บทที่ 378

หลังจากครอบครัวซูหยิงเซี่ยลงมาข้างล่าง พวกเขาขึ้นรถที่ถังจงจัดการไว้ให้ แต่นอกจากหานซานเฉียนแล้วคนอื่น ๆ ก็ไม่รู้เรื่องนี้

“คุณมีเพื่อนอยู่ในเมืองปินเซี่ยนตั้งแต่เมื่อไหร่?” ซูหยิงเซี่ยนั่งข้างหานซานเฉียนเอ่ยถามด้วยความอยากรู้ เพราะหานซานเฉียนไม่ค่อยได้มาเมืองปินเซี่ยนด้วยซ้ำ แล้วเขาจะมีเพื่อนที่นี่ได้อย่างไร

สัมภาระถูกวางบนรถค่อนข้างเบียดเสียด ขาของหานซานเฉียนกับขาของซูหยิงเซี่ยแทบจะแนบชิดติดเป็นคนเดียวกันอยู่แล้ว สำหรับเขานี่เป็นครั้งแรกที่ได้ติดต่อเพื่อนสนิทเป็นพิเศษ ภายในใจกำลังรู้สึกกระวนกระวายเล็กน้อยอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

เห็นได้ชัดว่าซูหยิงเซี่ยไม่ได้สนใจเรื่องนี้มากเท่าไหร่ เมื่อเธอเห็นเหงื่อของหานซานเฉียนผุดขึ้นเต็มหน้าผาก เธอก็ยิ่งอยากรู้มากขึ้นไปอีก

“คุณตื่นเต้นอะไรเหรอ หรือว่าเป็นเพื่อนผู้หญิง?” ซูหยิงเซี่ยถามต่อ

“ไม่ใช่ๆๆ ไม่ใช่แน่นอน” หานซานเฉียนรีบส่ายหน้าแล้วปฏิเสธ “ก็ต้องเป็นผู้ชายสิ เมื่อก่อนเรารู้จักกันตอนอยู่เมืองหยุนเฉิง แล้วก็ยังติดต่อกันตอนที่เขาย้ายมาอยู่เมืองปินเซี่ยนพอดี”

“แล้วทำไมตัวถึงร้อนแบบนี้ล่ะ?” เมื่อซูหยิงเซี่ยเห็นเหงื่อผุดขึ้นเต็มหน้าผากของหานซา