เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 474
บทที่เกี่ยวข้อง
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 475
ออกมาจากโรงแรมได้ไม่นาน หานซานเฉียนก็รู้สึกว่ามีใครบางคนกำลังสะกดรอยตามพวกเขาอยู่ คนคนหนึ่งทำลับ ๆ ล่อ ๆ ตั้งแต่ตอนที่พวกเขาออกจากโรงแรมแล้ว“ดูเหมือนว่าสองคนบนเครื่องบินจะตามมาแก้แค้นเรานะ หาพวกเราเจอเร็วจริง ๆ” หานซานเฉียนพูดเบา ๆ กับฉี๋อีหยุนเมื่อฉี๋อีหยุนหันไปมองก็สังเกตเห็นตงฮ้าวที่อยู่ท่ามกลางฝูงชน แม้จะเป็นเพียงด้านหลัง แต่ฉี๋อีหยุนก็จำได้แม่นตงฮ้าวเคยพบกับหานซานเฉียนในเวทีมวย ถ้าให้หานซานเฉียนเห็นหน้าเขาชัด ๆ เขาจะต้องสงสัยอย่างแน่นอน“แล้วเราจะทำยังไงดี?” ฉี๋อีหยุนถามหานซานเฉียน“ไม่เป็นไรหรอก แค่แกล้งทำเป็นไม่รู้อะไรเลยก็พอ ถ้าเขากล้าเคลื่อนไหวจริง ๆ เราก็แค่วิ่งหนีให้เร็วหน่อย” หานซานเฉียนกล่าวด้วยรอยยิ้ม เมื่อทั้งสองหันกลับมาและเดินมุ่งหน้าต่อไป มือทั้งสองข้างของฉี๋อีหยุนที่ไพล่อยู่ข้างหลังก็แอบส่งสัญญาณ “ทำได้แค่วิ่งหนีอย่างนั้นเหรอ? คุณเป็นผู้ชาย คงไม่ได้กลัวการต่อสู้หรอกนะ” ฉี๋อีหยุนพูดด้วยรอยยิ้ม หานซานเฉียนพยักหน้ายอมรับแล้วพูดว่า “คุณลืมไปแล้วเหรอว่าผมมีฉายาว่าอะไร ผมจะกล้าไปสู้กับคนอื่นได้ยังไงล่ะ?” ฉี๋อีหยุนได้แต่ยิ้มและไม่ได้พูดอะไรต่อ เขามีความสัมพั
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 476
“ลงรถ”ฉางหลางกับโต้วเว๋ยรีบลงจากรถตามเสียงคำสั่งของชายคนนั้นทันทีแสงจันทร์อ่อน ๆ แต่สามารถมองเห็นรูปร่างหน้าตาของผู้คนได้อย่างเลือนราง ตอนที่เขาถอดหมวกออกจึงเผยให้เห็นใบหน้าในทันที นี่ตงฮ้าวไม่ใช่เหรอ?ฉางเหลียงรีบก้มหัวลงต่ำไม่กล้าสบตาตงฮ้าว เพราะเขารู้ว่าลักษณะท่าทางของนักเลงแบบนี้ไม่อยากให้คนเห็นหน้า ไม่อย่างนั้นเขาอาจถูกฆ่าปิดปากได้“คุกเข่าลง” ตงฮ้าวเล่นกริชที่อยู่ในมือ แล้วพูดอย่างเยือกเย็นฉางหลางคุกเข่าทั้งสองอย่างอ่อนแรง โต้วเว๋ยก็เช่นกัน ความรู้สึกเหนือกว่าจากครอบครัวที่มีฐานะดีตอนนี้จบสิ้นแล้ว“พวกแกสองคนคิดว่าตัวเองเป็นใครถึงกล้ามารังแกคุณหนูตระกูลฉัน” ตงฮ้าวพูดด้วยหน้าที่หัวเราะอย่างเยือกเย็น“พี่ชาย คุณจับผิดคนแล้วหรือเปล่าครับ ผมจะไปกล้ารังแกคุณหนูตระกูลพี่ได้ยังไงกัน ผมไม่รู้จักเธอด้วยซ้ำ” ฉางหลางกล่าวปฏิเสธทันที เพื่อรักษาชีวิตของตัวเอง เขาสามารถเอาโต้วเว๋ยเป็นโล่กำบังได้ และตอนนี้จะยอมรับเรื่องนี้ได้อย่างไรอีกทั้งในความทรงจำของฉางหลาง เขาไม่ได้ไปมีเรื่องกับใครเลยนี่นา“ไม่ใช่งั้นเหรอ แว่นตาของคุณหนูฉันแตกหมดแล้ว แกไม่ใช่คนทำหรอกเหรอ” ตงฮ้าวพูดแว่นตา!ฉ
