีพลังมาก เหตุผลนี้เพียงพอหรือไม่” เฟยหลิงเอ๋อร์กล่าวนี่...หานซานเฉียนพูดไม่ออก และทันใดนั้นก็รู้สึกว่าคำถามของเขาไม่จำเป็นเลย และเขาก็ไม่สามารถได้รับคำตอบที่ลึกกว่านี้ได้แต่สิ่งหนึ่งที่หานซานเฉียนแน่ใจก็คือ เฟยหลิงเอ๋อร์ต้องซ่อนความลับบางอย่างไว้ สำหรับสิ่งที่นางต้องการนั้น บางทีอาจต้องรู้จักกันสักพักถึงจะสามารถรู้ได้“ท่านคงไม่คิดที่จะเก็บนางไว้จริง ๆ หรอกใช่หรือไม่?” ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์มองหานซานเฉียนด้วยท่าทางเป็นกังวล นาง
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1454
“เจ้าเป็นใครกันแน่ ข้าไม่คิดว่าเจ้าเป็นขอทาน” หานซานเฉียนถามเฟยหลิงเอ๋อร์อย่างตรงไปตรงมาเฟยหลิงเอ๋อร์ยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า "ถ้าอยากรู้ว่าข้าเป็นใคร ก็เก็บข้าไว้ แล้วท่านจะได้รู้ในภายหลัง"หานซานเฉียนขมวดคิ้วเล็กน้อย สิ่งที่เด็กหญิงตัวน้อยพูดมันชัดเจนมาก นางยอมรับว่าตัวเองไม่ใช่ขอทาน แต่ถ้าหานซานเฉียนอยากรู้ เขาก็ต้องเก็บนางไว้ข้างกาย“นี่เป็นข้อตกลงอย่างนั้นหรือ?” หานซานเฉียนถามพลางขมวดคิ้วเฟยหลิงเอ๋อร์ยิ้มและพยักหน้า“หากข้าไม่สงสัยเกี่ยวกับตัวตนของเจ้า ข้าก็ไล่เจ้าไปได้ใช่หรือไม่?” หานซานเฉียนกล่าวต่อราวกับว่านางไม่คิดว่าหานซานเฉียนจะพูดแบบนั้น เฟยหลิงเอ๋อร์ย่นจมูกและดูครุ่นคิด เห็นได้ชัดว่ากำลังคิดอะไรบางอย่างเพื่อตอบโต้หานซานเฉียน“เราไม่อยากรู้เกี่ยวกับเจ้า รีบออกไปซะ” ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์อดไม่ได้ที่จะพูดขึ้น“ไม่ ท่านต้องสงสัยเกี่ยวกับตัวข้าแน่” เฟยหลิงเอ๋อร์กล่าวหานซานเฉียนยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ เขาไม่ได้คาดหวังว่าสาวน้อยคนนี้จะผยองเช่นนี้ แต่เขาได้รับไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์เอาไว้แล้วหนึ่งคน และตัวตนของนางก็พิเศษมากด้วย เขาจะยอมให้เฟยหลิงเอ๋อร์อยู่ด้วยได้อย่างไร?หานซานเฉีย
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1453
เมื่อหานซานเฉียนกลับมาที่ลานบ้าน ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์กำลังนั่งอยู่บนบันไดศาลาลานด้วยความงุนงงราวกับว่านางเสียสติไปแล้ว“เป็นอะไรไป?” หานซานเฉียนเดินเข้ามาก่อนจะถามขึ้นไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ชี้ไปข้างหน้าและไม่พูดอะไรเมื่อมองไปทางนิ้วของไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ หานซานเฉียนก็พบแผ่นหลังของหญิงสาวผมหางม้า นางดูตัวเล็กมาก แต่เมื่อมองจากด้านหลังก็เดาได้ว่านางเป็นคนที่สวยงาม“นางเป็นใคร?” หานซานเฉียนถามอย่างสงสัยไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ได้สติ นางเงยหน้าขึ้นมองหานซานเฉียนแล้วพูดว่า “นางคือขอทานตัวน้อยคนนั้นไงเจ้าคะ”ขอทานตัวน้อย!