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 477
รสชาติลิปสติกที่เขาจะได้ลิ้มรสนับไม่ถ้วน แค่คิดถึงเรื่องนี้ หานซานเฉียนก็ไม่สามารถชะล่าใจในการแข่งขันได้แล้ว ดังนั้นสำหรับเขาความกังวลใจของหวางเม่านั้นไม่จำเป็นเลย“จริงสิ ช่วงนี้ทางที่ดีคุณก็อย่าออกไปที่ไหนเลย พักผ่อนอยู่ที่โรงแรมนี่แหละ ตอนนี้เมืองฟู่หยางไม่ค่อยปลอดภัยเท่าไหร่ ผมไม่อยากให้เกิดอุบัติเหตุอะไรขึ้นกับคุณ” หวางเม่าพูดกับหานซานเฉียนด้วยความเป็นห่วง“ไม่ปลอดภัยยังไงเหรอครับ?” หานซานเฉียนเอ่ยถามอย่างสงสัย“วันนี้ตื่นมาตอนเช้าผมเห็นข่าวว่าเมื่อคืนมีคนสองคนถูกฆ่าที่ชานเมือง ชายหนึ่งหญิงหนึ่ง ยังวัยรุ่นกันอยู่เลย แต่โดนฆ่าปาดคอน่าสลดจริง ๆ ไม่ได้ใช้ชีวิตอีกแล้ว” หวางเม่าพูดพลางถอนหายใจ เหตุการณ์โลกเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา ไม่มีทางรู้เลยว่าพรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้นฆ่าปาดคอ!จะต้องมีความเคียดแค้นมากขนาดไหนถึงจะใช้วิธีนี้เพื่อฆ่าคนได้หานซานเฉียนรีบเปิดโทรทัศน์อย่างรวดเร็ว ข่าวสถานีท้องถิ่นหลายแห่งกำลังออกอากาศเรื่องนี้เต็มไปหมด“ได้ยินว่าวัยรุ่นชายคนนี้ชื่อฉางหลาง สถานะทางครอบครัวของเขาดีไม่น้อย แถมเขายังสามารถใช้ชีวิตที่ดีได้อีกเยอะแยะในอนาคต แต่ตอนนี้เขากลับไม่มีโอกาสใช้ชีวิตแล
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 478
แววตาที่เต็มไปด้วยความสงสัยของหานซานเฉียนเมื่อครู่นี้ ฉี๋อีหยุนสังเกตเห็นมันได้อย่างชัดเจน ก่อนหน้านี้หานซานเฉียนเคยสงสัยเกี่ยวกับตัวตนของเธอฉี๋อีหยุนก็รู้ดี ยิ่งตงฮ้าวทำเรื่องแบบนี้มันยิ่งทำให้หานซานเฉียนสงสัยในตัวเธอมากขึ้นกว่าเดิมอย่างไม่ต้องสงสัยฉี๋อีหยุนรีบล้างหน้าแปรงฟันก่อนจะสวมแว่นตา เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วไปที่ชั้นสามของโรงแรมอย่างรวดเร็วหลังจากที่ตงฮ้าวฆ่าคนลงไปแล้วนั้น เขาก็ไม่รู้สึกผิดปกติอะไร สำหรับเขาแล้วนี่เป็นแค่เรื่องปกติธรรมดาเท่านั้น ที่อเมริกานั้นแมลงวันที่คอยตอมฉี๋อีหยุนมากมายนับไม่ถ้วน ล้วนแต่ตายด้วยน้ำมือของเขา สำหรับตงฮ้าวแล้ว การปกป้องฉี๋อีหยุนเป็นสิ่งที่ต้องทำชั่วชีวิต ยิ่งไปกว่านั้นนอกจากเขาแล้ว เขาก็ไม่อนุญาตให้ใครเข้าใกล้ฉี๋อีหยุนเด็ดขาดถ้าไม่ใช่เพราะว่าฉี๋อีหยุนเตือนเขาเอาไว้ แม้แต่หานซานเฉียนเขาก็ฆ่าได้อย่างไม่ลังเล!“คุณหนูครับ” หลังจากเปิดประตูและเห็นฉี๋อีหยุน ตงฮ้าวก็พูดอย่างยิ้มแย้มฉี๋อีหยุนเดินเข้าไปในห้อง หลังจากปิดประตู เธอก็ตบหน้าตงฮ้าวไปหนึ่งที จนเห็นคราบเลือดเป็นรอยนิ้วมือของเธอในทันที“ในเมื่อนายคิดว่าไม่จำเป็นต้องฟังคำพูดของฉัน และสามารถ
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 479
“ซานเฉียน คุณกำลังกังวลเรื่องการแข่งขันอยู่เหรอ?” เมื่อหวางเม่าเห็นสีหน้าที่ดูกังวลใจของหานซานเฉียน ก็เอ่ยถามด้วยความห่วงใย การแข่งขันหมากล้อม สิ่งที่ควรหลีกเลี่ยงที่สุดคือความตื่นเต้นและความประหม่า เขารู้ว่าหานซานเฉียนเข้าร่วมการแข่งขันเป็นครั้งแรก อีกทั้งยังเป็นการแข่งขันขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยผู้มีฝีมือการเล่นหมากล้อมระดับสูง จึงรู้สึกตื่นเต้นเป็นธรรมดา แต่ห้ามนำอารมณ์นี้ไปเล่นในเกม ไม่อย่างนั้นจะส่งผลกระทบต่อการแข่งขันเป็นอย่างมาก“เปล่าครับ การแข่งขันไม่มีอะไรน่ากังวล” หานซานเฉียนตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยหวางเม่าไม่รู้ว่าภายในใจของหานซานเฉียนกำลังคิดอะไรอยู่ เมื่อเขาได้ยินดังนั้น เขาจึงคิดว่าหานซานเฉียนกำลังปลอบใจตัวเอง จึงพูดขึ้นว่า “ถ้างั้นผมช่วยคุณหาวิธีผ่อนคลายหน่อยดีไหม”“คุณปู่หวาง ผมไม่เป็นอะไรจริง ๆ ครับ การแข่งขันสำหรับผมมันไม่ได้น่าตื่นเต้นอะไรเลย” เมื่อหานซานเฉียนพูดจบ จู่ ๆ เขาก็นึกถึงเรื่องหนึ่งขึ้นมาได้ จึงเอ่ยถามหวางเม่าว่า “คุณปู่หวาง การแข่งขันครั้งนี้ ซ่างกวนเฮยไป๋จะเข้าร่วมด้วยไหมครับ?”“ไม่นะ ซ่างกวนเฮยไป๋ไม่เข้าร่วมการแข่งขันในประเทศมานานมากแล้ว แม้แต่การแข่ง
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 480
เดิมทีการแข่งขันนี้กำหนดไว้สี่วัน ในช่วงการแข่งขันตลอดสามวันที่ผ่านมาของหานซานเฉียน เขาชนะทุกเกมส์ด้วยพลังงานที่ล้นเหลือ สำหรับเขาแล้วผู้เข้าแข่งขันเหล่านั้นแทบจะทำอะไรเขาไม่ได้เลย แต่ในช่วงการแข่งขันช่วงสามวันที่ผ่านมานี้ก็เกิดเหตุการณ์แปลก ๆ ขึ้นมากมาย การแข่งขันในสองวันแรกผ่านมาอย่างง่ายดาย แต่ในวันที่สามเขากลับต้องแข่งขันหมากล้อมกับผู้เล่นมากมายจนแทบจะไม่มีเวลาได้พักเลยในการแข่งขันของฉี๋อีหยุน เธอพ่ายแพ้ให้กับโอวหยางซิวเจี๋ย ดังนั้นการแข่งขันของเธอจึงสิ้นสุดลงในวันนี้ แต่หานซานเฉียนที่วันนี้ลงแข่งถึงสี่สนามยังคงดำเนินต่อไปไม่หยุดเลย“ทำไมตารางการแข่งขันดูแปลกประหลาดขนาดนี้ เขายังต้องแข่งอีกสองเกม และไม่มีช่วงเวลาพักคั่นกลางเลย การต่อสู้ที่ดุเดือดแบบนี้ไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาจะสามารถทำได้หรอกนะ” ฉี๋อีหยุนพูดด้วยความงุนงงอยู่นอกสนาม คู่ต่อสู้ของเธอโอวหยางซิวเจี๋ยได้เข้าสู่รอบชิงชนะเลิศในวันพรุ่งนี้แล้ว และหานซานเฉียนก็มีแนวโน้มมากที่สุดที่จะได้เป็นคู่ต่อสู้ของโอวหยางซิวเจี๋ย แต่เขายังต้องแข่งต่ออีกสองเกมโดยไม่ได้พัก“การแข่งขันของเมื่อสองวันก่อนนั้นง่ายดายสำหรับเขามาก แต่ในวันนี้ผู