หานซานเฉียนก้าวไปข้างหน้าและตะโกนเรียกขอทานตัวน้อย “หันกลับมาให้ข้าดูหน่อยสิ”ขอทานตัวน้อยตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงหันกลับมาอย่างเขินอาย ใบหน้าของนางแดงราวกับแอปเปิลประณีต ไร้ที่ติ นี่เป็นคำจำกัดความที่สมบูรณ์แบบที่สุดที่หานซานเฉียนนึกถึงได้เด็กผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาเหมือนกับตุ๊กตา ไม่เพียงแต่ผิวพันของนางจะเนียนสวยไร้ที่ติเท่านั้น แต่หน้าตาของนางก็ปราณีตมาก ในชีวิตของหานซานเฉียน ไม่มีใครเทียบความงามของฉี๋อีหยุนได้ แต่ด้วยการปรากฏตัวของขอทานตัวน้อยคนนี้ ดูเห
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1452
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ฮวงเซียวหย่งก็รู้สึกเป็นกังวล ท่านอาจารย์มาหาเขาที่จวนของเจ้าเมืองเป็นครั้งแรก แต่ถูกขัดขวางโดยคนโง่เหล่านี้!“เจ้าพวกโง่ กล้าดียังไงมาขวางอาจารย์ของข้า!” ฮวงเซียวหย่งตะโกนยามดูเสียใจและพูดว่า “คุณชายฮวง พวกเราแค่กลัวว่าเขาจะโกหกน่ะขอรับ”ฮวงเซียวหย่งตบหัวยามคนนั้นแล้วพูดว่า “เจ้านี่ช่างโง่เขลาจริง ๆ ใครจะกล้ามาแสร้งทำเป็นอาจารย์ของข้าที่จวนเจ้าเมืองอีก เว้นเสียแต่ต้องการตาย”เมื่อยามได้ยินสิ่งนี้ เขาก็รู้สึกได้ทันทีว่ามันสมเหตุสมผลฮวงเซียวหย่งคือใคร เขาเป็นบุตรชายของเจ้าเมืองเชียวนะ!จะมีใครกล้ามาแกล้งทำเป็นอาจารย์ของเขาได้อย่างไร?ซึ่งหมายความว่าชายหนุ่มที่อยู่นอกประตูนั้นเป็นปรมาจารย์สามอันดับหลังจริง ๆ ทันใดนั้นเหงื่อเย็นก็ไหลลงมาที่หลังของยาม เมื่อนึกถึงสิ่งที่เขาเพิ่งพูดกับหานซานเฉียนไปเมื่อครู่ เป็นไปได้ไหมว่าเขาได้ผ่านประตูนรกไปแล้ว!ถ้าหานซานเฉียนมีนิสัยดุร้าย เกรงว่าพวกเขาคงตายไปนานแล้วฮวงเซียวหย่งวิ่งไปจนสุดทางของจวนเจ้าเมือง ไม่กล้าแม้แต่จะพักหายใจ เมื่อเขาเห็นหานซานเฉียนถูกพวกโง่เขลาขวางไว้ เขาก็โกรธมาก“พวกเจ้ากำลังทำอะไร กล้าดียังไงมา
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1451
“เจ้ากำลังทำอะไร รู้หรือไม่ว่านี่คือที่ไหน นี่คือจวนของเจ้าเมือง เจ้าไม่สามารถเข้าไปได้!”จวนของเจ้าเมืองหานซานเฉียนถูกยามขวางเอาไว้ยามในชุดเกราะหลายคนดูมีพลังราวกับสายรุ้ง โดยมีออร่าที่แม้แต่ราชาแห่งสวรรค์ก็ไม่สามารถหยุดยั้งพวกเขาได้หานซานเฉียนรู้สึกคุ้นเคยกับความรู้สึกนี้มาก และทันใดนั้นเขาก็อดหัวเราะไม่ได้นี่มันเหมือนกับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ประตูของคลับระดับไฮเอนด์ หรือโรงแรมบนโลกปัจจุบันที่พยายามขวางเขาไม่ให้เข้าประตูเลยไม่ใช่เหรอเมื่อนึกถึงความจริงที่ว่าหานซานเฉียนเคยพบกับสิ่งต่าง ๆ มากมายบนโลกมาก่อนแล้ว เขาไม่คิดเลยว่าสถานการณ์เช่นนี้จะเกิดขึ้นกับเขาในโลกเชวียนหยวนด้วย ดูเหมือนว่าธรรมชาติของมนุษย์จะเป็นเช่นนี้ ไม่ว่าโลกไหน ๆ ก็มักจะมีคนที่ดูถูกคนอื่นอยู่เสมอ“ข้ามาหาฮวงเซียวหย่ง ไปบอกเขา แล้วเขาจะมาพบข้าเอง” หานซานเฉียนกล่าวพวกยามดูไม่พอใจ ตอนนี้ฮวงเซียวหย่งคือความภาคภูมิใจของจวนเจ้าเมือง ฮวงเซียวหย่งมีความแข็งแกร่งระดับโคมห้า แม้แต่ยามเหล่านี้ก็ดูเหมือนด้พึ่งบารมีของเขาไปด้วยเมื่อเอ่ยถึงและผู้ชายที่อยู่ข้างหน้ากลับพูดอย่างโจ่งแจ้งว่าต้องการพบฮวงเซียวหย