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 481
วันนี้หานซานเฉียนเจอกับหกคู่ต่อสู้ สำหรับเขาแล้วเป็นการแข่งขันที่เหนื่อยมาก แต่โอวหยางซิวเจี๋ยเข้าร่วมแข่งขันแค่สองรอบเท่านั้น ทำให้สภาพกำลังวังชาเขายังเหลือเฟือ ภายใต้สถานการณ์การแข่งขันรอบตัดสินนี้ สำหรับหานซานเฉียนแล้วไม่ยุติธรรมเป็นอย่างมาก“ทำไมเป็นแบบนี้ไปได้? วันนี้หานซานเฉียนเหนื่อยมากแล้ว พวกคุณมีสิทธิ์อะไรมาดำเนินการแข่งขันรอบชิงชนะเลิศล่วงหน้ากะทันหัน อีกทั้งตอนนี้ก็สี่ทุ่มแล้ว” หวางเม่าโต้แย้งอย่างโกรธเกรี้ยวฝ่ายผู้รับผิดชอบการจัดการแข่งขันหมากล้อมมองหวางเม่า พูดอย่างเหยียดหยามว่า “นี่เป็นข้อตกลงของพวกเรา คุณมีคุณสมบัติอะไรมาขัดขวางการแข่งขัน? แถมคนที่เข้าร่วมการแข่งขันก็ไม่ใช่คุณด้วย สุนัขจนตรอกอย่างคุณจะทำอะไรได้”ทันใดนั้นใบหน้าฉี๋อีหยุนก็มีสีหน้าเย็นชาทันที ก่อนหน้านี้เธอไม่มีทางเข้าใจเลยว่าทำไมกำหนดการแข่งขันวันนี้ถึงแปลกไป แต่ตอนนี้เธอเข้าใจอย่างทะลุปรุโปร่งแล้วซ่างกวนเฮยไป๋เดิมทีไม่ใช่เรื่องกะทันหันอะไร เขาจัดการเรื่องนี้ไว้ตั้งนานแล้ว ถึงขนาดจัดคู่ผู้เข้าแข่งขันพวกนั้นของหานซานเฉียนในวันนี้ ซ่างกวนเฮยไป๋เป็นคนจัดการอย่างสุดความสามารถ พวกเขาจงใจทำให้ระดับการแข
ลูกเขยฟ้าประทาน บทที่ 482
แม้คำพูดของซ่างกวนเฮยไป๋จะดูเหมือนการยอมถอย แต่ความจริงแล้วเขายอมถอยเพื่อให้ชนะใจคนอื่นเท่านั้น เพราะเขารู้ว่าแม้จะตอบรับด้วยความยินยอม แต่คนอื่นที่อยู่ที่นี่ต่างไม่มีทางยินยอมอย่างแน่นอนด้วยตำแหน่งนักวิชาการของหมากล้อมระดับโลก ในฐานะที่โอวหยางซิวเจี๋ยเป็นศิษย์เอก และมีแนวโน้มว่าจะเป็นดาวเด่นในอนาคตของวงการหมากล้อมฮวาเซี่ย และยังสามารถเป็นผู้นำหมากล้อมจีน และนำเกียรติยศฮวาเซี่ยไปสู่ในระดับนานาชาติจนถึงระดับโลกได้ พวกเขาจะให้โอวหยางซิวเจี๋ยถอนตัวออกจากการแข่งขันแล้วให้หานซานเฉียนเอาแชมป์ไปได้อย่างไร“ผู้อาวสุโสซ่างกวน ไม่ได้เด็ดขาดเลยนะครับ”“นั่นน่ะสิครับ อย่างนี้ไม่ได้แน่ โอวหยางซิวเจี๋ยสามารถเอาแชมป์มาได้ จะให้เขาถอนตัวได้ยังไงกันครับ?”“หานซานเฉียน ถ้านายไม่ยอมดำเนินการแข่งขันรอบชิงชนะเลิศตอนนี้ ก็ถอนตัวออกจากการแข่งขันไปเถอะ ต่อให้นายได้แชมป์อย่างง่าย ๆ ก็ไม่มีทางได้รับการยอมรับจากพวกเราหรอก”“คนรุ่นหลังที่ไม่มีชื่อเสียง พวกเรารู้ว่าคุณไม่ใช่คู่ต่อสู้ของโอวหยางซิวเจี๋ย แชมป์ครั้งนี้คุณยังกล้าจะเอามันไปอีกเหรอ?”“ถ้าสมาคมหมากล้อมแห่งเมืองหยุนเฉิงใช้วิธีการนี้ในการเอาแชมป์ไป ก
บทล่าสุด