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1450
ตระกูลเฉินเคยรุ่งโรจน์อย่างยิ่งในเมืองหลงหยุน และเฉินเถี่ยซินซึ่งเป็นบุตรชายคนโตของตระกูลเฉินก็มีสถานะที่ไม่ธรรมดา แต่ตอนนี้เขาได้รับความทุกข์ทรมานจากจุดจบเช่นนี้ แม้ว่ามันจะเป็นความผิดของเขาเอง แต่ก็ยังทำให้หลายคนถอนหายใจด้วยความเสียดาย“แค่มีเงินก็เปล่าประโยชน์ โลกเชวียนหยวนความแข็งแกร่งคือการรับประกันที่ยิ่งใหญ่ที่สุด”“เฉินเถี่ยซิน โอ้อวดมากเกินไป ถึงกับบอกว่าเขาจะสามารถเข้าสู่ราชสำนักได้อย่างแน่นอน แต่กลับต้องมาเสียชีวิตอย่างไม่คาดคิดตั้งแต่ยังเยาว์วัย”“เขาเดินทางจากเมืองหนึ่งไปอีกเมืองหนึ่งเพื่อตามหาอาจารย์ แต่อาจารย์ที่แท้จริงก็อยู่ข้าง ๆ เขา แต่เขากลับทำลายโอกาสนี้เสียเอง ไม่มีที่สำหรับความเห็นอกเห็นใจจริง ๆ”“ใครจะคิดว่าคนไร้ค่าที่ถูกตระกูลเฉินขับไล่ออกไปจะเป็นคนที่มีอำนาจได้ขนาดนี้ ฮวงเซียวหย่งเลื่อนขึ้นสู่ระดับโคมห้าในช่วงเวลาสั้น ๆ ความแข็งแกร่งของเขาจะต้องอยู่ในสามลำดับหลังอย่างแน่นอน”ประโยคนี้ได้รับการยอมรับจากหลาย ๆ คน ไม่มีใครคาดคิดถึงความแข็งแกร่งของหานซานเฉียนจริง ๆ เพราะการแสดงของเขาในตระกูลเฉินนั้นดูไร้ค่าโดยไม่มีความเชี่ยวชาญใด ๆ เลยแต่ตอนนี้พวกเขารู้แล้
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1449
ในการรับรู้ของทุกคน หานซานเฉียนเป็นคนไร้ค่าที่ถูกไล่ออกจากตระกูลเฉิน ตอนนั้นเขาถูกคนนับไม่ถ้วนหัวเราะเยาะแต่ตอนนี้ จู่ ๆ เขาก็เปลี่ยนไป และกลายเป็นอาจารย์ของฮวงเซียวหย่ง!ความสามารถในการทำให้ฮวงเซียวหย่งเลื่อนจากระดับโคมสองทะลวงไปสู่ระดับโคมห้าได้ในช่วงเวลาสั้น ๆ ปรมาจารย์คนนี้จะต้องทรงพลังมากเพียงใดแล้วชายที่แข็งแกร่งเช่นนี้จะกลายเป็นคนไร้ค่าในตระกูลเฉินได้อย่างไร?“คุณ...คุณชายฮวง ล้อเล่นหรือไม่?”“หานซานเฉียน คุณชายกำลังพูดถึงหานซานเฉียนที่เรารู้จักหรือเปล่าขอรับ”“ถ้าเขาเป็นคนที่ทรงพลัง เหตุใด...เขาถึงถูกเฉินเถี่ยซินขับไล่ออกไปล่ะขอรับ?”ทุกคนถามฮวงเซียวหย่งด้วยความไม่เชื่อ เพราะเรื่องนี้อยู่นอกเหนือขอบเขตที่คนธรรมดาจะเข้าใจได้โดยสิ้นเชิงเขาเป็นคนทรงพลัง แต่ถูกเฉินเถี่ยซินที่อยู่เพียงระดับโคมสองรังแก มันช่างไม่มีเหตุผลเอาซะเลย“พวกเจ้าได้ยินไม่ผิด และข้าก็ไม่ได้ล้อเล่น อาจารย์ของข้าคือหานซานเฉียนจริง ๆ สำหรับสาเหตุที่เขาอยู่ในตระกูลเฉิน และเหตุใดถึงถูกเฉินเถี่ยซินขับไล่นั้น เป็นเพราะว่าอาจารย์ของข้าขี้เกียจเกินกว่าจะโต้เถียงด้วย” ฮวงเซียวหย่งกล่าวเมื่อเห็นว่าทุกคนยังค
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1448
หานซานเฉียนยิ้มและไม่พูดอะไร ทำไมเขาต้องจำเฉินเหยียนหรันด้วยล่ะ? ผู้หญิงคนนี้ไม่คู่ควรที่จะมาครอบครองพื้นที่ใดในใจของเขาเลย“ไม่กล้าตอบข้ามาตรง ๆ ท่านกลัวงั้นหรือ” ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ถามอย่างไม่เต็มใจ“อย่าว่าแต่นางเลย แม้แต่เจ้า ข้าก็จะลืมไปในไม่ช้า คำตอบนี้พอใจแล้วหรือไม่” หานซานเฉียนหัวเราะเบา ๆจู่ ๆ ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ก็โกรธ นางถามเกี่ยวกับความคิดของหานซานเฉียนที่มีต่อเฉินเหยียนหรัน แล้วมันจะเกี่ยวอะไรกับนาง แถมยังพูดจาทำร้ายจิตใจคนฟังเช่นนี้อีก“ข้าจะทำให้มันเป็นที่น่าจดจำสำหรับท่านอย่างแน่นอน และทำให้ท่านไม่มีวันลืมข้าไปตลอดชีวิต” ไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์พูดผ่านไรฟันหานซานเฉียนขี้เกียจเกินกว่าจะคุยกับไป๋หลิงหว่านเอ๋อร์ จึงกลับไปที่ห้องของเขาตอนนี้ราชสำนักตระหนักถึงการดำรงอยู่ของเขา และแม้แต่จักรพรรดิซุนก็ยังต้องการเอาใจเขา ในสายตาของคนอื่น ๆ นี่เป็นสิ่งที่ดี แต่หานซานเฉียนคิดว่าสิ่งต่าง ๆ กำลังพัฒนาเร็วเกินไป และกำลังจะอยู่เหนือการควบคุมของเขา ราชสำนักเป็นหนึ่งในสามแกนหลักของโลกเชวียนหยวน หานซานเฉียนยังไม่ค่อยมีความรู้เกี่ยวกับ โลกเชวียนหยวนมากนัก การเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องระด
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 1447
“ท่านเป็นอะไรไป?”"เกิดอะไรขึ้น!"การเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันของโหยวไห่ทำให้ปี่ยางและฝูซานสับสน เพราะพวกเขาไม่รู้สึกอะไรเลย“ข้า...ข้าไม่รู้” เหงื่อเย็นหยดลงมาราวกับหยดลงมาราวกับเม็ดฝนบนหน้าผากของโหยวไห่ แรงกดเมื่อครู่นี้แทบจะทำให้เขาระเบิดตาย“เมื่อครู่...เมื่อครู่ ข้ารู้สึกถึงแรงกดอย่างรุนแรงจนเกือบจะบดขยี้ข้าได้” โหยวไห่อธิบายให้ทั้งสองคนฟังหลังจากสูดลมหายใจเข้าแรงกด?ทันใดนั้นสีหน้างุนงงของปี่ยางก็แปลเปลี่ยนเป็นความตื่นตระหนก ก่อนจะพูดกับทั้งสองคน “รีบออกไปจากที่นี่เร็วเข้า”เมื่อเผชิญกับความตื่นตระหนกของปี่ยาง แม้ว่าฝูซานและโหยวไห่จะสับสนเล็กน้อย แต่ก็ไม่อยู่ที่นี่นานลานบ้านของหานซานเฉียนเฉินเถี่ยซินยังคงตัวสั่นเทาคุกเข่าอยู่บนพื้นเขาไม่เคยคิดฝันว่าแผนการที่สมบูรณ์แบบของเขาจะจบลงเช่นนี้แม้ว่าศพจะถูกพบแล้ว แต่ปี่ยางก็ยังไม่ตัดสินโทษ แถมยังเป็นความเห็นชอบจากจักรพรรดิซุนอีกด้วย นี่แสดงให้เห็นว่าแม้ว่าหานซานเฉียนจะยังไม่ได้ไปที่ราชสำนัก แต่เขาก็ได้รับความสนใจจากจักรพรรดิซุนเป็นอย่างมากแล้วและเขาก็ไม่มีคุณสมบัติที่จะไปต่อกรกับบุคคลดังกล่าวตอนนี้เมื่อเขาทำให้หานซานเฉ
